Hollywood (bang) vlucht in de diepte
ER IS VEEL BELANGSTELLING
VOOR BALLET IN ONS LAND
De drie-dimensionele film moei
de televisie verslaan
Drie systemen strijden om de voorkeur
D
Fijnzinnig slaaf der Muzen
e^eeftd tiaaA
De stereo-cinematografie heeft
vooralsnog de beste kansen
,De Ruyie
Grote investeringen
TV wacht af
Met de bril
DE METHODE van de gepot de
bril heeft in Amerika reeds toepas
QNederlands ballet in de branding 1
PROF. L. O. WENCKEBACH:
Ontwerper van de watersnoodpenning
Borstbeeld van prinses
Wilhelmina voor
Maracaïbo
rk vind het een schandaal
uitvinding van de professor
in taart gestolen en ik eij
oeding„Ja. maar bes.
iep de professor, wat heeft
mee te maken. Dat zijn ,bij.
:en". „Bijkomstigheden?
isschien!" riep de veront.
Eek Roomhoorn weer.
mij is het mijn broodwiru
:r. als U dat maar weet. En
veilig weten in Dierendorp.
t door bandieten lastig ge
ien. ook al komen ze uit de
i. maar het gaat hier om
de professor wanhopig, om-
d hem scheen te begrijpen.
assistent is verdwenen",
heeft al die wandaden ge.
■iep de commissaris ver-
Inee. Hoe komt U daarbij?
n assistent en wordt op dit
e hemel weet waar, vastge-
iep de professor ongedul-
„Ja. wat is er?" klonk er
stem achter hem. „Hier ben
ssor. Hebt U mij geroe-
lAdvertentie, Ing. Med.)
I voor sopraan en alt.
•.Omponisten hebben zich
der tijden tot dit genre
ken gevoeld. Hetzij dat
zpasten in opera of ora-
tals voor 1800 veel voor
tzij dat zij het verhieven
zelfstandige kunstvorm
solo-lied steeds heeft
pel van de zo sterk uit-
e vrouwenstemmen ge-
dit korte programma
achtereenvolgens schep-
n. Monteverdi, de zeven-
wse Italiaan, van de ro-
Schuman en van de
Fauré en Britten.
5.30 over Hilversum II,
mededelingen. 12.33 Gram-
Klokgelui. 13.00 Nieuws.
te-Orkest en solist. 14 00
Radio Philharmonisch Or-
15.10 Boekbespreking. 15.30
en piano. 16.00 „Strobloe-
rassen voor winterbouquet-
16.15 Gram.muziek. 16.45
n solist. 17.30 Militaire cau-
Iram.muziek. 17.45 Fries
1.00 Fluit en piano. 18.30
oor een goede zaak", cau-
ïismuziek. 19.00 Nieuws en
19.10 Regeringsuitzending:
Toelichting". 19.30 Gram.-
Radiokrant. 20.20 Orkest-
Kamermuziek. 22.00 Ge-
iek. 22.25 Kunstrubriek,
srdenking. 23.00 Nieuws en
23.15 „De Goede BoocW
elisatie-uitzending. 23.3»-
mmuziek.
RO. 20.15—21.45: 1. Ac-
Weerbericht; 3. Discuss!#
film; 4. Cabaret.
Nan. gerekend,
n ze op met het vellen
in Long Meadow?" in-
en Fiora vroeg zich af,
iu niet de scherpte van
opmerken,
el niet", repliceerde Lu-
je daarmee?"
beste Nan, dat die bo
ld z.ullen worden", ver-
legorisch.
1 gelast, dat het zou ge
en ik heb contra-order
1 recht
andig wilt zjjn, moet .1e
de les lezen over mi.io
Lucas, uiterst welwil-
noeder aan. „Want dan
mde het wel eens over
en hebben".
o. terwijl ze met boze,
zich als om hulp naar
leze liet zich niet lang
rekende op het geld
Lucas z-i hij ernstig-
r begroting naar epge-
nog maar eens aan het
antwoordde Lucas
ou betreft, oude jongen
r een schijntje mense-
lijf had, zou je het
imen te vellen even
ls Adèle en ik".
(Wordt vervolgd)
ZO GOED UIMT VEI PON
VRAAG DE JUISTE SOORJ
tvertentle, Ing. Med.)
(Van onze correspondent te New York)
HOLLYWOOD'S NIEUWSTE GRIL geldt de derde overwinning aller tijden geboekt en is de betrèkkelijke rust
dimensie. Dieptemijne heren"hebben de jilmmagna- van een vlak televisie-scherm een zegening in vergelijking
ten op hun jaarvergaderingen (van lichtelijk verbitterde tot de wilde emoties, die ons toch al zo geplaagd mensenras,
aandeelhouders) uitgeroepen, „diepte zal ons redden van het eerlang voor een paar kwartjes zal kunnen beleven in een
monster der televisie". De magnaten spraken daarbij van bioscoopzaal. Of wellicht worden wij in verloop van een
mechanische diepte, wel te verstaan, een nieuw systeem van paar jaar van „3-D" (drie-demensionale) f ilms voor goed van
optische illusies, waardoor het publiek méér dan tevoren in al onze emoties afgestompt.
de actie op het witte doek meent te worden betrokken en Niettemin: het feit staat voor de deur dat drie-dimensio-
een hele zaal in stuipen raakt wanneer Humphrey Bogart nale films beslag zullen leggen op het witte doek. Elke film
zijn revolver op een tegenstander richt, of de toekijkers zich maatschappij van enige statuur heeft een „speciaal systeem"
hunkerend naar voren buigen als het erom gaat Marilyn ontworpen, met behulp waarvan de optische illusie kan wor-
Monroe een zoen op de lippen te drukken. den verkregen. In feite zijn er drie verschillende systemen,
Als dit de premisse is, dan heeft televisie de grootste die weer in twee groepen kunnen worden ondergebracht.
TN DE EERSTE PLAATS ls
1 r
er de
„Cinerama-techniek". Deze bestaat
uit een bioscoopscherm, dat het gehele
toneel in beslag neemt en zich boven
dien aan weerszijden van de zaal, als
een halve maan ombuigt tot de eerste
paar rijen. Er bestaat weinig twijfel,
dat een film, op dit holle scherm ge
projecteerd zodat de toeschouwer
zich „midden in de actie" waant
uiterst suggestief is. (Wij zijn bij een
scène op een achtbaan letterlijk mee
naar beneden geroetst en onze maag-
zenuwen waren bepaald aangedaan.)
Het Cinerama-proces heeft echter een
aantal nadelen: in de eerste plaats
moet men in het midden van het thea
ter zitten om een onvertekend beeld te
zien; vervolgens is het nog de vraag
of een zo groot projectie-scherm zich
inderdaad wel leent voor speelfims.
(Voor panoramische opnamen is Cine
rama zeker effectief, maar wat ge
schiedt er met een meters uit elkaar
gerukte zoen?) Vervolgens is Cinerama
zeer kostbaar, zowel voor de bioscopen,
die scherm cn projectie-cabine geheel
moeten verbouwen, als voor de pro
ducent, die. alleen al drie. keer zoveel
ruwe film voor elke opname moet ge
bruiken. Elke opname moet namelijk
door drie camera's worden vastgelegd
en door drie projectoren worden weer
gegeven. Het is voornamelijk om deze
laatste redenen dat Alexander Korda,
die de exclusieve rechten van Cinera
ma voor Europa had verworven, dit
project heeft laten varen. De Cine-
rama-mensen (onverstoord door het
feit. dat de aandelen dezer maatschap
pij thans als op de achtbaan naar
beneden zijn geroetsjt) zijn niettemin
voornemens een speelfilm te maken.
Hot resultaat daarvan zal vermoede
lijk beslissend ziin voor dit diepte
illusie scheppende medium.
sing gevonden. Er is een fib gemaakt,
„Ewana Devil" geheten, n-et een oer
woud-avontuur als onderwerp. New
Vork heeft deze sensatie kunnen he
ieven. Sensatie schjjnt het juiste woord
te zijn: want terwijl filmrecensenten
„Ewana Devil" hebben „afgekraakt"
als film, schijnt de zaal naar hartelust
te kunnen griezelen van tijgers, olifan
ten en krokodillen, die op de schoot
van de bioscoopganger dreigen tc
kruipen.
Het derde systeem is een bescheide
ner variant op Cinerama. Men heeft
een opname-lervs weten te vervaardi
gen, die het te verfilmen beeld op dc
filmstrook, als gold het een lachspiegel,
vertekent. Deze vertekening wordt bij
de projectie op een speciaal scherm da
groter is dan het huidige witte doek
(en dat ook hol is als het Cinerama-
scherm, doch van beperkter proportie),
geheel hersteld. Dit laatste systeem
vereist dus minder verbouwingskosten
van de bioscopen en minder opname
kosten bij het produceren en, schept
zij het in bescheidener proporties
een soortgelijke illusie als Cinerama.
Maar écht stereoscopisch is deze me
thode natuurlijk niet.
Wat de buitenstaander nu zozeer treft,
is dat Hollywood's plotselinge 3-D-rage
zo geheel ongeorganiseerd verloopt.
Elkeen prefereert zijn eigen systeem.
De bioscoopeigenaars zijn verplicht hun
theaters uit te rusten voor minstens één
en vermoedelijk twee van deze diepte
systemen. Over verloop van tijd kan
niet uitblijven, dat een vrij gestan
daardiseerd proces de strijd tussen al
deze concurrenten zal winnen. Dat be
tekent dus, dat alle andere concurren
ten de wedren zullen moeten opgeven,
dat grote investeringen vergeefs zullen
blijken en dat faillissementen aan de
orde van de dag zullen zijn
TNE JEUGDIGE televisie-industrie, uit
u vrees waarvoor deze rage is ont
staan, bevindt zich in de aantrekke
lijke omstandigheid deze veldslag rus
tig om zich heen te laten woeden. In
dien, te zijner tijd „3-D" een onmisbaar
bestanddeel van het amusementsleven
wordt, is er betrekkelijk weinig voor
nodig de televisie-ontvangers daaraan
aan te passen. Het is een relatief een
voudige zaak via de kathode buis te
projecteren op een concaaf televisie
scherm of nu de oppervlakte van
het projectieglas steeds gToter wordt
een stereoscopisch effect overeen
komstig het hierboven omschreven ge-
polariseerde-brillensysteem te verkrij
gen.
Wat men hier derhalve gadeslaat is
de botsing van vrije, concurrerende
krachten, die steeds zo kenmerkend
voor Amerika is geweest en waaruit
men uiteindelijk wel de „grootste ge
mene deler" zal weten te halen. Nu is
het nog zo, dat elk van Hollywood's
filmmaatschappijen zijn drie-dimensio
nale „uil een valk waant". Nu vloeien
de kwartjes en dollars nog zonder
moeite voor het „3-D"-nieuwtje binnen.
Niemand maakt zich thans reeds zorg
over de vraag wie er straks in het
zand zullen bijten.
Prof. L. O. Wenckebach aan zijn werktafel.
pc tweede categorie wordt gevormd
door systemen, waarvan de merk
namen weliswaar verschillen, doch die
alle op dezelfde principes gegrondvest
zijn. Dit principe is voor dc leek ge
makkelijk te begrijpen. Het beginsel
van stereo-cinematografie is immers
niets nieuws. Twintig jaar geleden
keken wij al door rode-en-groene bril-
lcglazen naar een film, die tweemaal
uit de cabine werd geprojecteerd. Door
de rode glazen vingen wij het in groen
geprojecteerde, door de groene het in
lood geprojecteerde beeld op. Oor
spronkelijk waren de beelden door
twee verschillende camera's, op een
kleine afstand van elkaar opgenomen.
Bij de projectie van het rode en groene
beeld vielen deze in ons geestoog over
elkaar en werd de illusie van „diepte'
gecreëerd.
Het voornaamste „moderne" element
is dat men de rood-en-groene bril
heeft vervangen door een „gepolari
seerde" bril. Om de licht-theorie op de
meest oppervlakkige wijze weer te
geven: een lichtstraal valt te verdelen
in licht, dat zich in een horizontaal
veld beweegt en licht dat zich in een
verticaal veld beweegt. De combinatie
van deze beide elementen vormt de
olindel welker projectie wij op het
witte doek kunnen volgen. De gepolari
seerde bril is een meer wetenschappe
lijke variant op de rood-groene voor
ganger: het ene glas houdt namelijk
de horizontale stralen tegen, het andere
de vertikale. Ook hier wordt de film
opgenomen door twee camera's, i p
enige afstand van elkaar geplaatst. Ook
hier vangt het menselijk oog dus twee
beelden op, die niet geheel identiek
zijn en in het geestesoog, waar zij
„over elkaar vallen" de diepte-illusie
opgeroepen.
Het ideale 3-D medium zou derhalve
zijn een projectie door twee camera's,
waarbij de gepolariseerde bril zou zijn
vervangen door een gepolariseerde lens
over elke camera. Hoewel dl technisch
mogelijk schijnt, heeft men de moei
lijkheden, daaraan verbonden, nog
lang niet alle overwonnen.
Eerste proef
(Van onze medewerker Jan Koomen)
E ACTIEVE, zowel als de passieve belangstelling voor het ballet is in Nederland ^et *s> net "h opera en toneel, een
„dure" kunstvorm, die subsidie behoeft
om in stand te kunnen blijven. Aange
zien steun van rijke kunstbeschermers,
het particuliere maecenaat, in deze tijd
geheel of vrijwel geheel is vervallen,
betekent dit, dat de overheid het ballet
financiële steun moet verlenen. Dat
standpunt is, aanvankelijk aarzelend,
sinds de oorlog buitengewoon sterk toegenomen. Tal van balletensembles zijn gevormd
balletvoorstellingen trekken veelal een zeer talrijk publiek. Er dreigt nu echter gevaar
van de ballet-,politiek"het begint er naar uit te zien, dat het jonge plant/e van het
ballet in Nederland verstikt zal worden onder een teveel aan zorg van overheids
instanties en individuen, die allemaal willen ordenen'
HOE is het ballet in Nederland ge- voort en vond haar bekroning in het tiental danseressen en dansers waarmee
- - begin van dit jaar, toen het ensemble de nu meestal Ballet Gaskel genaamde
groeid. JNa de oorlog ontstonden wer(j uitgenodigd tot het geven van een groep voor het voetlicht komt, trekt bo
er verscheidene ensembles; groeperin- aantal galavoorstellingen in het Théatre venal de jeugdige Marianne Hilarides oaarna met groter zekerheid, aanvaard,
de Monte Carlo, waar geregeld de beste de aandacht en voorts Jaap Flier (die
gen van amateurs buiten beschouwing ensempies ter wereld optreden. De voor- overigens een deel van ziin opleiding zowel door de regering als door de he-
gelaten kon men constateren, dat eerst stellingen verwierven bij het verwende bij het Operaballet kreeg). Zij vormen sturen van de gemeenten Amsterdam
publiek en de pers van Monte Carlo tezamen het beste klassieke danspaar 6
en Den Haag. Daarmee echter heeft
Valk tenslotte heeft zich tevens een minder-prettige factor
de Nederlandsche Opera (weer) een
ballet kreeg en dat zowel het Ballet nodigingen voor het buitenland waren
der Lage Landen als het Scapinoballet hiervan het gevojg,
werden opgericht. Daarna formeerde
Sonia Gaskel een balletgroep, die later
evenwel op non-activiteit kwam, maar
in de aanvang van het seizoen 1952
'53 opnieuw werd gevormd, op be
scheidener schaal. In dit seizoen ten
slotte zette Netty van der Valk f" Rot
terdam haar ensemble van amateurs
om in een beroepsgezelschap, het Rot
terdams Balletensemble.
den geworsteld met een taaie vasthou
dendheid, waarvoor men niet dan de
grootste bewondering kan hebben. Dit
ensemble was voor een belangrijk deel
aangewezen op het werk buiten de
grote steden, dus in steden en streken,
waar men tegenover ballet aanvankelijk
zeer onwennig stond. Het Ballet der
Lage Landen heeft de zeer grote ver
dienste bij het gehele Nederlandse pu-
Een operagezelschap van enig for- bliek, in- de stad en op het platteland,
maat heeft behoefte aan een eigen bal- in de meest uiteenlopende kringen, be-
letgroep, omdat zeer veel opera's dans- langstelling voor het ballet te hebben
scènes bevatten: Faust. Aïda, Parelvis- gewekt. Duizenden in den lande zijn
sers, Don Giovanni, om er slechts en- door de pioniersarbeid van dit gezel-
kele te noemen. Zulke ooeraballetgroe- schap voor het eerst geconfronteerd
pen dienen echter ook zelfstandige dans- met ballet en leerden deze kunstvorm
voorstellingen te geven, omdat ze slechts waarderen.
daardoor goede krachten kunnen aan- Eenzelfde verdienste heeft het Scapi-
trekken: het dansen alleen in de one- noballet, dat speciaal optreedt voor de
ra's biedt onvoldoende mogelijkheden jeugd. o.a. in voorstellingen voor de
voor serieuze en ambitieuze danskuns- scholen. Uiteraard neemt de pantomime
tenaars. Men ziet dan ook overal ter een vrij grote plaats in op de program
wereld. dat de opera's eigen balletgroe- ma's, omdat de pantomime voor een on-
oen hebben, die in de opera optreden en geschoold publiek gemakkelijker toe
voorts geregeld eigen volledige dans- gankeüik is dan de zuivere dans en ei
programma's uitvoeren. aldus een goede inleiding toe vormt.
Het ballet van de Nederlandse Opera
bleek enige iaren achtereen, zolang het k aONIA GASKEL is de belangrijkste
werd geleid door Darja Collin, niet in |V| vertegenwoordigster in ons land
staat tot redelijke prestaties, maar het van de klassieke, academische bal
ontwikkelde zich snel nadat de Pari- lettechniek. Haar groen. Ballet Recital
sienne Francoise Adret. leerlinge van verraste door in korte tiid behaalde re
de befaamde Serge Lifar met de lei- sultaten, maar onvoldoende financiël.
ding werd belast. Juist een jaar gele- steun was er de oorzaak van. dat dez<
den kwam de verjongde groen voor het groep op non-activiteit kwam en da-
eerst met een zelfstandig programma mevrouw Gaskel naar Pariis vertrok
op de planken, waarbii het in één slae Toen het er naar ging uitzien, dat men ir
het oleit won: het oubliek was enthou- Nederland tot iets ruimere subsidiërinr
siast en de recensies spraken van eer van het ballet zou overgaan, keerde
herboren ensemble Sonia Gaskel terug naar ons land en
De ontwikkeling van het voortaan begon zij weer voorstellingen met haar
grondie-getrainde. zeer hardwerkende verkleinde, groep te' geven O a trad dit
operaballet zette zich in goede richting gezelschapje op te Brussel. Onder het
een doorslaggevend succes. Nieuwe uit- in ons land.
Netty van der
met haar groep eveneens een goede in-
BALLET DER LAGE LANDEN druk gemaakt. Zij toonde zich een uit- ballet-ontwikkeling gemengd: de
II ET Ballet der Lage Landen heeft ballet,,politiek". In een tweede artikel
I—I zich in de jaren van zijn bestaan weet te trekken van de kwaliteiten, moge hieraan nadere aandacht worden
door een baaierd van moeilijkhe- waarover de leden van haar groep be- j
schikken. geschonken
Deze iwee opnamen werden ge
maakt aan boord van de nieuwe
kruiser „De Ruyter", die na enige
korte proeftochten weer ligplaats
heeft genomen op de rede van Den
(Van onze speciale verslaggever)
„HOE IK EIGENLIJK IN DE KUNST TERECHTGEKOMEN BEN,
ik herinner het me niet meer. Al heel jong wist ik, dat ik die richting uit moest.
Natuurlijk, ook ik idealiseerde dat kunstenaarschap. Je zag je als artist met baret
en lange cape door het leven gaan. Op zeker ogenblik merk je wel, dat je alleen
maar slaaf van je muze geworden bent. Je kunt er niet meer los van komen. Je
moet altijd maar verder zonder ooit tevreden te kunnen zijn over de dingen, die
je uit je handen ziet komen. Wat je geest voorziet is te mooi. De werkelijkheid,
die je schept naar dat geestesbeeld, blijft altijd onvolkomen. En dan dgnk je
maar steeds: „Ja, maar het werk, waar ik nü mee bezig ben, dat wordt het.
En natuurlijk is ook dat als het klaar is, weer niet wat je er jezelf van voorge
steld had
Aldus de 57-jarige beeldhouwer pro
fessor L. O. Wenckebach die wjj dezer
dagen in zjjn stijlvolle woning in Noord-
wijkerhout bezochten.
Voor ons ligt op de gezellig romme
lige werktafel tussen allerhande gereed
schappen en gipsvormen, dc bronzen
watersnoodpenning, die aanstonds (in
brons en in zilver) gekocht zal kunnen
worden door wie met behoud van een
kunstzinnige herinnering (nog) een bij
drage zal willen leveren aan het Na
tionaal Rampenfonds. De beelden op
deze penning zijn door prof. Wencke
bach ontworpen.
IJITERST SOBERE beelden. Aan de
ene kant de waf lugubere voorstel
ling van een in het water verzinkende
mannenfiguur. Op de keerzijde het ver
zachtende beeld van het duifje van
Noach.
r
„Ik heb het bijzonder prettig gevon
den", zegt de beeldhouwer, „op deze
wijze iets te hebben kunnen bijdragen.
Je voelt je als kunstenaar soms zo'n
verschrikkelijk onnut mens. Dan ben je
blij als je iets kan doen'".
„Belangeloos?" vragen we wat
overbodig.
„Ja, natuurlijk?' is professors
snelle reactie, die verontwaardigd zou
hebben geklonken, wanneer deze kun
stenaar niet zo'n vriendelijk en even
wichtig mens zou zijn geweest. Een
schalkse twinkeling in de ogen verraadt
hoe zijn 'scherpe en critiscHe geest ach.
ter onze overrompelde vraag nog juist
bijtijds de humor ontdekt heeft.
Dan vertelt de kunstenaar van zijn
werk. Hoe hij de beeldenaar voor de
penningen en munten meestal eerst ne
gatief in gips snijdt en voor de grotere
concepties altijd begint met „een knij-
pelseltje" in klei. Hoe hij zich eenmaal
uit vijf deelnemers als prijswinnaar
aangewezen zag om onze huidige munt
soorten te ontwerpen en zich daarvoor
een volkomen nieuwe techniek moest
eigen maken, omdat het reliëf van een
munt zo weinig diepte heeft. Hoe hij
juist gereedgekomen is met een nieuwe
Indonesische munt met de beeldenaar
van Dipo Negero, een historische fi
guur, waarvan alleen een oude litho
beschikbaar was. En verder hoe hij een
bijzondere herinnering bewaart aan dr
A. F. Philips van wie hij een beeld
maakte.
Daarna wandelen we met de profes
sor mee naar het oude koetshuis achter
de woning, dat een werkelijk ideale
ruimte biedt om als atelier te worden
ingericht. Even werpt'men in de hall
van de woning nog een blik op de oude
gipsvormen van de beelden, die het
stadhuis van Veere sieren. Tussen het
nog kale struikgewas in de tuin ziet
men naast andere beelden, een bronzen
naakt van een jongen. „Mijn elfjarige
zoon", zegt de professor met diepe
warmte in zijn stem.
IN HET KOETSHUIS staan we al direct
tegenover een prachtige Prometheus-
figuur in brons. „Die komt te staan
voor het nieuwe hoofdgebouw van de
Technische Hogeschool in Delft. Daar
ben ik buitengewoon hoogleraar in de
afdeling bouwkunde. Soeciaal voor wat
betreft de plastische vormgeving. Deze
Prometheus stal het vuur uit de hemel
en maakte daarmee de techniek mo
gelijk.
Van deze Prometheusfiguur stapt
men naar een fijn gestyleerde witmar
meren kop van prinses Wilhelmina.
„Die Is bestemd voor Maracaibo in
Venezuela", licht de kunstenaar deze
conceptie toe. „Volgende week wordt
het stuk geëmballeerd en verzonden.
Het krügt een plaats op de Plaza Quil-
Iermina, het Wilhelminapiein in Mara
caibo. Een geschenk van de Rotary-
club aan de stad. De Shell maakt
t enczuela schatrijk en doet ontzagge
lijk veel voor de welvaart an dit land.
In de Shell kan men de Nederlandse
grondslag niet vergeten. Vandaar dit
Venezolaanse eerbetoon aan ons land".
Er is natuurlijk nog veel meer te
zien in dit oude koetshuis-met-glazen-
dak. Er ligt in afgewerkte modellen
net levenswerk van een werkzaam en
zeer consciëntieus kunstenaar.
Het werk varééndie van 's morgens
negen tot 's avonds zes de inspiratie
zoekt in zijn daadkracht en dus niet
op die inspiratie blijft zitten wachten
en altijd tijd tekort komt. Kortom het
werk van een gelukkig en veelzijdig
wens, die behalve de klei met evenveel
vaardigheid tekenstift en palet weet te
hanteren en intussen ook nog voldoen
de tijd overhoudt voor zijn van jonge
levensvieug 'e veiculde gezin.
BALLET-POLITIEK
r LK van de hier genoemde groepen
heeft een groot, vast publiek, dat
de verrichtingen met intense belang
stelling volgt en enthousiasme aan de
dag legt bij elke nieuwe prestatie. In
tussen is met die belangstelling wel
een eerste voorwaarde vervuld voor de
bloei van het ballet, maar met belang
stelling alleen is men er toch niet; bal-
Helder. De bovenste foto geeft een
overzicht van het voorschip, met
de beide dubbelopstellingen, hei
andere plaatje toont het bovenste
gedeelte van het indrukwekkende
brug-toren-schoorsteencomplex.