Rijmende woorden en vlijmende woorden nopens Sint Feesi in de wereld van de smulpapen Veldmaarschalk Montgomery: een uitdagende persoonlijkheid Waarom t luchtkasteel vernielen? Nobelprijswinnaar Mauriac is een omstreden figuur te sr^a.,: R» Vm's^ Plaatsvervangend Atlantisch stafchef 65 jaar Engeland wi! gegevens over de H-bom Gelovig katholiek en somher litterator Geslagen vijand van Sartre Geestelijk leven Wij blijven zo graag in U geloven, Sint! Qt'.n g. e Q-oolett o-ó VRIJDAG 21 NOVEMBER 1952 (Van onze speciale verslaggever) •TIJ DRINKT NIET, hij rookt niet en ïiij vloekt niet. Onze voorgaande cam- "npagnes interesseren hem niet. Hij gelooft in lichamelijke training en hij kleedt zich bijzonder goed. Hij is in ieder geval anders dan wij". Zo karakteri seerde in Augustus 1942 een officier van het Britse achtste leger de toenmalige generaal Montgomery, nadat hij deze nieuwe aanvoerder in het hoofdkwartier in N'oord-Afrika voor het eerst ontmoet had. En die karakterschets bracht in die dagen enige ontsteltenis onder wie andere topfiguren in de wereldworsteling gewend waren. Buiten-model figuren, wel daar had men nu niet direct ver trouwen in. In zijn nieuwe functie heeft Mont gomery de principes, waarop zijn be langrijke carrière altijd gebaseerd ge weest is, meegebracht. Samen met zijn gehechtheid om de zaken tot hun een voudigste proportie terug te brengen, belijdt hij in de Shape zijn brandend geloof, dat een aanvoerder zich volko men vertrouwd moet weten te maken bij zijn manschappen. Hij schrijft een groot deel van zijn oorlogssuccessen toe aan zijn zeer zorgvuldig en be dachtzaam opgebouwde reputatie, dat hij zijn troepen nooit het veld in ge stuurd heeft voor een hopeloze taak, dat hij nooit onverantwoorde risico's heeft genomen, en nimmer iets onoer- nam alvorens zich verzekerd te hebben van het maximum aantal kansen op succes. Deze reputatie, gekoppeld aan zijn opvatting, dat er ook op het slagveld nog sprake moet zijn van een moraal, ja dat deze moraal zelfs een beslis send element is in iedere oorlog, en de burgerlijke moraal meer dam ooit zal moeten tellen in enig toekomstig conflict, doet ons zo sympathiek aan, dat wij op deze 65ste verjaardag van de generaal geneigd zijn de militair even te vergeten en hem te zien als een gewoon mens. Een mens voor wie het misschien ook nog enige bekoring heeft alleen maar jarig te zijn en dan een handdruk te krijgen van anderen, die nog iets meer in hem willen zien dan alleen maar een knappe vechtjas. Brillant legeraanvoerder CINDSDIEN zijn de inzichten over Monty, dieNovember 65 jaar wordt, wel waf veranderd. Al is hij tot op dit ogenblik de buitenmodel le gerleider gebleven, die men in 1942 zo duidelijk in hem kon herkennen. Mon ty is geen man, die met de gewone standaardmaten gemeten kan worden. Dat hij een brilliant legeraanvoerder is, kan niet worden ontkend. Zijn staat van dienst spreekt voor lp "5T: f 1 De politie van Bad Segeberg (Duitsland) vond op een zolder kamertje een 9-jarig totaal ver waarloosd kind, dat hier van zijn vierde jaar door de moeder opge sloten was. Premier Churchill heeft Woensdag te kennen gegeven, dat Engeland de V.S. zai vragen, hun geheimen betreffende de waterstofbom uit te wisselen tegen gegevens over de Britse atoomproeven in Australië. (Van onze I'arijse correspondent) J)E KONINKLIJKE Academie in Zwe- den heeft de Nobelprijs voor de li teratuur toegekend aan de beroemde, in heel de wereld gelezen Franse schrijver zichzelf. Maar dat heeft hem er niet Francois Mauriac. Deze hoogste onder voor behoed een man te zijn, die ge makkelijk kan worden misverstaan. Hij is een verrassende en polemische figuur; afgod voor sommigen en uitda gende persoonlijkheid voor anderen. Het leger en de soldaten zijn z'n alles. Zijn leven is aan niets anders gewijd geweest, behalve in de tien onbewolk te jaren van zijn huwelijk. Bijzondere carrière. Sinds Wereldoorlog 11 is zijn ster opvallend gestegen, en gelijk verwierf hij zich wat meer wereldwijsheid. Hij kwam in aanraking met ontzaggelijke problemen en ervaren staatslieden, en dat heeft zijn gedachtenleven enorm verbreed en verdiept. Maar dat neemt niet weg, dat bij halstarrig en zeer be wust voorkeur bleef houden om met eenvoudige begrippen te werken. Deze trek heeft hij altijd gehad. Hij gaat zijn eigen weg en brengt de dingen altijd naarstig terug tot hun grondbeginselen. Hij hout ervan de warboel van details op zij te slingeren, evenals andermans ideeën en pasklare adviezen, om de zaken voor zichzelf tot klaarheid te brengen. Dat deed hij in de woestijn en dat doet hij vandaag nog. Hij is niet werkelijk zichzelf, als iets hem verhindert om kalm en on onderbroken zijn gedachten over iets te laten gaan. De staf, die met hem gewerkt heeft, heeft gezien, hoe de „eenvoud-tech- niek" van Monty werkt. Men zag het in de woestijn van Noordwest-Afiika, men zag het ook in Duitsland, toen hij, juist na de overgave, een serie prac- tische orders voor de bezetting uit deelde, die men hem eigenlijk niet had toegerekend. Hij toonde zich op dat moment meer dan alleen maar een succesvol overwinnaar. Eisenhowers bewijs. DE jaren na de oorlog zijn voor Mon ty jaren geweest, dat hij natuur lijk wat op de achtergrond raakte.. Zeker, hij heeft zijn hoge posten ge houden; maar er waren geen spectacu laire veldslagen meer te winnen. Er was een technische vrede, een periode van organisatie en plannen, waarbij de buitenwereld wein.g gelegenheid meer kreeg om te beoordelen of Montgo mery goed of slecht deed. Het bewijs, dat men zijn doen en laten als „goed" diende te beoordelen, heeft generaal Eisenhower geleverd met zijn keuze van veldmaarschalk lord Montgomery als plaatsvervangend onef van de Atlantische strijdkrach- m Europa. Er was niet de minste ■wil kij deze benoeming, en zij onia Seen tegemoetkoming aan zelfs seii,1.ment van nationale trots of 0P'nie. feit benoemd ondanks het totaal aE'senhower's persoonlijkheid danks w®1? s als de zijne, en on- van Fi Aia dat dezo overwinnaar ten zeker ,in de Verenigde Sta- werd. een held vereerd Beroepingswerk NED. herv. kerk: Aangenomen naar Genemni G be tderde Piedikantsplaats) en voor Aal«ït Rp i.em- gereforjh. kerken- «ndidlPtente%X-CPapS,eVan BERKEN (ond. art 31 KOV KÖ- ft°nara= Vo^tr3 J ion Hovè tt ™ussel 'tweede maal): roeP ook aannam?rneUZen' die dit be" scheiding, die een letterkundige te beurt kan vallen, heeft de Franse lite raire wereld gevleid, maar ook enigs zins verwonderd. Mauriac is een veel omstreden figuur, waarvan iedereen het grote talent erkent, maar met wiens ideeën erg veel Fransen het niet eens zijn. Men kent de 67-jarige Mauriac in ons land misschien in hoofdzaak door zijn romans „Noeud de Vipère", „Désert de l'amour" en „Le Baiser de 1' Epreux". Het zijn stuk voor stuk zeldzaam som bere, troosteloze boeken. Zijn hoofd personen leven in een soort hel op aarde en zij gaan aan hun eigen zonden ten gronde. Mauriac is een overtuigd katholiek en voor hem kunnen al de drama's, die hij schept, al de afschu welijke toestanden en verhoudingen, die hij in zijn werk voor ons schildert, alleen door een goddelijke genade wor den opgelost. Wie de goddelijke genade niet vindt, is voor altijd verloren. In het werk van de sombere schrijver zal men nooit lezen over de onschuldi ge glimlach van een kind, over de blij heid van een heldere voorjaarslucht, over het pure geluk van twee jonge mensen, die van elkaar houden zonder aan iets anders te denken. Voor Mau riac worden al onze handelingen en ai onze gedachten gewogen en ons leven is voor velen niets anders dan een vuurproef voor het eeuwige vagevuur. Daarbij zal iedere objectieve lezer het met ons eens zijn, dat hij overdrijft. Dat hij de mensen veel zwarter afschil dert dan zij zijn en dat hij iets, wat men levensblijheid noemt, niet schijnt te kennen. Mauriac kan echter zo in drukwekkend goed schrijven, zijn ro mans zijn zo fantastisch goed opge bouwd, zo huiveringwekkend meesle pend, dat men ze bewonderen kan, ook wanneer men na de laatste bladzijde verstandelijk moet zeggen, dat de nieu we Nobelprijswinnaar zijn pen in wel heel erg zwarte inkt doopt. MAAR sinds de oorlog speelt Mauriac ook een belangrijke rol in de poli tiek. Hij is namelijk hoofdredacteur van het grootste en invloedrijkste Franse ochtendblad „Le FigaroDaar in schrijft hij ongeveer twee maal in de week door heel Frankrijk gelezen hoofdartikelen. Dit zijn echter geen hoofdartikelen, zoals wij die in Neder land meestal kennen. Het zijn meer opstellen over bepaalde politieke vraag stukken, die Mauriac echter niet op een politieke, maar meer op een wijs gerige manier behandelt. Niet zakelijk, maar gevoelsmatig. En altijd gezien uit de hoek van een zeer gelovig katho liek. Men zou kunnen zeggen, dat de hoofdredacteur van Le Figaro lang zamerhand geworden is het geweten van de katholieke wereld in Frankrijk. Hij is een uitgesproken anti-commu nist, dit ondanks he' feit, dat hij tij dens de oorlog zeer actief aan het ver zet heeft deelgenomen, waardoor hij in het communistische kamp vele goede vrienden had gekregen. Het zit Mau riac kennelijk dwars, dat er tussen hem en die vroegere vrienden zo'n onover brugbare kloof is ontstaan. In zijn wer kelijk bijzonder mooie en, ook als men het niet met hem eens is, toch ontroe rende artikelen scheldt Mauriac nooit op zijn vijanden. Er leeft in zijn stuk ken altijd de hoop, dat de Fransen on der elkaar het op den duur toch eens moeten kunnen worden. Hij heeft me delijden met zijn tegenstanders. Mede lijden met Maurice Thorez, die in Rus land vertoeft en volgens Mauriac misschien nooit meer levend terug zal komen. Dit medelijden werkt soms een beetje als een rode lap op een stier, zo als de zelfverzekerdheid van de be roemde schrijver wel eens enigszins ergerlijk is. CRANCOIS MAURICE en Jean Paul Sartre zijn uitgesproken vijanden. Sinds Mauriac Sartre in een hoofdarti kel vergeleken heeft met een vieze, rat, die het liefst in de smerigste riolen rondneust, is de ruzie tussen de twee grote mannen voor niemand meer een geheim. Trouwens wie het werk van de beide schrijvers kent, begrijpt dat de paus van het existentialisme (Sartre) en het geweten van de Franse katholie ken twee uitersten vormen, waartussen de letterkunde zich uitstrekt. Sartre verklaart, dat iedereen alleen tegenover zichzelf verantwoordelijk is voor zijn eigen daden, een stelling, waar Mauriac kippenvel van krijgt. Sartre is een atheïst, die vooral de laatste tijd steeds dichter bij het communisme komt, ondanks het feit dat de commu nisten hem voor een volksvergiftiger houden. Het werk van Sartre is ook troosteloos somber, maar zijn trooste loosheid is minder kunstmatig, minder geforceerd, en vooral veel realistischer dan van Mauriac. Het staat, ofschoon het vaak moeilijk lijkt om te begrijpen, toch dichter bij het dagelijkse leven van gewone mensen. Sartre vindt Mau riac een ietwat potsierlijke burger, die van de werkelijke problemen van onze tijd niets begrijpt. Mauriac beschouwt Sartre als een bijzonder kwaadaardige boosdoener, die de meest verschrikke lijke dingen schrijft zonder zelfs maar naar een oplossing te zoeken. Een soort literaire sadist, die de gemeenste ge dachten met een zekere wellust opdient. In deze wederzijdse waardering speelt de jaloezie echter zeker een rol. Sartre is in korte tijd beroemder geworden dan Mauriac ooit geweest is Maar de nieuwe Nobelprijstvinnaar en de voor man van de existentialisten zijn ook in derdaad wel de grootste tegenstellingen die men zich maar kan voorstellen. Te genstellingen die te groot en vooral te fel zijn om enige vriendschap mogelijk te maken. Schacht probeert het weer Dr Hjalmar Schacht heeft de autori teiten van Noord-Rijnland-W estfalen toestemming verzocht een bank te ope nen in Dusseldorp. Hetzelfde verzoek heeft hij reeds aan Kiel en Hamburg gedaan De Dusseldorpse autoriteiten zullen de uitspraak in de Hamburgse zaak afwachten alvorens een besluit te nemen. vü ZWEEFT weer de geest van de hebzucht door 't land In dorpen, gehuchten en steden: Nu wordt weer een strijd Tussen hart en verstand In vreedzame felheid gestreden Nu komt weer de tijd Van de rtiekem-nigheid, 't Is beurtelings geven en nemen Er wordt weer gezocht En geruild en gekocht, Er wordt weer gedicht en. geremen. 7AL ER ooit een componist-dichter opstaan, die de treurige moed heeft te trachten een nieuw sinterklaas];edje te maken? En als dat e?ns zou gebeu ren. zou er dan een schijntje van kans zijn. dat ons „zie de maan schijnt" er door wordt verdrongen? En hoe staat het met „Zie ginds komt de stoomboot"? Stel u voor, dat dit werd gemoderniseerd: Zie ginds komt de vliegboot Vit Spanje weer aan Hij brengt ons Sint Nicolaas, Ik zie hem reeds staan. Hoe ratelt de motor! Wat riekt het naar smeer! Hij strijkt met z'n vliegboot In 't Rijn-kanaal neer MOGE er toch nimmer een hyper- supper-phiiantroop-paedagoochemerd opstaan, die de kinderen van droogge legde. nicetinevrije, vegetarische, vita- mineuze ouders de charme van de Sin terklaas-illusie ontneemt! Hoe zalig, wie(n) de kinderbroek Nog aan de heupen zit; Hoe zalig, wie er nog niet vraagt: Hoe kan Sintniklaas dit? |K wil graag modern blijven en nóg moderner worden, maar tóch hoop ik de tijd niet te beleven, dat het les rooster van de éérste klasse der laagste school zal vermelden: Maandags en Donderdags van 10 tot II: algemene voorlichting van alle mannelijke en vrouwelijke personen van 3 tot en met 5 jaar in zake legendarische langhaar - dige figuren en langbenige trekvogels; voorgeschreven studiemateriaal: „Mo gen wij zwijgen?", beknopte handlei ding ten dienste van het fröbel-onder- wi's door mejuffrouw prof. mr dr Van Zuren Vergeten. Zwijqphchi MOGEN wij zwijgen? Ik zou van alle daken willen scheeuwen: wij moeten zwijgen! Ja, ja, ja! Wij moeten zwijgen Tegenover 't kleine kind. Dat in Sinterklaas zijn lichtpunt In 't vaak lichtloos leven vindt. Waarom 't luchtkasteel vernielen Met zijn kinderlijke vreugd? Wie nog twijfelt, denke even Aan zij ei gen vroegste jeugd. UUEET u nog, als er op de deur ge- bcmsd werd, hoe uw hart begon méé te bonzen en het ten slotte met bonzen wón? Weet u nog, met wat voor heilig- ontzaggevoel u naar die, paarse meest al veel te grote handschoenen keek? Weet u nog, hoe u zich zélf cfp hei ligschennis betrapte, toen u met uw scherpziend kinderoog bemerkte, dat de vrijgevige en onmetelijk rijke. Span jaard dóód-prozaische noordbrabantse schoenen aanhad met gelapte neuzen? Hóórt u nog uw bibberende stem metje, waarmee u uw éérste versje op zei? Voelt u nog dat dankbare weelde- gevoel bij het zien van het nieuwe speelgoed? Kwaliteit noch kwantiteit speelde een rol: u kreeg het zó maar van die goede man, die het z0 goed met alle goede kinderen méénde. Stel u vóór, dat iemand, vermoder- niseerd door een modern boek in zo'n moderne, gestyleerde band, toen in ééns tegen u gezegd had Ldat de kinderen hun illusies In hun gouden kindertijd; Zónder uwe interventie Raken ze die óók wel kwijt. Wal denken wij? 7IE de maan schijnt door de bomen juicht de blijde kindertroep met ge past hebzucht in het oog. Zie de maan schijnt door de bomen zingt de 10-jarige jongen, die door een wijzer vriend is voorgelicht, maar die het toch eigenlijk veiliger acht, om nog maar niet openlijk voor zijn „ket terij" uit te komen, vóór hij zijn ca deautjes binnen heeft. In zaken zal hij het vér brengen. Zie de maan schijnt door de bomen peinst de achttienjarige dochter, die juist een reuze-rose rncmiem borst- plaathart heeft uitgepakt; ze wou dat ze de maan vanavond maar eens een hAf uurtje écht door de bomen kon zien schijnen. Zie de maan schijnt door de bomen gnuift haar broer in ongeduldige af- wachting van Je voorlezing van zijn met salon-onwaardige woorden ge kruide vers. Zie de maan schijnt door de bomen neuriet oom en hij begeleidt zich zélf door met zijn iiand over de plaats te strijken, waar vroeger zijn kam hoog tij vierde. Zie de maan schijnt door de bomen klinkt het in de oren van de eenzame, koude zwerver, die door een kier van de gordijnen naar binnen probeert te kijken Zie de maan schijnt door de bomen-, Voor de jeugd: genot, plezier; Voor de oudjes: een weldadig En een heerlijk souvenir. CR dreigden de Sint veel gevaren; zijn prestige, zijn hele bestaan komt in het gedrang door de moderne tijd. Hoe moet het met de verdeling van hr strooisel door de schoorsteen, wan neer zulks geschiedt in een wolken krabber van 42 verdiepingen? Waar zijn nog de échte pepernoten te krij gen? En als we ze hebben, komt het dan wel met de nieuwe hiezjéééne-be- grippen overeen om ze zomaar van de grond op te eten? Seizoenwerk. CN EEN ANDER gevaar voor de Sint is de Sint zélf. Sinterklaas is een vak, een seizoenvak en het moet ons niet verwonderen, dat er al een Sin- terklraenbond bestaat, daardoor is Sinterklaas druk bezig zich zelf te ver sinterklazen. Wat moet de jeugd er van denken, als er door dezelfde straat drie exemplaren tegelijk rijden,één te paard, één in een auto, en één met zijn knecht op een bromtandem? Honderden zijn er: gewóne, dure, goedkope, gehuurde, gekochte, ama teurs en professionals, stationnaire en ambulante gekleurde en neutrale, pu blieke en private, maar allemaal har telijke en gulle. Ze zijn gehuld in man tels van fluweel of overgordijn, ze heb ben baarden van vlas of touw; de één spreekt zuiver Nederlands, de ander heeft een klein Spaanse accentje. 'N KALENDER VAN DE MENS DER OERTIJD 0P, de top van de Lindebooms- berg te Lunteren zal binnen af- zienbare tijd een kalender van de prae-historische mens te bekijken zijnEen inwoner van Lunteren heeft namelijk ontdekt, dat de drie grote zwerfstenendie daar een kwart eeuw geleden nog la gen, tezamen een kalender vorm den. De stenen waren in een drie hoek geplaatst en wel zodanig, dat op de kortste dag de boven ste punt van de steen op de top van de heuvel, de meest linkse steen op de helling en de onder gaande zon in één lijn lagen. Op de langste dag liep deze lijn over de meest rechtse steen, zodat onze verre voorvaderen de zomer, en winterzonnewende konden bepa len. De drie stenen zo moge lijk de oorspronkelijke zullen weer op hun oude plaatsen neer gelegd worden en zodoende een toeristische attractie van bijzonder belang gaan vormen. fURNONSKÏ, de „vorst der gastionomen" vier de onlangs zijn tachtigste verjaardag een gebeurte nis in de wereld der fijn proevers en genieters van ♦Frankrijk. Ze zullen binnen kort hun alom geëerde se nior een bijzonder feestmaal aanbieden, waarvan de be reiding bij de eerste chef de cuisine van Frankrijk, man sier René Viaux, in de allerbeste handen ligt. Voor Curnonsky zal dit ban ket. dat natuurlijk de beste tradities van de Franse keu ken zal handhaven, eerder een weemoedig afscheid be tekenen, want hij leeft al sinds jaren alleen nog maar van in water gekookte ma caroni, zachte eieren en „spuitwater-champagne". En wat heeft deze man de Franse keuken geschonken aan inzichten en vakkennis! Hij is zelf afkomstig uit een familie van fijnproevers, die wisten, dat van de kook kunst hetzelfde geldt als wat Oscar Wilde het karak teristieke kenmerk van de elegantie heeft genoemd: dat ze onopvallend moet zijn. In het ouderlijk huis van Curnonsky ging men van het principe uit, dat men van een goede keuken kan spreken, als de spijzen hun eigenlijke smaak be houden. Daarom heeft de vorst der gastronomen het meeste en het beste geleerd van de oude kokkin van zijn ouders, Marie Cheva lier, die 47 jaar lang voor de familie gekookt heeft. te zijn reis in étappes en nam onderweg aan kunst zinnige gastronomische be levenissen mee, waar hij de hand op kon leggen. Van deze grootvader heeft Cur nonsky zijn idee geërfd, dat hij ten voordele van het vreemdelingen verkeer ver wezenlijkt heeft: de verbin ding van de architectonische en kunstzinnige beziens- Toen ze stierf liet ze een schat van oude recepten na, die Curnonsky voor het na geslacht verzameld heeft. Curnonsky heet eigenlijk Sailland en is afkomstig uit de provincie An jou, waar men de goede dingen des levens wist te genieten. Als grootvader Sailland van een bijzonder kostelijk gerecht hoorde, dat ergens in Frank rijk geserveerd was, liet hij meteen inspannen en ging op ontdekkingsreis. Hij bleef dan dagen weg, maak- waardigheden in de provin cie met de regionale en lo cale keuken, die hij inter nationaal bekend en ge waardeerd gemaakt had. In alle herbergen en res taurants van Frankrijk, hoe afgelegen ook, neeft Cur nonsky recepten verzameld en er boeken over geschre ven. Niet minder beroemd zijn zijn geestige opmer kingen, die bij duizenden oververteld worden en waar van er niet één boosaardig is. Hij was de vriend van Emile Zola, secretaris van een Hertog van Monpensier en bovendien een groot rei ziger. Azie heeft hij door kruist en de Chinese keu ken tot in alle bijzonderhe den leren waarderen. Zijn naam, die hem beroemd heeft gemaakt, dankt hij overigens aan een inval; op de Ecole Supérieure heeft hij als zijn lijfspreuk de La tijnse uitdrukking „Cur non" Waarom niet? gekozen en tijdens de Rus- sophiele golf van de negen tiger jaren eenvoudig de Slavische uitgang „sky" er aan toegevoegd. Curnonsky kent 4.000 res taurants en zijn oordeel wordt dan ook als dat van een onbetwistbare autori teit erkei d. Daarom werd hij ook in 1926 door alle koks van het land tot hun vorst benoemd. Hij be roemt zich er op, dat hij nooit een eetkamer bezeten heeft. Door het gehele land is steeds een eretafel voor hem gereserveerd en zijn verschijning is al voldoende om de keuken tot de aller hoogste prestaties aan te sporen. Sou, sou kindere en binne jullie nou wel altaad gehoursaam geweist jeiges uwes pa. en moe? Kaareresan! Dan heppik four allemaal een faan ke- douwtje Ook hun declaraties verschillen, maar Je me^st gangbare zijn wei: Voor ueds. Sinterklaas gelevert met knecht f 1.25. Geen laai meer pOEIE BESTE brave Sinterklaas, wat hebt u veel onschuldige vreugde in ons aller leven gebracht en wat bent u vaak bemiddelaar geweest om kleine ruzietjes en geschillen door een klein presentie uit de weg tc rui. en: tussen hem en baar, haar en hem, hem en hem en zélfs tussen haar en h-ar! Wat deed de grote taaitaaivrijer, die u in de keuken bracht, wonderen! Een taaitaaivrijer! Dat was vroeger gered voor Jansje. M?ar tegenwoordig heet Jansje Eieonora en ze wil geen taaie vrijer, want ze heeft een échte en die heet verloofde; en van hém heeft zij 's morgens vroeg al een com plete manieuur-installatie en een eiec- trische onduleertang gekregen en een doos luxe postpapier met haar initia len en een doos fondantborstplaatjes in negentien kleuren en een amerik"anse vliegeruitrusting voor op de bromfiets. Zij kiikt uw taaitaaivrijer niet meer aan. Bovendien is zij uit. Sinterklaas! Wij willen zo graag in u blijven geloven en wij hopen dat u dat óók in óns blijft doen. TIE de maan schijnt door de bomen, Vol verwachting klopt ons hart En wij dromen van atomen En het noodlot wordt getart: Sint! Als u ons iets wilt geven, Zoals altijd, ieder jaar, Geeft ons 't rustig, vredig leven Vóór en dóór en mét elkaar. Sint! Toe help ons weer naar bóven Doe die éne gróte daad, 'k Zal dan, nét als vroeger, g'loven, Dat u werkelijk bestaat. Assurantiebezorger in de Spaarnestad aangehouden Verdacht van verduistering van een bedrag van f 34.000 is door de Haar lemse recherche de 45-jarige assuran tie-bezorger F. H. J. aangehouden, die in dienst was bij verscheidene verze keringmaatschappijen. In opdracht van deze maatschappijen moest hij verze keringspremies innen en vervallen be dragen uitbetalen. Volgens een voor lopig onderzoek heeft hij gedurende enkele jaren hiervan gedeelten achter gehouden. WIE GAAN ER BOEREN OP ZUIDERZEEGRONDEN Een studiecommissie van de Stich ting voor de Landbouw heeft over de uitgifte van Zuiderzeegronden gerap porteerd, dat het recht van voorkeur tot plaatsing allereerst dient te wor den gegeven aan hen, die hun land verliezen door onteigening voor niet- agrarische doeleinden, door verlies van pachtrecht en voor hen die alleen door uitbreiding tot een rendabel be drijf kunnen komen, in het kader van ruil- of herverkavelingen, dus door sanering. Men denkt aan percentages van 20 voor noodgevallen, 50 voor sanerings- gevallen en 30 voor andere gevallen. MARKTBERICHTEN LANGEDIJKER GROENTENCENTRALE, 21 Nov. 10.000 kg rode kool: A 7,60 11 en B 4,105,10; 6000 kg gele kool: A 4,60 8,60 en B 4,70; 18.000 kg groene kool: A 8,60—10,50 en B ,590—7,50; 50.000 kg witte kool 3,505, Succes witte 4,10 4,30 en Deense witte 4—5,80; 2000 kg uien 24.5024,80, grove 21,1023,10, drie lingen 24,60—25,30 en nep 34,80; 1500 kg peen: B 13,10—13,50 en C 11,20—12,80; 13.000 kg andijvie 14—19,60; 650 kg sprui ten 3751; 150 kg witlof I B 47; 400 stuks bloemkolen: BI 26—33 en BII 21—23. WARMENHUIZEN, 21 Nov. 36.900 kg rode kool 48,70; 3000 kg gele kool 4.30 —6,80; 16.700 witte kool: Succes 4 en Deense 4,30; 5400 kg andijvie 13,80 16.90; 275 kg Meerlanders 9.60. NOORDERMARKTBOND, 21 Nov. 3300 kg grove Eigenheimers 10.50; 2100 kg peen: B 13.30, C 11,70 en D 8,50; 2100 kg bieten: A 13,70, B 14.40, C 6,40 en Modjo 8,40; 2500 kg uien 22,7023, grove 21,80—23, drielingen 24 en nep 35; 13.000 kg andijvie 13,60—18,90; 3000 kg rode kool 4—8,40; 3600 kg gele kool 4— 7,90; 5000 kg groene kool 4,80—11,30; 70-000 kg Succes witte kooi 44,80; 30.000 kg Deense witte kool 4—7,10. GROOTEBROEK, 20 Nov. 1952 De Tuinbouw". 3500 kg Uien: grof 22— 22.80, middel 22.60—23.10, driel. 24.50; 2000 kg Bieten A 13.90 en modjo 7.40 8.80; 3000 kg Andijvie 13.70—16.80; 2500 kg Chinese kool 5.20—7.60; 2700 kg Witte kool 3.50; 3200 kg Rode kool 7.70 —10.90; 4000 kg Gele kool 4.80—7.90; 2500 kg Groene kool 6.80—9; 190000 st. Bloemkool: zdB 28.9—35.60, Bil 13 50— 16.40, C 24—32, CII 8—12, stek 4; tsB 29.60—52; Bil 21.20—43.10, stek 5—8.10. AVENHORN, 20 Nov. 1952. 6300 kg Rode kool 4.50—11.40; 1000 kg Gele kool 49; 2300 kg Chinese kool 58; 7300 kg Uien: grove 22.50—23.80, gewone 24.20—25.50, driel. 24.80—25.30 en nep 37.50; 20.000 kg Ronde bieten: 1 13.50 15.40, II 13.30—14.80, III 6.70—8.20, modjo 7.80—9.20; 9600 kg Peen: II 12.80 —13.40, III 12.30—13.30 en IV 10—10.80. OPPERDOES, 20 November 1952 Gele kool 4, succes Deense kool 4, ronde bieten A 11.60, B 14.20, C 4.80, groene kool 9.60. MEDEMBLIK, 20 November 1952 Ronde bieten 12.80—15.20, B 12.60— 14.20, modjo 8.70—9.40, lange biet A 9.40, B 4.50, gele kool 4—6.20, rode kool 4.30—9.60, groene koo] 6—9.20, Chinese kool 45, witte kool 44.30. andijvie 14, bloemkool A 1 34—40, A 2 25—28, B 1 25—34, B 2 17—22, C 1 18—24, stek 3—8, peen B 13.10—13.40, C 11.80—12.10, D 10, uien gew. 22.60—23.10, grove 21.20, drielingen 23.40, stek 9.20.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 5