Beroepskeuzevoorlichting is een
volksbelang van eerste orde
i/css s
„Tout Paris" gaat weer
naar de „Moulin Rouge"
AMOR HEEFT ZILVEREN SLAPEN
Aans
l
Werk in dienst van de jeugd [IJ
Onjuiste keuze kan fatale gevolgen hebben
Waar eens Henri de Toulouse
Lautrec woonde en tekende
Samen is de ouderdom oneindig mooier
Ma ter it
Goed
TEN GELEIDE
Nieuwe glorie op
Montmartre
Italië vo<
beslis
ONS KRUISWOORD»»
HOE HET GROEIDE
EMPIRE ZORGEN.
Meeste dagbladlezers in Engeland
Zidlers plan
Cleopatra was op
haar 40ste het
meest begeerd
In verval
ZATERDAG 6 JUNI 195S
(Van een onzer redacteuren)
EEN VAN DE BELANGRIJKSTE ogenblikken in
het leven van ieder jong mens is het moment, waarop
hij zijn toekomstig beroep kiest. Op die dag zet hij
de eerste stap op de weg naar een maatschappelijke
positie, waarin hij naast de verwezenlijking van zijn
financiële wensen, het geluk hoopt te vinden, dat de
arbeid van alledag tot een immer weerkerende
vreugde zal maken. Dit uur het uur van de keuze
kan reeds in niet te onderschatten mate beslissend
zijn. over mislukkenof „slagen". De hand over
hand toenemende specialisatie, de gestadige groei
van het aantal beroepen, de hogere eisen inzake al
gemene ontwikkeling en vakkennis en de ontsluiting
van het middelbaar en hoger onderwijs voor het
minder draagkrachtige deel van het Nederlandse volk
hebben niet alleen de keuze bemoeilijkt, doch de
importantie van een juiste keus, welke gebaseerd is
op de natuurlijke aanleg, de capaciteiten en de inte
resse van de betrokkene, aanzienlijk vergroot.
De Nederlandse jeugd mag zich gelukkig prijzen,
dat de afdeling Beroepskeuzevoorlichting van het
Rijksarbeidsbureau haar bij het bepalen van de keus
de helpende hand toesteekt. Dit bureau heeft de be
schikking over een selecte groep beroepskeuze-
adviseurs, welke met de grootste nauwkeurigheid is
opgeleid en is voorzien van onschatbaar documenta
tiemateriaal inzake de beroepen en hun mogelijk
heden, de daarvoor benodigde aanleg en eigenschap
pen, de gewenste opleiding en de lichamelijke eisen,
welke de verschillende vakken stellen. Als men weet,
dat alleen reeds de beroepenlijst van het R.A.B.
4200 verschillende beroepen en in totaal 8600 ver
schillende functies vermeldt, dan krijgt men een in
druk van het aantal mogelijkheden. Als men daarbij
beseft, dat naar een mededeling van ir. M. de
TVolff, tot voor kort Hoofd van de afdeling Beroeps
keuzevoorlichting van het R.A.B. een groot ge
deelte van de Nederlandse jeugd direct na het be
ëindigen van de leerplicht het arbeidsleven ingaat,
dat voor de overige kinderen een groot aantal studie
richtingen openstaat, welke ieder op zichzelf, de een
meer, de ander minder, de keuze van een beroep be
palen en dat ten slotte een groot aantal kinderen
een voortgezette studie onderbreekt, hetzij om te
gaan werken, hetzij om een andere studierichting te
kiezen, dan behoeft het geen betoog, dat met een
goed gefundeerde en wetenschappelijk verantwoorde
beroepskeuzevoorlichting een volksbelang van de
eerste orde is gemoeid.
De statistieken wijzen uit,
dat in ons land steeds meer
ouders overtuigd raken van het
grote nut van de Beroepskeuze
voorlichting. In een drietal arti
kelen zullen wij aandacht schen
ken aan het heilzame iverk, dat
door de afdeling Beroepskeuze
voorlichting van het Rijks
arbeidsbureau ivordt verricht.
Nevenstaand nemen wij het be
lang en de historie van deze
vorm van voorlichting onder de
loupe.
LIOEVEEL tijd, energie, geld en be-
1 gaafdheid zullen in het verleden
reeds verspild zijn door een onjuiste
keuze van beroep of studie? Hoevele
jongeren hebben niet tot wanhoop
van leraressen en leraren en tot niet
te peilen kinderleed de eerste klas
sen van een middelbare school door
geworsteld alvorens de ouders tot de
overtuiging konden worden gebracht
dat hun zoon of dochter beter een
ULO, Huishoud- of Ambachtsschool
hadden kunnen volgen. Hoevele jon
ge mannen zijn niet, na het verlaten
van de lagere school, plompverloren
in een of ander vak gedoken waar
voor zij ten enenmale ongeschikt
waren omdat zij voor dat beroep de
vereiste natuurlijke aanleg misten?
Een vak, dat geen bevrediging
schonk, een carrière, die reeds bij
voorbaat gedoemd was op de klippen
to lopen en welke in ontstellend veel
gevallen leidde tot de beruchte twaalf
ambachten en dertien ongelukken.
Indien ooit, dan geldt voor de be
roepskeuze, dat op ieder potje een
deksel past. Iedere jonge vrouw en
man kan in onze moderne samenle
ving eern nuttig en waardevol lid van
"de maSfeBappïj -wöïtiê'nr Wits zij ge
dachtig blijven aan het „bezint eer ge
begint", mits ouders, onderwijzers en
jongeren nog meer dan tot heden het
geval is, overtuigd raken van het gro
te nut, wij zouden bijna zeggen de
onmisbaarheid van de beroepskeuze
voorlichting. Er is in Nederland ge
lukkig een tendenz, welke op een
toenemende belangstelling wijst. Het
is even verheugend als veelzeggend,
dat in 1948. het jaar waarin de be
roepskeuze-adviseurs op alle geweste
lijke arbeidsbureaux hun verantwoor
delijk werk begonnen, reeds 16.000
adviezen werden verstrekt. In de vol
gende jaren groeide dit tot rond
25.000, in 1951 daalde het cijfer door
een tijdelijke stagnatie tot 20.000,
doch op 29 October jl. kon het hon
derdduizendste beroepskeuzeadvies
worden gegeven.
r\E beroepskeuzevoorlichting is geen
na-oorlogse zaak. Reeds in 1906
bestond op de Haagse Arbeidsbeurs
een grote interesse voor voorlichting
bij beroepskeuze. Allengs gingen vak
bonden, verenigingen ter bevordering
van de vakopleiding e.d. zich op au
terrein bewegen, met als gevolg, dat
omstreeks 1920 een aantal particulie
re en gemeentelijke commissies en
bureaux ontstond, dat zich in
steeds toenemende belangstelling
mocht verheugen. Ook in over
heidskringen toonde men belangstel
ling. In 1914 werd door de staatscom
missie voor de werkloosheid betoogd,
dat het „raden en leiden van jeugdi
ge arbeiders bij hun beroepskeuze
een grote rol bij werkloosheidsbestrij
ding" speelde. In 1920 werd in een
overheidsrapport de beroeps.ïfui
voorlichting als rijkstaak voorgeste
onder het motief dat het een lacune
in de sociale wetgeving zou opleve
ren,
indien de overheid het kind op
een der gewichtigste ogenblikken van
zijn leven, bij de overgang van alge
meen voorbereidend onderwijs tot be
roepsonderwijs of tot het beroep zelf.
niet de dringend noodzakelijke hulp
bood. Het bleef vooralsnog bij deze
„Haagse liefdesverklaring
Een belangrijke stoot in de rich
ting van het gewenste doel werd ge
geven toen in het R.K. Centraal Ziel
kundig Beroepskantoor, de Christelij
ke Psychologische Centrale voor
School en Beroep en de Vereniging
tot Bevordering der Voorlichting bij
Beroepskeuze een aantal bui'eaux
werd geconcentreerd en deze d
centrale verenigingen het in Novem
ber 1926 eens werden over de wjjze
noa twee jaar alvorens een werkplan
verwierf door de wijze waarop het de
b TfenXinVMeigeig9e40eSI oorlog uitbrak,
land 39 bureaux en
beroepskeuze werk-
westelijk arbeidsbureau een afdeling
voor beroepskeuzevoorlichting zou
worden ingesteld. In 1942 werd een
organisatie-schema ontworpen, dat
echter geen genade kon vinden in de
ogen van de Duitsers. De reden laat
zich niet moeilijk raden. Het schema
stelde de volledige vrijheid van de
keuze van een beroep voorop, terwijl
men van Duitse zijde een beroepskeu
zevoorlichting wenste, welke uitdruk
kelijk gericht was op de behoefte aan
arbeidskrachten in bepaalde indus
trieën. Toen nog in datzelfde jaar de
organisatie en leiding van de nieuwe
tak van dienst in nationaal-socialisti-
sche handen werd gelegd, was het lot
van de jonggeborene bezegeld..
Kort na de bevrijding op 1 No
vember 1945 werd de afdeling Be
roepskeuzevoorlichting van het R.A.B.
nieuw leven ingeblazen. Contact werd
opgenomen met het Centraal Comité,
dat zijn werk tijdens de oorlogsjaren
had gestaakt, en met prof. dr F. J.
Th. Rutten, die zich o.m. in de Ver
enigde Staten op de hoogte had ge
steld van de stand van zaken op het
gebied van psychologie en psycho
techniek. Besloten werd het werk
niet eerder aan te vangen alvorens
men over beroêpskeuzeadviseurs zou
beschikken, die voor hun taak bere
kend waren. Onder leiding van prof.
Rutten werd een cursus voor beroeps
keuzeadviseurs voorbereid, waarvan
beroepenkunde, psychologie en psy
chotechniek de hoofdvakken vormden,
terwijl voorts werd gedoceerd in on-
derwijs-organisatie, de medische as
pecten van de beroepskeuzevoorlich
ting, de arbeidswetgeving, de arbeids
markt, de arbeidsbemiddeling en de
beroepsclassificatie. Men slaagde er in
voor deze vakken zeer deskundige
docenten te vinden. Voor de eerste
cursus meldden zich 260 candidaten,
in het bezit van einddiploma HBS,
Gymnasium of van de Hoofdacte. Na
psychologisch op hun geschiktheid
voor hun nieuwe ambt te zijn onder
zocht, konden 81 personen tot de cur
sus- worden toegelaten. Deze eerste
grondige selectie werd gevolgd door
een tweede. Na beëindiging van de
cursus ontvingen n.l. 62 van de 81
deelnemers de acte van bekwaam
heid. Met een legertje van plm. 45
beroepskeuzeadviseurs werd op 1 Ja
nuari 1948 gestart, thans zijn 53 be
roepskeuzeadviseurs bij het R.A.B.
werkzaam.
Korea.. Suez.. Mau Mau.. McCarthy..
Coronation: daar kun je alleen kalm
bij blijven met een Lexington cigarette
van America's best Tobaccos.
(Adv. Ing. Med.)
■Miim
////////////////////A
IWWVrtVWWVWWWVWWW
Z////////////////////Z
.WVVVWWWWWVWVWVWVW
V////////////////////A
- »\vwv«\*vvv\\wv\\\\wvvv\v
VAz/tw/////////////////'
m IN DEZE GRAFIEK geven wij, een overzicht van de intensiteit, m
H waarmee in verschillende landen het dagblad gelezen ivordt. Op- B
vallend laag staat Indonesië met slechts zeven dagbladlezers op g
=i iedere 1000 inwoners. In Graot-Brittannië telt men op iedere 1000 g
|j inwoners 612 dagbladabonné's. Het begrip abonné moet men in dit g
H verband wel enigszins ruim nemen daar, zoals bekend, in de landen g
fj Frankrijk, België en Groot-Brittannië een groot deel van de oplage g
g der verschillende dagbladen op straat wordt verkocht. Het systeem g
m van de huis-aan-huis-bezorging van het dagblad bestaat in deze gj
g landen vrijwel niet.
m Rekent men het gemiddelde gezin op vier personen, dan blijkt dat H
m in Nederland zowat in ieder gezin één dagblad wordt gelezen, in g
g Engeland ruim twee. H
Bekijkt men het aantal dagbladen, dan blijkt dat de Verenigde S
M Staten, gezien het enorme aantal inwoners, bijna 1800 dagbladen gg
g nodig hebben om de gehele bevolking van nieuws te voorzien. g
H Nederland met zijn sterk gelocaliseer'de pers doet het met ruim m
m honderd dagbladen. België daarentegen heeft slechts de helft nodig g
§j van het aantal Nederlandse dagbladen, terwijl het lezersgemiddelde
g hoger ligt. Ondanks het lage aantal dagbladlezers telt Indonesië toch g
g 95 dagbladen, hetgeen voor dit grote gebied met zijn millioenen- m
B bevolking niet verwonderlijk is. In Japan blijkt de krant druk ge- jj
jl lezen te worden.
H M
(Van onze Parijse
correspondent)
IANGS DE BOULE-
u VARD DE CLICHY
waren de lichtjes aan
geflitst; ontelbare licht
jes. Zuurtjes-kleurige
lichtjes in de onafge
broken rij kroegen van
de place de Clichy tot
aan de boulevard Barbes.
Schetterlichtjes op de on
gegeneerde kermis, waar
alles te beleven valt. Ge
wone lichtjes in de lan
taarnpalen. Schreeuwen
de neonreclames tegen
de verweerde muren. En
tussen al die lichtjes
scharrelen de wonder
lijkste mensen rond: op
zichtig geklede mannen,
waarvan niemand pre
cies weet, hoe zij leven,
vrouwen die heel de
dag en de halve nacht op
een kruk aan een bar
hangen, politiemannen in
burger, Algerijnen die
pinda's verkopen, negers,
die op straat frites bak
ken en touristen, die dat
allemaal wel eens trillen
zien. Boven al dit won
derlijke, niet helemaal
serieuse gedoe draaien
heel langzaam de met
lampjes bezette rode
wieken van de Moulin
Rouge, symbool van
Montmartre.
HET IS NIET ZO LANG geleden dat
er de„,°üde, Mn°nï:l in de Moulin en hij sliepV. Hij U
men haar en het schilderij maakte haar
in heel Frankrijk bekend. Zo lanceer,
de Lautrec ook Jane Avril. Hij teken
de het eerste kleuren-affiche voor de
Moulin Rouge, waardoor duizenden
nieuwe klanten het spectacle van de
nog echte molens draaiden. De Moulin
de la Gaitté was de oudste: 700 jaar
oud. Maar in het midden van de vorige
eeuw zag de zoon van de molenaar
niets meer in dat wat saaie korenma-
len. Hij liet zijn vader werken en no
digde zijn vrienden en vriendinnen uit
in de molen te komen dansen. Dat viel
zo in de smaak, dat hij er al gauw zijn
vak van ging maken. Hij huurde een
musette-orkestje, zorgde dat de dans-
iustigen wat te drinken en desnoods
ook wat te eten konden krijgen. En
terwijl zijn vader door bleef malen,
ontstond zo het eerste bal-musette in
een molen. Dat was aan bet einde van
de vorige eeuw. Maar in die tijd zou
men tevergeefs gezocht hebben naar de
Moulin Rouge. Die bestond niet. De
Rode Molen is namelijk helemaal geen
molen. Laat ik u eens mogen vertellen
hoe dit wonderlijk, opzichtige gebouw
aan de boulevard de Clichy, dat nu al
meer dan een halve eeuw de ouiten-
landers uit heel de wereld weet te
trekken,is ontstaan.
De vader van de Moulin Rouge is
de beroemde schilder en tekenaar Tou
louse Lautrec, de mismaakte zoon van
een adellijk geslacht, die het Mont
martre van 1900 op zo'n fantastische
manier heeft geschetst. Lautrec leefde
in de kroegen van Montmartre, waar
hij bijzonder veel dronk en waar hij de
mensen, die hij zag, tekende: de
dronkaards, de danseresjes, de meisjes
van de straat, de boemelaars. Hij had
een vast tafeltje in een café, dat Ely
heette en waar bij wijze van attractie
iedere avond vier meisjes de can-can
dansten, daarin bestaande, dat zij hun
benen zo hoog en zo snel mogelijk ach
ter elkaar omhoog gooiden.
„U ZULT TEEL VERBAASD ZIJN", schreef on
langs een dame op leeftijd aan een kennis, „als u
hoort, dat ik getrouwd ben! U zult zeker denken:
ach, die arme juffrouw E. begon bang te worden
voor de ouderdomze is getrouwd om „onder dak"
te zijn. Helemaal mis! Mijn man en ik houden van
elkaar, zoals alleen twee mensen, die samen gelukkig
zijn, van elkaar kunnen houden. Twee gelukkige
en twee ervaren mensen! TV at weet de jeugd van
liefde? Ik geloof, dat men eigenlijk pas op rijpere
leeftijd goed begrijpt, wat liefde is; want pas als
men ouder geworden is, vindt men het gemeen
schappelijke van een grote liefde belangrijker dan
zichzelf. Ik had nooit gedacht, dat het leven nog
eens zo mooi kon worden
waren in ons
zaa nlemeentèlijke bureaux
12
li RK.. 5 Prot. Chr. en
of commissies. Hiervan
neutrale
wa-
*ravü£ bureaux''nmt"aan~gesloten bij
het bovengenoemde Centrale Comit
DIJ de oprichting van het Rijksar
D beidsbureau in September 1940
werd tevens bepaald, dat bij elk ge-
nE briefschrijfster is over
u de 50; haar „beminde"
staat aan de drempel van de
60. Dus allebei mensen, die
al kleinkinderen konden
hebben. De dame is een
lange, slanke verschijning;
een vrouw, die met beide
benen stevig in het leven
staat. Haar kennis herinnert
zich, dat ze bij vroegere
gesprekken altijd beweerde,
dat ze er niet aan dacht om
nog het risico van een hu
welijk aan te gaan. Maar
het hart wilde het anders.
Tot grote verbazing van
haar nichten en neven werd
tante E. tot over de oren
verliefd en schijnt nu haar
door Christoph Wilhelm
Hufeland met de volgende
woorden neergelegd levens
recept voortaan dubbel ln
praktijk te willen brengen:
„Er is geen beter en alge
mener middel om het leven
en de gezondheid te be
houden dan vrolijkheid en
een opgewekt gemoed."
r\E MODERNE tantes ko-
men soms op de vreemd
ste ideeën: „Ze kon zijn
moeder zijn!" zeggen dan
haar kennissen verontwaar
digd, „hoe komt ze erbij..."
Hetzelfde zeiden ook de
mensen toen Caroline
Schlegel indertijd haar der
de huwelijk aanging met de
12 jaar jongere Friedrich
Wilhelm Schelling; toen
Madame de Staël als de
vader van haar vijfde kind
de 22 jaar jongere officier
John Rocca noemde en
zonder meer met hem
trouwde.
Hoe dwaas om de leeftijd
van een mens, vooral van
een vrouw, naar het aantal
van haar verjaardagen af
'te meten! Reeds van de
schone Helena wordt ver
teld, dat ze 48 lentes telde,
toen Paris haar ontvoerde;
Aspasia was 35 en Cleopatra
40, toen ze naar het oordeel
van haar tijdgenoten en
volgens de historie van haar
leven het begeerlijkst wa
ren. Wie spreekt er tegen
woordig nog over de 40-
jarige „tante", de Arabische
koopmansweduwe Chadid-
sja, om wier hand niemand
minder dan Mohammed
dong, die toen net 25 jaar
was en Chadidsja in een 25-
jarig voorbeeldig huwelijks
leven trouw bleef. Pas toen
Chadidsja stierf sloot de
profeet een nieuwe levens-
bond met vier vrouwen te
gelijk; maar zelfs deze vier
veel jongere vrouwen te
zamen, zo vermeldt de over
levering, konden die ene
niet vervangen.
Een curiositeit noemde de
wereldpers het geval van de
92-jarige Amerikaans we
duwe Murray, die zich door
de 37-jarige Mister McCree
naar het altaar liet leiden,
waarbij haar 68-jarige zoon
getuige was. Maar wat is
eigenlijk „curiositeit"? Een
oud Russisch spreekwoord
weet het beter: „De vrou
wen lijken allemaal op de
stammoeder Eva: wat ze
mogen hebben, verliest zijn
bekoring. Altijd lokt de
slang haar naar de geheim
zinnige boom. Zonder de
verboden vrucht zou er voor
haar geen paradijs bestaan."
Zonder de verboden vrucht
en, dat moet men erbij zeg
gen, zonder de eeuwige
jeugd van het hart.
nE woordspeling, dat het
niet erop aankomt hoe
oud men is, maar hoe men
oud is, openbaart het ge
heim van alle „eeuwige
jeugd": Jong zijn, jong
blijven, dat betekent door
Marie EbnerEschenbach
uitgedrukt): „zolang men
nog kan Ieren nieuwe ge
woonten aan te nemen en
nog tegenspraak te kunnen
verdragen". Dat alles ver
mag het wonder van de
liefde te verwezenlijken. De
ouderdom in de zin van ge
rijpte ervaring leert een
vrouw aan een man vragen
stellen, waarop hij het ant
woord weet en bij zulke
vragen ontvlamt een man
naar bekend is het meest.
Liefde gaat hier gepaard
met verstand en tact; de na
tuurlijke uiterlijke schoon
heid van het jonge meisje
wordt nu pas door de
schoonheid van het hart be
zield. Pas met het ouder-
worden komt de „volkomen
overeenstemming van het
zinnelijke met het geeste
lijke" tot stand, die Franz
Grillparzer het wezen van
alle schoonheid noemde. En
waarom zou men het feest
verlaten, als het op zijn
hoogtepunt is? Moet men
als alleenstaande vrouw een
„oude juffrouw" worden,
die zich verbittert terug
trekt, „verschrompelt"? Of
is het dan niet veel beter om
net als Kate Morris op de
treden van het altaar in de
armen van de stralende
bruidegom flauw te vallen
en dan. weer bijgekomen,
verlegen te fluisteren: „Ik
voel me al weer beter ik
Ws alleen zo opgewonden..
„Kate Morris was bij deze
ceremonie 72 jaar oud; haar
bruidegom 81.
Neen, ook tante heeft rech'
op liefde! Pas als een vrouw
niet meer verliefd wordt i-
ze werkelijk oud geworden
(~)P EEN GOEDE AVOND kwam er
een meneer aan het tafeltje van
Lautrec zitten. Hij bood hem een glas
absinth aan en vertelde toen, dat hij
grote plannen had. Zidler noemde hij
zich en hij wilde Ely kopen om er een
reusachtig cabaret van te maken. Met
die can-can is goud te verdienen,
meende hij. Lautrec zag er niet zoveel
in, maar Zidler wees er op, dat het
volgend jaar de Exposition Universelle
Internationale gehouden zou worden,
waardoor er honderdduizenden buiten
landers naar Parijs zouden komen. Die
mensen willen zich amuseren. Maar
niet in een trieste kroeg als Ely. Ik
ga een can-can-ballet vormen van der
tig danseresjes, die midden in de zaal
zullen optreden, zodat iedereen haar
goed kan bekijken. Verder had Zidler
ook nog een zangeresje ontdekt. Yvet-
te Guilbert heette ze.
En hoe gaat u uw cabaret noe
men?", vroeg Henry de Toulouse Lau
trec.
„Le Moulin Rouge".
Het duurde niet lang of Ely werd
met de grond gelijk gemaakt en in de
plaats hiervan begonnen metselaars en
timmerlieden een grote, vuurrode roo
ien te bouwen, ;ut grote schande van
heel Montmartre.
Maar Zidler liet zich door niets van
zijn stuk brengen. Hij ging door en
een jaar later draaiden de rode wieken
en de Moulin Rouge was gelanceerd.
Toulouse Lautrec had er zijn vaste ta
feltje behouden. Hij bleef er ontstel
lend veel drinken en hij bleef ontstel
lend mooie en aangrijpende tekenin
gen maken. Alleen was hij beroemd
geworden. Hij was in Montmartre een
begrip. Zijn werk werd bewonderd en
in heel Europa geëxposeerd. Maar hij
bleef als een verboemelde bohème le
ven. Eén van de can-can-meisjes had
hij geschilderd. La Goulue noemde
er vaak dronken,'maar hij vergat nooit
zijn hoge hoed.
Zo beleefde Montmartre de Belle
Epoque. De vrouwen droegen enorme
hoeden, de mannen griezelig hoge
boorden. Eén van de revoluties uit die
tijd was, dat de vouw in de broek, die
tot voor die tijd opzij gezeten had, nu
plotseling naar voren werd gedragen.
De Eiffeltoren was net klaargekomen,
de metro was gaan rijden en Pariis leek
het centrum van 's werelds lichtzin
nigheid.
J)E OORLOG VAN 1914 maakte aan
dit alles een einde. De jonge solda
ten die naar het front trokken werden
overal nog met bloemen bekogeld,
maar toen ze vier jaar later terug,
kwamen, was de Belle Epoque voor
bij. De Moulin Rouge raakte langza
merhand in verval. Van het wereld,
beroemde cabaret bleef niet veel meer
over dan een burgerlijke dansgelegen-
heid. De can-can-danseresjes ware:
verdwenen, de rode wieken draaide:
boven een doodgewone bioscoop.
Tot, nu een goed jaar geleden, i
plotseling een meneer met veel gel!
veel durf en veel fantasie is gekomer
Hij heeft de Moulin Rouge van ondti
tot boven opgeverfd, hjj heeft eei
pracht van een can-can ballet gevormd
en hij heeft de grootste artisten ge
vraagd in de vernieuwde molen mei
zijn beroemde naam te komen zingen.
Zijn durf werd beloond. Tout Paris be
gint weer naar de Moulin Rouge te
gaan. Montmartre Is weer de vermaake-
wijk bij uitnemendheid geworden.
Maar wanneer u de laatste tijd in Pa
rijs geweest bent, behoef ik u dat niet
te vertellen. Dan heeft u zeker een
avond langs de boulevard de Clichy
geslenterd, waar de vreemdste mensen
van heel de wereldstad op de onwaar
schijnlijkste manier aan de kost komen,
WIL DUITSLANL
zijn ellende, dan
gebeuren, wanneer
dom tot levende
wordt in dit geteisl
woorden, in bet x
met nadruk uitjj
Monseigneur Van
•chop van Aken, hi
1953 niets van hui
geboet. Hij verteld
view over de ontste
geestelijk en ma
waarin het neer
regiem dit volk ha
Hij sprak over
woontoestanden i
zware gevechten i
over twintig zuige
ziekenhuis, die ann
dode waren opgesi
er geen korrel rijst
maagjes voorhand
ook kon deze kath
getuigen van een
leven, dat opbloeide
tijden. Zojuist hadd
in de stad Aken 22
ontroerende stilte t
aan Christus en Z
Over de verhoudi
(voorheen vijande
merkte monseigneu:
den op: „Wij moei
den in een nieuwe e
heid in Christus".
Horizontaal: 1 vijand van vuur;
8 metaal; 9 roes; 11 groente; 12 be
drog; 14 zacht; 16 vergaan; 17 titel;
19 sprookjesfiguur; 20 aanstaande; 2!
de mensen; 22 streep; 24 motormerk;
25 zonder glans; 26 vlak; 28 ondiep
te; 30 deel van vis; 32 interest; 31
meertje; 36 landbouwwerktuig; 31
vod; 39 erg; 40 kraai; 41 gelofte; II
geeuwen; 45 gulden; 46 merk; I!
zoogdier; 49 leeg; 50 paard; 52 maal;
53 uitslag.
Verticaal: 1 vaartuig; 2 naamlijst#
3 in het jaar des Heren4 schepsi®
5 boom; 6 en zo voorts; 7 diefstal;
ledig; 10 strook zeil; 11 schaaldie;
12 meisjesnaam; 13 Europese sta:
15 deel van het oog17 kledings' 9
v. rechter; 13 rivier (Eng.); 21 vi I
beeld; 23 werkzaam; 25 bij; 27 t I
van het hoofd; 29 zonder plooien;
zacht33 daarenboven34 voor:? jj
sel; 35 vader; 37 strook; 39 mof-
zijn; 40 hielbeen; 42 prijzig; 44 starf 1
45 veerboot; 47 meisjesnaam; 49 dof'
middel van; 51 Ned. Spoorwegen;5'
familielid.
INDRUKWEKKENDE
van dit zoeken naar
van volk en persoon
door de Protestantse
Duitsland georganiseer
waar men elkaar trol
met gemeenschappelijb
bed. Men voelde mei
ontzagwekkende houvi
loof in Christus de m
Ditzelfde kan worder
kerken in de Volksden
se Republiek, het dooi
zette Oost-Duitsland.
kerken in de Bondsre
heid mogen arbeiden,
B Oosten de tegenstellin;
munisme. Een tegenst
premier Grotewohl c.s.
(Er is geen sprake vai
tegen de kerken, verk
onlangs), doch die in
bestaat en reeds tot
heeft geleid. Leven<
vormt een band tussen
over grenzen heen. Zij
emgd in één heiligt
Aken's bisschop wees
jets weten het. Zij we
niet, want hun ideolo
wortel schieten temidc
verdeeldheid en uitzie)
daar de strijd.
Gelijk eens Hitier e
vers goed beseften, dat
geren zeer ontvankel
vlammende leuzen en
geren een hem volei
kweekte, beseften ook
Sovjet-marionetten, dat
van hun plannen voor
deel afhankelijk zou zi
of niet krijgen van een
de massa der jeugd. I
sche „Freie Deutsche
opgericht als een vrij
van de voormalige „I
doch met mogelijk nog
staven en reglemente
jeugd diende in deze bs
den georganiseerd. Wat
een kansen! Langs de
hopen der grote steden
den gemarcheerd. Temi
door vele jongeren tasl
en het doelloos neerzit
ren zonder voldoende 1
ding en kleding, werden
aangeblazen. Velen si
achter de vaan van sib
Vadertje Stalin zou wel
gen. Zijn beeltenis ver
Hij was het genie, de
het voor zo velen uit
was een „iets" getredei
.- „Fuhrer". En dat leek i
bet nu. Achter hem re
van ware vrijheid, van
toekomst.
gELOFTEN uitspreken
lijkheid maken zijn
die wel bijeen behoren,
uiteen blijken te ligger
vonden Pieck, Ulbricht
eveneens. We weten va
uitwijkingen der Oostdu
vrije Westen, de niet
economische toestanden
öovjetcreatie, mede doo
pende ontvolking van.
Pf20 tegenslagen hebbel
van de machthebbers f
aan ooit.
Bij het zoeken naar m
hun positie dienen te 1
Un ook ^vallen op
jeugd. Deze onttrok zich
lijk aan de verbanden d
sche Jugend. Met name
meinde". de joneeren-oi
de Evangelische Kirche,
digd niet minder te zijr
weging, die tot doel 'hi
terreur en spionnage ten
de Westelr're staten na t
aen van de „Junge Ger
verder schoolbezoek or
maakt. Clubhuizen werd
Jan bate van de „vrije" i
telijke leiders, die een
horen of verzet boden,
