De jeugd verdiept zich in problemen Pro en contra Louis k f Pirn, Para, Pom in het nienvve huis DE VERMISTE OORRING Belangstelling groeit met voor het de jongerenforum wee De vergeten categorie Hoe ik over jazz denk Leer het kennen waZ:^7ienïet ik< T' ki°n daTZ ArmlÏÏnTÏèvt Tn Tg7dTZe. wistcn-llnc Moeilijk onderwerp Een verhandeling Het behoort bij de jeugd ARMSTRONG: VERGANE GLORIE! £n nu de uij^de (cw-eölie Het Radioprogramma PATRICIA WENT WORTH Mel VELPON zie je er geen barsl DONDERDAG 13 NOVEMBER 1953 HET aantal medewerkers aan onze rubriek groeit en groeit. En de keuze tussen de stukken, die wor den ingezonden, wordt al moeilij ker. Eén ding is zeker: de verge ten categorie heeft inderdaad be hoefte aan een forum, waarop ze zich uit kan spreken onze hoofd redacteur heeft zich niet vergist, toen hij dit feit meende te kunnen vaststellen. En ook een iweede ding staat als een paal boven water: zij, die beweren, dat de moderne jeugd geen idealen meer heeft, vergissen zich schromelijk, al zijn de idealen vaak anders dan die van de meeste of alle volwassenen; bovendien is het een onloochenbaar feit, dat de grote kinderen van onze tijd zich met evenveel ernst in belangrijke problemen verdiepen als zij het lang geleden deden. Wat een ernstige pogingen in de brieven over Armstrong, zijn Allstars en de jazz in het algemeen om zich bewust te maken, waarom men wel of niet in staat is, hem, hen en hun muziek te waarderen! Hoe serieus is er gezocht naar een karakteristiek van de klassieke en de uiterst moderne toonkunst en de onderscheiding daarin van swing, bebop, hot-jazz en boogie-woogie hoe goed zijn sommigen onder deze jongeren op de hoogte van het ontstaan en de geschiedenis der Amerikaanse neger- muziek en hoe voorzichtig zijn ze in hun verklaring van de afkeer der volwassenen: ik heb veel van hen geleerd en ben dankbaar voor de toe wijding, waarmee men werkte. Het spreekt wel vanzelf, dat de jongsten van onze scribenten meestal zéér positief zijn in hun oordeel: ze aanvaarden of verwerpen, laten zich zo goed als uitsluitend door hun gevoel leiden en voeren geen argumen ten voor hun mening aan. Van jaar tot jaar neemt de bezinning to»s en df achttien-, soms negentienjarigen schrijven vaak uitgebreide verhan delingen met definities, pro- en contra-argumenten, subtiele overwegin gen en een logische conclusie. Terwijl de formulering meestal onberis pelijk is: mijn collega's aan lagere, u.l.o.- en middelbare scholen, die van dag tot dag het schrijven van zuiver en eenvoudig Nederlands eisen, hebben hier recht op een zeer eervolle vermelding. Luisteren wij eerst naar de jongste medewerkster: 1AZZ dat vind ik iets van een massa jongelui, die eraan vast kleven als een stel bijen aan een honingpot. En waaromOmdat het NIEUW is. En omdat Jantje het mooi vindt en daar Marietje Jantje zo aardig vindt, swingt ze ook maar met de massa mee. Maar als je nu, tien maal achter elkaar een jazz- mop (dezelfde) van Harry James hoort, begin je het vervelend en afgezaagd te vinden, omdat het dan niet nieuw meer is. Maar als je tien maal achter elkaar de 5e van Beethoven hoort, dan blijft het mooi. En dat hebben de ouderen dóór en wij, dat zijn dus dit stel jon gelui, niet. En daarom denk ik, dat de ouderen (zoals wij dat zo sma lend kunnen zeggen) zich maar bij die OUDERWETSE muziek hou den. En om dit alles, begin ik een hekel aan Jazz te krijgen. ANNIE REM, li jaar Heerenweg 358c, Egmond aan de Hoef R.H.B.S. te Alkmaar Geven wij nu het woord aan een oog- en oorgetuige: JJE mens Louis Armstrong is wijd en zijd bekend door zijn vir tuoze spel op de trompet. Zondag avond, de 2e November, was ik getuige van de eerste voorstelling: ik heb Louis Armstrong en zijn Allstars zien spelen. ..Tjonge" hoor ik al iemand zeg gen, „hoe kun je daar geld voor missen.Misschien heeft die ie mand gelijk. Ik heb ook nooit de jazz-muziek kunnen waarderen, maar mijn besluit was: ik wil het proberen te leren waarderen. Daarom ben ik er heen gegaan, temeer, omdat Lou,is Armstrong met z'n band zou spelen. Hoe ik er nu over denk? Wel ik heb bewonde ring gekregen voor die Allstars en hun meester op de trompet: Louis Armstrong. Niet voor niets is deze laatste zo bekend. Mijn eerste in druk was: griezelig. Ik bedoel hiermee de muziek, Want het la waai schetterde in m'n oren. Toen traden stuk voor stuk de Allstars in de volgende nummers naar vo ren en speelden op meesterlijk® Wvze hun soli. Besteedt eens speciale aandacht aan een jazz-nummer door een aoed orkest aesnt,o\ri beluister eens goed de verschillende soli en dan sta je werkelijk te kijken, hoe die musici hun kwaliteit tonen. Jazz is moeilijk te spelen, te horen en te earijpen en daarom is het nodig aeze muziek te leren kennen. Vele "ensen noemen het „hots-knots" of het .gelijks, maar die begrijpen en doen er eenvoudig geen tere n't ei.0T' <">m nu "P die avond srhiUol i ?en' er waren toch ver- de Ook minderwaardig Z e lk een. beefie 2e, dat echter niet ^nslotte het slaat, maar on de houdino °rkesj,jet publiek, Ja heials wl"?;1 seuerig w»d enthoTJasfwaHl t geheel niet nodip was e'„ £at. men zich big een jazz-roncert' e"en kalm kan gedragen als bij een klas siek concert. De mensen dl het Z van de avnr>d aan de ra dio hebben beluisterd, zal dit zeker minderwaardig in de oren geklön- en hebben, zodat bun opinie niet al te gunstig zal zijn. Men zou de schuld aan de jongeren kunnen ZZ' J e VOnr het 9r°°tste ge. deelte de zaal vuldenmaar ifc h*»b van enthoV°lWaSSenert gezien «e De reden dat er minder ouderen dan gonaeren waren is wel "e7r eenvoudig, want de iazz-mnziel beport nas de laatste "ZZTZ "Utor,ii konden dus alleen maar de klassieke- of amu sementsmuziek waarderen. Wat bi? de meesten zo gebleven is. Dit is tevens het antwoord op de vraag, waarom ouderen de jazz-muziek minder waarderen dan de jeugd. Ik ben die avond met een levre- den gevoel naar huis gegaan, on danks de misselijke houding van het publiek en de minderwaardige zang. Ik heb namelijk solisten van de eerste rang gezien, die uniek zijn en wiens spel ik bewonder" RIA VOGELPOEL, 16 jaar. R.H.B.S. Velsen, klasse IV Een voortreffelijk „artikel" bereik te mij uit Den Helder. II heeft met deze vragen een heel u moeilijk onderwerp geraakt. Is er tegenwoordig werkelijk nog één vorm van kunst" te noemen die meer opgehemelden afgekraakt wordt dan de moderne muziek? Ge lukkig koos u een heel bescheiden woord „waarderen". Kunnen de jongeren de Jazz (fou tieve verzamelnaam voor div. soor ten moderne muziek als Dixie, swing, bebop, progressieve jazz, etc.) waar deren? Ja, en ik meen dat deze waardering, meestal verering, be grijpelijk is. Zijn de negers tenslotte niet een jong volk, althans in onze beschaving? Hun oorspronkelijke liederen zijn vaak naïef, hoewel diep doorvoeld, deze natuurlijke on gecompliceerdheid is juist zo mak kelijk voor ons jongeren aanvaard baar. Maar wat vooral de Jazz zo aan trekkelijk voor ons maakt is het rhythme, het rhythme dat de oude ren vaak de verzuchting doet sla ken „Inboorlingenmuziek". Wat zou een jazznummer zijn zon der rhythme? Als het werkelijk voortgebracht zou kunnen worden, zou het niet meer zijn dan een een voudig schoolliedje. Dat rhythme o.a. geeft het fascinerende aan deze mu ziek en dit spreekt sterker tot de jongeren dan tot de ouderen. En hiermede komen we meteen op uw tweede vraag: Waarom voor al de ouderen er afkerig van zijn. (Weet u wel zeker dat zoveel oude ren er afkerig van zijn?!) Dit punt is natuurljjk moeilijker, omdat we zelf nog niet oud genoeg zijn om te weten wat er werkelijk verkeerd is aan het beoefenen en beluisteren van deze muziek. En omdat hij eventuele vragen aan ouders ge daan, het antwoord meestal onbe vredigend is. In hun tijd was de Jazz iets nieuws en iedere nieuwe vorm van kunst is tot heden niet zonder kri tiek ontvangen (Picasso). De Jazz die toen in Europa zijn entree maakte kon eigenlijk die naam niet dragen. Het werd gespeeld door lie den. die, aangemoedigd door het succes van deze soort muziek in de States, aanleiding vonden om het in Europa „ook eens te proberen". Het succes was niet zo daverend en met recht kan over die periode g sproken worden van „Potten- en Pannenmuzick". Een tweede punt waardoor de ouders en zeer terecht critisch te genover deze muziek staan, is ge legen in het feit, dat diverse jonge lui als het ware bezeten zijn van een soort Jazz-rage; kleding, kapsel, conversatie; alles schijnt per sé iets met de Jazz te moeten uitstaan. Serieuze bezigheden moeten vaak vervallen ten gunste van radiopro gramma's etc. Het is moeilijk om temidden van al dit Jazz-gedoe, het ware van de rommel te onderscheiden, maar dat ondanks veel critiek de Jazz is blij ven voortbestaan (en niet alleen in het genre zoals het grote publiek het wil) bewijst toch wel dat „there is something in it" inderdaad geen holle phrase is. Het was te wensen dat juist daar door de muzieklessen op de middel bare scholen wat meer aandacht aan deze muziek schonken. Hoe de lera ren erover denken? Toen wij onze muziekleraar vroegen hoe hij over moderne muziek dacht, hield zijn antwoord een zekere belofte in dat binnenkort het muzieklokaal gela den zou zijn met een ware jazz- minded gemeenschap, althans zo leek het ons. Op de duur kwamen we aan de weet, dat deze man met de „modernen" Debussy, Bartok e.a. bedoelde Laat de ouderen eens voorzichtig proberen te begrijpen; en ervaren, dat Kenton toch heus niet alleen een muzikale clown is en dat Gil lespie toch heus niet alleen voor de dollars blaast. 't Is moeilijk, heel moeilijk, min stens even moeilijk als het voor ons is om te erkennen, dat „Dance Macabre" niet alleen grappig, maar ook kunstig is en dat Franse wijn- liedjes toch heus ook hun charme hebben. J. SCHILDER, Anemonenstr. 38, Den Helder. JJOE graag zou ik ook het epistel opnemen van de 15-jarige HBS'er Leo Schagen uit Alkmaar, die geen antwoord geeft op onze vragen, maar een belangwekkende verhan deling schrijft over het ontstaan en de verwording van de jazz, waaruit ik het volgende citeer: „Wanneer je oude Jazz hoort, de volksmuziek van de negers en je luistert werkelijk, dan merk je, dat het niet zomaar wat ge schetter is. In de eerste plaats al de mooie instrumentatie. In die mu ziek hoor je als het ware de ne gers. De mensen, die achteruit ge zet waren door de blanken en als slaven moesten werken op de plan tages. Die mensen wilden na de opheffing van de slavernij ook hun gevoelens uiten in muziek en kunst. Het is vanzelfsprekend dat het rhythmische muziek werd, omdat de negers aanvankelijk geen geld ge noeg hadden om dure instrumenten aan te schaffen. De negers inspi reerden hun muziek op belangrijke feiten uit hun leven, zoals trou werijen. Later kreeg die muziek meer bekendheid door de straat muzikanten van New Orleans. De blanken probeerden het te imite ren wat hun slechts ten dele ge lukte. Er kwamen andere vormen van de Jazz, die echter niets met Jazz te maken hadden. Zo ontston den Hot en Swing. Maar dit is mu ziek van blanken, terwijl echte Jazz negermuziek is. Dat is in het kort de ontwikkelingsgang van de Jazz". Ook het werk van N. de Jager uit Koog a. d. Zaan verdient een plaats in deze kolommen en dat van W. Luinge uit Alkmaar en zo zijn er nog veel meer Maar èrgens moet een streep staan. Het aantal positieve tegenstanders van de jazz is maar klein. Cor Kluun uit Westwoud is een van hen; hij zegt: „de muziek kan voor een deskundige wel goed wezen, maar daarom is ze nog niet mooi. Als men zo'n orkest ziet spelen, wat ik een enorm geschetter vind en je bekijkt het nuchter, dan is het een ordinair geknik en geschud van de spelers". En G. Honig uit Alk maar vergelijkt „het geluid, dat deze musici soms uitgalmen met een beschaafd soort kattengejank, wat misschien nog wel liefelijker klinkt". Krachtig wijst de gymna siast Hans Kaper uit Alkmaar de jazz af: „met „afschuwelijk" zou ik antwoord kunnen geven op de kwestie, hoe ik over Armstrong and his All-Stars en in t algemeen over de jazz denk. Dat men deze muziek tegenwoordig apprecieert kan ik sleci. s toeschrijven aan het feit, dat er de laatste jaren een zodanige achteruitgang in de algemene Kunst-beschaving heeft plaats ge vonden, dat dergelijke humbug nog mooi gevonden wordt. Ik bewonder de techniek van Louis Armstrong en zijn band, maar wat er gepro duceerd wordt, heeft niets weg van muziek en ligt in kwaliteit ver be neden het absolute nulpunt". T"\E houding van het publiek wordt algemeen afgekeurd. Al vindt 104. Bleek van de doorgestane emo ties, trad baron van Pottum zijn stu deerkamer binnen. „Bah", riep hij uit. „Ik voel me nergens veilig meer, zelfs niet in mijn eigen huis. En dan die stiltedie begint ook op mijn zenu wen te werken. Ik wilde, dat Johan maar weer terug was. Het was toch eigenlijk een beste en trouwe huis knecht, tevreden met wat hij verdien de. Kom laat ik eerst maar een pijpje opsteken en dan zal ik wat sterke kof fie maken. Het geeft nu toch niet meer of ik op alles bezuinig, wanneer ik mijn opgespaarde geld aan anderen moet weggeven". „Goed zo baron klonk de stem van Pim, die als van ouds weer achter de gordijnen van daan stapte. „U begint het al te leren!" „Ben jij daar ook weer?" stamelde d« baron. „Ik dacht eindelijk eens een rustige avond te hebben". „Baron weest U niet boos op mij, ik doe het heus allemaal voor Uw bestwil!" „Voor mijn bestwil noemt-ie dat!" herhaalde de baron minachtend. „Voor mijn best wil moet ik ai mijn geld weggeven!' „Kom Baron, overdrijft U niet een beetje? U hebt pas vijftig gulden weg gegeven en dat betekent toch eigenlijk niets voor U!' PEN middenstandpunt nemen zij in, die wel de oude jazz waar deren, maar niet tevreden zijn over de zang van Armstrong en soms zelfs niet over het hele ensemble, dat hij leidt. Piet Meurs uit Hoorn stelt tegenover elkaar Armstrong enArmstrong; „Ongeveer der tig jaar geleden: Een neger-trom pettist en zijn band weten de har ten van millioenen te veroveren, want zij spelen „de muziek der ne gers" met een vaak roerende ge voeligheid: Louis Armstrong's Hot Five1952: In het Concertgebouw te Amsterdam „spelen" enkele „mu sici", aangevoerd door een brullen de fanaticus, een aantal gekkenhuis fanfares: Louis Armstrong and his All-StarsIn één avond heeft hij een illusie weggeblazen, de illusie n.l.: Louis Armstrong, king of Jazz'. En hij vraagt: „Moeten we deze la- waai-muziek soms beschouwen ais een soort surrealisme in de muziek wereld? Of als iets, dat even spoedig verdwijnt als het opgekomen is? Ik hoop het! Dan ziet het er naar uit, dat Louis Armstrong zijn trompet spoedig in een donkere hoek van de rommelzolder zal smijten. Wat gewenst is!" „Een schorre, grom mende leeuw", vindt Kaper deze „king of Jazz"; „Giovanni" uit Nieuwe Niedorp meent, dat Arm strong „zijn krampachtige zang pogingen maar voor zijn privé-bad- kamer moet bewaren". Ook Herman van Berkel uit Hoorn stelt de oude muziek van Armstrong ver boven die van 1952: "IK heb Zondag Louis Armstrong's All Stars gehoord. Maar ook hoorde ik Donderdag een aantal op namen van o.a. zijn Hot Five uit 19201930. En ik kon mij moeilijk voorstellen: was dit dezelfde Arm strong? Ik kon zijn muziek van Zondag n.l. absoluut niet waarderen. Het gaat mij te veel de kant van de progressieve jazz en bebop op. Be grijpt u me goed, ik zeg niet, dat ik geen respect voor de solisten op zichzelf heb. Technisch zijn ze stuk voor stuk uitstekend, maar als or kest: nee! Het geheel klinkt naar mijn smaak rommelig en afgeraf feld, waaraan het publiek met z'n tussentijds gefluit en gejoel hevig meewerkt. Des te meer waardeer ik de ori ginele jazz: die uit New Orleans en Chicago: de blues-zang van Bes sie Smith, het cornetspel van King Oliver en van.Louis Armstrong; de Louis van 1925 wel te verstaan" menigeen die verklaarbaar uit het opzwepende rhythme, dat de mu ziek uit het Concertgebouw ken merkt. En vele malen wordt de mening verkondigd, dat jonge men sen de jazz in al zijn schakeringen aanvaarden en waarderen, omdat die beantwoordt aan de „licht be wogenheid", volgens sommigen de „onrust" van de jeugd, gedeeltelijk een gevolg van onvolgroeidheid en natuurlijke onzekerheid, gedeelte lijk van de dreiging in de wereld situatie en de algemene degeneratie na de oorlog van 1940-1945. Hoe het zij: het overgrote deel van onze inzenders waardeert de rhythmi sche muziek van onze dagen, som migen critiekloos: „ik vind jazz machtigik vind Louis Arm strong geweldighet boeit me ontzettend.... ik ga er helemaal ;n opanderen omdat zij er een appèl in zien op sluimerende, pri mitieve gevoelens en denkbeelden, de meesten, omdat zij er de schrij nende uiting in ontdekken van een verguisd en geknecht volk, dat naast de klacht om het sombere aardse bestaan zijn heftig geloof in de verwekkingen van het hemelse leven heeft uitgezongen in zijn hartstochtelijke, aangrijpende ne gro-spirituals. De laatste categorie wijst dan in de regel met veront waardiging de pogingen van blan ken en ontaarde negers af om de oorspronkelijke jazz te doen dege nereren tot lichte amusementsmu ziek, die wel de primitieve driften wekt, maar noch van het leed en het heimwee, noch van de vreug den der negers uit de oude planta ges ook maar het geringste besef heeft overgehouden. Zij zijn niet als velen onder hen van mening, dat de afkeer van jazz bij een aan tal volwassenen voortkomt uit een eigenaardige bekrompen voorlief de voor het bekende, een zekere schuwheid voor alles wat nieuw is en de behoefte aan het rustiger rhythme van de klassieke muziek, maar zij hebben de overtuiging, dat ook de vorige generaties gevoelig zullen blijken te zijn voor de échte negermuziek, zodra je daarmee in aanraking wordt gebracht. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiiiiiiiinniiiiin CN nu de vijfde kwestie, die naar ik hoop, de medewerking zal i krijgen van alle 1319 jarigen, die dit lezen: het is n.l. j 1 tegelijkertijd bedoeld als een enquête. Sinterklaas en Kerstmis na- 1 deren en onwillekeurig wordt onze aandacht daardoor gericht op j de boeken. Vandaar mijn vraag: WELK BOEK VIND JE HET MOOIST EN WAAROM? j S Antwoorden graag vóór Dinsdagmiddag aan D. L. D a a 1 d e r, K o m- j laan 8, Bergen (N.H.). Papier aan één kant beschrijven! Geef vooral op, hoe oud en of je een meisje of een jongen bent. uiinii inmininumimiiiiiinniiniiiniiiiiiiiiiiiiil VRIJDAG 14 NOVEMBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gewijde mu ziek. '7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram.- muziek. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de huisvrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram.muziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Alt en piano. 11.30 Gram.muziek. 12.00 Gevarieerde muziek. 12.30 Land- en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Instrumentaal trio. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram.muziek. 14.20 Metropole-Orkest en solist. 15.05 Voordracht. 15.25 Instrumen taal trio. 16.00 „Mooie rozen voor de tuin", causerie. 16.15 Radio Philharmo- nisch Orkest. 17.00 Gram.muziek. 17.30 Militaire causerie. 17.40 Gram.muziek. 17.45 Friese causerie. 18.00 Gram.muziek. 18.15 Gevarieerde muziek. 18.35 Gram. muziek. 18.45 Huismuziek. 19.00 Nieuws en weerberichten. 19.10 Regeringsuitzen ding: „Verklaring en toelichting"; 19.30 Gram.muziek. 20.00 Radiokrant. 20.20 En gelse hymnes. 20.55 Gram.muziek. 21.00 „Het leven op het land", hoorspel. 21.50 Gram.muziek. 22.25 Algemene kunst rubriek. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.15 Wereld kampioenschappen Dammen. 23.20 Het evangelie in Espéranto. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.15 Ochtend gymnastiek. 7.33 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gram. muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.05 Gram.muziek. 9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Kinderen en Mensen", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.muziek. 10.30 Schoolradio. 10.50 Orgelspel. 11.25 Radio- feuillëton. 11.45 Vocaal Dubbelkwartet. 12.00 gang en orgel. 12.30 Land- en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Sport en prog nose. 12.48 Gram.muziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Medededelingen of gram.muziek. 13.20 Accordeon- en mandoline-orkest. 13.45 Gram.muziek. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Cello en piano. 14.50 Voordracht en. muziek. 15.10 Counter-tenor en clavecim- bel. 15.30 Dansmuziek. 16.00 Gramofoon- muziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Ka mermuziek. 17.20 Muzikale causerie. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 „Denk om de bocht". 19.00 Gram.muziek. 19.10 „Opdat wij niet vergeten", klankbeeld. 19.30 „Moreel Beraad", causerie. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbe spreking. 20.15 „Dichters van deze tijd", 20.30 „Benelux", causerie. 20.40 „Leven op aarde", causerie. 21.00 „Uitlopers van de Parnassus: Juliette Greco. 21.30 „Het leven betrapt", klankbeeld. 21.50 Negro spirituals. 22.05 Buitenlands weekover zicht. 22.20 Lichte muziek. 22.40 „Van daag", causerie. 22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15 „In huwelijk en gezin", causerie. 23.3024.00 Gramofoonmuziek. Experimenteel Televisie-programma, van de VARA. 20.1521.45: 1. Actualiteit; 2. Weeroverzicht; 3. „Heeft iemand mijn rakkertjes gezien?", televisie-spel. DOOR. 34) „Ik heb geen sprookje bedacht, mon sieurik vertel u wat Louise mij mededeelt. Ze zegt, dat het dezelfde stem, dezelfde woorden zijn, maar dat is niet alles. Ze vertelt, dat de man een zaklantaarn neemt en zoekt naar het gevallen voorwerp. Het is een si garetten-aansteker; het ligt voor hem op de stenen en hij brengt zijn hand in het licht, om 't ding op te rapen. En het zijn niet slechts de stem en de woorden, maar ook de hand van de man van de Parijse weg. Monsieur zal zich herinneren, dat hij een lantaarn aandraaide om de juwelen te zien en zijn hand onder 't licht bracht. Er was een teken op die hand, monsieur. Ik weet niet watLouise heeft het me niet verteld. Maar ze zag het op de avond dat de juwelen gestolen werden en ze ziet het opnieuw die avond in de „Stier". Dan, op dat ogenblik, is de man verdwenen. Ze kan niet naar be neden rennen op blote voeten, Ri nachtgewaad. Ze trekt snel wat kleren aan, vlug, vlug, holt naar de binnen plaats. Alles is donker, alles kalm. Ze verzoekt de hotelportier na te gaan, wie daar geweest kan zijn. Ze geeft hem een flinke „douceur" wat u „fooi" noemt. Hij komt terug en zegt, dat er juist een auto is vertrokken... twee heren, die wat hebben gebruikt, terwijl hun chauffeur een wiel verwis selde. Niemand weet hun naam. nie mand vraagt aan twee passanten, vreemdelingen, vanwaar ze komen, waarheen ze gaan. 't Schijnt dat ook niemand het nummer van de auto heeft opgemerkt. Louise kan niet meer, ze gaat weer naar haar kamer, ze schreit. Plotseling een klop op de deur. Het is de portier. Hij zegt, dat een van de heren by de garage een enveloppe liet vallen. Hij overhandigt ze Louise; ze geeft hem nog een fooi. De enveloppe is leeg, maar er staan een naam, een adres op Opgelucht viel de hoofdinspecteur de spreker in de rede. „Aha, nu komen we een stuk ver der! Vertel, wat waren die naam. dat adres?" Michel Ferrand spreidde opnieuw de handen uit. „Helaas, monsieur, ik weet ze niet! Louise vertelt me al het andere maar niet de naam, niet het adres." Hevig teleurgesteld staarde Lamb hem aan. „Vertelde ze het niet?" „Neen, monsieur." En zich voorover buigend, ging de Fransman voort: „Ze doet altijd als een kindze vertelt wel iets, maar niet alles, wat er op aankomt, houdt ze voor zich. Ze wil niet, dat iemand haar zegt: „Zie, zo moet je doen." O, ze verteltwat, om dat ze alleen is, omdat ze een beetje van me houdt, mijn arme Louise, maar ze wil niet geraden worden, niet dat ik zeg; Dat is onvoorzichtigdat moet je niet doen." „H'm," zei Lamb. Erg opgewonden lui. die Fransen. Maar hij nam aan. dat de jongeman waarheid sprak. „En de auto? Wanneer leende ze diehoe lang na die gebeurtenis in Ladlington?" Frank dacht even na. „De jour de l'an-Nieuwjaarsdag." Toen heeft ze me verteld, dat ze naar Ladlington ging. Daar was drie, vier. constant voortsiepelende straal over dagen. Toen komt ze weer in Hamp- haar rug te lopen, drong in haar ogen stead. Ik ontmoet haar de zesde... we dineren samen... Ze vertelt me wat ik u nu verteld heb. Ze vraagt mijn auto te leenzegt, dat ze weggaat, Ik zeg: „Je wilt die man vinden. Doe net niet, smeek ik je. Geef de politie die zaak in handen." Ze lacht en ant woordt: „Mannen zijn allemaal het zelfde wat een vrouw ook wil doen, ze zeggen altijd neen." Ik verzoek haar tot de volgende week te wachten, dan ga ik met haar mee. Ze kijkt me aan en zegt: „Bemoei je met je eigen zaken, vriendlief". Dan lacht ze weer en zegt, het zo niet bedoeld te hebben! Maar ik kom tot het einde! Ze leent de auto om een bezoek te brengen aan het enige nog levende familielid van ka pitein Rogers, een tante. Ze noemt mij de naam: juffrouw Rogers en zegt, dat zij een dorp bewoont, zes mijl van een spoorweg verwijderd. „Als ik met de trein ga", zegt ze, „zal het me een hele dag kostenIk moet aldoor over stappen". Ik weet niet of ik haar wel geloof, maar ik leen haar de auto. Het is niet de eerste keer. Als ze iets be geert, moet ze het ook hebbenzo is Louise". Na deze woorden verborg Ferrand het hoofd in de handen en kreunde: „Dat is alles, monsieur". HOOFDSTUK XIX Er gebeurden die middag verschil lende dingen. In de eerste plaats kwam er een hevige slagregen juist nadat juf frouw Caddie haar mantel had aange trokken, haar hoed opgezet en de deur van juffrouw Alvina's woning achter zich gesloten had. Ze had de thee voor deze dame gezet en haar avondeten in de provisiekas* geborgen. Toen ze het tuinhek dicht deed, kwamen juist de eerste dikke druppels omlaag en enkele meters verder liep ze al in een soort zondvloed Ze bezat noch een parapluie noch een regenmantel. De regen begon langs haar nek? en vandaar als een ijzig. en dreef haar tenslotte naar het huis, dat ze juist verlaten had, terug, terwijl haar voeten in de plassen trapten. Ongeveer op hetzelfde tijdstip be keken hoofdinspecteur Lamb, inspecteur Smith en brigadier Abbott de vingeraf drukken, die ze van Grant Hathaway en Mark Harlow hadden genomen. Het onderzoek gaf Frank Abbott enige op luchting. Wie Mary Stokes ook in het Houtvesterhuis mocht hebben ontmoet, Grant Hathaway was het niet.en Mark Harlow evenmin. „Dat brengt ons geen steek verder", bromde Lamb. „En wat weten we nu van hun doen en laten?" Smith, nog onder de indruk van de onpleizierige boodschap, die hij had moeten verrichten, gaf wat stijfjes ant- woord op de hem gestelde vraag. „Ziet u, meneer. Ik begon met „Deep- side", maar meneer Hathaway was niet thuis. Hij schijnt tijdens het weekeind afwezig te zijn geweest". „Tijdens het weekeind?" „Ja, meneer". „Wanneer was hij vertrokken?" „O, niet voor Zondagochtend half- negen, per auto. Dat was juist op het tijdstip, dat het lijk van Mary Stokes werd gevonden". „Bedoel je daar iets mee?" „Neen, meneer. Ik wilde alleen maar zeggen, dat hij niets van de moord kon hebben geweten, tenzij „Tenzij hij het zelf gedaan had.... wilde je dat soms zeggen?" ,,'t Was niet mijn bedoeling, te insi nueren", antwoordde Smith, enigszins geraakt. „Ik wilde er alleen op wijzen, dat het lijk van Mary Stokes pas een heel eind na achten werd gevonden en dat van Louise Rogers eerst Zondag avond. Daar nu meneer Hathaway af wezig is geweest van Zondagmorgen half negen tot vanmorgen over half- twaalf, stak er niets ongeloofwaardigs in ziin bewering, dat hij van het ge beurde hier niets wist". 'Wordt vervolgd) i zo goed idmt velpon van vraag de juiste soort (Advertentie, ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 5