onze
AAN HET EINDE VAN EEN OLYMPISCH JAAR
Voor Nederland devalueerde het goud van
Londen tot het zilver van Helsinki
De Spelen van Zatopek Fanny s Via Dolorosa
Het waterpolo-incident Geertje in de touwen
Hockeyteam tooit zich met zilver
OUDEJAARSNUMMER
Woensdag 31 December 1952
Zestien jaren wachtten de Finnen op de grote dag
Verontrustende
recordjacht
31 December 1952
deelnemen, Is het veel.
ig of niets aan oud en
is de jaar-wisseling een
den grote partijen ge
en drinken in het mid-
g staan. De plaats van
Schotten door een soort
en. „Haggis" is eigenlijk
ïgsel van havermout en
wordt als een worst in
gestouwd.
LINK VAN BRUGGEN.
■uchiige jeugd en
olie iheaiers
EEN ZUCHT van ver-
ïting sluit de Zweedse
man op de middag van
itste dag van het jaar
rinkelmet een zucht
en honderdduizenden
op 30 December kanto-
in fabriekenen met
zucht haalt iedereen de
druppel brandewijn van
i heeft het gevoel zojuist
Jan niet met de hakken
afgelegd. Maar de de-
Nog enkele uren en het
een feestje waard,
het middernachtelijk uur
e honderd bioscopen, die
ouwburg en de opera zijn
kocht. Geen zaal is meer
zich maar artist voelt,
de brouwerij te brengen,
metjes door de straten en
oeter en gefluit het oude
dere taxi ziet men witte
e dames zijn in warme
ar hebben over het hoge
.aar toilet, slechts een
nvoorzichtig. Onvoorzich-
t nylonkousen 'te dragen.
;n tart het gevaar en het
rerkeert. En vooral denkt
wachten staat,
rinken en klinken. Er zijn
voorgeschreven en ook de
of beter, vrij naar draag-
zratie doet het iets kalmer
ar weer naar het door
diepe stem voorgedragen
•ing" en het luiden der
faat, beschouwt dit als een
servatisme, een concessie
uten later wordt toch weer
aarsjes gesierde kerstboom
men dansend heeft inge-
dansend het raam weer
G. F. GöBEL.
Vrolijk leest met
cadeautjes
LOOFT U OOK NIET, dat
Ie meeste mensen op die
ste avond van het jaar een
;ing voelen om enigszins
ancholiek te zijn. Om wat
moedig te denken aan din-
die voorbij zijn en aan
oude jaar dat moet gaan
ven? De Fransen hebben
achter wat op gevonden om
ins te geven hun oudejaars-
eren. Zij hebben van de
jlijkste avond van het ge
blijven niet met ingetogen
vachten tot de klok einde-
n.
jft een Parfjzenaar op de
ïuis. Hij verzamelt familie
één van de duizenden res
'eillon gevierd wordt. Die
Ier uitgebreide maaltijd, die
1 gaat men aan tafel, om
eerste glas champagne ge-
het nieuwe jaar etend en
blijft echter niet bij een
et is namelijk ook de ge-
zenaars elkaar tijdens de
even. De kinderen krijgen
de Kerstman, maar is het
Jeren, die niet in de Kerst-
de Kerstboom vinden? De
31ste aan de beurt,
lier, waarop men elkaar de
is op onze Sinterklaas. Men
htjes, men verzint surprises,
iedereen doet zijn best om
elijke avond van te maken,
ing. dat de Réveillon ietwat
nelijk zijn prijs. Er is een
e Avenue des Champs Ely-
luurste oudejaarsavond van
eleven. De réveillon kost er
gulden per persoon. Alle
weken van tevoren bespro-
JAN BRUSSE.
adden te plaatsen, die geluk
wensen bij verjaardag, geboorte
lijk of deelneming moesten be
lie moesten uitnodigen of ver
die wilden aanbevelen of be
at over rekeningen te klagen
En zelfs kon men bü hem e
te keur gaan voor huwelijks-
in an minnebrieven!
ef van de goede Theodoor da-
L. F. Geerling in de zevende
meerderde d-uk met de 1st
1869 en het antwoord van cw
nilie met de 3de Januari 1
e jaar vroeger. Maar wie aa
smt aan zulke kleinigheden,
soor.
ng heeft immers genoeg zij"
laan, vant Dehalve een o
Broeder aan een Zuster had
voor u kunnen overscnf'J
rwjaarsv ens van een Zoon
ders, een Nieuwjaarswens a
die in het afgelopen jaar
bben verloren (Geerling d
0. een Nieuwjaarswens van
dochtei aan haren Vader en
iwjaarswens aan een zusterr,
op enige daarvan de passé
Jen.
7ESTIEN JAREN hebben de Finnen gehunkerd naar het ogenblik, waarop zij
hun toezegging de Olympische Spelen te organiseren, zouden kunnen hono
reren. In 1936 werd het Finse Olympische Comité gepolst over de mogelijkheid
het vierjaarlijkse sportfestijn in 1940 in Helsinki te houden. Suomi stelde zich
candidaat, verkreeg de eervolle opdracht, doch zag zich, nog voordat de tweede
wereldbrand werd ontstoken, in een oorlog met Rusland gewikkeld. Het dappere
Finse volk ging door de diepe duisternis van een lange oorlogsnacht en toen
eindelijk de vrede weerkeerde, was het niet bij machte de sportieve jeugd der
wereld te ontvangen. Londen kweet zich op eminente wijze van de taak, welke
Finland was toebedeeld, doch op het ogenblik, waarop Wembley nog daverde van
de toejuichingen voor nieuwe Olympische kampioenen, werd in de witte hoofd
stad reeds naarstig gearbeid aan de voorbereidingen voor de Spelen van 1952.
Vijf jaren werkte Erick von Frenckell, de architect van de XVe Olympische
Spelen, aan de vervulling van Finlands hartewens. Op Zaterdag 19 Juli werd de
droom werkelijkheid. Op die regenachtige middag flakkerde hoog boVen Hel
sinki in een kelk op de slanke Marathon-toren van het nieuwe stadion het
Olympisch vuur.
'ACHTENVIJFTIGHONDERD athleten
uit 71 verschillende landen meer
naties dan in de U. N. O. verenigd zijn
togen irt de Juli-maand naar Helsinki
orn te ontwaren, dat een klein volk op
sobere, maar perfecte wijze gen groots
sportgebeuren wist te organiseren. De
gulle hartelijkheid en de weldadige
eenvoud waarmede de Finse gastheren
hun gasten tegemoet traden, waren de
beste waarborgen voor het welslagen
van de XVe Olympische Spelen. Zelden
zijn de Spelen zo goed georganiseerd
geweest, zelden ook hebben zü zo be
antwoord aan het ideaal, dat Pierre
Baron de Coubertin zich had gesteld.
Waarlijk wij zijn nuchter genoeg om
van het Olympische sporttornooi geen
wonderen te verwachten. De beslissing
over oorlog of vrede rust niet in de
handen van de achtenvijftighonderd
jonge vrouwen en mannen, die in het
Olympisch dorp vriendschap sloten. Wij
dienen de Spelen te zien in het juiste
licht: een krachtmeting tussen de beste
athleten ter wereld, een duel waarin
sportiviteit de hoogste inzet moet zijn,
een ontmoeting, waarin het contact
tussen sportlieden „vanverschillende
nationaliteit, geloof, ras en huidskleur
een steentje kan bijdragen tot een beter
•begrip tussen de volkeren. Zien wij de
Spelen vanuit deze gezichtshoek, dan
kunnen wij het deelnemen van de Rus
sen als een van de meest verheugende
feiten van deze Spelen beschouwen.
Want zelfs de grootste pessimist, die
slechts oog heeft voor de recordjacht
en het nationale chauvinisme kan niet
loochenen, dat Russen en Amerikanen
elkander in Helsinki in sportieve kamp
hebben bestreden en aan het slot van
de strijd slechts waardering restte voor
de betere prestatie van de tegenstan
der. Deze goede verstandhouding, welke
door geen wanklank van enige impor
tantie werd verstoord, moet de Finnen
grote voldoening hebben geschonken.
Verontrustend
TOCH heeft zich tijdens de Spelen van
dit jaar andermaal een verontrus
tend verschijnsel geopenbaard. De
„goudkoorts" heeft de deelnemende
landen in haar ban. Het veroveren, ja
het buit maken van zoveel mogelijk
medailles dreigt het hoogste ideaal te
worden. De Coubertins nobele woorden
„Het is niet het belangrijkste om te
winnen, maar om deel te nemen" ver
schenen ook ditmaal in lichtgevende
letters op het scoringbord in het sta
dion te Helsinki, doch helaas zij leef
den niet in de harten van hen. die ver
antwoordelijk zijn voor de uitzending
van de deelnemers. Vele landen en in
het bijzonder de grote naties hechten
zoveel waarde aan een zege. dat zij
niet aarzelen de jmateurbepalingen met
voeten te treden. Geen „ambt" of „studie"
is te doorzichtig als het er om gaat
een kanshebber de beste trainingsmoge
lijkheden te bieden. Het zal de taak
van het Internationaal Olympisch Co
mité zijn zich ijlings over deze materie
te bezinnen, willen de Spelen niet ver
vallen tot een treffen tussen profes
sionals en semi-professionals, die onder
het mom van' „student aan een Ameri
kaanse university" of „staatshardloper
van de Sowjet-Unie" deelnemen en
waarin de zuivere amateur een figuran
tenrolletje zal spelen.
Aan deze feiten hebben de Finse or
ganisatoren geen schuld gehad, even
min1 als men hen verantwoordelijk kan
stellen voor de weinige incidenten, wel
ke een vlekje wierpen op deze prach
tige Spelen, Integendeel, dat de Spelen
konden slagen, dat de gehele wereld
kon meeleven met unieke prestaties,
dat in totaal 34 nieuwe Olympische
records, zes nieuwe wereldrecords en
een nieuw Europees record gevestigd
konden worden, dankt men aan de
ideale omstandigheden, welke Finland
ten koste van een grote financiële ader
lating, wist te scheppen.
Za-fo-pèk
?°e Prinses Beatrix reageerde op
het vierde doelpuntwaarmede het
Nederlandse waterpolozevental de
4 1 achterstand tegen Hongarije
omzette tn een 44 gelijk spel
r\E SPELEN VAN 1948 waren de Spe-
len van Fa«ny Blankers—Koen, de
Spelen van 1952 zijn de geschiedenis
ingegaan als de Spelen van Zatopek.
Bob Mathias, de Californlsche student
'mocht 's werelds beste all round ath-
leet ztfn, de Amerikaanse dominé Ro
bert Richards mocht zich vier meter en
vijf en vijftig centimeter boven de aar
de over de lat slingeren, de Russische
turnsters mochten het publiek in ver
rukking brengen, Marjorie Jackson en
Shirley Strickland mochten Fanny ont
tronen, de Hongaarse meisjes mochten
de ene zwemzege na de andere beha
len, al deze top-prestaties waren niet
in staat de indruk uit te wissen, welke
de Tsjechische kapitein achterliet.
Het loopwonder Zatopek, dat in 1948
de 80.000 toeschouwers in het sportcen
trum van het Britse empire in extase
bracht door zijn fantastische zege op de
10.000 meter, had voor de aanvang van
de Spelen in Helsinki verklaard, dat
hij- zowel op de 10.000 m., de 5.000 rn. als
de Marathon' zou starten. Zatopek deed
zijn woord gestand, en hoe?
In zijn afschuwelijke gedrongen stijl,
de linkerhand aan het shirt geklemd,
de rechter arm als een molenwiek
zwaaiend, de mond geopend, het gelaat
verwrongen tot een krampachtige grijns,
zegevierde hij op de 10 kilometer, vocht
hij zich naar een magistrale zege op
de 5000 meter en won hij onbedreigd
het zwaarste nummer van het athletiek-
programma, de klassieke Marathon
loop. De Tsjechische .^locomotief" was
niet te remmen. Op dé onderscheidene
nummers versloeg hij niet alleen grote
tegenstanders als de Algerijn1 Mimoun,
de Duitser Schade, de Brit Chataway,
de Rus Anoufriev en de Britse Mara
thon-crack Jimmy Peters, maar vestig
de bovendien drie nieuwe Olympische
records.
Voor Nederland
VOOR NEDERLAND, dat Immer een
grote belangstelling: toonde voor
Pierre de Coubertins geesteskind, zijn
de zomerspelen van 1952 min of meer
een teleurstelling geworden. Vier jaar
na ïxmden was bet Nederlandse publiek
hoe kon het ook anders de gou
den regen, welke toen over onze
Emil Zatopek, het Tsjechische
loopwonder, wiens naam onver
brekelijk verbonden blijft met de
Olympische Spelen van Helsinki.
équipe neerdaalde, nog niet vergeten.
Ditmaal moesten wij het zelfs zonder
een enkele Olympische kampioen of
kampioene stellen. In Londen werden
vijf gouden, twee zilveren en negen
bronzen medailles ons deel. Oslo en
Helsinki bihchten ons acht zilveren
plakken. Inderdaad, het goud van
Wembley verbleekte tot zilver. De oor
zaak hiervan is niet alleen gelegen in
de ongetwijfeld sterkere concurrentie
en in het onmiskenbare noodlot, dat
ons team achtervolgde. De eerlijkheid
gebiedt te zeggen, dat de Nedeilandse
athleten uitzonderingen daargelaten
de hardheid misten, welke nodig is
om in een select gezelschap als dit jaar
in het hoge Noorden verzameld, tot
overwinningen te komen. Naarmate de
Spelen vorderden, bleek al te schrij
nend, dat aan de juiste voorbeibiding
wel het een en ander had gehaperd.
Vol goede moed, misschien met iet
wat te groot optimisme, zag sportief
Nederland het Olympische jaar tege
moet. Op 15 Februari sprak de jeugdige
Noorse prinses Ragnhild in het befaam
de Bislett-stadion te Oslo de traditio
nele openingsformule uit. De Olympi
sche Winterspelen waren begonnen en
aller ogen wareh gericht op.... de Ne
derlandse schaatsenrijders. Zij toch wa
ren de enigen, die het fenomeen
Hjalmar Andersen een of meer gouden
medailles afhandig konden maken.
Noch Kees Broekman, noch de West-
landse tuinderszoon Wim van der Voort
hebben deze coupe de théatre kunnen
verrichten. Beiden vonden Andersen in
glanzende vorm. Op de 10.000 en de
5000 meter triomfeerde de Noor op
grandioze wijze. Broekman werd op
beide nummers tweede en vierde hier
mede een fraaie come back. De groot
ste verrassing had evenwel Anton Huis-
kes in zijn mars. Deze jongeman, in de
schaduw van Broekman en Van der
Voort naar Oslo vertrokken, gleed plot
seling in het helle licht der publieke
belangstelling door op de 5000 meter
als vierde en op de 10.000 meter als
vijfde vele rijders van internationale
klasse zijn rug te tonen.
Sneeuw beslissend
W/AREN DE NOREN reeds bij voor-
baat vrij zeker geweest van het
goud op de lange afstand, voor het ere
metaal op de middenafstand, de 1500
meter, hielden zij het hart vast. Wim
van der Voort was favoriet en als ooit
een Olympisch schaatskampioenschap
.binnen ons bereik heeft gelegen, dan
was het op die donkere Februari-dag,
toen dreigende sneeuwwolken over de
Bislett-arena dreven. Het tijdstip, waar
op deze loodgrijze wolken hun lading
losten, is van beslissende invloed ge
weest op de voor Van der Voort te
leurstellende einduitslag. Andersen be
reikte de finish voor de bui losbrak,
Van der Voort had de pech de eerste
vlokken op zijn weg te ontmoeten. De
sneeuw zette zich vast op de baan, de
ijzers gleden niet meer zo soepel en
toen de Nederlander door het bliylicht
van een batterij perscamera's even uit
balans werd gebracht, wezen de chro
nometers onver,biddellijk de tweetiende
seconde verschil aan, welke Wim van
de gouden medaille scheidden.
Niettegenstaande deze tegenslag en
het dilettantisme van onze skilopers en
de Nederlandse kunstrijdster, die zich
in dit milieu van uitverkorenen niet
meer dan goedwillende leerlingen toon
den, stemden de resultaten van de
Winterspelen tot tevredenheid. Drie
zilveren medailles en meerdere eer
volle plaatsen voor onze overige schaat
senrijders, waarempel, het had veel
slechter gekund.
Toen de winter week en de lente
kwam, was de tijd aangebroken voor
de selectiewedstrijden voor de Zomer
spelen. Alom werden mannen en vrou
wen aangewezen om hun land in Hel
sinki te vertegenwoordigen en met Juli
in het land, vertrok het ene team
na het andere om in het Olympisch
dorp tijdelijk onderdak te vinden. Op
Zaterdag 19 Juli was het gloednieuwe,
speciaal voor deze Spelen gebouwde
stadion te Helsinki, tot de laatste plaats
bezet. Het grote uur sloeg. De plechtige
openingsceremonie vond plaats. Een 23-
jarige Duitse pacifiste Barbara Rotbraut
Pleyer, „de vrouw in het wit", zorgde
weliswaar voor een pijnlijk incident,
doch op het ogenblik, waarop Paavo
Nurmi. het idool der Finnen, als laatste
estafetteloper op de weg Athene-
Helsinki met de fakkel in de hand de
sintelbaan betrad en na een triomf
tocht langs de jubelende mensenmas
sa's op de tribunes en het middenveld
het Olympisch vuur ontstak, was men
het optreden van de Duitse studente al
weer bi.ina vergeten.
In de Nederlandse ploeg, die aan het
défilé der naties deelnam, liep ons vol
ledige voetbalelftal, dat op dat moment
reeds van verdere mededinging was
uitgeschakeld. Op Woensdagavond 16
Juli was het nationale elftal in Turku
tegen Brazilië in het veld gekomen.
Tien minuten lieten de Oranjehemden
ons in de waan. dat er een kans was,
dat wij de voorronde zouden overleven.
Van Roessel scoorde uit een vriie schop,
doch deze 10 achterstand was voor
de Brazilianen een prikkel het temno
op te voeren, de 1-0 om te zetten in 1-1
en vervolgens via een penaltv en enige
vlot afgewerkte aanvallen Oranie met
een 15 nederlaag tot de werkelijkheid
terug te roepen.
Het Nederlandse hockeyelftal luistert eerbiedig naar het volkslied van
India. Loggere en zijn mannen moesten alleen in de grootmeesters van het
hockeyspel hun meerderen erkennen.
Fanny's d'ama
nEZE TELEURSTELLING hadden wij
dus reeds geïncasseerd toen de Finse
turner Heilikj Savolainen nog de Olvm-
pische eed moest afleggen. De XVe
Olympische Snelen bleken evenwel nog
meerdere desillusies verborgen te hou
den. „Golden Fanny", die haar stem
pel dl Tikte op de Spelen van Londen,
had nog kort voor haar vertrek naar
de witte stad in het land van de dui
zend meren bewezen, dat zij in uitste
kende vorm stak. AI ging zij gebukt
onder de centenaarslast van haar re
putatie en ai druppelden uit Australië
berichten binnen over de tomeloze
snelheid waarmede Marjorie Jackson
en Shirley Strickland over de sintels
sprietten, niemand had ook zelfs maar
in zijn hevigste nachtmerrie gedacht
aan het échec, dat de door infectie ge
plaagde Nederlandse athlete in Helsinki
zou lijden. Voor Fanny was geen goud,
ja zelfs geen zilver of brons weggelegd.
Haar verschijnen werd een groot sport-
dramft Een karbonkel en opgezette
lymphklieren schakelden haar uit. Wat
nog nimmer was geschied, gebeurde
thans. In de kwart-finale van de 100
meter werd onze wereldrecordhoudster
geslagen door de Duitse Maria Sander.
Op medisch advies en dat van haar
echtgenoot zag zij van verdere strijd
op de 100 meter af. Jammer voor
Fanny, jammer ook voor Marjorie
Jackson, de 21-jarige Australische ty
piste, die zich thans op haar indruk
wekkende zegetocht naar de Olym
pische titel de belangrijkste rivale ont
nomen zag. Marjorie's overwinning was
er evenwei niet minder om. In de eind
strijd evenaarde zij het wereldrecord
van Helen Stephens en Fanny Blankers
Koen. Marjorie mocht zich daarbij
troosten met de gedachte, dat zelfs een
gezonde Fanny in topvorm haar niet
had kunnen kloppen.
Met het prijs geven van de 100 m.
was Fanny's via dolorosa nog niet ten
einde. Ook de 80 meter horden sinds
jaar en dag haar lievelingsnummer
zou voor onze favoriete een bittere her
innering kweken. Mevrouw Blankers,
weer wat hersteld van de infectie, won
Ja, Geertje Wielema had in het midden moeten staan. Zij zwom evenwel
tn de finale van de 100 m rugslag in de touwen en liet hiermede de zege
aan Joan Harrison.
haar serie, doch werd in de halve fi
nale door de Russin Golubichnaja ver
slagen en was getuige dat Shirley
Strickland derde in Londen haar
wereldrecord van 11 op 10.8 sec. bracht.
Lange tijd bleef de Nederlandse kolonie
in onzekerheid over het starten van
Fanny in de finale. Toen ten langen
leste het besluit viel. dat zij inderdaad
aan de beslissende strijd op de horden
zou deelnemen, gloorde de hoop, dat al
zou er dan geen goud blinken er toch
een zilveren, of bronzen medaille in
het verschiet lag. Ook deze hoop .bleek
ijdel. Fanny kwam niet verder dan de
tweede horde. Zij had een pijlsnelle
start, raakte echter de eerste horde en
wierp de tweede om. Nederlands groot
ste athlete zonk daarop de moed in de
spikes. Terwijl haar tegenstandsters als
zwaluwen over de latten scheerden op
weg naar de Olympische roem, welke
Fanny in 1948 had verworven, verliet
zij met gebogen hoofd de baan.
Deze 24ste Juli was onze zwarte dag.
Want behalve het uitvallen van onze
„golden mam" moesten wij gelaten toe
zien hoe ook Wim Slijkhuis en Harting
zelfs niet de serie van de 1500 meter
uitliepen. Harting greep na 500 meter
naar zijn rug en verliet de baan, Slijk
huis, gehinderd door een onwillige
Achilles-pees en om onbegrijpelijke re
denen naar Helsinki gezonden, hield het
800 meter vol, staakte toen de strijd en
volgde Hartings slechte voor,beeld.
Pucks verrassing
MA ai dit slechte nieuws was er een
glanspunt, waarover geheel Neder
land zich dan ook van harte heeft ver
blijd. Puck Brouwer, het charmante
Haagse meiske, kwam met een surprise
uit de bus. Had zij misschien moed ge
put uit de fraaie presatie van Willy
Lust, die met een sprong van 5.81 m.
ver boven het oude Olympische record
verspringen van 5,69 m. kwam en de
vijfde plaats veroverde? Of wilde
Puck, nu Fanny ons geen glorie kon
schenken, in haar voetstappen treden?
Hoe het zii. in de finale van de 200
meter liet zij zich niet intimideren door
de roffel, welke Marjorie Jackson op
de rode sintels sloeg. De Australische
was onbereikbaar, maar de overige fi
nalisten moesten huigen voor de felle
eindsprint van het Nederlandse meisje.
Een fraaie tweede plaats was de belo
ning.
Het was het enige metaal, dat wij op
de athletieknummers vergaarden. Over
het jammerlijke falen van Slijkhuis en
Harting, schreven wij reeds. Theo
Saat, onze 100 meter-man, leverde ten
minste strijd en wist zich in de halve
finale te dringen en Janus van der
Zande. de bakker uit Halsteren, liep de
Marathon1 uit, eindigde als vijftiende
van de 66 deelnemers en kon monter en
lachend beluisteren, dat hij met. 2 uur
33 min. 50 sec. een nieuw Nederlands
record had gevesigd. Ook de Neder
landse dames-estafetteploeg zonder
Fanny Blankers kwam nog tot een
opmerkelijke prestatie van nationaal
gehalte. Zij verbeterde het Nederlands
redord 4 x 100 meter en bracht het van
47,4 op 47,1 sec.
Geertje in de touwen
£JE NEDERLANDSE zwemstertjes be
zitten een wereldvermaardheid. Zus
Braun, Rie Mastenbroek, Willy den:
Ouden, Nida Senff, Nel van Vliet en
anderen hebben haar namen geschre
ven in het gouden boek van de Olym
pische Spelen. Voor 1952 hadden wij
een uitstekende opvolgster in Stenders
pupilletje Geertje Wielema. Zij was op
de 100 m. rugslag goed voor goud.
Geertje zwom evenwel in de touwen
en schonk hiermede de Zuidafrikaanse
Joan Harrison de gelegenheid met mi
niem verschil er zijn nog ooggetui
gen die star volhouden, dat Geertje
minstens gelijk aantikte te winnen.
Was de tweede plaats van Geertje Wie
lema beneden verwachting. Hannie
Termeulen bracht de Nederlandse kolo
nie tot een vreugdedans door op de 100
m. vrije slag achter de Hongaarse Szoke
als tweede te eindigen. De dames
estafetteploeg, bestaande uit Wies
LinssenVaessen, Koosje van Voorn,
Hannie Termeulen en Irma Heyting
Schumacher, sleepte tenslotte op de
4 x maal 10Q m. vrije slag de derde
zilveren medaille uit het bassin. Ook
op dit nummer bevestigde Hongarije,
met cracks als Eva Novak, Ternes,
Szoke en I. Novak, zijn reputatie als
zwemnatie.
Ongelijke strijd
QVER de belevenissen van ons kra
nige waterpoloteam zijn pagina's ge
schreven. Frans Kuyper had zijn
jongens reeds maandenlang voorbereid
op het tornooi dat in Helsinki wachtte.
Ieder week-end werd opgeofferd om
gezamenlijk te oefenen, de techniek te
bespreken en een goede teamgeest te
kweken. Geladen gingen de zeven wa-
terpolospelers getraind als geen an
dere Nederlandse deelnemer in heb
water voor de eerste wedstrijd tegen
de onbekende Russen. Een 32 zege
was het resultaat, gevolgd door een
71 overwinning op Zweden en een
93 triomf op Argentinië. Tegen Zuid-
Slavië zou het echter niet zo gemakke
lijk gaan. In een fraaie, gelijkopgaande
spannende wedstrijd werd een 32
overwinning behaald. Hiermede was
een zeer gevaarlijke klip omzeild. Hoe
groot was echter de verwondering vani
de jongens toen het FINA-bestuur be
sliste, dat de wedstrijd moest worden
overgespeeld, omdat Zuid-Slavië tegen
het beleid van de scheidsrechter had
geprotesteerd. Noch het feit, dat de
Belgische arbiter Delahaye niet meer
in aanmerking wenste te komen voor
het leiden van wedstrijden, noch de
protesten van Karei Lotsy konden de
FINA van besluit veranderen. Met de
wetenschap dat een eerlijk gewonnen
wedstrijd ongeldig was verklaard, trad
het zevental tegen Hongarije aan. Hon
garije, een van de, zo niet het sterkste
waterpoloteam ter wereld. Spoedig was
de stand 41 in het voordeel van de
M'agyaren. Toen bleek evenwel de
prachtige mentaliteit van Cor Braasem
c.s. Nederland vocht terug, versaagde
niet en onder het laaiend enthousiasme
van het publiek. Prins Bernhard en de
Prinsessen Beatrix en Irene incluis,
werd de achterstand weggewerkt. De
tweede wedstrijd tegen Rusland was
eenvoudiger dan de eerste. Een 42 ze
ge was het resultaat. De volgende dag
Vrijdagmorgen 1 Augustus lagen
Nederland en Zuid-Slavië door inter
ventie van de F. I. N. A.-bestuurderen
wederom tegenover elkaar. De 20
voorsprong welke de Zuidslaven vóór
de rust wisten te verkregen, brak het
moreel van het zevental, dat behalve
tegen sterke waterpoloploegen ook te
gen officials moest kampen. Via een
53 zege op België en een 71 over
winning op Spanje legde Nederland nog
beslag op de vijfde plaats. Hiermede
kreeg het evenwel minder dan het
Marjorie Jackson, de Australische
hinde, die Fanny Blankers-Koen
onttroonde.
rechtens toekwam. Hongarije werd
Olympisch kampioen, gevolgd door
Zuid-Slavië, Italië en de Ver. Staten.
Achtste medaille
hockeyspelers, elf amateurs van
het zuiverste water, droegen de
achtste zilveren medaille drie van
de Winterspelen en vijf van het tor
nooiveld in Helsinki aan. Een mees-
terlyk door de Utrechtse tandarts
Ancion genomen strafbully was vol
doende vo0r een 1—0 zege op Duits
land. Het sterke, maar niet onoverwin-
nelijke Pakistan werd door een doel
punt van Wery en de taaie vasthou
dendheid van het Nederlandse team
tot capitulatie gedwongen. In de finale
tegen de grootmeesters van het hockey
spel waren Loggere c.s. kansloos, India
zegevierde gedecideerd met 61, doch
met gerechtvaardigde trots kon de cap
tain van het niet zo jonge Nederlandse
hockeyelftal de rechter trede van het
ere-rostrum bestijgen.
Met de zilveren medaille van het
hockeyteam zijn wij aan het einde van
onze prijslijst. Noch onze ruiters, wiel
renners, boksers, gewichtheffers, turn
sters, kanovaarders, zeilers en roeiers
wisten zich bij de eerste drie te scha
ren. De oogst van Helsinki mag dan
voor Nederland pover zijn geweest, de
bewonderenswaardige prestaties welke
in de Finse hoofdstad door athleten
van 71 landen zijn geleverd en de spor
tieve strijd welke daar gestreden is,
doen ons met verlangen uitzien naar
de XVIe Olympische Spelen, welke in
1956 in Melbourne zullen worden ge
houden.