De „baardaap" in het geding Hanze haar o Padvinderij is geen gareel r Om het geluk van Peter Vlokken CETREXFoetsie I Centrum liane P WEK DE GAL IN UW LEVER OP De speelwagen Regionale bei neemt to Scheer die baard af DE VERGETEN CATEGORIE J Een compliment Kwestie van de week Schuld van Sinterklaas Gerech tvaardigd Uit de tijd Pim, Pan., Pom en de Wonderlamp Zn nu de 27ite kw-eitle door Kittg Lessels Opnieuw stijging Trophy Cork Radioprogramma DONDERDAG 7 MEI 195S y00R overgaan tot de discussie over het laatste onderwerp zijn er nog oen paar reacties te vermelden over vroegere kwesties. Zoals te verwachten wa^ reageert Hana Kaper op de brief van Wim Luinge, waarin de padvinderij werd aangevallen. Hans schrijft: „De behandeling van de vorige kwestie aangaande de jeugdvereniging heeft Infl toch niet gegeven, wat ik ervan had verwacht. Speciaal op de Padvinderij, waar Ikzelf een pleidooi voor hield, werd felle critiek geleverd, en dit is voor mij dan ook aanleiding tot het schrijven van deze repbliek: Het artikel van Wim Luinge is wel zeer nuchter en de getuigenis van iemand, die de „bon vivant" wil uithangen. Want de wijze waarop hij de Padvinderij „afkraakt", althans hiertoe een schuchtere poging waagt, is alleen te verwachten van iemand, die zijn vacantie het liefst doorbrengt in een luxueus hotel te midden van de Pullman-kussens, om overdag vanachter autovensters het land te „bewonderen", en die na een week tot de conclusie komt, dat hij de streek „gedaan" heeft en dat de portemonnaie de bodem laat zien. Dat Wim geen lid is van een jeugdvereniging, is nog in te denken. Maar dat hij toch kans ziet een vereniging te hekelen, waarvan hij niets, maar dan ook niets, afweet, is wel al te bont! Weet hij wel zeker, dat in sluiptochten niet zit? Ik vermoed zelfs, dat hij niet eens het besef heeftt, waarvóór wij sluipen. Dit Immers moet niet opgevat worden als een zich vermaken, maar als training tot het beheersen van het lichaam en de geest. Zijn standpunt getuigt dus echt van een: „Nu ja, dat zijn maar padvinders, daar ben ik al te groot voor". Wat betreft de liederen moeia ik, dat op een zwemvereniging heel wat banaler liedjes geblèrd worden. En verder, welke iilusies „moeten" wjj hebben? Wij Zijn ook mensen, terwijl wij niets „moeten" doen, doch slechts ons best doen, iets „trachten" te doen. Maar dan komt de klap op de vuurpijl: de gedis ciplineerde samenleving! Is dit niet het standpunt van iemand, die alles weet? Niet heeft Jan wat over Piet te zeggen, maar Jan heeft naast Piet net zoveel recht, zijn mond open te doen. De Padvinderij is ern vereniging door de Jongens, waarbij de leiding dient tot het geven van advies. Tenslotte zal Wim óók later met mensen van verschillend slag moeten kunnen samenwerken''. nen: „Wees een heer in 't verkeer" en „Laat geen dame zich moeten scha men". En deze week gaat het over het feit, dat mensen, die er wat anders uitzien dan de „gewone man" bloot staan aan spot en schampere opmer kingen, in het bijzonder in Nederland. Hoe oordeelt men hierover? HOEWEL ik zelf in geen enkel op zicht een voorstander van baarden ben, heb ik toch nooit de neiging gehad, de dragers van dergelijke versierselen in het openbaar te complimenteren met de opmerkingen, die onze briefschrij ver aanvoert. Ik ben mij er echter vol komen van bewust, dat er een ontstel lend groot aantal Nederlanders is. dat hiertoe wél behoefte gevoelt. Dat dit echter alleen vertegenwoordigers van IN de tweede plaats een citaat van Dr J. C. L. Defize uit Den Helder naar aanleiding van Hans Reinder's brief over „het vuurwater op schoolfuiven" uit hei vorige artikel: „Een saluut schot voor Hans Reinders uit Castri- cum voor zijn juist paedagogisch, d.w.z. psychologisch inzicht. En verder de mededeling, dat hij zich vooral niet verbazen moet over de onjuiste inter pretatie van de door hem weergege ven mening. Soortgelijke ervaringen zal hij in zijn leven nog wel zéér veel hebben, meen ik te moeten aannemen". En ten slotte een tweede brief van de heer R. B., wiens eerste schrijven zoveel stof deed opwaaien: „Allerminst was het miin bedoeling, nogmaals op het door mij aangehaal de onderwerp inzake de houding der jeugd jegens de verdwijnende genera tie terug te komen, doch de gewekte reactie en de daaruit voortgekomen vragen, nopen mij, wederom in mijn pen te klimmen. Geenszins beschouw ik de gehele hedendaagse jeugd als on beleefd en onvoorkomend: tot mijn ge noegen heb ik ook andere feiten gecon stateerd, doch de door mij genoemde voorvallen waren toch zeer frappant. Natuurlijk zijn de oudere weggebrui kers, hetzij te voet of per wiel, ook vaak schuldig en zondigen zeer velen tegen de verkeersregels, waardoor on gelukken ontstaan: dit zie ik bijkans alle dagen, en de situatie, getekend door Kick de Wit, is zeer juist weergege ven- Belangwekkend vond ik het betoog van B. B. S. Kat; deze citeert motle ven, die zeer interessant en voor nade re beschouwing waardevol zijn. Dan vraagt Fred Bijtjes, of men Jofffce mbnsëtt' met de brokken mag la ten zitten en hierop wil ik kort en bondig met „neen" antwoorden. Als de ouderen bij jongeren brokken veroorzaken zijn de eersten moreel ver plicht hier maatregelen te treffen om de eventuele schade te verhelpen. Attie Koppen beschuldigt de oudere generatie van pessimisme, maar.... is zij daar zelf vrij van door op te mer ken. dat de hele wereld een chaos is (zij behoort toch ook tot die chaotische wereld)? Als zij hiervan doordrongen is, zou het dan niet op haar weg liggen, zij het individueel, daarin verbetering te brengen met de bekende slagzin- „Verbeter de wereld, begin bij jezelf". Door goedbedoelde critiek (die soms wel eens onaangenaam kan aandoen, (ik heb dat menigmaal moeten erva ren). moet men niet prikkelbaar wor den en althans niet onbeschaafder. Haar slotzin doet enigszins vreemd san door de uitlating: „Steeds onbe schaafder", onwillekeurig krijgt men de indruk, dat de jeugd behept is met dit element en dit zal toch niet haar bedoeling zijn. Ik zou gaarne nog wel wat dieper op al die kwesties en commentaren willen ingaan, maar dit zou een eindeloze polemiek worden, temeer daar dit on derwerp talloze kanten bezit. Onder geen beding wens ik de Ver geten Categorie onaangenaam te zijn, temeer waar ik zeer goed die proble men aanvoel, waarmee zij te kampen heeft en verwijs daarom naar de aan hef van mijn ingezonden brief, waarin ik miin ingenomenheid kenbaar maak over de ^Belangstelling, die bij de leugd aanwezig is voor allerlei onderwer pen, wat ik zeer bemoedigend voor de toekomst moet noemen. Iedere jeugd heeft haar fouten en deugden en, niet te vergeten haar moei lijkheden met de andere generatie te verwerken, daar ieder zijn persoon lijkheid poogt te handhaven waarmede wij het terrein der psychologen gaan betreden, doch dit ligt buiten dit be stek en ik besluit dan ook dit epistel in het vertrouwen, niet al te veel van Uw aandacht te hebben gevergd R. B. Wenden wjj ons nu tot de kwestie van deze week. Ze hing ten nauwste samen met die van de vorige keer en verschillende inzenders verwijzen dan ook, min of meer terecht, naar hun brieven in verband met de door de heer R. B. geconstateerde onhebbelijk heid van de moderne jeugd. Toch was er een belangrijk verschil. Het bij de vier-en-twintigste kwestie over de onvoorzichtigheid en de onverant woordelijke luchthartigheid van jonge mensen op straat, dus over de slagzin- 11 t morgen, „kiplekker" uit bed springen. Elke dar moet uw lever een liter gal ln uw Ingewanden doen stromen, andere verteert uw voedsel niet, het bederft. U raakt verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES om die liter gal od te wekken en uw spijsvertering en stoel gang op natuurlijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht middel, onovertroffen om de gal te doen stromen. Eist Carter's Levsrpllletjes (Advertentie, Ing. Med.) Wij geven eerst het woord aan Jacob Balder, wiens vorige brief door ruim te-tekort op het laatste nippertje moest uitvallen en die ook nu met een eigen theorie komt. REEDS van kindsbeen af is ons ont zag ingeprent voor een figuur, die eens per jaar in vrijwel alle Nederlandse gezinnen presentjes brengt of doet bezorgen: Sint Nicolaas. Wij vrees den niet zozeer deze vriendelijke oude baas. dan wel zijn knecht: Zwar te Piet. Eén van de attributen van de Sint was een baard. Als wij dan eens iemand met een baard tegenkwamen, dan herinnerde dat ons. juist omdat baarden zo zeldzaam zijn, meteen aan Sinterklaas, maar ook aan Zwarte Piet. Was me dat een schrik! Maar gelukkig, het was de Sint niet en dus was ook zijn zwarte knecht in geen velden of wegen te vinden. Die plotselinge vreugde bezorgde ons dan durf. die we natuurlijk moesten tonen en dat ge beurde dan, begrijpelijkerwijs, door een opmerking over die baard of over de dingen, waar die ons aan herinnerde, te plaatsen. De heer J. D. geeft voor beelden te over. Deze handeling werd langzamerhand gewoonte, zodat we het op latere leeftijd bleven doen. Het is dus zeer goed- verklaarbaar, dat de heer J. D. nog al eens opmerkingen naar aanleiding van zijn grijze baard moet horen, hoewel ik zelf niet kan- geloven, dat de jeugd boven de vijf tien jaar zich die nog laat ontvallen. „Alles goed en wel', zult U zeggen, „maar hoe dan te verklaren dat dit een specifiek Nederlandse gewoonte is?" O. dat is heel eenvoudig: omdat het Sint Nicolaasfeest een specifiek Ne derlands feest is (Amerika daargela ten. J. D. spreekt trouwens niet over opgedane ervaringen in dat 'wereld deel). Wel heeft men in zeer veel lan den het Kerstmannetje, dat ook voor zien is van een baard, maar deze heer heeft geen zwarte knecht en is hele maal niet vreesaanjagend, zodat de voorgaande redenering bier niet voor op gaat. Mijn conclusie is. dat uit deze ge woonte van de Nederlandse jeugd geen gebrek aan innerlijke beschaving blijkt. Overigens kan ik het zeer waarde ren, dat de heer J. D. ons geen verwij ten naar het hoofd slingert. JACOB BALDER. 16 jaar, RHBS. Klasse BIV. Boven- weg 29, St. Pancras. Aardig gevonden, maar niet bevredi gend. Want niet alleen om baarden worden mensen uitgelachen, maar ook om rood haar, grote neuzen, een onge wone kleding of andere opvallende eigenaardigheden. Zo vertelt M. Heusen uit Amsterdam, dat z'n zuster, die een badpak met flamingo's droeg, de op merking moest incasseren: „Kaaik es de juffrouw met een ooievaar op 'r buik" Hans Reinders meent, dat de schuld bij de opvoeders ligt; hij meent, dat de schrijver J. D. verstandig doet, aan stoot te vermijden. „De vergeten categorie" zouden zijn, is beslist niet waar. Hoe vaak zie je niet, dat een paar grote kerels van een jaar of dertig zich op straat kostelijk amu seren om een man met een baard? Er bestaat een gezegde, dat luidt: „De hi lariteit begint, waar het verstand op houdt". Ik geloof, dat deze woorden, ook in dit geval, een waarheid als een koe inhouden. Dit is misschien een troost voor onze briefschrijver, wan neer zijn baard weer eens het middel punt van de belangstelling is. Dit alles neemt overigens niet weg. dat het heus geen kwaad zou kunnen, wanneer wij Nederlanders eens leer den, onze spontane reacties zo nu en dan wat meer" te bedwingen. Het is inderdaad waar, dat men hiervoor bij de jeugd moet beginnen. Hier ligt dus een terrein braak voor de opvoeders. Zoals de ouders een kind reeds vroeg leren, dat het niet met z'n handen mag eten, zo kunnen ze het kind ook aanwennen, dat het iemand niet mag najouwen om iets, dat het niet kent of niet kan begrijpen. En U weet: Jong geleerd is oud gedaan! Een Nederlan der is erg op zijn vrijheid gesteld. We moeten echter oppassen, dat we niet al te vrij worden. Wanneer onze brief schrijver echter in één keer van alle ellende af wil zijn, ja, dan weet ik maar één geschikte oplossing voor hem: Er af met die baard. Vandaag nog! IT zult eens zien wat een opluch ting dat is van de zomer enhoe onopvallend de vergeten categorie aan U voorbij gaat. HANS REINDERS. Geelvinckstr- 92, Castricum. Hans is niet de enige, die deze raad geeft. Eigenlijk komt ze ln de meeste brieven voor: één inzender zond mij zelfs een gilette-mesje toe met het vriendelijke verzoek, het aan de heer J. D. te doen toekomen. En Jaap Fiima uit Zaandam schriift: „Als deze mijn heer een baard wil dragen, dan moet hij er echter ook rekening mee hou den, hoe men er hier tegenover staat. Houdt hij er geen rekening mee, wel, dan krijgt hii het bekende gevolg". En vergoelijkend voegt hij er aan toe- „Weliswaar is de jeugd op dit punt wat onaardig, maar dit moet niet als ernstig worden beschouwd. Meestal is het om eens „leuk" de ziin en omdat zo'n „baardman" nu-'eenmaal-gauw op valt, is dit wel de reden van deze op merkingen". Dergelijke uitingen ziin er meer. Niemand neemt echter zo scherp stelling tegen dit „sieraad des mens" als Tkuus Bison uit Bergen aan Zee; zij meent, dat ieder, die er anders uit ziet dan de rest, dit doet uit distinc tiedrift, dus uit het verlangen om op te vallen en zich te onderscheiden van anderen. OFSCHOON ik geen scholier meer ben, (ook de niet-scholieren behoren tot de vergeten categorie, Truus!) ben ik toch zo vrij geweest U mijn mening te schrijven over het door U opgegeven onderwerp van 30 April jl. Mijn insziens moet de volgende vraag gesteld worden: Waarom laat de man eigenlijk zijn baard groeien? Hoogst waarschijnlijk gebeurt dit uit gemak zucht, omdat hij zo'n hekel aan sche ren heeft. Nee, dit is toch geenszins het goede antwoord op de vraag. De man laat naar mijn mening zijn .baard groei en uit ijdelheid en hoogmoed, om er beter, knapper, interessanter, artistiek, enz. uit te zien. Soms laat iemand ziin baard groeien om daarmede littekens te verbergen, getuigt dit niet van een zekere slap heid? Deze persoon mist kennelijk de moed om met een door littekens ont sierd gezicht door het leven te gaan. Is de baard uit hygiënisch oogpunt wel verantwoord? Het gezicht en de hals zijn toch veel gemakkelijker te wassen zonder dan met baard? En wanneer wordt de baard zélf gewas sen?. Volgens mij zijn de plagerijen en grapjes (wanneer men zich daartoe ge roepen voelt) volkomen gerechtvaar digd. Men laat toch uit eigen verkie zing een baard groeien en hieraan zijn dan deze „nadelen" verbonden. Ik ge loof niet, dat het plagen van heren met baarden iets typisch Nederlands is en zeker niet van Nederland's jeugd. De plagerijen, die de Nederlanders zo gauw te berde brengen worden in het buitenland waarschijnlijk minder snel geuit Maar zelf heb ik ondervonden in het buitenland, dat ik soms door vol wassenen aangestaard werd. alsof ik een voorwereldlijk dier was. ofschoon ik nog niet eens een baard had! Vaak hangen de plagerijtjes en grap jes (met of zonder baard), af van de persoon in kwestie. Ik heb nl. eens iemand ontmoet met een reusachtige baard. Deze persoon maakte zélf al lerlei vervelende toespelingen. om maar de aandacht op ziin .baard te ves- tigen. Ik denk, dat vele baarddragende ne ren van Nederland, hun baard plotseling lieten afscheren, wanneer ze naar een land zouden vertrekken, waar het heel gewoon is. dat heren baarden dragen. De reden: Het is interessant om een buitenbeentje te zijn!" TRUUS BISON, 18 jaar, Zee weg 33, Bergen aan Zee. OOK SIMON BOEDER uit Wognum, wiens naam, schoolklasse en leeftijd wij vroeger verkeerd opgaven (hij is 17 en afgestudeerd) is van mening, dat een baard in de 17de eeuw thuishoort: „net als bij zeerovers, maar daar kon je inklimmen" toch keurt hij de pla gerijen af. Precies als Joop Emmelot van 14 uit Amsterdam: „ik meen, dat de Nederlanders in het algemeen onbe leefd ziin; je kunt dat in het buiten land merken aan bordjes op hotels, waar op staat: „stilte alstublieft!" in de Nederlandse taal, hij vreest, dat het bespotten van afwijkende typen niet te verbeteren is: „het zit nu eenmaal in het bloed van de Hollanders". Attie Kappen ergert zich aan het stupide gegrinnik van de bekrompen critici: ,Je moet, wanneer je hier woont, doen, zoals andere mensen en als je eens iets bijzonders wilt doen of zijn, dan word je nagekeken met grote ogen en zelfs uitgejouwd. Je moet je altijd eerst afvragen: „Wat zullen de mensen er wel van zeggen" en is dit niets iets verschrikkelijks? 7 Ik vind hét geen reclame voor ons land en er is nog veel meer over te Schrijven, maar ik ben bang. dat ik dan te scherp zou worden; ik heb het na melijk zelf ook vaak ondervonden. Het beste is. dat men er zich niets 10. Voor de baron wist. wat er met hem gebeurde, zat ook hij in het paleis van de emir. Nu ja, zitten deed hij eigenlijk niet. Hij kreeg er ten minste geen gelegenheid voor. Samen met de emir moest hij een piano de trap op- sjouwen, een zwaar werkje, dat menig zweetdruppeltje kostte aan de beide zwoegende mannen- Ontsnappen was niet mogelijk, want Rosanna en nog enige andere vrouwen keken toe of ze niet al te veel van het pleisterwerk op de muren beschadigden. „Vooruit, Ahmed, maak een beetje voort", klonk Rosanna's stem. „Als je die piano ver sleept hebt. moet je me nog even hel pen met die zware kist„Ja Ah med", klonk een andere stem. „En mij heb ie .beloofd om te helpen met het ophangen van de gordijnen". „En voor mij zou je het plafond afnemen", riep een derde. „Je weet, dat ik hoogtevrees heb. Ik kan nu eenmaal niet op een trap staan". „Ahmed...., Ahmed!" „Nee, ik ben het eerst aan de beurt". Het was een tumult van door elkaar klinkende stemmen. „Goede genade, gaat dat hier altijd zo?" kreunde de baron, zodra de piano op de juiste plaats was neergezet. „Ach, over het algemeen is het wel om uit te houden", verdedigde de emir zijn vrouwen, „maar met de schoonmaak zou ik er graag eens uit willen vliegen„Ik kan het me voorstellefn", riep baron Van Pottum, maar werd toen weer op- geschrikt door stemmen, die hem be leefd verzochten om niet met zijn smerige schoenen ever de pas gedweil de vloer te lopen. „Goeie kreunde de baron. „Daarvoor ben ik zo ver ge reisd. Thuis wilde ik niet in de rom- I mei zitten en nu moet ik in het paleii j van de emir bij de schoonmaak hel pen. Wat zal Miesje lachen, als ze dat hoort!" van aantrekt, als de burgers critiek le veren, want de ontbrekende innerlijke beschaving kunnen we er toch niet ge forceerd inpompen". En Bep Bouwmeester uit Zaandam vindt het „gemeen en laag bij de grond om iemand, die er een beetje gek uit ziet, in de maling te nemenhoe de mensen er bij lopen interesseert mij maar matig, dat moeten ze zelf we tenzo heb ik het van m'n moeder geleerd en ik hoop. dat alle vaders en moeders dit hun kinderen bijbrengen". Deze brieven en citaten geven de verschillende standpunten duidelijk aan. Men constateert het feit. dat het anders-zijn-dan-de-gewone man lach wekkend werkt en een zekere vij andschap oproept, precies als bij de be faamde witte muizen en het lelijke jonge eendje van Andersen. Wie van een rustig leven houdt, moet dan maar trachten de vergeten burger uit het spreekwoord te worden en zich zoveel mogelijk aanpassen aan de massa, dus: „z'n baard scheren", wie dat niet wenst, uit ijdelheid. uit afteer van het banale en alledaagse, uit het verlangen, trouw te zijn aan eigen in zichten, om propagandistische redenen misschien, of wie niet gelijk kan zijn aan Jan, Piet en Klaas, omdat hii licha melijk of geestelijk afwijkt van de menigte, zal zeker „martelaarschap" moeten aanvaarden, tenzij hij de lijf spreuk van de Engelse toneelschrijver Shaw tot de zijne maakt: „ze zeggen., wat zeggen ze?laat ze praten". Terwijl alle opvoeders hun krachten zullen moeten inspannen om jong en oud te leren, dat men eerbied dient te hebben voor de mening Van een an der, ook als die totaal anders is dan die van de groep, waartoe men toe hoort. Hoe denk Je over de moderne schilderkunst, dus over schilderijen met wanstaltige figuren of afbeeldingen, waarvan Je niet kunt zeg gen, wat ze betekenen? Antwoorden uiterlijk Maandag zenden aan D. L. Daalder, Kom- laan 8, Bergen (N.H.) Papier aan één kant beschrijven. (Advertentie. Ing. MedJ De eerste morgen buitengaats: de zes en de kust vloeiden ineen en reeds leek de kust van Engeland niet meer dan een smal, wazig goud streepje aan de horizon. De „Santa Marta" was bij 't aanbre ken van de dag vertrokken; en nu g'esd zij door de Atlantische Oceaan, ee'i weinig indrukwekkend koopvaar dijschip, smal en rank en vlug als een hazewind. Er was geen weelde aan boord; hier was niets wat leek op een luxueuze mailboot. Geen cocktail-bars of over laden zwembaden; geen danszaal, geen muziek behalve de flarden van een melodietje, voortgebracht door een oude harmonica in 't vooronder. Geen stewards, die wijn ronddienden, geen winkeltjes, geen gecostumeerde fees ten; geen bioscoop of schoonheids-sa lons; geen uitheemse menu's, geen ge raffineerde feesten, geen salor.s met prachtige wandschilderingen. Maar de hutten, hoewel klein, waren kraakzindelijk: de eetzaal was keurig en het eten was eenvoudig en goed en zo moet per slot van rekening 't eten altijd zijn, wanneer 't zichzelf respecteert. „Santa Marta": op weg nnr Panama rn vervoerende behalve een grote lading acht passagiers, van wie Peter de meest belangrijke was. Peter was niet de belangrijkste we gens zijn leeftijd, want hij was pas dertien maanden oud. Maar hij had een tragische voorgeschiedenis; hij was zich daarvan echter niet bewust zijn baby-geheugen had slechts een paar dagen de onbegrepen ramp vastgehou den, die aan zijn leven een andere wending had gegeven. En de ramp had hem gebracht in het brandpunt der publieke belangstelling, hij was voor de grote pers het verhaal-met-de- traan geweest, en men had over hem geschreven in grote zwarte letters. Maar, hoewel al die droefheid hem als een nevel omhulde, bracht die ook weer' voordelen aan en zonder twijfel wat dat de reden, dat hij voorgetrok ken was aan boord van de „Santa Marta". Terwijl andere mensen, die veel langer op de wachtlijst hadden gestaan, nog hemel en aarde bewogen om passage te krijgen, had Peter zo maar kunnen wegvaren met Lynne Carrick, zijn jonge, betoverende en toegewijde tante. En dat niet alleen, hij en Lynne hadden ook nog de beste dekhut gekregen en reeds uit elk hoikje en gaatje van het schip kwa men er als 't ware golven van vrien delijkheid, die over hem heen rolden. Zo was zelfs op deze eerste ochtend het veel begeerde plekje, dat badka mer heet, tot zijn beschikking gesteld vóór alle anderen. Juffrouw Oakes, de .stewardess, had dat bewerkstelligd. Juffrouw Oakes, met brede heupen en dito gezicht, met een ruim gemoed én dito hart, was een en al moederlijk heid. Zij stond nu in de deur van de bad- kc oer en zij was zo gewend aan het ge zoem der motoren onder haar, dat, zoals zij placht te zeggen, „zij pas merkte dat zij liepen, als zij ophiel den", Haar ogen waren donkerbruin en 't leek wel alsof alle winden der ze ven zeeën zo hard over haar gezicht hadden geblazen, dat het glom als een rood appeltje. Er was een blik van grote tevreden heid in haar ogen, toen zij toekeek hoe Lynne Carrick Peter uit zijn bad en in een reusachtige gestreepte handdoek tilde. „Kon je 't wel met hem klaarspelen, kind?" vroeg zij. ,,'t Is zo'n groot bad voor zo'n klein ventje". Het meisje, dat op een krukje met een kurken zitting zat met de hand doek en Peter op schoot, keek op. Haar ogen met dat beweeglijk, veran derlijk blauwgroen als van de zee, glinsterden als zonnelicht op diep wa ter. Zij was iemand, die gloed bezat; zij straalde vitaliteit en persoonlijkheid uit. Zij was zonder twijfel móói cn le nig. Heur haar, haar gelaatskleur, haar lichaam waren gebruind, alsof de zon haar al beschenen had bij haar ge boorte en haar een glans had verleend voor altijd. Zij had een slanke hals, haar schouders waren vierkant en krachtig, zij had een rechte rug en handen, die je boeiden. De afstand tussen haar ogen, de wel gevormde lijn van de wang, met 't lange, smalle kuiltje in de kin, de fijn- getekende lippen en neus: derj gaven de juiste indruk van haar temperament weer; de ondubbelzinnigheid, 't door zettingsvermogen, een onverzettelijk heid, een hart dat zeer gevoelig en boven alles trouw was. Haar karakter was gebaseerd op trouw, en daar vloeiden weer edelmoedigheid, waar heidsliefde. medelijden en onver schrokkenheid uit voort. Zij vocht voor een zaak of bezweek. Zij wreef Peters haar met de hand doek, zodat 't recht overeind stond als donkere, vochtige vraagtekentjes over z'n hele voorhoofd. ,,'t Ging alles best", zei zij, „totdat Peter deed alsof hij een kikker was; ik heb de vloer al gedweild met een spons", veegde zij er aan toe als ver ontschuldiging. CWordt vervolgd) VLEKKENWATER VAN CETA-BEVEB (Advertentie, Inf. Med.) Nummer drie van deze jaargang van het blad „De Speelwagen", tijdschrift van de Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier, is weer een bijzonder interessant en fraai geïllu streerd geschrift geworden. Met be langstelling lazen wij b.v. het artikel „Koedijk" in 1799. Als ge uw gedachten ten aanzien van de geschiedenis van ons gewest wat opfrist, herinnert ge u, dat de troepen van de Bataafse repu- bliek een zware strijd hadden te strij- j den tegen de in Noord-Holland binnen gevallen Engelsen en Russen. In de contreien ten Noorden van Alkmaar hadden vele schermutselingen plaats en Koedijk was een der bases der Ba- taafsen. Op 2 October is er een aanval van de vijand, die wordt gesteund door het geschut van zeven kannonneerbu- ten, welke lagen in de Koedijkervasrt, later een deel van het Noordhollaid» kanaal. Interessant zijn de avonturen van 4« „amateur-archeoloog" H. J. Calkoen uit Velzen, terwijl „Jeugdherinneringen aan Midden-Beemster" door Jo Michels en het vertelsel „Wals" van J. Hartog 1 alleszins het lezen waard zijn. Vol sfeer zijn de foto's van de markt in Purme- rend en het Wakende Licht (vuurto-1 ren) de Ven te Andijk. Heeft men belangstelling voor dit blad, dat schrijve men aan Drukkerij Meijer te Wormerveer. Naar verluidt bedroeg de omzet van Trophy Cork in April 743.800 stuka tegen 545.900 in Maart. Een stijging dus van 36.40/,. Insiders verwondert dit niet, gezien de uitstekende kwaliteit van deze zachte 75 ets. Virginia sigaret Advertentie In? Med.) (Va DE OUDE KEIZEI I kroonde adelaar in he I haar oude roem van ha I weg zich een nieuwe re] I berust. Het mag dan z< I gaarne verbindt met d< gilde thans komt de j de Deventernaren zelf I kig!) wijd vertakt en sl mede dank zij die indu I HOE OUD de stad is kan niemand meer nagaan, Uit opgravingen is geble- ken, dat er vele eeuwen voor onze jaartelling al mensen woonden langs de I oevers van de IJsel. Le- buïnos bracht er het Chris- tendom in de tweede helft van de achtste eeuw. Een eeuw later was de stad een vesting van betekenis, die Bzó veilig werd geacht, dat de bisschoppen van I Utrecht, beducht voor de B Noormannen, er een halve B eeuw bleven resideren. De DEVENTER WAS in die B lang daarna óók een geestf De kapittelschool, waarvai ■woordige Stedelijke Gymnas: ■streekse voortzetting is, date< ■begin van de twaalfde eeuw, belangrijke instelling in dii Si haar leerlingen bij honderdei Bkring van Ieraren en leei ■school ontstond in 1381 de des Gemeencn Levens, opgcr: rens Radcwijns en Geert Gro broederschap is een bewegii die een vernieuwing van liet godsdienstig leven ten gevo het grootste deel van Euiojj I Kempis, wiens bock de Imit tl na de bijbel eeuwenlang I Blezen bock ter wereld is gew de tot deze groep. De enige ■paus, Adriaan, was in zijn student te Deventer, evenal ■kardinaal Nic. de Gusa en ■Desiderius Erasmus, I Dit alles echter is lang, h lieden, ln de tijd van de Re gaderden in Deventer de v I digers van Ridderschap en S F Werd er ook het Athenaeui als instelling van hoger onder fieveer 250 jaar heeft bestaa achterom ziet kan niet goer dat men die instelling heefl net toen een nieuw tijdperk zijn intrede deed. De Vestingv [maakte de ontmanteling en uitbreiding mogelijk. Het inwr |nog niet meer dan een 20.00 dien opgelopen tot bijna 50.( j industrie zich er sterk uit kaï sleede te danken aan de aanleg .lijnen, kanalen en een havr Jstrieterrein, waarvan de oppe ter is dan die van de oude st Op 18 Mei als de zomerdir Van de N.S. in werking tree Ttad met alle vier windstrekei "ijn; de treinen rijden dan Meer en meer wordt de sl Joor een steeds groter deel v LNederland. Deze centrale lig epaalde verplichtingen med gemeentebestuur en bevolkini bewust zijn. Zo zal men dezer dagen e burg gaan afbreken. Ne. dat men er geen belangstellij De hertog van Edinbur zijn Wings" verkregen. 1 tijdens zijn exan over Windsor caui VRIJDAG 8 MEI HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—240» KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalen- der. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.1Sj ucluen rl,acn da Gram.muziek. 9.00 Voor de huisvro na. fai j 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram.muziek. 94il gin- ps II m kj. 'T ,h' Schoolradio. 10.00 Gram.muziek. 10-2$jHtetooff hebben beho< Symphonette Orkest en vocaal kwartetj^™ - - 11.00 Voor de zieken. 11.40 Franse chan sons. 12.00 Angelus. 12.03 PolitiekapeL 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingenl 12.33 Salonorkest en solist. 12.55 Zonne wijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek nieuw»] 13.20 Actualiteiten. 13,25 Pianoduo. 13.4! Voor de vrouw. 14.00 Sopraan en orgei 14.20 Symphonie-Orkest en. sol. 15.00. IvlJ tropole-Orkest. en solist. 15.40 Piano-ree' tal. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor j j jeugd. 17.15 Kinderkoor. 17.30 Cello (J piano. 18.00 Militaire causerie. 18.10 tl varieerde muziek. 18.30 Lichte muzi«> 18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19. Regeringsuitzending: „Verklaring en T( lichting". 19.30 Gram.muziek. 20.05. De gf| wone man zegt er 't zijne van. 20.30 „Wi Dragons de Villars", opera. 21.45 .,5' Christen in de wereld", causerie. 22$ Cembalo-gezelschap en sopraan, 22$ ••Om de toekomst van Nederland", klank beeld. 22.45 „Ik geloof in ene, heilig» katholieke kerk", causerie. 23.00 Nieuw» 23.1524.00 Gramofoonmuziek. HILVERSUM II. 298 m.: 7.00 VARA. 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO. 16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40 VPRO. 23.00—24.00 VARA. 7-00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.15 Gymnas tiek. 7.30 Gram.muziek. 8.00 Nieuws <f 'weerberichten. 8.18 Gram.muziek. •Voor de huisvrouw. 9.05 Gram.muzie* 9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Thuis", cauj serie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Granv muziek. 10.30 Schoolradio. 10.50 Orgel spel. 11.10 Radiofeuilleton. 11.30 Bariton] en piano. 12.00 Musette-Orkest. 12.30 Lani; en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Spo; en prognose. 12.48 Gram.muziek. 13. Nieuws. 13.15 Mededelingen en graffl-'j muziek. 13.30 Lichte muziek. 14.00 V< de vrouw. 14.20 Pianorecital. 14.50 Voo» dracht met muziek. 15.10 Cembalo-geze!'| schap. 15.30 Lichte muziek. 16.00 Gram' muziek. 16 30 Voor de jeugd. 17.00 caal dubbelkwartet. 17.20 Muzikale ca rie. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. „Achter de horizon", hoorspel. 19.00 Mei! jeskoor. 19.15 Praatje over consument# belangen. 19.30 „De Middeleeuwen Frankrijk", causerie. 19.50 Berichten. 20 Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.15 dracht en muziek. 20.30 Intern, uitzend" van het Rode Kruis. 21.00 Operaconce-' 22.00 Buitenlands overzicht. 22.15 Dar muziek. 22.40 „Vandaag", causerie. Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23-15—24 Gramofoonnjuziek. Televisie. VARA. 20.15—21.15: 1- tualiteit; 2. Uitzending over zomervoge-' 3. Weerbericht; 4f. Schilderijentento#'! stelling. - gramma. Pauze. - 5. Gevarieerd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 8