De vergeten categorie over het
strafprohleem
Met vacantie tot September
r
Om het geluk van Peter
PINKSTEREN
Overleden voedselcommissaris te
Bilthoven begraven
r.Aclcermann
Ackermann
SLUIP MAAR VEEL
DEP
Snel recht en parate
executie
Nu en dan!
Straf nooit!
Een citaat
In Juni vlootweek te
Amsterdam
Geestelijk leven
Klacht van Dibelius
afgewezen
Beroepingswerk
Pim, Pam, Pom en de wonderlamp
Uitstekende staat
van dienst
Een kras of een gaf? GUPA maakf 'f weer glad
door Kitty Lessels
Luister eens naar
Radioprogramma
c/
donderdag 21 mei 1953
edkoopste
ardenvlees
J bij
p. Kg. 1.10
Bij 3 pond' 8.00
appen p. Vs Kg. 1.00
Bij 3 pond 2.10
lappen p.'/z Kg. 1.15
Bij 3 pond 3.30
rollade p. Kg. 1.20
Bij 3 pond 3.50
ippen p. Vz Kg. 1.40
Bij 3 pond 4.00
ollade p. Kg. 1.50
Bij 3 pond 4.25
p. Kg. 1.80
p. Kg. 1.90
i p. Kg. 2.30
p. V2 Kg. 2.40
bij 5 pond 2.25
ivet bij 5 pond 4.50
;t bij 5 pond 4.00
LEESWAREN
lam 1.10
Pekelvlees 90
Collade 90
Inübijtspek 70
lekookt Spek 80
Plockworst 1.00
letworst 50
'ongenworst 50
.everworst 30
i'omerlbeef 60
Metworst en
Leverworst
samen 1.75
4ELSTRAAT 21
1AR - TEL. 2677
IAAT IK MOGEN BEGINNEN met een briefje van een onzer trouwste
medewerkers: „In verband met mijn eindexamen, dat a.s. Maandag begint,
en waardoor ik op het ogenblik geheel in beslag word genomen, lijkt het mij
verstandig, de komende weken alle andere problemen even geheel opzij te
zetten en al mijn krachten aan te wenden voor het examenwerk. Wanneer
U dus gedurende de komende maand mijn antwoorden niet bij de inzendin
gen van „De vergeten categorie" aantreft, dan is dat niet, omdat ik plotseling
al mijn belangstelling voor de rubriek verloren heb, maar omdat ik op het
ogenblik moeilijker problemen zit op te lossen. Wanneer echter het examen
achter de rug is, hoop ik mij weer vo! vuur en vol nieuwe energie in het
strijdperk t» werpen". Hij heeft volkomen gelijk. En hij is niet de enigs in
zender, die In deze perikelen verkeert. Of het waar is, dat de vraagstukken,
waarmee hij in verband met zijn examen worstelt, moeilijker zijn dan de
kwesties, waarmee we ons in deze rubriek hebben bezig gehouden, waag ik
to betwijfelen, maar niemand zal ontkennen, dat ze voor zijn onmiddellijke
toekomst van groter belang zijn. We zullen dus zijn, meestal verstandig en
altijd voortreffelijk geformuleerd oordeel moeten missen. En niet alleen het
zijne. De kans is groot, dat gedurende de zomermaanden de belangstelling
voor onze rubriek verflauwt: er is zoveel in de natuur te beleven, dat de
geestelijke problemen op de achtergrond raken. En vooral de scholieren heb
ben de eerste maanden hun handen vol aan repetities en examens.
Vandaar dit besluit: wij zetten de discussies van de vergeten categorie stop
tot September. Dan beginnen we met nieuwe moed, uitgerust van werk, van
zon en zomer en toegerust met frisse krachten om ons opnieuw te verdiepen
in de honderden problemen ,die het leven aan jonge mensen en volwassenen
ter oplossing aanbiedt. Ik mag dan wel een woord van dankbaarheid smeken
tot de grote schare van medewerkers, die trouw hun mening publiceerden en
van voldoening over de ernstige en waardige wijze, waarop zij met mij heb
ben gezocht naar inzicht en begrip. En niet minder dank ik de vele volwas
senen, die het bleek uit een groot aantal brieven, die ik niet allemaal heb
kunnen beantwoorden iedere Donderdag onze rubriek „spelden" en na
dachten over de gestelde vragen en, dit vooral, tot de conclusie kwamen, „dat
die grote kinderen van de vergeten categorie toch niet zo revolutionnair,
oppervlakkig en luchthartig zijn als we altijd hadden gedacht".
*7.
it is't oordeel
de nieuwe
smaak van
GI3 Kippen
bouillonsoep,
ze's morgens,
's middags of
gebruikt: se
eer!
met vet en
:elli bereide
'P-
ert U uit het
inke borden
ppcnsoep, die
8 ct. kosten.
GROTE KIP
erop'
IN Dg TWEEDE PLAATS moet ik een
paar regels opnemen van Wim Luin-
ge, die geen rust kan vinden, vóór hij
Hans Kaper heeft afgetroefd. Over
tuigd, dat het niet goed is van je hart
een moordkuil te maken, gun ik hem
de ietwat tragische vreugde, die het
stekelige weerwoord ten gevolge heeft.
„Graag zou ik nog even willen ant
woorden op hetgeen Hans Kaper,
Troepleider bij de Nederlandse Pad
vindersvereniging, naar voren bracht als
repliek op mijn ingezonden stuk over
de vraag „Vinden de jeugdbewegingen
nog weerklank bij de Vergeten Cata-
gorie". Als Hans Kaper mij daarmede
had willen overtuigen van het nut dei-
padvinderij, heeft hij toch wel gefaald.
Als een trocpleider der padvinderij in
deze rubriek meent te moeten reageren
op mijn ingezonden stuk met min of
meer hatelijkheden aan mijn persoon,
zou ik hem willen aanraden nog maar
erg veel te sluipen, teneinde zich te
trainen in het beheersen van de geest.
Misschien helpt het."
WIM LUINGE.
Dan wenden we ons tot de nieuwe
kwestie: „Is het goed en geoorloofd
kinderen te straffen: a) kleuters, b)
k 7—12-jarigen, c) de leden van de ver-
V geten categorie; en zo ja, hoe?"
Trouw aan onze gewoonte nemen we
k drie brieven in bun geheel op; een van
U een meisje, twee van wat oudere jon-
S gens. Ze denken verschillend over onze
■j paedagogische vraag.
MIJN MENING over de 28e kwestie is
deze: Kinderen van de kleuter-
school moeten volgens mij als ze iets
verkeerds hebben gedaan, er eerst op
gewezen worden, waarom ze een be
paald ding niet hadden mogen doen. En
j als dat vele malen gezegd wordt en
aan nog niet helpt, dan moeten ze er
voor gestraft worden, maar dan ook
een straf, die in verband staat met wat
ze misdaan hebben en niet zomaar een
willekeurige: dat helpt toch meestal
niet. Datzelfde zou ik willen zeggen
van kinderen van de le, 2e en 3e klas
van de lagere school, maar voor de
grotere kinderen: direct straffen, als ze
®en of andere overtreding begaan
hebben, want meestal maakt dat veel
meer indruk dan standjes en waar
schuwingen.
Voor de leden van de Vergeten Ca
tegorie is het meestal na de een of
andere overtreding: werkwoorden of
een half geschiedenisboek uitschrijven
en dat helpt toch nooit, want meestal
is er wel een vriend of een vriendin,
die meehelpt en ze denken er dan
meestal niet meer aan, waarom ze dat
werk maken. Een goed gemeende preek
of andere straf maakt direct meer in
druk en meestal helpt ze dan. Dus ook
nier: direct de straf.
RIA BOSCH, Chr. Ulo, Alkmaar,
Mauritskade no. 18.
I gTRAF IS ALTIJD EEN MIDDEL ge-
weest voor de sterkere om de zwak-
I here zgn. vooruit te helpen. Zo althans
is de theoretische opvatting. De prac-
tische komt hier vaak niet mee over
een en dus is het logisch zich af te
vragen of bij overtredingen straffen
geoorloofd is. Inderdaad is het juist
I hierbij onderscheid te maken tussen de
1 drie „afdelingen" van wat men ver-
I staat onder „jeugd".
I In de eerste plaats wil ik vooroDstel-
len, dat de lijfstraffen volgons mij ab
soluut fout zijn voor alle drie afdelin-
gen, omdat zij in de meeste gevallen
l| hun uitwerking missen. Resteert dus de
J „morele" en „financiële" straf.
Voor kleuters vind ik straf volstrekt
niet op zijn plaats. Een standje, dat in
feite op hetzelfde neerkomt als een
waarschuwing, heeft meestal de ver
langde uitwerking, terwijl straf slechts
een machtsmiddel is om te laten zien
„hoe sterk ik wel ben" Daarom: straf
geen kleuter, maar geef een standje.
Met de jaren komt het ware karakter
boven en dus zal men ten opzichte van
een leerling van de lagere school an
ders moeten optreden dan tegenover
kleuters. Natuurlijk niet met een geld
boete; deze immers komt toch terecht
op de portemonnaie van de ouders. Wel
kan een morele straf goed zijn, die dan
een zodanige indruk moet maken, dat
oe overtreding niet meer begaan wordt,
en waarbij tevens gewezen wordt op
de fout en de eventuele gevolgen, hier
aan verbonden De hedendaagse me
thode van de kinderpolitie is volgens
my één van de beste.
Dan ten slotte komen wij tot de
jeugd van onze eigen leeftijd. Bij over
tredingen als het veronachtzamen van
de verkeersregels, dikwijls berustend
op sleur en gemak, is volgens mij een
geldboete op zijn plaats. In ernstiger
gevallen zal de overtreder echter op
andere wijze gestraft moeten worden,
in de vorm van opneming in opvoe
dingstehuizen, waar de jeugd op de
ernst van overtredingen gewezen
wordt.
Het liefst zou ik de straf helemaal
zien verdwijnen en de jeugd opgevoed
zien,'althans de jeugd die de overtre
dingen begaat, op de manier van de
asfaltjeugd. Zolang dit echter niet mo
gelijk is, zal straf als „stok achter de
deur" moeten blijven bestaan.
HANS KAPER, Gymnasium kl.
V B, 16 jaar, Kennemerstraatweg
153, Alkmaar.
QM MAAR MET DE DEUR in huis te
vallen: ik ben er tegen, dat straffen
uitgedeeld worden aan kleuters, lagere-
school-kinderen of leden van de ver
geten categorie (en dat heus niet, om
dat ik zelf bij de laatste groep hoor).
Een kleine toelichting van mijn me
ning:
a) De kleuters. Ik denk aan zo'n knul
letje, dat met zijn vingers aan '"de
vitrme van het dressoir zit. Verbieden
helpt niet en „dus" krijgt hij een tik.
Het ventje blijft waarschijnlijk van de
vitrine af, maar zet het op een huilen.
Wat heeft men nu bereikt? In. de eer
ste plaats iryJerdaad het doel, maar in
de tweede plaats dat het nu „gezellig"
wordt, zodat ieder met een verveeld
gezicht gaat zitten kijken. Door deze
handelwijze is het ook helemaal niet
uitgesloten, dat het kereltje een zekere
angst voor vader of moeder krijgt, wat
beslist niet hetzelfde is als ontzag of
eerbied! Natuurlijk vragen alle ouders
nu, hoe je dan moet voorkomen, dat
het kind aan de vitrine zit te prutsen.
Breng het kind niet in de verleiding,
dus koop geen dressoir met een vitrine
of zet het kind in een box of in een
ander vertrek, of, en dat lijkt mij het
beste: houdt het kind zelf bezig.
b) Het lagere-school-kind begint al te
begrijpen, dat het verschillende dingen
niet doen mag. Doet het die toch, breng
ze dan onder ogen, dat het verkeerd is.
Maar straf in vredesnaam niet, want
daardoor wordt het haatdragend, want
zeer zeker niet bevorderlijk is voor een
goede verstandhouding.
c) De leden van de Vergeten Cate
gorie. Er zijn leraren, die altijd straf
fen en er zijn er ook, die het nooit
doen. Maar dit is overal zo. Dit heeft
tot gevolg, dat de leden van de tweede
groep een goede en die van de eerste
een slechte naam krijgen. U hebt zelf
te kiezen tot welke groep U wilt be
horen. „Ja maar, je moet toch wel eens
straffen". Dat is het hem nu juist. Ik
ben van mening dat het fout is om te
denken, dat het niet zonder straffen
kan. Ik geloof, dat alle geschillen en
overtredingen, mits verstandig behan
deld, tot een goed einde zonder straf
fen kunen worden gebracht.
JACOB BALDER, 16 jr., RHBS,
klasse B IV, Bovenweg 24,
St. Pancras.
TEN SLOTTE een paar citaten uit een
brief van Bep Bouwmeester uit
Zaandam; zijn epistel is te lang om het
in zijn geheel op te nemen. ,Je Kunt
een lid van de Vergeten Categorie niet
gaan slaan, want dan loopt de vader of
moeder de kans, dat de zoon of doch
ter nog woedender wordt, dan ze al
zijn. Maar een kind van een jaar of
8, 9 heeft gerust wel eens een pak voor
zijn broek nodig. Alleen: dit moeten
alle ouders goed onthouden: sla nooit
een kind als u driftig bent, dat is altijd
verkeerd. Je moet een kind met over
leg straffen; nu geef ik toe, als doch
ter of zoonlief een van uw mooie kop
jes heeft stukgegooid of met bagger-
voeten door uw pas gedane kamer gaat
walsen, dat uw vingers jeuken om het
kind eens flink af te rossen. Maar
wordt nooit driftig, want dan weet het
kind, waar het zich aan houden moet.
Ga uiterst kalm te werk, dan komt u
het verst."
Hij betoogt dan verder, dat men
kleuters niet te vaak mag kastijden,
niet dreigen met een boeman of een
soortgelijk afschrikwekkend individu,
maar men moet hun duidelijk maken,
„dat de engeltjes toch de wacht hou
den". Voor leden van de Vergeten Ca
tegorie vindt hij lichamelijke straf uit
den boze: „geef hun maar eens een
week geen zakgeld of verbied hen, de
deur uit te gaan."
In de overige brieven komen geen
nieuwe gezichtspunten voor.
Eén ding is duidelijk: men heeft zich
niet voldoende rekenschap gegeven van
het wegen van de paedagogische straf.
Wie opvoeden wil, tracht altijd een
kind beter te maken, d.w.z. het er toe
te brengen te handelen in overeenstem
ming met zijn geweten. Als middel
daartoe kan hij in uiterste noodzaak
de straf aanwenden. Hij redeneert dan
zó: diep leed zal het gevolg zijn als
mijn kind niet luistert naar de stem
van het geweten. Om hem voor dat leed
te sparen breng ik hem bewust en op
zettelijk een geringer leed toe; precies
als de dokter, die pijn doet om erger
te voorkomen. Want straf is altijd het
toedienen van een dosis verdriet met
de bedoeling de gestrafte te behoeden
voor een groter smart in de toekomst.
Waaruit volgt, dat deze straf niet zede
lijk te veroordelen is, mits ze alleen
wordt toegepast als alle andere midde
len hebben gefaald, niet voortkomt uit
wraakgevoelens of beledigde majesteit
van de gezagsdragers en deze opvoe
ders zelf verdriet hebben over het feit,
dat de verhouding geschonden wordt
door een zó drastisch proces. Terwijl als
absolute noodzaak na de straf een her
stel van de verhouding tot stand dient
te komen wil men hier het weidse
woord vergiffenis gebruiken, dan
heb ik er*—vrede mee: het houdt
in de vaststelling' van schuld èn de
erkenning van blijvende verbonden
heid. Daarmee is het vraagstuk niet
uitgeput. Wij spreken af, dat wij er in
September op terugkomen. Tot ziens
dus. D. L. DAALDER
in RESTAURANT ORANJE-HOTEL
SOESTDIJK Telef. K 2955 2038
IS ONVERGETELIJK
(Advertentie, Ing. Med.)
De Koninklijke Marine zal van 26
tot 30 Juni te Amsterdam een vloot
week houden, waaraan door een groot
aantal schepen zal worden deelgeno
men. Behalve de lichte kruiser
„Tromp", zullen een fregat, twee squa
drons mijnenvegers en mogelijk nog
een achttal andere oorlogsbodems deel
nemen.
De schepen kunnen door het publiek
worden bezichtigd en 's avonds zullen
ze geïllumineerd worden, evenals enke
le marinegebouwen. De Marinierskapel
en de tamboers en pijpers van het korps
mairiniers zullen voor opluistering zor
gen.
Foster Dulles en Harold Stassen
zijn in New Delhi aangekomen op hun
rondreis door het Nabije en Midden-
Oosten.
Junge Gsmeinde onwettig
DE Oostduitse procureur-generaal
Melzheimcr heeft de klacht van bis
schop Dibelius, hoofd van de Duitse
Evangelische Kerk, tegen het commu
nistische jeugdblad „Junge Welt" van
de hand gewezen. „Junge Welt" heeft
herhaaldelijk de Evangelische jeugdor
ganisatie „Junge Gemeinde' ervan be
ticht, „spionnage, sabotage en terreur
acties in opdracht van de Amerikanen"
te bedrijven.
Melzheimer motiveert zijn afwijzing
met de mededeling, dat de „Junge Ge
meinde" niet als organisatie staat inge
schreven en bijgevolg „onwettig" is.
Overigens is de actie tegen deze be
weging niet gericht tegen haar werk op
godsdienstig terrein.
Kerkelijke functionarissen in West-
Berlijn leiden hieruit af, dat de Oost
duitse autoriteiten hun anti-kerkelijke
campagne niet zullen staken.
Bondsdag van oud-katholieke
jongeren
De bondsdag van de Bond van Jonge
Oud-Katholieken, die aanvankelijk was
vastgesteld op 13 en 14 Juni a.s., is in
verband met het zilveren priesterjubi
leum van pastoor A. Heiligers te Am
sterdam op 13 Juni, thans bepaald op
Zondag 21 Juni te Amsterdam. Onge
veer tweehonderd jonge leden van de
kerk uit alle delen van het land zullen
die dag een dienst bijwonen in de
oud-katholieke kerk aan de Ruysdael-
straat. Na een bijeenkomst in „Mar-
canti" zullen de jongelui een rondvaart
door de grachten maken.
Gereformeerde vrouwen
hielden Bonsdag
De bond van Gereformeerde Vrou
wenverenigingen in Nederland heeft
in Den Haag in een viertal gebouwen
zijn zestiende bondsdag gehouden. On
geveer vierduizend dames woonden de
bondsdag bij. Het jaarverslag maakt
melding van een groei in het afgelopen
jaar niet ruim 1200 leden en 50 nieuwe
verenigingen. De organisatie telt thans
ruim 16.800 leden, georganiseerd in vijf
tig kringen.
Het verslag van de pennlngmeesteres-
se, sloot met een eindcijfer van
f 46.302,34. De begroting werd vastge
steld met een eindcijfer van f 37.860. De
aftredende bondspresidente, mevr. Bax-
Horjus, werd met grote meerderheid
herkozen, evenails mevr. W. M. E. Kel
der-Visser te Wormerveer, die voor
Noord-Holland zitting heeft.
Jubileumfeest N.C.R.V.
Evenals in 1949 bij het 25-jarig be
staan, zal de N.C.R.V. ook volgend jaar
weer een groots jubileumfeest organi
seren in het park „Sonsbeek" bij Arn
hem. Dit ter gelegenheid van haar 30-
jarig bestaan. Verschillende feestelijkhe
den staan op het programma en het ge
heel zal grootser van opzet worden dan
in 1949. Reden hiervan is. dat het aan
tal leden van 175.000 in '49 gestegen is
tot 320.000 thans.
Ned. Herv. Kerk.
Beroepen te Zwijndrecht: L. Emmer
zaal te Dubbeldam.
Bedankt voor Amsterdam (toezegging)
A. Oskamp te Heemstede.
Geref. kerken.
Bedankt voor Wijhe: C. Goeman
Schipluiden.
21. Terwijl de heer en mevrouw
Van Pottum zich weer naar hun hotel
spoedden, mocht de emir eindelijk zijn
kamer betreden. „Je kamer is klaar,
lieve Ahmed", klonk de stem van Ro-
sanna, terwijl ze de deur wagenwijd
voor haar heer gemaal openhield. „Kijk
maar eens goed rond. Je zult verbaasd
staan!" „Ik moet zeggen alles ziet er
keurig uit", riep de emir, die z'n vrou
wen graag tevreden wilde stellen.
„Werkelijk keurig", prees hij nog eens.
„Maar als jullie me nu een uurtje rus
tig alleen kunnen laten", verzocht hij,
terwijl hij op zijn bureau toestapte. Hij
wilde graag alleen zijn om net zo'n
horloge te kunnen vragen als hij bij
baron Van Pottum gezien had. Maar
zijn vrouwen waren nog niet van plan
om hem alleen te laten. „Nee Ahmed,
we hebben zoveel nodig", riep één van
zijn vrouwen. „Je moet eerst nog van
allerlei voor ons bestellen. Er is geen
thee meer in huis". „En ik heb wag
nodig en een paar nieuwe boenders",
klonk het van een andere kant. „En ik
wil graag een nieuw vloerkleed hebben,
Ahmed", riep een derde. „En ik nieuwe
gordijnen. En een rolletje behang". „Ja
Ahmed en een nieuw japonnetje zou
ook geen overdaad zijn", riep Rosanna
boven allen uit. „We willen graag wat
nieuws hebben en dat hebben we ook
v/el verdiend!!" „Stop eens even", riep
de emir, die in wanhoop zijn handen
voor het gezicht sloeg. „Dat kan ik
allemaal niet onthouden. Schrijf allés
maar op een lijstje, dan zal ik er voor
zorgen", „Goed, lieve Ahmed". „Komt
in orde Ahmed". „Je bent een bovenste
beste, Ahmed, lieve Ahmed", klonk het
van alle kanten. En al zijn vrouwen
renden de kamer uit om een verlang
lijstje te gaan opstellen.
(Advertentie, Ing Med.)
te
De heer E. H. Ebels
doctor H. C.
In de aula van de Groninger univer
siteit vond gisteren de ere-promotie
plaats van de commissaris der Koningin
in de provincie Groningen, de heer E.
H. Ebels tot doctor honoris causa in de
rechtsgeleerdheid. Talrijke autoriteiten
woonden de plechtigheid in de aula bij.
tuurconsulent; ds W. J. F. Meiners van
de Ethische Broederschap, waarna nog
een vriend van de overledene woorden
van troost sprak tot mevrouw Slim en
haar beide jeugdige kinderen. Terwijl
de organist het Largo van Handel
speelde, werd de met veel kransen be
dekte kist grafwaarts gedragen, waar
na de begrafenis plaats vond.
Onder bijzonder grote belangstelling
is op de begraafplaats „Den en Rust"
te Bilthoven aan de schoot der aarde
toevertrouwd het stoffelijk overschot
van wijlen de heer J. K. Slim, provin
ciaal voedselcommissaris van Noord-
Holland te Alkmaar. Vele honderden
belangstellenden hadden zich in de
aula verzameld. Als eerste spreker voer
de mr Bonnerman, secretaris-generaal
van het ministerie van Landbouw, Vis
serij en Veeteelt, het woord, mede na
mens minister Mansholt.
Spreker getuigde van de grote dank
baarheid jegens de ontslapene die op
een uitstekende staat van dienst kon
bogen en die gedurende 18 jaar de over
heid had gediend vaak op zeer moei
lijke plaatsen. „Wij zijn dankbaar", zo
zei spreker, „voor de grote vriendschap
waarmee hij ons moedige land is tege
moet getreden".
De tweede spreker was ir J. A. P.
Franke, directeur-generaal voor de
voedselvooziening, die eveneens de grote
verdiensten van de ontslapene in het
licht stelde. Namens de gezamenlijke
provinciale voedselcommissarissen werd
voorts het woord gevoerd door ir J. D.
Drost, voedselcommissaris voor Zee
land, terwijl verder nog spraken de he
ren J. Pater, plaatselijk bureauhouder
van de provinciale voedselcommissaris
van Utrecht; J. A. de Ruyter, namens
het personeel van het district Noord-
Holland; de heer ir G. D. Perk, rijkscul-
KNEEDBAAR HOUT
VAN
CETA-BEVER
(Advertentie, Ing. Med.)
ii.
„Nee nee", zei Lynne. „Hij wil
alleen maar over de grond kruipen".
„Maar hoe weet u dat, in 's hemels
naam?" vroeg Patricia Garron.
„Omdat als hij dat andere wil, dan
zegt hij altijd iets, dat klinkt als „Su
sie!" U zult gauw zijn maniertjes ken
nen en zijn taaltje verstaan".
Peter, die voorzichtig op de grond
gezet werd, ging er vam door op han
den en voeten naar de stapel speelgoed;
Charles Garron glimlachte en zijn ge
zicht leefde helemaal op. Peter pakte
de dichtstbijzijnde doos vast en Bryce
hielp hem bij het open maken.
Peter nam de wagens van een prach
tige trein, die opgewonden kon worden,
één voor éen uit de doos en begon toen
met de lege doos te spelen. Bryce
merkte op: „De doos is het mooiste. Net
als wanneer iemand je een lelijke das
geeft: het hele pretje zit 'm dam in het
'ken".
„Hij is zo tevreden, de engelachtige
dot", verzuchte mevrouw Garron toe
geeflijk, geheel niet boos dat hij haar
kanten kraag gekreukeld had.
„Hij was altijd een zoete baby", zei
Lynne. „Alleen de eerste dagen na de
dood van zijn moeder: toen huilde hij
erg, maar vergat het daarna".
Mevrouw Garron zei: „Het was alles
erg naar".
„Naar?" Het was vreselijk". Lynne
sprak met bewogen heftigheid. „Toen
zij mij in het ziekenhuis opbelden, ging
ik rechtstreeks naar de flat. Niets was
er over dam verkoolde meubels en ge
blakerde muren; en Lorna die wegge
dragen werd, het gezicht toegedekt; en
een meisje uit een andere leeggehaalde
flat, die probeerde Peter te kalmeren.
Zij hebben naderhand nog enkele din
gen gered; wat kleren van Peter en een
portret, waarvan het glas gebroken
was". Zij keek naar de muur: „Een por
tret precies zoals dat daar, behalve dat
Lorna er ook opstond".
Niemand sprak. Mevrouw Garron
scheen geheel verdiept in het kijken
naar Bryce, die de speelgoedtrein in el
kaar zette. Charles Garron tikte de as
van zijn sigaar af en die kwam niet op
het asbakje terecht, maar viel op het
tapijt. Alleen Beatrice had de moed om
naar het portret van Michael Garron te
kijken; haar gezicht deed slechts een
volmaakte toewijding zien. Er heerste
een spanning, alsof er een draad strak
gespannen was van het ene eind van
de kamer naar de andere.
Toen kwam Pepita> met de thee; zij
duwde haar volgeladen theetafel op
wielen door de draad van hoogspan
ning en verbrak die, zodat voor een
ogenblik iedereen ontspanning voelde.
Glanzend zilver, heel teer lila porse
lein op handgeborduurde kleedjes; rag
fijne sandwiches, gebakjes, bitterkoek
jes op een ouweltje met kruiden er bo
ven op. „Wat zijn zij echt Engels op
Casa Garron", dacht Lynne. „Zo gast
vrij en toch sluiten zij hun deur zo her
metisch".
Mevrouw Garron vroeg: „Wat mag
Peter hebben?"
„Hij houdt erg vam brood met boter
en een glas melk". Lynne ging naar
hem toe en tilde hem op. „Theedrinken,
Pieps".
Beatrice reed haar stoel dichterbij.
„Mag ik hem vasthouden?" En mevr.
Garron hield op met theeschenken, om
het treffende beeld van Beatrice Penda,
die Peter op haar schoot hield, in zich
op te nemen. Patricia Garron's ogen
werden vochtig, zoals zij dat al vele
maden tevoren geworden waren; zij was
het slachtoffer van een medelijden, dat
Beatrice steeds levend wist te houden.
Beatrice zei, alsof zij alleen tegen
zichzelf sprak; „Ik heb altijd van kin
deren gehouden en naar ze verlangd".
Lynne bemerkte, dat het gezicht van
Bryce strak werd en zij zag hoe zonder
ophouden en tevens zónder het gering
ste verwijt. Beatrice de herinnering
aan het ongeluk in hem levend wist te
houden.
Bryce gaf de kopjes, san en onder
hield een pendeldienst tussen Lynne en
de theetafel, zorgend dat zij steeds vol
op lekkere dingen had.
Beatrice scheen dit niet op te merken.
Er speelde een vage glimlach om haar
lippen, terwijl zij Peter hielp met zijn
glas romige melk. Altijd door, ieder
ogenblik, poseerde zij, de indruk die zij
maiakte bestuderend, zorgend dat zij
het middelpunt bleef van aller aan
dacht.
Maar in elk geval was Lynne zich
bewust van de menselijke, gezonde te
genstelling, die Peter vormde, zittend
op Beatrice's schoot. Peter, een jui
chend, argeloos diertje, dat bellen in
zijn melk blies en geluidjes maakte als
een kalfje. Peter die, zonder het te we
ten het effect van Beatrice ais lijdende
madonne bedierf, door haar geheel per
ongeluk in haar gezicht te slaan met
een stuk van zijn boterham.
Bryce lachte hardop en heel even
tjes werd Beatrice woedend, met de
woede van iemand die belache
lijk gemaakt is. Toch vertrok zij geen
spier en de uitdrukking van haar ge
zicht bleef onveranderd. Bryce zei:
„Wat zou ik dat graag eens met
dominee doen, als hij zo verdraaid
hoogdravend wordt!"
„Een verleidelijk idee", merkte
Charles Garron droogjes op.
„Bryce, zeg zoiets niet als Peter er
bij is", waarschuwde mevrouw Gar
ron. „Hij is vlug en bijdehand en zou
't makkelijk kunnen overnemen".
Bryce keek haar aan. „De rol van
grootmoeder gaat U best af", zei hij.
't Was waar. Zij liep over van lief
hebbende gevoelens. Toch had deze
zelfde vrouw de zwijgende schim van
Lorna uit haar huishouden gebannen.
Pepita kwam en reed de theetafel
weg. Charles Garron verontschuldig
de zich omdat hij een zakenvriend
moest ontvangen, die uit Jamaica
kwam vliegen. Peter, voldaan na
zijn eten, sliep tevreden in Beatrice's
armen. Zij vroeg, terwijl zij haar vin
ger in een van de kleine donkere
vraagtekentjes .op zijn hoofdje stak
„Hoe lang bent U van plan in Pa
nama te blijven?"
Zij glimlachte. „Wat ik eigenlijk be
doel is: ik hoop, dat U tijd heeft om
iets van onze republiek te zien voor
dat er een boot terug gaat. De dor
pen langs 't Kanaal 't oude Panama,
Balbao; de stad zelf, de buitenland
se winkels, de kerken, dat moet U
allemaal zien".
„Daar zij net aangekomen is, Bea
trice, heeft zij nauwelijks tijd gehad
om over een boot terug te denken",
zei Bryce met gefronste wenkbrau
wen.
Die opmerking hinderde haar en
maakte haar onrustig; die wees er
op, dat er iets van zijn trouw los
raakte en in de richting van Lynne
ging.
(Wordt vervolgd)
NEDERLANDSE MUZIEK. De alt
Aafje Heynis zingt met begelei
ding van Johan van den Boogert,
piano, liederen van Nederlandse
componisten. Zo van Constantijn
Huygens twee Psalmen, een Ber
ceuse van Alph. Diepenbrock,
twee liederen van Alexander Voor
molen en twee van Henriette Bos-
mans. Een jraai programma, dat
bewijst, hoe weinig onze compo
nisten bij hun buitenlandse kunst
broeders behoeven achter te staan.
Vrijdag 11.35 over Hilversum II,
298 m).
VRIJDAG 22 MEI
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7-45
Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.1S Gram. 9.00
Voor de huisvrouw. 9.35 Waterstanden.
9.40 Gram. 10,00 Maastrichts Stedelijk
Orkest. 10.30 Nederlandse liedjes en dan
sen. 11.00 Voor de zieken. 11.40 Gram.
12.00 Angelus. 12.03 Metropole-Orkest.
12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen.
12.33 Gram. 12.45 Koninklijk bezoek aan
Denemarken. 13.00 Nieuws en katholiek
nieuws. 13.20 Actualiteiten. 13,25 Piano
spel. 13.45 Voor de vrouw. 14.00 Politie-
kapel. 14.40 Gram. 15.10 Idem. 15.30 Viool
en piano. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor
de jeugd. 17.15 Kinderkoor. 17.40 Amuse
mentsmuziek. 18.00 Militair vraggesprek.
18.10 Zigeunermuziek. 18.25 Gram. 18.30
Amusementsmuziek. 18.52 Actualiteiten.
19-00 Nieuws. 19,10 Regeringsuitzending:
Verklaring en Toelichting. 19,30 Gram.
20.25 De gewone man. 20.30 „Wij vragen
Uw aandacht voor....", klankbeeld. 20.55
Promenade-Orkest en sol. 21.35 Forum.
22.05 Kamerkoor. 22.20 Gram. 22.25 „Om
de toekomst van Nederland", klankbeeld.
22.45 Causerie. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM H, 298 m.: 7.00 VARA,
1000 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gymnastiek. 7.30
Gram. 8-00 Nieuws en weerberichten. 8.18
Gram. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.05 Gram.
9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Thuis", eau!
serie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.
10.30 Schoolradio. 10.50 Orgelspel. 11.15
Radiofeuilleton. 11.35 Alt en piano. 12.00
Musette-Orkest. 12.30 Land- en Tuinbouw
mededelingen. 12.33 Sport en prognosé.
12.48 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Mede
delingen en gram. 13.30 Orgel en zang.
14.00 Kookkunst. 14.20 Strijkkwartet.
14.50 Voordracht met muziek. 15.10 Cla-
vecimbel-recital. 15.30 Lichte muziek.
16.00 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.00
Dansmuziek. 17.20 Muzikale causerie.
18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45
„Achter de horizon". 19.00 Kinderkoor.
19.15 Praatje over consumentenbelangen.
19.30 „De middeleeuwen in Frankrijk",
causerie. 19.50 Koorzang. 20.00 Nieuws.
20.05 Boekbespreking. 20.15 Kamerkoor.
20.30 „Europa één", causerie. 20.40 „Aan
passing". causerie. 21.00 Cabaret. 21.30
Politickapel. 22.00 Buitenlands overzicht.
22.15 Dansmuziek. 22.40 „Vandaag", cau
serie. 22 45 Avondwijding. 23.00 Nieuws.
23.15 Gram. (tot 24.00).
Televisie-programma, VARA. 20.15—
21.45: I. Journaal; 2. Kamerplanten; 3.
Weeroverzicht. Pauze. - 4. „De klucht
van de koe".
