EEN LAP UIT DE UITVERKOOP
BLIK OP DE BRITSE
KRONINGSMODE
gerwelp
VERHEUGEND PROTEST
Schiaparelli's stijve stoffen
Vergeetachtigheid der vrouwen
badkuip
jssie op schoot
Ja'oers
5r Beven raar
e en Parijs
DUWMAN
Wil en Nina Ricci
hebben een andere
voorkeur
Als U in New York
woonde
TAuneuA luWl Ziu-Ltó&ilatid
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1958
acht sterke kerels. Zo
een kooi ooit gemaakt
zekere dag merk je, dat
weer brokken heeft ge
kke tralies weet hij met
and gemak uit elkander
IN het graag geloven,
we even later met de
anden oude chimpansee
)ot zitten, die in rood
c luierbroek door mevr.
lUisdier wordt gehouden,
ing en haar nabije ver-
ieste levenskansen boden
ne aap, die op zijn reis
land een longontsteking
Kossie is een bijzonder
ar ook bijzonder ondeu-
d maal mdet hem iets
ien, wat hij niet mag
nschuldige we zouden
kinderogen, kijkt hij
wat hij niet mag doen,
zeer rustig mee door, zo-
ïbespied weet.
zonder intelligent", zegt
wman. ,,Met de tijger
tot voor drie dagen ook
on Kossie veel meer doen
rnneer het spel hem be
en, ging hij met een of
hard op de grond bon-
schrok daarvan en bleef
van Kossie. En d-^ar was
?cies om te deren",
den oud is het diertje,
;r het met zijn zachte
■e hand naar zijn kop
•auwd te worden, voelen
•acht d'ar achter zit. En
een beste bui. Hoe groot
:ht wel zijn, wanneer
d maakt....
eel voor nodig om hem
jmeur te brengen. Me-
uwman durft het ons te
Ze maakt het diertje
door een schijnvrijage
bode, die overigens even
de dieren omspringt als
ijsend wringt Kossie zich
ode en mevrouw Louw-
nneer hij eenmaal om de
an zijn grootste verzorg-
hij nog grommend zwaar
likken in de richting van
liet denken, dat deze lief-
der zorgen is. Mevrouw
lt zich op het standpunt,
r wil houden, het uiterste
deze uit hun milieu ge-
een juiste verzorging te
alle dieren maakt ze rap-
i dagboeken lijken. Nauw-
tenschappelijk worden de
vastgesteld. Er wordt een
correspondentie over ge-
i groeide deze hobby tot
vangrijk bedrijf, waarvan
;aanse naar wij mogen
intig jaar geleden, toen ze
rende balletdanseres en
rereld doortrok, nooit en
'edroomd zal hebben. Zij
man niet. die als dage-
?n groot garagebedrijf in
eft en als andere hobby
inrichtte van antieke
t aan interesse kan men
noeilijk verwijten. In hun
fassenaar vindt men ook
uit de oude Hollandse
:n. En oud Chinees^ p°r"
i twee andere hobbies vn
avrouw Louwman. „Maan
zal ik nu waarschijnlijk
Pianospelen gaat niet
die vinger. Breien, ja d"t
en alweer geleerd met dat
vind het niet zo erg. Het
m'n eigen schuld",
je excentriek, zeker "at is
vel. Maar het is een «ym-
centriciteit, waarvan we
>n. dat veel meer mensen
waren.
eyen vertrekt Donderdag
laar Parijs voor besprektn-
rranse ministers Mayer en
ie Italiaanse minister lie
-volgens gaat mr "ev VJ?
oor het biiwonen van een
van de ministers van Bu»-
ien. J
1 diMgt hier een avondtoilet van witte zijden tule met
mo ine ro en turquoire hlauwe wespentaille. De tule is gegarneerd met
turquoise est witte pailletten
EEN zogenaamde voor-show van de Britse kroningsmode zal heden en
morgen in het hotel Suvretta House te St. Moritz worden gehouden,
onder auspiciën van het Britse expert-tijdschrift „The Ambassador".
Creaties van alle leidende Britse mode-ontwerpers zullen een staalkaart vormen
van hetgeen de mode voor het kroningsjaar voorschrijft.
Hoogtepunt van deze show zal zonder twijfel zijn het vertonen van een
kroningsgewaad, ontworpen door Normann Hartnell, de couturier van
Koningin Elisaberh.
Op verzoek van de „Earl Marshal" heeft Hartnell deze, zoals dat officieel
genoemd wordt „economy robe" ontworpen voor de adel beneden de rang van
gravin. Zes meter karmozijn fluweel en tien velletjes konijn, tezamen rer
waarde van f 190, wordt aan materiaal in deze mantel verwerkt. De „economy
robe" komt kant en klaar op ongeveer f 320, een bedrag dat zeer gunstig)
afsteekt bij de prijs van f 2000, die voor de traditionele mantels gevraagd
wordt.
Behalve creaties van Hartnell zullen ontwerpen getoond worden van
Hardy Amies, die een groot aantal japonnen maakte voor de Engelse Koningin
voor haar reis naar Amerika en Canada; Victor Sticbel, die het merendeel van
de garderobe van Prinses Margaret ontworpen heeft; Digby Morton en
John Cavanagh, zomede Lachasse, Worth, Creed, Peter Russell, Mattli en
Michael Sherard.
Acht van Engeland's meest bekende mannequins zullen de show viermaal
lopen, namelijk driemaal in het hotel Suvretta House: tijdens de thee, een
"ala-diner en op het zonne-terras, en bovendien eenmaal in het vliegtuig van1,
de Swiss Air van I.onden naar Zurich tijdens de vlucht. Deze laatste show za
uiteraard aangepast moeten zijn aan de mogelijkheden, die het vliegtuig biedt.
Een van de mannequins is Jane Clark, die door Prinses Margaret het mooiste
meisje genoemd is, ooit door haar gezien. De verschillende shows zullen o.m.
via de Britse televisie uitgezonden worden.
NORMAN HARTNELL en mannequin Thelma Cronsten, gekleed in
hermelijnen en rood-fluwelen mantel op ivoorsatijnen japon, die een
markteztn tijdens de kroningsplechtigheid zal dragen.
QCH HEDEN, wat heb ik mij daar op
de hals gehaald. Heb ik in een dar
tele bul zo maar een kolommetje ge
schreven over een grappige ontmoe
ting in een kunsthandel, waar de eige
naars om personeel zaten te springen
en daar begint het van alle kanten
epistels te regenen alsof ik een premie
per sollicitatie had uitgeloofd.
Het ging mij werkelijk aan het hart
al die liefhebbers te moeten teleurstel
len en dus heb ik met een royaal ge
baar de verantwoordelijkheid op de
kunsthandelende schouders geschoven,
door alle brieven aan het bedoelde
adres door te geven. Wie dus niets
verneemt weet dat hij of zij ditmaal
met een niet is uitgekomen en hope
getroost op een volgende keer.
Maar en dat is altijd het aardige
ln deze kolom in die brievenregen
ruiste lang niet alleen het motief van
het baantje. Nee, allerhande lieden van
beiderlei kunne hadden naar de pen
gegrepen om naar aanleiding van de
strekking mijner bescheiden regelen
hartgrondig te protesteren.
Zij meenden te hebben gelezen, dat
ik beweren wilde: het „zelfstandig
kunnende werken" is de wereld uit.
Er is geen betrouwbaar, competent
personeel meer te vinden. Wie de ko
lom nog eens zou willen nalezen zal
een dergelijke bewering er moeilijk in
kunnen vinden, het enige wat ik meen
de te moeten opmerken was: Begrijpt
u het? Ik wel. En daarmee heb ik iets
heel anders bedoeld.
HIT NAMELIJK: dat „zelfstandig
kunnende werken", naar mijn er
varing het gros der jeugdige werkne
mers niet meer aantrekt. Men houdt
niet van een werkkring, waarin men
op eigen initiatief, eigen inzicht,
eigen verantwoordelijkheid is aange
wezen. Men laat zich véél liever iets
opdragen, en dan bij voorkeur een
eenvoudige, desnoods monotone taak,
die een afgepast aantal uren duurt en
met een afgepast loon wordt gehono
reerd, Al wat daarboven of daar bui
ten valt is inspannend, lastig, veelei
send, vergt teveel moeite en wordt bo
vendien niet betaald.
Gaat u nu alstublieft weer niet
ijlings achter een blocnota zitten om
mij een lange brief te schrijven dat
zo niet bent en dat u bosjes jongelui
kent die wèlWant ik zal u dat da
delijk met genoegen toegeven en er
zelf ook nog een ristje loffelijke uit
zonderingen op mijn eigen regel bij
voegen.
Maar dat bewijst niets op het grote
geheel. En mijn ervaringen, getoetst
aan die van vele anderen, hebben mij
geleerd dat de voorkeur voor zelfstan
dig, nauwgezet, plichtsgetrouw wer
ken, steeds geringer wordt.
Dit is trouwens, in het kader der
algemene tendenz van deze tijd, niet
anders dan volstrekt logisch. De per
soonlijkheid is bezig te verdwijnen, is
in elk geval een lastig en onbruikbaar
verschijnsel in deze maatschappij ge
worden.
Het is veel gemakkelijker en voor
deliger geleefd te worden, dan te le
ven. Wie „iemand" wezen wil stoot
zich dagelijks aan allerlei hoeken en
kanten, haalt zich schrammen aan
prikkeldraad en builen tegen hekken
op de hals.
Hoeveel vaders, die zichzelf met
Vlijt en doorzettingsvermogen omhoog
hebben gewerkt tot de begeerde vrij
heid van „zelfstandige" hebben mij
niet steen en been geklaagd over hun
zoons, die vader voor gek verklaarden
en een baantje prefereerden van af
gepast acht uur werken, vast loon, ge
garandeerde vrije tijd en een van
staatswege verzekerde oude dag. Wat
zal een mens zich dan al de last en het
risico van iets méér doen, iets zélf
doen, ja eigen werkgever zijn op de
hals halen?
En de samenleving, die 'uit nood
zaak of principe, de tijd zal het leren
druk bezig is ons met papierop
papier ogen en oren dicht en handen
en voeten vast te plakken, werkt die
redenering geducht in de hand.
Daarom, o verontwaardigde en
hoofdschuddende lezers en lezeressen,
ben ik zo ontzaglijk in mijn knollen
tuin met uw heftige protesten al is
het maar een druppel in de zee van
brieven die in de pen gebleven zijn uit
onverschilligheid of gemakzucht.
Want deze uw protesten bewijzen
mij, dat er toch nog altijd, alle nivel
lering ten spijt, mensen te over zijn
die iemand willen zijn, hoe be
scheiden en eenvoudig ook. Die met
allebei hun voeten stevig op hun eigen
plekje grond staan en zich daar door
niets en niemand laten afdringen. Ik
wens hun, uit de grond van mijn hart
tot heil van 't lieve vaderland, een
talrijk nakroost.
HE OPRUIMING is weer voorbij. U
heeft trots de loftrompet gestoken
over uw bijzondere koopjes (of ze heel
stiekum betreurd.) eil daar zit u dan te
peinzen, wat u van die mooie en zo
voordelige lap zult maken. Het is niet
teveel voor een japon: ca. 1,75 m van
140 breed, maar met behulp van onge
veer een halve m harmoniërende stof
of van een restant witte zijde is het
voldoende voor één van deze charmante
modelletjes. Een combinatie van wol
met zijde of fluweel in dezelfde kleur
doet het ook heel goed.
Nadat u de patronen uitgetekend
hebt, knipt u de schouderpassen, taille-
en heupstukjes los. Vooral bij effen
stof staat het aardig, als de rok en
voor- en rugpand breed opgestikt wor
den. U let er dan wel op. dat u op die
plaatsen extra brede naden en onder
slagen aanknipt. U paspoileert de
knoopsgaten in de voorpas en vouwt
het beleg naar binnen. Dan rijgt u de
sluitkanten op elkaar. Evenzo doet u
bij de taille- en heupstukjes. Voor- en
rugpand worden van figuurnaden voor
zien en op de betreffende passen ge
stikt, waarna u de zij-, mouw- en
schouderpaden sluit. De halsrand wordt
DAT niet alle modeontwerpers opgetogen zijn over jersey, demon
streert madame Schiaparelli. Zij werkt op het ogenblik met volkomen
andere materialen. Is jersey vrij soepel om te bewerken, Schiaparelli
a zoekt meer bij de stijve stoffen. Zij brengt in plaats van soepel jersey;
sweaters en dikke truien, die hoewel machinaal gebreid er
uitzien als handgebreide padvinderstruien.
Gemakkelijk zittende, wollen
rokken schijnen eveneens de voor
keur te hebben. Waarom zouden
de vrouwen alleen maar keurig en
correct gekleed zijn met kleren,
waarin zij zich minder prettig kun
nen bewegen, zo vraagt zij zich af.
Vandaar dat zij met haar „drosh-
ky skirts"' ten tonele verscheen,
welke, met hun enorme zakken de
draagster een gevoel van vrijheid
geven. Zakken van een dergelijk
formaat, dat men niet schijnt ge
keken te hebben op een cm stof'
meer of minder._Mad. SchiapYrèffiT
bewees dat wei heel markant: er
kan gemakkelijk een gehele pick
nick in worden opgeborgen. Dat
wolvilt bij haar 'n streepje voor
heeft, blijkt uit de accessoires, wel
ke zij van dit materiaal maakt.
Wolvilten, tassen, mutsen, en
riemen worden afgebiesd met
contrasterende kleuren.
Monsieur Wil in Harijs daaren
tegen zoekt het op ander terrein
en houdt het op bont, vooral oce
lot. Een warme mantel ontwierp
hij van deze bontsoort. Wijde mou
wen met windvangers, werden in
deze swagger gezet en een heerlijke
hoogopstaande kraag beschermt
tegen snijdende windvlagen. Ge
zellig is het mutsje van hetzelfde
materiaal.
Het geklede toiletje noemt' Nina
Ricci haar japon in marineblauwe
tint. Simpel en misschien juist wel
daardoor toch gedistingeerd doet
dit kleedje aan. De U-vormige hals
wordt gevuld met 'n driestrengig
paarlensnoer, dat gesloten wordt
met zilveren haak en oog.
Men lette verder op de taille-
verdeling. Deze Italiaanse mode
ontwerpster houdt overigens ook
wel van warm en zonnig aandoen
de tinten, hoewel men die bij haar
meer ln het sportieve genre vindt.
RITA.
tussen de dubbele
stof van het stean-
de kraagje genaaid.
De manchetten,
eveneens van dub
bele stof, zet u aan
de mouwen. De
rokbanen worden
op de heupstukjes
gestikt, de figuur-
en zijnaden geslo
ten, waarbij links
het bovengedeelte
open blijft voor
een ritssluiting. Ten
slotte verbindt u
de rok met het
lijfje-
Neemt u de schou
derpas van witte
ziide of iets derge
lijks. dan werkt u
de bovenrand van
voor- en rugpand
met. een belegje af.
De schouderpas
kunt u er dan met
nandsteken of druk
knoopjes inhechten.
Hij is dan gemak
kelijk apart te was
sen of door een ge
klemde tin de tint
van de ceintuur)
te vervangen. De
knoopsluiting van
taille- en heup
stukjes mag ook
vervallen, terwijl u
desgewenst de schouderpas op de rug heden voor een andere toepassing van
kunt sluiten. De vrouw met een beetje dit patroon voor één of tweeërlei stof.
fantasie vindt nog wel meer mogelijk- Veel succes.
-ZZ-
KRAAG
2. MANCHET
55/z62
V2
CEN MAN die totaal geen fouten
heeft, is beslist een allervervelendst
saai product. Een vrouw zonder fouten
helemaal, ofschoon het aureool dat
men een vouw te dragen geeft ten
nauwste samenhangt met vele goede
eigenschappen. Goed, ze zal er naar
haar beste weten aan trachten te vol
doen, maar zij weet zelf heus wel dat
zij ze niet allen bezit.
Maar als haar nu vergeetachtigheid
wordt aangewreven, staat zij toch wei
even met grote ogen te kijken. Zijn
wij vrouwen vergeetachtig? Wij, die
juist van onszelf het idee hebben dat
wij aan duizend en één dingen tege
lijk denken? Bijvoorbeeld dat de pl:,n-
ten om water vragen juist op het
ogenblik dat wij de bel aan het poet
sen zijn en wij meteen om de melk
moeten denken, die op het ges staat,
om gekookt te wórden. Daartussen
door kan dan nog heerlijk de telefoon
aan het bellen gaan. En als wij daar
staan te antwoorden, worden al weer
in ons échterhoofd nieuwe problemen
gevormd. Wees daar nu maar eens
vergeetachtig bij!
Maar als je even doordenkt en je
zelf aan een grondig onderzoek onder
werpt dan merk je toch:
dat je graag vergeet hoeveel dat
leatst gekochte hoedje heeft gekost,
dat je gisteren de kinderen een
ijsco hebt beloofd en eigenlijk, door je
tegenzin in ijscotractaties, dat graag
over het hoofd ziet,
dat je je voornemen, niet meer te
pruttelen als 's morgens de wekker
afloopt, totaal bent vergeten,
dat je het zelf opgelegde dsg-
rantsoen weer hebt overschreden en
de slanke lijn in het gedrang komt,
dat het lusje van een regenman
tel nog steeds niet vernieuwd is.
Veel. van wat vergeten wordt, sluit
meer aan bij een soort tnctiek dan bij
een slecht geheugen. Toch gebeurt het
dikwijls dat bij het opmaken van zo'n
balans men steeds zachter gestemd
wordt en men tenslotte moet toegeven
lang niet volm-akt te zijn. Maar soms
ook, houden wij, zorils ik nu, toch een
pleidooi voor de vergeetachtigheid der
meeste vrouwen en zegt u dan: zij
vergeet:
de vele keren dat zij uit haar bed
stapt om zieke kindertjes te verzorgen,
hoe dikwijls zij genoegen moiet
nemen met het kleine plaatsje dat haar
rest als Jantje, die bang is voor on
weer en Rietje, die buikpijn heeft, in
het grote bed hun toevlucht zoeken,
de vele vervelende uren die zij,
wachtend met klaargemaakt eten, in
een jaar heeft gehad,
het eindeloos „helpen herinne
ren" aan andermans werkzaamheden
en plichtjes,
zij vergeet.... maar och, w?ar-
om nog meer op te noemen? Te veel
opnoemen maakt dat vergeten moei
lijk wordt, juist daar, waar vergeet
achtigheid de persoon siert. Mijn plei
dooi voor v rouwen-verge «tichtigheid
eindigt dan ook in een sterke aanmoe
diging voor de aangeklaagden, zo on
geveer in de trant van: „Ga zo door
in 1953 en mondje dicht". PETRA.
ALS u in New York woonde zou Let
zoeken van een bepaalde inrichting
van onderwijs ten behoeve van uw
kinderen u zeker gemakkelijk vallen.
De stad bezit bv. niet minder dan ze
ven an twintig universiteiten. De oud
ste is de Columbia Universiteit, die is
ontstaan uit het bijna tweehonderd,
joar geleden gestichte „Kings College",
een schooltje, dat uit acht leerlingen
en een onderwijzer bestond.
Er zijn talrijke technische en kunst
academies en meer dan zevenhonderd
lagere en middelbare scholen, waar
ongeveer 35.000 onderwijzers en leraren
aan meer dan 850.000 leerlingen les ge
ven. De openbare bibliotheek van de
stad is op twee na de grootste van de
Ver. Staten. Het aantal personen, dat
dagelijks deze leeszaal bezoekt, va
rieert tussen de 3000 en 10.000. Per jaar
leent de bibliotheek ongeveer tien mil-
lioen boeken uit. Dit jaar staan onge
veer 4000 studenten aan de New Yorkse
universiteiten ingeschreven.