Dwangbevel van de kantonrechter is geen wondermiddel f Veelbelovend Deens zangertje BRUNO, DE STROPERSHOND, RUILT HET DUIN VOOR EEN STADSTUINTJE Bij Georg Een psychotechnisch onderzoek is geen examen Menselijke dingen rond hei dier Vrienden vonden elkander weer Na opwindende jachten een „rondje-om" ER zUn nog veel meer geschiedenissen te vertellen, die in wezen tragisch zijn, hoewel men eraan voorbUffaat. Men bedenke slechts het verdriet van de dieren als men ze scheidt van hun baas, met wie ze zo heerlUk door de vrUe natuur zwierven. Ze zullen niet janken, want dat mag een goede stro pershond niet, doch ze voelen het; zoals Bruno het voelt, nu hU daar ligt na te mUmeren over de gebeurtenissen van de laatste paar weken. Het slot was voorlopig zijn komst ln de kennel, waar grote en kleine soortgenoten hem vijandig aanblaffen. Maar misschien weet Bruno wel, dat het voortkomt uit hun gevoel van minderwaardigheid. ZU lagen altUd op hun kussentjes en de schoot van dames; vertroeteld en Nederland zorgi voor oude dag Voor twee milliard aan verzekeringen GEEN KIKKERS MET VEREN Men moet eerst weten of er verhaal is Procederen kost geld Er komt weer leven in 't duin Petrus' schrik onze vreugde Allerlei eigenschappen worden er bekeken Waarde en methode Aanleg en karakter IN t Cor Ruys zei Veroverend met n en een grima Opiimismi ZATERDAG 88 MAART 1988 £r is nogal enige beroering verwekt In de hondenkennel. Uit vrijwel alle hokken klinkt het boze of bange geblaf van grote en kleine honden, die springend voor de tralies al hun verachting uitschreeuwen voor het dier, dat daar zojuist wordt binnengeleid. Inderdaad, het is een vreemde klant in deze omgeving, waar het draadharige terriertje naast een forse bouvier huist; de trotse, hooghartige Chow-Chow naast de fraaie greyhound. De nieuwkomer heeft weinig van de verzadigde schoonheid van zjjn soortgenoten rondom hem. Het is een grauw dier, met lange en toch sterke poten, gedrongen borst en met de stap van één, die zo juist een voetreis door Nederland heeft gemaakt. Zijn verstandige, bruine ogen dwalen even langs de getraliede verblijven van de anderen. Hij blaft niet terug, als zou dat minderwaardig zijn. Rustig laat hij zich naar een hok brengen. De man, die het deurtje voor hem opent, klopt hem liefkozend op de kop en laat hem dan alleen. In zijn nieuwe verblijfplaats gaat de hond direct liggen; de kop op de voorpoten. Hij staart onbewogen naar de kooien tegenover hem, waar alle duivels uit de hel losgebroken schijnen te zijn. HU knipoogt vriendelijk tegen het lentezonnetje en trekt een gezicht van: „Laat nu maar gebeuren wat wil!" HIT in-menselijke geval bracht de ge- rechtelijke machine aan het draaien. De starre letter van de wet gebood weliswaar strenge maatregelen, doch men vond desondanks een weg waar door de stroper zijn hond zou kunnen terug krijgen. Maar op voorwaarde, dat r\IT aardige tafereeltje is het slot van een lange reeks avonturen van de etropershond Bruno, wiens baas men de twee nooit meer op jacht zou - - - i_01 nn Tlné U d,-, „Ju door de Alkmaarse kantonrechter is veroordeeld tot een flinke boete en een voorwaardelijke celstraf. Bruno werd verbeurd verklaard: in één adem noemde de rechter hem met het geweer. Zo werd de hond degeen, die de zwaar ste straf kreeg. Zijn baas ging terug naar huis, maar Bruno zou zijn baas nooit meer terugzien en tenslotte mis schien belanden bij deze of gene meneer in de stad, die hem in ruil voor de vrijheid van de duinen een dagelijks „rondje-om" zou bieden en de tien vier kante meter van een stadstuintje. Dit is eigenlijk tragisch en een mens kan zich dat voorstellen. Zeker beseft dat de eigenaar van de enige hondenkennel in Alkmaar, waar alle stropers-honden, die worden verbeurd verklaard, be waard worden, die ons iets vertelt over zijn ervaringen met deze dieren. Deze man krijgt meermalen dergelij ke dieren in zijn „pension". Ze worden namelijk niet meer afgemaakt, zoals vroeger met in beslag genomen dieren wel gebeurde, maar via deze kennel vinden ze tenslotte een nieuw tehuis. Ze hebben hier een prima verzorging, iv -ar ze missen hun meester, hetgeen de zwaarste straf betekent voor een goede hond, zoals Bruno is. Hij en zijn baas waren steeds één. Ze zwierven nachtenlang door het vrije veld, waar de hond al vele malen de sensatie van de jacht beleefde. Straks zal hij zijn hok mogen verwisselen voor dat stads tuintje en dat rondje-om. Hij is ver beurd verklaard. „Halve-lange" DRUNO is, wat in vakkringen heet: u „een halve-lange hond". Hij is een kruising tussen een hazewind en een bouvier: geen schoonheid, doch de ide ale combinatie van speurzin, snelheid en kracht. Men ziet 't hem aan en toch moet dit een stadshond worden met een eigen kussentje bij de haard en een Warm prakje op z'n tijd. Droevig lot. „Toch gebeurt het wel, dat een in beslag genomen hond weer bij zijn baas. de stroper, terecht komt", vertelt de eigenaar van de kennel. En dan doet hij een ontroerend en diep-menselijk verhaal. Elke daad van gehoorzaamheid van de stropershond, bracht diens baas een stap dichter bij de cel.; Er was een stroper veroordeeld, wiens hond zoals gebruikelijk in de kennel belandde. Hij zou blijven tot er een liefhebber kwam opdagen. Verschillen de hokken naast de verblijfplaats van de stropershond raakten leeg, maar nog nimmer had iemand aandacht geschon ken aan de ex-wetsovertreder. Op een dag verscheen er weer een klant, die een bepaald hondje, dat huisde naast het hok van de stropershond, wilde kopen. De dochter van de kennelhou der, die de man te woord stond, vroeg hem even te wachten, terwijl zij naar de condities informeerde. Nauwelijks Was de vrouw weg, of de klant opende het hok van de ex-wilddief. De hond sprong hem tegemoet en samen renden ze weg. Het bleek al spoedig, dat de hond met niemand minder dan zUn vroegere baas was meegegaan. De politie had de stroper gauw te pakken en de man be kende onmiddellUk de hond te hebben gestolen. Hij bood spontaan aan, de schade te vergoeden, maar zijn hond ■wilde hü niet meer afstaan. „Als jullie "m krUgen", zei hij, „wordt-ie doodge maakt. En 't is m'n beste vriend!" Ein delijk er lag tenslotte een aanklacht wegens diefstal tegen hem beloofde bU de hond te zullen terugbezorgen, maar hU smeekte of men het dier in godsnaam in leven zou willen laten. Dat werd beloofd. Er waren trouwens nooit zulke plannen geweest. zien. Dat heeft de dankbare stroper be loofd en hij hield woord! Ontroerend is ook een ander verhaal, dat de kennelhouder doet. Op een keer waren er twee stropershonden bij hem gebracht. Ze behoorden tot een geheel ander type dan bijvoorbeeld Bruno, die immers „half-lang" is. In het proces verbaal tegen de bazen van de dieren was echter wèl gesproken van „half lange honden". Gewiekst als de ver dachten waren, buitten ze dit toeval direct uit, door voor het gerecht te ver klaren, dat de dagvaarding niet klop te. „Onze honden kunnen nog geen haas vangen, al zet je er één tussen hun voorpoten!" voerden ze aan. De zaak werd uitgesteld voor nader onderzoek. Er verschenen toen twee Rijksveld wachters in de kennel, die de in beslag genomen honden kwamen halen voor een „proef-strooptocht". Met hun tijde lijke bazen trokken de dieren de dui nen in, waar alle foefjes op hen wer den geprobeerd. Het was al direct dui delijk: het waren de beste Jagers, die men zich kon denken. Ze apporteerden feilloos, zonder het gevangen wild dood te bijten, op het eerste commando la gen ze doodstil, ze deden geen stap te veel naar de lichtbundel uit de lan taarns van hun begeleiders en ze volg den dodelijk-zeker elk spoor waar men hen maar op neerzette. De pseudo- stropers hadden weldra bewijzen te over voor de kwaliteit van de dieren. Elke maal als de honden een bevel had den uitgevoerd, waren hun bazen een stap dichter bij de gevangenis geko men. De gehoorzaamheid, die de wild dieven hun honden hadden bijgebracht, werd zo tenslotte de strik, waarin men de stropers kon vangen. En dit wisten de honden niet, die dankbaar een vrien delijk klopje op hun koppen aanvaard den. verwend alsof het poezen waren Bab! Bruno geeuwt hartgrondig. Doch wUs1 (Van onze economische medewerker) De Franse franc in opspraak, het pond Sterling bibberend als een arm jongetje bU tien graden vorst, de Ne derlandse gulden af en toe óók niet om over naar huis te schrijven maar staag en koppig, sober levend en hard nekkig gaat het Nederlandse volk voort, voor de oude dag te zorgen en voor weduwen en wezen, als hU die oude dag niet haalt en eerder wordt weggeroepen van zUn taak. In 1951 heeft Nederland voor twee milliard gulden (dat is ruim twee derde van de gehele bankblljcttenri roulatie) aan levensverzekeringen gesloten. De cijfers, die het Nederlandse ver zekeringsbedrijf ons voorschotelt over 1951, zijn, zowel in de totaliteit als in de samenstelling, buitengewoon fraai. Aan premiën en koopsommen werd f 442.896.000.ontvangen. Neemt men aan, dat er in Nederland 214 millioen gezinnen zijn, dan wil dit zeggen, dat per gezin bijna f 200.aan de verze keringsagenten werd afgedragen. Een sprekend bewijs van 'de bereidheid tot sparen bij ons volk. Uitkeringen De gegeyens inzake de uitkeringen geven duidelijk aant dat het woord „verzekeren" dikwijls in letterlijke zin kon worden opgevat. Van de door over lijden vervallen polissen waren er n.l. 1266 nog geen twee jaar van kracht. Op die 1266 polissen was een bedrag van f 92.187.aan premiën en koopsommen betaald, terwijl de waarde van de ver schuldigde uitkeringen f 351.965.be droeg, dat is ruim negen maal zo veel. Aan de andere kant vinden wij de stijging van de afkoop een minder fraaie factor. In totaal liepen in 1951 60.000 polissen af wegens afkoop. Dit is niet minder dan 200 per dag. Dit kon er enerzUds op wijzen, dat velen in financiële moeilijkheden geraakt zijn, anderzijds, dat er soms te lichtvaardig afgesloten wordt. Maar dat is dan ook de enige schoon- heidsfout in de gepubliceerde cijfers. (door mr dr K. W. P. Klaassen) VU AT heb je nu aan een door de kantonrechter uitgevaardigd dwangbevel tot betaling, als de schuldenaar nóg niet betaalt? Zo hebben velen zich afge vraagd, nadat zU ons vorig artikel „Korte metten met wanbetalers" hadden ge lezen. We schreven: „Wie pleit om een koe geeft er een toe" en blijven maar in de dierenstijl: „Pluk maar eens veren van een kikker". Op iemand, die nu eenmaal niets heeft, is niets te verhalen. Dat is niets nieuws, want dat is altyd zo geweest. Het dwangbevel van de Kantonrechter is ook geen toverstaf om geld uit een hoge hoed te halen, dat er toch niet in zit. yOLGEN we de eenvoudige weg, die het Besluit Inning Kleine Geld vorderingen aanwijst, nog eens op nieuw om de lezer op enkele kwesties te wijzen, die we de vorige maal voor bijliepen. Neen, het verzoekschrift aan de Kantonrechter hoeft niet geze geld te zijn. Dat zou de zaak meteen weer duur maken, want dan zou drie zegels van een gulden al weer het minste zijn. Het verzoekschrift moet immers in drievoud worden ingediend. In drievoud? Maar dan is het beter het op de schrijfmachine te tikken en meteen de nodige doorslagen te ma ken. Op geschreven requesten hebben de Kantonrechters het niet begrepen, want die zijn vaak onduidelijk, voor al als ze geschreven zijn door men sen, die geen held zijn met de pen. Op de griffie van het Kantongerecht kan men eigenlijk het best eerst eens een modelletje gaan halen. Deurwaarders, rechtkundige advi seurs en advocaten hebben ze ook. Misschien willen die wel even helpen bij het invullen of opstellen zonder dat dat direct in de papieren loopt. Want wie met zo'n request begint, staat eigenlijk al met één been in een procedure. Tot een „echte" procedure komt het immers tóch, als de onwillige be- HISTEREN was het dan zover. Ik had bij die datum op de kalender reeds lang geleden een rood uitroepteken gezet. Is er wel één datum waarnaar wii meer ver langen dan naar de 21ste Maart? Ik moet U echter wel bekennen dat het, me al tijd al dioars heeft ge zeten dat dan pas de lente begint. Daar klopt iets niet. want wie zijn ogen gebruikt, heeft al overal de voortekens van deze vorstelijke gast kunnen zien. Sneeuwklokjes, aco- nietjes, het speenkruid, zij hebben overal het nieuwtje van haar komst al rond verteld. Mocht u soms meer met de neus in de wind lopen, dan hebt u zeker tegen het vallen van de avond de massa's kraaien wel op gemerkt die zich in de slaapbossen verzamelen. Zulke slaapbossen zijn van ouds bekende loge menten die soms al wel een halve eeuw ieder jaar dezelfde soort vo gels opnemen. Bij zons ondergang bezetten de kraaien, met de borst naar het licht toegekeerd, met veel lawaai de tak ken. Denkf u maar niet dat zij dan meteen de kop in de veren steken om te gaan slapen. Met veel gekwetter roepen ze elkaar hun weder waardigheden toe en ma ken afspraken over da grote vertrekdag. Welke eigenwijze kraai gebruikte daar het woord „broeierig"? Broeierig! Dat is wel mat overdreven, vindt, u niet? De twind kan nog behoorlijk koud zijn. Daar moet jt dan zeker kraai voor zijn om het nu al te warm te vinden. Enfin, heren die er zo over denken moeten dan ook maaT gauw naar het Noorden afreizen. Het kan zijp dat zij morgen of overmorgen, als het land nog in de scheme ring ligt met de hele troep vertrekken. Zij kijken daarvoor niet eerst op de kalender om te weten Wanneer het tijd is, maar volgen de onweerstaanbare drang die hen naar het Noorden doet trekken. Laat ze maar genist gaan, er moet immers weer plaats komen voor onze zomer- vriende n. Fitis, tjiftjaf, leeuwerik, koolmees, vin ken, merels, er komt elke dag meer leven in het duin. Waar moeten ze allemaal hitn nest bonwen? Dichter bij de zee klinkt de paringsroep der wulpen. Zij jodelen en joelen boven het golven de duin. Het beeld der wulpen tussen het hoge helmgras is van een bij zondere bekoring. Zij stappen deftig op hun hoge poten en zwaaien driftig hun lange gebogen snavel. Maar het zVn lawaaimakers en verra den je als je op „ver boden terrein" loopt. In de lente herinneren wij ons alle plekjes waar wij vorig jaar „een vondst" gedaan hebben. Het vochtige bosrand je waar KBti sleutelbloemen zagen, het teeuweriknest met de grijze, bruinge- stipte eitjes n aast het duinpaadje, het imposan te ooievaarsnest op het weiland. Allemaal beel den die tn ons vrouwen hart een tere sndar be roeren. De echte ouder wetse sleutelbloemen zijn niet meer zo dikwijls in het wild te vinden maar daardoor zijn zij ons des te meer een lieve ont dekking. Toch zijn zij zo bekend dat boer en kind de latijnse naam „Pri mula" weet. Deze eerste lingen zijn bloemen waaraan men vroeger ge neeskracht toekende. Een oude sage vertelt dat Petrus van schrik de hemelsleutels uit zijn handen lief vallen, toen hij bemerkte dat boos doeners met behulp van valse sleutels door een achterpoortje waren bin nengeslopen. De sleutels vielen van ster op ster tot op de aarde. Zelfs het vlugge engeltje dat hen dadelijk achterna gezon den werd, kon dat niet meer verhinderen. Zij verzamelde Petrus' bezit uit allerlei kuiltjes en gaatjes en stelde de sleu telbewaarder gerust, want de aarde zou van dit ongelukje slechts rij ker en mooier Worden. Op weke, vochtige grond groeien nu de liefste sleutelbloemen, 'n bloem van nederige schoonheid Een echte Paasbloem Zij vertellen ons dat de tijd van botten en ont kiemen, de tijd van ont vouwen en groeien, van geestdrift en uitgelaten heid is aangebroken. De lente, de lieve lente is tn het land! PETRA taler zich gaat verweren, een ver weerschrift indient binnen twee weken moet hjj dat dan doen waar in hij uiteenzet, waarom hij het met die vordering niet eens is. Meestal is het dan al gauw meer dan een „welles" en „nietes" en dan bevindt degeen, die het verzoekschrift heeft ingediend, zich al aardig op het glad de ijs van juristen, waar het vaak meer gaat om het spel dan om de knik kers. Het 13 daarom, dat de meeste insiders vinden, dat. het maar beter is om zich meteen van deskundige hulp te verzekeren en wij de vorige maal reeds schreven: Het is wel zaak, dat men zeker van zijn vordering Is, anders wordt het toch advocaten- en deurwaarderlswerk met alle kosten van dien. Geen wondermiddelen IS NU het uiteindelijke dwangbevel of het uiteindelijke vonnis van de Kantonrechter een wondermiddel? Geenszins. Iedereen weet trouwens wel, dat het zelfs de Fiscus met een dwangbevel vaak niet lukt om het geld van de belastingschuldige los te branden. Wordt niet vlot betaald op het dwangbevel van de Kantonrechter, dan zal een deurwaarder moeten „be tekenen". Dat wil zeggen met behulp van een exploit aanzeggen, dat het dwangbevel er is. Hij zal er ook een afschrift van moeten overreiken.. Komt het geld dan meteen op tafel? Soms wel, soms niet. Als het dwang bevel bU verstek is verleend, kan de wanbetaler nog in verzet gaan. Maar is het dwangbevel „op tegenspraak" verleend, of omdat de debiteur heeft verklaard dat bedrag inderdaad schul dig te zijn, dan komt het bij een blij vend niet-betalen aan op executeren: het verkopen van de goederen. Voor wie werkelijk niet kan betalen, is dat vaak hard. Wie niet wilde, gunnen wij het gaarne. Wie dat allemaal moet betalen? Wie de opdracht gegeven heeft aan de deurwaarder en de advocaat is na tuurlijk verantwoordelijk voor die op dracht. Het is rechtens zo, dat de kos ten verhaald moeten worden op de debiteurMaar denken we dan weer aan de veren en de kikvors. Laat iemand, die niet zeker weet, dat er voldoende verhaal ls, maar goed op passen, dat hij niet zichzelf op kos ten jaagt in plaats van de onwillige of onmachtige schuldenaar. De kleine Mikael Jacobsen van het eiland Funen is pas twee jaar oud, maar nu reeds in staat om vijftien tof twintig liedjes, met zo'n goede stem U zingen, dat een gramofoonplatevfabriek fin Kopenhagen zijn stem op de plaat wilde vastleggen. Bijgestaan door zijn moeder, alleen wilde hij niet zingen, en een technicus, staat hij voor de microfoon uit volle borst te zingen. PR ia nog altUd veel geheimzinnig! om de psychotechniek en, voor wie zich aan j een onderzoek moet onderwerpen, veel dat verzet wekt. Immers, op een leef. tijd, waarop je soms reeds heel wat in de maatschappU hebt gepresteerd, moe! je ineens weer als een schooljongen „examen doen"; er gebeuren dan allerlei vreemde dingen met Je, waarvan je niets begrUpt, Van een paar wildvreemde mensen, die weinig van je omstandigheden kennen en er geen begrip van hebbes, hoe zenuwachtig je tegenover dat onbekende bent, hangt de toekomst van j< hele gezin af. En als dat allemaal nu nog wetenschappelUk juist en betrouwbaar was maar je hoort vaak zulke wonderiUke vergissingen van die instituten, dit zich met een geleerd woord psychotechnicum noemen! Hier zijn al zoveel pro. blemen en vragen gesteld, dat het haast ondoenlijk is om deze in een kort bestrit te behandelen. Toch willen we enkele van de voornaamste beantwoorden en trachten enige hoofdbezwaren weg te nemen. theorie, kan blijk geven van een zul. vere Intuïtie; de mensenkenner en ge. boren leider treden al gauw als zoda nig naar voren, terwijl degene, dio geen snel contact met mensen noch met technische of andere materie heeft, doch wel ordenend en punc tueel is, zich op administratief terrein bekwaam kan tonen. rjM TE beginnen ls het géén examen Voor een examen is kennis nodig en voor een psychologisch onderzoek niet. Zelfs de eigenlijke vakkennis wordt er niet onderzocht, maar wel de vakaanleg: handigheid, feeling, vin dingrijkheid, voorstellingsvermogen, overzicht, practisch begrip enz. Daar om wordt er voor het onderzoek van bijv. het technisch vermogen ook niet gewerkt met bestaande mechanismen, die je „gehad" kunt hebben, maar met een in de practijk ondenkbaar en zin loos instrument, dat een geboren tech nicus echter gauw „door" heeft. Het is zelfs mogelijk, dat een monteur met feeling, hiermee werkend, blijk geeft van meer echte technische zin dan een ingenieur, die de stof theoretisch goed verwerkt heeft. Ook in een ander opzicht verschilt het zeer van een examen: de uitslag wordt niet bepaald door het aantal „juiste" antwoorden en resultaten, maar door de totale manier waarop men tot deze resultaten komt. De psy choloog bekijkt de héle mens en hij behandelt deze ook als zodanig, met het respect dat hem toekomt. Degene, die al wat gepresteerd heeft, ervaart, dat hij alle kans krijgt om te tonen wat er in hem zit. Wie niet „knap" is en niet gemakkelijk „leert", kan practische zin of organisatiever mogen tonen, wie moeite heeft met de Vragen we ons ten slotte af, wat het nut is van de I.K.G.-procedure, dan zouden we zeggen: in bepaalde zonneklare gevallen kan de crediteur op eenvoudige, weinig kostbare wijze een zogenaamde executoriale titel krijgen tegen zijn debiteur, waarvoor anders een volledige procedure nodig is. Ander-s gezegd: met het verzoek schrift tot uitvaardiging van een dwangbevel slaan we een stuk proce dure over. Hoe het verder met de be taling afloopt hangt, net als bij elk vonnis, van de omstandigheden af. Daarom zoekt men reeds jaren naar een krachtiger middel om onwillige debiteuren tot nakoming van hun verplichtingen te dwingen. Zulk een middel is er nog niet, al is het onbe taald laten van rekeningen het euvel van de dag. het nieuwste, grootste en snelste Engelse vliegdekschip, de „Eagle", is het eerste schip ter wereld, dat in staat is de nieuwste straaljagers op te nemen. Dt oorlogsbodem weegt 36.800 ton. Stelsel over tests. ÜOE IS het nu mogelijk om ln één dag achter dat alles te komen? Hier voor heeft men een heel systeem van tests opgebouwd, mondelinge en schrif telijke tests, waarbij het voor een deel om de prestatie gaat; maar ook zodanige, die de proefpersoon alleen maar uitnodigen om door zijn manier „Sollicitanten moeten bereid zijn zich aan een psychotechni sche keuring te onderwerpen", zo leest men menigmaal in adver tenties) waarin personeel meestal leidinggevend personeel gevraagd wordt. En dan staat er bovendien bU Eigenhandig (niet met een ball point) geschreven brieven met volledige inlichtingen over leef tijd, opleiding en practijk en ver gezeld van twee recente pas foto's (van voren en opzij) vóór de zoveelste aan onze Personeels afdeling". Grote ondernemingen hechten waarde aan een psychotechnische test en aan het handschrift van een sollicitant, in. tegenstelling tot velen, die óf te weinig van psychotechniek afweten, of de resultaten ervan verkeerd be oordelen. Psycho-technlek is een wetenschap geworden, die reeds verrassende resultaten heeft op geleverd. In het nevenstaande artikel vertelt een deskundige er het een en ander van. van aanpakken en oplossen, door een fantasietje by een paar plaatjes, door een behandeling van een moeilijk ge- val uit de pracMjk, enz. te laten blij- 1 ken, hoe hij „in het leven staat". Deze tests zijn zo opgesteld, dat de proef persoon niet goed begrijpt, waarom het gaat. Het is daarom een grote fout, dat sommigen vooraf hun licht opsteken en aan kennissen of collega's, die er al geweest zijn, vragen hoe je iets moet doen of wat het beste antwoord is. In derdaad kunnen zij aldus wel eens I een goede oplossing geven, maar in I diverse kleinigheden verraden zij dan toch, dat zij de ware bekwaamheid missen, zodat de geoefende psycholoog het sterke vermoeden krijgt,dat hij bepaalde dingen „wist". Ongefundeerd" TEN SLOTTE nog iets over het laat ste bezwaar: de willekeur, het on gefundeerde en de onjuistheid van de eindconclusies. Hiervoor voert men I dan gevallen aan van mensen, die voor een bepaald werk zeer ongeschikt werden bevonden en er juist heel goed voor bleken te zijn of omgekeerd. In de eerste plaats licht men dan vaak uit een volledig rapport één on derdeel, zonder de nuance, de verders eigenaardigheden en verklaringen te zien. Ten tweede worden er inderdaad vergissingen gemaakt maar stelt de bekwaamste medicus nooit een ver keerde diagnose? Een goed bureau zal steeds zijn resultaten aan de werke lijkheid toetsen en bij voortduring streven naar het wegnemen van foU' ten. Een half etmaal nadat toestel in de ban van haar we tegenover Georgette Hage straatje. Stil en smal en toch i we aanbelden, stonden we voo raampjes. We konden ons op die zo talloos vele harten vrer baar achteloze grimas, zou wor later de brede, marmeren gan een licht geschilderde kamer een door de tuindeur tuimelen gnel verdwenen. Deze rust, die fontein zUn juist dat, wat Ge heeft. De monniken, die het hi klooster hadden, is zU' er nog i pA ZITTEN, zei ze. Zelf kt V Hagedoorn een gezellige deze met crème meubels in f: Ingerichte kamer op de eerst ping. Ook hier uitzicht op de een bottende, stokoude me boom. „Let niet te veel op mijn heb de griep gehad. Het he weinig gescheeld of ik had c den voor de televisie moete gen. Maar zo iets plotseling ramp voor de televisiemensei gelukkig goed gegaan. Ik ben de televisie. De mensenmc kunnen zien als ik zing. Gew de radio voel ik me altijd als zonder vleugels. Vorige weel in Antwerpen zestienhonderd die hun kaartje al hadden wèl moeten teleurstellen. Ni het hele weekend rust en da weer beter gaan". Het was een aanloopje boeiend en verrassend gesj deze in enkele jaren zo beker den chansonnière. Of eei was het eigenlijk niet, want ben wijzelf niet gezegd. De blonde vrouw vertelde aan door. Met nu grappige, dan i de ogen, een snelle beweging handen, „illustreerde" ze haa zo, dat we er wel een heli naar hadden kunnen luisterei IJ ET AANTAL analyses van tuur is toch wel zeer groi den. Dit gold al vóór de tw reldoorlog. Maar daarna is over onze kuituur en de daarvan dermate verdiept, aantal onoverzienlijk is gewo is alles aanduiding van het de huidige mens zich niet m en veilig voelt in het geestt dat hij zich in z'n westerse heeft gebouwd. De midi mens stelde geen analyse var en kuituur op. Het was onnc ons echter is het broodnodig. Eén van de vragen die zii dergelijke analyse voordoen, naar de zin van het menselij De bijbel geeft geen analys bepaalde kuituur, maar van menselijk bestaan. Ten aar onze vraag nu schrijft Paulu: overtuigd dat het lijden van woordige tijd niet te vergelijl de heerlijkheid, die ons eei geopenbaard worden" „Ik ben er van overtu Griekse woord dat hier doi gebruikt is, doelt op een w afwegen. Het is alsof hij as kant van de weegschaal legt sieke en psychische leed de: zowel datgene wat met het gegeven is als datgene wat 1 aandoen. Dat leed „wegende z'n weegschaal met kracht naar de negatieve kant. H< en psychische leed van de r reld is oneindig diep. Maar nu plaatst Paulus a: dere kant van zijn weegs „heerlijkheid" Gods. Heerli glans, licht, luister. Deze h! weegt hij tegen het onmei den. Dan rekent hij. En zegr li.ikheid weegt toch zwaarde lijden. Dat betekent dus opti Dit optimisme van Paulu We een optimisme van d graad kunnen noemen. Het althans opvallend van een van de eerste graad. Deze la: van optimisme immers zien aanwezig, waar een rechte getrokken van het aardse na melse. Wanneer Jacqueline aals kijkt naar wat zij 1 gouden heerlijkheid van eei laan", zegt zij: „Waar gouden deportalc Hoe zullen daar de zale Dit rechtlijnig optimisme steeds en overal. Maar het 1 rekening met het leed. Dat tweede vorm van optimisme wordt het leed gewogen tege lijkheid. En de heerlijkheid 1 slaggevend! Deze vorm van optimism erger dan de eerste, heeft steeds zwaar te verduren. E dat er zoveel mensen zijn, ieder opzicht goed hebPen. e minder met geluk bedeeld: troosten met dat eeuwig 1 Dan zal het alles goed kome gezet worden. Het klinkt zc Geldt dat ook de ongeboren De mensen die in een gezo boot stikten? De schizofrene Alleen hij mag optimist z' leed kent en doorleeft. Wa goedheid der aarde te gele de goedheid van de monse aarde, is een weinig solide waar gehouden kan alleen c Gods.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 6