air-wick DE VERMISTE Jongs mensen voeren het woord Over „Is spieken geoorloofd?" pas op voor hinderlijke lichtjes Met VELPON zie je er geen barst van! LAXEER-AKKERTJES De vergeten categorie NIET EERLIJK WAAROM IK HET SPIEKEN ONGEOORLOOFD ACHT SPIEKEN OF NIET SPIEKEN 75 jaar Vitale actrice nog is altijd actief &i nu de, tuxzede, Qcw-eAtU Inwendige zuiverheid Als Rheumatische Fijnen U kwellen is dat vrij zeker een aanwijzing van onzuiver bloed. PATRICIA WENT WORTH £utiteb emó naak Het Radioprogramma 1 QNZE mening bleek juist: de „ver geten categorie" heeft behoefte aan een eigen rubriek. Stapels brie ven heeft de post naar Komlaan 8 in Bergen getorst en vele uren heb ik gebogen gezeten over de getuigenis sen, die mij hebben bereikt. En nog langer heb ik moeten keuren en schiften, voor ik het met mijzelf eens was, welke epistels moesten worden afgedrukt en welke niet. En nu ik eindelijk de keuze heb gedaan ben ik niet tevreden: onder de terzijde geschoven artikeltjes zijn er, die dubbel en dwars een plaatsing verdienen. Waardoor ik mtf ten slotte heb laten leiden? Allereerst heb ik rekening gehouden met de leeftijd van de inzenders: ik meende, dat de jongens en meisjes van 14—16 öök een kans moeten hebben naast de dames en heren van 16—18. Daarom koos ik van de eerste groep de beschouwing, die mij het meest heeft getroffen. In de tweede plaats hield ik rekening met de kracht van het betoog, beter van de belijdenis, in de derde plaats met de overweging, die op een pro- en contra-onderzoek was gebaseerd. Hier zijn dan de „uitverkoren" briefjes. fc zag het stukje „Jonge mensen aan het woord." en het vraag stuk: „Is spieken geoorloofd? Waar om wel? Waarom niet?" Volgens mij niet: men spiekt, om dat men iets niet kent of niet weet. Men moest het wel kennen of We ten, want anders zou de meester of mijnheer het niet vragen en men zit op school om te leren en als men spiekt lijkt het of men de les goed geleerd heeft en dat is niet zo. Men bedriegt de mensen dus en dat is volgens mij verkeerd en ook lijkt het mij tegenover de andere leerlingen van de klas niet eerlijk. Ik ben haast 14 en heet PIET BREEUWER Parklaan 2D, Zaandijk. YD AN NE ER men mij de vraag voor legt, of ik spieken een geoor loofde bezigheid acht, dan kan ik hierop slechts antwoorden met een krachtig „Neen!" Als zijnde een., directe vorm van bedrog, kan ik spieken onmogelijk goedkeuren, laat staan er zelf ge bruik van maken. Ik weet, dat vele van mijn leeftijdgenoten het met deze redenatie niet eens zullen zijn en ik kan mij dit ook zeer goed voorstellen. Zij zullen echter on mogelijk kunnen ontkennen, dat spieken gelijk staat aan fraude; fraude zowel ten opzichte van de gene, bij wie men, door het gebruik van ongeoorloofde middelen, een goede indruk probeert te maken, als tegenover zichzelf. Omdat ik er niet van houd, an deren en mijzelf om de tuin te lel len en mijzelf door valse voor wendsels mooier voor te doen dan ik ben, vind ik spieken een min derwaardige sport. Hieraan zou ik echter onmiddel lijk willen toevoegen dat wij van de zijde der leraren en onderwij zers toch wel mogen verwachten, dat zij het spieken onmogelijk zul len maken, zo veel zij kunnen. Wanneer zij hun leerlingen zonder meer in de gelegenheid stellen om fraude te plegen, zal uiteindelijk het beste paard van stal struikelen over de verleiding. Want ja.we zijn ten slotte allemaal mensen! HANS REINDERS, Geelvinckstraat 92, Castricum. ANDER het typisch tot het school- leven behorend begrip „spie ken" moeten we volgens Van Dale verstaan: stiekem aantekeningen gebruiken bij proefwerk of exa men". Hiertoe behoort dus niet het z.g. afkijken. Vooropgesteld wil ik opmerken dat ik tegen spieken ben. Niettegen staande dat bezondig ik me er toch aan. Karakterloos zult U zeggen, misschien wel. Maar dat is nu mijn karakterfout. In drie punten zal ik trachten het tegen van spieken te bespre ken om vervolgens in eveneens drie punten, mijns inziens zwakke wel iswaar, de oorzaken te vinden van het feit, dat er toch gespiekt wordt door diegenen, die er ook op tegen zijn. 1. Ons eerlijkheidsgevoel verzet zich ertegen, dat we tegenover leraar of lerares iets stiekems doen. We laten dan even buiten beschou wing de vraag of men zich al of niet met gemak of zelfs helemaal niet over dit gevoelsbezwaar kan heen zetten. Dit laatste is natuurlijk zeer persoonlijk. 2. Afgezien van het feit of spie ken stiekem is, moet men ertegen zijn, omdat een proefwerk en exa- men ,}en doel hebben het „slacht- u il te *estcn °P de aanwezig- T een zekere hoeveelheid parate kennis. k?.n. yal} mening zijn, dat men ver plicht ts blindelings het d JÏ Jè°l opgelegde verbod dat spieken op te volgen, zelfs ook dan, wanneer men de redenen van dit verbod niet zou kunnen inzien. Hoe komt het nu, dat er ondanks deze, voor ieder zeer aanvaardbare argumenten toch nog zoveel door de leerlingen gespiekt wordt? 1. Een ieder kent het spreekwoord- Een kat in nood maakt rare sprongen; welnu, de kat is in dit geval de leerling en voor de rare sprongen zetten we in de plaats: spieken, dat spannende en gevaar lijke spel, dat ons in uiterste nood nog redding kan brengen. 2. Hiermee zijn we op het tweede punt gekomen, n.l. de opvatting van sommigen, die het spieken als een soort tijdverdrijf zien en zo terloops aan het eind van een proefwerk of examen de opmerking maken, dat „het wel weer leek als of die vent voor de klas geen ogen in zijn hoofd had". En smaken ver boden vruchten niet het zoetst? 2. Tot slot is er de groep die spiekt uit gemakzucht of luiheid. Waarom zou ik gaan leren, als ik bij die leraar toch alles zo van mijn spiekbriefje kan overschrijven?" Persoonlijk geeft de wetenschap in uiterste nood spiekbriefjes tot mijn beschikking te hebben, mij zoveel vertrouwen, dat ik ze bijna nooit behoef te gebruiken. J. W. GAASTRA, R.H.B.S. klas 5, 17 j. Zocherstraat 42, Alkmaar. DE geest, die uit deze drie brieven ^spreekt, vond ik eigenlijk bij iedere schrijver terug. Principieel veroordeelt vrijwel elke inzender het spieken, gewoonlijk als een vorm van bedrog, als een schending van vertrouwen, als verzwakking van het eigen karakter, maar ook als een onverstandige handeling, die op den duur, bv. bij eindexamens, tot een débacle moet leiden en iemand onvoldoende toerust voor het maat schappelijke leven. Toch ondanks deze afwijzing, komt bij de meesten de bekentenis voor, dat zij zich nu en dan en soms herhaaldelijk, schul dig maken aan het plegen van frau de bij repetities. Zij voeren dan aller lei verzachtende omstandigheden aan: het proefwerk was door de leraar onvoldoende voorbereid, het was zó uitgebreid, dat niemand in staat was, alles te bestuderen, het werd onverwacht opgegeven en ging over stof, die lang geleden was behandeld en verwerkt, het eiste de kennis van allerlei futiliteiten en, be langrijkst van al, van dit éne proef werk hing het rapportcijfer af (me nig docent geeft niet meer dan één repetitie per drie maandenen soms zelfs de overgang naar de vol gende klas kortom: nood breekt wet, ook de zedewet, die bedrog ver oordeelt. Eerlijkheidshalve noemt men ook andere motieven: gemak zucht, het verlangen naar een heel hoog cijfer, de vrucht en de wach tende beloning thuis, het vermoe den, dat ook de leraar zelf er zich vroeger aan bezondigd heeft en zélfs vader en moeder, terwijl enkelen het spieken beschouwen als een sportieve handeling („het is een boeiende sport, een strenge en achterdochtige leraar te beduvelen, vooral wanneer die zelf zegt: bij mij kan niet gespiekt worden; probeer het maar eens"). Merkwaardig is de uiting van een meisje: „Je voelt geen voldoening wan neer je een gespiekt proefwerk met een prachtig cijfer terugkrijgt: het is niet echt, niet van jezelf en je hebt slechts één ding geleerd.dat het spieken van een repetitie meer inspanning kost dan 't leven ervan. Maar goed, dat heb je dan ten minste geleerd! En dan houd je er wel mee op! Daarom wil ik de fac tor „spieken" niet helemaal uit schakelen, om de doodeenvoudige reden dat het een wijze les is". Met andere woorden: je moet nu en dan kwaad doen om te ervaren, dat het kwaad is! Een interessante, maar gevaarlijke stelling. En aardig is de opmerking van een ander: „je moet wel spiekblaadjes maken om een goed overzicht te krijgen, maar je moet ze tijdens de repetitie niet gebruiken". Terwijl de leraar enerzijds de raad krijgt, „be ter op te letten" en anderzijds „meer vertrouwen te schenken"; bovendien wordt hem duidelijk gemaakt in een alleraardigst maar te uitvoerig op stel, dat iemand, die op spieken wordt betrapt, géén onvoldoend cij fer voor vorderingen dient te krij gen, maar straf voor een oneerlijke handeling en de gelegenheid, het werk opnieuw te maken. Nergens vond ik de vraag opge worpen, of de kans op spieken niet kleiner zou worden bij een andere inrichting van het onderwijs. Op deze kwestie komen we later terug. Nu nog een paar opmerkingen: 1. Mijn dank voor de spontane en al gemene meewerking voor de lees baarheid van de brieven, het geringe aantal spelfouten en de vaak zorg vuldige formulering; 2. naar aanleiding van een vraag, de mededeling dat ik er zeer veel prijs op stel, wanneer de lezers zelf on derwerpen opgeven, die voor dis cussie in aanmerking komen. 3. alle inzendingen dienen uiterlijk Dinsdagmorgen in mijn bezit te zijn; een goed journalist beschrijft het papier aan één kant! EEN STRALENDE CARRiERE Rika Hopper morgen (Van een onzer redacteuren) TAN MUSCH, de hoogbejaarde, schijnt J dan nu toch als „Harpagon" in „De Vrek" van Molière, zijn allerlaatste tour- née langs de provinciale schouwburgen te maken. Hij stelt daardoor de jonge re generatie ook in staat nog eens te genieten van zijn weergaloze en ook toneeltechnisch zo knappe spel. Toen wij Musch dit voorjaar in zijn huis te midden van de stille Crailose bossen be zochten, vertelde hij bezig te zijn aan het schrijven van een boek, waarin hij een overzicht wil geven van een halve eeuw toneel in Nederlard. Jan Musch werkt er nog steeds aan, maar als het eenmaal van de pers komt, kan men er op rekenen, dat het ontelbare boeiende gegevens zal bevatten over het wonder lijke en voor de figuren, die er in op treden dikwijls zo bijster harde leven van de toneelkunstenaar. Er zijn er in Nederland méér, die als ze hun toneelmemoires te boek stelden, veel belangwekkends te vertellen zou den hebben. We noemen Marie Hamel, Magda Janssens, om Jo Sternheim en Piet Bron zeker niet te vergeten. Rika Hopper, die morgen n.b. nog als actief toneelspeelster haar vijf en zeventigste verjaardag hoopt te vieren, sinds 1945 bij Comedia werkt en thans met dit gezelschap opnieuw het land doorreist om de grootmoederrol te vertolken in het Spaanse stuk „De Ander", kan met bovenstaande „oude rotten" in het vak met ere worden genoemd. Men moet toch wel over een gewel dige vitaliteit en een grote belangstel ling voor het leven beschikken om op een zo hoge leeftijd en .met niet gering succes (zij speelt haar rol nog met een opvallend volle stem en een sterk beel dend vermogen) op de planken te staan. Daarvoor zijn verschillende motieven aan te wijzen. Vele acteurs (wij denken b.v. aan Piet Kohier) zijn op hoge leef- 86. Pom, die begrepen had, dat baron van Pottum niet zo gauw van plan zou zijn om naar zijn BE- TERE-IK te luisteren, had begrepen dat hij wat drastischer moest op treden, wilde hij succes hebben, voordat Moeder weer thuis kwam. Want Pom begreep heel goed, dat er dan geen nachtelijke uitstapjes meer konden plaats vinden. Moeder lette daarvoor te goed op. En daarom had Pom dan ook de baron op een meer barse toon toegesproken. „TJ doet, wat ik zeg." riep Pom weer, „Of an dersPrecies dezelfde woorden die de baron ook bij hen had gebruikt. Maar de baron hoorde het niet eens. Angstig luisterde hij naar zijn BETE- RE-IKAllereerst verbied ik U ooit weer voor spook te spelen in dat huis van Moeder Woeffie. D* hebt dia arme vrouw en haar kinderen da stuipen op het lijf gejaagd". Achter zijn laken grinnikte Pom zachtjes, maar dat kon de baron niet zien. „U zult die mevrouw Woeffie en haar drie brave jongens voortaan rustiger in dat huis laten wenen. Begrepen?" „Ja zeker", riep de baron verlicht uit, want hij wilde graag alles beloven, als men maar niet aan zijp geld kwam. tijd in het harnas gestorven. Kwesties van materiële aard spelen daarbij in sommige gevallen helaas nog een be langrijke rol. Toch zij in de eerste plaats vastgesteld, dat degene, die van zijn vak en zijn werk houdt (en dat moet iemand die toneel speelt in hoge mate. anders kan hij er beter direct mee ophouden) daar heel moeilijk afscheid van kan nemen. Het is eigenlijk ondenkbaar, dat een acteur of actrice, anders dan gedwongen het werk neerlegt. Het zou een soort geestelijke zelfmoord beteke nen. Desalniettemin dwingt een prestatie zoals Rika Hopper nu weer weet op te brengen, grote bewondering af en men zal deze morgen in de schouwburg- Hoe denk je over liften of „biappen"*? Beschouw je het als klap- lopen of niet? Is het' verstandig, je er mee bezig te houden? Voor H jongens? Voor meisjes? Ook als je alleen bent? Hoe denk je over g de autobestuurder, die je vergeefs laten hengelen? M Antwoorden aan Komlaan 8, Bergen (N.H.); de drie beste ant- woorden worden weer gehonoreerd met f 2.50. H Hoe komen we aan dit woord? D. L. DAALDER li!iiiiiiiinnninniiinnniiiiinnniininiiiiii!ii!iimiiiini!iii!iiiiiii!ii!iiii!iniiiii zaal en elders zeker niet achterwege laten. Bij alle huldebetoon zal er dan voor Rika Hopper ook wel een ogenblik zijn, waarop ze met haar gedachten in het verleden zal toeven. Een rijk verleden! In de rust van haar Amsterdamse wo ning zal ze terugdenken aan de jeugd jaren in Assen, aan de troep van Jozef van Lier, die haar in zijn reizend ge zelschap opnam kort nadat ze met suc ces de toneelschool had doorlopen. Haar beste herinneringen moet Rika Hopper echter hebben aan de glorietijd bijna drie en twintig jaar bij de Kon. Ver eniging Het Nederlands Toneel, haar rol van Maslowa in Tolstoi's „Opstan ding' of van Kathe als tegenspeelster van Reule in „Oud-Heidelberg", een stuk, dat destijds honderden opvoerin gen beleefde. En aan het Rika Hopper- Theater.... De ouderen onder ons bewaren aan het optreden van deze ras-actrice dankbare gedachten. Wij jongeren ver heugen er ons over Rika Hopper, zij het niet meer in het grote werk, nog op de planken te kunnen zien, haar omhuld wetend met het gulden aurool van een stralende carrière. WEDUWE VAN FREDERIK VAN EEDEN OVERLEDEN Op 79-jarige leeftijd is te Bussum overleden mevrouw G. W. Everts. Zij was de tweede echtgenote van de be kende letterkundige dr Frederik van Eeden, die in 1932 is gestorven. is het behoud van Uw gezondheid. Neem eens per week één of twee (Advertentie ing iVLea.) Verdrijf die Fijnen! Doe eens een Kruschen kuur De aansporende werking van Kruschen op de bloedzuiverende organen brengt bij talloze lijders aan rheumatische pij nen een wonder te weeg. 't Bloed gaat weer krachtig stromen en wordt zo, op natuurlijke wijze, gezuiverd van alle onzuiverheden die de oorzaak zijn van Uw pijn en ongemak. Koop vandaag Kruschen bij Uw apotheker of drogist en begin morgen die heilzame kuur. (Advertentie, ing. Med.) Wanneer men 's avonds nog kan ruiken dat U kool, ui of gebakken vis hebt gegeten - of als bijvoorbeeld de tabakslucht van de vorige avond 's morgens nog merkbaar is - dan heeft U vergeten Air-Wiek te gebruiken. Air-Wiek geeft de luchtjes geen kans, want het bevat o.a. chlorophyl en zorgt voor een steeds frisse woning. MENS^ *tT EEN Vraag uitsluitend de origifiele flacon Air-Wick a 2.40 (Advertentie. Ing. Med.l .DOOR. „Nu", zei Frank, toestemmend knik kend, „u zult het wel bij het rechte einde hebben. Welnu, waar gaan we heen?" „Ik zou zeggen: Naar het houtvesters huis". „Nu dadelijk?" „Ja", antwoordde juffrouw Silver, dia meteen het pad tussen het veld en het bos opliep. Frank nam het contact sleuteltje uit de auto en voegde zich bij haar. „Ik had u om het dorp heen naar de Laan kunnen rijden", zei hij. „Dank je wel, maar ik kan uitste kend lopen en het is heus erg opwek kend weer". Na even gezwegen te hebben, her nam hij: „En wat denkt u in het hout vestershuis te vinden?" „Dat zullen we wel zien als wij er zijn". „Wilt u me niet enig idee geven van wat u daar verwacht?" lachte Frank. Juffrouw Silver schudde het hoofd. ,,'t Lijkt me verstandiger, ons niet in gissingen te verdiepen. Maar er zijn natuurlijk zekere mogelijkheden". „Bijvoorbeeld?" „Mary Stokes moet enige reden ge had hebben om het vreselijke toneel, dat ze heeft bijgewoond, zich op een andere plaats te laten afspelen dan waar het werkelijk is gebeurd. En die reden moet wel erg doorslagge- vend zijn geweest, want ze heeft zelfs ln ,S° wildste paniekstemming zorg- i vuldig de juiste plek van het drama verborgen gehouden. Wat leid je daav- i uit af?" Frank liet een zacht gefluit horen. „U bedoelt, dat het een plek war i waar ze niets te maken had?" „Kun jij het op een andere manlei uitleggen? Ik kan het niet". „Maarhet houtvestershuis. „Ga nu eens na wat we van haar ka rakter weten. Ze is hier niet uit vrije keus gebleven, maar omdat ze wel moest. In alle opzichten is ze een meis je uit de stad en het blijkt uit alles, dat ze het leven op Tomlin's Hoeve erg vervelend vond. Als die soort jonge vrouwen zich vervelen, kunnen zij al heel gemakkelijk, bij wijze van tijdver drijf, een of andere streek uithalen en die streek geldt dan meestal een man. Volgens mij zou je verstandig doen, eens na te gaan, of er in die geest ook over Mary Stokes gesproken wordt". „Denkt u, dat ze iemand in het hout vestershuis zou ontmoeten?" „Ik acht het mogelijk. Ga zelf maar eens na, welk een geschikte plek voor een afspraak het is. Ze kon er komen langs het pad en als iemand haar zou zien, zou ze kunnen zeggen, dat ze door de Laan naar Deeping ging. Bovendien zijn de mensen uit het dorp bang vqor het huis". „En zij dan niet?" „Zij is een meisje uit de stad, knap eneigengereid. Ik geloof, dat ze al die oude dorpsverhalen grondig min acht en ze heeft, zoals je zelf ook wel zult hebben opgemerkt, evenmin veel gevoel als verbeeldingskracht. En dan... een jonge vrouw, die een man zal ont moeten, denkt in de regel niet aan ge beurtenissen van een paar eeuwen ge leden. Neen, ze denkt aan zichzelf.... en aan de man". Frank Abbott knikte instemmend. „En de man.... die is zeker te veel verliefd, om zich aan plaatselijk bijge loof te storen, nietwaar?" Juffrouw Silver kuchte even. „Er zijn twee mogelijkheden. Natuur lijk hadden ze redenen om elkaar niet openlijk te ontmoeten. Ais 't een dood gewone dorpse vrijage betrof, zouden ze zonder meer met elkaar uitgaan en geen motief hebben om dat geheim te houden. Maar blijkbaar is dat motief er wel en daarenboven zeer sterk. Mis schien is de man getrouwdof be hoort hij tot zulk een geheel andere stand, dat het echtpaar Stokes woedend zou wezen over zijn verbintenis met hun nicht. Wat was dus meer aangewe zen voor plaats van samenkomst dan een verlaten, door iedereen gemeden huis?" „Zo, dus volgens u heeft Mary Sto kes zich niet gestoord aan de praatjes over het huis, omdat ze in feite niet tot de dorpssamenleving behoort, maar ook, omdat ze verliefd was?" x,,Nu ja, ik zou het geen liefde noe men, Frank". „Waarschijnlijk ik ook niet. Maar af gezien daarvan moeten we volgens uw mening uitkijken naar een man, die even onverschillig is als zij en ook geen echte Deepinger is?" „Ik voel veel voor die redenering". „Nu, daar hebben we de Laan recht voor ons uit en hier is iets, dat op een bospad lijkt!" In dit deel van het bosje was niet veel onderhout: enkele hazelaars, een paar hulststruiken, wat bramen en overvloedig klimop. Men kon duidelijk zien, dat sinds onheuglijke tijden geen houtvester een oog op de bosgroei had gehouden. Hier en daar lagen oude, door klimop uitgeputte en in de winter stormen neergeslagen bomen, terwijl andere er stonden als kale rompen zon der takken, met in de holle stammen een massa rottende bladeren. Ten slotte werd het kreupelhout steeds dunner en was er bijna een open ruimte ont staan, een verlaten oord met aan weers kanten van het „voormalige" hek een grote massa door elkaar gegroeide heesters. Verderop, te midden van hoog gras en brandnetels, verrees het hout vestershuis. Opnieuw floot Frank Abbott even. „Nu, ik kan me wel een plek voor stellen, waar ik iiever een meisje zou ontmoeten", zei hij. In al haar eenvoud stelde juffrouw Silver een vraag, die hem min of meer van zijn stuk bracht: „Kun je je een betere plek voor het plegen van een moord denken?" Nog vóór hij wederom kon fluiten, legde zij de hand op zijn arm. „Zie eens Frankik had gelijk. Hier zijn haar voetafdrukken op die vochtige plekafdrukken van rennende voeten". Ze bekeken de voetafdrukken, speel aal drie of vier er van, die heel duide. lijk afkomstig bleken van de voorste stukken van vrouwenschoenen. Er was geen enkele hielafdruk op het toch vrij vochtige grondgedeelte, zodat het geen twijfel leed, of Mary Stokes was met de meeste spoed gevlucht! „Ja", zei Frank zacht, „u hebt gelijk. En te oordelen naar de richting, die de afdrukken uitgaan, moet ze recht door het bos zijn gerend tot de plek, waar de voetstappen in de greppel staan. Vanmiddag zal ik dat eens precies met Smith onderzoeken. Misschien zullen we haar spoor helemaal door het bos kunnen volgen. Maar wat zult u nu verder? Zou 't niet beter zijn, dat ik u thuisbracht en Smith opbelde? Het ziet er naar uit, dat daar in die sombere kast wel eens wat heel onpleizierigs kan zijn verborgen". (Wordt vervolgd) Zó goed lijmt VELPON. Vraag de juiste soort (Advertentie, Ing. Med.) het AMSTERDAMS BLOKFLUI- TENENSEMBLE en ervaar, hoe onze voorvaderen twee eeuwen geleden huismuziek bedreven. Het programma van dit uit drie spelers bestaande gezelschapje omvat zo wel oude als nieuvoe klanken. Het moge een aansporing zijn, om zelf, met een zo eenvoudig middel als de blokfluit, opnieuw tot actief muziekgenot te .geraken. Trio's van Becker, Reinken en Telemann stammen uit de tijd omstreeks het midden van de achttiende eeuw, verder zijn er twee num mers van hedendaagse componis ten, ten bewijze, dat deze in de blokfluit eveneens een middel zien om zich uit te spreken. VRIJDAG 24 OCTOBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7 45 Morgengebed en Liturgische kalen der. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.1S Gram.muziek. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram.muziek. 9.45 Schoolradio. 10.00 Franse muziek. 10.30 Gram.muziek. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Reslientie-Orkest. 12.00 Angelus. 12.03 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Salonorkest en solist. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek nieuws. 13.20 Actualiteiten. 13.25 Pianoduo. 13.45 Voor de huisvrouw. 14.00 Solistenconcert. 14.45 Kamerkoor. 15.00 Schoolradio. 15.30 Metropole-Orkest. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinderkoor. 17.35 Lichte muziek. 18.00 Militaire causerie. 18.10 Gram.- 18.30 Amusementsmuziek. 18.52 Actuali teiten. 19.00 Nieuws. 19.10 Regeringsuit zending: „Verklaring en toelichting". 19.30 Gram.muziek. 20.25 De gewone man zegt er 't zijne van. 20.30 Thuisfront Tom bola. 20.40 Orgelconcert. 21.05 Brabants halfuur. 21.40 Grinzingklanken. 22.00 „Om de toekomst van Nederland", klank beeld. 22.20 Gram.muziek. 22.30 Sport- praatje. 22.45 „Ik geloof in ene, Heilige Katholieke Kerk", causerie. 23.00 Nieuws. 23.1524.00 Gramofoonmuziek. HILVERSUM II. 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19.30 VPRO. 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.15 Ochtend gymnastiek. 7.30 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gram.muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.05 Gram.muziek. 9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Thuis", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek. 10.30 Schoolradio. 10.50 Gram.muziek. 11.25 Radiofeuilleton. 11.45 Vocaal Dubbelkwartet. 12.00 Lichte mu ziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelin- gen. 12.33 Sport en prognose. 12.48 Gra mofoonmuziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Me dedelingen of gram.muziek. 13.20 Dans muziek. 14.00 Voor de vrouw. 14.20 Blok fluit-Ensemble. 14.50 Voordracht met mu zikaal intermezzo. 15.10 Fagot en piano. 15.30 Zuid-Amerikaanse en Spaanse mu ziek. 16.00 Orgelspel. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Gram.muziek. 17120 Muzikale cau serie. 18-00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 ,,Denk om de bocht". 19.00 Meisjeskoor. 19.15 „Het volle pond", causerie. 19.30 ..Moreel beraad", causerie. 19,50 Mede delingen. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespre king. 20.15 Kamerkoor. 20.30 „Europa één", causerie. 20.40 „Leven op aarde", causerie. 21.00 „Schaduwen vooruit", hoorspel. 21.30 Gram.muziek. 22.00 Buiten lands weekoverzicht. 22.15 Strijkorkesten soliste. 22.40 „Vandaag", pauserie. 22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15 „In huwelijk en gezin", causerie. 23.30—24.00 Gramofoonmuziek. Experimenteel Televisieprogramma van de KRO. 20.1521.45: 1. „De Grootste Onderneming", film; 2. „De Hoed". DONDERDAG 28 OCTOBER 1952

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 7