WEGRENNERS BEREIKTEN INTERNATIONAAL PEIL
Voetbalteam kan de vergelijking met het
buitenland niet langer doorstaan
Begin gemaakt met opheffen van
tekort aan sportaccomodatie
Damsport groeit naar hoogtepunt
OUDEJAARSNUMMER Woensdag 31 December 1952
1
Schitterende resultaten
van schaatsenrijders
Wereldkampioenschap
vormde de climax
ALS WIJ ONS, ZO TEGEN DE TIJD dat de jaarwisseling noopt tot overdcn-
n ken, afvragen welke sportprestaties in 1952 de meeste indruk hebben ge
maakt, is het moeilijk zo zonder meer een keus te maken, temeer daar in deze
revue der sporten aan 's werelds grootste sportschouw, de Olympische Spelen,
een apart artikel wordt gewijd. In een Olympisch jaar is de aandacht nu eenmaal
voornamelijk gericht op die Spelen en is men spoedig geneigd alle andere pres
taties naar de achtergrond te verschuiven. Daarmee laten wij echter degenen,
die niet in Helsinki uitkwamen, geen recht wedervaren en bovendien zijn er
door de beoefenaren van de Olympische sporten vóór en na de Spelen prestaties
verricht, die de aandacht vragen.
de afdelingskampioenen in herinnering
brengen. Het waren ditmaal Ajax
(voor de zeventiende maal). Haarlem,
Hermes DVS en Willem H. Op de 16e
Juni sloten de Tilburgenaren de com
petitie om het landskampioenschap af
en stelden zich in het bezit van de ti
tel. Het ziet er niet naar uit, dat deze
ploeg gelegenheid krijgt het volgend
jaar die titel te prolongeren. Ooster-
parkers, Quick, Velocitas en Chevre-
mont zeiden de hoogste Nederlandse
voetbal-regionen voorlopig vaarwel en
stonden hun plaatsen af aan Heracles,
Excelsior, TEC en Stormvogels. Van
dit viertal heeft de ploeg uit IJmuiden
zich het snelst aan de nieuwe omgeving
aangepast en hoewel Stormvogels
reeds verschillende wedstrijden zonder
doelman Kraak heeft moeten spelen,
vertoeft het in de bovenste helft.
TWEE DINGEN zijn in 1952 duidelijk
geworden, een prettige en een nare
zaak. Onze wegrenners, zowel de ama
teurs als de professionals, hebben zich
in vele grote internationale klassiekers
voortreffelijk geweerd. Zij hebben kans
gezien het grote verschil, dat tot voor
enkele jaren op dit gebied tussen de
Nederlanders, de Belgen, Fransen en
Italianen bestond, vrijwel geheel te
nivelleren. Dat is de winst welke sport-
lievend Nederland in 1952 heeft mogen
boeken. Wat de wielrenners hehben ge
wonnen, verspeelden de voetballers. Wij
hebben ons hieromtrent geen illusies te
maken. Onze prominente voetballers
kunnen de vergelijking met buiten
landse teams niet meer doorstaan. Wij
staan thans definitief op de onderste tre
de van de internationale voetballad
der. Optimisten zien natuurlijk ook
hierin weer een lichtpunt. Zonder de
waarheid geweld aan te doen, kunnen
zij bij de jaarwisseling zeggen: „Wat
er ook in 1953 gaat gebeuren, slechter
dan in 1952 kan het niet". Men kan van
mening verschillen over het feit of het
nu werkelijk zo belangrijk is of onze
amateurs niet zijn opgewassen tegen
de amateurs of beroepsvoetballers van
andere landen. Iedere rechtgeaarde Ne
derlander echter ziet zijn nationale
elftal toch liever winnen dan nederlaag
op nederlaag incasseren en als wij eer
lijk zijn moeten wij erkennen dat onze
nationale trots op zijn zachtst uitge
drukt weer een gevoelige tik kreeg.
Belangrijker is echter dat een win
nend nationaal elftal de sportbeoefe
ning stimuleert en als de verrichtingen
binnen afzienbare tijd geen opgaande
lijn vertonen, vrezen wij dat de be
langstelling en de toeloop van jeugdige
voetballeus kleiner zal worden. Welis
waar behoeft dit op het ogenblik nog
geen hoofdbrekens te kosten. Vele
voetbalverenigingen moesten in 1952
overgaan tot het samenstellen van een
wachtlijst, omdat het aantal sportvel
den geen gelijke tred heeft gehouden
met de intensievere sportbeoefening
en de aanwas van onze bevolking. Een
commissie van het NOC heeft in het
afgelopen jaar met succes gestreefd
naar verbetering en uitbreiding van de
sportaceomodaties en de verwachting
is gerechtsvaardigd dat de tekorten in
1953 aanzienlijk kleiner zullen worden.
MAAR NU GENOEG getheoretiseerd
over de verrichtingen van het
Oranje-team. De naakte feiten spreken
meer. 7 April: BelgiëNederland 42.
De Zuiderburen waren heer en meester
in het veld, niettegenstaande het feit,
dat doelman Meert vóór de aanvang
van de wedstrijd letterlijk en figuur
lijk in zijn hemd kwam te staan. Na
het spelen van de volksliederen wilde
hij te schielijk uit zijn trainingspak ko
men, met alle nare gevolgen van dien.
Het zou zeer goed mogelijk zijn ge
weest, dat Meert daardoor van de kook
was geraakt. De Vlamingen nemen de
ze dingen echter vrij gemakkelijk op en
bovendien heeft de Nederlandse voor
hoede het hem in die wedstrijd niet
lastig gemaakt. De 19e October was
het Deurne-stadion andermaal getuige
van een Nederlandse nederlaag. Dit
maal werd het slechts 21. doch al
leen dank zij het feit dat Mermans en
de andere Belgische voorwaartsen hun
schot hadden thuis gelaten. De neder
laag welke echter het meest tot onze
verbeelding heeft gesproken, was het
gelijke spel tegen Egypte. Voor de
Olympische Spelen dachten wij dat m
het land aan de Nijl alleen maar aan
gewichtheffen en Kanaalzwemmen
werd gedacht. Dat met 3—2 van Dene
marken werd verloren, het eerste team
van Saarland te sterk bleek voor onze
nationale ploeg en dat te Hull in een
zeer matige wedstrijd gelijk werd ge
speeld tegen de Engelse amateurs, mag
dan ook geen verwondering wekken.
Als wij aan het einde van dit trooste
loze overzicht van onze voetbaipresta-
ties op internationaal niveau besluiten
met de opmerking dat de nieuwe tech
nische commissie met de heer Kruyver
aan het hoofd een zware taak wacht,
zeggen wij niets te veel.
Voordat wij het onderwerp „voetbal
sport" laten rusten, willen wij eerst nog
HE NEDERLANDSE wielrenner, die
het meest in het nieuws is geweest,
was niet de wereldkampioen achter
volging der amateurs, Piet van Heus-
den. noch Jan Derksen die bij het fel-
omstreden wereldkampioenschap sprint
voor professionals in de finale door
Senfftleben werd „genomen", maar zon
der enige twijfel Jan Nolten, die in
het eindklassement van de Tour de
France 1952 op de vijftiende plaats ein
digde, een etappe op zijn naam bracht
en door verschillende Franse experts
als de opvolger van Fausto Coppiwerd
genoemd. Die Tour de France heeft
vele prettige herinneringen nagelaten.
De Nederlandse ploeg eindigde op de
tweede plaats in het klassement voor
de kleine ploegen, achter Spanje, de
équipe met verschillende gerenommeer
de klimmers. Als men nu weet, dat die
Tour in de bergen wordt beslist, was
het van de zeven jonge kerels uit het
vlakke Nederland een pracl'ige pres
tatie, temeer daar zij allen c'a finish
op het Pare des Princes haalden. Al
gemeen was de verwachting, dat Wim
van Est de grote troef van de Neder
landse ploeg zou zijn. Jan Nolten, kers
vers uit de amateur-gelederen overge
stapt, pedaleerde lustig met de grote
Tour kanonnen mee en speciaal in de
bergen bleek dat hij voor klimmers als
Bartali, Magni, Geminiani, Koblet, Oc-
Onze landgenoot Van Heusden werd
wereldkampioen in de
achtervolging.
van de KNWU betekende. Als de dag
van gisteren herinneren wij ons nog
dat Piet van Heusden alleen maar aan
de Nederlandse kampioenschappen
mocht deelnemen, omdat Nico van Est
de reis van St. Willibrord naar Am
sterdam te ver had gevonden. Nico
bleef thuis en zodoende viel voor Piet
van Heusden nog juist een plaats open.
Hij „wandelde" naar de titel van Neer-
lands snelste amateur-achtervolger en
tijdens de wereldkampioenschappen
was hij zelfs seconden sneller dan de
Italiaanse pour suite specialisten.
VOOR JAN DERKSEN hadden de we
reldkampioenschappen, welke door
Luxemburg aan het meest biedende
Parijs waren „versjacherd" een bittere
nasmaak. Door de vreemde situaties
welke door matches a trois kunnen ont
staan, waren de snelste sprinters buiten
de finale gebleven. Harris en Arie van
Vliet hadden in de demi-finale alleen
maar oog voor elkaar gehad, met het
gevolg dat Plattner en niet één van de
sprintkoningen in de finale mocht
starten. Voor Plattn'er waren het wel
bijzonder gelukkige dagen. Hij trof het,
dat Jan Derksen en Senfftleben al eens
wat narigheid met elkaar hadden ge
had, veroorzaakt door een sensationele
Na hun buitengewone prestaties in de tour de France werd de Nederlandse
ploeg overal enthousiast onthaald. Kees Pellenaars voorinen verder
v.l.n.r.: Wim. van Est, Wagtmans, Voorting en Van Breenen.
finale van de wereldkampioenschappen
te Zürich. Hoe het zij, Senfftleben en
Derksen zaten elkaar in1 het vaarwa
ter - nadien hebben wij foto's gezien
waarop duidelijk was waar te nemen
dat Derksen door de Fransman werd
vastgehouden - en Plattner schoot intus
sen als wereldkampioen over de eind
streep.
Jan Derksen mocht in ieder geval
nog het genoegen smaken dat hij de
finale had bereikt, iets dat voor Jan
Hijzeler,doorn, vele malen kampioen
van Nederland, nog steeds niet is weg
gelegd. De Amsterdammer is nu een
maal geen sprinter van klasse en dat
hij ieder jaar bij de Nederlandse kam
pioenschappen zonder moeite op de
Stadionbaan kan zegevieren, bewijst al
leen maar dat de Nederlandse ama
teurs de laatste jaren geen sprinter van
enige importantie hebben voortge
bracht. Jan Pronk, wereldkampioen
1951 der stayers, was in 1952 aanmer
kelijk bescheidener. Het valt niet te
ontkennen, dat hij na het behalen van
de regenboogtrui een inzinking heeft
doorgemaakt, waarvan hij nog steeds
niet is hersteld. Niettemin was hij ook
nu weer goed voor een plaats in de
eindstrijd, waar hij de vijfde plaats
bezette. Voorts bleek hij sterk genoeg
om Schulte, die door verschillende lie
den als „de" stayer bij uitnemendheid
was gelanceerd, duidelijk te maken dat
achter de motor niet zo maar zonder
meer successen zijn te behalen. Schulte
was als stayer niet meer dan een be
ginneling. Dat zou niemand hem euvel
hebben geduid, als hij zijn loopbaan
achter de motor met wat minder
mogen wij dat woord even gebruiken
„koude drukte" had aangekondigd.
JAE wereldkampioenschappen op de
weg waren min of meer teleurstel-
tond. Bij de profs behaalde de Duitser
Muller in een massale eindsprint de ze
ge (Faanhof eindigde als de beste Ne
derlander op de zesde plaats) en de
Italiaan Ciancola ging volgens de kamp
rechter bij de amateurs als eerste over
de streep. De meningen waren nogal
verdeeld, want verscheidene personen
hadden de Nederlander Van den Bre-
kel volkomen gelijk met de Italiaan de
finishlijn zien passeren. De jury werd
echter uit de moeilijkheden geholpen.
Het bleek namelijk dat Van den Bre-
kel van fiets had verwisseld. Als hij
dat nu maar bij een officiële ravitaille-
ringspost had gedaan, zou er geen
vuiltje aan de lucht zijn geweest. Van
den Brekel had die fiets echter gekre
gen van1 een wielerenthousiast langs de
weg. waardoor hem een eervolle plaats
en de jury een moeilijke beslissing
ontging.
Ook bij de Nederlandse kampioen
schappen op de weg voor professionals
waren er moeilijkheden. Van Est dacht
dat hij de titel had behaald. De jury
besliste echter dat Hans Dekkers juist
enkele centimeters eerder had ge
finisht. De sterke man uit St. Wille-
brord zal over die teleurstelling niet
lan'g hebben gepiekerd. Zijn naam in
het buitenland was toch reeds geves
tigd. Bovendien vestigde hij weer de
aandacht op zich door voor de tweede
maal de monsterrit ParijsBordeaux
te winnen. De amateur Aanraads zorgde
in de titelstrijd op het circuit van
Zandvoort voor een verrassing. Hij liet
alle grote azen als een Arend van 't
Hof, glorieus winnaar van de Ronde
van Noord-West Nederland, Adri
Voorting, Ed. Koeman en vele andere
prominente amateurs achter zich.
ANDERSEN, de Noor met het uithou-
dingsvermogen van een Zatopek, be
wees andermaal zijn superklasse op
de smalle ijzers. Het jaar 1952 leverde
hem het Europees- en het wereldkam
pioenschap op en en-passant verbeter
de hij het wereldrecord op de 10.000
meter met niet minder dan twintig se
conden. De Nederlandse rijders boekten
schitterende resultaten. Kees Broek
man tweede bij de Europese kampioen
schappen, Van der Voort vijfde en
Huiskens twaalfde. Bij de strijd om de
wereldtitel bracht Broekman het tot
een vierde plaats en Anton Huiskens
zorgde voor een verrassing door de ze
vende plaats voor zich op te eisen. De
wereldkampioenschappen werden voor
Wim van der Voort min of meer een
teleurstelling. Weliswaar verichtte hij
een knappe prestatie door Andersen op
de 1500 meter te verslaan, maar daar
hij, met een lichte griep, voor de 5000
Hjalmar Andersen, het Noorse schaatsfenomeen, op weg naar een van zijn
vele successen in 1952. Zou zijn uitspraak, dat hij achter zijn loopbaan van
schaatsenrijder een streep heeft gezet, serieus zijn bedoeld?
meter moest starten, was zijn tijd niet
voldoende om op de 10.000 meter te
mogen uitkomen.
TN DE HOOGSTE regionen van de
Nederlandse biljartsport hebben
zich geen verrassingen voorgedaan.
Piet van de Pol was ook in 1952 de
sterkste kaderspeler en de libre-spelers
moesten in Kees de Ruyter hun meer
dere erkennen. In de prestaties van de
Nederlandse kaderspelers is geen op
gaande lijn1 te bespeuren. Stilstand is
achteruitgang en dat is bij de Europese
en wereldkampioenschappen wel geble
ken. Vooral de Belgen en niet te verge
ten de Zuid-Amerikanen hebben hun
spelpeil opgevoerd, met het gevolg dat
noch Van de Pol noch Kees de Ruyter
buiten onze landsgrenzen een titel kon
den bemachtigen.
TOCH ZIJN de Nederlandse biljarters
op ieder tornooi nog gevreesde te
genstanders en dat kon van onze
sterkste tennisspelers nu niet direct
worden gezegd. Van Swol drong door
tot de derde ronde van Wimbledon en
het Nederlandse Davis Cup-team kon
evenmin verder dan de derde ronde
komen.
Er was één lichtpunt. Fenny ten
Bosch heeft met succes deelgenomen
aan de jeugdwedstrijden te Wimbledon
en keerde .met een fraaie eindzege in
dit sterk bezette tornooi over het Ka
naal terug. Bij de Nederlandse kam
pioenschappen prolongeerden mej.Roos
en Wilton hun titels.
IAAAR DE zwemmers en hockeyspe
llers en athleten hun trainings- en
wedstrijdschema volkomen op de
Olympische Spelen hadden ingesteld,
heeft het geen zin hieraan in dit over
zicht een grote plaats in te ruimen. Wij
zouden willen volstaan met op te mer
ken dat Fanny BlankersKoen, tot
kort vóór Helsinki in glanzende vorm
verkeerde. Bij de Nederlandse kam
pioenschappen bracht zij weer eens drie
titels op haar naam: de 200 meter, 80
meter horden en de 100 meter. De
laatste afstand liep zij bovendien in
wereldrecord tijd (11.4), waarbij ech
ter dient te worden opgemerkt dat zij
een fikse wind in de rug had. Het
Zaanse meisje Willy Lust, hopenlijk
een van onze troeven bij de volgende
Olympische Spelen, werd met een ma
tige sprong van 5.52 meter verspringen
kampioene.
De zwemsport, waarin bijna ieder
jaar nieuwe sterren worden ontdekt,
deed het in 1952 zonder schokkende
gebeurtenissen. Bij de heren exceller»-
den Joris Tjebbes, Daan Buyze, Van
der Veen en Ten Thye en bij de dames
eisten Hannie Termeulen, Geertje Wie-
lema en Lies Bonnier de titels voor zich
op. De enige verrassing was wellicht
dat het Alkmaarse DAW Nederlands
kampioen werd op de 3 x 100 meter
wisselslag voor heren.
J)E BELANGSTELLING voor de Tul-
pen Rallye neemt ieder jaar toe,
zowel in het binnen- als in het buiten
land. Ook in 1952 mochten de organi
satoren. onder de deskundige leiding
van Piet Nortier, de man die vrijwel
alle bijzonderheden kent van alles wat
op twee of vier wielen langs 's heren
wegen stuift, op een deelname rekenen
welke in kwaliteit vrijwel niets voor
de Rallye van Monte Carlo behoefde
onder te doen. Ken Wharton ging met
de erepalm strijken vóór het echtpaar
Appleyard. De Nederlandse equipes
maakten een goede beurt. Van der Lof
Odink klasseerden zich op de derde
plaats, KreiselPerk eindigde op de
vierde en ook de vijfde plaats was
voor een Nederlandse équipe, namelijk
Barendregt—Van Splunter. Van de
Noordhollandse deelnemers verrichtte
het echtpaar Kokkes de beste presta
tie, tweede groep 3, de wagens met
een cylinderinhoud van 1159 tot 1500
kers en hoe zij allen ook mogen heten,
•niet onder te doen. Alleen Fausto de
Grote was sterker dan de slanke Ne
derlandse jongeman, maar zelfs Coppi
moest bij tijd en wijle al zijn registers
open zetten om dat te bewijzen. Boven
dien kon de Italiaan daarbij op de vol
maakte steun van zijn „waterdragers"
rekenen, een steun welke de Neder
landse ploeg, hoe goed de verstand
houding onder de eminente leiding van
Fellenaars ook was, nooit kon op
brengen. Hoe het zal zijn! in 1953? Het
is moeilijk te zeggen. De kans op nog
betere prestaties is aanwezig want de
directeur-generaal van de Tour, God-
det, heeft Nederland waardig gekeurd
met een tien-mans ploeg deel te nemen.
nE wereldkampioenschappen wielren-
nen leverden ons op verrassende
wijze een titel op, een titel die in feite
een blamage voor de sportcommissie
Ceoffry Duke, de meest vrominente Engelse motorcoureur, heeft de Norton-
fabrieken vaarwel gezegd. Hij is van plan in 1953 zijn geluk achter het
stuurwiel van een auto te beproeven.
IN HET ALGEMEEN kan men de Ne-
derlandse damhistorie zien als een
verzameling hoogtepunten die bestaan
nit korte perioden van intensief inter
nationaal contact, met daartussen lan
gere tijdsruimten, waarin al het be
reikte in nationale kring wordt gecon
solideerd, en nieuwe hoogtepunten wor
den voorbereid. Dit Is het beeld van een
gezonde ontwikkeling, een beeld dat
ook het afgelopen jaar te zien heeft ge
geven.
Dit jaar was er een van een climax:
het wereldtornooi, waarvan het einde
nauwelijks een maand achter ons ligt.
Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat er
in beperkte kring niets gebeurde. Om
in eigen huis te beginnen: om het per
soonlijk kampioenschap van Noord-
Holland werd fel gestreden, en het was
de Amsterdammer W. v. d. Sluis, die de
titel veroverde, juist vóór P. Beers uit
Noord-Scharwoude en F. Slot uit Broek
op Langendijk.
Na het overschrijden van de provin
ciale grens belanden we automatisch bij
de strijd om de nationale titel, die een
lijdensgeschiedenis werd. Na de diverse
voorwedstrijden kwam er n.l. een ge
selecteerde grote groep tevoorschijn,
die in 2 afdelingen werd gesplitst. De
6 hoogstgeplaatsten van elke afdeling
maakten in een finale uit, wie Neder
lands kampioen zou worden. Door een
volkomen misplaatste puntentelling
eindigden ir G. E. van Dijk, R. C. Kei
ler en W. Roozenburg met een gelijk
aantal punten bovenaan, en maakten in
een herkamp uit, wie de sterkste was.
Er bleken 3 herkampen voor nodig te
zijn, maar tenslotte wist- de Amster
dammer R. C. Keiler toch weer te be
wijzen, dat hij nog steeds ongenaakbaar
is: hij behaalde de titel voor de 12e
maal in zijn damcarrière. Zijn club,
„Gezellig Samenzijn" te Amsterdam,
slaagde er echter niet in, de titel club
kampioen van Nederland te prolonge
ren: het Haagse Residentie Damgenoot-
genootschap werd hiervan de gelukkige
bezitter.
Het belangrijkste evenement van 1952
was natuurlijk het wereldtornooi. Moei
lijk is het, nu reeds een objectieve
waardebepaling te geven van alle as
pecten die dit tornooi heeft geboden,
doch vast staat wel, dat deze uitmun
tend georganiseerde internationale
krachtmeting de grootste en verreweg
de belangrijkste in de damgeschieden'S
is geweest. Het was wederom een
Noord-Hollander, n.l. de IJmuidense
grootmeester Piet Roozenburg, die zijn
wereldtitel voor onbepaalde tijd ver
lengde, hetgeen hij niet slechts te dan
ken had aan zijn „gestroomlijnd" spel,
doch ook aan zijn superieure mentale
instelling.
Hoewel de uitslagen in het landen-
klassement en de ranglijst der deelne
mers uitwezen, dat Nederland nog
steeds ongenaakbaar is in de rij der
damnaties, zal in de toekomst toch re
kening moeten worden gehouden met
ernstige concurrentie: Italië, maar voor
al Canada hebben door hun afvaardi
ging sensatie verwekt, hetgeen resul
teerde in de onvergetelijke race tussen
Dagenais en Rqozenburg. Keiler en ir
v. Dijk deelden de 3e en 4e plaats, ter
wijl invaller Huisman een verrassende
prestatie verrichtte, door als enige on
geslagen te blijven, en met Bonnard de
5e en 6e plaats te bezetten. Ook de
Noord-Hollander Bizot uit Zwaag ver
raste in dit sterke gezelschap: met 18
punten op de 11e plaats hield hij pre
cies zijn gemiddelde.
Wanneer de mogelijkheden tot inter
nationaal contact, die in dit tornooi
naar voren zijn gekomen, kunnen wor
den uitgebuit, en wanneer de theoretici
het geleverde spel tegelijkertijd aan een
grondige analyse onderwerpen, dan zal
zelfs de grootste scepticus niet meer
kunnen ontkennen, dat de damsport
voor de nabije en meer verwijderde
toekomst waarlijk brillante vooruitzich
ten heeft.
Piet Roozenburg wist de titel voor
het wereldkampioenschap dammen
voor Nederland te behouden.
KEES BROEKMAN
....Neêrlands troef....
cc. De Rallye naar Monte Carlo werd
onder zeer moeilijke omstandigheden
gereden. De beste Nederlander, Maus
Gatsonides, kwam pas op de veertigste
plaats. Winnaar werd Allard, al weer
een Engelsman.
In 1952 kreeg Nederland ook zijn
deel toegewezen in de zuivere snel
heidswedstrijden op motor- en auto
gebied.
De Grote Prijs van Nederland telde
ditmaal mee voor het wereldkampioen
schap, zodat de snelste racewagens met
de meest befaamde coureurs op Zand
voort acte de presence gaven. Ascari
hoe kan het anders, kwam zegevierend
uit de slag van Zandvoort. Evenmin
als bij de autoraces op het Zandvoortse
circuit waren de Nederlandse deelne
mers aan de TT in staat op te vallen.
Bij het geweld, dat Masetti, Duke en
Lorenzetti, resp. winnaars in de 500,
cc, 350 cc en 250 cc klassen ontketen-
i ten, kwamen de Nederlanders ronden
j te kort.
Een van de meest op de voorgrond
tredende ^Nederlandse motorcoureurs,
L. van Rijswijk, heeft in een wedstrijd
>n het buitenland, de tol voor deze ge
vaarlijke sport moeten betalen, even
als John Cobb, de Engelsman die op
iet meer van Loch Ness verongelukte
bij zijn poging het absolute snelheids
-ocord te water te verbeteren. Dode
'iike ongevallen als deze blijken op de
animo voor de gemotoriseerde snol-
heidssport geen enkele invloed te heb-
j ben. Slechts zelden vernemen wij. dat
een coveur stopte omdat het hem te
I gevaarlijk werd. Een uitzondering
vormde Duke. die niet langer voor de
Norton fabrieken wenste te riiden om
dat het z.i. onverantwoordelijk is met
deze Engelse machine te proberen dt
Italianen te beconcurreren.
HIT jaaroverzicht zou onvolledig ziir'
zonder dat wij enige aandacht had
den besteed aan de turnsport. Immers
verschillende cracks komen van Noord
hollandse bodem. Bergen levert reedt
sinds jaar en dag Klaas Boot, een waar
dig Nederlands kampioen, de dames-
ploeg van De Halter (Alkmaar) ver
overde het clubkampioenschap en hot
echtpaar Volkers uit St. Pancras wis
ich een plaats in het keurcorps tt
•eroveren. evenals de dames Maa-
terom (Alkmaar) en Muskee (Enkh'U-
en). Wat zou het prettig zijn als de
beoefenaars van andore sporten ir
Noord-Holland het peil van deze'W'
n-ers(sters) zouden kunnen bereiken
Helaas zal deze wens in 1953 wel n'*-
in vervulling gaan „r_e
E. DE WANDEbEh
