Weg van kamp naar eigen huis is hard en moeilijk DE WONDERE WAERELT Grote diamantsmokkel naar Oost-Europa Wat gebeurt er met de twee Joodse pleegkinderen Hard gevecht op laatste bres in het rampgebied Het vijfde werelddeel op het eerste gezicht KINDEREN TUSSEN STROBLOEMEN EN STUIVENDE KLEI Met elke zelf vervaardigde metselsteen heeft een stuk Nederland afgedaan Dit land mag blij zijn met „onze" jeugd ïan Kooper ontving zijn 10.000 pond Prijzen Christchurchrace uitgereikt Scheuring afd. Purmerend P.v.d.A. een feit f 50.000 boete voor Amsterdammer KREOFLAVON Vergoeding schade ramp is bijna integraal Vraag Doopsgezinde Broederschap Honderden mannen bij Ouwerkerk VRIJDAG 1G OCTOBER 1953 DERTH, 3 OCTOBER. Als kleine wilde man netjes en vrouwtjes kwamen ze op me afstormen. Ze hadden klaarblijkelijk ge hoord, dat er „Hollanders" zouden komen en ik trof het. dat de school van het Holden Centre voor West- Australië, dat in Northam (Oost van York) in het golvende land is gelegen, net uitging. Indien ik zou zeggen, dat deze kinderen echte „nette" Nederlandse jongens en meisjes waren dan zou ik overdrijven. Ik vond ze een beetje losge slagen, kleine displaced per sons met een vader, die el ders, vaak honderden mijlen weg, werk heeft en dus al leen gedurende het weekend thuiskomt, en een moeder, die de grootste moeite heeft in haar „kamphüt" iets van een vertrouwde sfeer te brengen. Over drie weken of daaromtrent zal het nu nog groene gras buiten bruin zijn gebrand en dan slaan in het kinderparadijs van duizenden vreemde bloemetjes op de velden nog slechts de hardste soor ten „everlastings", de straw- flowers, in rose, rood, geel en een wonderlijk hypnoti serend lila. Ver naar het Zuiden de heuvels zonder het gedroomde vertier van enkele woningen met rode daken; in het Oosten spaar zame en stille bomen; op de grond de bruinachtige zand klei, die onder je voetstap opstuift; een afgespeelde grasmat met wat gymnas- tiekavparaten achter de barakken. MÉÉR IS ER NIET. Er kan zelfs niet meer zijn, want liet verhaal gaat, dat de Australische autoriteiten met opzet ieder comfort uit het katnp weren om de emigranten aan te sporen haast te maken met het zoeken naar eigen onderdak. Daarvan moet U zich in Nederland vooral niets voorstellen. Het woningprobleem is kwestie nummer één in dit land, evenals overal elders met dien verstande, dat er hier geen huizen door oorlogsgeweld zijn verdwenen: zij zijn er nooit geweest! Indien men mij in Neder land ooit had verteld, dat er ergens in de wereld landgenoten zijn, juristen, ingenieurs, marine-officieren en onderwijzers, die eerst van cement stenen maken en dan van die stenen in alle uren van hun irije tijd een huis gaan bouwen, dan had ik deze zegsman zeker voor geestelijk verwrongen aangezien. Nu ik evenwel deze eigenbouwers heb ontmoet, begrijp ik beter (dan ooit in ons land) wat een eïgen dak boven eigen hoofd betekent. Om werk te vinden behoeft men niet veel moeite te doen. Zevenhonderd' werklozen zijn er in West- Australië, tegenover 3000 vacatures. Maar een huis is een gave Gods. leiden als de vrijgezel. Tenzij zij zich spoedig eigen meester willen noemen In dat geval is het eerste verlangen een stukje grond. Op dat stukje grond komt de kam peerwagen of wat daarvoor kan door gaan. Intussen vindt de dagelijkse dans om het pond voortdurend voort gang. Maar hoewel ik niet begrijp waar de emigranten de energie van daan halen in de spaarzame vrije tijd worden de eerste materialen voor JK ZOU eigenlijk de moed en de woorden moeten hebben om het epos te schrijven van de man, die de energie had het dak boven het hoofd van de zijnen en hem zelf op te rich ten. Hoewel wij in West-Europa óók iets van woningproblemen kennen, is het toch nog nimmer in ons brein op gekomen zelf de zaken aan te pak ken. In Australië is dat niet alleen heel gewoon, het is zelfs de enige weg. Om dit te begrijpen zult Ge twee zaken voor ogen moeten houden. Huurhuizen zijn ontzaglijk duur, in dien zij al te krijgen zijn. Kamers zijn eigenlijk evenmin te betalen. Slechts vrijgezellen kunnen zich deze luxe permitteren. En dan alleen nog, indien zij het niet nodig vinden in zo kort mogelijke tijd een goedgevulde bankrekening te openen. Indien zij dit laatste tot hun diepste verlangen rekenen dan nemen zij de aanvankelijke ontberirg van een tent, een schuur of een oude kampeerwa gen graag op de koop toe. Zij doen er immers niemand nadeel mee en Australië is een vrij land, waar het geen gewoonte is op eikaars doen en laten nadrukkelijk acht te slaan. Laten we dit alvast op de credit- rekenïng van dit land noteren. Voor echtparen zonder kinderen zijn de zorgen om een woning ook al spoedig op te lossen. Zij kunnen misschien zelfs wel hetzelfde leven Een stukje land is de eerste wens. v .y. v het eigen huis bijeengegaard. Alle be gin is moeizaam. De strijd om de eerste steen is vaak een verschrikke lijke, maar al doende leert óók de hand van de man, die beter een tekenstift of een sextant bediende; al doende komt de uiterlijke vorm geving van de steen hechter uit de werkmethode te voorschijn. Uw huis zal uit stenen van cement bestaan en Gij zult ze zelf op elkander plaatsen, opdat de Uwen en U be schermd zullen zijn tegen de ongunst van het klimaat, de hoofste stralen van de zon, de windvlagen en de slagen van subtropische regens, Zo zal Uw huis zijn. Zou er, lezers, thans een epos van de emigrant geschreven kunnen wor den, ongetwijfeld zouden zinnen van deze aard er een belangrijke plaats in vinden. De bush levert het hout. Vreemd, hard, onbuigzaam en onhandelbaar hout. De werktekening is in iedere winkel te koop: huizen zijn niet alleen een levensbehoefte, zij zijn de voedingsbodem voor de opgang van het jonge Australische volk. IK MOET er bepaald niet aan denken welk een ontzaglijke inspanning het de emigrant zal kosten het eerste rijtje stenen te metselen. Er moeten touwtjes gespannen worden en de muren moeten worden afgelood.... Zo gaat het werk der vrije uren dan voort. Dagen, weken en maanden lang. Tenslotte komt het nieuwe home onder dak. Een vakman hangt de deu ren af en het ronde, joviale Hol landse gezicht van de emigrant heeft in deze inspannende periode al iets gekregen van de uiterlijke kenteke nen van de pionier. Of hij in de stad woont of werkelijk in de bush. Daar waar Gij Uw woning bouwt, zult Gij leven. Ik neem aan en ik begrijp, dat Ne derland met iedere steen verder uit de gedachte van deze eigenbouwer is verdwenen. Zijn wereld is het blokje land, tussen Perth en Fremantle, tus sen land en zee, in het Noorden in de Kimberleys of in het Zuiden. Zijn wereld is misschien toch ergens diep in zijn hart en dat van de zijnen nog wel gelegen temidden van dat geo grafische stipje op de wereldkaart Zijn toekomst is aan Australië. Op het ogenblik, dat hij de drem pel van zijn nieuwe woning voor vrouw en kinderen openstelt (mis schien zelfs draagt hij haar voor het eerst), heeft Nederland in feite voor hem afgedaan. Dan zijn er nog de Nederlandse meubeltjes en een plaat van de Friese meren, paleis Het Loo, de Abdij in Middelburg of de Waag in Hoorn aan de wand, maar het licht komt uit de centrale in Perth en de oude auto, van opgespaarde pondjes gekocht, is een all-Australian Holden! Dit is zonder enig overdrijven, le zers, de gang van een emigrant van het kamp naar de eigen woning.... Een gang, die alleen door de héél sterken kan worden afgelegd. Een gang, waarbij vooral de vrouw 'een toonbeeld moet zijn van opofferings gezindheid, liefde, waardigheid, zorg zaamheid in zulk een hoge mate, dat het mij inderdaad een diepe vreugde is geweest op tal van momenten te mogen beleven, dat de Nederlandse vrouw deze eigenschappen in over vloed schijnt te bezitten.Hetgeen weer een ander onderwerp is.... TN HET Holden Centre van Northam stonden de vrouwen van Neder landse emigranten in drommen om mij heen. Natuurlijk hebben zij het er niet goed. Welke zichzelf respec terende vrouw zal tevreden zijn met een maaltijd uit de algemene pot, met een hutje als behuizing, met een ge meenschappelijke gang en een ge meenschappelijke voordeur. Weet U, dat ik wat in Nederland wel eens smalend „burgerlijkheid" wordt genoemd, hier nogal sterk ga waarderen? Maar de kinderen zijn gelukkig. Zij stonden voor ons op, toen wij de klas binnenkwamen en toonden trots teke ningen van dezelfde aard, welke mijn dochtertje in Holland pleegt te maken en boven mijn bed plakt. Het enige verschil was, dat de zinnetjes op het bord in het Engels waren geschreven. De kinderen zijn voor Nederland verloren. Hun generatie is de nieuwe kracht voor Australië. Maar ik moet met trots bekennen, dat de blonde, brui ne en zwarte jongens en meisjes met alle kleuren ogen in het kampschool tje mij ervan hebben overtuigd, dat ieder land ter wereld wel heel blij mag zijn en intens dankbaar, dat zulk een jeugd tot versterking van eigen volkskracht wordt aangevoerd. Want het kamp gaat voorbij. Vroeg of laat. Het gaat voorbij. Het huis komt er en de ponden zijn goed. Of „het geluk" er komt is een vraag, die ik nog moet onderzoeken. Geluk in Europese zin, indien Ge begrijpt wat ik bedoel. Ik voel wel, dat ik er nog lang niet ben. Wat wilt Ge, na én week Australië. GEZAGVOERDER KOOPER heeft gisteren op het vliegveld Harewood bij Christchurch de cheque van tiendui zend pond sterling in ontvangst geno men, die hij en zijn mannen met him voortreffelijke prestaties in de Christ churchrace voor de KLM hebben ge wonnen. Het gebeurde voor de Lift- master, waarvoor de bemanning ton alle vliegtuigen, die hebben deelgeno men, plaatsen waren gereserveerd. De gezagvoerders van de winnende vlieg tuigen kregen bovendien een fraaie reisdeken met hun initialen en voor de bemanningsleden waren er medailles. Op de prijsuitreiking volgde een de monstratievlucht van enige tientallen moderne vliegtuigen van de Nieuw- zeelandse luchtmacht. Na afloop hier- an zijn twee De Havilland Devon liegtuigen met elkaar in botsing ge komen. Zeven man verloren het leven. 's Avonds is er een diner gehouden, waaraan vierhonderd en vijftig man nen aanzaten. De stewardess Rietje Kramer, die het laatste traject in de Liftmaster had meegevlogen, werd niet toegelaten. KONINGIN EN PRINSES WILHEL- MINA WOONDEN „MESSIAH" BIJ Koningin Juliana en prinses Wilhel- mma hebben gisteren in de Grote Kerk te Naarden de uitvoering bij gewoond van de Messiah van Han del, uitgevoerd door de Nederlandse Handel Vereniging. Reeds meer dan negentig leden van de plaatselijke afdeling van de P.v.d.A. te Purmerend, die uit ruim 200 leden bestaat, hebben voor hun lidmaatschap bedankt. Onder hen zijn velen met ja renlange activiteit in de socialistische beweging. Er is een persoonskwestie, als mede bezetting wethouderszetel in het geding. Dit is het resultaat van meer dan een jaar zwoegen. Het huis is dan wel 2500 pond (20.000 gulden) waard.,.. UONDERDEN experts hebben in de Britse hoofdstad ecn nauwgezet onderzoek ingesteld naar de vermoedelijke uitwer king van een atoombom, welke eventueel zou ont ploffen op 250 meter bo- ven de Thames en nabij de monding van Bow Creek. Daarbij ging men er van uit, dat het een onschuldige, „nominale' atoombom zou zijn, on geveer van gelijke kracht als die, welke in 1945 met veel succes op Na gasaki werd losgelaten. De deskundigen kwamen tot de conclusie, dat bin nen ecn cirkel van een halve mijl, gemeten van het punt van ontploffing, de verwoesting volledig zou zijn. Op een kwart mijl zou de schade ern stig en op twee mijl min der ernstig zijn Men meende echter, dat de verwoestingen, die door een dergelijke atoombom zouden worden aange richt, de belangrijke ha ven van Londen niet vol ledig zouden lamleggen. Wij behoeven ons dus niet de minste zorgen t. maken. f)E MEESTEN van u kennen ongetwijfeld het bijbelse verhaal van Samson en Delila, omdat Hollywood er zulk een grootse rolprent van heeft gemaakt. In Rijs- sel (in Noord-Frankrijk) geschiedde het korte lings, dat tijdens een voorstelling van de ope ra Samson et Deiila van Saint Saens de decor tempel boven de stoere Samson instortte, zodat een in de zaal aanwezige arts een snee van enige centimeters in het Oud- Testamentaire hoofd moest hechten. Samson, de tenor Réné Verdière, voelde zich er echt be roerd van, maar hij kon de opera toch uitzingen, want het ongeluk ge beurde in de laatste scène. Het zijn overigens maar slappe Samsons in onze dagen rjE BEKENDE rallye- rijder lan Appleyard heeft tezamen met zijn vrouw met een kleine Britse auto een reis ge maakt in een tijd, welke zich uiterst gunstig ver houdt tot de prestaties van moderne, grote en snelle wagens. De kleine auto reed van Rome naar de Londense City in 25 uur, de overtocht over het Kanaal per „lucht- pont" inbegrepen. De tocht werd door de auto. een Morris Minor, met een gemiddelde snelheid van bijna zeventig kilO' meter afgelegd, alle stop plaatsen inbegrepen. De grootste handicap gedu rende de reis was de voortdurende dichte mist tijdens de nachtelijke rit door Frankrijk. (Advertentie Ing. Med.) EEN BOETE van vijftig duizmd gulden, drie maanden voorwaarde lijke hechtenis en o.a. ontzegging om gedurende de tijd van vijf jaar zijn beroep uit te oefenen. Deze niet malse straf werd gisteren door de officier van Justitie bij de Eco nomische Kamer van de Amster damse rechtbank geëist tegen de 64-jarige groothandelaar in d ia- mant en diamantgereedschappen J. B. te Amsterdam. B. was zelf wegens ziekte niet ter zitting aan wezig. Het ging hier om een ge mengde deviezen- en diamanten zaak. yERDACHTE werd ten laste gelegd, dat hij o.a. zonder vergunning dia mant en kloofafval had gekocht, ver kocht en uitgevoerd. Voorts had hij onwettig industriediamant verkocht en zonder vergunning van de Nederlandse Bank in Antwerpen de beschikking over aanzienlijke bedragen Belgische francs. Voor de oorlog, aldus de officier van Justitie, mr Kolkert, had B. een zekere standing als diamanthandelaar. Tijdens de oorlog heeft hij het zwart gedaan en zich na de oorlog begeven op merk waardige paden om zijn geschokt ver mogen te hersteilen. De wijze, waarop hij dit heeft gedaan staat direct in verband met de internationale politieke ontwikkeling. Diamant wordt zeer be geerd door de landen achter het ijze- voorkomt en geneest Geen snoepje, maar't help? 20 tabletten 75 et. ren gordijn, o.a. voor de wapenindus trie. De diamanthandelaren hadden dit weldra ontdekt. B. is handig ge weest en heeft zijn zaken laten lopen over zijn Belgische compagnon te Antwerpen. Deze Belg had connecties met een handelsbureau in Oost-Berlijn en contactpunten in Praag en War schau. De Belg kreeg via een filiaal grote bestellingen uit Nederland. Zo kreeg de Belg de beschikking over echte diamant, die o.a. via Frankfurt naar Warschau en Oost-Berlijn ver dween. Buiten medeweten van de Ned. Bank had B. stortingen gedaan in België van bijna twee millioen francs voor de zgn. aan Nederland geleverde diamanten. B. aldus de officier speel de niet alleen met de belangen van bona fide Nederlandse diamantairs, maar ook met algemene Europese be langen. Rekening houdend met de leeftijd van B„ kwam hij daarna tot zijn eis. Verdachte, die drie maanden in voorarrest zat, heeft bij zijn vrij lating een zekerheidsstelling moeten storta van 100.000, dat deels door zijn familie was bijeengebracht. Uitspraak 29 October. (Van onze parlementaire redacteur) Gisteren hield de Tweede Kamer zich opnieuw bezig met de behandeling van het wetsontwerp tot regeling van de watersnoodschade. Duidelijk bleek, dat hier van de stroefheid en ingewikkeld heid als bij de wet op de materiële oorlogsschade geen sprake is. Minister Van de Kieft uitte nogmaals zijn grote dank voor de hulp uit binnen- en bui tenland. De verwijten van de commu nistische heer Gortzak, als zou de re gering niet genoeg hebben gedaan om de ramp te voorkomen, wees de minis ter verontwaardigd van de hand. Te genover een natuurramp van deze om vang staat de mensheid machteloos. Als het Rampenfonds de huisraadschade niet geheel zal kunnen betalen, zal de regering bijspringen met een subsidie. De voorgestelde regeling nadert een integrale vergoeding van de rampscha- Voor verenigingen, die van belang zijn voor maatschappelijk werk en dia zijn getroffen, zal, zo voegde minister Van Thiel daaraan toe, een regeling worden getroffen voor uitkering uit het Rampenfonds. Gisteravond werden de algemene beraadslagingen over het ont werp gesloten. (Advertentie Ing. Med.) JN verband met de verdwijning van de Joodse pleegkinderen Anneke Beekman en Betty Melbado hebben dertig predikanten en leden van de Doopsgezinde Broederschap zich in een open brief tot de Aartsbisschop Coad- juter van Utrecht gericht. Na een korte relevatie van de afgelo pen gebeurtenissen, waarbij geatten deerd wordt op de verklaring van de Aartsbisschop, dat de weigerende hou ding van de dames Moorts uit Hilver sum om de kinderen aan de Joodse voogdijraad „Le Ezrath Ha-Jeled" af te staan niet op een vermeende geloofs plicht is gebaseerd, maar op de diep menselijke gevoelens van wederzijdse aanhankelijkheid en genegenheid, die tussen de dames en het meisje zijn ge groeid gaan de predikanten o.m. verder: „Wij dringen er bij U Uwe hoogwaar dige Excellentie op aan, dat Uwerzijds alsnog een duidelijke uitspraak worde gedaan, dat het geloofsplicht moet wor den geacht aan het opsporen van ach tergehouden Joodse kinderen mede te werken. Dit geldt zowel Anneke Beek man als Betty Melhado en eventuele andere, waarmee dat tot nu toe niet het geval was. Wij willen hier doelbewust spreken van een Christelijke geloofs plicht. Jezus' woordt luidt: „Voorwaar ik zeg U, wat gij niet hebt gedaan voor een deze geringsten, dat hebt gij ook voor mij niet gedaan." Gedachtig daar aan zeggen wi.i: De Joodse Gemeenschap in Nederland heeft er recht op, door de Christenheid te worden bijgestaan in zijn pogingen om zi.in recht gerealiseerd te krijgen. Wij herhalen, dat hier, met wat voor goede bedoelingen dan ook, naar onze overtuiging onrecht geschiedt Rond het stroomgat bij Ouwerkerk (Duiveland) heerst thans een geweldi ge activiteit. Honderden arbeiders op alle mogelijke posten geven hier hun uiterste krachten. Hier is werkelijk van „hoogspanning" sprake, welke ook nodig is om straks (men neemt aan in de eerste week van November) tot sluiting van de bres in de zeedijk te komen. Duizenden vierkante meter zinkstukken zijn nodig en men laat zowel bij de vervaardiging hiervan als bij het zinken geen kostbaar ogen blik verloren gaan. Dit zijn werkzaamheden, welke al leen op getij kunnen gebeuren. De ijver, welke de v erkers hier zonder onderscheid aan de dag leggen, is beslissend voor de verdere gang van zaken. Deze drukte beperkt zich niet alleen tot Ouwerkerk, doch in de wij de omtrek legt deze een stempel op het scheepvaartverkeer. Bij Ouwer kerk immers zijn millioenen kubieke meters zand, klei, stortsteen, rijshout en andere materialen nodig, welke alle moeten worden aangevoerd. In de havens, o.a. de vluchthaven van Bruinisse, de Val en Zierikzee, is het een drukte van belang. In de vlucht haven van Bruinisse werken geregeld zeven overslagkranen. Gisteren vroeg werd hier de eerste van de drie Phoenixcaissons binnen gebracht, welke hier gereed zullen worden gehouden om straks voor 'e sluiting van Ouwerkerk dienst te doen. Twee baggermolens hebben de haven uitgediept, want deze caissons met een diepgang van zes en een hal ve meter, moeten steeds vlot liggen om op elk gewenst moment, onaf hankelijk van het getij, naar het ob ject te kunnen worden gesleept. Door zes grote sleepboten, nl. de Amerika, Brazilië, Chili, Pernis, Kinderdijk en Spitsbergen, werd gisteren reeds om zeven uur met hoog water de eerste Phoenix in de haven gebracht. De tweede wordt vandaag verwacht. Aan deze caissons moeten nog verschillen de voorzieningen worden getroffen. In verband hiermee zullen nog di verse werkschepen in de haven van Bruinisse ligplaats kiezen. Drukte in de havens vinden we op vrijwel geheel Schouwen en Duive land. Overal voeren tientallen sche pen materialen aan, welke nodig z;jn voor de versterking van de dijken en andere objecten van herstel en we deropbouw. Voornamelijk betreft dit Ouwerkerk, waarop een groot deel van de aandacht wordt geconcen treerd. Hier ligt nl. de laatste bres van het gehele rampgebied en wan neer deze wordt gesloten, waartoe alles in het werk wordt gesteld, tan zal begonnen kunnen worden met het droogmalen van het laatste over- stroomde gebied, namelijk de 2700 ha grote Vierbannenpolder van Duive- 1 land.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 5