Staking te Port-Elisabeth is een na-explosie Oeroude raadsel der vogeltrek is nog onoplosbaar Sprookjesachtige prijzen voor de kroningsfeesten te Londen Immigranten in Australië nemen onjuiste houding aan RUST IN AFRIKA NOG NlEI TERUGGEKEERD Onlusten in New Brighton de oorzaak Mau-Mau-actie staat geheel op zichzelf Vele Peers huren hun kostbare statiegewaden Een millioen voor etalage OVER KINDERBIJSLAG GESPROKEN.... Jeugdige inbreker heet van de naald geknipt CAO. voor de N.R.U. tot stand gekomen Onbehagen wordt uitgeleefd in Cultuurziekte Men moet zich willen omschakelen Ook gevangen vogels worden in de herfst zeer onrustig Honger of Hormonen? Castricum Infiltratiep'an verdringt de zweefvliegers SiarUerrein gaai ver or en DONDERDAG 18 NOVEMBER 1952 men kende er geen passenstelsel, geen avondklok, geen contróle op vestiging. Men had er de bewoners een aan zienlijke mate (velen zeggen thans: een veel te grote mate) van zelfstan digheid gegeven. De in het algemeen zeer progres sieve stadsraad is er nu, met een meer derheid van twintig tegen drie stem men, toe overgegaan om een dér vrij heden tijdelijk weg te nemen door het instellen van de avondklok en dat is, naar het African National Congress zegt, de aanleiding voor de algemene staking. Rood tintje £)E Zuidafrikaanse regering heeft de leiders van het verzet nadrukkelijk gewaarschuwd voor de gevolgen dezer (Van onze correspondent in Kaapstad) QE 24-uurs staking: van naturellen, die deze week uitbrak te Port-Elizabeth en in «én deel van Oostelijk Kaapland, is een direct gevolg: van de onlusten in de stadswijk New Brighton, waarbij enige weken geleden drie blanken werden vermoord. Men zal zich herinneren dat, toen de politie daar twee jeugdige dieven wild earresteren, plotseling een duizendkoppige menigte in wilde razernij begon met de vernietiging van gebouwen en dat drie mensen in een bioscoop werden doodgestoken en gestenigd. Het station werd zwaar beschadigd, een theater, een postkantoor en drie winkels gnigen in vlammen op en zeven uren lang vocht de politie met een dolgeworden menigte. De volgende dag was alles weer zo rustig als ooit tevoren. HE gemeenteraad van de (vrijwel ge hele Engelse) stad Fort-Elizabeth die tot dusverre (zulks in tegenstelling met andere stadsraden) algehele vrij heid aan de naturellen had gegeven en uitstekende wijken voor hen had ingericht, heeft na deze uitbarsting van gewelddadigheid de avondklok in gesteld, teneinde orde en veiligheid te verzekeren. Tegen deze maatregel heeft de lei ding van de verzetsorganisatie van het African National Congress thans wil len protesteren door het afkondigen van een algemene staking voor alle zwarte werkers. Dat zij tegelijkertijd een gebeds- en vastenactie voor alle deelnemers voorschreef, geeft aan de ze staking, gezien de ontvlambaarheid van door religieuze activiteiten „opge warmde" naturellen, een bijzonder ge vaarlijk karakter. IN politieke kringen Is men van me ning, dat deze staking, evenals de Mau-Mau-opstand in de Britse kolonie Kenya, onder buitenlandse leiding staat. Men betoogt, dat het niet toe vallig kan zijn, dat het uitbreken dezer ongeregeldheden precies samenvalt met het debat over de apartheidspoli tiek, (lat de Arabisch-Aziatisehe lan den onder leiding van India bjj de UNO hebben aanhangig gemaakt. Deze verklaring klinkt logisch, maar wjj geloven toch, dat de staking te Port-Elizabeth en de opstand in Kenya weinig meer m*t elkaar gemeen heb ben dan de uiterlijke verschijnselen. IN Kenya is de actie der Mau Mau, hoewel gemengd met zekere reli gieuze en sterk-rassistische elementen, grotendeels een gevolg van ie econo mische ontevredenheid onder de zwar te bevolking. Natuurlijk dient de bar baarse wPcedheid der opstandelingen, die meer dan honderd blanken ver moordden en vele duizenden koeien en schapen afslachtten of zinneloos ver minkten, thans met kracht van wape nen te worden onderdrukt. Maar men mag niet vergeten, dat de gemiddelde lonen in de snel groeiende industrie nog minder dan een Pond per maand (ongeveer tien gulden) bedragen en dat honderdduizenden naturellen er zjjn samengedrongen in te kleine (en door onoordeelkundige landbouwme thoden onvruchtbaar geworden) reser vaten, terwijl enorme gebieden, die het eigendom aijn van Engelse groot grondbezitters, voor de inheemsen ge sloten blijven. De enorme toevloed van naturellen naar de steden, waar de industrie hen roept, heeft voorts een verschrikkelijke woningnood doen ont staan. De gouverneur van Kenya, sir Eve lyn Baring, heeft dan ook, direct na het inzetten van de grootscheepse mi litaire actie, plznnen tot economische reformatie aangekondigd. Het is evi dent, dat deze plannen minstens zes jaar achter de feiten aankomen. Port-Elizabeth In Port-Elizabeth liggen de zaken anders. De gemiddelde lonen zijn er m de industrie voor de zwarte wer kers ongeveer tienmaal hoger dan in Kenya; de stadswijk New Brighton, waar de onlusten uitbraken, is een voorbeeld van moderne, uit progre- sieve ideeën geboren naturellenbehui- zing, die de vergelijking met arbeiders wijken in Amsterdam en Rotterdam glansrijk kan doorstaan. Er zijn volop mogelijkheden voor onderwijs, ontwik- gelink, sport en vermaak. De vrijheid der inwoners was er ongelimiteerd; actie. Men zal hier eventuele ongere geldheden stellig niet laten uitgroeien tot een omvang, als waarmede de gouverneur van Kenya thans te wor stelen heeft. Men zal, r.u de „zacht moedige" verzetsactie zich te Port- Elizabeth dreigt te ontwikkelen in de richting van gewelddadigheid, zodra het nodig wordt met grote kracht op treden. De minister van Justitie heeft dat duidelijk gemaakt toen hij dezer dagen verklaarde: „De politie heeft opdracht om van de gummistokken gebruik te maken, zolang zij het daar mee afkan, maar zij zal gaan schieten zodra het nodig wordt." Met het waarschuwende voorbeeld van Kenya voor ogen waar eerst honderd mensen werden vermoopd al vorens men tot drastische actie over ging zal de regering van Zuid- Afrika stellig met de grvotste ge strengheid tegen iedere verstoring van de orde optreden. Dat de actie <ler naturellen door bui tenlandse agenten geleid wordt, zoals sommigen beweren, staat niet onom stotelijk vast. Maar dat de communis tische propaganda, met name onder de dtinne bovenlaag van half-ontwiklcel- den, goeddeels schuldig is aan de op zweping der zeer toegankelijke gemoe deren, kan zonder meer worden aange nomen. Dat de uit de Volksraad verwijderde communistische afgevaardigde Sam Kahn als juridisch adviseur der be trokkenen optreedt, is een der ant woorden op de vraag, uit welke hoek de wind waait. TJE EIGENAARDIGE, sensationele invloed, die de kroning van Elizabeth II als zeldzaam schouwspel van traditionele praal over de gehele wereld uitoefent, blijkt wel uit het feit, dat een groot warenhuis in Oxford Street thans reeds voor zijn twaalf étages een bod van niet minder dan 100.000 pond (meer dan één millioen gulden) ontvangen en afgeslagen heeft. Rijke Amerikanen bieden reeds bedragen tot 1000 pond voor een weck onderdak in een van de grote hotels, eveneens zonder succes. Bij de Air France zijn alle plaatsen voor de vlucht van Parijs naar Londen op de dag van de kroning nu al uitverkocht en er moeten extra vliegtuigen ingezet worden om alle nu reeds binnengekomen plaatsbesprekingen te kunnen uitvoeren. Op Pali Mali beginnen deze maand zeven maanden vóór de kroningsdag! de eerste dertig arbeiders, de avant- garde van een heel leger arbeiders, met de oprichting van de eerste tribunes. HOOR het ministerie van Gebouwen en Publieke Werken, dat hierover alleen te beslissen heeft, zullen over dekte en niet-overdekte tribunes op openbare pleinen aan de rand van plantsoenen enz. opgericht worden met een totaal van 105.000 zitplaatsen. Slechts een klein gedeelte hiervan, on geveer 4*000, wordt voor overzeese be zoekers gereserveerd en deze plaatsen zullen dan tussen de honderd en drie honderd gulden per stuk lqnsten. Alle andere plaatsen zijn gereserveerd Voor bezoekers uit Engeland en de Commen- wealth en kosten „maar" vijf en dertig gulden, de overdekte plaatsen vijf en vijftig gulden als men het geluk heeft tijdig op de lijst van aanvragers te komen. Alle andere toeschouwers, voor zover ze niet in dichte drommen langs de tien kilometer lange kronings- weg staan, moeten trachten plaatsen te veroveren op privé-tribunes in étalages, op balkons enz., die beslist niet goed koper zullen zijn dan de officiële tri buneplaatsen, vooral daar de belang stellenden, speciaal die van overzee, nu al steeds hogere prijzen bieden. De meeste deftige zaken in Londen hebben ook deze keer besloten >un tribune voor het eigen personeel en hun familieleden ter beschikking te stellen en wel in de volgorde niet van hun positie, maar van hun dienstjaren, zodat bijvoorbeeld in één van de be kende Londense zaken de beste plaats mag worden gekozen door de portier, die eén oudgediende is. Veel hoofdbrekens. JVE DEELNEMERS aan de kronings- ceremonie hebben heel wat hoofd brekens voor wat betreft de aanschaf fing van de kostbare staatsiegewaden. Een pas benoemde, niet-koninklijke Liefhebbers van het miniatuur- spoorwegspel kunnen in het ge bouw van Arti aan het Rokin in Amsterdam hun hart ophalen. Het in het gebouw opgestelde spoorweg emplacement beslaat een opper vlakte van honderd vierkante meter. hertog zou bijvoorbeeld, als hij over de nodige middelen beschikte om de voor geschreven gewaden aan te schaffen, duizend pond moeten uitgeven alleen voor zijn uiterlijk omhulsel. Zijn staat siemantel zou alleen al vier honderd guineas kosten, een gouden kroon nog meer. Daarmee is nog niets gezegd van de mantel der hertogin, die vanwege de sleep" anderhalf maal zoveel kost en nog niets van het met goud versierde uniform, dat de hertog onder zijn man tel draagt en de japon van de hertogin. Vele nieuwbakken Peers huren dan ook de staatsiegewaden met kronen bij een verhuurinrichting en betalen daar voor 25 guineas, waardoor ze zich de kosten besparen deze zelf te laten ma ken. Voor een mantel is ongeveer twin tig meter fluweel nodig, dat een paar pond per meter kost en daar komt fan nog het hermelijn bij, dat echter tegen woordig in de meeste gevallen door ko nijn vervangen wordt. De hoop van sommige Peers, dat ze de scharlaken rode ambtsgewaden zullen mogen dra gen, die bij de opening van het parle ment gebruikelijk zijn, in plaats van de voor de kroning voorgeschreven karmijnrode, zal waarschijnlijk niet vervuld worden. ENIGE tijd geleden heeft de Franse Nationale Vergadering een wets- ontwerp aanvaard, dat voorzag in het verlenen van kinderbijslag aan de in heemse ambtenaren van Frans-West- Afrika, op dezelfde basis als dit in Frankrijk geschiedt. Thans hebben de Franse bisschoppen in dit gebied gezamenlijk een openlijk protest tegen deze maatregel gepubli ceerd. Zij wijzen er op, dat het ver lenen van kinderbijslag in Frans-West- Afrika de veelwijverij in de hand werkt. De negers gaan er nu namelijk van uit dat hun inkomsten stijgennaar gelang de vermeerdering van hun kroost. Om dit proces te bespoedigen geven velen hunner zich, meer dan vroeger aan veelwijverij over, die- voor inboorlingen in dit gebied niet verboden is. Het komt thans veelvul dig voor dat één inheemse huisvader kinderbijslag ontvangt voor een dertig tal kinderen Zelden zal een inbreker zó „heet van de naald" geknipt zijn, als gistervoor middag te Ede het geval was. De aan dacht van surveillerende politie werd namelijk getrokken door een passeren de jongeman, die iets in zijn houding had, dat de ervaren rechercheur doet zeggen: „Daar zit iets niet goed". Zo kwam bedoelde jongeman op het poli tiebureau terecht en ging men over tot het lichten van zijn doopceel. De aangehoudene, de 23-jarige K. uit Hurwenen (Betuwe), moest ook zijn bezittingen overleggen en deze bleken niet gering; er kwain een bedrag van f 9060.aan bankpapier op tafel, een gouden horloge alsmede enkele gouden munten. Naar de herkomst van dit kapitaal gevraagd, zocht K. helemaal niet naar uitvluchten, integendeel, hij vertelde, dat hij in de afgelopen nacht had ingebroken in het garagebedrijf Van Leeuwen te Zaltbommel. De buit, die hij daar opdeed, bevond zich in een geldkistje. De Betuwenaar bekende meteen een tweede inbraak, eveneens in Zaltbom mel, doch hier was het resultaat maar gering geweest. Na langdurige besprekingen tussen ,het bestuur van de Nederlandse Radio Unie en de vertegenwoordigers van de vakbeweging is overeenstemming ver kregen over de inhoud van een collec tieve arbeidsovereenkomst. Het col lege van rijksbemiddelaars hechtte zijn goedkeuring aan dit contract. Na mens het technische-, programma- en administratieve personeel treden de samenwerkende organisaties van han dels- en kantoorbedienden op. De Ne derlandse toonkunstenparsbond ver tegenwoordigt de musici. Een regeling van de rechtspositie is hiermede voor het NRU-personeel tot stand gekomen. De KRO. de NCRV. de VADA, de VPRO en enkele neven instellingen van de omroep hebben hetzelfde contract met de betrokken vakorganisaties gesloten. Het overleg met het AVRO-bestuur is nog gaande. De meerderheid van de AVRO-mede- werkers is bii de bovenstaande vak bonden aangesloten. Storm en regen hebben gedurende de laatste dagen de landerijen in de omgeving van Brumroen onder water gezet. Vele wegen zijn onbe gaanbaar geworden. De roeiboot moet nu uitkomst bieden. „Hun hebben qeen culiuur. (Van onze correspondent in Sydney) AP MIJN VRAAG aan een „teleurgestelde" immigrant waarom hij dan wel weer naar Nederland terug wilde, antwoordde hjj met een meewarig schou derophalen en een wat bittere trek om de mond: „Ochhun" hebbe geen cultuur". Vooropgesteld, dat er in alle landen der wereld drommen lieden rond lopen, die het over „hun" en „hullie" hebben en anderszins moeite hebben met de juiste toepassing van eigen taal, en dat deze lieden hierom allerminst min der geacht moeten worden dan degenen, die door omstandigheden, waaraan zjj zelf part noch deel hebben wel de persoonlijke voornaamwoorden netjes weten te gebruiken, doet het toch wat vreemd aan een klacht over gebrek aan cul tuur op een dergelijke wijze te horen uiten. LIET is echter wel te begrijpen wan neer mén weet, dat het „hun hebbe geen cultuur" onder een grote groep immigranten uit Nederland een ziekte is geworden. Zoiets als de overal bij gesleepte griep. Voelt men zich niet lekker, heeft men wat koorts of voelt men zich hangerig, dan heet het in de volksmond veelal „ik ben wat griepe rig", ook al hebben deze ziektever schijnselen dan ook niets te maken met wat de medische wetenschap onder griep verstaat. Doch het is gemakkelijk iets te heb- bèn, waaraan men het onbehagen kan wijten. En zo is het „hun hebbe geen cultuur" de „grieperigheid" van het zich geestelijk niet helemaal behaaglijk voelen onder een groep immigranten geworden. Natuurlijk hebben „hun" in dit ge val de Australiërs net zoveel of net zo weinig cultuur als ieder ander Wes ters land. Er zijn onder de Australiërs net zo veel lieden met cultuurhonger als onder ieder ander Westers volk. en er zijn in Australië net zoveel mannen en vrouwen als in Nederland, die hple- maal geen behoefte aan „cultuur" heb ben. Voor de doorsnee „cultureel" ontwik kelde Nederlander, is er in de grote steden meer dan genoeg muziek, toneel, ballet, schilderkunst, boekerij en mu seumgenot om aan de verlangens naar „cultuur" van - de gewone ontwikkelde en beschaafde mens te voldoen. De meeste van muziek, toneel, museum- bezoek pf een goed boek houdende Ne derlandse immigranten hebben hier net zo min tijd en geld genoeg als in het IEDER JAAR trekt meer dan de helft van alle Europese vogelsoorten tot in het einde van October naar het Zuiden. Deze vaak duizenden kilometers lange reizen bewijzen, dat de vogels een bui tengewoon oriëntatievermogen hebben. De wetenschap is er tot dusverre nog niet in geslaagd het geheim van dit oriëntatievermogen geheel te ontsluie ren. Zodra de zomer ten einde loopt, worden de vogels door een merkwaar dige onrust bevangen: Bij honderden zitten ze op de telefoondraden en schut tingen en piepen opgewonden door elkaar. In dichte zwermen vliegen ze schijnbaar doelloos over weiden en hossen; ze vliegen plotseling op en strij ken even plotseling weer in de boom toppen neer. Met deze manoeuvres be reiden de vogels zich op hun herfst- vlucht voor; een „training", die vooral zeer belangrijk is voor de jonge vogels, die pas deze zomer hebben leren vlie gen. Totdat dan in de avondschemering de ene zwerm na de andere op de oer oude reis naar het Zuiden trekt. VOLGENS waarnemingen wordt daarbij nauwkeurig gelet op de juiste vliegformatie, die al naar gelang van de vogelsoort wig- of rijvormigis dan wel het beeld vertoont van dichte, naar buiten afgeronde zwermen. De verschillende vogelsoorten blijven daar bij steeds onder elkaar; wie in de ver keerde „trein stapt, wordt er al bij de eerste „controle" uitgegooid en moet maar zien, dat hij aansluiting vindt bij een zwerm van zijn eigen soortgenoten. Alleen uitgesproken „individualisten", zoals de koekoek of de nachtzwaluw, gaan alleen of in paren op reis. Van het door 5e dichters zo vaak be zongen „heimwee naar het Zuiden" blijft weinig over als men de vogeltrek wetenschappelijk beschouwt. „Heim wee" moge daarbij een rol spelen, maar toch zal het wel hoofdzakelijk een heimwee naar vette hapjes zijn. Als de insecten bij het intreden van het koele jaargetijde schaars worden, blijft de vogels niets anders over dan hun on vriendelijk en weinig voedzaam gewor den jachtgebied voor een ander te rui len. Geconstateerd is, dat ook lemmingen een knaagdiertje uit het Canadese Poolgebied tot naar Californië trekken, als de Poolvegetatie hun geen voedsel meer biedt. Tegelijk met deze kleine aardeekhoorntjes trekt echter ook de Arctische uil naar het Zuiden, wiens hoofdmaalt'.id uit lemmingen bestaat. Precies eender staat het met onze vriend de ooievaar, zodra de kikvorsen schaars worden. Reeds in September verlaat hij Europa en komt na een dik wijls 6000 km lange reis in Midden- en Zuid-Afrika aan, net op het tijdstip, dat daar de regentijd begint. Nu bleek echter uit proeven met ge vangen vogels, dat ook deze ondanks het beste voer in de tijd van de voor- jaars- en najaarstrek onrustig in hun kooi heen- en weer fladderden en pas weer tot rust kwamen als hun soort genoten Zo ongeveer hun Zuidelijke verblijfplaatsen bereikt hadden. Daar op maakten ook eenjarige vogels geen uitzondering. Sommige ornithologen zijn dan ook van mening, dat de vo geltrek hoofdzakelijk een kwestie is van „hormonen" en niet van de hon ger afhankelijk is. Phenamenaal oriëntatievermogen. WAN de ooievaars weet men, dat ze op hun reis van Europa naar Afrika verschillende routes plegen te volgen. Zo kiezen de vogels, die hun broed plaatsen in West-Europa hebben, de route SpanjeGibraltar en steken daar op de smalste plaats naar Afrika over. De andere, die de zomer in Oost- Europa doorbrengen, vliegen over de Balkan naar Palestina en van daaruit langs de Jordaan en het Suezkanaal naar hun winterkwartieren. Toen nu jónge ooievaars eens uit Oostpruisen naar het Westen gebracht werden, be kommerden deze zich in het geheel niet om de Spanje-route van hun soortgeno ten uit hun nieuwe woonplaats in het Westen, maar zetten koers naar het Oosten, naar de Balkan. Even verba zingwekkend is het, als ornithologen berichten, dat ze niet zelden jonge vo gels gezien hebben, die dikwijls enkele dagen voor hup zwermen uit of aan de spits van het reisgezelschap vlogen. Hoe komen de vogels aan dit phenome- nale oriëntatievermogen? Onoplosbaar. HE wetenschap kan dit raadsel tot op heden niet oplossen. Wel gelooft men, dat het oriëntatievermogen van postduiven bijvoorbeeld toe te schrij ven is aan het instinct om naar het nest terug te keren, waarbij aangenomen wordt, dat de eigen duiventil als een soort „peilzender" werkt, die stralen uitzendt in alle richtingen. Ervaren fokkers zijn van mening, dat de duif de „roep van de til" bij gunstige weers omstandigheden meer dan 500 km ver kan horen. Anderen vermoeden, dat de vogels reageren op aardmagnetische stralen. Proeven met duiven, die épa- ciaal voor dit doel van oogkleppen wa ren voorzien, bewezen, dat geen enkele van deze blinde vogels zelfs maar op korte afstand de til terugvond. Zijn het nu echter werkelijk in de eerste plaats optische indrukken, die het „zesde zintuig" van de vogels vor men? Op het laatste ornithoiogencon- gres in Upsaia in Zweden heeft dr Kra mer van het MaxPlanckInstituut in Wilhelmshafen getracht het raadsel van de vogeltrek te verklaren met de invloed van de lichtinval op de trek richting van de „dagtrekkers", zoals de spreeuwen. Maar de meeste trekvogels vliegen 's nachts, omdat ze overdag be zig zijn met' het zoeken naar voedsel. Hoe oriënteren Ze zich? Amerikaanse geleerden hebben in di* verband het geheim van de in het oor aanwezige evenwichtorganen onderzocht, zonder daarbij evenwel tot een bevredigend re sultaat te komen. Slechts één ding is zeker: alle trekvogels vinden met on feilbaar instinct i.i de herfst de duizen den kilometers lange weg naar hun winterkwartieren en in het daarop vol gende voorjaar de weg terug naar Europa, in vele gevallen zelfs naar hun oude nest. oude land om iedere avond naar schouwburg of concertzaal te lopen of om iedere dag bij de wel voorziene boekhandels rond te neuzen. Wat zij missen. |"\E naar Nederland terugkerende „hun hebbe geen cultuur"-vriend kocht hier ook nog nooit een goed boek en bezocht geen enkele maal schouwburg of concertzaal. Het is dan ook niet dit soort „cultuur" dat hij en de andere aan de „cultuurziekte" lijdende immi granten missen. Wat zij missen, en dat kan inderdaad een gemis zijn voor velen, is het gezel lige café-terrasje, het knusse en ver trouwde café-biljart, het aardige bartje en dergelijke zaken, die in het oude land een deel van hun leven uitmaak ten. Voor degenen, die dit een onoverko melijk gemis achten is het „hun hejibe geen cultuur" een heerlijke vondst, waarop zij alle geestelijke pijntjes kun nen afschuiven zoals anderen hun licha melijke pijntjes op „de griep". Het zaniken over dit vermeende ge brek aan cultuur heeft onder de in en rond de grote Australische stlden hok kende Nederlandse immigranten zulke afgrijselijke vormen aangenomen, dat een weldenkend mens zich al huive rend afwendt, wanneer het woord „cul tuur" maar ter sprake komt. Want door dit onredelijke zaniken heeft dit woord de wrange bijsmaak van het „Kultur" der bezettingsjaren gekregen. Geen enkele adspirant-emigrant be hoeft er zich zorgen over te maken, dat hij hier niet op tiid naar zijn concerten of toneelvoorstelling kan, dat hij hier geen goede boeken zou kunnen vinden of dat museumbezoek hem ontzegd zou worden. Inderdaad ontbreekt hier het Hol- 'Irndse café-leven. Voor wie dit een overwegend bezwaar is? Voor degenen, die er inderdaad maar beter aan doen riet uit het oude land weg te gaan. Wart zii zullen zich overal waar het „anders" is onbehaaglijk voelen. Een minder prettig bericht voor de zweefvliegerij in Noord-Holland is, dat zweefvliegende jongelui uit onze pro vincie binnen afzienbare tijd van hun startterrein moeten retireren, aangezien het P.W.N. het terrein voor andere doel einden nodig heeft. Ter plaatse van de Brabantse Land bouw is n.l. een z.g. infiltratieplan ge projecteerd, waarbij water, dat heel vanuit de Lek wordt aangevoerd, daar in aan te leggen grachten zal worden gepompt om de zaak dras te zetten, opdat het de bodem zal infiltreren. De eerste proeven werden reeds genomen in de Noord-Zuidbaan en vormen een handicap voor de zweefvliegers. Het 's voor deze tak van sport jammer, daar men nu juist zo goed op dreef was ge komen en de sierlijke en ranke geluid loze vliegtuigen al een vertrouwde at tractie voor de omgeving geworden wa ren. De leden hopen van ganser harte dat een terrein in de buurt voor de zweefvliegerij behouden kan blijven en dat men er in zal slagen wederom de nodige „Lebensraum" in de vorm ven twee startstroken van 80x 1000 mc'er ter beschikking kan krijgen. De i"-ht in ons dicht bevolkte land is ge'v'-' !g groot genoeg, maar de ruimte om er in te komen blijft een teer punt. Laat het P.W.N. het „kostbare water" en de zweefvliegers hun „vrije lucht", om al- doende los van het „aardige gedoe" te zweven als een vogel hoog in de lucht langs de kust en Hollands dreven. Tekort aan personeel bij Duinenbosch Het aantal patiënten in het Prov. ziekenhuis Duinenbosch wordt' voor 1953 geraamd op 930, d.i. 93 pnliëriten beneden de maximale bezetting, door het nog steeds heersende tekort aan gediplomeerd verplegend personec-1. Ook bij het provinciale ziekenhuis te Santpoort heeft men met dit tekort te kampen, zodat is uitgegaan van een onderbezetting van ca 90 plaatsen. Het totale aantal te verplegen patiënten is hier geraamd op 1410.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 7