De voornaamste details van
de Parijse wintermode
AKKERTJE
Na uwe rokken voor overdag
Mogen kleine meisjes ijdel zijn?
Haute couture en kindermode
RUG- EN MOUWLOZE
DRIEKWART JASJES
Het kon nog erger
SOMBERE KLEURENGROTE BIJOUX, KLEINE HOEDEN
Accent op de heupen
ÏÏlatïo-^enHoule in
nieuus-e gedaante
Windsor door
n onderzocht
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1953
groot aantal Neder-
n trekt dit jaar over
om zijn vacanUe
en op het Iberisch
'en van d" schilder-
jes in het olijven-
je Lucena.
tot nog toe niet
lelangstelling
ihten, dat dit
zijn. De
erlaagd. Als het
eeland" mogelijk
even nog iets meer
lig nog meer
teling van
^eiders
(Van een bijzondere medewerkster)
rvE voornaamste indruk, welke ons is bijgebleven van het zien van talrijke
collecties der nieuwe wintermode der Parijse ontwerpers, is er een van
slankheid, tot het uiterste opgevoerd door strakke rokken, weinig blousende
jasjes^ en minder wijde lange mantels. Dit alles, voor zover het kleding voor
overdag betreft. In het cocktailuur en voor s' avonds zijn de toiletten meren
deels juist het tegenovergestelde, zeer 'wijde rokken, uitbollend onder strakke,
diep gedecolleteerde lijfjes.
Een representatief beeld van de hoedelijn, welke Dior volgt en de algemene
byoux- en handschoenen-tendentie.
UOE het u te moede is weet ik niet,
maar het is mij een pak van het
hart dat die Olympische vlag maar
veer netjes en wel in het stadhuis van
Helsinki ligt opgeborgen. Een mens
heeft in deze tijd geleerd veel te ver-
stquwen en op het punt van zenuw
oorlog zijn wij heus wel wat gewend.
Maar elke avond zo'n brok sensatie
naar beneden te Blikken, gezwollen
van opwinding, tranen, hoop en ver
twijfeling en dat weken lang: dat gaat
een krantenlezer heus niet in de kou
de kleren zitten.
Het kwam zover, dat een gewoon
mens, gewend om in redelijk kalme
termen te denken, de krant bijna niet
meer durfde openvouwen vanwege de
rillende angst nog meer nationale
rampen, onverzwelgbare desillusies en
degradaties en dat voor het oog der
ganse wereld! in van zenuwen en
snikken sidderend koeterwaals toege
schreeuwd te krijgen.
Menig eenvoudig man, menig arge
loze huismoeder moet wel avond aan
avond het moede hoofd bonzend op
het kussen hebben gevlijd, tot in merg
en vezelen vertwijfeld bij de gedachte,
dat niet alleen de boter weer was op
geslagen en het schip van Staat nog
altijd maar stuurloos rondzwalkte op de
woelige Europese wateren maar dat
wij, hoe is het ter wereld mogelijk, met
zwemmen tegen de kurklijn aanschu-
ren en met keurturnen een knots laten
vallen.
Lieve help, waartoe zijn wij als na
tie eigenlijk nog wel bij machte? Goed
goed goed, wij hebben vijf plakken
mee naar huis gebracht, een half ei is
beter dan een lege dop, maar het ble
ven tenslotte zilveren plakken, en
dat is toch maar een deurtje naast een
nationale schande. Wij behoeven dan
nog niet en masse de gordijnen dicht
te trekken en een dag lang de radio te
laten zwijgen (wat nog niet eens zo'n
gek idee zou zijn), maar wij moeten
ons toch in elk geval goed inprenten,
dat wij het lelijk hebben afgelegd,
zélfs met waterpolo.
Wij doen nu maar het beste ons voor
taan een beetje heel erg bescheiden te
gedragen, alle verbeelding van: wij
mogen-er-wezen op zij te zetten en
met gepaste eerbied op te zien naar al
die grote broers, ferme jongens stoere
knapen met hun enorme biceps, formi
dabele kuitspieren, fenomenaal uithou
dingsvermogen en keiharde training,
die daar in Helsinki een nummertje
hebben weggegeven.
CEN nummertje wét, als ik vragen
mag? En met die vraag bedoel ik
niet anders, op mijn woord, dan de
befaamde koele, zachte, kalmerende
vrouwenhand te leggen op een verhit
en bezweet mannenvoorhoofd.
Want, dat is mij wèl opgevallen: het
is vooral weer de man die zich wild
zit op te winden, wiens pen dubbel
slaat van de zenuwen op de tribune
van het Olympisch stadion.
Want wat is er nu eigenlijk aan de
hand geweest? Hebben wij de zoveel
ste van de Olympische Spelen bijge
woond? Of was er misschien, ondanks
Attische vlam en een overmaat van
symbolen, iets wezenlijks vergeten?
Ik herinner me toch maar wat goed
uit mijn schooljaren dat onze geschie
denisleraar in geuren en kleuren over
zo'n Olympisch festijn kon uitweiden.
Hoe daar voor onze ogen om zo te zeg
gen werd geworsteld, om het hardst ge
lopen, met vuisten gevochten, met
speer en discus geworpen of met wa-
gen<; en vierspan gereden dat het stoof.
Méér hoe door die deinende geest
driftige mensenzee in het door heuvels
ingesloten dal óók met diepe aandacht
werd geluisterd naar de wedkamp der
zangers.
Welke prijswinnaars na afloop even
goed de begeerde lauwerkrans op het
haar kregen gedrukt als de sporthelden
voornoemd. En nu heeft men, gemaks
halve misschien, de wiize tweeledigheid
van die oorspronkelijke Olympische
Spelen maar laten varen mogelijk
zijn die zangers met hun lier ook wel
lang uit de leerboeken gelicht maar
daarom is het principe van die oude
levenskunstenaars, de Grieken, niet
minder waar geworden. En het kan
ivellicht menig teleurgesteld gemoed
een klein druppeltje balsem zijn te be
denken dat wij in een wedstrijd der
schone kunsten nog niet zo'n min fi
guur hadden geslagen.
Want wij hebben, zonder grootspraak
gezegd, toch nog wel hier en daar een
Paar presentabele .zangers, toneelspe
lers. componisten, schilders, dichte^
beeldhouwers, dirigenten, musici,
bouwmeesters en dansers rondlopen,
van beiderle' kunne (de arme dich
Iers en schrijvers moeten maar lieve'
thuis blijven vanwege het beperkt
taalgebied), die bij een culturele Olym
pische manifestatie lang geen onaar
dig figuur zouden slaan, en mogelijk
wel een gouden plakje of wat in de
wacht zouden slepen.
Als ik de deskundige commentaren
na afloop goed gelezen heb, dan was
die hele Olympische show te Helsinki
in feite weer niets anders dan een te
gen elkaar opbieden van de twee grote
wereldmachten, die er alles aan geld
en mensenmateriaal tegenaan gooiden
om te winnen. Laat ze gooien, zou ik
ze zeggen met mijn gewone vrouwen
verstand. Het gaat beter van een stad
dan van een dorp.
Maar als het op geest aankomt:
poets dan de kleintjes niet uit. Men
weegt kaneel nog steeds bij 't lood: O
zo. SASKIA.
HE Parijse modewereld is twee maal
per jaar, wanneer de nieuwe col
lecties getoond worden, een ware hek
senketel. Weken van te voren al maken
de naaisters op de ateliers vele over
uren, want het kost wat het kost, de
collectie moet klaarEn zelfs op de
dag van de opening wordt nog de laat
ste hand aan een model gelegd, wordt
besloten een bepaalde japon niet te
brengen. Hiervan merkt de toeschou
wer niet veel, misschien alleen, dat er
een nummer van het programma wordt
overgeslagen, als dat er al is. Wat de
toeschouwers wel merken, is de moei
lijkheid zich bij de grote couturiers van
een plaats te verzekeren, de bijna niet
te verdragen hitte in de altijd te kleine
ruimten, waar veel mensen schouder
aan schouder, vier rijen dik, op smalle
stoeltjes gepakt zitten. O, het is heel
anders dan bij een modeshow in Ne
derland, waar men aan kleine tafeltjes
gezeten, onder het genot van thee en
gebak rustig de modellen bekijkt. En
dat moet ook wel, want tijd is kost
baar; de ene mannequin is nog niet
weg of de andere komt al weer te voor
schijn, en zo gaat het maar door, an
derhalf, twee uur achter elkaar. Dit
tempo geeft ontegenzeggelijk een dy
namisch karakter aan zo'n show, waar
van de toeschouwer zich geleidelijk
doordrongen voelt worden. Zoals de
Fransen zeggen: „Assister a la' présen-
tation"....
Verrassingen
70ALS wij reeds zeiden is de voor
naamste indruk der nieuwe win
termode die van een slank silhouette
voor overdag, wat vooral in de mantel
pakken en in de heuplijn der japonnen
tot uitdrukking komt. Hiermee in strijd
neem een
tii.
(Advertentie, Ing. Med.)
Boven: Moeder en dochter zijn hier
gelijk gekleed! Leuk band met zig-
zag effect langs de stroken geeft
deze pastelkleurige jurkjes een
passende en vrolijke garnering.
Hiernaast: Dit modelletje heeft
pofmouwtjes en als apart detail
een monogram op het patje aan de
hals.
Onder: Als een geboren manne
quin toont deze kleine gehand-
schoend en wel, een wit feest jurkje
met leuke schouderkapjes en bij
passend parasolletje.
ALLICHT HEET U het ook al wel eens opge
merkt, dat kleine meisjes, als ze wat nieuws
aan hebben, zo echt vergenoegd vóór de spiegel
kunnen gaan staan en zichzelf daarbij aan alle
bewónderen. Er zijn ouders, die zich
ergeren, terwijl anderen zich integen
deel amuseren om deze coquetterie, welke de
kleine hiermee aan de dag legt. De eerste cate
gorie ziet hier misschien voor de toekomst een
slecht voorteken in. Het is inderdaad mogelijk,
dat, wanneer we dit in de hand werken en geen
paal en perk stellen aan een dergelijke over
dreven ijdelheid, het kind later een oppervlak
kige en onuitstaanbare modepop wordt, voor
wie mooie kleren het allerbelangrijkste in het
leven zijn. Maar aan de andere kant is het niet
uitgesloten, dat een kind, wat al zo vroeg een
opvallende belangstelling toont voor haar uiter
lijk, onder verstandige leiding langzamerhand
uitgroeit tot een jongedame en vrouw, die zich
goed weet 1e kleden en dan dikwijls nog met be
perkte middelen. Te weten goed gekleed te zijn
geeft immers veel vrouwen een zekere durf en
bewustheid in optreden, in de goede zin des
woords!
In Parijs, Londen en New York zijn huizen, wel
ke zich speciaal toeleggen op de haute couture
(hogere naaikunst) in de kindermode. Ook deze
stellen evenals Dior, Fath en vele andere groot
heden een paar keer per jaar collecties samen,
die dan door kleine ijdeltuitjes van verschillen
de leeftijden aan belangstellenden getoond wor
den. Als mannequins in de dop trippelen ze met
overtuiging over het looppad tussen de rijen der
toeschouwers door.
QELUKKIG ZIJN DE meeste ontwerpers(sters)
zich er volkomen van bewust, dat alleen
eenvoud voor het kind geschikt is. Daarom is het
woord „Kindermode" dan ook eigenlijk niet op
zijn plaats. Het is veel
eer de bedoeling de jeugd
aardig en ongekunsteld
te kleden, dus alles aan
te passen bij de ongedwon
genheid van hun leef
tijd. Hoofdzakelijk gaat
het in deze „kinder
mode" om nieuwe details,
bijv. leuk aangebrachte
zakken, grappige knoop-
sluitingen, sitrookjes,
smaakvol borduursel,
smockwerk en garnerin
gen. Evenals het model
is het materiaal van
groot belang. Zorg er
vooral voor, een goed
wasbaar stofje te nemen,
zodat een vlek op een
nieuw jurkje geen on
overkomelijke .narigheid
teweeg brengt. Kleine
ruitjes en stipjes zijn
minder besmettelijk dan
effen. Brede zomen en
naden zijn met het .oog
op de groei altijd van
belang.
In Amerika gaan een
jonge moeder en haar
dochtertje dikwijls het
zelfde gekleed. Hiervan
ziet u op een dezer plaat
jes e<en alleraardigst
voorbeeld. Zowel het
model als het effen ma
teriaal leent zich .hier
uitstekend voor, maar
het hoeft geen betoog,
dat men zeer voorzich
tig moet zijn met geïm-
primeerde stoffen en al
leen naast effen heel
kleine ruitjes, stipjes of
fijne streepjes in aan
merking komen voor
deze „moeder en kind"
combinaties.
lykt de veelvuldig toegepaste drapering
op de heupen en taille bij de japonnen,
doch deze is zo geraffineerd van coupe
en bestaat meestal uit zulke kleine,
strakgetrokken schuine plooien, dat een
slanke heup er des te voordeliger door
geaccentueerd wordt. Deze draperingen
lopen dan uit in een losse baan of gaan
over in de strakke rok. De mantels
hebben veelal weer de pyramid e vorm,
doch zijn ook minder wijd dan het
vorige seizoen. De halslijnen gaan
schuil onder shawls, stola's, afneembare
bontgarnering en zijn hoger naarmate
de rokken nauwer zijn. Er waren trou
wens bijzonder veel japonnen „met
verrassingen", losse jasjes, welke een
diep decolleté verbergen; als een capu
chon over het hoofd gedrapeerde
shawls, welke aan de taille gehecht
blijken te zijn en ook als sleepje kun
nen dienen; japonnen met extra, losse,
taffetas overrokken, waardoor zij plot
seling een namiddagkarakter krijgen.
Behalve de flauschachtige, langhari
ge mantelstoffen en tweeds, zijn de
stoffen meestal zacht en soepel. Veel
wollen jersey, flanel, laken, dunne
kamgarens. Voor gekledere modellen
werd dikwijls wollen jersey gecombi
neerd met fluweel (dat Balmain bijv,
ook alleen tot mooie toiletten verwerk
te), terwijl ook veel taffetas en allerlei
soorten doffe crêpe weefsels verwerkt
werden.
De schouderlijn blijft aflopend, zon
der vulling, waarbij de aangeknipte
mouw minder voorkwam dan in vorige
seizoenen en de ingezette mouwen laag,
d.w.z. aan een zeer brede schouder,
gezet waren. Lange aansluitende mou
wen voor overdag, voor 's avonds ech
ter dikwijls zeer wijde pofmouwen, of,
zoals wij ook verschillende japonnen
zagen, één enorme mouw en de andere
schouder strapless.
De „Middy-line", d.w.z. de niet bij
zonder geaccentueerde taille, waar de
stof losjes omheen glijdt zonder door
een ceintuur bij elkaar gehouden té
worden, heeft zich gehandhaafd. Toch
waren er ook véle modellen met cein
tuur, echter zonder de taille zo sterk
in te snoeren als wij bijv. een jaar ge
leden gezien hebben.
De avondtoiletten zijn meestal geba
seerd op de stijl van een honderd jaar
geleden, met veel ruimte geconcen
treerd in het achterpand en randen
bont of draperieën om de heupen. Hier
bij kwamen maar heel weinig strapless
modellen voor, de meeste hebben heel
smalle schouderbanden.
Sombere kleuren
HE kleuren zijn voor overdag meestal
donker, op het sombere af, met hier
en daar een felle flits rood, groen,
blauw, geel. Zeer veel grijs en zwart,
warm bruin, ook chocoladebruin, cham
pagne, blauw, paars en flessegroen.
Voor 's avonds veel pasteltinten.
De hoeden zijn klein en omsluiten
het hoofd als kleine kapjes, waarbij dan
de haarlijn op het voorhoofd vrij blijft
en één of beide oren bedekt worden.
Christian Dior wijkt echter van deze
algemene lijn af en brengt hoeden, zoals
u op bijgaande foto ziet, doch gelukkig
niet allemaal met de grote opstaande
zuil in het midden. Toch is de recht op
het hoofd gedragen, alpino-achtige
vorm in zijn collectie dikwijls terug te
vinden.
De bijoux zijn groot en talrijk, ge
maakt van glas of half-edelstenen en
gezet op een manier, alsof het de meest
kostbare stenen betrof. Enorme hals
kettingen, welke ongetwijfeld een heel
gewicht zullen hebben, dikke oorknop
pen en ringen geven ook aan de don
kere kleuren der mantelpakken en
japonnen soms een onverwachte schit
tering.
AUGUSTUS,
uitstek
de vacantiemaand bij Wat nu het pakken van de koffers
voor vele huismoeders betreft, raden wij u ten sterkste aan,
vanwege het feit, dat de lieve alleen het allernodigste mee te ne-
jeugd wekenlang niet naar school hoeft men. Vooral een vest of trui en lange
zal door velen worden gebruikt, om broek mogen niet ontbreken, evenmin
eens echt heerlijk uit te rusten. Ook als een badpak.
Die badpakken worden veelal ge-
/ZZtc*. completeerd door een zonnepakje. Nu
wil men in Frankrijk niet zo bar veel
ntS'ÉÊ/crpS». meer van zonnepakjes weten. Men gooit
"ft V het daar over een andere boeg. Gelijk
V vT X. duidelijk uit bijgaande illustraties
xk blijkt, apprecieert men de modellen,
"Sar welke geen enkele beweging belemme-
j ren
J\. WVAïL Charmant zijn ze stellig. Verschillen-
de m°dellen bestaan uit drie delen, zo-
,f' TuSsP'v a's de gebloemde creatie. Een los rokje
A wordt rond de taille gelegd over het
bekomen van de vacantievoorbereidin-
gen, welke eigenlijk toch alle op moe
broekje van het badpak (lastex) opzij
gesloten en men kan gaan zonnebaden.
Men zal moeten toegeven, dat bruin-
bakken op deze manier verkieslijker
en aardiger is om aan te zien dan in
zonnepakjes, welke nauwelijks die
naam verdienen
Leuk ook is het tweede pakje, in
marineblauw. Speciaal in de boot ge
bruiken de sportieve Franse zeilsters
dit model. Van stevig linnen gemaakt,
heeft het een open rug en bestaat het
eigenlijk uit een broekje van dezelfde
stof, waarover een driekwart jasje, rug-
en mouwloos, wordt gedragen. Grote
zakken vormen de enige garnering. Niet
zelden ziet men tegenwoordig de bad-
schoentjes, welke een rubberzooi heb
ben en verder een aan de zijkanten
kruiselings over de voet en het scheen
been gaand koord. Of dit model wel
zo practisch is voor een flinke
strandwandeling, menen wij te moeten
betwijfelen. Menig bandje hebben wij
reeds zien sneuvelen
Grappig zijn de kleuren van het
schoentje. Felrood en geel, maar ook
groen en hardblauw zijn favoriet.
Veelal wordt de kleur van de short
hierbij aangepast.
Iets „echt Frans" is de laatste afbeel
ding, een ontwerp van een onbekende
Franse grootheid. Hij noemde het een
nieuwe versie op de matrozenblouse. Of
het ingang zal vinden, is een tweede,
doch origineel is het zeker.
Het werd gemaakt van grof ribflu-
ders schouders neerkomen. Immers zij weel in hard5gröêne kleur. Së ontw r
is het, die eerst gewassen, genaaid en per raadt echter wel „T,
getreken heeft, alvorens de koffers «eW inslagte verholen d™r
worden gepakt. En ook tijdens de va- van een driekwart nantalnn ^'n hrn
cantie is zij niet zonder zorgen. Moeder tint. Tenslotte prijkt er in het kapsel
draait"11 eenm de spl1 waarom alles van de mannequin ook nog een strikje
van dezelfde stof als de blouse
RITA.
bezoeken met zijn
Zuidkust.
Vliegende toeristen
risten, dat van een
•uik maakt is sterk
er Panman zei ons
;en te hebben van de
iristenklasse in 1953
en in West.Europa.
elde de heer Panman
g mede, dat dit jaar
geveer 40.000 Neder.
buitenland trokken,
t meer dan verleden I
i Windsor verlaat
miecatini in Italië
n professor Santl
n de Engelse ge-
kniel Davis. De
i hadden de her-
die over maag-
de, in zijn hotel-
t. Sir Davis. ge-
e Britse Konink-
i eerde de hertog
rust te nemen.
I se Reisvereniging
ar voor het eerst
rport van toeristen
larvan gedaan. Er
ziën van de Unesco
epen van axbeiders
ropese landen uit-
lerlandse arbeiders
Iwitserland, Frank-
egen; buitenlandse
ren naar Nederland,
taalde het vervoer,
orgde de reizen. Of
ratiegedachte in de
eiding zal worden
vermoedelijk mede
orten, die deze uit-
tpen over hun reis
uitbrengen.
