Deze zomer is de verlaagde taillelijn zeer in trek
Op eigen
houtje
Krui'swoordpuzzelaars aan de slag!
Ideeën van Carven,
Dior en Fath
Gevaarlijkgerief
Hanneke
de schoenmaker
DE HAAS EN DOKTER BEER
Hersengymnastiek
AI is de zon niet geregeld in ons ge
zelschap, toch is het wel zo, dat de
meeste lezeressen de winterse kledij
afgezworen en modieuze zomertoiietten
te voorschijn gehaald hebben. Nu is ons
klimaat niet bepaald van dien aard, dat
men zo maar buiten een kort jasje,
jumper of vest kan. Vooral de avonden
kunnen bedriegelijk koel zijn. Daarom
doet men er goed aan, wat achter de
hand te houden en niet alles op te ber-
gen.
Nu wij toch de zomer in het hoofd
hebben, willen wij u meteen kennis la
ten maken met de nieuwste schepping
van Carven, een van de bekendste en
gevierde Parijse modeontwerpsters.
Laten het veelal de heren der schep
ping zijn, die het in de modewereld
voor het zeggen hebben, Carven is het
voorbeeld van de vrouw, die ook iets
te vertellen wil hebben. Zij heeft een
aparte smaak, houdt van het eenvou
dige, dat gedistingeerd aandoet. Wat
zegt u bijvoorbeeld van deze hemels
blauwe wollen ottoman japon, waar
van de coupe van het voorpand zo is
gesneden, dat het geheel enigszins aan
een bolero doet denken. De mouwen
zijn vrij kort, de kraag daarentegen
hoog. Gewoonlijk wordt dit model uit
gevoerd in zachte pasteltinten, waar
bij een ceintuur en tas in afstekende
kleur worden gedragen.
Carven heeft haar gedachten even
eens laten gaan over de deux-pièces
voor deze zomer. Men beweert, dat die
tot de aantrekkelijkste van Parijs be
horen. Carven gebruikt zwart met wit
te wollen ruitenstof of verwerkt uiterst
fijne streep- of ruitmotiefjes tot stevig
omgorde jasjes met fantasieschootjes
over wijde, geplisseerde rokken.
Cristian Dior zou geen bijzonder
ontwerper zijn, als hij niet met iets
aparts op tafel kwam. Hij voerde een
nieuwe taillelijn in, zoals uit bijgaan
de illustratie blijkt. Kwestie van smaak
zullen we maar zeggen....
Wat betreft de rug, ook bij de deux-
pièces houdt Dior er van om hieraan
extra zorg te besteden. Dit gedeelte is
vrij ruim en wordt bijeengehouden
door een ceintuurtje. Vaak ook past hij
zoals de mannequin laat zien, de blou-
sende rug toe, in combinatie met de
iets omhoog gewerkte taille. Dior ver
werkte in zijn deux-pièces alpaca en
veerkrachtige stoffen.
Jacques Path daarentegen brengt
modellen van flanel, eenkleurig tweed
en ook alpaca. Van donkergrijs flanel
bijv. maakte hij een hooggesloten jas
je met zwaluwstaart, gegarneerd met
parelmoeren knopen langs de gehele
buitenrand. Het model werd gedragen
over een nauwsluitende r.ok met brede,
insnoerende ceintuur. Evenals bijna
alle Parijse ontwerpers toont Fath een
voorkeur voor laaggeplaatste ceintuurs
in de rug.
Tenslotte: Jacques Heim. Zijn oor
deel over de nieuwe deux-pièces is
dat zij een strak om de heupen slui
tende blouse dienen te hebben, van
voren gegarneerd met plissé en gedra
gen op een zwart rokje. Hij past ook de
verlaagde taillelijn toe, zowel bij de
blouse als bij het jasje. EITA.
y\LS u mij in een vorige kolom van
ontrouw aan mijn principe hebt
verdacht, kan ik u dat allerminst
kwalijk nemen. Want zo oppervlak
kig bekeken lijkt het daar wel op.
Wat? Dankbaar zijn voor het goé
de, dat de eigen tijcl brengt, en dan
wel in het bijzonder voor de zege
ningen van de techniek? Is dat niet
hulde brengen aan een vrijwel Dij
uitstek mannelijke prestatie? Moeten
wij, vrouwen, die dan maar klakke
loos bewonderen en aanvaarden
Heeft de techniek de mens in wezen
wel zo gelukkig gemaakt?
Een handdruk, over mijn schrijfta
fel heen, als u zo spreekt. Want met
deze bezwaren er zijn er nog meer,
en van ernstiger aard hebt u de
medaille omgekeerd, en zijn wij bezig
ons te bezinnen op de slechte kant,
om zo te zeggen het onderbewustzijn
van deze onze eigen tijd. En dat is te
meer belangrijk, omdat het scherpste
licht ook de zwaarste schaduwen
werpt, en de hoogste bloei meestal
vlak voor het verwelken valt.
Inderdaad hebben wij, vrouwen
het is dwaas om dat te ontkennen
aan de voortschrijdende techniek ont
zaglijk veel te danken. Wie eens een
tijdje, noodgedwongen, van „alle mo
derne gemakken" verstoken was, weet
ervan mee te praten. De ouderen zul
len het de jongeren wel vertellen, hoe
vermoeiend en ongezond het wel was,
met een harde stoffer en een blik op drukt,
.de knieën over meters en meters cocos-
mat en vloerkleed te kruipen. Hoe
tijdrovend en ongestadig het koken op
een fornuis was. Wat een eindeloos ge-
duldwerk het met de hand naaien van
een ouderwetse uitzet was. En zo
voort en zo voort.
De vrouw van heden heeft er geen
begrip meer van. hoe de vrouw uit het
verleden zich moest behelpen en ver
moeien door haar gebrekkig gereed
schap. Hoe weinig tijd zij voor zich
zelf overhield, en hoe klein haar gees
telijke horizon daardoor bleef. Ook al
doordat de gelegenheid tot ontwikke
ling of ontspanning voor haar onbe
reikbaar waren, alweer mede door de
gebrekkige techniek van die dagen.
Voordat de fiets, de tram, de auto
bus waren uitgevonden, was het horen
van goede muziek, het zien van goed
toneel, om eens twee dingen te noe
men, alleen mogelijk voor een klein
percentage vrouwen: die der welge-
steiden. Zij konden zich de weelde van
paard en rijtuig permiteren, om on
gehavend van kapsel en kleding de
concertzaal of schouwburg te bereiken.
Natuurlijk speelde ook de standen
geest en de eis van toilet maken een
grote rol maar voor het platteland
bijvoorbeeld bleef de afstand alleen al
de jro'e en onoverkomelijke slagboom.
In dat licht gezien is de uitvinding
van de gramofoonplaat en de radio een
geweldige verbetering geweest. De
nr. ziek, tot nu toe een exclusief genot
voor enkele geldelijk bevoorrechten
(wat volstrekt niet altijd gelijk stond
met: kunstgevoeligen) werd hoorbaar
gemaakt voor al die duizenden, die tot
nu toe als het ware buiten in de regen
en sneeuw hadden gestaan, met het oor
tegen de deur van de muziekzaal ge-
Maar juist hier, bij dit voorbeeld van
de radio, zien wij de jammerlijke
breuk in het menselijk bestaan. Want
als ik „radio" neerschrijf, zie ik twee
opnamen van huiskamers, en dan is het
nog de vraag in hoeverre ik met dat
„twee" eerlijk blijf.
De eerste opname is die van de rus
tige, belangstellende vrouw laten wij
aannemen van het platteland die in
een rustig middaguur, met de stopmand
vóór zich, haar radiotoestel afstemt op
een zender, die een programma uitzendt
dat haar interesseert.
Het is stil in de kamer, en daarbuiten.
De kinderen zijn naar school, de man
is aan zijn werk. De handen van de
vrouw zijn zonder gerucht bezig; af
en toe laat zij de naald rusten om met
des te meer aandacht te luisteren.
Een klassieke symphonie, gespeeld
door een beroemd orkest onder leiding
van een bekwaam dirigent; een liede-
renvoordracht door een groot solist; een
glashelder betoog over een interessant
onderwerp; een opvoering van een goed
toneelstuk door uitstekende spelers.
Wat het ook mag zijn: als deze vrouw
de knop omdraait is zij wijzer, rijker,
gelukkiger dan een uur geleden.
Maar nu de andere opname. Weel
een huiskamer, en weer een vrouw.
Ook zij heeft haar radiotoestel afge
stemd op dezelfde zender en Tiet zelfde
programma. Maar daarmee houdt alle
overeenkomst op. Want zij zit niet stil,
en luistert nog veel minder. Zij doet
van alles en nog wat, behalve juist
luisteren. Zij rammelt met theegerei,
zij zingt, zij telefoneert, zij converseert
druk en luidkeels met een vriendin,
die komt binnenstuiven en al evenmin
enige neiging tot luisteren vertoont. Zij
laat het beroemde orkest spelen, de
grote solist zingen, de deskundige spre
ker betogen alleen als achtergrond van
haar eigen lege en oppervlakkige pra
ten.
Als zij eindelijk de knop omdraait
(misschien pas over een etmaal) heeft
zij niets ervaren, niets geleerd, niets
genoten. Zij heeft alleen maar een on
bestemde potpourri van geluiden op de
achtergrond gehoord; zij heeft op een
ergerlijke manier met de schoonste
uitingen van de menselijke geest ge
knoeid. Voor haar is de techniek een
vloek, en zij is even strafbaar, geeste
lijk gesproken, als iemand die zijn
kachel zou stoken met een tot flarden
gesneden doek van Rembrandt.
Het menselijk brein is steeds scher
per, steeds vernuftiger, steeds stoutmoe
diger geworden. Het is uit de kinder
schoenen van het primitiefste gereed
schap gegroeid, totdat de zevenmijls
laarzen van ruimte en tijd nog maar
nauwelijks passen.
Maar de menselijke geest Is, helaas,
voor de overgrote massa der aardbe
woners niet meegegroeid. Zij zijn kin
deren gebleven, die met veel te duur
en te fijn bewerktuigd speelgoed sollen
en knoeien.
Het is de man geweest, die dit speel
goed heeft bedacht en geconstrueerd
Het is de vrouw van vandaag geradei
het juiste en zinvolle gebruik aan t
geven wil deze wereld niet ondei
gaan. SASKIA
De mensen zeggen wel
eens, „hij doet dat op eigen houtje!
Vir\iifio" ~\JJaar Trnml Hio 11 lf-
moesten de inkervingen op
beide stokken precies gelijk
zijn. Nu kwam het wel eens
voor dat de winkelier stil
letjes alleen op zijn eigen
stok de schuld van de klant
verhoogde door er enkele
krasjes op te zetten. Hij
deed dat dan op zijn eigen
Wanneer iemand op het
ogenblik alleen iets doet of
iets doet wat een ander niet
mag weten doet hij dat „op
De haas riep: „Au.ik heb
Hanneke was een arm [het weer!
schoenmakertje. Zijn kleine Ik ga maar gauw naar
scheefgezakte huisje stond [dokter beer!
in een smal straatje en als Het puntje van mijn staart
de mensen langs liepen [doet pijn,
konden ze altijd het regel- Wat kan dat nu wel zijn?!"
matig geklop horen van zijn
hamertje. Als Hanneke be- 2
zig was de oude, versleten p>e heer zei: „Zo, kom maar
schoenen van zijn klanten [eens hier!
te repareren gingen zijn ge- \Vat is er aan het handje,
De beer pakte een grote
[bril
„Zo", zei hij „zit maar
[even stil!"
Hij tureluurde naar de
staart en riep: „Hé
[dat's de moeite waard!"
houtje". Waar komt die uit
drukking vandaan? Wel,
toen in vroeger tijden nog
niet alle mensen konden
leven en schrijven hadden eigen houtje",
de winkeliers lange stokken Nu begrijpen jullie
in hun winkel staan, waar
in ze met een mes telkens
krasten als een klant
iets had te betalen.
met
een een ander gezegde, na
melijk: „Hij heeft nog iets
nog) 0p zijn kerfstok. Dus: hij
heeft nog iets te betalen,
De klant zelf had ook heeft nog een en ander te
zo'n stok. Vanzelfsprekend boeten.
dachten altijd uit naar het
grote, prachtige kasteel van
Koning Frans dat buiten
[dier?"
„Au", zei de haas. „Oei,
[dokter beer,
„Wat is het dan?", riep het
[haasje bang
„Toe, zeg het dokter, wacht
[niet lang!"
„Je hebt", klonk het op
[zware toon
de stad stond, omgeven door jlet puntje van mijn staart „Een knijper aan je staart
rtvQohficfA +ninpn F»n hossen. [doet zeer!" rffAwnnnl"
prachtige tuinen en bossen.
„Waarom moet ik altijd
deze oude schoenen oplap
pen", zuchtte hij dan. „Ik
zou best eens een paar
[gewoon!"
En zo stopte er een prach- een glimlach op zijn gezicht
tig rijtuig voor Hanneke's voor zich uit. Ja, dacht hij,
dan
ges
zijn
schoenen of pantoffels voor huisje. Het mannetje dat ik wil niets anders
Zijne Majesteit willen ma- zijn ogen niet kon geloven schoenen met gouden
ken1" Dan liet hij even zijn rende naar de deur en boog pen maken. Hij legde
hamertje rusten en staarde diep voor de, rijk aange- hamertje even neer. zette
dromerig voor zich uit. Dan klede kamerdienaar. „Je zijn twee handen onder zijn
za» hij zichzelf al de hoge moet direct schoenen voor kin en gaf zich over aan de
- de koning maken", zei deze. heerlijkste
„Ga mee om de maat te dat....
de troon van de koning en deur
legde voorzichtig een een- vloog
trappen van het paleis op
'gaan met onder zijn arm
de prachtige schoenen. Dan
zag hij de lakei buigen en
hem voorgaan naar de zaal
van de koning.
Maar nee, jaren achter
een lapte Hanneke schoe
nen van 's morgens vroeg timeter om diens
tot 's avonds laat, want als „Morgen moeten ze
hij héél hard werkte ver
diende hij juist genoeg om
zijn eten te kunnen kopen
en zijn huisje te betalen.
Toch kreeg Hanneke op
een heerlijke dag zijn kans.
Het was één dag voordat de
koning een rijtoer door de
stad zou gaan maken. Alles
was in gereedheid ge
bracht alleende hof-
schoenmaker werd ziek.
„Hoe moet het nu met mijn
gedachtentot
hij in slaap viel.
nemen!" Verlegen trok Han- Hoelang het schoenmaker-
neke zijn mooiste jas aan en tje sliep weten we niet,
zat een kwartier later bib- maar hij werd gewekt door-
berend op zijn knieën voor dat iemand heftig op zijn
bonkte. Verschrikt
het mannetje op.
voet. Voor de deur stond weer
klaar het mooie rijtuig,Ik
ko- kom de schoenen van de
je koning halen" zei de kamer-
Hanneke kreeg
zijn Hanneke", zei de
ning vriendelijk. „Doe
best. Hier heb je het mooiste dienaar",
leer dat je je maar kunt
denken, deze twee gouden
gespen moeten er bovenop
een kleur als vrur.
„Nog niet klaar", bromde makkelijk om kunt vor-
de dienaar. „Doe alles in je
PPM TT. AP AfZP men. Tenslotte het autootje
in elkaar Pakken. Onder
VOL AUTO S aan de tekening staan een
Teken op dun karton of paar voorbeelden hoe je de
stevig papier bijgaande te- wagentjes leuk 'kunt be
kening over, daarna geheel schilderen. Fig. B. laat zien
uitknippen en de stippel- koe de wielen er aan moe-
lijnen met een bot mes in- tan. Plakjes van een kurk
kerven zodat je de lipjes zÜn
de wielen en een
stukje ijzerdraad is de as.
en hier zijn wat edelstenen tasje en ga mee!" Ongeluk- plakte en naaide alsof
kig zat Hanneke even later leven er van af hing.
zijn
Eén
gen en aan de kamerdienaar
vertelden, moest Hanneke
om de schoenen nóg mooier
te maken!"
Direct toen Hanneke met
zijn kostbare materiaal thuis neke werd gepak' en in de waren de schoenen klaar Drachtie en het kleine
een stukje leer
in het rijtuig. Oh.... wat kwartier voordat de koning y/éép voor de koning ver
was de koning kwaad. Han- zijn rijtoer ging maken schijnen. De sch0enen pas-
-1J 1 - v-, TI'HI.A** nrthl.AMnM lrlnol*
kwam, begon hij te werken, gevangenis gestopt.
Dit was zijn levensdroom.
schoenen!", had de koning misschien werd hij nu wel
kwaad geroepen. „Zoek di- hof-schoenmalcer! Hij zoq
reet een ander die mijd eens laten zien wat hij
schoenen kan maken!" kon. Hanneke staarde met
Maar^'gelukkïg^hadden de dai W^er"SaTEd"£n- prinsesje was zó blij piet
bewakers vergeten zijn neke zelfs nog een paar kaar pantoffels dat Hanne-
tasje af te pakken en toen schattige slofjes gemaakt he in ere werd hersteld en
ging Hanneke aan het voor het kleine prinsesje, zich vanaf die dag „Hof-
werk. Hij hamerde, sneed, Toen de bewakers dat za- schoenmaker" mocht noemen.
Aan de drukke verkeersweg, we
zouden zelfs kunnen spreken van
de drukste verkeersader te lande,
n.l. de Rijswijkse weg bij Den
Haag, bevindt zich een café
restaurant, dat als de oudste her
berg in ons land gerekend kan
worden. Het draagt als huidige
naam „Kuys Witsenburg". Nu een
modern bedrijf, doch de funderin
gen etc. zijn reeds vele eeuwen
oud. In de elfde eeuw werd deze
voormalige herberg gesticht door
een onbekende man, die het „Wit
senburg" doopte. In de vorige
eeuw liet de toenmalige eigenaar
Kuys zijn eigen naam ervóór
plaatsen. Een kleine tragedie heeft
zich nog binnen de muren van
deze herberg afgespeeld. De echt
genote van Cornelis de Witt kreeg
n.l. in de gelagzaal van deze her
berg indertijd het verschrikke
lijke nieuws te horen, dat haar
man door het gepeupel vermoord
was.
En nu de vragen:
1 Waaruit wordt „hondenbrood"
samengesteld?
2 Wat is een „ulster" en wat een
„unster"?
3 Wat bedoelt men met de
Union Jack"?
4 In welk jaar deed het Turf
schip van Breda" van zich
spreken?
5 Wanneer van een acteur ge
zegd wordt, dat hij „naar het
hok groeit", wat wordt er dan
mee bedoeld?
7 Hoeveel is het totaal aantal
ogen van een spel Domino
stenen?
8 Wie was Eduard Douwes Dek
ker?
9 Wanneer u in Noord-Holland
naar een „kapper" vraagt, zal
men u naar de barbierswinkel
verwijzen. Waar zal men. u
echter in Belgie op eenzelfde
vraag naar toe verwijzen?
10 Wanneer een nieuw benoemd
ambassadeur aan H.M. de Ko
ningin zijn „Geloofsbrieven"
komt overhandigen, wat wil
dit dan zeggen?
(Voor de antwoorden zie men
ons nummer van Dinsdag.)
Horizontaal: 1 Zuigdop, 5 verpak
kingsgewicht, 10 wetboek, 12 landbou
wer, 13 bijwoord, 14 vennootschap, 16
onderdeel Marshall-plan, 17 afstand
tot meridiaan, 18 vergelden, 20 radio
actief element, 21 schaap, 22 wordt
vervolgd (afk.), 24 insect, 27 alle3
kwijt, 29 kledingstuk, 30 weefsel, 32
Berl. dierentuin, 33 giftige plant, 35
bijwoord, 36 stad in Ned., 37 opberg
plaats, 38 gevaarte, 39 keukengerei,;
40 gistmiddel, 41 handeling, 42 maat,
43 crème, 44 zonder jaar (tal), 46 be
vestiging van spier, 47 tussenwoord,
49 meisjesnaam, 51 Staatsspoor, 52
hogepriester, 54 klein diertje, 55 roof
dier, 56 stad aan Rivièra, 58 zithokje,
59 woudkoe, 60 Mongoolse vorst.
Verticaal: 1 zendeling in Congo, 2
overjas, 3 plaats in Gelderland, 4 wa
terloop, 6 jongensnaam, 7 maat, 8
ontvangbewijs, 9 berg van Noach,- 11
meisjesnaam, 14 stad in Italië, 15 van
een (afk.), 18 roeivereniging, 19 wind
richting, 21 meer, 23 inhalig mens,
25 zwart, 26 ook, 28 planeet (afk.),
30 zuil, 31 merg, 33 scheiden, 34 laat
ste Tachtiger, 36 kledij, 37 onedel, 38
hond, 39 r.k. kerkvorst, 40 titel, 41
poedel, 42 jongensnaam, 43 zintuig,
45 bepaalde tijd, 46 louter, 48 teerling,-
50 betaald antwoord, 51 aardappel
meel, 53 keizer (afk.), 55 hond, 57,
naar onze mening, 58 onderwijs.
(Voor oplossing zie weer ons blad van
Dinsdag).
Mies doet ochtend- Eerst de beenties En nu buigen, strekken Je handen naar je Na een kwartier kan
gymnastiek maarl tenen toe. Mies niet meer.
Want dan wordt je flink, mn de vloer' Mies je speelt het „Poeh", denkt Miesje, Daar ligt ze, uitgeput
en niet ziek. Dat is niet zo'n grote toer. prachtig klaar. „Ik word moe!" terneer.
