onze AAN HET EINDE VAN EEN OLYMPISCH JAAR Voor Nederland devalueerde het goud van Londen tot het zilver van Helsinki De Spelen van Zatopek Fanny s Via Dolorosa Het waterpolo-incident Geertje in de touwen Hockeyteam tooit zich met zilver OUDEJAARSNUMMER Woensdag 31 December 1952 Zestien jaren wachtten de Finnen op de grote dag Verontrustende recordjacht 31 December 1952 deelnemen, Is het veel. ig of niets aan oud en is de jaar-wisseling een den grote partijen ge en drinken in het mid- g staan. De plaats van Schotten door een soort en. „Haggis" is eigenlijk ïgsel van havermout en wordt als een worst in gestouwd. LINK VAN BRUGGEN. ■uchiige jeugd en olie iheaiers EEN ZUCHT van ver- ïting sluit de Zweedse man op de middag van itste dag van het jaar rinkelmet een zucht en honderdduizenden op 30 December kanto- in fabriekenen met zucht haalt iedereen de druppel brandewijn van i heeft het gevoel zojuist Jan niet met de hakken afgelegd. Maar de de- Nog enkele uren en het een feestje waard, het middernachtelijk uur e honderd bioscopen, die ouwburg en de opera zijn kocht. Geen zaal is meer zich maar artist voelt, de brouwerij te brengen, metjes door de straten en oeter en gefluit het oude dere taxi ziet men witte e dames zijn in warme ar hebben over het hoge .aar toilet, slechts een nvoorzichtig. Onvoorzich- t nylonkousen 'te dragen. ;n tart het gevaar en het rerkeert. En vooral denkt wachten staat, rinken en klinken. Er zijn voorgeschreven en ook de of beter, vrij naar draag- zratie doet het iets kalmer ar weer naar het door diepe stem voorgedragen •ing" en het luiden der faat, beschouwt dit als een servatisme, een concessie uten later wordt toch weer aarsjes gesierde kerstboom men dansend heeft inge- dansend het raam weer G. F. GöBEL. Vrolijk leest met cadeautjes LOOFT U OOK NIET, dat Ie meeste mensen op die ste avond van het jaar een ;ing voelen om enigszins ancholiek te zijn. Om wat moedig te denken aan din- die voorbij zijn en aan oude jaar dat moet gaan ven? De Fransen hebben achter wat op gevonden om ins te geven hun oudejaars- eren. Zij hebben van de jlijkste avond van het ge blijven niet met ingetogen vachten tot de klok einde- n. jft een Parfjzenaar op de ïuis. Hij verzamelt familie één van de duizenden res 'eillon gevierd wordt. Die Ier uitgebreide maaltijd, die 1 gaat men aan tafel, om eerste glas champagne ge- het nieuwe jaar etend en blijft echter niet bij een et is namelijk ook de ge- zenaars elkaar tijdens de even. De kinderen krijgen de Kerstman, maar is het Jeren, die niet in de Kerst- de Kerstboom vinden? De 31ste aan de beurt, lier, waarop men elkaar de is op onze Sinterklaas. Men htjes, men verzint surprises, iedereen doet zijn best om elijke avond van te maken, ing. dat de Réveillon ietwat nelijk zijn prijs. Er is een e Avenue des Champs Ely- luurste oudejaarsavond van eleven. De réveillon kost er gulden per persoon. Alle weken van tevoren bespro- JAN BRUSSE. adden te plaatsen, die geluk wensen bij verjaardag, geboorte lijk of deelneming moesten be lie moesten uitnodigen of ver die wilden aanbevelen of be at over rekeningen te klagen En zelfs kon men bü hem e te keur gaan voor huwelijks- in an minnebrieven! ef van de goede Theodoor da- L. F. Geerling in de zevende meerderde d-uk met de 1st 1869 en het antwoord van cw nilie met de 3de Januari 1 e jaar vroeger. Maar wie aa smt aan zulke kleinigheden, soor. ng heeft immers genoeg zij" laan, vant Dehalve een o Broeder aan een Zuster had voor u kunnen overscnf'J rwjaarsv ens van een Zoon ders, een Nieuwjaarswens a die in het afgelopen jaar bben verloren (Geerling d 0. een Nieuwjaarswens van dochtei aan haren Vader en iwjaarswens aan een zusterr, op enige daarvan de passé Jen. 7ESTIEN JAREN hebben de Finnen gehunkerd naar het ogenblik, waarop zij hun toezegging de Olympische Spelen te organiseren, zouden kunnen hono reren. In 1936 werd het Finse Olympische Comité gepolst over de mogelijkheid het vierjaarlijkse sportfestijn in 1940 in Helsinki te houden. Suomi stelde zich candidaat, verkreeg de eervolle opdracht, doch zag zich, nog voordat de tweede wereldbrand werd ontstoken, in een oorlog met Rusland gewikkeld. Het dappere Finse volk ging door de diepe duisternis van een lange oorlogsnacht en toen eindelijk de vrede weerkeerde, was het niet bij machte de sportieve jeugd der wereld te ontvangen. Londen kweet zich op eminente wijze van de taak, welke Finland was toebedeeld, doch op het ogenblik, waarop Wembley nog daverde van de toejuichingen voor nieuwe Olympische kampioenen, werd in de witte hoofd stad reeds naarstig gearbeid aan de voorbereidingen voor de Spelen van 1952. Vijf jaren werkte Erick von Frenckell, de architect van de XVe Olympische Spelen, aan de vervulling van Finlands hartewens. Op Zaterdag 19 Juli werd de droom werkelijkheid. Op die regenachtige middag flakkerde hoog boVen Hel sinki in een kelk op de slanke Marathon-toren van het nieuwe stadion het Olympisch vuur. 'ACHTENVIJFTIGHONDERD athleten uit 71 verschillende landen meer naties dan in de U. N. O. verenigd zijn togen irt de Juli-maand naar Helsinki orn te ontwaren, dat een klein volk op sobere, maar perfecte wijze gen groots sportgebeuren wist te organiseren. De gulle hartelijkheid en de weldadige eenvoud waarmede de Finse gastheren hun gasten tegemoet traden, waren de beste waarborgen voor het welslagen van de XVe Olympische Spelen. Zelden zijn de Spelen zo goed georganiseerd geweest, zelden ook hebben zü zo be antwoord aan het ideaal, dat Pierre Baron de Coubertin zich had gesteld. Waarlijk wij zijn nuchter genoeg om van het Olympische sporttornooi geen wonderen te verwachten. De beslissing over oorlog of vrede rust niet in de handen van de achtenvijftighonderd jonge vrouwen en mannen, die in het Olympisch dorp vriendschap sloten. Wij dienen de Spelen te zien in het juiste licht: een krachtmeting tussen de beste athleten ter wereld, een duel waarin sportiviteit de hoogste inzet moet zijn, een ontmoeting, waarin het contact tussen sportlieden „vanverschillende nationaliteit, geloof, ras en huidskleur een steentje kan bijdragen tot een beter •begrip tussen de volkeren. Zien wij de Spelen vanuit deze gezichtshoek, dan kunnen wij het deelnemen van de Rus sen als een van de meest verheugende feiten van deze Spelen beschouwen. Want zelfs de grootste pessimist, die slechts oog heeft voor de recordjacht en het nationale chauvinisme kan niet loochenen, dat Russen en Amerikanen elkander in Helsinki in sportieve kamp hebben bestreden en aan het slot van de strijd slechts waardering restte voor de betere prestatie van de tegenstan der. Deze goede verstandhouding, welke door geen wanklank van enige impor tantie werd verstoord, moet de Finnen grote voldoening hebben geschonken. Verontrustend TOCH heeft zich tijdens de Spelen van dit jaar andermaal een verontrus tend verschijnsel geopenbaard. De „goudkoorts" heeft de deelnemende landen in haar ban. Het veroveren, ja het buit maken van zoveel mogelijk medailles dreigt het hoogste ideaal te worden. De Coubertins nobele woorden „Het is niet het belangrijkste om te winnen, maar om deel te nemen" ver schenen ook ditmaal in lichtgevende letters op het scoringbord in het sta dion te Helsinki, doch helaas zij leef den niet in de harten van hen. die ver antwoordelijk zijn voor de uitzending van de deelnemers. Vele landen en in het bijzonder de grote naties hechten zoveel waarde aan een zege. dat zij niet aarzelen de jmateurbepalingen met voeten te treden. Geen „ambt" of „studie" is te doorzichtig als het er om gaat een kanshebber de beste trainingsmoge lijkheden te bieden. Het zal de taak van het Internationaal Olympisch Co mité zijn zich ijlings over deze materie te bezinnen, willen de Spelen niet ver vallen tot een treffen tussen profes sionals en semi-professionals, die onder het mom van' „student aan een Ameri kaanse university" of „staatshardloper van de Sowjet-Unie" deelnemen en waarin de zuivere amateur een figuran tenrolletje zal spelen. Aan deze feiten hebben de Finse or ganisatoren geen schuld gehad, even min1 als men hen verantwoordelijk kan stellen voor de weinige incidenten, wel ke een vlekje wierpen op deze prach tige Spelen, Integendeel, dat de Spelen konden slagen, dat de gehele wereld kon meeleven met unieke prestaties, dat in totaal 34 nieuwe Olympische records, zes nieuwe wereldrecords en een nieuw Europees record gevestigd konden worden, dankt men aan de ideale omstandigheden, welke Finland ten koste van een grote financiële ader lating, wist te scheppen. Za-fo-pèk ?°e Prinses Beatrix reageerde op het vierde doelpuntwaarmede het Nederlandse waterpolozevental de 4 1 achterstand tegen Hongarije omzette tn een 44 gelijk spel r\E SPELEN VAN 1948 waren de Spe- len van Fa«ny Blankers—Koen, de Spelen van 1952 zijn de geschiedenis ingegaan als de Spelen van Zatopek. Bob Mathias, de Californlsche student 'mocht 's werelds beste all round ath- leet ztfn, de Amerikaanse dominé Ro bert Richards mocht zich vier meter en vijf en vijftig centimeter boven de aar de over de lat slingeren, de Russische turnsters mochten het publiek in ver rukking brengen, Marjorie Jackson en Shirley Strickland mochten Fanny ont tronen, de Hongaarse meisjes mochten de ene zwemzege na de andere beha len, al deze top-prestaties waren niet in staat de indruk uit te wissen, welke de Tsjechische kapitein achterliet. Het loopwonder Zatopek, dat in 1948 de 80.000 toeschouwers in het sportcen trum van het Britse empire in extase bracht door zijn fantastische zege op de 10.000 meter, had voor de aanvang van de Spelen in Helsinki verklaard, dat hij- zowel op de 10.000 m., de 5.000 rn. als de Marathon' zou starten. Zatopek deed zijn woord gestand, en hoe? In zijn afschuwelijke gedrongen stijl, de linkerhand aan het shirt geklemd, de rechter arm als een molenwiek zwaaiend, de mond geopend, het gelaat verwrongen tot een krampachtige grijns, zegevierde hij op de 10 kilometer, vocht hij zich naar een magistrale zege op de 5000 meter en won hij onbedreigd het zwaarste nummer van het athletiek- programma, de klassieke Marathon loop. De Tsjechische .^locomotief" was niet te remmen. Op dé onderscheidene nummers versloeg hij niet alleen grote tegenstanders als de Algerijn1 Mimoun, de Duitser Schade, de Brit Chataway, de Rus Anoufriev en de Britse Mara thon-crack Jimmy Peters, maar vestig de bovendien drie nieuwe Olympische records. Voor Nederland VOOR NEDERLAND, dat Immer een grote belangstelling: toonde voor Pierre de Coubertins geesteskind, zijn de zomerspelen van 1952 min of meer een teleurstelling geworden. Vier jaar na ïxmden was bet Nederlandse publiek hoe kon het ook anders de gou den regen, welke toen over onze Emil Zatopek, het Tsjechische loopwonder, wiens naam onver brekelijk verbonden blijft met de Olympische Spelen van Helsinki. équipe neerdaalde, nog niet vergeten. Ditmaal moesten wij het zelfs zonder een enkele Olympische kampioen of kampioene stellen. In Londen werden vijf gouden, twee zilveren en negen bronzen medailles ons deel. Oslo en Helsinki bihchten ons acht zilveren plakken. Inderdaad, het goud van Wembley verbleekte tot zilver. De oor zaak hiervan is niet alleen gelegen in de ongetwijfeld sterkere concurrentie en in het onmiskenbare noodlot, dat ons team achtervolgde. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat de Nedeilandse athleten uitzonderingen daargelaten de hardheid misten, welke nodig is om in een select gezelschap als dit jaar in het hoge Noorden verzameld, tot overwinningen te komen. Naarmate de Spelen vorderden, bleek al te schrij nend, dat aan de juiste voorbeibiding wel het een en ander had gehaperd. Vol goede moed, misschien met iet wat te groot optimisme, zag sportief Nederland het Olympische jaar tege moet. Op 15 Februari sprak de jeugdige Noorse prinses Ragnhild in het befaam de Bislett-stadion te Oslo de traditio nele openingsformule uit. De Olympi sche Winterspelen waren begonnen en aller ogen wareh gericht op.... de Ne derlandse schaatsenrijders. Zij toch wa ren de enigen, die het fenomeen Hjalmar Andersen een of meer gouden medailles afhandig konden maken. Noch Kees Broekman, noch de West- landse tuinderszoon Wim van der Voort hebben deze coupe de théatre kunnen verrichten. Beiden vonden Andersen in glanzende vorm. Op de 10.000 en de 5000 meter triomfeerde de Noor op grandioze wijze. Broekman werd op beide nummers tweede en vierde hier mede een fraaie come back. De groot ste verrassing had evenwel Anton Huis- kes in zijn mars. Deze jongeman, in de schaduw van Broekman en Van der Voort naar Oslo vertrokken, gleed plot seling in het helle licht der publieke belangstelling door op de 5000 meter als vierde en op de 10.000 meter als vijfde vele rijders van internationale klasse zijn rug te tonen. Sneeuw beslissend W/AREN DE NOREN reeds bij voor- baat vrij zeker geweest van het goud op de lange afstand, voor het ere metaal op de middenafstand, de 1500 meter, hielden zij het hart vast. Wim van der Voort was favoriet en als ooit een Olympisch schaatskampioenschap .binnen ons bereik heeft gelegen, dan was het op die donkere Februari-dag, toen dreigende sneeuwwolken over de Bislett-arena dreven. Het tijdstip, waar op deze loodgrijze wolken hun lading losten, is van beslissende invloed ge weest op de voor Van der Voort te leurstellende einduitslag. Andersen be reikte de finish voor de bui losbrak, Van der Voort had de pech de eerste vlokken op zijn weg te ontmoeten. De sneeuw zette zich vast op de baan, de ijzers gleden niet meer zo soepel en toen de Nederlander door het bliylicht van een batterij perscamera's even uit balans werd gebracht, wezen de chro nometers onver,biddellijk de tweetiende seconde verschil aan, welke Wim van de gouden medaille scheidden. Niettegenstaande deze tegenslag en het dilettantisme van onze skilopers en de Nederlandse kunstrijdster, die zich in dit milieu van uitverkorenen niet meer dan goedwillende leerlingen toon den, stemden de resultaten van de Winterspelen tot tevredenheid. Drie zilveren medailles en meerdere eer volle plaatsen voor onze overige schaat senrijders, waarempel, het had veel slechter gekund. Toen de winter week en de lente kwam, was de tijd aangebroken voor de selectiewedstrijden voor de Zomer spelen. Alom werden mannen en vrou wen aangewezen om hun land in Hel sinki te vertegenwoordigen en met Juli in het land, vertrok het ene team na het andere om in het Olympisch dorp tijdelijk onderdak te vinden. Op Zaterdag 19 Juli was het gloednieuwe, speciaal voor deze Spelen gebouwde stadion te Helsinki, tot de laatste plaats bezet. Het grote uur sloeg. De plechtige openingsceremonie vond plaats. Een 23- jarige Duitse pacifiste Barbara Rotbraut Pleyer, „de vrouw in het wit", zorgde weliswaar voor een pijnlijk incident, doch op het ogenblik, waarop Paavo Nurmi. het idool der Finnen, als laatste estafetteloper op de weg Athene- Helsinki met de fakkel in de hand de sintelbaan betrad en na een triomf tocht langs de jubelende mensenmas sa's op de tribunes en het middenveld het Olympisch vuur ontstak, was men het optreden van de Duitse studente al weer bi.ina vergeten. In de Nederlandse ploeg, die aan het défilé der naties deelnam, liep ons vol ledige voetbalelftal, dat op dat moment reeds van verdere mededinging was uitgeschakeld. Op Woensdagavond 16 Juli was het nationale elftal in Turku tegen Brazilië in het veld gekomen. Tien minuten lieten de Oranjehemden ons in de waan. dat er een kans was, dat wij de voorronde zouden overleven. Van Roessel scoorde uit een vriie schop, doch deze 10 achterstand was voor de Brazilianen een prikkel het temno op te voeren, de 1-0 om te zetten in 1-1 en vervolgens via een penaltv en enige vlot afgewerkte aanvallen Oranie met een 15 nederlaag tot de werkelijkheid terug te roepen. Het Nederlandse hockeyelftal luistert eerbiedig naar het volkslied van India. Loggere en zijn mannen moesten alleen in de grootmeesters van het hockeyspel hun meerderen erkennen. Fanny's d'ama nEZE TELEURSTELLING hadden wij dus reeds geïncasseerd toen de Finse turner Heilikj Savolainen nog de Olvm- pische eed moest afleggen. De XVe Olympische Snelen bleken evenwel nog meerdere desillusies verborgen te hou den. „Golden Fanny", die haar stem pel dl Tikte op de Spelen van Londen, had nog kort voor haar vertrek naar de witte stad in het land van de dui zend meren bewezen, dat zij in uitste kende vorm stak. AI ging zij gebukt onder de centenaarslast van haar re putatie en ai druppelden uit Australië berichten binnen over de tomeloze snelheid waarmede Marjorie Jackson en Shirley Strickland over de sintels sprietten, niemand had ook zelfs maar in zijn hevigste nachtmerrie gedacht aan het échec, dat de door infectie ge plaagde Nederlandse athlete in Helsinki zou lijden. Voor Fanny was geen goud, ja zelfs geen zilver of brons weggelegd. Haar verschijnen werd een groot sport- dramft Een karbonkel en opgezette lymphklieren schakelden haar uit. Wat nog nimmer was geschied, gebeurde thans. In de kwart-finale van de 100 meter werd onze wereldrecordhoudster geslagen door de Duitse Maria Sander. Op medisch advies en dat van haar echtgenoot zag zij van verdere strijd op de 100 meter af. Jammer voor Fanny, jammer ook voor Marjorie Jackson, de 21-jarige Australische ty piste, die zich thans op haar indruk wekkende zegetocht naar de Olym pische titel de belangrijkste rivale ont nomen zag. Marjorie's overwinning was er evenwei niet minder om. In de eind strijd evenaarde zij het wereldrecord van Helen Stephens en Fanny Blankers Koen. Marjorie mocht zich daarbij troosten met de gedachte, dat zelfs een gezonde Fanny in topvorm haar niet had kunnen kloppen. Met het prijs geven van de 100 m. was Fanny's via dolorosa nog niet ten einde. Ook de 80 meter horden sinds jaar en dag haar lievelingsnummer zou voor onze favoriete een bittere her innering kweken. Mevrouw Blankers, weer wat hersteld van de infectie, won Ja, Geertje Wielema had in het midden moeten staan. Zij zwom evenwel tn de finale van de 100 m rugslag in de touwen en liet hiermede de zege aan Joan Harrison. haar serie, doch werd in de halve fi nale door de Russin Golubichnaja ver slagen en was getuige dat Shirley Strickland derde in Londen haar wereldrecord van 11 op 10.8 sec. bracht. Lange tijd bleef de Nederlandse kolonie in onzekerheid over het starten van Fanny in de finale. Toen ten langen leste het besluit viel. dat zij inderdaad aan de beslissende strijd op de horden zou deelnemen, gloorde de hoop, dat al zou er dan geen goud blinken er toch een zilveren, of bronzen medaille in het verschiet lag. Ook deze hoop .bleek ijdel. Fanny kwam niet verder dan de tweede horde. Zij had een pijlsnelle start, raakte echter de eerste horde en wierp de tweede om. Nederlands groot ste athlete zonk daarop de moed in de spikes. Terwijl haar tegenstandsters als zwaluwen over de latten scheerden op weg naar de Olympische roem, welke Fanny in 1948 had verworven, verliet zij met gebogen hoofd de baan. Deze 24ste Juli was onze zwarte dag. Want behalve het uitvallen van onze „golden mam" moesten wij gelaten toe zien hoe ook Wim Slijkhuis en Harting zelfs niet de serie van de 1500 meter uitliepen. Harting greep na 500 meter naar zijn rug en verliet de baan, Slijk huis, gehinderd door een onwillige Achilles-pees en om onbegrijpelijke re denen naar Helsinki gezonden, hield het 800 meter vol, staakte toen de strijd en volgde Hartings slechte voor,beeld. Pucks verrassing MA ai dit slechte nieuws was er een glanspunt, waarover geheel Neder land zich dan ook van harte heeft ver blijd. Puck Brouwer, het charmante Haagse meiske, kwam met een surprise uit de bus. Had zij misschien moed ge put uit de fraaie presatie van Willy Lust, die met een sprong van 5.81 m. ver boven het oude Olympische record verspringen van 5,69 m. kwam en de vijfde plaats veroverde? Of wilde Puck, nu Fanny ons geen glorie kon schenken, in haar voetstappen treden? Hoe het zii. in de finale van de 200 meter liet zij zich niet intimideren door de roffel, welke Marjorie Jackson op de rode sintels sloeg. De Australische was onbereikbaar, maar de overige fi nalisten moesten huigen voor de felle eindsprint van het Nederlandse meisje. Een fraaie tweede plaats was de belo ning. Het was het enige metaal, dat wij op de athletieknummers vergaarden. Over het jammerlijke falen van Slijkhuis en Harting, schreven wij reeds. Theo Saat, onze 100 meter-man, leverde ten minste strijd en wist zich in de halve finale te dringen en Janus van der Zande. de bakker uit Halsteren, liep de Marathon1 uit, eindigde als vijftiende van de 66 deelnemers en kon monter en lachend beluisteren, dat hij met. 2 uur 33 min. 50 sec. een nieuw Nederlands record had gevesigd. Ook de Neder landse dames-estafetteploeg zonder Fanny Blankers kwam nog tot een opmerkelijke prestatie van nationaal gehalte. Zij verbeterde het Nederlands redord 4 x 100 meter en bracht het van 47,4 op 47,1 sec. Geertje in de touwen £JE NEDERLANDSE zwemstertjes be zitten een wereldvermaardheid. Zus Braun, Rie Mastenbroek, Willy den: Ouden, Nida Senff, Nel van Vliet en anderen hebben haar namen geschre ven in het gouden boek van de Olym pische Spelen. Voor 1952 hadden wij een uitstekende opvolgster in Stenders pupilletje Geertje Wielema. Zij was op de 100 m. rugslag goed voor goud. Geertje zwom evenwel in de touwen en schonk hiermede de Zuidafrikaanse Joan Harrison de gelegenheid met mi niem verschil er zijn nog ooggetui gen die star volhouden, dat Geertje minstens gelijk aantikte te winnen. Was de tweede plaats van Geertje Wie lema beneden verwachting. Hannie Termeulen bracht de Nederlandse kolo nie tot een vreugdedans door op de 100 m. vrije slag achter de Hongaarse Szoke als tweede te eindigen. De dames estafetteploeg, bestaande uit Wies LinssenVaessen, Koosje van Voorn, Hannie Termeulen en Irma Heyting Schumacher, sleepte tenslotte op de 4 x maal 10Q m. vrije slag de derde zilveren medaille uit het bassin. Ook op dit nummer bevestigde Hongarije, met cracks als Eva Novak, Ternes, Szoke en I. Novak, zijn reputatie als zwemnatie. Ongelijke strijd QVER de belevenissen van ons kra nige waterpoloteam zijn pagina's ge schreven. Frans Kuyper had zijn jongens reeds maandenlang voorbereid op het tornooi dat in Helsinki wachtte. Ieder week-end werd opgeofferd om gezamenlijk te oefenen, de techniek te bespreken en een goede teamgeest te kweken. Geladen gingen de zeven wa- terpolospelers getraind als geen an dere Nederlandse deelnemer in heb water voor de eerste wedstrijd tegen de onbekende Russen. Een 32 zege was het resultaat, gevolgd door een 71 overwinning op Zweden en een 93 triomf op Argentinië. Tegen Zuid- Slavië zou het echter niet zo gemakke lijk gaan. In een fraaie, gelijkopgaande spannende wedstrijd werd een 32 overwinning behaald. Hiermede was een zeer gevaarlijke klip omzeild. Hoe groot was echter de verwondering vani de jongens toen het FINA-bestuur be sliste, dat de wedstrijd moest worden overgespeeld, omdat Zuid-Slavië tegen het beleid van de scheidsrechter had geprotesteerd. Noch het feit, dat de Belgische arbiter Delahaye niet meer in aanmerking wenste te komen voor het leiden van wedstrijden, noch de protesten van Karei Lotsy konden de FINA van besluit veranderen. Met de wetenschap dat een eerlijk gewonnen wedstrijd ongeldig was verklaard, trad het zevental tegen Hongarije aan. Hon garije, een van de, zo niet het sterkste waterpoloteam ter wereld. Spoedig was de stand 41 in het voordeel van de M'agyaren. Toen bleek evenwel de prachtige mentaliteit van Cor Braasem c.s. Nederland vocht terug, versaagde niet en onder het laaiend enthousiasme van het publiek. Prins Bernhard en de Prinsessen Beatrix en Irene incluis, werd de achterstand weggewerkt. De tweede wedstrijd tegen Rusland was eenvoudiger dan de eerste. Een 42 ze ge was het resultaat. De volgende dag Vrijdagmorgen 1 Augustus lagen Nederland en Zuid-Slavië door inter ventie van de F. I. N. A.-bestuurderen wederom tegenover elkaar. De 20 voorsprong welke de Zuidslaven vóór de rust wisten te verkregen, brak het moreel van het zevental, dat behalve tegen sterke waterpoloploegen ook te gen officials moest kampen. Via een 53 zege op België en een 71 over winning op Spanje legde Nederland nog beslag op de vijfde plaats. Hiermede kreeg het evenwel minder dan het Marjorie Jackson, de Australische hinde, die Fanny Blankers-Koen onttroonde. rechtens toekwam. Hongarije werd Olympisch kampioen, gevolgd door Zuid-Slavië, Italië en de Ver. Staten. Achtste medaille hockeyspelers, elf amateurs van het zuiverste water, droegen de achtste zilveren medaille drie van de Winterspelen en vijf van het tor nooiveld in Helsinki aan. Een mees- terlyk door de Utrechtse tandarts Ancion genomen strafbully was vol doende vo0r een 1—0 zege op Duits land. Het sterke, maar niet onoverwin- nelijke Pakistan werd door een doel punt van Wery en de taaie vasthou dendheid van het Nederlandse team tot capitulatie gedwongen. In de finale tegen de grootmeesters van het hockey spel waren Loggere c.s. kansloos, India zegevierde gedecideerd met 61, doch met gerechtvaardigde trots kon de cap tain van het niet zo jonge Nederlandse hockeyelftal de rechter trede van het ere-rostrum bestijgen. Met de zilveren medaille van het hockeyteam zijn wij aan het einde van onze prijslijst. Noch onze ruiters, wiel renners, boksers, gewichtheffers, turn sters, kanovaarders, zeilers en roeiers wisten zich bij de eerste drie te scha ren. De oogst van Helsinki mag dan voor Nederland pover zijn geweest, de bewonderenswaardige prestaties welke in de Finse hoofdstad door athleten van 71 landen zijn geleverd en de spor tieve strijd welke daar gestreden is, doen ons met verlangen uitzien naar de XVIe Olympische Spelen, welke in 1956 in Melbourne zullen worden ge houden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 19