Handige hulpmiddelen
i
Eerst praten, dan trouwen
EENVOUD SIERT DE AVONDJAPON
1 P Wf I I
Simpele, maar gedistingeerde
robe van Christian Dior
HET ADVIES VAN
Dr BONTEKOE
0
M
r
F M
Hoewel men s winters meer binnenshuis is en de voor
keur geeft aan „gezelligheid rond de haard", zijn er toch
ook heel wat avonden, waarop men zich ontspanning in
andere vorm gunt. Het is nu eenmaal zo, dat in ons land niet
als voorschrift geldt in groot tenue te verschijnen. In Frankrijk
en Italië is dit anders, daar weet de vrouw zich door haar
kleding een aparte sfeer te verschaffen, welke de uitgaans
avonden tot een volledig succes maakt, ondanks het feit dat
de portemonnaies geen abnormale uitgaven toelaten
Een losse avondrok
heeft streepje voor
Een heerlijke appeltaart
TOT UW DIENST, MEVROUW
Kroningskapsels
S A S K I A
Hoe maak ik nu eens
zandkoekjes
In onze tweede jeugd
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1952
.^ftXJXtZ;CL
bekende tweejaar
vertegenwoordigd
presentatie vloeide
1 ad voor de Kunst
lande paviljoen de
rken gewenst noch
arbarmelijke staat
huis even hard als
nden werken voor
nwezig is, en van
sgers, die thans in
Wijlen hun vriend
ge dan evenals zij
groep De Ploeg
iet expressionisme
i enkele band meer.
:en het: hij is vol-
:f. Deze stukken
nieuw twistpunt
hier overigens al»
i: In hoeverre kan
rol en kleine stern-
zerken nog tot de
gezelschap valt met
id tot de expres-
noch heeft het
ting mee. De com-
verentie tegenover
rieden kunstenaars
Joh. Proost en S.
ta een aantal hun-
m opgehangen
j grafici als Elen-
ier, Disberg, bij een
Constant voor
het minst van al
opbrengen,
s niet euvel, dat ons
e fraaie stemmings-
kstra en Wiegers,
vures van Hendriks,
van Tamus Oud en
naar de bizarre
mge's litho's. Dis
ss zijn geestig. Of
nde etsen van Ap
.s. mag men dan van
ïebben. Van W.
f Nederlandse
j in Da vos
ran het Nederlandse
is is een film ver-
de algemene titel
ergen". Deze docu-
digd door Polygoon-
uctieleiding van Jan
Kerkhof aan de
ienario van Meis van
lm is in het Haagse
de eerste maal ver-
ubliek van vooraan-
enden en vertegen
pers.
jeld als propaganda-
ichouwers moeten er
racht tot steunver-
ihtige werk. De rol-
ld van het leven der
culose-patiënten, die
se bergen in een Ne
ig en onder Neder-
:ing zoeken. Daarbij
ng van het gebouw,
gswerk, van de cul-
ijke verzorging der
:ijnswerk en al het-
de verzorging van
verbonden is, ge-
orkest heeft korte-
an Otterloo een van
mposities uitgevoerd,
suite door Eduard
d uit de muziek bij
iocles. Na afloop van
het applaus aller-
i Otterloo werd zelfs
doch de vraag rijst:
tsluitend dirigent en
oortreffelijke uitvoe-
pplaus wellicht ook
hulde aan Diepen-
5t het geval geweest
t anders want een
staat om alle critiek
2k het zwijgen op te
uisteraar in vervoe-
eze meesterlijke mu-
;ehele Diepenbrock-
2orie van het hand
laar in de actualiteit:
prachtig! Hartstoch-
ogen (merkwaardig
i hoorns ontbreken!)
voornaam-beheerst
e wraak van Orestes
lektra, welke uitein-
hun ontrouwe moe-
ar tot gevolg heeft.
bedoeling om hier
op de betekenis van
r het Nederlandse
n willen wij uit-
len dat de schoon-
ktra-suite" de groot-
pper klaar en helder
:'s vakmanschap be.
niet te worden ge-
nde, tastende com-
een toondichter met
luid geworden An-
et slaafs geïmiteerd,
hreven in een Wag-
lanse of Debussiaan-
t invloeden van de-
p een persoonlijke
eigendom gemaakt.
itijl on-Nederlandser
tijdgenoten in den-
her ook. Is het wel
bij de gemiddelde
't respect voor Die-
lijd vergezeld gaat
egenheid? Veel luls-
maar dan zijn ook
noodzakelijkl
f\NNODIG aan Noordhollanders te
vragen waar in 1573 de victorie
begon, maar minder bekend is dat on
geveer honderd jaar later een geboren
Alkmaarder, Dr. Bontekoe, „het excel
lente Kruyd Thee" haar uictorie liet
beginnen. Cornelis Bontekoe, Neder
lands geneesheer, later hoogleraar te
Franeker, had de bijnaam „de Thee-
dokter". Hij, die thee als een univer
seel geneesmiddel beschouwde, raadde
zijn patiënten het drinken van ette
lijke koppen thee per dag, aan.
Wat te zeggen van een dokter die
kwalen in de destijds gangbare drama
tische termen, als de pijnen der co-
lyics, de last van zware dromen, als-
mede het verteren van alle rauwe
vochtigheid wilde verdrijven door die
zieken 50 a. 60 kopjes thee per dag
voor te schrijven.
Thee was toen nog maar kort in de
ze landen bekend. In de tijd van de
Oost-Indische Compagnie brachten de
rijke kooplieden en gezagvoerders van
de vloot dit kruid als een curiositeit
mee van hun reizen naar China en
Japan. Slechts de vrouwen van pa
triciërs waren in de gelegenheid bij de
ontvangst van gasten het thee drinken
tot het hoogtepunt te maken. Ofschoon
er hier en daar wel gezellige „thee-
salets" waren, gaf de onbekendheid
van het artikel ook wel eens aanlei
ding tot vreemde situaties.
Hoe zoudt U het vinden op een di
ner genood te worden en thee als
groenten voorgezet te krijgen? Dit ge
beurde in ongeveer 1650 in Engeland,
waar de gastvrouw de theebladen als
andijme gekookt, het water afgegoten
en de zogenaamde groenten op een
i schotel gegarneerd had. Zoudt U te
genover de gastvrouw, die in de me-
I ning tisi'iceerde iets heel bijzonders op
geschept te hebben, de juiste houding
I weten te vinden? Zoudt U, nog erger,
zonder blikken of blozen haar gerecht
eer aan kunnen doen?
f En ziedaar kwam Dr. Bontekoe en
beijverde zich dit exotische product
van genot- tot geneesmiddel te maken.
i Van de tafel der rijken naar het ziek
bed van iedereen. Hij schreef in een
tractaat zoveel voordelen voor zijn
theetheorie neer dat hij wel een aan
tal voorstanders moest maken. Vooruit
waarom de goede raad niet eens ge-
vrobeerd als het „alle duizelingen en
fijnen des hoofds verligt en geneest,
alle verstoptheid wegneemt de galle
zachtelijk purgeert". Men moet van
deze onaangenaamheden maar last
hebben! En Bontekoe, toen lijfarts van
ae Keurvorst van Brandenburg was
aak niet de eerste de beste. Dokter
Bontekoe's tractaat wist nog veel meer
te vertellen wat de mens van nut kan
2W. „Thee maakt het gezicht klaar,
zuiuert de verbrande humeuren, ver-
Nfgt de dommigheid, doet de vrees
wijken, scherpt het vernuft, verwak-
kert het verstand, verdrijft overtollige
slaap.
Dr. Bontekoe gaf een raad waar wij
viets op tegen kunnen hebben, zij het
dan misschien dat het aantal kopjes
thee ons wat te veel zou zijn. Maar wij
Sijn dan ook allang tevreden als de
drank voldoet aan wat de Engelse
staatsman Gladstone er van zei:
Indien ge koud zijt, zal thee U
verwarmen.
Indien ge verhit zijt, zal thee U
verkoelen
Indien ge terneergeslagen zijt, zal
thee U opbeuren.
Indien ge opgewonden zijt, zal thee
U kalmeren.
Dat ons treksel geen naar of bitter
theedrankje wordt, hebben wij in eigen
hand. Het juiste theerecept gaf Dr.
Bontekoe er niet bij, maar misschien
hebt U het wel sens van Uw groot
moeder gehoord: „Een schepje vc
fdn,t kopje, plus een schepje voor de
11 uiordt de drank vol en op
wekkend en zal ze zeker volgens Dr.
Bontekoe „de verbrande humeuren
zuiveren en het harte courageren".
J^ATUURLIJK zijn er modellen,
welke in prijsklassen vallen, die
niet direct door de gemiddelde
vrouw te betalen zijn. Het zou ook
overbodige luxe zijn, indien men
zich, in een provinciestad, wonend,
iets extravagants zou aanschaffen.
Practisch en voordeliger is nu een
maal meer dan één toilet ter af
wisseling te hebben dan één exem
plaar, dat duur en opvallend is.
Vandaar, dat de losse avondrok in
het algemeen bij ons een streepje
voor heett. Toch mogen wij U op
papier niet een aparte avondjapon
onthouden, zoals de beau monde van
Parijs draagt. Men kan er wellicht
een aardig idee door krijgen, om
een oude japon een gedaanteverwis
seling te doen ondergaan. Ten ge
rieve van de dames, die daadwerke
lijke plannen in die richting hebben:
pas eens een aardige corsage toe of
breng een ceintuur aan waarin op
charmante wijze een tulen pochet-
te kan worden gestoken. U zult zien,
dgt het werkelijk gezellig staat.
Dior, de schepper van bijgaande
robe du soir, hield het model uiterst
simpel en bereikte hierdoor juist
een zeer gedistingeerd effect. De rok
aan de voorzijde glad, is diep ge
plooid in de taille, teneinde deze
iets meer te laten uitkomen.
Het lijfje heeft de zogenaamde
bertakraag, welke enkele jaren te
rug in de bontsoortén zo'n grote
opgang maakte. Deze kraag zet- zich
voort in de brede stola, waarmee
men, door ervaren manoeuvreren,
de japon een ander aanzien kan
geven; tevens wordt een beschut
ting gevormd tegen de koude wind.
Een geheel ander toilet, dat zich
eveneens zeer goed leent voor het
geklede genre, laat de andere man
nequin zien. De japon heeft een
chemise-halslijn en driekwart lange
mouwen. Wil men niet in het lang,
doch, volgens de eisen des tijds, in
een geklede japon verschijnen, dan
kan men rond de heupen een zwaar
zijden strik in een iets donkerder
tint aanbrengen, eindigend in royale
slippen.
Het zou wel aanbeveling verdie
nen, om, in tegenstelling met de
mannequin een collier te dragen;
een gepaste halsvulling vrijwaart U
van de zorg iets vergeten te zijn
De halflange handschoenen comple
teren ook hier het geheel.
Onrustig, gejaagd?
Mijnbardfs Zenuwtabletten
Merken en kalmeren Uw zenuwen.
Voor 8 stuks: 100 gr. (ruim 1 kopje)
bloem, 50 gr. 1/5 pakje) boter of
margarine, 40 gr. (2Vz eetlepel) sui
ker, iets zout, 2 eetlepels melk of
water, een appel, geschild en in
stukjes gesneden, suiker en kaneel,
(iets ei).
Van bloem, boter of margarine, sui
ker, zout en melk of water een soepel
deeg kneden. Het deeg uitrollen op een
met bloem bestoven tafel of aanrecht,
tot een lap, die twee maal za lang als
breed is (b.v. 32 x 16 cm.). Hier 8 vier
kanten uit snijden. Op één hoek van
elk vierkant een bergje leggen, be
staande uit stukjes appel, vermengd
met wat suiker en kaneel. De andere
hoek hier overheen slaan, zodat men
flappen krijgt. De randen met water
op elkaar plakken. Heeft men iets ei
beschikbaar, dan dit verdunnen met
een weinig water en de bovenkant van
de flapjes hiermee bestrijken. De flap
jes op een ingevet bakblik leggen en
ze in een matig warme oven (150° C)
in ong. 20 minuten gaar en goudbruin
bakken.
Nieuwe kapsels zijn ontworpen
voor de kroningsplechtigheden in
Engeland. Hier een voorbeeld: de
„royale",-waarin het monogram van
koningin Elizabeth is verwerkt.
RDE en netheid moet er zijn, an
ders blijft de boel niet vlot lopen,
vooral niet in een gezin, waar
meerderen aan tafel zitten. Een
rommelige dressoirlade is vervelend.
Het bemoeilijkt het overzicht en dik
wijls wordt het bestek beschadigd door
over elkaar krassende lepels en vorken.
Bij onordelijk opbergen gebruikt men
ook steeds weer andere lepels en vor
ken, zodat U wekelijks het hele stel
moet opwrijven of poetsen. Een gestof
feerde dressoirla, die dikwijls onder
verdeeld is, helpt ons al een heel stuk
in de goede richting. Bezit men zo'n
groen .beklede lade echter niet, dan
kunt U uit de misère geholpen worden
door de:
NIKO REKJES. Dat zijn houten
latjes, keurig met groen vilt bekleed
en welke allerlei grappige gleufjes en
uithollingen hebben, waarm messen
en vorken passen. Het is een amu
sant spel om uit de ontelbare moge
lijkheden die deze rekjes bieden
datgene te zoeken wat men juist ge
bruiken kan. Ik noem U een enkel
voorbeeld:
12- of 6-delige rekjes voor messen,
gebakvorkjes of voor lepels en vor
ken. U kunt er ook één nemen die
gemaakt is zowel Voor grote lepels,
vleesvork, juslepels en klein bestek.
Er bestaat een bodemplaat voor de
dressoiriade met afmetingen van 35
bij 50 cm en één van 50 bij 70 cm.
Men legt er de uitgezochte rekjes op
en daar de bekleedstof stroef is,
plakken de plaat en het rekje op
elkaar en behoeft U niet bang te zijn
dat alles bij het opentrekken van de
lade gaat schuiven.
Zelfs al is uw dressoirlade bekleed,
dan nog is zo'n rek een uitkomst om
de gepoetste halve en hele dozijn
tjes een plaatsje te geven.
Onmogelijk U van alles de prijzen
te zeggen, maar ziehier een paar
voorbeelden:
NIKO REKJE 3K6 voor 6 messen,
fruitmesjes enz. 0.85; NIHK REKJE
U 15/6 voor 12 vorken of lepels 2;
BODEMPLAAT voor dressoirlade
35/50 cm 4.50.
Voorkomen is beter dan genezen.
Voorziet U dus tijdig van een plastic
DEURBESCHERMER onder de deur
knop. Een vuile deurpost kan een
mens soms spijtig doen zuchten. Ik
geef toe: „Het staat niet mooi, maar
vieze vingerafdrukken doen dat ook
niet". Besluit U tot kopen, neemt U
dan wit plastic van 0.80. Dat valt
het minste op.
De tijd komt weer aan dat iedere
huisvrouw wat wil .bakken en daar
bij wel eens een dooier van het wit
moet scheiden. Daarbij kan een Klik-
Klak EIERSCHEIDER U goede dien
sten bewijzen. Deze scheider past op
een kopje. Bij gebruik gaat het als
volgt: neemt in de rechterhand het
ei en tikt het op de rand van het in
strumentje. „KLIK" zegt het ei en
even later, als het dooier in het mid
den van de scheider valt, waar het
in het zich daar bevindende holletje
nog wat ligt na te trillen hoort U
„KLAK". Daarna ziet U het wit door
een paar openingetjes in het kopje
wegzakken en zult U misschien den
ken: „Heerlijk dat er nu niets ver
keerd kan gebeuren. Geen geel meer
bij wit of wit bij geel". Voor 1.50
een mooi verchroomd instrumentje.
Liefhebbers van patates-frites zijn
er legio. Ook U zoudt Uw huisgenoten
veel vaker tracteren op dit aardap
pelgerecht als U niet tegen het werk
opzag om die tientallen reepjes te
snijden. Is het U 5.25 waard om in
de toekomst daarvan verlost te zijn?
Er bestaat een PATATES-FRITÈS-
SNIJDER die bij één simpele hand
beweging 25 reepjes tegelijk geeft.
Daar kunt U het nooit van winnen.
Er is geen mogelijkheid om verwon
dingen op te lopen daar het mes be
schermd is. U kunt er dus ook ieder
klein keukenhulpje mee laten wer
ken. Het is telkens weer een verras
sing te zien hoe een knobbelige aard
appel er als reepjes uitkomt. Een
degelijk instrument, dat een plaats
in de keuken waard is, staat tot Uw
dienst, Mevrouw!
PETRA.
i I ET chapiter „Huwelijk" heeft, blij-
l—l Kens de vele reacties op voor-
gaande kolommen over dit onder
werp, zozeer de aandacht van man- en
vrouwvolk beide, dat wij voorlopig
nog niet aan het eind van de discussie
zijn. En dat is, dacht ik zo, een goed
teken. Temeer, omdat er in vele brie
ven zo duidelijk de bedoeling voor zit,
zich over dit onderwerp nu eens on
omwonden uit te spreken, én omdat
men over en weer ernstige pogingen
doet elkaar althans te begrijpen.
Dat is alvast een grote winst. Tot nu
toe was het algemeen gevoelen toch
wel ongeveer zo, dat de mensheid, wat
het sexuele vraagstuk betrof, hopeloos
in twee kampen was verdeeld. In die
kampen, uitsluitend bevolkt door man
nen ól vrouwen, werd onder elkaar,
vaak met verbittering vastgesteld: dat
er met de andere partij eenvoudig niet
te praten viel. Omdat die partij in de
verste verte niet aanvoelen, laat staan
begrijpen kon, wat het sexuele leven
voor de partner betekende.
In het vrouwenkamp werd heftig en
bitter geschimpt op de bruutheid, de
trouweloosheid, de laag-bij-de-gronds-
heid van de mannen (een boek als ,.Le
deuxième sexe" is één scherp, veront
waardigd, sarcastisch verwijt)binnen
de palen van het mannen-enclave wer
den de schouders opgehaald over die
volstrekt onberekenbare, korte, direct
beledigde vrouwen, die zich met aller
lei slimme uitvluchten aan het sexueel
verkeer poogden te onttrekken.
Dat heeft eeuwen zo geduurd; men
sprak over en weer een volstrekt on
begrijpelijke taal, en deed geen moeite
die van de ander ook maar tot en met
het a.b.c. te leren. Hoogstens werd
paarsgewijs na veel strubbelen en wor
stelen eindelijk het juiste verstaan ge
vonden, en dan riep de opgeluchte
buitenwacht: kijk es, een gelukkig
huwelijk!
Vandaag de dag begint het besef te
dagen, dat er toch misschien iets ha
pert aan die toestand van twee kam
pen met een schutting er tussen, en het
resultaat fladdert onder andere op
Saskia's schrijftafel neer. Dat is een
moedgevend begin.
Daarom, lieve lezeres die mij verbol
gen schrijft: Wat zijn dat voor manie
ren, dat een man over zijn intieme hu
welijksleven schrijft aan een onbeken
de vrouw! wees, bid ik u, niet te
haastig in uw oordeel.
Terecht oordeelt een andere lezeres,
dat men zich dikwijls vrijer uit tegen
over een vreemde dan tegenover de
echtgenoot en dat juist iemand van de
andere sekse eerder in vertrouwen ge
nomen wordt. Wij vrouwen moeten het
loven als een man in ons gezelschap
eindelijk eens eerlijk en zonder flauwe
grappen of autoriteitsvertoon met zijn
onbegrepen moeilijkheden komt en
zegt: Hoe zit dat nu, waarom wil de
vrouw zoiets niet zien?
AG ik daarom nu eens het woord
geven aan zo'n man, die na jaren
van teleurstellende huwelijks
ervaring eindelijk de moed heeft, voor
ons forum zijn nood te -klagen? Hij is
blijkbaar niet één van die heren, voor
wie een echtgenote alleen maar als
sexueel wezen bestaansrecht heeft. Hii
schrijft eerlijk: „Meent u nu niet, dat
ik alleen oog heb voor de sexuele lief
de; neen, ook bij de man raakt dat
meer en meer op de achtergrond. Maar
een andere vraag is of het nodig en
goed is dat deze geheel en finaal uit
geroeid moet worden. Ik meen van
niet, en acht het voor beiden goed en
nuttig dat ook dit deel van het huwe
lijk, zo lang men gezond en fit is, in
ere wordt gehouden".
Hier kan ik de schrijver alvast ge
rust stellen, dat zijn lekenconclusie
door elke dokter zal worden bevestigd.
Misschien is de wiiste uitspraak die ik
in dezen hoorde wel die van een vrou
welijk arts, echtgenote en moeder en
persoonlijk van zeer positieve gods
dienstige levensopvatting. „In het
sexuele leven", zeide zij, „is het hoogst
gevaarlijk de natuur geweld aan te
doen. Daaruit komen eigenlijk alle
huwelijksconflicten, ook op geestelijk
gebied, voort".
De schrijver van deze brief heeft
dat wel heel sterk ondervonden. Zijn
leven is verbitterd door het feit, dat
zijn vrouw zich, nog vóór de overgangs
jaren met listen en uitvluchten als
echtgenote heeft uitgeschakeld en
alleen nog maar als moeder en groot
moeder wenst te leven. Hij voelt dit,
evenals elke gezonde echtgenoot, als
een smaad: hij telt niet meer mee, hij
heeft als man afgedaan.
En zijn scherpe en eenzijdige con
clusie zal menige vrouw tot protest
verlokken „Een man is zo geschapen
en kan daar niets aan doen. Mijn me
ning over de vrouw is deze: Het meisja
wil trouwen, want dat doet iedereen,
en dan ben je meteen onderdak. De
jong getrouwde vrouw wil dan eerst
wel sexueel .bevredigd worden, maar
wenst zich tenslotte een paar kinderen
DOOR
(geen groot gezin) en wil zich daaraan
wijden. Als dat alles dan achter de rug
is moet de man eigenlijk gezorgd heb
ben dat de „oude dag" veilig is. Hierna
heeft de „man" afgedaan en wordt
„dood" gemaakt, en men leeft zo mo
gelijk tezamen verder voor de kinde
ren en kleinkinderen".
Ik begrijp dat deze briefschrijver
verbitterd is, maar dat geeft hem nog
niet het recht om nu maar met (typisch
vrouwelijke) eenzijdigheid te verkla
ren dat „de vrouw" zich in het huwe
lijk zo gedraagt. Ik kan hem stapels
brieven laten zien die het tegendeel
bewijzen.
Maar een andere kwestie is: of hij
ook zelf mede schuldig is aan deze
ontgoocheling. Want zijn vrouw kan
een doortrapte egoïst zijn maar dat
had hij toch in de verlovingstijd aan
allerlei dingen moeten bemerken, en
zich tijdig moeten terugtrekken. Of
kan die afkeer van de vrouw na de
geboorte van enige kinderen misschien
ook het gevolg zijn van zijn sexueel
verkeerd optreden? Heeft hij haar
altijd wel behandeld als d e vrouw, die
hij .begeerde, of was zij eigenlijk alleen
maar een vrouw voor hem? Koelheid
en afkeer wortelen vaak in bezeerd-
heid.
En tenslotte: „waarom heeft hij deze
dingen niet vóór ziin huwelijk met haar
besproken? Waarom heeft hij haar
toen, voor de beslissende stap niet ge
vraagd wat haar ideaal van het huwe
lijk was? De verloving is toch nog wel
voor iets anders goed dan voor het
aanslepen van strootjes voor het nest.
Voor het deeg: 200 gr. (ruim 2
kopjes) bloem 125 gr. (Vz pakje)
boter of margarine, 100 gr. 1
kopje) witte basterdsuiker, iets
zout, 1 pakje vanillesuiker.
De bloem, de basterdsuiker, het
zcrut en de vanillesuiker vermengen
in een kom en zo nodig zeven. De bo
ter of de margarine er met twee mes
sen doorheen snijden en alle ingre
diënten tot een stevige samenhan
gende bal kneden. Als het deeg na
goed kneden iets te droog is, een
weinig koud water toevoegen.
aan. Het lijfje aan de rok naaien.
De ceintuur wordt 3 cm. breed.
Hier is de japon gegarneerd met
geplooide zijden stroken. U zoudt
ook kant of geplisseerde tule
kunnen nemen. Feestelijk szaat
een corsage van één of meer grote
bloemen, die op een klein plas
tronnetje gehecht zijn. Allerlei
soorten vestjes, van de eenvou
digste tot de meest luxueuse
toe, doen het uitstekend in een
dergelijke halsopening en als u
daarvan houdt, kunt u er ook eens
een kraag langs maken ter afwis
seling. We geven u zo maar en
kele ideetjes, maar de mogelijk
heden om uw japon een geheel
eigen cachet te geven zijn hiermee
niet uitgeput. U moet ook niet uit
het oog verliezen, dat de stof van
de japon, de leefijd van de draag
ster en, last but not least, de per
soonlijke smaak een grote rol spe
len bij het kiezen van zo'n gar
nering.
glV NU EENS een japonnetje
voor de dames, die niet meer
piepjong en ook niet meer zo heel
slank zijn. Het is een gekleed
model met aangeknipte mouwen,
dat zowel in een zijden als in een
niet te zware wollen stof uitge
voerd kan worden. Het voorpand
vertoont een driehoekig taillestuk
je dat de voorbaan met de even
uitspringende dubbele plooien wat
langer maakt. De vrij diepe V.-
hals laat zich op velerlei manie
ren garneren, zodat u met dezelf
de japon steeds „anders" kunt
verschijnen. De zakken mogen
desgewenst vervallen.
Men heeft nodig circa 3 meter stof
van 140 breed. Het patroon van
het taillestukje knipt u los van het
voorpand. De in de voorbaan aan
gegeven voeringzak is van boven
1 cm. breder dan die aan het heup
stuk, daardoor staat de zak heel
even uit.
U verbindt het heupstuk en de
voeringzak met de rokbaan en
legt x op o vallend de plooien in,
die u van bovrn een eindje dicht-
stikt. In de achterbaan maakt u
de figurnaadjes. De dubbele plooi
middenachter legt u net eender
als die van de voorbaan. Zijnaden
sluiten. De linkerzijnaad blijft van
boven open voor een taillesplitje
met treksluiting.
In voor- en rugpand de figuurna
den stikken en schouder-, mouw
en zijnaden sluiten. U knipt de
oksels in en zet de okselstukjes
tussen. Het taillestukje wordt met
de voorpanden verbonden. Tegen
de voorkanten en de achterhals
brengt u het 4 cm. brede beleg