Bewonderenswaardige prestaties
in het Beloofde Land
-
Seretse Khama's rol niet uitgespeeld
Als de atoom stad werkelijkheid wordt
De moeilijkheden zijn er legio
Lentestemming
in Seoel
Het lijkt wel of de tijd vliegt
Oostduitsers kunnen Moskous
politiek niet meer volgen
De Engelse regering nam een
gevaarlijke beslissing
REISINDRUKKEN IN PALESTINA (1)
Dov Jozef, de „Lieftinck"
Israel
van
Verkeersspeelplaais in
Stutigart
Dodelijk ongeval te
Den Helder
mm m
Functionarissen lonken
naar het Westen
De geest van Malan op
de achtergrond
Zal het leven ongecompliceerd worden
als op de Zuidzee-eilanden
De
oermensen van het
atoomtijdperk
MAANDAG 7 APRIL 1952
9
Vóór mijn vertrek nog zei een kennis tegen mij: „Ik ben benieuwd naar uw
indrukken, want ik heb kort geleden nog twee mensen gesproken, die er
geweest zijn; de éne was er enthousiast over, de ander had er geen goed woord
voor". Nu ik zelf een hele tijd al in Israël ben, kan ik nog beter dan toen be
grijpen, dat het mogelijk is als eerlijke observeerder tot beide uiteenlopende oor
delen te komen. Er zijn en worden inderdaad hier bewonderenswaardige presta
ties verricht. Wat te zeggen van een staat, die toen hij nog niet bestond, al door
vijf gevestigde buurstaten overvallen werd en die deze aanval, hoewel er aan
het begin niet eens een geregeld leger bestond, op een buitengewone wijze heeft
afgeslagen? Ik schrijf deze regels b.v. in Tel Aviv, een moderne stad van bijna
400.000 inwoners, die in 1909 pas gesticht werd en toen niets anders was dan een
woeste zandstrook aan de zee. Wjj, die in ons oude gevestigde land nu met pro
blemen van industrialisatie worstelen, kunnen het misschien beoordelen, wat
het zeggen wil, dat deze staat van ca. 1,5 millioen inwoners al een moderne
autofabriek heeft, die in de eerste acht maanden van haar bestaan een 1600
automobielen heeft afgeleverd. Wü willen met deze enkele voorbeelden nu vol
staan, om duidelijk te maken, wat hier bewondering afdwingt, hoewel het moge
lijk zou zijn om boekdelen met dergelijke feiten en cijfers te vullen.
TYAARNAAST zijn er ook dingen, die
iedere bezoeker uit de Westerse
wereld tot een zeer afkeurend oordeel
zouden bewegen: hele kampen vol met
gezinnen, die niets anders dan wat
De Middelburgse predikant,
ds. M. Enker, vertoeft sedert en
kele weken in Palestina. In ons
blad vertelt hij in enkele artike
len over zijn wedervaren in deze
jonge staat. Hiernaast vindt men
zijn eerste boeiende verslag, dat
zonder twijfel de belangstelling
voor zijn volgende artikelen zal
prikkelen.
schamele tenten tot woning hebben, die
nauwelijks één flink? regenbui kunnen
doorstaan, laat staan een heel zwaar re
genseizoen met overstromingen. Het
kan je op een bank gebeuren, dat de
employé zelf je naar een andere bank
stuurt, omdat hij niet in staat is een
transactie in vreemde munt uit te voe
ren, die door de ook daar vereiste stapel
formulieren wat ingewikkeld is. Je kunt
in een levensmiddelenzaak een aardig
poosje met je (geldige) suikerbonnetje
in de rij hebben gestaan, om dan te
horen, dat het rantsoen nog niet is ge
arriveerd en dat je over twee dagen
maar weer terug moet komen. Over
twee dagen kan je dan best hetzelfde
weer gebeuren en ook drie dagen
daarna nog eens.
Humor.
MIEMAND die daar méér over moppert
dan de bevolking zelf. Maar toch ook
met humor, wat het volgende moge
illustreren: er is een behoorlijke rij bij
de kruidenier,die nauwelijks opschiet.
Na een half uur te hebben gewacht,
holt een woedende man uit die rij met
de uitroep: „Ik ga Dov Jozef vermoor
den"! (Dov Jozef is de voedselminister
en zo zeer het mikpunt van moppen,
dat onze Lieftinck daar nog maar een
klein jongetje bij is). Na een kwartier
al komt de man terug en neemt nogal
stilletjes zijn plaats in de wachtende rij
weer in. „En, heb je hem vermoord?"
vragen de omstanders belangstellend.
„Nee", zegt het mannetje bedroefd,
„want voor dat doel (de vermoording
van de minister) stond er zo'n onge
looflijk grote rij, dat ik toch maar liever
hier in deze rij ben terug gekomen!"
Dergelijke verhalen zouden er veel te
vertellen zijn.
De lezer denkt nu waarschijnlijk wel,
dat de waarheid ergens in het midden
ligt. Toch is dat niet zo, want ze staat
heel dicht bij die reeks van bewonde
renswaardige feiten, waar we mee be
gonnen zijn. Waarom? Omdat de moei
lijkheden, waar deze jonge ftaat mee te
kampen had en heeft zo ontzaglijk zijn,
dat men zich er alleen maar over moet
verbazen, dat er niet nog veel meer
dingen zijn, die niet zo lopen, als wij dat
thuis gewend- zijn en dat er desondanks
al zo veel gepresteerd is. Het komt er
zo zeer op aan, dat men de toestanden
hier in het juiste licht ziet, dat ik u
niet besparen kan om aan het begin van
deze reeks wat van deze moeilijkheden
te vertellen, die alleen die belichting
geven, waarin men alles in de juiste
proporties kan zien.
De moeilijkheden.
TOEN de staat werd geproclameerd,
op 15 Mei 1948, was er niet alleen de
inval van die vijf buurlanden, maar
stond al een Arabisch guerilla-leger
midden in het land en was het door En
gelse officieren getrainde en aange
voerde leger van Transjordanië strate
gisch al in het bezit van de oude kern
De ruim zevenjarige Hendrik Ge-
rardus Kooger uit de Breewaterstraat
is gistermiddag om half vier op de
Postbrug, bij het oversteken van de
Kanaalweg, over de trottoirband ge
struikeld en onder een juist passende
N.T.M.-autobus van de lijn Den Hel
derLeeuwarden terecht gekomen.
Het kind werd op slag gedood.
De autobus was om 15.25 van het
Stationsplein vertrokken, op weg naar
Den Oever. In de bocht Postbrug—
Kanaalweg, die met geringe snelheid
werd genomen, hoorde de conducteur
een klap. Hij liet de chauffeur onmid
dellijk stoppen, waarna bleek dat een
jongetje was aangereden. Een arts van
het Belgische leger, de tweede luite
nant R. D., die enkele ogenblikken la
ter toevallig voorbijkwam, constateer
de dat de levensgeesten reeds waren
geweken. Het stoffelijk overschot
werd met een ambulancewagen van
de G.G.D. naar het gemeente-zieken
huis overgebracht.
Het door de verkeerspolitie inge-
tselde onderzoek heeft uitgewezen, dat
de chauffeur van de autobus, de heer
S. B. uit Heerenveen, geen schuld
treft. Het jongetje was met een vriend
je onderweg-naar de Dijk en moet bij
het oversteken van de Kanaalweg on
gelukkigerwijze onder de voorbij rij
dende autobus gevallen zijn.
NEDERLANDSE OMGEKOMEN BIJ
ONGEVAL IN ITALIË
Een door de Nederlandse directeur
van een in Stresa (Italië) gevestigde
veevoederfabriek bestuurde auto is op
weg van Milaan naar Varese in bot
sing gekomen met een vrachtauto. Zijn
echtgenote, mevr. S. Kouwenhoven-
Molenaar. werd op slag gedood. Haar
zuster, mej. Molenaar, werd ernstig
gewond. De heer Kouwenhoven zelf,
alsmede zijn beide kinderen liepen
minder ernstige verwondingen op.
POLITIEKE PARTIJEN IN SYRIË
ONTBONDEN
De Syrische rëgering heeft alle poli
tieke partijen in het land. Een nieuwe
haar kantoren eesloten. Een nieuwe
wet zal binnenkort de vorming van
nieuwe partijen toestaan.
Een Duitse firma in Stuttgart richtte
een complete verkeersspeelplaats
in met miniatuur auto's, fietsen,
motorfietsen, vrachtauto's en alle
voorkomende verkeerstekens. Het
geheel wordt overgedragen aan de
verkeerspolitie, die de jeugdige
Stuttgarters nu aanschouwelijk
onderwijs geeft in de gevaren van
de weg.
Moderne huizenbouw te Tel Aviv
van Jeruzalem. Tijdens deze oorlog, die
men hier de bevrijdingsoorlog noemt, is
er in vele delen van het land hevig, en
verbitterd gevochten en wij, die zelf
met wederopbouw te maken hebben,
weten wat voor een belasting dit voor
een zo gevestigde staat als de onze bete
kent, laat staan voor een zo jonge als
Israël. Het resultaat van de gevechten
Was een ingewikkelde grenslijn, die al
lerlei problemen op transportgebied
deed ontstaan, doordat de voornaamste
wegen over nu vijandig Arabisch gebied
lopen en dus omgelegd moeten worden.
Er is nog steeds geen vrede met de Ara-
Dische landen, slechts 'n wapenstilstand
Waar in die buurlanden nog wel eens
over „de tweede ronde" (in de oorlog
tegen Israël) wordt gepraat, moet er een
leger ver boven de kracht van de be
volking op de been gehouden en bewa
pend worden. Wij weten nu wel wat
voor eisen een leger aan de staatsfinan
ciën stelt. Wij met onze tien millioen in
woners hebben het nogal moeilijk ge
had, om die paar honderdduizend, die er
uit Indonesië zijn bijgekomen, onder te
brengen in ons Nederlands gezin. Wat
te zeggen van het inwonertal van Israël,
dat op 15 Mei 1948 een 750.000 joodse in
gezetenen telde en nu. na nog geen vier
jaar, met circa 1,5 millioen, precies ver
dubbeld is. Ook zo zouden we nog een
poosje door kunnen gaan. Wij zullen
daarop ook in de close-ups van de vol
gende artikelen nog terug komen.
Zwarte handelaars houden
de bevolking in leven
(jEOEL, de meest gebombardeerde stad
ter wereld, die binnen de tijd van
twintig maanden vier keer van bezitter
en bezetting verwisselde, begint lang
zaam weer op te leven; het aantal in
woners, dat van 1,5 millioen gedaald
was tot een dieptepunt van 150.000, be
draagt reeds weer 800.000.
Met bijna onstuimige kracht ont
waakt mèt de prille lente de wil om
te leven; als een mierenhoop wriemelt
het van werkzame mensen, die met de
wederopbouw begonnen zijn. Er lopen
weer 15 tramlijnen van de vroegere 150
in de haastig opgeruimde straten.
Vrachtwagens, handkarren en voertui
gen van vóór de zondvloed, die men
in een of andere rommelkamer gevon
den heeft, brengen materiaal naar de
vele bouwplaatsen, waar nieuwe hui
zen verrijzen.
Het zijn echter niet alleen stenen en
cement, die daar getransporteerd wor
den, maar ook alles, wat de zwarte
markt kan opbrengen om de honger
naar goederen te stillen. Van tijd tot
tijd gaat het gerucht, dat er een strenge
controle op straat zal worden gehou
den, waarop automatisch alle vehikels
verdwijnen. De burgemeester van Se
oel, Kim Tai Sun, staat dikwijls in du-
bio of hij nu eigenlijk de zwarte han
delaren zal laten doodschieten, zoals
steeds weer gedreigd wordt, of dat hij
hen toch maar liever zal laten begaan
want als ze werkelijk niet meer te
voorschijn kwamen, zou de gehele stad
iif levensgevaar verkeren en duizenden
door de hongerdood bedreigd worden.
Ook de Amerikaanse adviseur van de
burgemeester, kolonel Munske, kan in
zulke situaties geen betere raad geven.
Behalve in de producten van het
land wordt handel gedreven in Ameri
kaanse en Japanse goederen, waarbij
vaak verrassende maatstaven voor de
prijzen gelden. Voor een fles whisky
wordt bijvoorbeeld een tegenwaarde
gevraagd van 70 gulden, terwijl een
splinternieuwe Amerikaanse legerpan-
talon van de beste kwaliteit voor een
vijfde van de werkelijke waarde te krij
gen is. Kenmerkend voor de tegen
woordige toestand zijn de handwerks
lieden, die in de open lucht uit de over
blijfselen van de neergeschoten vlieg
tuigen allerlei huishoudelijke artikelen
vervaardigen, terwijl de banden als
welkom materiaal dienen voor de tal
rijke schoenmakers.
Terwijl men overal in de wereld
steeds sceptischer de wapenstilstands
onderhandelingen op Korea volgt, ge
looft men in Seoel, dat een gunstig re
sultaat, misschien zelfs wel de vrede,
voor de deur staat. Waarop dit opti
misme gebaseerd is, is niet geheel dui
delijk misschien is het slechts de
eerste lentezonnestraal, die de duister
nis van de ruïnenzee verheldert
~Xj
«..Wie
AAL -
wrw
Tussen deze twee vliegtuigen ligt een periode van veertig jaar luchtvaart
geschiedenis. Het onderste toestel is een dubbeldekker van Billy Parker
uit 1912, die een topsnelheid van 60 mijl per uur kon halen. De bovenste
is een van de modernste straaljagers, de F-86-Sabre, met een snelheid
van 670 mijl per uur.
(Van onze correspondent te Berlijn)
De Sovjetrussische nota, die nogal
wat opzien gebaard heeft, heeft niet
de Westelijke mogendheden, maar ook
verschillende politieke figuren in de
Sovjetrussische bezettingszone, heel
wat raadsels opgegeven. De Oostduitse
minister-president Otto Grotewohl
heeft in zijn regeringsverklaring in do
volkskamer weliswaar verklaard, de
nota in alle opzichten te ondersteunen,
dit betekent echter niet, dat met deze
verklaring ook alle weerstanden wer
kelijk uit de weg zijn geruimd
Hoe heeft de Oostelijke zone op ge
noemde nota in werkelijkheid gere
ageerd? De burgelijke partijen hebben
haar ook intern als een stap vooruit
beschouwd. Een zeker voorbehoud wat
betreft het voorgestelde over de toe-
(Van onze correspondent te Londen)
HOOR Seretse Khama voor goed het recht te ontzeggen als hoofd van de
Bamangwato-stam op te treden, heeft de Engelse regering een belangrijke en
gevaarlijke beslissing genomen. Het gewicht van deze maatregel kwam direct
al tot uiting, toen het Lagerhuis, op instigatie van socialisten cn liberalen het
debat over de Nationale Gezondheidsdienst onderbrak om de nieuwe situatie
in détails te bespreken. En de imperialistische „Daily Express", die de Tories
tot nu toe krachtig in haar kolommen gesteund heeft, zorgde wel voor de
grootste verrassing door het aftreden van Lord Salisbury, de pas benoemde
minister van het Gemenebest, te eisen.
Seretse met een Engelse typiste ver
stoord was.Ook de oom van Seretse,
Tsjokedi Khama, die een niet al te
fraaie rol in het stam-conflict had ge
speeld, moest het land van de Ba-
mangwato's verlaten ter wille van de
vrede. Na de ballingschapsperiode
in 1955 dus zouden de problemen
in het Britse protectoraat opnieuw on
der ogen worden gezien.
De Tories nu, zijn de laatste maan
den meer en meer tot de conclusie ge
komen, dat de tijdelijke afwezigheid
van Seretse Khama niet het effect sor
teert, dat hun voorgangers voor ogen
hadden. Ze beweren, dat onzekerheid
JET is niet moeilijk te zien, waar
om de conservatieven tot deze
drastische stap zijn overgegaan. In
1950 heeft Labour het niet zo ver
strekkende, doch even heftig becriti-
seerde besluit genomen Seretse ge
durende een periode van vijf jaar uit
zijn geboorteland te bannen. Zij stelde
dit als noodzakelijke voorwaarde om
de rust in Beetsjoeanaland te kunnen
herstellen, die door het huwelijk van
(Van onze correspondent te New York)
de toekomst zal heel veel tijd hebben.
Slechts enkelen zullen enige uren per
dag werken en zullen dan nog slechts
een lichte taak in de atoomkracht
centrales te vervullen hebben, die alles
leveren, wat men voor verwarming,
voor licht en krachtig nodig heeft
ALLES, wat tot nu toe over de uitwerking van de atoomenergie bekend is „n we'goedkoop, dat het niet eens
geworden, was slechts geschikt om de mensen angst en vrees aan te jagen. jpfHlJ'6 noemen-
ar atnnm.pnprffip tr.nii nk mor» vp iiifcliiiff»r>rl irnnr 11111*1311*» dnplpindpn P Van ell, uat men
Maar deze atoom-energie zou, als men ze uitsluitend voor humane doeleinden
gebruikte, de mensheid oneindig veel nut opleveren en vreugde bereiden. In
toekomst ook fabrieken zal
iri de
bouwen,
gcuiuilttc, UC 111C1I911C1U VJICIIIU1C VCCI II U V WU1CVCICH CII VICUgUC UC1C1UC1I, 1.
een boek onder de titel „De atoomenergie bouwt" lieeft M. Hutchins van de u ,een v
universiteit in Chicago zich zeer optimistisch over dit probleem uitgelaten. Hij 5?*®™ ™p:J?
beweert daarin: „De atoomenergie is niet meer slechts een droom, doch een 'e ïoÜE»
feit. AI onze gebruikelijke voorstellingen van het dagelpkse leven zijn hier- g k k s
door verouderd, alle grenzen, waarmede wij vroeger voor onze w-erkzaamhetten nrn^„nörQn ,ITO
rekening hielden, weggevallen; de atoomenergie geneest al onze ziekten en
opent mogelijkheden voor een leven, dat net zo ongecompliceerd is als dat van
de inboorlingen op de Zuidzee-eilanden, die in de zon liggen te luieren en hun
eten van de broodboom plukken".
open haarden en schoorstenen komt,
die echter alleen voor de gezelligheid,
niet voor verwarming gestookt wor
den. De warmte zal door atoomener
gie geleverd worden. Tuinen en gras
velden zullen prachtig zijn, er zullen
volmaakte rozen en andere bloemen
bloeien, omdat met behulp van de
atoomenergie meststoffen geprodu-
ALS wij erin zouden slagen een
een wereldregering te vormen en
de vrede te verzekeren, is het niet on
mogelijk zich enigszins nauwkeurig
voor te stellen, hoe een dag in een ceerd worden, die veel waardevoller
atoomstad er uit zou zien. Over het zijn dan die, waarover wij thans be-
geheel genomen zal de atoomstad vol- schikken. We zullen bloemen bewon-
gens wetenschappelijke en practische deren, die nu nog niet bestaan, want
richtlijnen gebouwd worden, om de de atoomkracht kan de vormen van de
Itewoners een maximum aan comfort gewassen veranderen, evenals de
er. behaaglijkheid te bieden. atoomstructuur van de stoffen.
De straten zullen vijftig tot
honderd meter breed zijn. De gebou- MEN zal grote parken, plantsoenen en de voorkeur aan zal geven door de
wen zullen ver uit elkaar liggen. Men speelplaatsen aanleggen. Ze zullen ontdekte natuurkracht vernietigd te
zal geen andere rook zien dan die uit noodzakelijk zijn, want de mens van worden.
goederen
te produceren óan we kunnen gebrui
ken.
De Amerikaanse geleerde zegt ten
slotte, dat zijn voorspellingen geen
utopie zijn. Men stelle zich alleen maar
eens voor, hoe onwaarschijnlijk bij
voorbeeld een moderne stad moet lij
ken voor een mens uit de oertijd, die
in zijn grot voor het vuur zat, dat hij
met moeite had aangestoken en daarbij
slechts enige vage voorstellingen had
van de nieuwe macht, die hij in zijn
handen hield, namelijk het vuur. „Wij
zijn", zo beëindigt Huchins zijn uit
eenzetting, „de oermensen van het
atoomtijdperk".
De wetenschap heeft het in de hand
de atoomenergie tot een wonder voor
de gehele mensheid te ontwikkelen.
Het is alleen de vraag of deze mens
heid verstandig genoeg is zich meester
te maken van dit wonder, dan wel er
over de erfopvolging niet bevorderlijk
is voor het weerkeren van de vrede, en
dat de Bamangwato's alleen tot rust
kunnen komen, als ze weer een stam
hoofd hebben. En aangezien Seretse in
hun ogen niet acceptabel is, hebben ze
hem voor zijn leven zijn geboorterech
ten ontnomen, opdat de „kgotla", de
raad der oudsten, onmiddellijk tot de
verkiezing van een nieuw stamhoofd
kan overgaan.
Malan in het geding.
Hoe aannemelijk deze Tory-redene-
ring ook mag klinken, voor ingewijden
wekt zjj de indruk van drogredenen sa
men te hangen. Tegen de achtergrond
van het geval-Seretse moet namelijk
de apartheid-politiek van Malan wor
den gezien. Malan, wiens ogen begerig
op het aan Zuid-Afrika grenzende
Beetsjoeanaland zijn gericht en die,
naar aanleiding van'het huwelijk van
Seretse, alle gemengde huwelijken in
zijn land bij de wet strafbaar heeft ge
steld.
De Engelse regering, die ogenschijn
lijk weinig sympathie voor de rassen
theorie van Malan koestert, wil hem
ten koste van alles te vriend houden.
Zij is doodsbenauwd, dat Zuid-Afrika
uit het Gemenebest zal treden iets
waarmee Malan al herhaaldelijk heeft
gedreigd en daarmee de grondslag
van het Britse wereldrijk zal onder
mijnen. Engeland stelt dan ook alles in
het werk om het Malan zo aangenaam
mogelijk te maken.
Malan nu, heeft de ontwikkeling in
Beetsjoeanaland met grote bezorgdheid
gadegeslagen. Hij heeft de Engelse re
gering duidelijk gemaakt, dat hij nie
mand als stamhoofd aan de peripheric
van Zuid-Afrika kan tolereren, die zijn
apartheid-politiek tot een aanfluiting
maakt. Dit, gekoppeld aan de omstan
digheid, dat Seretse door het dragen
van de martelaarskroon veel van zijn
populariteit bij de Bamangwato's heeft
teruggewonnen, zou de Britse regering
hebben doen besluiten voor goed een
punt achter Seretse's aanspraken op de
„troon" te zetten.
Nog afgezien van de vraag, of net
moreel verantwoord is iemand om po
litieke redenen van zijn geboorterech
ten te beroven, kan men zich afvragen
of deze Engelse regeringsbeslissing ver
standig is. De verkiezing van een
stamhoofd is niet hetzelfde als de be
noeming van een willekeurig persoon
in een hoge regeringsfunctie, daar sen
timent en traditie bepalend zijn. Daar
om, wat zullen de Engelsen doen als
de Bamangwato's weigeren een nieuw
stamhoofd te kiezen? En wat zullen de
consequenties zijn als Seretse, evenals
Eisenhower in Minnesota, gekozen
wordt, zonder officieel candidaat te
zijn?
De zaak-Seretse is, ondanks de aan
kondiging der regering dat er niet aan
hagr beslissing getornd kan worden
niet gesloten. Over een paar dagen (17
April a.s.) zal een zestal vertegenwoor
digers der Bamangwato's in Londe-
aankomen om Seretse's onmiddellii'
terugkeer te bepleiten. Ook zal dit.
een slecht tijdstip genomen regerin
besluit, wijde repercussies in Centr
Afrika he.bben. De kansen op een U
deratie lijken daar kleiner dan ooit
voren.
komstige Duitse grenzen in het Oosten
in aanmerking genomen, is men ia
deze kringen van mening, dat de nota
de grondslag voor vruchtdragende on
derhandelingen kan vormen.
De bepaling dat een herenigd Duits
land geen coalities of militaire bondge
nootschappen mag aangaan wordt min
stens voor de eerste tien twintig jaar
van zijn bestaan als juist beschouwd.
Men gaat hier politiek van het begin
sel uit dat een herenigd Duitsland
slechts in vriendschap en samenwer
king met de Sovjet-Unie bestaan kan.
Men reageert deswegen bevestigend
op de poging van het Kremlin Duits
land als bondgenoot te winnen. Over
de houding der Sovjet-Unie jegens de
commissie der Verenigde Naties lopen
de meningen uiteen. In de topleiding
der partijen keurt men de Russische
houding (een weigering om de commis
sie toe te laten) goed maar het lagere
funetionarissenkorps is in het alge
meen van mening dat de Sovjets de
commissie in de Oostelijke zóne wèl'
moeten toelaten.
Vreemde omzwaai
In de communstische partij heeft
men in het algemeen minder gunstig
gereageerd. Dit komt dank zij de straf
fe partijtucht wel niet naar buiten,
maar het neemt niet weg, dat bepaalde
moeilijkheden bekend zijn geworden.
Vele leden der communistische partij
kunnen de politieke acrobatiek van het
Kremlin niet goed volgen. Jaren lang
heeft men hen ingeprent zich tegen
iedere vorm van herbewapening te ver
zetten en nu dwingt men hen plotseling
voor een nationaal Duits leger propa
ganda te maken. Het argument van het
politieke bureau der partij, dat een der
gelijk leger onder democratische
leiding zal worden geplaatst en
geen herleving van het Pruisi
sche militairisme ten gevolge kan heb
ben, heeft maar bij weinigen ingeslagen.
Zij voelen zich onzeker en vragen zich
af, voor welke verrasingen de Sovjet-
Unie hen in de toekomst opnieuw stel
len kan. Langzaam rijpt bij velen het
besef, dat de Sovjet-Unie met hen in
het geheel geen rekening houdt. Deze
stemming heeft het politiek bureau der
communistische partij getracht te be
strijden met te verklaren, dat verschil
lende „verworvenheden" der communis
tische ordening in de Oostelijke zone
ook in een herenigd Duitsland gehand
haafd zullen blijven. Ook deze ver
klaring heeft haar uitwerking gemist.
Vele communisten hebben het idee, dat
zij in geval van nood volledig zullen
worden opgeofferd. En dit gevoel komt
hun moreel nu niet juist ten goede.
Onzekerheid
De nota heeft in de Oostelijke zóne
nog een andere uitwerking gehad. Voor
verschillende leidende functies in het
parti,i- en bestuurswezen stellen zich
plotseling onvoldoende candidaten be
schikbaar, zodat deze posten niet bezet
kunnen worden. Overtuigd, dat
de Sovjet-Unie in het geheel geen
rekening houdt met de belang-
gen van hen, die haar nu dienen, geven
velen er de voorkeur aan een afwach
tende houding aan te nemen. Zij willen
hun kansen in een herenigd Duitsland
niet door samenwerking met een onbe
trouwbare bondgenoot op het spel zet
ten. De laatste dagen doen zich steeds
meer gevallen voor, dat leidende func
tionarissen zich tot de Westberlijnse
autoriteiten wenden met de vraag, of
zij hun functie in de zone nog langer
zullen blijven waarnemen. Zij zoeken
aldus rugdekking voor iedere eventuali
teit, die uit het grote spel der interna
tionale politiek om Duitsland zou kun
nen ontstaan.
Hoe de Sovjetrussische controle
commissie de stand van dit spel mo
menteel beoordeelt, kan men afleiden
uit opmerkingen, die het hoofd der po
litieke afdeling dezer commissie Sem-
jonof. in interne kring heeft geuit. Hij
vergeleek de stand der huidige politiek
met een voetbalspel, waarin de bal
steeds op het middenveld tussen de
spelers der twee partijen heen en weer
wordt gespeeld. Dit is weinig interes
sant. De belangstelling voor het spel
wordt volgens Semjonof pas dan ge
wekt, als de bal een der beide doelen
i adert. Dit tijdstip acht hii echter nog
niet gekomen. Uit deze vergelijking zou
nen kunnen afleiden, dat ook de laatste
'ota uit Moskou géén ernstige poging
'etekent om de tegenstellingen tussen
Oost en West uit de weg te ruimen en
dat men zich op nog verdergaande stap
pen moet voorbereiden.
