DE KUNST EN DE THEE
ZIJ REGEERT DE WERELD
!|De tailleur blijft
populair
VLOT JURKJE VOOR BAKVISSEN
Joep met de strik
Iets anders dan
gewoon
De meeste Vrouwen
I
S5AT33DAG 33 FEBRUARI 1C5S
Een klassieke tailleur, welke on
berispelijk van snit is en ook in
ander opzicht voortreffelijke kwa
liteiten vertoont. Een aardig detail
is het kleine zakje aan de rech
terzijde ter hoogte van de taille.
Het costuum verveelt nooit en
kan goed gemaakt jaren lang
mee.
Een aardige combinatie in twee
kleuren. Het jasje is zwart met een
mosterdkleurig ruitje. De aparte
zakken zijn afgebiesd met de
zwarte stof, waarvan ook de kraag
en de rechte rok werden vervaar
digd. De variatiemogelijkheden
zijn hier talloos vele.
Antwoord aan een zeer
ontstemde lezer
gr was een lezer, niet zo lang geleden,
die met een vraagstuk deerlijk in
de knoop zat. Hij had in deze kolom
het een en ander over het huwelijk
gelezen en daarover, naar het mij
uit zijn brief toeschijnt, bij een vers
pijpje eens lang en grondig nagedacht.
Maar laat hij nu in een krant 'n artikel
tegenkomen waarover hij zo onthutst
was, dat zijn pijpje er subiet van uit
ging. Hij knipte het bewuste artikel
uit en stuurde het naar Saskia, met
de verbijsterde vraag: Hoe oordeelt u
nu hierover?
Wat was het geval? Enige tijd ge
leden heeft een Indonesische dame,
die het Esperanto-congres te Mün-
chen bijwoonde, op haar reis door
Europa ons land bezocht en daar, als
overal waar zij kwam, het een en an
der verteld over de zeden en gebrui
ken van haar geboorteland. Dit is na
melijk een heel curieus plekje in het
grote tropische rijk daar langs de
evenaar, waar misschien meer "assen
en talen bijeen wonen dan in Europa
zelf. Maar een streek als deze Espe-
rantiste tot woonplaats heeft, zal men
in Europa nog met een lantarentje niet
kunnen vinden.
Daar in de Minangkabau namelijk,
aan de Westkust van Sumatra, leven
vijf millioen mensen, van wie nog
geen millioen mannen zijn, in het vol
strekte en ongestoorde matriarchaat.
Fi hiertegen komt het mannelijk ge-
v °d van mijn briefschrijver rood
gloeiend in opstand. Dat een vrouw
hoofd van het gezin is en „bezitster"
van de kinderen, dat zij hèm ten hu
welijk vraagt en daar zelfs een hoge
„bruigomsschat" voor betalen wil, dat
de echtgenote de deur kan sluiten voor
haar echtgenoot, die, na drie keer zijn
neus gestoten te hebben, weer terug
mag keren naar zijn mama - dat alles
klinkt een Europees man zo gortig in
de oren. dat hij het zich biina als een
persoonlijke belediging aantrekt. Wal
is dat voor een manier van doen!
gromt hij per brief. Zegt u daar nu
eens wat van: staat de wereld hier
niet op zijn kop?
TK geloof niet, dat Saskia's afkeuring
iets aan de matriarchale toestanden
in het Minangkabause zouden verande
ren. En zolang de man daar zo'n
schaars artikel blijft, zullen de dames
het heft wel stevig in handen houden.
Of zij gelukkig zijn met die stand van
zaken, waag ik te betwijfelen, alhoe
wel de zegsvrouw, die in die toestan
den is opgegroeid, het fervent verze
kert.
Een werkelijk harmonische verbin
tenis van twee mensen kan nimmer
rusten op een basis, waarbij één van
de twee partijen het absolute over
wicht heeft. In een goed huwelijk is
geen sprake van „baas" zijn, van een
verhouding als chef-ondergeschikte".
Men moet, in geen enkele verhou
ding, alle macht in één hand leggen.
Waar een tegenwicht ontbreekt, gaat
de zaak uit het lood hangen en stort
eindelijk in.
Weet mijn correspondent, dat wij
in de wereld op het ogenblik in feite
onder een geestelijke matriarchaat le
ven? Als hij mij niet gelooft, zal ik
hem een raadsel opgeven. Wie acht hij
op het ogenblik de invloedrijkste mens
ter wereld? Wedden, dat hij na enig
nadjiken de pijp uit de mond neemt
en zegt: De president der Verenigde
Staten.
Het spijt mij, maar hij heeft het mis.
De presidente der Algemene Fede
ratie van Vrouwenclubs! Ik heb haar
portret gezien, en ik kan u vertellen,
dat zij niet voor niets een mannelijke
voornaam „Hiram" draagt.
Want zij staat aan het hoofd van een
slagvaardig, onverzettelijke, doortas-
end en uitgeslapen leger van vijf mil
lioen vrouwen, verenigd in negentien
duizend clubs. En in de persoon van
deze dame hebben die vijf millioen in
alle zaken van openbaar belang in
Amerika een geduchte, wèl gemanu-
cuurde vinger in de pap.
Van matriarchaat gesproken u be
hoeft niet naar Sumatra te gaan.
SASKIA
Meisjes van 14 tot 17 jaar. Het staat er
zo eenvoudig, maar hoe verschillen
ze juist op die leeftijd! De een al bijna
een volwassen vrouwtje, de ander nog
een onhandig veulen, dikwijls nog kin
derlijk of kwajongensachtig, sommigen
toch ook vroegrijp. En de kleding voor
zó uiteenlopende typen? Hoe eenvoudi
ger hoe beter. Niet kinderachtig, maar
vooral niet ouwelijk.
Hier heeft U een patroontje, dat aan
alle eisen voldoet: een ruime rok met
aardige plooiengroepjes, het lijfje met
modieuze driekwart raglan mouw en
ingezette zakjes, waarvan de opening
gepaspoileerd of met een smal patje
afgezet wordt
U begint met in voor- en rugpand de
figuurnaadjes dicht te stikken. Dan
maakt U de 9 a 9 c.M. brede zakjes in
he. voorpand. Het 3 c.M. brede belegje
aan het rugpand wordt naar binnen ge
vouwen en de sluiting aangebracht. Zij
naden sluiten. De mouwnaad dichtstik-
ken en de onderkant ingerimpeld tussen
de dubbele stof van het manchetje (23
bij 4 c.M.) naaien. U sluit de schouder
naad en het aansluitende bijschuiner-
tje en verbindt de mouwen dan met
het lijfje. De halsrand wordt tussen de
dubbele stof van de kraagdeeltjes ge
zet. Desgewenst z'oudt U de sluiting
ook van voren kunnen nemen, terwijl
U dan het kraagje aan één stuk maakt.
De rok bestaat uit een voor- en een
achterbaan (het patroon van de voor
baan gebruiken met de stippellijn als
midden), vier plooibaantjes en twee
zijbanen. De laatste kunt U zo nodig
volgens de gestippelde zijnaad ook in
tweeën knipen, waarbij dan het breed
ste deel aan de voorbaan hoort. U ver
bindt alle baan'les me elkaar en legt
x op o vallend de plooien in. Het rokje
wordt met een gewone naad aan het
MOTECHTHEID
bHJtt, óók na
herhaald
en chemisch
reinigen
(Advertentie, Int. led.)
lijfje bevestigd. Een 4 5 5 c.M. brede
ceintuur voltooit het geheeL In plaats
van een kraagje en manchetten kunt
U ook gebreide boordjes nemen, zoals
het eerste figuurtje laat zien. Aardig
is het om dan de zakjes met een ge
breid patje af te werken en eventueel
ook de ceintuur te breien.
Dat dit modelletje zich goed leent
voor tweeërlei stof, toontU het tweede
meisje. U kunt vanzelfsprekend ook
de gehele rok in de stof van de mou
wen nemen. Geheel van dezelfde ctof
vervaardigd, vraagt dit jurkje ca. 3 m.
stof van 130 breed.
ELLA BEZEMER
(nadruk verboden)
QCH, WARE IEDERE vrouw wijs, een
kop thee zou weer een godendrank
benaderen! Inderdaad, vóór 1475 was
thee drinken in China een drank voor
monniken en behoorde de thee tot de
hoogste genotmiddelen. De jarenlange
toewijding, waarmee nadien de thee
gecultiveerd is, heeft gemaakt dat in
de 20ste eeuw thee met ongeëvenaarde
hoedanigheden de goedkoopste drank
van de wereld is geworden. Het pro
duct heeft tevens in deze jaren aan
sociale betekenis gewonnen, omdat het
van enkel genotmiddel uitgegroeid is
tot een levensbehoefte voor lichaam en
geest.
Het theedrinken is begonnen bij de
Zen-Boeddhisten, die in het hartje van
Azië woonden en de gewoonte reeds
vele eeuwen geleden mee naar China
en Japan namen. Vandaar ging het
product via ons land en Engeland naar
het Westen. Maar de Chinese theeplant
heeft zijn waarde voor de Westerse lan
den moeten inruilen voor de theestruik
uit Assam, welke daar in het wild werd
gevonden. Wel is het grappig te weten
hoe, nadat na 1475 het religieuze gebruik
in een wereldse instelling overging,
er een zeer gewijde theeceremonie ont
stond, die door een theemeester werd
geleid.
Stel, dat wij tot het uitgebreide ge
zelschap zouden hebben behoord, dat de
bijeenkomst van de theeceremonie mee
maakten, dan zouden wij in een uiterst
sobere omgeving mee aangezeten heb
ben waar slechts de rolschildering en
de theebenodigdheden van een sublie
me schoonheid hadden getuigd. Over
dadige rijkdom of versiering was op
religieuze gronden verboden. Gedurende
de ceremonie zouden wij de voorwerpen
in stille bewondering van hand tot hand
hebben doorgegeven, terwijl het ge
sprek met onze buren of de gastheer
slechts over geestelijke onderwerpen
zou hebben mogen gaan.
B.W. 84
V» KRAAG
a 20
O 6.10. /S. M2S.W.
/s
Joep was komen aanlopen.
Het was een jong poesje,
helemaal zwart met twee
grote verwonderde ogen.
Iedereen was het er over
eens dat ze Joep moest he
ten en Joep voelde zich van
het eerste ogenblik bij ons
best op haar gemak. Op ze
kere avond, we zaten te
eten, klonk er vanuit een
hoek van de kamer een ge
kras en gekraak dat we als
één man van onze stoelen
opsprongen. Joep bleek ge
zellig haar nagels te scher
pen tegen een poot van
grootmoeders stoel. Zonder
er iets van te snappen kee,:
het beestje ons aan. „Dat
mag je niet!" zei er één.
„Stoute poes!" sprak de an
der en ten slotte werd ze op
getild en probeerden we met
z'n allen haar poesenver
stand bij te brengen dat ze
dat nooit meer mocht doen.
Maar al onze vermaningen
hielpen zóveel dat Joep
grootmoeders stoel niet
meer durfde aankijken. Zo
langer niemand in de
buurt was. Want had ze het
rijk alleen dan bleef de stoel
toch de lievelingsplaats om
haar nagels te scherpen.
Toen we op een morgen op
stonden, konken er vanuit
de keuken allerlei opgewon
den geluiden. We gingen di
rect kijken en zagen tot
onze stomme verbazing niet
alleen Joep voor het etens
bakje zitten maar ook nog
een ander katje. Eigenlijk
zagen we twee Joepen want
de katjes leken zo veel op
elkaar dat niemand meer
kon aanwijzen wie nu eigen
lijk wel onze Joep was. „Dat
gaat niet," zeiden we,
„Twee katten kunnen we
onmogelijk houden. Alleen
Joep mag blijven...!" Maar
wie was Joep Nie
mand wist het. De hele dag
stoeide het tweetal in huis
Joep vond het heerlijk een
speelmakkertje te hebben
en ook wij hadden veel ple
zier om hun dolle buitelin
gen. Maar onder het eten
werden we wéér opge
schrikt door hevig gekras.
We renden naar grootmoe
ders stoel. Daar zat het
tweetal broederlijk naast
elkaar. De nageltjes staken
nog in het hout maar ze ke
ken verschrikt naar onze
boze ogen, totdateen
van de twee plots de benen
nam en zich ver onder een
kast verschool. „Dat is
Joep!!" riepen we in koor.
„Ze weet dat ze niet aan die
stoel mag krabben!!"
Vanaf dat moment droeg
Joep een strikje, want wt
wilden de twee toch on
derscheiden van elkaar. Ot
dat andere poesje nog is
weggegaan Nee hoor.
Spoedig konden de poesen
niet meer buiten elkaar en
wij niet meer buiten de
poesen.
Levend steen
Alle eeuwen door'zijn er
kunstenaars geweest die ha
mer en beitel handteerden
en daarmede de mooiste
scheppingen uit marmer of
graniet hakten. Kijk maar
eens goed om ie heen. Er
staat een standbeeld in het
plantsoen of er is een prach
tig gebeeldhouwde fontein in
het park. Ook opritten van
bruggen, gevels en huizen
enz., enz., worden vaak ge
sierd door kunstwerken
waar de makers maanden,
soms jaren mee bezig waren.
Ja, want er komt heel wat
kijken voor dat een beeld
klaar is. De beeldhouwer be
gint eerst te tekenen. Hij
maakt een schets op papit r
en geeft zodoende zijn idee
vorm. Daarna neemt hij een
klomp klei en begint in het
klein een model te kneden.
Het is een proef. De kunste
naar geeft in grote lijnen
het toekomstig beeld weer
en werkt dus de schets op
papier meer uit. Is hij ge
heel tevreden over het re
sultaat dan maakt hij veelai
een ijzerdraad- of houtcon
structie, omkleedt die hele
maal met klei en gaat nu
pas beginnen een model te
maken op ware grootte. De
beeldhouwer boetseert haast
alles met zijn duimen en
vingers, Slechts voor kleine
details worden stokjes, in
allerlei vormen, gebruikt.
Het kleimodel wordt dus
helemaal tot in de puntjes
afgewerkt. Nu bestelt de
kunstenaar een grote vier
kante steen (van tevoren
heeft hij nauwkeurig over
wogen welke steensoort hij
za> gebruiken) zo groot air
het kleimodel is. Nu begint
hjj op de vier zijkanten met
krijt de vormen over te te
kenen. Allerlei meetinstru
menten, passers etc, komen
er aan te pas om precies te
kunnen aangeven tot hoever
hij kan gaan hakken. Dan
pas neemt hij zijn hamer en
beitel. Van dag tot dag be
gint nu de klomp marmer of
graniet onder zijn bekwame
handen te veranderen en de
vorm van het model aan te
nemen. Steeds kleinere en
fijnere beitels worden ge
bruikt totdat eindelijk na
maanden van zwaar werk
het koude steen hervormd is
in een kunstwerk, dat in
lengte van jaren zal worden
bekeken en bewonderd.
De woorden welke in het
figuur moeten worden ge
plaatst zijn allemaal in te
kening gebracht.
Staat achter het nummer
een pijltje naar rechts dan
betekent dat horizontaal.
Een pijltje naar beneden is
verticaal.
Vele dames zullen dit pakje gaarne
bezitten. Het jasje bestaat uit een
<tof met smalle dwarse strepen,
■venals het vestje. De rok is van
ten effen stof en fllad van lijn.
Mies ging cJ is
de dokter vragen.
Di te soms een bril
moest dragen.
Door d'eerste bril
waar Mies door keek
Was 't net of alles
mistig leek.
De tweede raakte kant
noch wal
Mies zag steeds dubbel
door dat geval.
Van de derde bril
haast niet te geloven
Kreeg Miesje tranen in
haar ogen.
De vierde was wel naar
haar zin
Maardaar zaten
heel geen glazen in!
\/ELE van deze ceremoniële theevoor-
werpen zijn in het Thee-Centrum te
Amsterdam te bewonderen. De blauwe
theepot met het kronkelige kanalen-
stelsel blijft de bezoekster het beste
bij. Deze pot is weer een typisch beeld
van oude traditie omdat zij op het plat
teland in China werd gebruikt om de
eerste oogst in te zetten.
Kijkend naar deze pot staan wij dan
ook meteen midden in de expositiezaal
van het Thee-Centrum, Singel 170172
te Amsterdam.
Wie zijn blikken langs de wanden
van het zaaltje laat gaan, belandt via
mooie bewerkte tinnen en zilveren
theepotten uit 1800, en fraaie oud-Delfts
en Chinese en Wedgewood theepotten,
uiteindelijk bij de hedendaagse produc
ten van kunstnijverheid.
Men moet waardering hebben voor
de wijze waarop de Directie van dit
Centrum het publiek in de gelegenheid
stelt, kennis te nemen van het werk
van de kunstenaars van deze tijd en het
3 weg wijst het theeuurtje van heden
tot het toppunt van gezelligheid te
maken.
Als wij rondkijken zien wij met wel
gevallen de kleurige aardewerkservie
zen van onze pottenbakkers, het edel-
smeedwerk van lepeltjes en zeefjes,
alles uitgestald op fijne kleedjes, dik
wijls omzoomd door prachtig kloskant.
Ook zien wij dat het maken van dek-
servetten tot staaltjes van fraaie weef
kunst voert. En dan niet te vergeten
de schattige mutsen die hier en daar
verspreid staan.
Iedere maand wisselt deze kleine ex-
ositie. Het maakt dat Kunst en Thee
heel nauw met elkaar in betrekking
b1 ijven staan.
Als wij dan later in de thee-bar proe
ven hoe goed-gezette thee vol en op
wekkend smaakt, dan beseffen wij pas
goed dat een uurtje in het Thee-Cen
trum voor iedere huisvrouw, ja voor
ieder mens, hetzij man of vrouw, een
uitbreiding aan de goede smaak bete
kent.
Heel deze gulle ontvangst moet voor
iedere bewoner uit onze provincies, die
een vermoeiende dag in de hoofdstad
achter de rug heeft, een aansporing zijn
deze lafenis te gaan genieten.
Ieder is van harte welkom op het
Singel, tegenover de Torensluis. Men
weet daar zo te verzorgen dat men
van ganser harte getuigt:
„Thee doet je goed, mits gezet zoals
het moet!"
PETRA.
Goerings dochfer speelt
hoofdrol in film
rjE veertienjarige Edda, dochter van
wijlen Hermann Göring en de voor
malige actrice Emmy Sonneman, zal
de hoofdrol spelen in een nieuwe
Duitse film. In dezelfde film zal optre
den de 13-jarige Alexander von Richt-
hofen, een nakomeling van de befaam
de Duitse vliegercommandant uit de
eerste wereldoorlog. De Duitse film
industrie acht blijkbaar de tijd rijp
om, door het uitspelen van deze twee
bekende namen, een beroep te doen
op Ket nationalistische gevoel van het
Duitse volk.
Edda Göring genoemd naar de
dochter van Mussolini heeft sinds
de zelfmoord van haar vader met haar
moeder gewoond in een klein huis te
München. In de eerste jaren na de
oorlog verkeerde Görings weduwe in
behoeftige omstandigheden, maar on
langs heeft de Westduitse regering be
sloten al haar «t beslag genomen
juwelem tot een gezamenlijke waarde
van 150.000 gulden, aan mevrouw
Göring terug te geven. En nu de veer
tienjarige Edda haar filmloopbaan be
gint met het spelen van een hoofdrol,
schijnt voor de vrouw, die zich eens
baadde in ongehoorde weelde, de
moeilijkste tijd van haar leven voor
bij te zijn.
„FLAIR"Deze ideale wijde jas
met brede afgenaaide zomen rond
om, heeft een opvallend grote kraag
en een lakceintuur, doch is zonder
deze laatste een prachtige swagger.
zijn te goed
van vertrouwen...
en daarom komen zij soms
met dingen thuisdie zij
helemaal niet bedoelden.
Honderdduizenden huiS't
vrouwen geven aan Maïzena
DU RYE A de voorkeur.
Allemaal vragen zij hun win'
keiier dit wereldmerkmaar
niet allemaal letten op wat ze
krijgen. En toch is dat ncdig.
Er op toezien dat de naam
DU RYE A op t pak staat.
Want dat is de garantie van
het originele product en
voor een volledig slagen bij
het bereiden en binden van
groentenvan saus en soep.
Met die nddm DU RYE A valt
of staat het hele resultaat
.Ad-'»~tenüt, Ing. Mtd.)
