Jaap Min: Het heilige en het aardse
Amersfoort en New York wisselei
een buschauffeur uit
Jaap Sax, schilder van
de siilie en de rust
Het landschap als symbool van
innerlijke harmonie
Een Britse fabriek
sterker dan
Kanttekeningen bij een expositie
Worstelingen met de idee en de materie
De tradities losgelaten
Wereld van de toekomst
in heldere kleuren
r~
Een van de werken van Jaap Min
Degelijk en kundig werk
Zij zullen een maand leven
van elkanders salaris
Midzomervreugde in Noord-Holland
Onze provincie is een symphonie in groen
Bijna zeventien uur v
Brandweerman gaf na i
Birkett verbeterde bijna
het record
Nieuwe I.O.C.-president
geïnstalleerd
Zwemmer O Kemmerich
verdronken
[Nederlandse korfballers
in Denemarken
Ee
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1958
(Van een onzer redacteuren)
JJE Bergense schilder Jaap Min exposeert op liet ogenblik bjj Dirk Hubers aan
de Sluislaan te Bergen een klein aantal van zijn werken. Het is een nogal
eenzijdig samengestelde collectie, die voor ons gevoel geen recht doet aan het
wezen van deze jonge kunstenaar. Deze heeft namelijk evenzeer aandacht voor
liet heilige als voor het aardse. Hier, bij Hubers, hangen in overgrote meerder
heid landschappen en stillevens, en slechts een paar religieuze werken. Wie
echter de moeite neemt, nader met zijn werk kennis te maken, dringt tot een
gans ander en veel belangrijker facet van zijn wezen door: zijn diepe vroomheid,
zijn worsteling om geloof, die hun uitdrukking vonden in een stroom van
bijbelse en heiligen-afbeeldsels. Hij schildert deze namelijk allerminst om der
wille van het stichtelijke prentje, maar uitsluitend, omdat ze voor hem een stuk
persoonlijk mystiek beleven vertegenwoordigen, dat hem zeer wezenlijk raakt.
IJET heilige en het aardse dus. De ver-
11 wijzing naar het heilige in het
voorgaande was een zijpaadje. We
meenden het echter even te moeten be
treden, alvorens nader op het tentoon
gestelde werk in te gaan, omdat daar
mee het beeld van deze schilder wordt
gecompleteerd. JVlin heeft namelijk in
deze expositie het accent op het aardse
laten vallen, al kan ook in de uitbeel
ding daarvan een sterk stuk religieus
besef verborgen zijn.
Twaalf werken heeft Min aan de
openbaarheid prijs gegeven. Daarnaar
Wenst hij dus te worden beoordeeld,
althans op dit ogenblik. Zegt dat ook,
dat hij een bepaalde periode in zijn ar
tistieke ontwikkeling als afgesloten be
schouwt? We hebben wei enigermate
die indruk, al zijn hiervoor dat ge
ven we toe weinig aanwijzingen.
Op het ogenblik bevat het werk van
Min vrij veel Franse elementen, die op
persoonlijke wijze zijn verwerkt. Er is
met name nog al eens een herinnering
aan Braque te vinden. Er is een sterke
voorliefde voor zware omtreklijnen en
sprekende kleuren. Ook in de manier,
waarop bepaalde zwarte partijen wor
den opgezet, komt sympathie voor deze
Fransman tot uiting. Toch kan men
niet spreken van slaafse navolging. Het
blijft Jaap Min, die hier aan het woord
is. Men kan het ook anders zeggen
en dat omschrijft de huidige toestand
misschien scherper: wat er aan aanra-
kingsvlakken bestaat tussen het werk
van Min en dat van de Fransman Bra
que (en in een enkel opzicht soms ook
cat van Rouault, lijkt ons toe) bewijst,
dat beiden op een verwante manier
reageren op de dingen die zij zien en
willen uitbeelden.
J7EN van de sterkst sprekende ken-
merken van het werk van Jaap
Min is zijn gevoel voor kleur en voor
compositie. Dat wil overigens niet zeg
gen, dat de harmonie in zijn werken
vanzelf ontstaat. Elk stuk opnieuw is
het resultaat van een bittere worste
ling met de idee en de materie. In feite
is deze strijd nooit uitgestreden. Meer
dan één stuk op deze expositie is na de
oorspronkelijke opzet herhaalde malen
herzien en herschilderd en daarbij vaak
ingrijpend gewijzigd. Telkens opnieuw
is er aan geploeterd en gewerkt, zon
der dat de maker zich ooit bevredigd
voelde. Soms leidt de striid niet tot een
overwinning; dan acht Min zich vast
gelopen en verdwijnt het doek in een
hoek van het atelier. Soms ook komt
na maanden herschilderen en omwer
ken het moment, waarop hij het werk
van zich af zet. Hij is er mee klaar ge
komen, in de artistieke, ambachtelijke
en psychologische zin van het woord.
Desondanks maakt het werk, dat hier
ls tentoongesteld, de indruk, fris van
de lever op het doek te zijn geworpen,
weliswaar met grote zorg voor de com
positie en voor de „kleurklank", maar
toch zonder al te grote moeite. Die in
druk wordt nog versterkt, doordat de
De bekende Noorse kunstschilder
Prof. Per Krohg vervaardigde het
hier afgebeelde schilderij, waar
over hij twee jaar deed. Het stuk,
dat een oppervlakte van 6x9
meter beelaat, zal per schip naar
de Verenigde Staten worden ver
voerd waar het geplaatst zal
worden in het gebouw van de
Veiligheidsraad in New York.
Het schilderij symboliseert de
wereld van de toekomst" zegt
Prof. Krohg. „Beneden zien we
de wereld die wij verlaten geschil
derd in „echte" kleuren. De rest
van het stuk is uitgevoerd in hel
dere en mooie tinten De krijgs
man heeft de draak (de Boosaar
digheid) verslagen. Hij werpt zijn
zwaard weg e'n begeeft zich naar
de Verenigde Naties. Rechts zien
we de blanke, de zwarte en de gele
gevangene die hun vrijheid krijgen.
Ik heb getracht nieuwe ideeën aan
de symbolen te geven zegt de
schilder. „De vrijheid wordt ge
geven door het paard (rechts), dat
in vrijheid wordt gesteld en de
afbeelding in het midden een
man en vrouw die naar elkander
knielen, omringd door hun kinde
ren, symboliseert de Vrede". Het
schilderij zal op 20 September
onthuld worden.
schilder zich in geen enkel opzicht
heeft laten afleiden door toevallige bij
komstigheden. Hij heeft volkomen af
stand genomen van de uiterlijk zicht
bare werkelijkheid, alle details wegge
werkt en getracht, alleen de essentie
der dingen: kleur en vorm over te
houden.
Men ziet dit het duidelijkst aan twee
van de drie stillevens, een met een me
loen en een met een fles, die als het
ware de zijluiken van deze triptiek
vormen. Dat met de meloen houdt het
cnder de belichting in deze expositie
ruimte niet geheel uit; de kleur wordt
iets hard. Niettemin geeft het een zeer
zuivere indruk van wat Min verstaat
onder de „klank" van een schilderij.
Uiterst zorgvuldig zijn de verschillende
kleurelementen over het doek verdeeld.
Het geheel is volkomen afgewogen.
Rood, geel en groen zijn de meest spre
kende componenten erin. Een zwart-
wit-reproductie zegt niet alles, maar
kan toch een vage indruk geven van
de wijze, waarop een schilderij is op
gezet. Daarom drukken wij hierbij een
foto van dit doek af. Het andere hier
genoemde stuk, dat met de fles, is wat
stemmiger van kleur, maar een even
fraai voorbeeld, waarbij het bovendien
nog duidelijk laat zien hoezeer vele
van Min's werken worden gedragen
door een compositie, waarin de beide
diagonalen een hoofdrol spelen.
Het doek, dat hier als „Sluisje" is
aangegeven, en kennelijk is geïnspi
reerd op de fraaie gracht rondom het
Oude Hof, geeft een andere kant van
Min's kunst. Donkere tinten en verti
cale elementen overheersen hier. Maar
alles wordt als het ware bijeengehou
den door het weggetje, dat zich hier
als een rood lint door het gehele tafe
reel slingert. Uiterlijk heeft het met
het Oude Hof weinig meer te maken.
Bij rustige beschouwing echter voelt
men plotseling, dat er wel degelijk een
verband bestaat en dat hier toch wel
iets wezenlijks is gegeven. Ten slotte
noemen we dan nog het „Geitenweitje",
een gesloten compositie in een fraaie,
heldere kleur, en het mooie landschap
in Kerkrade.
TOT zover dan het aardse. We vinden
het buitengewoon jammer, dat deze
tentoonstelling van het heilige in de
visie van Jaap Min niet méér Iaat zien.
Er hangen hier drie werkjes, twee
gouaches en een olieverfdoek, die een
uitermate onvolledige indruk van zijn
oeuvre geven. Dit in meer dan één op
zicht. Niet alleen zeggen deze drie
stukken weinig omtrent de geestesge
steldheid van do schilder, maar boven
dien hebben wij de idee, dat er werk
te vinden moet zijn, dat een sterker be-
wijs van zijn kunnen levert. Nog het
meest heeft tot ons gesproken de
gouache „Drie vrouwen bij het graf",
een stuk vrijwel zonder details. De
werking moet hier komen van het to
taal. Dit belichaamt een sfeer van ver
slagenheid en somberheid, waarin een
enkel groen een lichtend element vormt.
Zijn „Madonna" komt ons wat zoetelijk
voor en nog het meest traditioneel van
visie. „Jeanne d'Arc" overtuigt ons
evenmin helemaal, al is het mooi van
kleur.
Overigens is deze wijze van voor
stellen van het heilige in de R.K. ker
kelijke kunst volkomen ontraditioneel.
Dat kan ons slechts verheugen. Wat er
op dit gebied is en vaak nog wordt ge
presteerd, leidt niet zelden tot een
schrikwekkend smaakbederf en is een
schokkende uiting van conservatisme
juist in die kringen, waar men meer
openheid zou verwachten. Het bewijst
de grote moed van de schilder, dat hij
de vernieuwing, die hij in de uitbeel
ding van het aardse nastreeft, ook pro
beert toe te passen bij de zichtbaarma-
king van het heilige. Daarbij stuit hij
uiteraard op zeer grote moeilijkheden.
Want zijn zoeken wordt nog lang niet
altijd en overal als goed en juist aan
vaard. Over het algemeen moet het
vernieuwingsstreven het nu wel bijzon
der moeilijk krijgen, omdat onlangs
nog eens opnieuw door het allerhoog
ste kerkelijke gezag de betekenis van
de traditie en de herkenbaarheid bij de
kerkversiering onder de aandacht van
priesters en gelovigen is gebracht.
Helaas vallen zuiverheid, eerlijkheid
en vroomheid niet altijd samen met
traditie zeker niet in de kunst.
De noodzaak van beperking dwingt
ons, de overigens uitstekende tekenin
gen onbesproken te laten. Zij zijn ove
rigens de moeite van een bezoek even
zeer waard als de schilderijen. Men
kan er tot 13 September terecht.
Van W.
Een oogsltafereel in de Vlaamse
Ardennen. Enkel het ossenspan
verschilt van het overigens sterk
Hollands aandoende landschap.
r.Ü
(Van onze correspondent te New York)
Op initiatief van de bladen der Regionale Dagblad Pers zal in begin Septem
ber een Nederlands busconducteur een maand lang zijn arbeidsterrein verleggen
naar.New York, terwijl een New Yorks collega zijn taak in Nederland over
neemt. Deze uitwisseling is een ongebruikelijke zaak. Het organiseren ervan
heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Het is veel meer dan een „stunt". De
gedachte, die de organisatoren heeft bezield, is geweest een experiment in levens
kunst te organiseren: hoe zal het immers een Nederlander bevallen een maand
lang onder New-Yorkse omstandigheden te leven en te werken, en hoe zal het
zijn Amerikaanse collega vergaan, die gedurende die tijd, al werkende, in Neder
land aan het klimaat went? Het antwoord op deze vraag zal men beter kunnen
geven, waimeer de beide buschauffeurs die heen en weer over de Oceaan de
gast zijn van onze K.L.M. na afloop van deze uitwisseling hun normale routes
weer berijden.
(Van een onzer redacteuren)
!">E Bergense schilder Jaap Sax kan men, zonder hem ook maar in het minst
onrecht te doen, realist noemen. Hij zou zelf niet graag een andere karakte
risering van zijn werk geven, want hij moet van modestromingen weinig of niets
hebben. Aan alle „-ismen" heeft hij een ingekankerde hekel. Het strookte dan
ook evenzeer met zijn gevoel voor humor als met zijn artistieke opvattingen,
toen een vriend hem kortelings als de nieuwste stroming in de beeldende kun
sten het „ikvergisme" aankondigde. Hoe sterk hij in het gewone leven ook ge
troffen moge worden door wat er zich om hem heen afspeelt, hoe benauwend
hem deze tijd bijwijlen ook moge voorkomen, zijn werk is vrij van deze proble
men en twistpunten. De schilder gaat zijn eigen gang en maakt zijn werk zoals
het hart het hem te doen ingeeft.
Ook komt er wel eens een enkel
bloemstuk van zijn palet verder
een dood-enkel stilleven.
Sax schildert nus landschappen in
een nogal realistische weergave. In
derdaad moet men dat realisme van de
schilder niet al te letterlijk opvatten.
Het is zeker niet zo, dat hij een nauw
keurige weergave van het geziene zou
nastreven, want hij zet zijn ezel nooit
in de buitenlucht neer. Zijn doeken
ontstaan volledig in het atelier, waar
ze geheel uit net hoofd worden opge
zet en uitgevoerd. Daarbij gaat het
hem om de weergave van wat hem in
het landschap getroffen heeft. Het
beeld van de natuur wordt als het
ware innerlijk verwerkt en tot de es
sentie herleid. In dit opzicht zou men
een parallel kunnen trekken tussen de
opvattingen van Jaap Sax en die van
Edgar Degas: deze immers stelde zich
ook op het standpunt, dat men nim
mer naar de natuur, doch uit net ge
heugen moest schilderen, omdat het
beeld van wat men had gezien dan was
ontdaan van alle toevalligheden en was
teruggebracht tot zijn wezenlijke be
standdelen. Het wezenlijke is hier: het
totaalbeeld, de indruk van kleuren en
vorm, die het landschap in de geest
van Sax heeft achtergelaten.
MOG in een ander opzicht past de
kwalificatie „realistisch" niet ge
heel op dit werk. Het gaat Sax niet ge
heel en alleen om het geheugenbeeld
van het landschap. Van zeer veel be
lang acht hij ook de sfeer van zijn
doeken. Hij legt een zekere poëtische
waas over zijn doeken is eigenlijk
enigermate romantisch, zonder dat men
hem een vervalsing van de werkelijk
heid kan verwijten. Integendeel. Maar
hij heeft nu eenmaal zijn voorkeuren,
omdat hij in bepaalde opzichten alleen
dan maar kan zeggen, wat hij te zeggen
heeft. Zijn liefde heeft b.v. het grauwe
licht van een winterdag of de verva
gende kleur van een schemeravond
soms ook het wat onwezenlijke tegen-
LIET is goed-Hollands werk, wat Sax
maakt. Hij behoort al weer tot een
oudere generatie en dat is te zien. Wat
hij schildert kenmerkt zich evenzeer
door een eigen karakter als door een
zeer goede vakkennis. De degelijkheid
hiervan is bepaald niet modern.
Het is trouwens ook in een ander
opzicht goed-Hollands, Sax heeft na
melijk een sterke voorliefde voor het
landschap. Hij ontleent de overgrote
meerderheid van zijn motieven aan het
land om Bergen heen: aan de polders,
de duinen en de zeekust en verder
aan het merengebied bij Kortenhoef.
licht van de zon, die door de wolken
begint te breken.
Hierdoor ontstaat in het werk van
Sax een zekere verstilling. Er is ruim
te, rust en harmonie in zijn landschap
pen. Het halve licht maakt de sfeer
der dingen wat inniger. Het is een
verstilling, die bij de beschouwer
weerklank vindt. Men komt bij dit
werk op adem. Ook zonder dat men
precies kan analyseren waardoor ze
tot stand komen ondergaat men bij dit
werk de harmonie, de stilte en de zui
verheid ervan.
Dit is geloven wij wel een van de
voornaamste kenmerken: de zuiver
heid, waarmee de schilder zijn bedoe
lingen voelbaar maakt. Dit werk be
vat geen valse effecten, het doet zich
niet mooier voor dan het is. Maar het
haalt van de dingen nauwelijks ver
moede facetten naar voren op een wij
ze die de beschouwer onmiddellijk
aanspreekt. In dit opzicht werkt het
verrijkend. En daarvoor kan men de
schilder slechts dankbaar zijn. Van. W.
JJE eerste vraag, die de organisatoren
hebben moeten oplossen, gold: waar
haalt men een dergelijke „ambassa
deur" vandaan? Candidaten zijn er te
over. De keuze viel, om tal van rede
nen, op de stad Amersfoort, min of
meer in het centrum des lands, waar
een particuliere maatschappij ge
meentebusdienst verzorgt.
De tweede vraag, die wij hadden op
te lossen was: hoe wordt de „ambassa
deur" gekozen. Amersfoorts buschauf
feurs hebben, zonder uitzondering, een
uitnemende reputatie voor voorkomend
heid bij veilig verkeer. Men kan, wat
dat betreft, willekeurig een chauffeur
aanwijzen. Men kan de burgemeester
vragen te beslissen, of de busdirectie.
Er werd echter besloten het Amers-
foortse publiek uit te nodigen bij meer
derheid van stemmen de meest popu
laire man te kiezen uit het korps van
Amersfoorts buschauffeurs. In de
Amersfoortse Courant zullen in de ko
mende dagen de foto's en namen wor
den afgedrukt van de buschauffeurs
der plaatselijke diensten. Op een daar
bij gepubliceerd formulier zullen de
lezers van het blad hun voorkeur te
kennen kunnen geven.
De keuze in New York.
TN New York had men bij voorkeur
op soortgelijke wijze de keuze van
de Amerikaanse buschauffeurs be
paald, die een maand lang in Amers
foort komt rijden. Maar New York is
nu eenmaal te groot; alleen al om een
dergelijke enquête uit te werken zou
een uitgebreide staf vereist zijn. Van
daar dat men heeft besloten, in over
leg met de directie van de particuliere
vervoersonderneming, die busroutes in
het stadsdeel de Bronx heeft, de ver
tegenwoordigers van het personeel en
de vakvereniging, een chauffeur aan
te wijzen, die de beste antecedenten
heeft om naar Amersfoort te reizen.
Verdienen „eikaars salaris".
LIET aantrekkelijke in deze uitwisse
ling is niet alleen, dat men ditmaal
eens geen studentenfeestreis heeft ge
organiseerd, maar twee arbeiders in
de gelegenheid stelt in een ander land
van eikaars salaris te leven. De dollar
is meer waard dan de gulden, maar de
levensvoorwaarden in Nederland zijn
goedkoper. Het is de mening van
organisatoren, dat beide chauffeui
met elkafers salaris zeker zullen
nen rondkomen. Maar er bestaat
twijfel aan, dat beiden in aanrakini
zullen komen met een geheel ander ld
ven, dat vermoedelijk elementen biedtl
die nu eens aangenamer en dan eem
minder aangenaam zijn dan men hei
in eigen land is gewend. Overheersend!
is echter de gedachte, dat beiden het
gedurende de maand, die zij in den
vreemde zullen doorbrengen, in de ge.
legenheid zullen worden gesteld eenl
ervaring op te doen, die zij heel hun
leven niet zullen vergeten.
Eerst opleiding,
HE organisatoren beseffen, uiteraari'
u dat de verkeersomstandigheden
sen Amersfoort en New Yorks „Bronx'
genaamd naar een Nederlandse ki
lonist Jonas Bronck aanzienlijk va
schillen. Vandaar, dat de New Yorksi
busmaatschappij, de Third Avenut|
Transit Corporation, zich heeft voor.
genomen de Nederlandse chauffeur een
week lang op te leiden op het Ameri.
kaanse bus-type. Zodra hij op de vaste
route komt, wordt hij vergezeld dot;
een Amerikaanse collega, die eventucls
taalmoeilijkheden kan helpen oveiJ
bruggen en uiteraard beter het publiek
zal kunnen vertellen, hoe men naar eei
van de honderdduizend straten langt]
de busroute kan komen.
Behalve het vervullen van zijn
taak zal de Nederlandse „ambassade
gelegenheid te over hebben om
van New York en omgeving te kunni,
zien. Uw correspondent staat daarvo»i|
borg. Nederlandse verenigingen in t:
om New York zullen met hem kenni|
willen maken, Amerikaanse partic
re verenigingen zullen hem uitnod
op gezellige avonden, en er zal
ruimschoots gelegenheid zijn wat
hëï rustiger Amerika te zien, buil
New York.
De „ambassadeur" zal geruime ti
een persoonlijkheid in New York zijl
Dagblad-interviews, optreden voor
levisie staan alle op het programmi
Vanzelfsprekend worden de
maatregelen genomen om ook de
rikaanse chauffeur buiten de werk
uren een aangename tijd in Nederlanil
te bezorgen. Volendam en Marken,
Alkmaar, Amsterdam staan, vanzelf
sprekend, op het programma en ook
de talrijke Amerikaanse instanties en
clubs in Nederland zullen in de gek'
genheid zijn hun „ambassadeur" t(
verwelkomen.
De organisatoren beseffen, dat deze
uitwisseling slechts een uiterst be
scheiden stap is in de richting va»
betere-internationale-verstandhouding-
in-de-praktijk. Dat is het voornaamste
doel dat hun voor ogen staat. Zij ver
trouwen er op, dat dit uitzonderlijk
experiment zal bewijzen, dat het heel
goed mogelijk is een man over te plan
ten in een geheel ander land (en dus
een andere omgeving) en hem daar -
even succesvol als hij dit in eigen land
placht te doen zijn normale werk te
laten verrichten.
tijd. U zult langs dijken en in weilan
den moeten zoeken en met het hooier
hebben die haar mooiste tooi prijs
gegeven. Maar verschillende bloemer
keren in de nazomer weer en er is
rjit jaar behoeven wij ons niet voor de zomer te generen. Hij heeft inderdaad ®chermbloemige beri
u zijn zonnejurkje aangetrokken en gedraagt zich zo wellevend mogelijk. Het klaver ofHruivenW-d^h^ leeuwen hek
is ditmaal werkelijk „ZOMER". Wij mensen genieten er zo van dat wij ver- je Mis?chien zipt u ^ok h t rood v',
getev hem te prijzen, hoewel de lente strijk en zet in alle toonaarden bezongen rattenstaart of het violet van kaaslesl
wordt en met veel woorden en afbeeldingen ons ingeprent wordt dat de herfst kruit. Maar bii ieder tochtle komt i|
D f ly.-im Ti mrtri #7/7+ sv>/j*i e-n ef-i]. -i I
ook nog wel lichtpuntjes heeft. Of zijn er toch nog bezwaren dat men zo stil
zwijgend is? Heeft men soms liever een hittegolf die tot nu toe achterwege is
gebleven? Neen, dat toch bij lange-na niet, want een hittegolf maakt dat mens
noch bloem veel levenslust heeft. Mensen hangen rond en bloemen kwijnen
en laten hun kopjes hangen. Neen, ik ben tevreden met de zomer zoals die nu
is en wens geen hittegolf, want ik houd van frisse, stralende bloemen. Bloemen
in huis en in de tuin. Langs-duin-en-dijk-gezochte bloemen waar men een
groot veldbouquet van kan maken. Een bouquet van fijne herinneringen aan
schuilplaatsjes onder struiken, aan ruisend riet of een wiekende vleugelslag
over blauw water. Bloemen, waarvan de zacht gele kleuren herinneren aan de
ijl vliegende vlinders boven wal en water.
JsJAAR hartelust bloemen plukken, van zeepkruid staat mooi naast blauw
mag men dat overal? Mag men de slangenkruid". Kind te zijn geweest,
kleinoden van de Natuur in dichte bos- te zjjn geworden en nooit een kransje
sen uittrekken? De zeldzamen, en de
heel, heel zeldzamen? Dat natuurlijk
niet. Dat wilde boshyacinthjes, le
lietjes-van-dalen, orchideeën, parnas-
sia, silene, niet uitgeroeid worden is
een zaak voor ons allen. Zij zijn de
kroonjuwelen van de natuur, ook in
te hebben gevlochten van meizoentjes,
nooit en fijn bouquetje te hebben ge
maakt van zandblauwtjes en rode
thym! Wat zou dr. Jac. P. Thysse
daarvan hebben gezegd? Sla er de
door hem geschreven boeken op na,
iuvunjuwcien va 11 ue natuur, ook i" blader in de Verkades albums en U
onze provincie. Gezamenlijk moeten zult tot de conclusie komen dat daar d ettelijke doziin-STsoorten
Wij de zeedistel, de duindoorn, de kar- waar in de natuur overvloed is, dat grover eUelvjke dozjnen soorten,
dinaalsmutsen en nog zovele andere daar waar geen zeldzaam bezit wordt Wilt ,u '®ts UJns en kleurigs in et'
aangerand, men in bescheiden mate glazen bakje Ziedaar, de in vele klei"
mag plukken. ren aanwezige vleugeltjesbloemen, het
Noord-Holland zo rijk aan schake- duizendguldeiikruid, ratelaars, eere-
ringen, lijkt zelf wel een veldbouquet, PrÜ-3> thym, geel waldstroo. Of lieve'
een symphonie in groen. Het diep- toch een fors bouquet: toortsen, PSP'
groen van parken rond buitenplaat- bloem, zeepkruid, hondstong. Het geel
sen, of bossen in Kennemerland of in van tennisbloem naast het blauw van
de buurt van Bergen en Schoorl. Het slangenkruid.
steekt af tegen het vrolijk geel der Er is te kust en te keur voor wie
duinen, het grijsgroen van rietlanden ogen heeft. Er wordt rijkdom geboden
en dit alles met een ondergrond van aan hen die bescheiden zijn en die
grasgroen. In ieder van die onderde- weten te waarderen wat de zomer ons
len weten wjj de grote verscheiden- biedt. Zo u zich tot hen rekent dan
heid van -mid-zomerbloemen. beleeft u ook elke dag een verrassing.
Woont u in Hoorn of Enkhuizen dan de verrassing van de zomers" zomer-
bent U er het slechts aan toe in deze PETRA
in bescherming nemen tegen het ruw
geweld van gulzige handen. Steeds
zullen wij zelf moeten bedenken en
ook anderen dóór vertellen dat het
zorgzamer is bij plukken een schaar
of een mes te gebruiken, dan maar
te trekken en te rukken aan heester
of plant.
Ik ken ouders, die hun kinderen
verbieden bloemen te plukken. Pas
daar mee op. Deze kinderen zullen ói
niet kennen óf steeds hunkeren naar
de stille vreugde een veldbouquet in ae
handen zien groeien. Dat gaat zo:
„Hier moet nog wat geel. Wacht, ik
neem zo'n toef janskruid. Het rose
De Engelse zwemmers Kathleen
20-jarige Egyptenaar Bakr Soliman
jaatste poging van een groep zwe
steken, in slaagden de overtocht van C
twintigjarige Kathleen Mayoh, een fabr
jninuten in het water gelegen. Ze is ge
jaar heeft zij ook reeds een poging geda
weersomstandigheden. Zes kilometer uit
j,et water tillen. De 26-jarige Birkett zeti
voet aan wal. Het slechte weer noch d
opgeven dwingen. Bij het ter perse gaai
een 56-jarige Schot en Fahmy Attalah, e
water.
Indien wij een overzicht geven van
6e talrijke pogingen, welke de laatste
43 uur zijn ondernomen, komen wij tot
0e volgende feiten:
De Amerikaanse brandweerman Bob
paysour heeft de strijd- gestaakt
(FrankrijkEngeland-route)de Fran
je politieagent Noel Claud staakte de
strijd (zelfde richting); mevrouw Elna
Andersen (Denemarken) gaf de strijd
tegen het Kanaalwater op na 16 uur in
jee te hebben gelegen. Zij was gestart
te St Margareths Bay. Van hetzelfde
plaatsje was vertrokken Jenny James
(Engeland), maar ook zij ging het wa-
(er uit: oorzaak zeeziekte.
Vier Egyptenaren moesten uit het
water worden gehaald, namelijk Helmy
tl iYlarahl, Youssef Girgif, Said Yaffin
co Hassan Radl. Zü konden niet tegen
de sterke stromingen en de vrij hoge
golven in het kanaal op. Girgif en Ma-
rahi hadden elf uur in het water gele
gen en een afstand van 6 km scheidde
hen van Dover. De eb belette echter de
beide Egyptenaren Ret strand te berei
ken.
De 21-jarige Britse soldaat Philip
i Mickman gaf de strijd op, toen hij nog
geen kilometer van de Franse kust
verwijderd was. Hij had uur ge
zwommen.
Victor Birkett, de 26-jarige Engels-
I man, zwom zo uitstekend, dat men hem
in staat achtte het record te verbete- g.
I ren. Maar toen hij in de buurt van Do- y
als gauw in de rietlanden, aan *1
oevers van plas of vaart terecht el
daar zijn nu volop bloemen, valeriaaul
moerassendoorn, pijlkruid; wi'de spi-|
rea„ munt en de gele pyramide tros-1
sen van de wederik.
Een moerassig landje brengt u mis-I
schien wel de verrassing van de dajl
namelijk het vleeseténde plantje zoflT
nedauw of de rietsigaren, die op zijl
Zondags „lisdodden" heten. Er is i»J
derdaad een plekje met zonnedauf
in Noord-Holland, maar het zijn
fijn-proevers, die het vinden en
weten dan ook wel dat ze er af mot'l
ten bleven. Om het wonder van zui'A
gende klierhaartjes goed te bestudel
ren, zou men hoogstens één plantjfl
eens in een potje kunnen poten. I
Maar kom, wij hadden het ovcrl
.veldbouquetten". Ga naar de duine»|
Plechtigheid te Lausanne
De leden van het bestuur van het
Internationaal Olympisch Comité zqn
te Lausanne, de zetel van het I. O. C.
tezamen gekomen teneinde de over
dracht te verrichten van de presiden
tiële waardigheid van de scheidende
Sigfrid Edstroem op de nieuwe func
tionaris, Avery Brundage. Het gezel
schap legde een krans op het graf van
ie stichter der moderne spelen, Baron
ïerre de Coubertin.
In tegenwoordigheid van autoriteiten
fan de stad Lausanne werd een re
ceptie gehouden op „Mon Repos", het
centrum van het I. O. C. Het gemeen
tebestuur van Lausanne heeft op deze
receptie de wens uitgesproken, dat de
tpelen van I960 aan Lausanne zullen
worden toegewezen. Tenslotte werden
dé sleutels van „Mon Repos" symbo
lisch overgedragen aan Avery Brun
dage, de nieuwe president van het
comité.
Bij een poging om een 200 km. lange
zwemtocht van Esbjerg in Denemarken
naar Ilusum in Sleeswijk Holstein te
volbrengen is, zo neemt de waterpolitie
te Sleeswijk aan, de 66-jarige Duitser
Otto Kemmerich verdronken.
Deze veteraan, die 20 jaar geleden
er in slaagde het Kanaal over te zwem
men, is sinds hij vier dagen geleden
van het eiland Sylt is vertrokken de
tocht liep via een aantal eilanden
niet meer gezien. Van Sylt zou hij naar
het eiland Amrum gaan, waartoe hij 10
kilometer in een brede stroom, die als
zeer gevaarlijk bekend staat en nog
hooit door iemand is overgezwommen,
moest afleggen.
Op Amrum is hij echter nooit aange
komen en uit het feit dat op dit eiland
een waterdichte zak, welke Kemmerich
hij zich heeft gehad, is aangespoeld,
leidt men af, dat de Duitser verdron-
en is.
Kememrich verliet Esbjerg op 25 Juli
Toen hij Sylt bereikte had hij on
geveer de helft van de 200 km. afge
legd.
Na aankomst in Denemarken hebben
ie Nedei-landse keurploegen van de
Koninklijke Nederlandse Korfbal Bond,
"6 een demonstratietournee door De
nmarken maken, te Ollerup in het
luiden van Funen een demonstratie ge
geven voor cursisten van de gymnas
tiek hogeschool, het bekende instituut
Van Niels Bukh. Het internationale ge
selschap toonde zich enthousiast voor
;et spel en cursisten uit Egypte en
lerika namen de spelregels met zich
iee. Een Zuidhollands team, dat een
Wedstrijd tegen de rest van Nederland
ppeelde, verloor met 108.
Vervolgens werd onder grote belang
stelling een demonstratie gegeven in
jet stedelijk stadion van Odense. Deze
demonstratie maakte zo'n indruk op de
Sanwezigen, dat na afloop door een
ffoep bezoekers een korfbalclub werd
pPgericht.
Sf. Etienne klopte NAC
met 42
Te Breda werd de voetbalwedstrijd
|espeeld tussen N.A.C. (Breda) en de
■pcanse club, waarin Kees Rijvers
^Peelt. De wedstrijd eindigde met een
- overwinning voor St. Etienne. Na-
deze club bij rust reeds een 21
voorsprong had behaald. Kees Rijvers,
j"e na zijn blessure in de wedstrijd
isn ,®in{lhoven opgelopen, weer mee-
PPeelde, scoorde voor St. Etienne het
Oew ^oelPunt. Ongetwijfeld was hij
w beste technische speler van de
club. Goed werk leverde even-
de Franse spil De Cecco.
re
j£
(I
ve
Hi
ne
ui
tic
in
nii
sti
La
de
va
de
v.
I
Du
kei
Lo<
ser,
bui
23
Sfo
We
zev
Sm
een
twe
naa
etai
in
de
mei
sen
dezi
O
de
tegc
mas
vooi
ners
de 1
Wei
etap
In
de I
een
Op
gene
25 r
derc
alge:
59 u
acht
Lam
sec.
land
een
Vo
sterr
gege
toen
nog i
De 1
Clae:
van I
zijn
stake
Guili
onge
zij bi
toen
de w
Te
gens
ren
zwaa
He
gems
de b'
vn R
paar
boon"
geval
op s
gewo
bract
