HO AD en ROSE WALL werden
in kwartfinales uitgeschakeld
jfpc
Eisen
beperke
Samen op weg
r
Kioesjioe zwaar
getroffen
Om het geluk van Peter
Vijftig doden bij een
havenbrand te Beira
Sukarno wijzigt de
formatie-opdracht
De middenstand in de hoek.
Lezers spreken!
Goede selet
persoonli
Tegemoetkomen
neemt het ondei
Schoolvraagstu
eeuwig urger
Wimbledon-kampioenschappen
Australisch drama in kwartfinales
Nielsen: Een openbaring
Luister eens naar
Radioprogramma
MVstart niet meer
in zware klassen
Gordon Richards werd var
gouden sporen beroofd
Grote prijs van Monza voor
Villoresi
BOEKEN
BULLETIN
PROTEST van Cambodja
te Parijs
Tegen versterking van
Franse troepen
J)E REGERING van Cambodja heeft
bij de Franse hoge commissaris
te Pnom Penh geprotesteerd tegen de
provocaties en de ongerechtvaardigde
intimidaties door Franse troepen, zo
heeft de staatssecertaris van Cambod
ja te Parijs, Sam Sary medegedeeld.
Als zodanig worden inzonderheid be
schouwd het aanleggen van Franse
versterkingen rondom het vliegveld
van Pnom Penh, waarbij verdragend
geschut op de stad is gericht, het
bewapenen van Franse burgers onder
Frans toezicht en het versterken van
Franse stellingen op belangrijke pun
ten met Algerijnse, Marokkaanse en
Vietnamese troepen.
De reconstructie van de
zaak-Rosenberg
l\
Pim, PamPom en de wonderlamp
Voor hoogste winsten grootste belastingverlaging
SPREKENDE CIJFERS
Dodencijfer stijgt,
millioen daklozen
>f
u
door Kittg Lessels
Niet voldoende
waardering
Verkei
Door D .L. DAALI
DINSDAG 30 JUNI 1953
(Van onze tennismedewerker)
WIMBLEDON, 29 JUNI. Net toen
k wij van plan waren een nieuw
epos te gaan schrijven over de kracht
Van het Australische tennis, hebben
wij enige zeer gelukkige uren in onze
tennisloopbaan beleefd. Wat is het
geval? Alle kenners van het spel
hadden voorspeld en men kon het uit
duizend andere monden op Wimble
don horen: Rosewall en Hoad zuilen
om de hoogste eer te spelen krijgen.
Dat kon niet anders. Deze achttien
jarige jongens waren nu eenmaal zo
veel beter dan alle anderen, dat één
van beiden de jongste Wimbledon-
kampioen zou zijn. En dan verschilden
alleen de geleerden over de kwestie
wie sterker was: Rosewall en Hoad.
Inderdaad, lezers en tennisminnaars,
het spel van deze knapen is fantastisch
goed, beter misschien dan ooit op de
banen van de All England Club is
vertoond; beter misschien nog dan
van hun grote voorganger eri landge
noot Sedgman. En wat deed bij zulke
natuurtalenten nu eigenlijk de leeftijd
er toe? Immers niets. Hoad heeft tal
van sets gespeeld, waarin hij geen
enkele fout maakte. Het ging deze
spelers allemaal zo ongelofelijk ge
makkelijk af.
Maar toen kwamen de kwartfinales.
Twee als kampioenen gedoodverfde
jongens kwamen op et indrukwek
kende centrecourt voor hun tegen
standers te staan. Niet alleen voor
hun tegenstanders. Ook voor hun
doodgewone, menselijke, zelfs jon
gensachtige zenuwen. Wat lijkt een
baan dan groot, het net hoog, en hoe
onbereikbaar zijn de hoeken, waarop
ze normaal haarscherp weten te mik
ken. Begrijpt ge, dat wij in ons hart
eigenlijk blij zijn, dat Rosewall en
Hoad verloren hebben. Niet, omdat
zij minder sterk zijn dan Nielsen en
Seixas. Zelfs verre van dat! Maar,
omdat zij er op sommige momenten
een beetje slungelachtig dom bij ston
den zoals grote jongens dat kunnen
hebben. En zij werden er uit gesla
gen.
Ro.ewall door de Deen Nielsen, die
volkomen vrij-uit zijn kanonschoten
kon afvuren. Nielsen had immers mets
te verliezen en alles te winnen? Hij
heeft als een duivel gespeeld. Hoewel
Rosewall de tweede en de derde set
op zijn naam bracht, had Nielsen op
dat moment de partij al gewonnen,
want het was een dodelijk vermoeide,
verwarde en geschokte Rosewall, i._e
voor de vierde set aantrad. Hij werd
van de baan geveegd met 6—0. De
vijfde set was misschien alleen maar
een formaliteit (6—2 voor Nielsen).
De match tussen Seixas en Hoad
gaf een dergelijk beeld. Ook hier de
jongeman, die tegen een geroutineer
de Amerikaan moest optornen. Hoad
had nu ineens momenten, dat zijn spel
tot beneden pari daalde in de twee
de en derde set en in de vijfde was
het een wanhopige Hoad, die tot 77
de stand gelijk forceerde. Seixas won
daarop zijn service en kwam.... 400
op die van Hoad. Toen speelde de
Australiër voor wat hij waard was.
Hij sloeg twee aces en een passeer-
schot, zo vlijmscherp, dat Seixas niet
eens ernaar dookHet was veertig
gelijk Seixas won het volgende punt
en op dit ogenblik was de spanning
voor Hoad te zwaar. Hij gaf zich met
een.... doublefault gewonnen!
Begrijpt ge, lezers, vragen we op
nieuw, dat wij blij waren eindelijk
eens twee echte achttien jarigen ge
zien te hebben? En geen overgecon
centreerde en overtrainde wonderkin
deren?
Rose is de enige Australiër, die in
de halve finale is gekomen; door een
overwinning op de langzame starter,
de Amerikaan Larsen. Voordat deze
het wist had Rose de eerste twee sets
op zijn naam gebracht. In de derde
set werd Larsen warm, maar Rose
gaf geen krimp en bleef bij tot 1414.
Daarna zakte Larsen in elkaar en gaf
hij zich met 1416 gewonnen 1
Drobnv kreeg weinig tegenstand van
de Zweed Davidson, die sterk geinti-
mideerd leek. In drie sets was dat
bekeken.
In de .alve finale zal Drobny het
tegen Nielsen moeten opnemen en
Seixas tegen Rose. Wilt u per se een
voorspelling. Welaan: wij rekenen op
een finale Drobny tegen Seixas, maar,
die vreemde Nielsen gaf te kennen,
dat hij Drobny „kan hebben". En
moreel heeft hij wederom het voor
deel, dat hij tot nu al méér deed dan
r.._n ooit van hem kon verwachten.
Hij zal veel vrijer op de baan staan
dan Drobny, die bovendien een bloed
uitstorting in zijn rechterdijbeen heeft.
En hoe belangrijk is dat rechterbeen
voor een lefthander, bijv. bij de ser
vice
Merkt ge wel, dat Wimbledon een
onberekenbare historie is? Onze voor
spelling zal ook wel niet uitkomen,
denken wij, maar wij waren op dit
gokje, dat u noch ons geld kost, toch
wel gesteld.
DIE MEISTERS1NGER VON
NURNBERG. Toen Wagner als
het ware om op te jrissen van
het werk aan zyn andere operas
zijn Meistersinger ontwierp,
had hij het voornemen, een licht
en kort gevalletje te scheppen.
Het zou een komische opera van
ongeveer een uur speeltijd wor-
den. In werkelijkheid duurt ze
vier uur. De handeling speelt m
het vijftiende eeuwse Neurenberg
en heeft als onderwerp de liefde
tussen de meesterzanger Hans
Sachs en de jeugdige dochter van
een zijner gildgenoten. De mttziere
is als gewoonlijk bij Wagner
pompeus; aan de andere kant wist
deze heer toch ook uitstekend,
hoe hij een opera moest maken.
Het is dus de moeite waard, ken
nis te maken met een fragment,
in dit geval het derde bedrijf
(Woensdag 13.50 over Hilversum
1, 402 m.).
WOENSDAG 1 JULI
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord v. d. dag-
8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Ge-
wijde muziek. 8.45 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram.
10.15 Strijkkwartet. 10.30 Morgendienst.
1100 „Robert", hoorspel. 11.55 Piano
recital. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede-
lingen. 12.33 Gram. 12-59 Klokgelui. 13.00
Nieuws. 13.15 „Met PIT op pad 13.20
Banjo-orkest. 13.50 „Die Meistersinger
von Nürnberg". opera (gr). (3e acte). 16.00
Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. 17.50
Gram 18.10 Pianokwartet. 18.30 Spec
trum van het Chr. Organisatie- en Ver
enigingsleven. 18.45 Pianoduo. 19-00
Nieuws en weerberichten. 18.45 E»no-
duo. 19.00 Nieuws en weerberichten. 19.10
Boekbespreking. 19.25 Gram. 19.30 Bui
tenlands overzicht. 19-50 Gram. 20.00
Radiokrant. 20.20 Kamerorkest en solist.
21.10 „Canada in de twintigste ®ouw
21.40 Hammondorgelspel. 22.00 Militaire
orkest. 22.30 Gram. 22.45 Avondoverden
king. 23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten.
23.15—24.00 Gram.muziek.
HILVERSUM n, 298 m.l 7.00 VARA,
10 00 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPRO.
2000—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13
Gram. 7.30 Idem, 8.00 Nieuws en weer
berichten. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huis
vrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram. (Om 9-35
Waterst.) 10.00 Boekbespr. 10.05 Mor
genwijding. 10 20 Voor de vrouw. 1100
Gram. 12.00 Zang en orgel. 12.30 Land
en Tuinbouwmededeiin'gen. 12.33 Voor het
platteland. 12.38 Lichte muziek. 131)0
Nieuws 13.15 Tentoonstellingsagenda
13.18 Dansmuziek. 13.50 Gram. 14.00 „De
weg omhoog", causerie. 14.15 Gram. 15.00
Kinderkoor. 15.25 Voor de jeugd. 16.00
Vierhandig pianospel. 16.10 Voor de jeugd.
16 45 Voor de zieken. 17.15 Metropole-
Orkest. 17.50 Regeringsuitzendmg: „De
brievenbus gaat open". Correspondentie
club onder leiding van Regina Zwart,
18.00 Nieuws en commentaar. 18.20 Mili
taire reportage. 18.80 Actualiteiten. 18.35
Gram. 19.15 „De volkstuin, recreatie-oord
voor het gehele gezin", causerie^ 19.30
Voor de Jeugd. 20.00 Nieuws. 20.05 Poli
tiek commentaar. 20.15 Dansmuziek 20.45
John Every", hoorspel. 21.3o Residentie
orkest. koor en sol 22.20 „Bacteriën, onze
vrienden of vijanden?", causerie. 22.35
Strijk-sextet. 23.00 Nieuws. 23.15:Socmlis-
tisch niews in Esperanto. 23.20 Orgel,
spel. 23.35—24.00 Gram.muziek.
De technische directeuren van de fa
brieken van de MV-Augusta hebben
medegedeeld, dat zij hun merk tijdens
wedstrijden, geldend voor het wereld
kampioenschap, niet meer in de 350 cc-
en 500 cc-klasse zullen laten vertegen
woordigen. De MV-fabriek heeft dit be
sluit genomen naar aanleiding van het
dodelijk ongeluk niet Leslie Graham tij
dens de TT op het eiland Man.
Bij een inbraak in zijn woning te
Marlborough is de Engelse kampioens
jockey sir Gordon Richards van enkele
van zijn waardevolste tropheeën beroofd.
Tot de buit varl de inbrekers behoorde
o.a. een paar gouden sporen#
De Grote Prijs van Monza, een auto
race over 441 km, verdeeld over twee
manches van elk 220,5 km, waaraan
sportwagens met een cylinderinhoud tot
liter deelnamen, werd gewonnen door
de Italiaan Villoresi met Ferrari. In de
12 ronden van de eerste manche gebeur
de een ongeluk met de Italiaan Ascari,
die eveneens een Ferrari bestuurde. Hij
kwam in botsing met zijn landgenoot
Bianca Maria Piazza, met het gevolg dat
beiden werden uitgeschakeld. Bianca
Maria Piazza reed ook in een Ferrari,
Het eindklassement luidde: 1 Villoresi
met Ferrari 441 km in 2 uur 30 min. 49,7
sec.; 2 Bonetto met Ferrari 2.31.07,6;
Farina met Ferrari 2.31.25,7. Op één
ronde: 4 Hawthorn (GB) met Ferrari
2.32.19,5. Op 2 ronden: 5 Castellotti
(It.) met Ferrari 2.32.52. De gemiddelde
snelheid van Villoresi bedroeg 175.432 km
per uur.
De Franse troepenbewegingen wor
den door de autoriteiten van Cambod
ja ongerechtvaardigd geacht. Zij heb
ben deze daaVom beantwoord met
maatregelen van gelijke strekking. Bij
alle regeringsgebouwen in de hoofd
stad Pnom Penh staan wachtposten
van het nationale leger; ook de mi
nisters hebben om wapenen verzocht.
In het land is het rustig.
De oliebrand in de haven van Beira
(Port. Oost-Afrika), waarvan wij reeds
in het kort melding hebben gemaakt,
heeft een veel grotere omvang gehad
dan uit de eerste berichten duidelijk
werd. Het blijkt namelijk, dat het Noor
se tankschip Fenheim door lekkage
olie had verloren. Deze werd door de
getijdenstroom de haven ingedreven en
vloog daar in brand. Het vuur deelde
zich mede agn vijf schepen waarbij
het Belgische schip Steenstrate het
zwaarst werd getroffen. Vijftig inheem
se arbeiders, die zich aan boord van
dit schip benedendeks bevonden, zijn
om het leven gekomen. Op de andere
vier schepen, alle van Britse origine,
was de schade minder zwaar.
President Sukarno heeft de opdracht
aan de formateur Mukarto gewijzigd.
Deze zal thans Indonesië binnen een
week aan een „Nationaal Zakenkabinet"
moeten helpen. De leiding van de Mas-
jumi, de grootste Mohammedaanse par
tij, heeft zich zeer pessimistisch over
déze wijziging uitgelaten. Daarentegen
heeft de PNI zich ermee accoord ver
klaard. Overigens is men nog allerminst
overtuigd van het welslagen van de
nieuwe pogingen.
Van het initiatief comité tot instel
ling van een Internationaal Tribunaal,
dat het proces-Rosenberg zal recon
strueren, maken behalve de deken
van de Belgische advocatenorde, Hen
ry Botson en de Belgische oud-minis
ters Paul Tschoffen en Marcel Gre-
goire, o.a. nog deel uit D. W. Pritt
(Engeland), voorzitter van het Inter
nationaal Verbond van Democratische
Juristen, Brigante (Italië), ere-voor-
zitter van het Italiaanse Hof van Cas
satie en Occhiuto, procureur-generaal
honoraire bij hetzelfde Hof, alsmede
Leon Lyoncaen, voorzitter van de
Franse Kamer van Advocaten.
H. J. Wilzen en dr A. van Biemen
laatstgenoemde is directeur van
„Bentveld" en in theologisis aller
minst een onbekende hebben samen
een boekje geschreven, dat met een
inleiding van dr W. Banning onder
de titel „Samen op weg" door de Ar
beiderspers te Amsterdam is uitge
geven. Het is het relaas van vijftig
jaar ontmoeting tussen Christendom
en Socialisme in „De Blijde Wereld"
en „Tijd en Taak". Een soort gedenk
boek dus, dat tenminste zo goed zou
kunnen gelden als een stuk geschie
denis van de „doorbraak" dan als een
owerzicht van de wederwaardigheden
van twee vooral voor de Friese socia
listen zo belangrijke tijdschriften. Met
name De Blijde Wereld immers, heeft
in Friesland altijd de overgrote meer
derheid van haar lezers gevonden, niet
slechts omdat het door Friese predi
kanten werd volgeschreven, maar ook
en vooral, omdat haar inhoud bij de
Friezen toch op zeer bijzondere wijze
„aansloeg". Met de naam heeft zich
in 1932 ook het karakter van het blad
gewijzigd; het werd van christen-
socialistisch relegieus-socialistisch en
ging een veel bredere belangstelling
tonen, ook voor gebieden die buiten
het directe terrein van „De Grote
Ontmoeting" lagen.
„Samen op Weg" is een boeiend ge
schriftje geworden, voorzien van een
aantal merkwaardige illustraties, dat
van een merkwaardige geestelijke
ontwikkeling een summier maar dui
delijk beeld geeft.
54. Na veel zoeken had mevrouw
Babbelgraag de souvenirs gevonden en
met een stralend gezicht overhandigde
baron Van Pottum de cadeautjes aan
Pim, Pam en Pom. „Kijk eens Pom,
voor jou een echte padvindersriem en
voor Pam heb ik hier een prima zak
mes, met alle„ er in en voor Pim heb
ik een mooie blikken fluit." „Dank U
wel," klonk het driestemmig en tegelij
kertijd gingen de drie broertjes ver
gelijken. „Wat een mooie riem," riep
Pom, terwijl hij hem om deed. „Die
had ik altijd al graag willen hebben."
„Ja, heel mooi," riep Pim, die eigenlijk
een beetje jaloers was. „Maar ik lieb
toch veel liever een fluit. Daar kun je
fijn op fluiten! „Zullen we ruilen?"
„Ik denk er niet over," riep Pom ver
ontwaardigd. „Als jij je fluit mooier
vindt, moet je hem toch niet ruien?"
„Nee, dat is zo," zei de barones. „Alj
er twee ruilen, moet er één huilen,
zegt het spreekwoord. Vooruit Pim,
fluit jij eens een mooi wijsje voor ons"
Pim zette de fluit aan zijn mond, maar
er kwam geen geluid uit. Zijn gezicht
werd hoe langer hoe langer. „Hoe heb
ik het nu?" riep mevrouw Babbel-
graag verbaasd uit. „Die fluit is toch
hoop ik niet kapot?" Ze nam de fluit in
haar handen, terwijl de baron veront
waardigd riep: „Die afzetters. Stoppen
je een kapotte fluit in je handen, en
dan te bedenken, dat ik daar nog een
kwartje voor heb betaald!" „Nee maar,
dat vindt ik heel erg," riep zijn vrouw
bedroefd. „Ach mevrouw, trek het U
niet aan," antwoordde Pim, die zich
groot wilde houden. „Ik kan toch niet
zo goec'. fluitenMaar de tranen
sprongen hem in de ogen.
Nog 1V2 uur voor de boeg en
dat met hoofdpijn. Neem dan
Aspirin (alleen echt met het
BAYERkruis).
(Advertentie Ing Med.)
NOG STEEDS neemt het aantal
slachtoffers van de watersnood op het
Zuidjapanse eiland Kioesjioe toe. Vol
gens de laatste cijfers zijn er thans
ruim vierhonderd doden, 510 vermisten
en 759 gewonden. Het gehele eiland is
thans overstroomd. Honderden Ameri
kaanse soldaten doen het uiterste, om
de boeren in veiligheid te brengen.
Het drinkwater op Kioesjioe is door
oe overstroming bedorven. Reeds zijn
drie gevallen van overlijden door dy
senterie gemeld. De Japanse regering
zal medicijnen met hefschroefvliegtüi-
gen naar de zwaarst getroffen gebieden
zenden.
Volgens ramingen van plaatselijke
autoriteiten zijn ongeveer een millioen
personen dakloos. De bevoorrading met
levensmiddelen van de helft van hen
zou kritiek zijn.
De hevige regens ziin Maandag af
genomen, doch het eind van de ramp
is nog niet in zicht. Vele dorpen zijn
weggespoeld en verscheidene grote ste
den staan onder water. In het Noord
westen van het eiland zijn o.m. de ste
den zijn Koemamoto, Koeroeme, Koe-
koera en Modji verstroomd. Treinver
keer is hier onmogelijk.
U hebt in uw blad een artikelenreeks
geplaatst naar aanleiding van de nieuw
ste belastingvoorstellen. In die beschou
wing kwam reeds tot uitdrukking, dat
de „gewone" middenstand er maar „be
kaaid afkomt. In mijn omgeving heeft
men er nogal tegen gesputterd, dat
men de voorstellen geen recht deed
wedervaren omdat men alles te veel
uit de bezittershoek" bekeek. In een
Plaatsing van deze stukken betekent
niet, dat de redactie met de inhoud
instemt. Zij acht kennisneming ervan
wel van algemeen belang.
der werkgeversbladen heeft men nu
een statistiek opgenomen, waaruit
blijkt hoe onjuist die redenering is,
want het zijn juist de „kapitalistische"
instellingen, die met de voorstellen van
Z. Exc. Minister van der Kieft het
meest gebaat zijn. De zogenaamde
middenstander gaat er niet of heei
weinig mee vooruit, terwijl alle be
dreigingen daar het hevigst zijn. Stelt
men nu bijv. de aanstaande loonsver
hoging in werking (in verband met de
huurverhoging) dan zal het ingrijpend
zijn, omdat de kleine bedrijven in de
regel niet zulke artikelen voeren (fa
briceren) dat de prijs heel gemakkelijk
hoger gesteld kan worden. Komt men
bij de grote meer gespecialiceerde be
drijven (de bedrijven, welke in da
Beursberichten voorkomen en waar
men volgens het staatje de beste reduc
ties op de belastingen tegemoet kan
zien) dan treft men veel meer artikelen
aan, die een verhoging van de verkoop
prijs beter kunnen beinvloeden dan bij
de middenbedrijven en -bedrijfjes. Zo
iets zou men van deze minister toch
niet hebben mogen verwachten. Mis
schien kunt U, mijnheer de hoofdre
dacteur, goed vinden dat dit tabelletje
in uw blad opgenomen kan worden en
in dat geval zou ik het heel graag
hieronder willen laten volgen:
Te betalen venn. belg. bij:
Belastbare winst
Oud tarief
Nieuw tarief
Percentage
verlaging
10.000,—
4.500,—
4.250
2.50
II
15.000,—
It
6.750,—
II
6.375,—
2.50
I*
20.000,—
9.000,—
8.500,—
2.50
25.000,—
II
11.250,—
It
10.625,—
2.50
30.000,—
II
13.500,—
ft
12.750,—
2.50
35.000,—
It
15.750,—
It
14.875,—
2.50
40.000,—
It
18.000,—
II
17.000
2.50
45.000,—
II
20.250,—
tt
19.750,—
1.11
50.000,—
II
22.500,—
II
22.500,—
0
60.000,—
II
27.100,—
II
27.000,—
0.17
1»
70.000,—
II
31.700,—
31.500,—
0.29
II
80.000,—
9
36.300,—
36.000,—
0.37
90.000,—
40.900,—
It
40.500,—
0.45
100.000,—
II
45.500,—
It
45.000,—
0.50
125.000,—
15
57.250,—
It
56.500,—
0.60
150.000,—
91
69.000,—
It
68.000,—
0.67
1»
175.000,—
II
81.000,—
tt
79.500,—
0.86
200.000,—
II
93.000,—
It
91.000
1.—
I»
250.000,—
1»
117.500,—
II
114.000,—
1.40
300.000,—
II
142.500,—
It
137.000,—
1.83
It
400.000,—
II
194.000,—
II
183.000,—
2.75
It
500.000,—
1%
246.000,—
II
229.000,—
3.40
1»
600.000,—
298.000,—
II
275.000,—
3.84
1»
700.000,—
II
350.000,—
II
321.000,
4.14
1»
800.000,—
™~"»l
402.000,—
II
367.000,—
4.38
It
900.000,—
II
454.000,—
II
413.000,—
4.55
If
1.000.000,—
tl
506.000,—
II
459.000,—
4.70
2.000.000,—
II
1.026.000,—
It
919.000,—
5.35
II
3.000.000,—
II
1.546.000,—
tt
1.379.000,—
5.56
•1
4.000.000,—
II
2.066.000,—
II
1.839.000,—
5.67
II
5.000.000,—
II
2.586.000,—
II
2.299.000,—
5.74
6.000.000,—
II
3.106.000,—
II
2.759.000,—
5.79
7.000.000,—
3.626.000,—
II
3.219.000,—
5.81
II
8.000.000,—
tl
4.146.000,—
II
3.679.000,—
5.84
9.000.000,—
4.666.000,—
II
4.139.000,—
5.85
10.000.000
II
5.186.000,—
II
4.599.000,—
5.87
44.
I,Juffrouw Carrick", begon hij, „ik
weet dat u mijn chirurgische ervaring
niet in twijfel zal trekken. Ik weet
ook, dat u ernstig onder de indruk
bent van een sigarettendoos, die ver
plaatst is. Maar" zijn stem was
buitengewoon geduldig „behalve
wanneer iemand anders de kamer
binnenkwam en de sigaretten ver
plaatste, is uw hersenschim niet mo
gelijk. Om de volgende redenen, juf
frouw Carriek, is het onmogelijk En
hij voerde haar door een doolhof van
medische en chirurgische bijzonder
heden, waar zij verdwaald ir raakte,
zoals hij haar had willen doen ver
dwalen. Hij liep maar door, terwijl
hij haar zoekend en verward achter
liet en kwam ten slotte weer tevoor
schijn met: „Verbeelding is een wis-
pelturig en geenszins een betrouwbaar
iets, de verleider van menselijke geest,
de bemoeizieke kabouter die je laat
zien wat er niet is en je verhindert
te zien wat er wel is, die je over
tuigt dat een sigarettendoos op een
toilettafel stond, terwijl...."
Hij hield op, omdat er geklopt werd.
„Binnen", zei hij en een lange flinke
vrouw, ongeveer veertig jaar oud,
kwam de kamer binnen.
Toen zij de bezoekster van de chi
rurg ontdekte, stond zij stil in haar
snellevaart, stak een paar flinke han
den in de zakken van haar witte me
dische jas en zei: „Een consult? t spijt
mij, dokter, maar ik kwam alleen maar
uw „Handboek voor Tropische Ziekten
lenen en zal uw gesprek niet storen".
Haar gezicht, persoonlijkheid en ma-
nier van doen warpn bruusk. Zij had
levendigheid die aanstekelijk was, een
hartelijkheid die aansprak en een zeer
Engelse stem. Heur haar, de kleur van
stro was steil en kort, zij had een
breed, vriendelijk gezicht en opvallen
de heldere blauwe ogen. In tegenstel
ling met de exotische Max Leon was
zij fors, blozend en verfrissend eerlijk.
Haar glimlach, de meest spontane
die Lynne ooit gezien had, liet haar
mooie tanden zien en dit verhoogde de
gehele gezonde sfeer die van haar uit
ging. Haar houding was totaal on-of-
ficiëel, haar kijk op de wereld oncon
ventioneel. „Zelfs een directrice moet
doorgaan met te leren", merkte zij op,
terwijl zij naar de boekenstandaard op
Leon's schrijftafel ging.
„Directrice", zei Lynne, vanzelfspre
kend vervuld met ontzag en zij voelde
zich opeens vele weken en duizenden
mijlen terug in een Londens ziekenhuis
„Ik ga bijna in de houding staan".
Margaret Weston stond stil met haar
hand op het „Handboek voor Tropische
Ziekten", draaide haar hoofd om, keek
Lynne aan en zei: „Hoe zo?"
Leon kwam tussenbeide: „Zij was
assistente-apothekeres". En veront
schuldigend. „Ik had u behoren voor
te stellen. Juffrouw Carrick, die de
kleinzoon van de Garron's naar Pana
ma bracht, en onze in Engeland op
geleide directrice, juffrouw Weston."
„Assistente-apothekeres in een zie
kenhuis?" zei de directrice en trok
haar wenkbrauwen vragend op.
„Sint Anthony ziekenhuis, Londen",
gaf Lynne de vragende wenkbrauwen
ten antwoord. En haar ogen vroegen.
„U ook?"
„Nee", zei Margaret Weston, „dat zou
al te toevallig zijn. Ik sleet mijn leer
jaren in het Raven Park ziekenhuis.
Niet dat ik de Sint Anthony-opleiting
te min acht, als je daar apothekeres
bent geweest, dan ben je goed genoeg
om 't overal te zijn. Ja, ik zou u hier
zelfs kunnen gebruiken. Deze Zuid-
Amerikanen weet uzij richtte op
de chirurg haar brede, ironische glim
lach, „hebben zoveel temperament. Zij
storten zich in 'n geestvervoering van
liefde of van haat en zijn in staat oog
druppels in te geven wanneer je ge
vraagd hebt om een purgeermiddel!"
Gedurende een ogenblik was er een
merkwaardige blik in Lynne's ogen,
bijna alsof zij in de toekomst kon zien,
toen zij zei: „Ik heb een gevoel, alsof
't daar nog wel eens toe zal komen: ik,
staande bij uw schrijftafel terwijl ik u
mijn diploma's laat zien en u, die mij
een baantje aanbiedt".
„Maak er haast mee!" riep de direc
trice uit met vuur, terwijl zij 't „Hand
boek van Tropische Ziekten" greep en
als een frisse wind de kamer weer uit
stoof
Leon zei: „Een pracht-vrouw," toen
nam hij de draad van zijn afgebroken
conversatie op en ging voort er een
dik koord van bewijzen van te draaien,
omdat Lynne's achterdocht ongegrond
en onmogelijk was. Maar zijn koord
wurgde Lynne's overtuiging niet en
steeds door legde hij teveel adruk op
zijn bewijsmateriaal en raakte zij er
alleen overtuigd van, dat hij een ver
borgen verdriet had.
Zij stond juist, op om weg te gaan en
zei enigszins sarcastisch: „Mijn smeek
bede was misplaatst?", toen er weer
een onderbreking was.
Deze keer was 't zijn kopje thee op
een blaadje misschien had hij die
gewoonte van de directrice overgeno.
men. 't Werd binnen gebracht door een
jonge verpleegster, een verlegen slank
wezentje in het wit gekleed. Lynne
herkende haar direct: zij was Leons
gezellin van de binnenplaats van het
Kio-hotel. 't Meisje dat Bryce „betove
rend" had genoemd.
Dat woord paste precies bij José
Colina. Van dichtbij bezien en in dit
heldere licht deed zij denken aan een
kleine, verlegen schim. Lynnr was op
nieuw onder de indruk van de onbe
schrijfelijke treurigheid in t smalle ge
zichtje met de gladde jukbeenderen, de
langwerpige, zeer donkere Spaanse
ogen en de verdrietige mond.
Leon zei juist: „Nogmaals verzeker
ik u, dat u zich geheel vergist inzakt
juffrouw Penda. Indien zij kon lopen",
hij haalde de schouders veel beteke
nend op, „zou zij dan de hele dag in
een stoel zitten, verlangend om te le
ven zoals andere vrouwen? Zou zij haar
mooie jaren voorbij laten gaan? Wie
kan zich veroorloven deze voorbij te
laten gaan
Hij keerde zijn hoofd om, zag de ver
pleegster en brak af, alsof de woorden
in zijn keel bleven steken. Zij wissel
den een blik, vreemd, iets verradend.
Voor Lynne was 't duidelijk dat zij
niet slecht tegenover elkaar stonden als
chirurg en verpleegster. De een of
andere liefdesverhouding bestond tus
sen hen, een "erwarrende en ongeluk
kige verhouding, er was we zenlijke
angst te lezen in de treurige ogen van
het Spaanse meisje.
Lynne herinnerde zich deze twee op
de binnenplaats. Zij hadden dat roman
tisch plekje gekozen en toch waren zij
de geliefden, in gepeins verzonken en
stil, en zij waren verdwenen, bijna di
rect nadat zij en Bryce verschenen wa
ren.
Zij kon iets aanvoelen, cat door hen
angstvallig verborg, n werd, maar kon
het niet tot de eigenlijke oorzaak te
rug voeren. Leon's woorden schoten
haar weer te binnen: „De mooiste jaren
voorbij laten gaanZij vroeg zich
af of die enige persoonlijke betekenis
voor hem. en zijn treurende bosnimf
hadden.
(Wordt vervolgd)
Bij gewone bedrijven een verlagiri
van de belasting van 2% procent, mad
bij de grote bedrijven 5.87%. Bij et,
winst van 50 mille (wat al heel respeajfe
tabel is) geen cent verlaging van te»
lasting, daar in de buurt ook zo gos|
als niets, maar pas voor de grote bfl
drijven (er zijn er daarvan ook ttfl
wel wat) dan begint het pas te komt»
Zou men, heeft men zich elders aff I
vraagd, wel met billijkheid en red I
lijkheid rekening hebben gehoude:
Maar in elk geval staat vast, dat 11
artikelen toch niet onjuist waren
dat het weer de middenstand is, d I
het gelag betalen moet. Lonen [I
stonds met 5% omhoog, de belasti
met zowat niks terug. De middens!"1
zit toch wel in de hoek Waar de sla"
vallen!
Met dank voor de opname,
Hoogachtend.
Een uwer lezerfj
(Naam en adres ons bekend. 1
Niet altijd geniet vindingrijk
heid evenveel waardering. Iw
ondervond een winkelier in Tal'
linn, de hoofdstad van het doof
de Russen bezette Estland. Nadat
Stalin de laatste adem had uitQt' j
blazentrad er een sterke dalind
op in de prijs van gramofoonpla'
tenwaarop lofliederen op de
overleden leider waren opganO'
menDe winkelier kwam toen op j
het ideede platen op te kopon
en er knopen van te laten
Bij zulk een goedkope grondstof
kon dat een lonend werk worden I
geacht. Helaas voor hem waren dt
Russische autoriteiten met deze I
vorm van particulier initiatiej al' r
lerminst ingenomen. De Est is t°l
twee en twintia jaar gevangenis
straf veroordeeld.
ALS VIJFDE PRINC
school vonden we:
meet vrijheid, das een an
deze vrijheid beperkt door
schap moet stellen.
Al schrijvende kom ik st
ik eigenlijk, met het oog op
een doodouderwetse schoolt
ik gun mijn leerlingen veel
heel gauw het gevoel, dat
meenschap moet beginnen,
groep of klas, waar ieder 1
kan praten met wie hij wil
wat hij verkiest, ook al wee
taak - en zelfs dié is bij si
het eind de last draagt,
kind een vooruitziende blik
vóór de les begint, alles tot
ZESDE PRINCIPEobservt
termineren en selecteren bin
meenschapsverband is een der
rijkste functies van de school.
„Kom eerst in ze een neem
mee", heeft Ligthart ons gele
stelt dus vast, dat men kinder
Ieren kennen om ze te kunner
den. Observatie is noodzakeli
ieder, die met hen verkeert; e
dagoog heeft psycholoog te zij
streven naar de opstelling
persoonlijkheidsbeeld, een psyi
van ieder individu. Niet alleen
vorming is dat nodig, ook om
zen van de richting, waarin iei
in verband met zijn kwaliteit!
te bewegen.
En zonder een behoorlijke
slaagt men er niet in, elk kind
gen op de plaats waar het hoor
nadrukkelijke voorwaarde vo
soonlijk geluk en maatschppeljjk
baarheid.
Het behoeft geen betoog, dat
proces een zekere mate van
en veel individuele verwerking
lerlei stof een dringende eis i
óók is voor dit doel dringend
kelijk de nuchtere, zakelijke aai
aan wat het gewone leven en
bijzonder het bedrijfsleven vraai
gend en intensief werken, taap
arbeid aanvaarden zonder po
romantiek, klaar komen binr
bepaalde tijd, correct en heldi
afleveren en een gegeven opdr
telligent aanpakken en uitvoe
school, die werkelijk wil obs
determineren en selecteren m<
deren, en jonge mensen vooral,
weer in een situatie plaatsen, di
lijke prestaties mogelijk maakt.
Alle zoetsappigheid en verv
alle tegemoetkoming aan voorl
gemakzucht moeten hier ach
blijven: wie terugdeinst voor d
die hier moeten worden geste
neemt aan zijn onderwijs de se
betekenis, die een van zijn
individuele en maatschappelijk!
den is.
In verband met de beroepske
van belang zijn de stichting v
driejarige determineerschool na
gere school: ze zou gelegenhei
ten geven tot individuele arl
werk in gemeenschap, tot wo
met zeer uiteenlopende vakken,
zonder moeite de traditionele
kan worden ondergebracht e:
leraren zouden de opstelling i
persoonlijkheidsbeeld moeten z
een van hun voornaamste taki
wijl zij hun ervaringen moeten
aan die der ouders, aan die van
psycho-technici, geestelijken, d
die van allen, wier contact
kinderen tot een oordeel kan
De algemeen determineerschoc
dan toegang tot een der vele l
scholen, die haar als een waa
kronen.
ZEVENDE PRINCIPE: st
beloning dienen achterwege te
het werkhet doel-in-de-verte,
neming aan de gemeenschapso
dwingen op natuurlijke wijze
beid en goed gedrag.
In hoofdzaak ben ik het h:
eens, al wil ik sterker dan hier gi
de betekenis accentueren van de
der school en hun invloed.
Ook de moderne school valt
met de mensen, die de sfeer en i
bepalen: een volmaakt systeem
in staat, hen te vervangen.
Ook sta ik minder principieel
over elke vorm van straf dan hie
bepleit: binnen het kader van c
tikelen wil ik daarom niet uit
alleen wijzen op de mogelijkh,
democratische „straffen" bij deel
van oudere kinderen aan de g
schapsordening van de school.
En evenmin wil ik de vraag
