Amsterdam is Rijnhaven geworden
Koningin Juliana sfuurde de PieiHein
met vaste hand door het lint
Elke 6 minuten een ELCO'HULSHAN -koper!
Een kostelijk bezit voor Uw kinderen!
De opening van een belangrijke waierweg
Feestvreugde van Tiel
tot de hoofdstad
Dat betekent 87 ELCO's per dag of in minuten omgerekend;
Parijs en Amsterdam zijn even enthousiast over bet nieuwe coupe
systeem Hulsman: een coupe en een blijvende pasvorm op zo
natuurlijke wijze in de stof gebracht, dat iedereen spontaan zegtï?
verovert.'
NIEUWENDIJK 143 AMSTERDAM TELEFOON 47135
VRIJDAG 23 MEI 1952
(Van onze speciale verslaggever)
IfÓNINGIN JULIANA stond Woensdagmiddag onder een brillant blauwe lente
hemel zélf aan het roer van de „Piet Hein" om het oranje lint door te varen,
dat daar bij Tiel als enige obstakel nog de toegang belemmerde tot het nieuwe
Amsterdam-Rijnkanaal. Het was een groots en feestelijk moment, toen de boeg
van het koninklijke vaartuig onder het luid gejuich van honderden school
kinderen en onder het oorverdovende geloei van de stoomfluiten, hoorns en
toeters van de talrijke gepavoiseerde schepen, die de „Piet Hein" vergezelden
of daar voor de nationale vlootschouw waren bijeengekomen, het lint deed
knappen en daarmee door de Koningin de veelbesproken en thans voor het
grootste deel gereed gekomen vaarweg tussen Amsterdam en de Waal officieel
voor handel en verkeer was opengesteld. Tezelfdertijd werden de hefdeur en
de eerste twee stellen puntdeuren van de gigantische, aan de ingang van het ka
naal liggende Prins Bernhardsiuis langzaam geopend en werden aan de wal
duizenden postduiven opgelaten, die als een witte wolk wegdwarrelden om aan
den voike kond te doen van het blijde nieuws.
\700R Amsterdam en voor Tiel, maar
1 ook voor de tussenliggende steden
als Utrecht en Wijk bij Duurstede, was
het Woensdag een grote en uiterst be
langrijke dag en de vreugde over deze
tweeledige gebeurtenis: het bezoek van
de Koningin en de opening vap het
kanaal, werd op alle mogelijke wijzen
in deze steden en langs de oevers van
de nieuwe waterweg gemanifesteerd.
Een enthousiast Tiel riep eerst de
vele honderden binnen- en buitenlandse
genodigden een hartelijk welkom toe.
De gasten wandelden door een dichte
haag van Tielenaren achter het stede
lijk muziekcorps aan naar de haven,
waar zij zich aan boord van de salon
boot „Kasteel Staverden" begaven. De
straten waren feestelijk versierd en de
hoofdstraat was omgebouwd tot een
natuurgetrouwe copie van de vlak bij
de stad gelegen Prins Bernhardsiuis,
waarvan men van de Waalkade af de
vlaggen op het hoge, roodgedakte hef-
portaal kon zien wapperen.
Omstreeks elf uur arriveerden Ko
ningin Juliana, Prins Bernhard en de
prinsessen Irene en Marijke aan de
grens van de gemeente, waar zij wer
den welkom geheten door de Commis
saris der Koningin in Gelderland, jhr.
dr. C. G. C. Quarles van Ufford, en de
burgemeester van Tiel. de heer N. F.
Cambier van Nooten. Het bestuur van
de Oranjevereniging bood de prinses
sen hier de eerste Betuwse kersen aan,
Operatie Konijnenhok"
Het was Woensdag voor de
prinsessen Irene en Marijke, die
zich aan boord van de „Piet
Hein" bevonden, een grote ver
rassing, toen van de brug over
het kanaal bij het Betuwse dorp
Zoelen door afgezanten van de
burgerij een compleet konijnen
hok, waarvan de voorkant een
model van het hefportaal met
hefdeur van de sluis bij Tiel
voorstelt, aan een touw voorzich
tig op het dek van de „Piet Hein"
werd neergelaten. In het hok be
vonden zich vier witte konijn
tjes met rode ogen, die voor de
vier prinsesjes bestemd Waren.
Van de sluiskade bij Ravens-
waay liet een jongen namens de
schoolkinderen uit de omliggen
de dorpen een badtas in de vorm.
van een grote vis op het dek van
het koninklijke jacht neerdalen.
In deze tas vonden de prinsesjes
een prachtig zeiljacht.
H.M. de Koningin volgt aanaachtig
de toelichting, die haar gegeven
wordt bij een maquette van
Keulen.
symbolisch bijeengespaard uit de ver
schillende bongerds.
Op de loswal, waar de „Piet Hein"
lag gemeerd en zich duizenden belang
stellenden hadden verzameld, sprak de
burgemeester een welkomstrede uit,
waarin hij o.m. zei, dat deze dag, welke
'door de komst van de Koningin toch
reeds met gouden letters in de annalen
der stad werd opgetekend, door de ope
ning van het kanaal een historisch en
economisch buitengewoon belangrijke
dag voor Tiel zou blijken te zijn.
De Koninklijke familie begaf zich
hierop aan boord van de „Kasteel Sta
verden", waar verschillende autoritei
ten en andere personen, die bij de ka-
naalaanleg en de bouw der sluizen
waren betrokken, aan Hare Majesteit
werden voorgesteld. Onder de gasten
bevonden zich ook de ambassadeurs
van Frankrijk en West-Duitsland en de
gezanten van Luxemburg, Zwitserland
en Oostenrijk.
Nadat het Koninklijke gezelschap op
de „Piet Hein" was overgestapt, voer
het jacht, geëscorteerd door talrijke
andere vaartuigen, over de Waal naar
het enkele honderden meters verder
gelegen sluizencomplex. Tijdens deze
korte tocht nam de Koningin een natio
nale vlootschouw af, waaraan honder
den feestelijk uitgedoste jachten deel
namen, die voor anker lagen in de aan-
vaarhaven van de Prins Bernhardsiuis.
Het grote moment.
Kort voor het bereiken van de sluis
nam Koningin Juliana het roer over
en de koninklijke roergangster stuurde
de glanzend witte „Piet Hein" met
vaste hand door het daar gespannen
oranje lint, waarmee zij het Amster
dam-Rijnkanaal officieel ppende, het
grote moment, waarop de talloze toe
schouwers hadden gewacht. Er steeg
een luid gejuich op uit de honderden
jonge kelen der langs de dijken van de
aanvaarhaven opgestelde schoolkinde
ren. De sirenes van de sluis loeiden,
terwijl de stoomfluiten en de hoorns
van de vele schepen er eveneens toe
bijdroegen, dat de lentewind1 het blijde
moment van deze glorieuze opening
in rijk geschakeerde klankgolven ver
over het vlakke Betuwse land kon uit
dragen.
Vliegtuigen cirkelden voortdurend
hoog over het sluizencomplex en de
lange trein, die onverwachts over de
spoorbrug over de sluis daverde, ver
hoogde nog de imposante, dynamische
aanblik van het geheel.
In de sluis aangekomen, ging het
koninklijke paar wederom op de „Kas
teel Staverden" over, waar H. M. per
soonlijk een aantal onderscheidingen
uitreikte aan vooraanstaande medewer
kers aan de totstandkoming van dit
wonder van Nederlandse waterbouw
kunde.
De minster van Verkeer en Water
staat, de heer H. H. Wemmers, burge
meester mr Arn. d' Ailly van Amster
dam en burgemeester jhr mr C. J. A.
de Ranitz, die ook het woord voerde
namens alle andere gemeenten, wier
gebied door de nieuwe verbinding
wordt doorsneden, spraken ieder daar
tussen de beschermende sluiswanden
een korte feestrede uit, waarbij zij
vertelden van de historie van het ka
naal en de internationale, nationale en
locale importantie van deze vaarweg
accentueerden.
Burgemeester d'Ailly overhandigde
bovendien aan Koningin Juliana een
exemplaar in goud van de herinne
ringspenning, ontworpen door de beeld
houwer Carasso en door de gemeente
Amsterdam geslagen ter gelegenheid
van deze bijzondere gebeurtenis. Aan
Prins Bernhard en de prinsessen over
handigde de burgemeester een exem
plaar in zilver.
De Prins onthulde hierop een in de
sluiswand aangebrachte plaquette,
waarmee de naam van Prins Bernhard
aan de sluis werd gegeven. Na deze
plechtigheid begaf de koninklijke fami
lie zich om één uur weer aan boord
van de „Piet Hein", die met de overige
schepen uit de sluis vertrok, nagejuicht
door de duizenden, die zich op de sluis-
kaden hadden verzameld: arbeiders
aan de kanaalwerken met hun echtge
noten en officiële vertegenwoordigers
vaan de burgerij.
Zeventig paarden.
Tijdens de tocht naar de tweede sluis
bij Ravenswaay werd het koninklijke
jacht aan bakboordzijde geëscorteerd
door een zeventigtal ruiters van lan
delijke rijverenigingen. Het lange lint
van dravende, donker glanzende paar
den, weerspiegeld in het water, bood
een fantastische aanblik.
Bij deze volgende sluis bracht een
kinderkoor enkele liederen ten gehore,
en er was een défilé van versierde boe
renwagens, waarna prinss Marijke; ge
holpen door haar Moeder, met een
leuk gebaartje een tweede plaquette
van de Nederlandse vlag ontdeed. Hier
mee was ook de sluis bij Ravenswaay,
welke voortaan de naam „Prinses Ma-
rijke-sluis" zal dragen, officieel ge
opend.
Onder de vrolijke tonen van een mu
ziekcorps uit Maurik voer de „Piet
Hein" met de volgboten de rivierkrui-
si.ng op naar Wijk bij Duurstede. Op
de vier stroomgeleiders in de rivierkrui
sing stonden bij vlaggen erewachten
van de studentenweerbaarheid. Vódr
de „Prinses Irene-Sluis" bij Wijk bij
Duurstede stonden op de linkeroever
drieduizend schoolkinderen opgesteld
met rode, witte en blauwe borden,
waarmee zij een schier eindeloze vlag
vormden. Aan de andere zijde van het
water stond de jubelende Amsterdamse
schippersjeugd.
Nadat de „Piet Hein" in de laatste
sluiskolk was gemeerd, assisteerde de
Koningin prinses Irene bij het onthul
len van een derde plaquette, die ver
meldt, dat de prinses haar naam aan de
sluis heeft gegeven. Rond deze pla
quette had zich een erewacht geschaard
van zeekadetten, o.a. uit Velsen-
IJmuiden.
Het jacht verliet kort daarop de sluis
en werd honderd meter verder aan de
westzijde van het kanaal gemeerd. De
koninklijke gasten en ook de genodig
den op de overige vaartuigen debar-
keerden hier en vertrokken met auto's
naar de hoofdstad.
„De Rijn ln de RAT'.
Enkele uren later zette Koningin
Juliana in het 'RAI-gebouw te Amster
dam door het indrukken van een knop
de „Waterval van Schaffhausen" brui
send in werking en opende daarmee of
ficieel de tentoonstelling „De Rijn in
de RAI". Zowel binnen als buiten het
gebouw bestond een enorme belang
stelling voor deze gebeurtenis. De voor
zitter van de Stichting „Amsterdam
Rijnkanaal", mr D. A. Delprat, sprak
vóór de opening een redevoering uit,
waarbij hij betoogde, dat Amsterdam
zich tot nu toe een Assepoester en „het
lelijke jonge eendje" had gevoeld in
de gemeenschap van Rijnhavens, doch
dat thans dank zij de nieuwe verbin
ding aan de hoofdstad gelijke kansen
werden gegeven voor de handel op de
Rijn.
Het oorverdovend loeien van een
scheepssirene door de grote hal besloot
de openingsplechtigheid. Carel Briels
en mr Delprat leidden vervolgens de
Koningin en Prins Bernhard langs de
talloze stands, zowel de Nederlandse,
als de Duitse als die van de andera
Europese landen. Er bestaat van de zij
de van handel en verkeer enorme be
langstelling voor deze expositie. Kos
ten noch moeiten zijn voor de over
het algemeen zeer fraai uitgevoerde
stands gespaard en vooral van Duitse
zijde is de deelname bijzonder groot.
Ook Zaandam is als Nederlandse
grootste houthaven vertegenwoordigd
in een keurig uitgevoerde stand, wel
ke voorts de nadruk legt op de be
langrijke levensmiddelen- en reukstof-
fenindustrie van deze Zaanstad.
„Aquamarijn".
Des avonds werd langs de oevers en
in het water van de Rijn in het RAI-
gebouw de gala-première gegeven van
de sprookjesachtige waterfantasie
„Aquamarijn" van Carel Briels. Het
Utrechts stedelijk orkest onder leiding
van Hugo de Groot begeleidde de wa-
ter- en oeverballetten. Het Ballet der
Lage Landen stond onder leiding van
Wascha ter Weeme, de Rijnspelers
langs de waterkant o. 1. v. die v. Jack
Bow en de door Uut Armbrust ontwor
pen waterballetten onder de zwemtech-
nische leiding van Jan Stender. Geze
ten langs de beplante oevers van de
ruim tweehonderd meter lange Rijn
zagen de duizenden genodigden, hoe de
Batavieren ons land binnentrokken,
hoe een wijnfeest aan de Rijn wordt
gevierd, hoe carnavalvierende jongens
en meisjes Prins Carnaval op zijn rijk-
beladen schip door het water trekken,
en hoe de schone Lorelei de varensgas
ten tot zich tracht te lokken. Briels
heeft in deze show ongetwijfeld zo
goed als alle historische en mythologi
sche gegevens omtrent de Rijn ver
werkt en er een grootse show van ge
maakt, doch niettemin is er te weinig
actie en contrastwerking om de voor
stelling tot een voortdurend boeiend
geheel te maken. Ook waren de ge
beurtenissen door de ongewone vorm
van het toneel voor degenen, die niet
op de eerste rij zaten en dat waren
uiteraard de meesten min of meer
onoverzichtelijk. Voor het overige was
het waterspel „Aquamarijn" ontegen
zeggelijk vol charme, fleur, fantasie en
betoverende kleuren.