Voorlopig geen wijziging van de wet
op materiële oorlogsschade
Professor
ontf
LS HET HART SPREEKT.
RIJWIEL MOTOR
DONDERDAG 26 JUNI A.S
Naar de I I Races te ASSEN
op ZATERDAG 28 Juni as.
VAKKUNDIGE BEDIENING
BETERE SERVICE
3 PASKAMERS
TE HUUR
Telefoon 4287
„Drie eeuwen portret in
Nederland"
Examens op T.H.S. met M. T.S.-einddiploma
Haagse kok op reis
van andermans geld
Benoemd fof
Knaapje ve
voor zijt
Wee
WOENSDAG 25 JTJNI 1952
Directies
BIJLSMA enCP
Hoofdredacteur:
H M. KOEMANS
Redactie:
rViterdaro 18, Tel. 5
ADVERTENTIES e
^onnementen
VoWtóol
nodigen wij onze geachte cliëntèle
uit, om onze geheel gemoderniseer
de zaak te bezichtigen, des mid
dags van 2 tot 5 uur.
Inlichtingen aan alle NACO
Kantoren en Agentschappen
Ik zeg maar zo ga naar
RITSbVUURT 3/ ltuF. 4184
in Alkmaar op goede «tand
zeer presentabel kantoor
met flinke magazijnruimte.
Voor veel doeleinden ge
schikt. Nieuwe inventaris
kan'tegen billijke prijs wor
den overgenomen. Lage
huur. Eventueel la koop
van het pand mogelijk.
Brieven ten spoedigste o.
no. A 124 bur. van dit blad
LANGES1RAAT 117 - 1ELEF. 3880
Donderdagmiddag geen verkoop
Die heeff qe/etrd- by
AUTORIJSCHOOL
K. MIDDELBEEK
voorheen CHR. DE VRIES,
Friescheweg 7, Alkmaar.
Uw advertentie in dit blad treft doel
In afwijking van de eerder gedane
mededeling, dat de grote zomertentoon-
stelling in het Rijksmuseum een periode
van vierhonderd jaar portret in Neder
land zal bestrijken, wordt thans be
richt, dat besloten is de periode tot
drie eeuwen te beperken, n.l. van 1500
1800. De titel van de tentoonstelling
zal luiden: „Drie eeuwen portret in
Nederland".
Op Hollandse grond in Frankrijk:
het plaatsnaambord, dat het begin
van het Vogezendorp La Hollande
markeert. (Eigen joto).
De krantenreizen, die voor deze zo
mer wórden georganiseerd, verkrijgen
reeds weer burgerrecht. Het aantal
deelnemers groeit en zij, die dit sei
zoen reeds met de krant op reis waren,
keerden enthousiast terug. De eerst
volgende touringcartocht, die op het
program staat, is een vierdaagse reis
Een 28-jarige kok van een
Haags rusthuis kreeg enige tijd
geleden van een 89-jarige in
woonster van dat huis een che
que van f332,50 te innen. Om die
boodschap te doen, nam hij even
de fiets' van een eveneens in het
huis werkzame verpleegster. Hij
bleef 'weg met fiets en cheque.
De fiets verkocht hij in Scheve-
ningen en daarna huurde hij een
bromfiets, waarmee hij een tocht
door Nederland begon, na zeven
tien dagen belandde hij in Rot
terdam. Daar verkocht hij ook
de bromfiets. Hij zag daarbij
kans een kwitantie te tonen,
waaruit moest blijken dat hij
het ding eerlijk gekocht had. In
Amsterdam is hij ten slotte gear
resteerd. Hij heeft bekend. Het
geld was op.
Ontwikkelings
economische v
keek al vol verwachting naar de onbe
kende bezoeker om te zien. wat deze
edelmoedige heer nu zou doen. Want
niet alleen Billie, maar alle bezoekers
in de zaal waren er van overtuigd, dat
de onbekende heer de hoofdprijs wel
zou krijgen. Maar toen mevrouw Bab-
belgraag het nummer noemde, was het
niet Billie die in de hoogte sprong,
Nee het was Pim, die plotseling riep:
„Ja, dat heb ik! Ik heb de vaas ge
wonnen! Hoera!!" Billie kon het niet
geloven. Zenuwachtig zocht hij tussen
zijn lootjes, maar het bewuste nummer
zat er niet tussen. Gelukkig lette nie
mand op hem, want alle bezoekers
juichten Pim toe. „Hoera hij heeft zijn
eigen vaas teruggewonnen. Leve Pim!
81. Maar al waren er heel wat prij
zen afgeroepen, de hoofdprijs was nog
niet gevallen. De blauwe vaas stond
nog steeds op het podium. Iedereen
wachtte in spanning, want nu zou me
vrouw Babbelgraag de hoofdprijs gaan
trekken! „Dames en heren, alvorens u
het nummer te noemen, waarop de
hoofdprijs is gevallen, wil ik u nog
even zeggen, dat deze prachtige, blau
we antieke vaas welwillend beschik
baar is gesteld door mevrouw Woeffie.
Het is een oud erfstuk, dat al jaren
in de familie was, en ik ben ervan
overtuigd, dat de gelukkige winnaar
deze prachtige vaas naar de waarde
zal weten te schatten". „Ja. zeg het
nummer nu maar", dacht Billie, die
steeds zenuwachtiger werd. Iedereen
Helder se P'
voorfc
Nadat sedert Dii
het zesjarige zoont,
mille G. C. Schnel
singracht te Den I
is gistermiddag on
stige vermoeden, t
ongeluk was ovi
heid gebleken. To
vissers het lijkje 1
Bassingracht op.
Pas later op de
Dinsdag de politi
op de hoogte ge
begon men te dre
de s nachts en d
voort, evenwel z(
alle zekerheid w
één uur via de r
spreid, dat de kle
mist. Om twee ui
zekerheid een eii
brachten de vi«"
ven. Het lag in V
over de woning
was de jongste v
FEUILLETON
schien had mevrouw Melrose haar wel
voor 't een of ander nodig.
Ze nam een bus en was binnen een
half uur thuis. Daar heerste volkomen
kalmte en er waren blijkbaar geen
gasten. Barbara ging naar haar kamer,
deed hoed en mantel af en keek toen
de zitkamer in, waar Heather zich ge
heel alleen bevond.
„Zo, ben jij daar?" riep deze. ,Je
bent vroeg terug".
„Ja, dat weet ik. Och, ik dacht, dat
ik maar gauw naar huis moest gaan
Hoe staan de zaken hier?"
Heather zei, dat alles even afschuwe
lijk was en Barbara keek haar bezorgd
aan.
„Maar waarom dan. kindlief?"
„Och, ik weet het niet, maar moeder
en Joan hebben geweldige ruzie ge
had".
„Lieve help! En ik hoopte nogal, dat
ze na hun gezamenlijke lunch beter
met elkaar'zouden opschieten".
„Nu, dat is niet zo. Moeder heeft ge
dreigd, haar naar pappie in Schotland
te zullen sturen, maar Joan zegt, dat
ze niet gaat".
„Waar is ze nu?"
„Ze zit op haar kamer te mopperen
en moeder ligt boven; ze geweert, dat
ze totaal is uitgeput'.
„Wat een huishouden! Nu, in eik ge
val heb jij je toch wel geamuseerd,
nietwaar?"
„Neen, dat heb ik niet. Ik had een
ellendige middag".
Barbara kreeg het te kwaad toer. ze
Heather's ogen vol tranen zag en haar
lippen zag beven. Dadelijk sloeg ze
haar armen om 't jonge meisje heen.
„Wat is er, Heather?"
„Och, niets. Ten minsteik wee»
het nietik voel me zo ellendig"
„Wat voorgevallen tussen jou en
Jinks?"
Heather maakte een wanhopig ge
baar.
„Niet precies. Ik bedoel, dat we geen
DOOR
-r—- RENEE SHANN]
Heather op bezoek was gekomen. Plot
seling welden er tranen op, die ze re
soluut afveegde. Neen, ze wilde niet
schreien en ze zei bitter bij zichzelf,
dat dit immers een dag was als de an
dere. Die gedachte deed haar eensklaps
hardop lachen, 't Was vandaag haar
verjaardag en Jinks had haar daar
aan herinnerd. Weer kwamen de tra
nen en nu lieten die zich niet weer
houden. Ze ging naar de zitkamer en
wierp zich al schreiend op de divan.
Met het gezicht in de handen bleef ze
doorschreien, tot ?e van louter uitput
ting ophield. Omdat ze Bryan had ver
loren? Of was het om Jinks? Maar
Jinks had haar vandaag eensklaps en
onverwacht gekust. Misschien schreide
ze alleen, omdat ze zo ontzettend moe
was en alles zo akelig hopeloos scheen.
Ten slotte wist ze, met een wanho
pige poging, zich te beheersen. Won
derlijk genoeg kwam het bij haar op,
dat ze 't best zou doen met eens flink
wat te eten. Ze had niet geluncht en
ook geen thee gedronken en als ze niet
verstandig was zou ze het middagmaal
ook nog mislopen.
Een blik op haar horloge wees uit,
dat het bij zevenen was. 't Beste wat
ze doen kon was naar huis te gaan
grappig toch, dat ze nu de flat van de
Melrose's als haar „huis" beschouwde
en zien wat daar gebeurde. Zeker
zou Heather wel blij zijn dat ze kwam
en Jinks bleef allicht niet dineren
Heather had haar moeder gezegd, dat
hij een andere afspraak had. Joan zou.
zo dacht Barbara, ongetwijfeld vol
spanning naar haar uitkijken. En mis
Hij stak even de hand uit naar haar
wang, als om die aarzelend te strelen,
maar trok ze dadelijk terug en zei
hoofdschuddend: „iK vrees van wei.
Zie je.'t was een ander geval toen
ik dacht, dat het de een of andere vent
was, maar geen idee had waar hij zich
ophield en mezelf kon wijsmken, dat
hij wel nooit meer je pad zou kruisen.
Nu weet ik, dat je hem dagelijks ont
moetja, zoals ik zei, dat is iets
anders
„Ik begrijp het...."
Bij de deur gekomen, keerde hij zich
om en keek haar aan. „Jammer, dat ik
nu een afspraak voor het diner moest
verbreken".
„O, dat hindert niet".
„Goedendag dan. 't Was prettig je te
leren kennen".
Ze volgde hem in de hall. Plotseling
kreeg ze het gevoel, dat ze hem zo niet
kon laten gaan: dat zou ondraaglijk
zijn.
„Zal ik je af en toe nog eens zien,
Bryan?"
„O, natuurlijk! We zullen elkaar in
de flat, we! eens tegen 't lijf lopen".
Nog even bleef hij zo staan, draaide
zich toen snel om en ging weg, de deur
kalm achter zich sluitend. Barbara
stond roerloos, de handen slap omlaag
har.gend en hartgrondig wensend, dat
dit alles niet gebeurd zou zijn. Kon ze
de klok maar terugzetten! Gisteren om
deze tiid was ze tamelijk gelukkig ge
weest Zo gelukkig als 't maar moge
lijk was gebleken sinds Jinks bij
Verwachting
W
Aanvankelijk
weer, maar
kans op rege
Zwakke tol n
kelijk tussen
mer.
Vrijdag: Zon
Maar on 22
