EEN LAP UIT DE UITVERKOOP BLIK OP DE BRITSE KRONINGSMODE gerwelp VERHEUGEND PROTEST Schiaparelli's stijve stoffen Vergeetachtigheid der vrouwen badkuip jssie op schoot Ja'oers 5r Beven raar e en Parijs DUWMAN Wil en Nina Ricci hebben een andere voorkeur Als U in New York woonde TAuneuA luWl Ziu-Ltó&ilatid ZATERDAG 14 FEBRUARI 1958 acht sterke kerels. Zo een kooi ooit gemaakt zekere dag merk je, dat weer brokken heeft ge kke tralies weet hij met and gemak uit elkander IN het graag geloven, we even later met de anden oude chimpansee )ot zitten, die in rood c luierbroek door mevr. lUisdier wordt gehouden, ing en haar nabije ver- ieste levenskansen boden ne aap, die op zijn reis land een longontsteking Kossie is een bijzonder ar ook bijzonder ondeu- d maal mdet hem iets ien, wat hij niet mag nschuldige we zouden kinderogen, kijkt hij wat hij niet mag doen, zeer rustig mee door, zo- ïbespied weet. zonder intelligent", zegt wman. ,,Met de tijger tot voor drie dagen ook on Kossie veel meer doen rnneer het spel hem be en, ging hij met een of hard op de grond bon- schrok daarvan en bleef van Kossie. En d-^ar was ?cies om te deren", den oud is het diertje, ;r het met zijn zachte ■e hand naar zijn kop •auwd te worden, voelen •acht d'ar achter zit. En een beste bui. Hoe groot :ht wel zijn, wanneer d maakt.... eel voor nodig om hem jmeur te brengen. Me- uwman durft het ons te Ze maakt het diertje door een schijnvrijage bode, die overigens even de dieren omspringt als ijsend wringt Kossie zich ode en mevrouw Louw- nneer hij eenmaal om de an zijn grootste verzorg- hij nog grommend zwaar likken in de richting van liet denken, dat deze lief- der zorgen is. Mevrouw lt zich op het standpunt, r wil houden, het uiterste deze uit hun milieu ge- een juiste verzorging te alle dieren maakt ze rap- i dagboeken lijken. Nauw- tenschappelijk worden de vastgesteld. Er wordt een correspondentie over ge- i groeide deze hobby tot vangrijk bedrijf, waarvan ;aanse naar wij mogen intig jaar geleden, toen ze rende balletdanseres en rereld doortrok, nooit en 'edroomd zal hebben. Zij man niet. die als dage- ?n groot garagebedrijf in eft en als andere hobby inrichtte van antieke t aan interesse kan men noeilijk verwijten. In hun fassenaar vindt men ook uit de oude Hollandse :n. En oud Chinees^ p°r" i twee andere hobbies vn avrouw Louwman. „Maan zal ik nu waarschijnlijk Pianospelen gaat niet die vinger. Breien, ja d"t en alweer geleerd met dat vind het niet zo erg. Het m'n eigen schuld", je excentriek, zeker "at is vel. Maar het is een «ym- centriciteit, waarvan we >n. dat veel meer mensen waren. eyen vertrekt Donderdag laar Parijs voor besprektn- rranse ministers Mayer en ie Italiaanse minister lie -volgens gaat mr "ev VJ? oor het biiwonen van een van de ministers van Bu»- ien. J 1 diMgt hier een avondtoilet van witte zijden tule met mo ine ro en turquoire hlauwe wespentaille. De tule is gegarneerd met turquoise est witte pailletten EEN zogenaamde voor-show van de Britse kroningsmode zal heden en morgen in het hotel Suvretta House te St. Moritz worden gehouden, onder auspiciën van het Britse expert-tijdschrift „The Ambassador". Creaties van alle leidende Britse mode-ontwerpers zullen een staalkaart vormen van hetgeen de mode voor het kroningsjaar voorschrijft. Hoogtepunt van deze show zal zonder twijfel zijn het vertonen van een kroningsgewaad, ontworpen door Normann Hartnell, de couturier van Koningin Elisaberh. Op verzoek van de „Earl Marshal" heeft Hartnell deze, zoals dat officieel genoemd wordt „economy robe" ontworpen voor de adel beneden de rang van gravin. Zes meter karmozijn fluweel en tien velletjes konijn, tezamen rer waarde van f 190, wordt aan materiaal in deze mantel verwerkt. De „economy robe" komt kant en klaar op ongeveer f 320, een bedrag dat zeer gunstig) afsteekt bij de prijs van f 2000, die voor de traditionele mantels gevraagd wordt. Behalve creaties van Hartnell zullen ontwerpen getoond worden van Hardy Amies, die een groot aantal japonnen maakte voor de Engelse Koningin voor haar reis naar Amerika en Canada; Victor Sticbel, die het merendeel van de garderobe van Prinses Margaret ontworpen heeft; Digby Morton en John Cavanagh, zomede Lachasse, Worth, Creed, Peter Russell, Mattli en Michael Sherard. Acht van Engeland's meest bekende mannequins zullen de show viermaal lopen, namelijk driemaal in het hotel Suvretta House: tijdens de thee, een "ala-diner en op het zonne-terras, en bovendien eenmaal in het vliegtuig van1, de Swiss Air van I.onden naar Zurich tijdens de vlucht. Deze laatste show za uiteraard aangepast moeten zijn aan de mogelijkheden, die het vliegtuig biedt. Een van de mannequins is Jane Clark, die door Prinses Margaret het mooiste meisje genoemd is, ooit door haar gezien. De verschillende shows zullen o.m. via de Britse televisie uitgezonden worden. NORMAN HARTNELL en mannequin Thelma Cronsten, gekleed in hermelijnen en rood-fluwelen mantel op ivoorsatijnen japon, die een markteztn tijdens de kroningsplechtigheid zal dragen. QCH HEDEN, wat heb ik mij daar op de hals gehaald. Heb ik in een dar tele bul zo maar een kolommetje ge schreven over een grappige ontmoe ting in een kunsthandel, waar de eige naars om personeel zaten te springen en daar begint het van alle kanten epistels te regenen alsof ik een premie per sollicitatie had uitgeloofd. Het ging mij werkelijk aan het hart al die liefhebbers te moeten teleurstel len en dus heb ik met een royaal ge baar de verantwoordelijkheid op de kunsthandelende schouders geschoven, door alle brieven aan het bedoelde adres door te geven. Wie dus niets verneemt weet dat hij of zij ditmaal met een niet is uitgekomen en hope getroost op een volgende keer. Maar en dat is altijd het aardige ln deze kolom in die brievenregen ruiste lang niet alleen het motief van het baantje. Nee, allerhande lieden van beiderlei kunne hadden naar de pen gegrepen om naar aanleiding van de strekking mijner bescheiden regelen hartgrondig te protesteren. Zij meenden te hebben gelezen, dat ik beweren wilde: het „zelfstandig kunnende werken" is de wereld uit. Er is geen betrouwbaar, competent personeel meer te vinden. Wie de ko lom nog eens zou willen nalezen zal een dergelijke bewering er moeilijk in kunnen vinden, het enige wat ik meen de te moeten opmerken was: Begrijpt u het? Ik wel. En daarmee heb ik iets heel anders bedoeld. HIT NAMELIJK: dat „zelfstandig kunnende werken", naar mijn er varing het gros der jeugdige werkne mers niet meer aantrekt. Men houdt niet van een werkkring, waarin men op eigen initiatief, eigen inzicht, eigen verantwoordelijkheid is aange wezen. Men laat zich véél liever iets opdragen, en dan bij voorkeur een eenvoudige, desnoods monotone taak, die een afgepast aantal uren duurt en met een afgepast loon wordt gehono reerd, Al wat daarboven of daar bui ten valt is inspannend, lastig, veelei send, vergt teveel moeite en wordt bo vendien niet betaald. Gaat u nu alstublieft weer niet ijlings achter een blocnota zitten om mij een lange brief te schrijven dat zo niet bent en dat u bosjes jongelui kent die wèlWant ik zal u dat da delijk met genoegen toegeven en er zelf ook nog een ristje loffelijke uit zonderingen op mijn eigen regel bij voegen. Maar dat bewijst niets op het grote geheel. En mijn ervaringen, getoetst aan die van vele anderen, hebben mij geleerd dat de voorkeur voor zelfstan dig, nauwgezet, plichtsgetrouw wer ken, steeds geringer wordt. Dit is trouwens, in het kader der algemene tendenz van deze tijd, niet anders dan volstrekt logisch. De per soonlijkheid is bezig te verdwijnen, is in elk geval een lastig en onbruikbaar verschijnsel in deze maatschappij ge worden. Het is veel gemakkelijker en voor deliger geleefd te worden, dan te le ven. Wie „iemand" wezen wil stoot zich dagelijks aan allerlei hoeken en kanten, haalt zich schrammen aan prikkeldraad en builen tegen hekken op de hals. Hoeveel vaders, die zichzelf met Vlijt en doorzettingsvermogen omhoog hebben gewerkt tot de begeerde vrij heid van „zelfstandige" hebben mij niet steen en been geklaagd over hun zoons, die vader voor gek verklaarden en een baantje prefereerden van af gepast acht uur werken, vast loon, ge garandeerde vrije tijd en een van staatswege verzekerde oude dag. Wat zal een mens zich dan al de last en het risico van iets méér doen, iets zélf doen, ja eigen werkgever zijn op de hals halen? En de samenleving, die 'uit nood zaak of principe, de tijd zal het leren druk bezig is ons met papierop papier ogen en oren dicht en handen en voeten vast te plakken, werkt die redenering geducht in de hand. Daarom, o verontwaardigde en hoofdschuddende lezers en lezeressen, ben ik zo ontzaglijk in mijn knollen tuin met uw heftige protesten al is het maar een druppel in de zee van brieven die in de pen gebleven zijn uit onverschilligheid of gemakzucht. Want deze uw protesten bewijzen mij, dat er toch nog altijd, alle nivel lering ten spijt, mensen te over zijn die iemand willen zijn, hoe be scheiden en eenvoudig ook. Die met allebei hun voeten stevig op hun eigen plekje grond staan en zich daar door niets en niemand laten afdringen. Ik wens hun, uit de grond van mijn hart tot heil van 't lieve vaderland, een talrijk nakroost. HE OPRUIMING is weer voorbij. U heeft trots de loftrompet gestoken over uw bijzondere koopjes (of ze heel stiekum betreurd.) eil daar zit u dan te peinzen, wat u van die mooie en zo voordelige lap zult maken. Het is niet teveel voor een japon: ca. 1,75 m van 140 breed, maar met behulp van onge veer een halve m harmoniërende stof of van een restant witte zijde is het voldoende voor één van deze charmante modelletjes. Een combinatie van wol met zijde of fluweel in dezelfde kleur doet het ook heel goed. Nadat u de patronen uitgetekend hebt, knipt u de schouderpassen, taille- en heupstukjes los. Vooral bij effen stof staat het aardig, als de rok en voor- en rugpand breed opgestikt wor den. U let er dan wel op. dat u op die plaatsen extra brede naden en onder slagen aanknipt. U paspoileert de knoopsgaten in de voorpas en vouwt het beleg naar binnen. Dan rijgt u de sluitkanten op elkaar. Evenzo doet u bij de taille- en heupstukjes. Voor- en rugpand worden van figuurnaden voor zien en op de betreffende passen ge stikt, waarna u de zij-, mouw- en schouderpaden sluit. De halsrand wordt DAT niet alle modeontwerpers opgetogen zijn over jersey, demon streert madame Schiaparelli. Zij werkt op het ogenblik met volkomen andere materialen. Is jersey vrij soepel om te bewerken, Schiaparelli a zoekt meer bij de stijve stoffen. Zij brengt in plaats van soepel jersey; sweaters en dikke truien, die hoewel machinaal gebreid er uitzien als handgebreide padvinderstruien. Gemakkelijk zittende, wollen rokken schijnen eveneens de voor keur te hebben. Waarom zouden de vrouwen alleen maar keurig en correct gekleed zijn met kleren, waarin zij zich minder prettig kun nen bewegen, zo vraagt zij zich af. Vandaar dat zij met haar „drosh- ky skirts"' ten tonele verscheen, welke, met hun enorme zakken de draagster een gevoel van vrijheid geven. Zakken van een dergelijk formaat, dat men niet schijnt ge keken te hebben op een cm stof' meer of minder._Mad. SchiapYrèffiT bewees dat wei heel markant: er kan gemakkelijk een gehele pick nick in worden opgeborgen. Dat wolvilt bij haar 'n streepje voor heeft, blijkt uit de accessoires, wel ke zij van dit materiaal maakt. Wolvilten, tassen, mutsen, en riemen worden afgebiesd met contrasterende kleuren. Monsieur Wil in Harijs daaren tegen zoekt het op ander terrein en houdt het op bont, vooral oce lot. Een warme mantel ontwierp hij van deze bontsoort. Wijde mou wen met windvangers, werden in deze swagger gezet en een heerlijke hoogopstaande kraag beschermt tegen snijdende windvlagen. Ge zellig is het mutsje van hetzelfde materiaal. Het geklede toiletje noemt' Nina Ricci haar japon in marineblauwe tint. Simpel en misschien juist wel daardoor toch gedistingeerd doet dit kleedje aan. De U-vormige hals wordt gevuld met 'n driestrengig paarlensnoer, dat gesloten wordt met zilveren haak en oog. Men lette verder op de taille- verdeling. Deze Italiaanse mode ontwerpster houdt overigens ook wel van warm en zonnig aandoen de tinten, hoewel men die bij haar meer ln het sportieve genre vindt. RITA. tussen de dubbele stof van het stean- de kraagje genaaid. De manchetten, eveneens van dub bele stof, zet u aan de mouwen. De rokbanen worden op de heupstukjes gestikt, de figuur- en zijnaden geslo ten, waarbij links het bovengedeelte open blijft voor een ritssluiting. Ten slotte verbindt u de rok met het lijfje- Neemt u de schou derpas van witte ziide of iets derge lijks. dan werkt u de bovenrand van voor- en rugpand met. een belegje af. De schouderpas kunt u er dan met nandsteken of druk knoopjes inhechten. Hij is dan gemak kelijk apart te was sen of door een ge klemde tin de tint van de ceintuur) te vervangen. De knoopsluiting van taille- en heup stukjes mag ook vervallen, terwijl u desgewenst de schouderpas op de rug heden voor een andere toepassing van kunt sluiten. De vrouw met een beetje dit patroon voor één of tweeërlei stof. fantasie vindt nog wel meer mogelijk- Veel succes. -ZZ- KRAAG 2. MANCHET 55/z62 V2 CEN MAN die totaal geen fouten heeft, is beslist een allervervelendst saai product. Een vrouw zonder fouten helemaal, ofschoon het aureool dat men een vouw te dragen geeft ten nauwste samenhangt met vele goede eigenschappen. Goed, ze zal er naar haar beste weten aan trachten te vol doen, maar zij weet zelf heus wel dat zij ze niet allen bezit. Maar als haar nu vergeetachtigheid wordt aangewreven, staat zij toch wei even met grote ogen te kijken. Zijn wij vrouwen vergeetachtig? Wij, die juist van onszelf het idee hebben dat wij aan duizend en één dingen tege lijk denken? Bijvoorbeeld dat de pl:,n- ten om water vragen juist op het ogenblik dat wij de bel aan het poet sen zijn en wij meteen om de melk moeten denken, die op het ges staat, om gekookt te wórden. Daartussen door kan dan nog heerlijk de telefoon aan het bellen gaan. En als wij daar staan te antwoorden, worden al weer in ons échterhoofd nieuwe problemen gevormd. Wees daar nu maar eens vergeetachtig bij! Maar als je even doordenkt en je zelf aan een grondig onderzoek onder werpt dan merk je toch: dat je graag vergeet hoeveel dat leatst gekochte hoedje heeft gekost, dat je gisteren de kinderen een ijsco hebt beloofd en eigenlijk, door je tegenzin in ijscotractaties, dat graag over het hoofd ziet, dat je je voornemen, niet meer te pruttelen als 's morgens de wekker afloopt, totaal bent vergeten, dat je het zelf opgelegde dsg- rantsoen weer hebt overschreden en de slanke lijn in het gedrang komt, dat het lusje van een regenman tel nog steeds niet vernieuwd is. Veel. van wat vergeten wordt, sluit meer aan bij een soort tnctiek dan bij een slecht geheugen. Toch gebeurt het dikwijls dat bij het opmaken van zo'n balans men steeds zachter gestemd wordt en men tenslotte moet toegeven lang niet volm-akt te zijn. Maar soms ook, houden wij, zorils ik nu, toch een pleidooi voor de vergeetachtigheid der meeste vrouwen en zegt u dan: zij vergeet: de vele keren dat zij uit haar bed stapt om zieke kindertjes te verzorgen, hoe dikwijls zij genoegen moiet nemen met het kleine plaatsje dat haar rest als Jantje, die bang is voor on weer en Rietje, die buikpijn heeft, in het grote bed hun toevlucht zoeken, de vele vervelende uren die zij, wachtend met klaargemaakt eten, in een jaar heeft gehad, het eindeloos „helpen herinne ren" aan andermans werkzaamheden en plichtjes, zij vergeet.... maar och, w?ar- om nog meer op te noemen? Te veel opnoemen maakt dat vergeten moei lijk wordt, juist daar, waar vergeet achtigheid de persoon siert. Mijn plei dooi voor v rouwen-verge «tichtigheid eindigt dan ook in een sterke aanmoe diging voor de aangeklaagden, zo on geveer in de trant van: „Ga zo door in 1953 en mondje dicht". PETRA. ALS u in New York woonde zou Let zoeken van een bepaalde inrichting van onderwijs ten behoeve van uw kinderen u zeker gemakkelijk vallen. De stad bezit bv. niet minder dan ze ven an twintig universiteiten. De oud ste is de Columbia Universiteit, die is ontstaan uit het bijna tweehonderd, joar geleden gestichte „Kings College", een schooltje, dat uit acht leerlingen en een onderwijzer bestond. Er zijn talrijke technische en kunst academies en meer dan zevenhonderd lagere en middelbare scholen, waar ongeveer 35.000 onderwijzers en leraren aan meer dan 850.000 leerlingen les ge ven. De openbare bibliotheek van de stad is op twee na de grootste van de Ver. Staten. Het aantal personen, dat dagelijks deze leeszaal bezoekt, va rieert tussen de 3000 en 10.000. Per jaar leent de bibliotheek ongeveer tien mil- lioen boeken uit. Dit jaar staan onge veer 4000 studenten aan de New Yorkse universiteiten ingeschreven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 7