ELEGANTE MOORD OP DE STIER
Het bloedige spel brengt telkenmale
duizenden in vervoering
Er is nog werk genoeg in
het vijfde werelddeel
UIT DE ACHTERTUIN VAN OOM SAM
Spanjaarden verkiezen een heldhaftige dood boven
moord in kelder
In industrie wordt
2000 millioen
gestoken
De plaza de Toros
Natuurkracht
Slotdrama
Amerikaanse vakbonden
zijn ongerust
Weer relletjes in Nigeria
Australisch politici gebruiken vrees voor
werkeloosheid als propagandawapen
Is de mens nog vrij? - Sentimenteel
in ieder geval wei - Lintjesdrnppels
op de VS - 3 D en nog eens vrijheid
3ESOMMINGEN IJMUlDfN
WOENSDAG 3 ITTNI 1!)5S
(Van onze speciale verslaggever)
MET EEN BEZWAARD GEMOED ga ik de „plaza de toros" binnen. Ik kijk neer op een cirkelvormige
zandvlakte. Daar zal straks bloed vloeien. Elke week wordt bet gele zand doordrenkt met liters bloed.
Om mij been gonst en deint een Spaans publiek. Ongeduldig, verlangend, met schitterende ogen wacht
iedereen op de trompetstoten, die het bloedige spel zullen openen. Men heeft mij bezworen het decora
tieve en feestelijke stierengevecht te gaan zien. Zo'n fantastisch schouwspel mag een vreemdeling in dit
land niet missen. Ik heb in een net Spaans gezelseh ap een pleidooi voor de stier gehouden, eigenlijk niet
alleen voor de stier maar ook voor de koeien, de paarden, de muilezels, de honden, de katten en de
kippen, die hier dagelijks worden mishandeld. Een dier is maar een dier, zegt de Spanjaard. Jullie,
buitenlanders, begrijpen niet, dat de stier en zijn tra gische dood maar een ondergeschikte rol spelen in de
plaza. Het gaat om het fascinerende schouwspel zelf, kleuren, torero's, prachtige historische kleding...
Maar waarom worden de stieren
dan doodgestokenIn Portugal en
Zuid-Frankrijk doen ze dat niet.
U moet niet sentimenteel zijn.
Het is nu eenmaal zo, dat de meeste
dieren geen natuurlijke dood sterven.
Bent u wel eens in een abattoir ge
weest? U zegt, dat de beesten daar
humaan worden afgemaakt? Maar
dood is dood. Ze mogen, wat jullie
betreft, graag dood gaan om biefstuk
en coteletjes te worden. En zelf dein
zen jullie ervoor terug om te zien,
hoe het gebeurt. Is dat niet een beetje
huichelachtig?
Moet er dan een publieke ver
makelijkheid van worden gemaakt?
Zoals U het noemen wilt, maar is
het voor de stier niet veel eervoller
en waardiger om in de arena te ster
ven dan in een slachthuis? Wy Span
jaarden verkiezen een heldhaftige dood
boven een moord in een of andere
kelder. De stier zou er precies zo over
denken.
Hij heeft toch geen kans om het
er levend af te brengen!
Nee, dat is waar, zijn kansen zijn
gering, maar hij valt tenminste op het
veld van eer.
Om na het gevecht als een bloe
derige massa weggesleept te worden,
zonder gehuldigd te worden voor zyn
dapperheid? Wordt hij bejubeld, als
hy de espada op de horens neemt en
hem in het zand vermorzelt? Van het
standpunt van de stier bezien lijkt me
dat logisch.
U moet begrijpen, dat de -stieren
gevechten aan vaste regels en een
•nauwkeurig omschreven etiquette ge
bonden zijn. Bovendien, waarom maakt
u zich zo druk over de stieren. Wor
den niet elke dag millioenen dieren ge
dood om de mensen te gerieven?
Ik heb gezien, hoe de dieren in dit
land worden behandeld. Koeien worden
met een strop om de hals uit scheeps
ruimen en van vrachtwagens getakeld.
In een winkel zag ik kortgeleden, hoe
jonge konijnen, achter de toonbank,
levend werden gestroopt. Kippen en
kalkoenen worden de poten aan elkaar
vastgebonden en bij bosjes op een kar
geladen. Is dat niet wreed?
V hebt gemakkelijk praten. In
deze warme streken kunnen we het
vlees geen dag goed houden. Een kip,
die 's morgens wordt geslacht, kan
's avonds niet meer gegeten worden.
En ijs is duurder dan de hele kip.
Bij jullie wordt de wreedheid tegen
over de dieren binnen de muren gehou
den en bij ons kan iedereen het zien;
dat is het verschil. Laten we ophouden,
gaat u voor de aardigheid eens naar
de plaza. Toon een beetje gevoel «por
verhoudingen
MET EEN BEZWAARD gemoed ga
ik de „plaza de toros" binnen. Ik kijk
neer op een cirkelvormige zandvlakte.
Een biefstuk, die, als het goed is, uit
de bovenbil van een rund wordt ge
sneden, zit dwars in mijn maag. Ik
wil er niet aan denken op welke ma
nier de rest van dat beest om het leven
is gekomen.
Er klinkt trompetgeschal. Uit een
poort op de begane grond komt een
kleurrijke processie. Twee herauten,
gekleed in Spaanse renaissance-
costuums van zwart fluweel, met wap
perende pluimen op de hoed( rijden
voorop Achter hen volgen de stieren
vechters en hun helpers. Hun prachtige
zijden dracht, beladen met borduurwerk
en goudgalon, fonkelt in de zon. De op
tocht 'Schrijdt naar de eretribune, waar
de notabelen zitten, onder wie de bur
gemeester (soms ook een voorname ere
gast). De Hoogedelachtbare Heer werpt
een sleutel in het zand.
Een van de herauten geeft hem door
aan de torilero, de stalchef. Dan trek
ken de quadrilles (stierenbevechters)
zich terug. Het wordt stil. De arena ligt
bijna /Verlaten, op de eerste espada en
zijn helpers na.
OP HETZELFDE ogenblik wordt de
stier losgelaten uit een der donkere stal
len beneden. Eén stuk brute natuur
kracht! Het felle zonlicht verblindt
hem. Wat gaat hij doen? Opeens ziet hij
een figuur naderen, met een felgekleur
de doek in de hand. Die komt springend
en schreeuwend op hem af. Het is een
van de drie capeadoren, die het beest
op temperatuur moeten brengen. Het
schijnt niet nodig, want in een wolk
van stof, de geweldige kop naar be
neden gaat hij recht op zijn man af.
Nog een fractie van een seconde en
Nee, de lenige figuur springt op zij.
De stier keert zich woedend en onge
looflijk snel om. De scene herhaalt
zich. Gevaarlijk spel tussen mens en
wild dier! Maar dit was het begin nog
maar, de suerte de capa. Dan maakt de
eerste picador zich gereed. Hij zit te
paard. Hij moet het briesende dier door
lanssteken buiten zichzelf brengen. Het
paardelichaam is beschermd door dikke
lederen matrassen. Vroeger was dat
niet zo, maar het was zo'n walgelijke
vertoning, dat de stier het ongeluk
kige paard uit elkaar reet, dat er een
speciale wet werd gemaakt, waarbij
werd bepaald, dat de paarden van de
picadors afdoende beschermd moesten
worden.
WAT moet de picador doen? Hij
moet de morillo raken, dat is een spier
in de nek. Als die is getroffen, wordt
de stier gedwongen zijn kop horizon
taal te houden, als hij aanvalt. An
ders kan de dodelijke steek niet wor
den toegebracht.
De deskundige senorita naast mij
balt haar linker vuist voor mijn neus
en prikt met haar rechter wijsvinger
tussen de knokkels. Kijk zo onge
veer, zegt ze haastig. Geimponeerd kijk
ik weer naar beneden. Het is inmiddels
gebeurd, ergens tussen de stierenknok
kels.
Het schuimbekkende dier ziet zich
daarna tegenover nieuwe, verse tegen
standers geplaatst: de banderillero's.
Ze houden banderilla's in hun handen,
dat zijn dunne, met gekleurd papier
omwonden speertjes van ongeveer 75
centimeter lengte, van weerhaken voor
zien. De kolos stormt, met onvermin
derde kracht, op hen af. Op het aller
laatste moment springen de behendige
banderillero's op zij en prikken hun
venijnige wapens in de schoft en de
nek van het slachtoffer. Het is nu al
lang geen spel meer, maar bittere .ernst.
De stier snelt zijn geweldadige dood
nu met sprongen tegemoet. Het pu
bliek op de tribunes is merkbaar ner
veus van spanning, want nu komt het
grote ogenblik, de finale. Alle bande
rilla's haken nu in het halfbedwelmde
stierenlichaam, dat zijn zwartglanzende
kleur verliest en donkerrood wordt.
Bloed!
VINDT U dat nu
Nu komt het, let op! antwoordt
de dame hees van opwinding.
Hij heeft het strijdperk betreden, hij,
de matador, de espada, de torero of
hoe men hem maar noemen wil. On
beweeglijk staat hij daar, met de bloed
rode muleta in. zijn hand. In die doek
is zijn degen gewikkeld. Met een sier
lijk gebaar slaat hij de muleta open en
dan begint het slotdrama. Met elegante
bewegingen „behandelt" hij het afge
matte dier. Soms als de horens de doek
al raken, springt hij opzij. Soms ver
roert hij zich nauwelijks zichtbaar. Al
zijn manoeuvres en posities hebben
speciale namen. De Spanjaarden ken
nen die op hun duimpje.
Kijk, de verónica! Meesterlijk!
roept iemand achter mij. De torero
staat in de houding, wijkt tot op een
paar millimeter van de voorbij razen
de stier terug, en staat weer recht.
Werkelijk een ongelooflijk sterk staal
tje van zelfbeheersing en moed.
Dan komt de stunt, die week In week
uit een plaza met duizenden mensen
in vervoering brengt. De espada vindt
het welletjes. Hij rolt zijn doek op en
neemt zijn vlijmscherp steekwapen. De
stier is uitgeput. Een fractie van een
seconde staan mens en dier tegenover
elkaar. De torero heft de degen op- en
steekt toe, precies in het punt, dat
tussen de schouderbladen en de rug-
gegraad ligt. Het blanke staal bliksemt
tot de kling in de neerzijgende stier.
De mensen dansen en springen op
de banken. Aan de ovaties en het zin
gen van het torero-lied komt geen eind.
De torero is de gevierde man. Voor de
elegante moord op de stier, die onmid
dellijk door paarden van de zandvlakte
wordt gesleept en die „na een kans te
hebben gekregen" toch naar het abat
toir wordt getransporteerd. Door z ij n
supporters!
H.
De Nieuw-Zeelander Hillary, die
tezamen met de Sherpa-gids
Tensing de top van de hoogste
berg op aarde, de Mount
Everest, bereikte.
De drie grote vakorganisaties ln de
Verenigde Staten, ac CIO, de At i en
ae U1V1W, hebben in een gemeenscnap-
pelijke verklaring haar ongerustheid
uitgesproken over de voortdurende be
dreiging van de wereldvrede voor het
Russische vredesoffensief, over de ge
varen voor de vrije vakbeweging in
communistische landen en sommige de
len van Midden- en Zuid-Amerika en
over de hardnekkige koloniale politiek
van verscheidene democratsche landen
'en nadele van de vrije vakorganisaties
De bonden wensen verbetering van
ae lonen en de levensstandaard der ar
beiders in vrije landen, waar de vak
beweging nog in haar beginstadium is
en bieden het IVVV. dat op 4 Juli te
Stockholm bijeenkomt, steun en mede
werking aan bij de oplossing van deze
Problemen.
Betogers hebben Dinsdag te Lagos, de
hoofdstad van Nigeria, - versieringen -af
gerukt, die in verband met de kroning
in de'stad waren aangebracht. Verder
werden blanken afgeranseld en ruiten
van regeringsgebouwen ingeworpen.
De relletjes kwamen voort uit het
feit, dat geen vergunning was verleend
voor een bijeenkomst ter nagedachtenis
van de slachtoffers der troebelen in
Kano, een maand geleden. De demon
stranten waren in hoofdzaak jongelui.
Velen zijn gearresteerd.
De Hamburg-Amerikalijn (HAPAG)
zal in October a.s. een maandelijkse
passagiersdienst op Indonesië openen.
Ook zal zij tegen het eind van het jaar
een vracht-passagiersdienst op Oost-
Azië beginnen.
(Van onze Australische correspondent)
WANNEER MEN VERSCHILLENDE SPREKERS van de oppositiepartij tij.
dens de huidige campagne voor de Australische senaatsverkiezingen zou moeten
geloven, dan zou het spook der werkloosheid als een zwaard van Damoclei
boven de Australische arbeidsmarkt hangen.
Wanneer men echter de cijfers bekijkt, dan komt men al gauw tot de gevolg
trekking, dat zij zich angst tot hun wapen hebben gemaakt, en dat men voor
werkloosheid van enige betekenis in het vijfde werelddeel in de komende jaren
niet bang behoeft te zijn.
Inderdaad is de tijd van twee jaar geleden, toen ruim 130.000 baantjes achter
mensen aanjoegen, voorbij. En laten wij hopen voorgoed voorbij. Want een
groot gebrek aan arbeidskrachten is voor het economische leven zo mogelijk
nog schadelijker en gevaarlijker dan een redelijk aantal werklozen.
Inderdaad heeft de Australische arbeidsmarkt gedurende de tweede helft
van het vorig jaar een aanzienlijke inzinking gehad het gevolg van de nogij
rigoureuze maatregelen om de Inflatie het hoofd te bieden en de ongustigs
handelsbalans veroorzaakt door maar met geld te smijten weer wat op
peil te brengen.
Doch momenteel is de arbeidsmarkt in Australië uiterst gezond. En wat
belangrijker is: er staat voldoende op stapel om haar voorlopig gezond te houden.
Wanneer men zo Zaterdag's eens de
kolommen van de dagbladen nakijkt,
dan vindt men er momenteel,, ja, schrik
niet... 5500 baantjes aangeboden. En
dat zijn dan alleen de dagbladen in de
grote steden, die er zich op specialiseren
Zaterdag's hele pagina's kleine adver
tenties te publiceren. Wat er nog in de
honderden provinciale bladen en in de
vakbladen wordt aangeboden. Iaat zich
in een enorm land als Australië natuur
lijk niet overzien.
De Sydney Morning Herald alleen
stelling past, die men zich van een
reeds had vorige Zaterdag 2160 baantjes
in zijn advertentie-kolommen, hetwelk
nog geslagen werd door The Age in
Melbourne met 2460. Misschien was er
niet bij wat een kieskeurig persoon nu
graag zou willen hebben, doch van het
spook der werkloosheid spreken is in
dit verband toch ook wel een beetje
overdreven.
Doch men behoeft niet alleen op deze
overdaad van in de kranten aangebo
den baantjes af te gaan.
Sinds 1 Januari bestaat er, zij het dan
ook nog op bescheiden schaal, een nieuw
systeem van emigratie naar Australië,
namelijk onder verantwoordelijkheid
van de Nederlandse immigratie-autori-
"teitën. Het betreft hier hoofdzakelijk
mensen, die de Australische autoriteiten
niet willen laten uitkomen omdat zij
volgens Australische begrippen niet
in de categorie geschoolde arbeidskrach
ten vallen. Bijvoorbeeld timmerlieden
en slagersknechten.
De Nederlandse immigratie-autoritei
ten in Australië zien echter kans ook
deze mensen, die behoren tot de minst
gunstige categorie, zonder veel moeite
aan de slag te helpen.
WERKLOOSHEIDSSTEUN genieten-
den zijn er inderdaad nog, doch die zul
len er altijd blijven tenzij men de
toestand terugkrijgt, dat 120.000 baantjes
achter mensen aanjagen. Onder zulke
(Van onze correspondent)
DOROTHY THOMPSON, een van
Amerika's hoogststaande zij het wel eens
super-pessimistische chroniceuses heeft
een weldoordacht commentaar geschreven
op het feit. dat de Ford Foundation (de
stichting, die het algemeen nut nastreeft en
daarvoor gebruik kan maken van honderden
millioenen bord-dollars) een bedrag van
$15 millioen beschikbaar heeft gesteld voor
een onderzoek betreffende de vrijheden van
de mens.
Dorothy Thompson vraagt zich af, of het hierbij
eerder gaat om na te speuren of nieuwe wetten de
vrijheid van de mens in de maatschappij beter
kunnen waarborgen, dan wel om de vrijheden van
de mens als mens te determineren.
De schrijfster bespot met een héél bittere
ondertoon de methoden van onze technologische
beschaving. „Men begint reeds van het kind zijn
intelligentie-quotient tè bepalen", schrijft zij.
„Op de lagere school leidt men het op in sociale
deugden, hoewel zijn instincten het drijven naar
de bevordering van eigen belangen of inzichten.
Heel ons onderwijs spitst zich toe op sociale ver
antwoordelijkheden en men gaat aan 's mensen
verantwoordelijkheden jegens zichzelf voorhij. In
een later stadium verleert men het kind op zich
zelf te passen en voor zichzelf te kunnen zorgen
door liet steeds het dogma der sociale verzekering
voor te houden.
„Vroeger veistond men onder anti-sociaal iemand,
die voortdurend op andermans tenen stapte nu is
het al anti-sociaal indien iemand dc neiging ver
toont op eigen benen te willen staan".
Het mechanische functionalisme maakt van de
moderne mens een nummer, een machine-eenheid
in het concert van het geheel, een „onderafdeling
van en categorie". Vaderlandsliefde bijvoorbeeld
is niet langer een deugd. Het sociale stramien
vermaant de mens thans immers geen onderscheid
te maken. Hij moet alle landen evenzeer beminnen
als zijn eigen land; in feite kan hij niet meer
liefhebben, want liefhebben betekent voor een
deel: warmer voelen voor één, en dat is dus in
de moderne gang van zaken gelijk aan: onder
scheid maken ten opzichte van velen.
De mens kan niet langer voor zich zelf spreken,
maar hij spreekt voor zijn groep en wee het
meer, want hij is zijn vrijheid ais mens kwijt ker inzicht zal kunnen krijgen in het gewone
geraakt in een maatschappij, waarin de burger
lijke vrijheden weliswaar in wetboeken zijn vast
gelegd, doch waarin z|j zijn beperkt tot onper
soonlijke groepsvr|jheden in plaats van zijn
uitgegroeid uit de aangeboren individuele gees
tesvrijheid van de mens zelf. „Dan", concludeert
Dorothy Thompson, „wordt het concept van bur
gerlijke vrijheid ten onrechte ais identiek be
schouwd met vrijheid en is de grootste en diepste
vrijheid van de mens tot zwijgen gebracht".
ER BESTAAN ECHTER vrijheden, waaromtrent
geen ondertoeken worden ingesteld, waarover geen
juristen wetboeken hebben geschreven, maar die zich
heel vaak in Amerika voordoen als een spontane
demonstratie van, zo men wil, sentimentaliteit. Alle
bladen hebben dezer dagen de foto afgedrukt van
een naamloos roodborstje, dat niet ontoepasselijk
zijn nestje had gebouwd onder de dakpannen van
een ziekenhuis in St. Louis en in blijde verwachting
boven op de eitjes zat. Het probleem was slechts,
dat gelijk de jonge roodborstjes ook het zieken
huis in aanbouw was en dat met de voltooiing ervan
een bedrag van een Italj millioen dollar was gemoeid.
De arbeiders konden slechts de broedende moeder
van het perceel verwijderen, maar geen hunner wilde
de verantwoordelijkheid ervoor dragen. De directeur
van liet aannemersbedrijf moest maar beslissen, vond
men. Deze dankte voor de eer en schoof het probleem
van de kraamkamer van mama roodborst af op zijn
raad van commissarissen, altijd prettige mensen.- De
financiële moguls besloten tenslotte, dat het wense
lijk was de natuur haar gebruikelijke loop te laten.
Het constructiewerk wacht thans op de voorspoedige
geboorte van een aantal roodborstjes.
EEN STERK SOCIAAL voelende Nederlandse
vrouw, mejuffrouw Maria Z. M. Witteveen, gaat
eind van deze zomer naar Moskou als „tweede
man", maar in feite eerste vrouw aan onze ambas
sade aldaar. Mej. Witteveen, wie het niet veel
moeilijker valt de Pravda te lezen als deze cou-
stigma 4e man opgedrongen, die het waagt voorrant, is het tweede lid van onze Ambassadestaf,,
z|jn eigen standpunt uit te komen in plaats van die door haar deugdelijke kennis van het Rus
voor dat van zijn groep. Hij heeft geen standpunt sisch minder gebonden is en een veel gemakkelij-
leven van de Moscoviet. Ambassadeur Von Bal-
luseck, het hoofd van de Nederlandse permanente
delegatie bij de Verenigde Naties gaf een af
scheidsfeest te harer ere dat plaats vond op Ko
ninginnedag. Het was vermakelijk de diepe ge
heimzinnigheid te zien waarmee Ambassadeur
Von Balluseck en mej. Witteveen elkaar de voor
afgaande dagen hadden bejegend. De Ambassa
deur wenste immers tot elke prijs geheim te hou
den dat de Koningin deze vooraanstaande vrouw
had benoemd tot officier in de Orde van Oranje
Nassau. Mej. Witteveen wist echter weer iets,
dat de Ambassadeur tot 30 April onbekend moest
blijven: zijn benoeming tot Ridder in de Orde
van de Nederlandse Leeuw.
HET DRIE-DIMENSIONALISME, waardoor de
film zich tegenover de concurrentie der televisie
hoopt te kunnen handhaven, heeft inmiddels al
onze sombere voorspellingen bewaarheid: de eer
ste uitvinder, die een patent heeft uitgewerkt
voor 3-D-t-v heeft zich aangemeld. Z|jn uitvinding
is nog voor verbetering vatbaar, maar men twij
felt al niet meer, dat de televisie-industrie in Hol
lywood's drie-dimensioneel zog zal meevaren. Is
hier nu sprake van vergeefse moeite van de zijde
der filmmensen, of heet dit ,,'s werelds onstuitbare
vooruitgang?"
EEN VOORAANSTAAND EUROPEES zaken
man was uitgenodigd een bezoek te brengen aan
de Boeing vliegtuigfabriek aan de Westkust van
de Verenigde Staten. Hij arriveerde er in een
gloednieuwe auto, die hem naar het oordeel der
technici wel heel erg in beslag nam.' Aan wie
het maar horen wilde verklaarde de bezoeker,
dat hij zojuist zijn oude auto, met een paar hon
derd dollar toe had ingeruild voor deze glanzende
nieuwe wagen.
Men toonde hem de modernste straalvliegtui
gen. Een van zijn rondleiders wees erop, dat elk
dezer straaljagers 27 mijl aan kabel vereiste. „Zij
vliegen sneller dan 900 kilometer per uur, wij le
veren er iedere dag één af, waarvoor Oom Sam
telkens 2 millioen neertelt".
De bezoeker knikte, als was hij diep onder
de indruk. Onmiddellijk daarna nam hij zijn
rondleider terzijde. „Moet je me toch eens
vertellen", vroeg hij, „wat de inruilwaarde
van deze straaljagers is". Zijn metgezel be
dacht zich geen ogenblik. „Uw vrijheid",
antwoordde hij, zonder een spier van zijn
gezicht te vertrekken.
omstandigheden kan niemand werkloos
heidssteun eisen. Doch zodra de arbeids
markt normaal is, krijgt men altijd en
overal een categorie van mensen, dit
niet of nauwelijks aan werk te helpen
zijn omdat zij geen productieve arbeid
wensen te verrichten. Zolang dit per
centage echter rond de 1% blijft, zoaii
momenteel in Australië het geval ii,
kan men toch ook moeilijk van het
spook der werkloosheid spreken.
Doch wat veel belangrijker Is dan
de huidige cijfers, is wat de toekomst
in haar schoot verborgen houdt. Volgent
de thans beschikbare gegevens, zal io
Australië in de komende jaren voor eet
dikke 2.000 millioen gulden in nieuwi
industrieën geïnvesteerd worden. En hel
is duidelijk welk een invloed een dergr
lijke investatie op de arbeidsmarkt zt I
hebben!
DEZE INVESTERINGEN bestrljkM
het gehele industriële leven: van dt
productie van vliegtuigen, automobielen
en landbouwwerktuigen tot die van dt
allernieuwste geneesmiddelen toe.
Een alluminiumfabriek in Tasmanil
van zestig millioen gulden zal binnen'
kort de gehele Australische behoeft
kunnen voortbrengen, de olie-raffina
derijen investeren momenteel een 8(!
millioen in nieuwe projecten, terwijl 4t
ontdekking van grote hoeveelheden
uranium houdende ertsen Australië een
plaats verzekert in de atoomwereld van
morgen.
De chemische industrie besteedt aan
250 millioen gulden aan de productie
van nieuwe preparaten, de zwavelzuur-
industrie legt een zestig millioen ten
koste aan de modernisering van het be
drijf terwijl in de productie van kunst
mest als amonium-sulfaat een veertig
millioen wordt gestoken.
Dit zijn slechts een paar grepen uit
de lange lijst van kapitaalsinvesteringen
in nieuwe industrieën en de uitbreiding
van reeds bestaande, welke een stabiele
arbeidsmarkt voor de komende jaren
verzekeren.
Hetzelfde geldt voor de agrarische in
dustrieën, waar alleen reeds één con-
servenfabriek veertig millioen gulden
besteedt aan een enkel bedrijf.
Het spook der werkloosheid Is een
politiek wapen geworden in Australia
waar men de strijd in dc politieke areni
nu eenmaal op andere wijze voert dar
men dat bijvoorbeeld in Holland to
gewend is.
Aspirant emigranten behoeven ziel
hierdoor echter geen angst te laten ia
jagen. Het onvoleindigde vijfde wereld'
deel mag zijn kleine „ups" en „downs1
beleven, zols ieder levend organisW
die meemaakt, er is voorlopig voldoend
te doen voor wie wat kan en wat
Ke'erlarsdse mijnwerker 't
Duitsland verongelukt
De 36-jarige mijnwerker J. M. l"
Roermond is gisteren in de mijn
phia Jacoba" in Hückelhoven (Du'U'
land) het slachtoffer geworden van een
bedrijisongeval. Toen hij aan het wet'
was op de 360-meter verdieping Kreeg
hjj, doordat de ketting van een macnl-
ne brak, zuike zware inwendige ver
wondingen, dat hij kort daarna in W
ziekenhuis overleed. Een onderzo*»
naar de oorzaak van het ongeval is n°»
gaande.
ZWARE SNEEUWVAL IN TIROt
In Tirol is Dinsdag veel sneeuw ge'
vallen, die de temperatuur snel tot nfj
vriespunt deed dalen. Hier en daar v«'
in de bergen 25 cm. Auto's, die van oe
Arlbergpas gebruik wilden makeI1'
moesten de sneeuwkettingen aanleg6«n'
De Noorse Tweede Kamer
met 53 tegen 39 stemmen een wetsont-
werp goedgekeurd, waarbij de reSe'
ring verstrekkende bevoegdheid word'
gegeven met betrekking tot de
van prijzen en winsten.
Besommingen van Dinsdag Koü'3;
IJm 227 420, IJm 213 220, IJ™ It
f 250, Kw 189 350, Kw 128
125 6630. Aanvoer 690 kisten,
zen per kg: gr. tong 1.80—1.7". -u
tong 1.30—1.15, kim. tong 1.371-24.
tong I 1.38—1,30, kl. tong II
tarbot I 1.36—1.14. - Prijzen per
- pdj'
kl. schol I 3630. kl. schol II
schar 2114, bot 2112, wijting r-i
gul 48—34, midd. gul 41-33,
27.50.
