Handige hulpmiddelen i Eerst praten, dan trouwen EENVOUD SIERT DE AVONDJAPON 1 P Wf I I Simpele, maar gedistingeerde robe van Christian Dior HET ADVIES VAN Dr BONTEKOE 0 M r F M Hoewel men s winters meer binnenshuis is en de voor keur geeft aan „gezelligheid rond de haard", zijn er toch ook heel wat avonden, waarop men zich ontspanning in andere vorm gunt. Het is nu eenmaal zo, dat in ons land niet als voorschrift geldt in groot tenue te verschijnen. In Frankrijk en Italië is dit anders, daar weet de vrouw zich door haar kleding een aparte sfeer te verschaffen, welke de uitgaans avonden tot een volledig succes maakt, ondanks het feit dat de portemonnaies geen abnormale uitgaven toelaten Een losse avondrok heeft streepje voor Een heerlijke appeltaart TOT UW DIENST, MEVROUW Kroningskapsels S A S K I A Hoe maak ik nu eens zandkoekjes In onze tweede jeugd ZATERDAG 15 NOVEMBER 1952 .^ftXJXtZ;CL bekende tweejaar vertegenwoordigd presentatie vloeide 1 ad voor de Kunst lande paviljoen de rken gewenst noch arbarmelijke staat huis even hard als nden werken voor nwezig is, en van sgers, die thans in Wijlen hun vriend ge dan evenals zij groep De Ploeg iet expressionisme i enkele band meer. :en het: hij is vol- :f. Deze stukken nieuw twistpunt hier overigens al» i: In hoeverre kan rol en kleine stern- zerken nog tot de gezelschap valt met id tot de expres- noch heeft het ting mee. De com- verentie tegenover rieden kunstenaars Joh. Proost en S. ta een aantal hun- m opgehangen j grafici als Elen- ier, Disberg, bij een Constant voor het minst van al opbrengen, s niet euvel, dat ons e fraaie stemmings- kstra en Wiegers, vures van Hendriks, van Tamus Oud en naar de bizarre mge's litho's. Dis ss zijn geestig. Of nde etsen van Ap .s. mag men dan van ïebben. Van W. f Nederlandse j in Da vos ran het Nederlandse is is een film ver- de algemene titel ergen". Deze docu- digd door Polygoon- uctieleiding van Jan Kerkhof aan de ienario van Meis van lm is in het Haagse de eerste maal ver- ubliek van vooraan- enden en vertegen pers. jeld als propaganda- ichouwers moeten er racht tot steunver- ihtige werk. De rol- ld van het leven der culose-patiënten, die se bergen in een Ne ig en onder Neder- :ing zoeken. Daarbij ng van het gebouw, gswerk, van de cul- ijke verzorging der :ijnswerk en al het- de verzorging van verbonden is, ge- orkest heeft korte- an Otterloo een van mposities uitgevoerd, suite door Eduard d uit de muziek bij iocles. Na afloop van het applaus aller- i Otterloo werd zelfs doch de vraag rijst: tsluitend dirigent en oortreffelijke uitvoe- pplaus wellicht ook hulde aan Diepen- 5t het geval geweest t anders want een staat om alle critiek 2k het zwijgen op te uisteraar in vervoe- eze meesterlijke mu- ;ehele Diepenbrock- 2orie van het hand laar in de actualiteit: prachtig! Hartstoch- ogen (merkwaardig i hoorns ontbreken!) voornaam-beheerst e wraak van Orestes lektra, welke uitein- hun ontrouwe moe- ar tot gevolg heeft. bedoeling om hier op de betekenis van r het Nederlandse n willen wij uit- len dat de schoon- ktra-suite" de groot- pper klaar en helder :'s vakmanschap be. niet te worden ge- nde, tastende com- een toondichter met luid geworden An- et slaafs geïmiteerd, hreven in een Wag- lanse of Debussiaan- t invloeden van de- p een persoonlijke eigendom gemaakt. itijl on-Nederlandser tijdgenoten in den- her ook. Is het wel bij de gemiddelde 't respect voor Die- lijd vergezeld gaat egenheid? Veel luls- maar dan zijn ook noodzakelijkl f\NNODIG aan Noordhollanders te vragen waar in 1573 de victorie begon, maar minder bekend is dat on geveer honderd jaar later een geboren Alkmaarder, Dr. Bontekoe, „het excel lente Kruyd Thee" haar uictorie liet beginnen. Cornelis Bontekoe, Neder lands geneesheer, later hoogleraar te Franeker, had de bijnaam „de Thee- dokter". Hij, die thee als een univer seel geneesmiddel beschouwde, raadde zijn patiënten het drinken van ette lijke koppen thee per dag, aan. Wat te zeggen van een dokter die kwalen in de destijds gangbare drama tische termen, als de pijnen der co- lyics, de last van zware dromen, als- mede het verteren van alle rauwe vochtigheid wilde verdrijven door die zieken 50 a. 60 kopjes thee per dag voor te schrijven. Thee was toen nog maar kort in de ze landen bekend. In de tijd van de Oost-Indische Compagnie brachten de rijke kooplieden en gezagvoerders van de vloot dit kruid als een curiositeit mee van hun reizen naar China en Japan. Slechts de vrouwen van pa triciërs waren in de gelegenheid bij de ontvangst van gasten het thee drinken tot het hoogtepunt te maken. Ofschoon er hier en daar wel gezellige „thee- salets" waren, gaf de onbekendheid van het artikel ook wel eens aanlei ding tot vreemde situaties. Hoe zoudt U het vinden op een di ner genood te worden en thee als groenten voorgezet te krijgen? Dit ge beurde in ongeveer 1650 in Engeland, waar de gastvrouw de theebladen als andijme gekookt, het water afgegoten en de zogenaamde groenten op een i schotel gegarneerd had. Zoudt U te genover de gastvrouw, die in de me- I ning tisi'iceerde iets heel bijzonders op geschept te hebben, de juiste houding I weten te vinden? Zoudt U, nog erger, zonder blikken of blozen haar gerecht eer aan kunnen doen? f En ziedaar kwam Dr. Bontekoe en beijverde zich dit exotische product van genot- tot geneesmiddel te maken. i Van de tafel der rijken naar het ziek bed van iedereen. Hij schreef in een tractaat zoveel voordelen voor zijn theetheorie neer dat hij wel een aan tal voorstanders moest maken. Vooruit waarom de goede raad niet eens ge- vrobeerd als het „alle duizelingen en fijnen des hoofds verligt en geneest, alle verstoptheid wegneemt de galle zachtelijk purgeert". Men moet van deze onaangenaamheden maar last hebben! En Bontekoe, toen lijfarts van ae Keurvorst van Brandenburg was aak niet de eerste de beste. Dokter Bontekoe's tractaat wist nog veel meer te vertellen wat de mens van nut kan 2W. „Thee maakt het gezicht klaar, zuiuert de verbrande humeuren, ver- Nfgt de dommigheid, doet de vrees wijken, scherpt het vernuft, verwak- kert het verstand, verdrijft overtollige slaap. Dr. Bontekoe gaf een raad waar wij viets op tegen kunnen hebben, zij het dan misschien dat het aantal kopjes thee ons wat te veel zou zijn. Maar wij Sijn dan ook allang tevreden als de drank voldoet aan wat de Engelse staatsman Gladstone er van zei: Indien ge koud zijt, zal thee U verwarmen. Indien ge verhit zijt, zal thee U verkoelen Indien ge terneergeslagen zijt, zal thee U opbeuren. Indien ge opgewonden zijt, zal thee U kalmeren. Dat ons treksel geen naar of bitter theedrankje wordt, hebben wij in eigen hand. Het juiste theerecept gaf Dr. Bontekoe er niet bij, maar misschien hebt U het wel sens van Uw groot moeder gehoord: „Een schepje vc fdn,t kopje, plus een schepje voor de 11 uiordt de drank vol en op wekkend en zal ze zeker volgens Dr. Bontekoe „de verbrande humeuren zuiveren en het harte courageren". J^ATUURLIJK zijn er modellen, welke in prijsklassen vallen, die niet direct door de gemiddelde vrouw te betalen zijn. Het zou ook overbodige luxe zijn, indien men zich, in een provinciestad, wonend, iets extravagants zou aanschaffen. Practisch en voordeliger is nu een maal meer dan één toilet ter af wisseling te hebben dan één exem plaar, dat duur en opvallend is. Vandaar, dat de losse avondrok in het algemeen bij ons een streepje voor heett. Toch mogen wij U op papier niet een aparte avondjapon onthouden, zoals de beau monde van Parijs draagt. Men kan er wellicht een aardig idee door krijgen, om een oude japon een gedaanteverwis seling te doen ondergaan. Ten ge rieve van de dames, die daadwerke lijke plannen in die richting hebben: pas eens een aardige corsage toe of breng een ceintuur aan waarin op charmante wijze een tulen pochet- te kan worden gestoken. U zult zien, dgt het werkelijk gezellig staat. Dior, de schepper van bijgaande robe du soir, hield het model uiterst simpel en bereikte hierdoor juist een zeer gedistingeerd effect. De rok aan de voorzijde glad, is diep ge plooid in de taille, teneinde deze iets meer te laten uitkomen. Het lijfje heeft de zogenaamde bertakraag, welke enkele jaren te rug in de bontsoortén zo'n grote opgang maakte. Deze kraag zet- zich voort in de brede stola, waarmee men, door ervaren manoeuvreren, de japon een ander aanzien kan geven; tevens wordt een beschut ting gevormd tegen de koude wind. Een geheel ander toilet, dat zich eveneens zeer goed leent voor het geklede genre, laat de andere man nequin zien. De japon heeft een chemise-halslijn en driekwart lange mouwen. Wil men niet in het lang, doch, volgens de eisen des tijds, in een geklede japon verschijnen, dan kan men rond de heupen een zwaar zijden strik in een iets donkerder tint aanbrengen, eindigend in royale slippen. Het zou wel aanbeveling verdie nen, om, in tegenstelling met de mannequin een collier te dragen; een gepaste halsvulling vrijwaart U van de zorg iets vergeten te zijn De halflange handschoenen comple teren ook hier het geheel. Onrustig, gejaagd? Mijnbardfs Zenuwtabletten Merken en kalmeren Uw zenuwen. Voor 8 stuks: 100 gr. (ruim 1 kopje) bloem, 50 gr. 1/5 pakje) boter of margarine, 40 gr. (2Vz eetlepel) sui ker, iets zout, 2 eetlepels melk of water, een appel, geschild en in stukjes gesneden, suiker en kaneel, (iets ei). Van bloem, boter of margarine, sui ker, zout en melk of water een soepel deeg kneden. Het deeg uitrollen op een met bloem bestoven tafel of aanrecht, tot een lap, die twee maal za lang als breed is (b.v. 32 x 16 cm.). Hier 8 vier kanten uit snijden. Op één hoek van elk vierkant een bergje leggen, be staande uit stukjes appel, vermengd met wat suiker en kaneel. De andere hoek hier overheen slaan, zodat men flappen krijgt. De randen met water op elkaar plakken. Heeft men iets ei beschikbaar, dan dit verdunnen met een weinig water en de bovenkant van de flapjes hiermee bestrijken. De flap jes op een ingevet bakblik leggen en ze in een matig warme oven (150° C) in ong. 20 minuten gaar en goudbruin bakken. Nieuwe kapsels zijn ontworpen voor de kroningsplechtigheden in Engeland. Hier een voorbeeld: de „royale",-waarin het monogram van koningin Elizabeth is verwerkt. RDE en netheid moet er zijn, an ders blijft de boel niet vlot lopen, vooral niet in een gezin, waar meerderen aan tafel zitten. Een rommelige dressoirlade is vervelend. Het bemoeilijkt het overzicht en dik wijls wordt het bestek beschadigd door over elkaar krassende lepels en vorken. Bij onordelijk opbergen gebruikt men ook steeds weer andere lepels en vor ken, zodat U wekelijks het hele stel moet opwrijven of poetsen. Een gestof feerde dressoirla, die dikwijls onder verdeeld is, helpt ons al een heel stuk in de goede richting. Bezit men zo'n groen .beklede lade echter niet, dan kunt U uit de misère geholpen worden door de: NIKO REKJES. Dat zijn houten latjes, keurig met groen vilt bekleed en welke allerlei grappige gleufjes en uithollingen hebben, waarm messen en vorken passen. Het is een amu sant spel om uit de ontelbare moge lijkheden die deze rekjes bieden datgene te zoeken wat men juist ge bruiken kan. Ik noem U een enkel voorbeeld: 12- of 6-delige rekjes voor messen, gebakvorkjes of voor lepels en vor ken. U kunt er ook één nemen die gemaakt is zowel Voor grote lepels, vleesvork, juslepels en klein bestek. Er bestaat een bodemplaat voor de dressoiriade met afmetingen van 35 bij 50 cm en één van 50 bij 70 cm. Men legt er de uitgezochte rekjes op en daar de bekleedstof stroef is, plakken de plaat en het rekje op elkaar en behoeft U niet bang te zijn dat alles bij het opentrekken van de lade gaat schuiven. Zelfs al is uw dressoirlade bekleed, dan nog is zo'n rek een uitkomst om de gepoetste halve en hele dozijn tjes een plaatsje te geven. Onmogelijk U van alles de prijzen te zeggen, maar ziehier een paar voorbeelden: NIKO REKJE 3K6 voor 6 messen, fruitmesjes enz. 0.85; NIHK REKJE U 15/6 voor 12 vorken of lepels 2; BODEMPLAAT voor dressoirlade 35/50 cm 4.50. Voorkomen is beter dan genezen. Voorziet U dus tijdig van een plastic DEURBESCHERMER onder de deur knop. Een vuile deurpost kan een mens soms spijtig doen zuchten. Ik geef toe: „Het staat niet mooi, maar vieze vingerafdrukken doen dat ook niet". Besluit U tot kopen, neemt U dan wit plastic van 0.80. Dat valt het minste op. De tijd komt weer aan dat iedere huisvrouw wat wil .bakken en daar bij wel eens een dooier van het wit moet scheiden. Daarbij kan een Klik- Klak EIERSCHEIDER U goede dien sten bewijzen. Deze scheider past op een kopje. Bij gebruik gaat het als volgt: neemt in de rechterhand het ei en tikt het op de rand van het in strumentje. „KLIK" zegt het ei en even later, als het dooier in het mid den van de scheider valt, waar het in het zich daar bevindende holletje nog wat ligt na te trillen hoort U „KLAK". Daarna ziet U het wit door een paar openingetjes in het kopje wegzakken en zult U misschien den ken: „Heerlijk dat er nu niets ver keerd kan gebeuren. Geen geel meer bij wit of wit bij geel". Voor 1.50 een mooi verchroomd instrumentje. Liefhebbers van patates-frites zijn er legio. Ook U zoudt Uw huisgenoten veel vaker tracteren op dit aardap pelgerecht als U niet tegen het werk opzag om die tientallen reepjes te snijden. Is het U 5.25 waard om in de toekomst daarvan verlost te zijn? Er bestaat een PATATES-FRITÈS- SNIJDER die bij één simpele hand beweging 25 reepjes tegelijk geeft. Daar kunt U het nooit van winnen. Er is geen mogelijkheid om verwon dingen op te lopen daar het mes be schermd is. U kunt er dus ook ieder klein keukenhulpje mee laten wer ken. Het is telkens weer een verras sing te zien hoe een knobbelige aard appel er als reepjes uitkomt. Een degelijk instrument, dat een plaats in de keuken waard is, staat tot Uw dienst, Mevrouw! PETRA. i I ET chapiter „Huwelijk" heeft, blij- l—l Kens de vele reacties op voor- gaande kolommen over dit onder werp, zozeer de aandacht van man- en vrouwvolk beide, dat wij voorlopig nog niet aan het eind van de discussie zijn. En dat is, dacht ik zo, een goed teken. Temeer, omdat er in vele brie ven zo duidelijk de bedoeling voor zit, zich over dit onderwerp nu eens on omwonden uit te spreken, én omdat men over en weer ernstige pogingen doet elkaar althans te begrijpen. Dat is alvast een grote winst. Tot nu toe was het algemeen gevoelen toch wel ongeveer zo, dat de mensheid, wat het sexuele vraagstuk betrof, hopeloos in twee kampen was verdeeld. In die kampen, uitsluitend bevolkt door man nen ól vrouwen, werd onder elkaar, vaak met verbittering vastgesteld: dat er met de andere partij eenvoudig niet te praten viel. Omdat die partij in de verste verte niet aanvoelen, laat staan begrijpen kon, wat het sexuele leven voor de partner betekende. In het vrouwenkamp werd heftig en bitter geschimpt op de bruutheid, de trouweloosheid, de laag-bij-de-gronds- heid van de mannen (een boek als ,.Le deuxième sexe" is één scherp, veront waardigd, sarcastisch verwijt)binnen de palen van het mannen-enclave wer den de schouders opgehaald over die volstrekt onberekenbare, korte, direct beledigde vrouwen, die zich met aller lei slimme uitvluchten aan het sexueel verkeer poogden te onttrekken. Dat heeft eeuwen zo geduurd; men sprak over en weer een volstrekt on begrijpelijke taal, en deed geen moeite die van de ander ook maar tot en met het a.b.c. te leren. Hoogstens werd paarsgewijs na veel strubbelen en wor stelen eindelijk het juiste verstaan ge vonden, en dan riep de opgeluchte buitenwacht: kijk es, een gelukkig huwelijk! Vandaag de dag begint het besef te dagen, dat er toch misschien iets ha pert aan die toestand van twee kam pen met een schutting er tussen, en het resultaat fladdert onder andere op Saskia's schrijftafel neer. Dat is een moedgevend begin. Daarom, lieve lezeres die mij verbol gen schrijft: Wat zijn dat voor manie ren, dat een man over zijn intieme hu welijksleven schrijft aan een onbeken de vrouw! wees, bid ik u, niet te haastig in uw oordeel. Terecht oordeelt een andere lezeres, dat men zich dikwijls vrijer uit tegen over een vreemde dan tegenover de echtgenoot en dat juist iemand van de andere sekse eerder in vertrouwen ge nomen wordt. Wij vrouwen moeten het loven als een man in ons gezelschap eindelijk eens eerlijk en zonder flauwe grappen of autoriteitsvertoon met zijn onbegrepen moeilijkheden komt en zegt: Hoe zit dat nu, waarom wil de vrouw zoiets niet zien? AG ik daarom nu eens het woord geven aan zo'n man, die na jaren van teleurstellende huwelijks ervaring eindelijk de moed heeft, voor ons forum zijn nood te -klagen? Hij is blijkbaar niet één van die heren, voor wie een echtgenote alleen maar als sexueel wezen bestaansrecht heeft. Hii schrijft eerlijk: „Meent u nu niet, dat ik alleen oog heb voor de sexuele lief de; neen, ook bij de man raakt dat meer en meer op de achtergrond. Maar een andere vraag is of het nodig en goed is dat deze geheel en finaal uit geroeid moet worden. Ik meen van niet, en acht het voor beiden goed en nuttig dat ook dit deel van het huwe lijk, zo lang men gezond en fit is, in ere wordt gehouden". Hier kan ik de schrijver alvast ge rust stellen, dat zijn lekenconclusie door elke dokter zal worden bevestigd. Misschien is de wiiste uitspraak die ik in dezen hoorde wel die van een vrou welijk arts, echtgenote en moeder en persoonlijk van zeer positieve gods dienstige levensopvatting. „In het sexuele leven", zeide zij, „is het hoogst gevaarlijk de natuur geweld aan te doen. Daaruit komen eigenlijk alle huwelijksconflicten, ook op geestelijk gebied, voort". De schrijver van deze brief heeft dat wel heel sterk ondervonden. Zijn leven is verbitterd door het feit, dat zijn vrouw zich, nog vóór de overgangs jaren met listen en uitvluchten als echtgenote heeft uitgeschakeld en alleen nog maar als moeder en groot moeder wenst te leven. Hij voelt dit, evenals elke gezonde echtgenoot, als een smaad: hij telt niet meer mee, hij heeft als man afgedaan. En zijn scherpe en eenzijdige con clusie zal menige vrouw tot protest verlokken „Een man is zo geschapen en kan daar niets aan doen. Mijn me ning over de vrouw is deze: Het meisja wil trouwen, want dat doet iedereen, en dan ben je meteen onderdak. De jong getrouwde vrouw wil dan eerst wel sexueel .bevredigd worden, maar wenst zich tenslotte een paar kinderen DOOR (geen groot gezin) en wil zich daaraan wijden. Als dat alles dan achter de rug is moet de man eigenlijk gezorgd heb ben dat de „oude dag" veilig is. Hierna heeft de „man" afgedaan en wordt „dood" gemaakt, en men leeft zo mo gelijk tezamen verder voor de kinde ren en kleinkinderen". Ik begrijp dat deze briefschrijver verbitterd is, maar dat geeft hem nog niet het recht om nu maar met (typisch vrouwelijke) eenzijdigheid te verkla ren dat „de vrouw" zich in het huwe lijk zo gedraagt. Ik kan hem stapels brieven laten zien die het tegendeel bewijzen. Maar een andere kwestie is: of hij ook zelf mede schuldig is aan deze ontgoocheling. Want zijn vrouw kan een doortrapte egoïst zijn maar dat had hij toch in de verlovingstijd aan allerlei dingen moeten bemerken, en zich tijdig moeten terugtrekken. Of kan die afkeer van de vrouw na de geboorte van enige kinderen misschien ook het gevolg zijn van zijn sexueel verkeerd optreden? Heeft hij haar altijd wel behandeld als d e vrouw, die hij .begeerde, of was zij eigenlijk alleen maar een vrouw voor hem? Koelheid en afkeer wortelen vaak in bezeerd- heid. En tenslotte: „waarom heeft hij deze dingen niet vóór ziin huwelijk met haar besproken? Waarom heeft hij haar toen, voor de beslissende stap niet ge vraagd wat haar ideaal van het huwe lijk was? De verloving is toch nog wel voor iets anders goed dan voor het aanslepen van strootjes voor het nest. Voor het deeg: 200 gr. (ruim 2 kopjes) bloem 125 gr. (Vz pakje) boter of margarine, 100 gr. 1 kopje) witte basterdsuiker, iets zout, 1 pakje vanillesuiker. De bloem, de basterdsuiker, het zcrut en de vanillesuiker vermengen in een kom en zo nodig zeven. De bo ter of de margarine er met twee mes sen doorheen snijden en alle ingre diënten tot een stevige samenhan gende bal kneden. Als het deeg na goed kneden iets te droog is, een weinig koud water toevoegen. aan. Het lijfje aan de rok naaien. De ceintuur wordt 3 cm. breed. Hier is de japon gegarneerd met geplooide zijden stroken. U zoudt ook kant of geplisseerde tule kunnen nemen. Feestelijk szaat een corsage van één of meer grote bloemen, die op een klein plas tronnetje gehecht zijn. Allerlei soorten vestjes, van de eenvou digste tot de meest luxueuse toe, doen het uitstekend in een dergelijke halsopening en als u daarvan houdt, kunt u er ook eens een kraag langs maken ter afwis seling. We geven u zo maar en kele ideetjes, maar de mogelijk heden om uw japon een geheel eigen cachet te geven zijn hiermee niet uitgeput. U moet ook niet uit het oog verliezen, dat de stof van de japon, de leefijd van de draag ster en, last but not least, de per soonlijke smaak een grote rol spe len bij het kiezen van zo'n gar nering. glV NU EENS een japonnetje voor de dames, die niet meer piepjong en ook niet meer zo heel slank zijn. Het is een gekleed model met aangeknipte mouwen, dat zowel in een zijden als in een niet te zware wollen stof uitge voerd kan worden. Het voorpand vertoont een driehoekig taillestuk je dat de voorbaan met de even uitspringende dubbele plooien wat langer maakt. De vrij diepe V.- hals laat zich op velerlei manie ren garneren, zodat u met dezelf de japon steeds „anders" kunt verschijnen. De zakken mogen desgewenst vervallen. Men heeft nodig circa 3 meter stof van 140 breed. Het patroon van het taillestukje knipt u los van het voorpand. De in de voorbaan aan gegeven voeringzak is van boven 1 cm. breder dan die aan het heup stuk, daardoor staat de zak heel even uit. U verbindt het heupstuk en de voeringzak met de rokbaan en legt x op o vallend de plooien in, die u van bovrn een eindje dicht- stikt. In de achterbaan maakt u de figurnaadjes. De dubbele plooi middenachter legt u net eender als die van de voorbaan. Zijnaden sluiten. De linkerzijnaad blijft van boven open voor een taillesplitje met treksluiting. In voor- en rugpand de figuurna den stikken en schouder-, mouw en zijnaden sluiten. U knipt de oksels in en zet de okselstukjes tussen. Het taillestukje wordt met de voorpanden verbonden. Tegen de voorkanten en de achterhals brengt u het 4 cm. brede beleg

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 7