Het gaat goed in INDO-CHINA> De wekelijkse maar niet voor de Fransen wereidschouw HERSENGYMNASTIEK f ZEN ONZE SCHAAKRUBRIEK Vietnam zelf doet een aanval in de rug MATR0ZENSHAG Steen der wijzen in Londen? BRIDGERUBRIEK KUNST EN CULTUUR r a Pirn, Pam Pom en de wonderlamp Tussen Amsterdam fdoor F. DE SINCLAIR") en Ém Parijs 9 HET WIL AAN de einders der oude koloniale rijken maar niet tot rust komen. Nog zijn de Brit ten in Cairo bezig met liet zo gun stig mogelijk regelen van hun laat ste invloedresten tussen de Roode zee en Alexandrië of men moet reeds extra militaire versterkin gen zenden naar geheel andere windstreken, Brits Guyana, waar progressieve elementen zich van de invloeden van Londen wensen te ontdoen. Premier dr Jagau is hier afgezet en tracht nu voor bespre kingen naar Engeland te komen. Het komt ons voor dat hij daar eens eerder aan had moeten den ken. Dan hadden bv. vele nu zwart geblakerde suikerrietvelden nog vrucht gedragen, dan was er onge twijfeld gemakkelijker te praten geweest. Frankrijk met al zo veel Ma rokko en Tuniszorgen aan het hoofd en in Indo-China volop in daadwerkelijke strijd gewikkeld met de communistische rebellen van Ho Chi Minh, komt daar, waar velen van zijn beste zonen sneuvel den in het duistere oerwoud of op de modderige sawahs, voor nog in gewikkelder vraagstukken te staan, die bijna gaan lijken op een ver raderlijke aanval in de rug. 20ALS men weet liggen hier drie staten, te weten Vietnam, waarover „keizer" Bao Dai de scepter zwaait, en de beide koninkrijken Laos en Cam bodja. Bao Dai en zijn ministers heb ben reeds vele besprekingen met de Franse regering gevoerd om voor Vietnam meer vrijheid te krijgen, meer zelfstandigheid. Het was Parijs wel duidelijk, dat een losser verband noodzakelijk was en daarover gingen Goed bridge is zeker niet iets van na de oorlog. Uit verschillende bridge- werken kunnen we leren, dat er een groot aantal experts was, dat in de ja ren 19301940 tot bijzondere prestaties in staat was. Het onderstaande spel werd gespeeld in 1936; de spelleider was Robert Dar- vas, een beroemde Hongaarse speler en bridge-journalist. Wat die er in die ja ren van kende, kunnen we leren uit dit fantastische spel: ♦H V 9 5 2 VB 9 6 4 ♦9 3 +V4 ♦3 VH V10 5 3 2 ♦B 8 7 4 2 ♦8 *A64 V— ♦AHV5 *AB 1063 2 Zuid was de gever, beide partijen waren kwetsbaar. Zuid opende 1 Kla ver, West 1 Harten, Noord 1 Schoppen, Oost 1 SA, Zuid 2 Harten (manche- forcing) West pas, Noord 2 schoppen, Oost 3 Harten, Zuid 4 Ruiten, West double, Noord 5 Klaveren, Zuid 6 Kla veren, gedoubleerd door Oost. West speelde Schoppen 3 voor en Dar- vas stond voor een haast onmogelijke opgave. Uit het bieden concludeerde hij, dat Oost 4 Harten van de boer zou hebben (wegens het SA-bod) en dat West een lange Harten- en Ruitenkleur moest hebben. Tevens was het duide lijk, dat West tenminste één troef had, want anders zou hij niet met zijn sing leton Schoppen zijn uitgekomen. Zuid speelde nu op de volgende wijze. In de eerste slag werd Schop penvrouw in Noord gemaakt, troef 4 werd nagespeeld en Zuid maakte de 10; bij West viel de Klaver 8, kennelijk een singleton. Schoppenaas werd na gespeeld, waarop West een Harten af gooide, Noord en Oost kleine Schop pens. Nu volgde Schoppen 4, Noord Schoppenheer, waarna een Schoppen van Noord door Zuid werd afgetroefd met Klaver 2. De twee volgende slagen waren voor Ruitenaas en Ruitenheer, waarna Rui ten 5 werd gespeeld, die in Noord met Klavervrouw werd ingetroefd; zou Oost overtroeven, dan heeft Zuid niets als vrije hoge troeven en Ruitenvrouw in handen. Oost troefde dus niet over, maar gooide een Harten weg. De laat ste, vrije. Schoppen werd uit Noord gespeeld en Oost gooide wederom een Harten weg. Vervolgens werd uit Noord een Harten gespeeld, die Zuid klein introefde. Zuid had nu nog slechts over Klaver A, B, 6 en kon uit rekenen, dat Oost neg Klaver H, 9, 7 had. Zuid speelde nu Klaver 6 na, Oost maakte de Klaver 7, maar moest ver volgens van zijn Klaver H, 9 afspelen en Zuid maakte nog troefboer en troef aas. Een spectaculaii spel dat op bijzon der kundige wijze door Zuid gewon nen werd. Dat waè in 1936; zoudt gij lezer, in 1953 het spel óók zo afge speeld hebben? JOKER. de onderhandelingen. Doch men ver trouwde er te Parijs op, dat Vietnam wel binnen het kader van de Franse Unie zou blijven, temeer daar men zo vele jaren had gesteund op de strijd krachten der Fransen tegen de com munistische aanranders der onafhan kelijkheid. Dit vertrouwen is be schaamd. Het Vietnamese Nationale Congres heeft Donderdag te Saigon eenstemmig besloten, dat Bao Dai al gehele onafhankelijkheid voor het land moet eisen. De volgende dag zou worden beslist op welke voorwaarden Vietnam lid van de Franse Unie zou blijven. Dreigend klonk toen al, dat men alle vroegere overeenkomsten met Frankrijk als „nul en van generlei waarde" wenste te beschouwen. Men eiste ook terugtrekking van de Fran sen. Waarnemers waren over deze wel heel krasse uitingen verbaasd, doch men achtte het mogelijk, dat een meer derheid van het Congres zou inzien met dit alles wel heel hard en gevaar lijk van stapel te lopen. Men vermoed de, dat gisteren de gemoederen wat zouden zijn bekoeld en men de eis tot algehele onafhankelijkheid zou mali gen met resoluties ten gunste van een soort dominionstatus binnen de Franse Unie. Men hoopte vergeefs. Het Vietname se Congres heeft zich gisteren uitge sproken tegen deelneming van Viet nam aan de Franse Unie. De Volks vertegenwoordiging wil wel een bond genootschapsverdrag met Frankrijk. Dit zou van de zijde van Vietnam moeten worden bekrachtigd door een Nationale Vergadering, gekozen vol gens algemeen kiesrecht. In de Franse hoofdstad zijn intussen ook al onderhandelingen begonnen over volledige onafhankelijkheid voor de Vietnamese buurstaat Laos, nog bin nen de Franse Unie. Maar wij vrezen, dat de afgezanten van Laos bij het vernemen van de nieuwe besluiten uit Vietnam, ook verder zullen gaan met hun eisen. Stromingen, gelijk die zich voordoen in Vietnam en Laos, zijn in practisch gelijke mate aanwe zig in Cambodja, in welke staat men zelfs heeft gedreigd over te lopen naar de vijand als men geen gehele zelf standigheid kreeg. ]^EN kan gemakkelijk inzien, dat de positie van de Fransen en de Fran se strijdkrachten, die volgens opgaven van de „andere kant" in twee maan den tijds weer 8000 man op het slag veld verloren (welk getal men natuur lijk wel met een korreltje zout dient te nemen) allesbehalve benijdenswaar dig wordt. Men staat als het ware tus sen twee vuren. Vóór zich heeft men de overal weer met een taaie onverzettelijkheid en niet zelden, zij het soms door intimida tie, gesteund door de inheemse bevol king, opdringende communistische re bellen, die, nu de strijd in Korea is gestaakt, door communistisch China in nog sterkere mate van oorlogsma teriaal worden voorzien. Achter zich laait het vuur van het, het moreel en veerkracht verzengend, ver opge schroefd nationalisme. Men mag dan door de Verenigde Staten geholpen worden tot waarden van 800 millioen dollar, men mocht dan hopen sterkere posities te veroveren dank zij het wel wat laat komende offensieve idee van generaal Navarre, in deze omstandig heden worden de gevaren steeds tal rijker. Een uitweg uit deze grote moei lijkheden kan op deze wijze nauwe lijks meer gevonden worden. De Fran se commissaris-generaal in Indo-Chi- nea. Dejean, heeft Donderdagavond in Hanoi verklaard, dat hij op het ogen blik geen mogelijkheid zag voor be standsbesprekingen met de leider van de communistische rebellen. Ho Chi Minh. Indien wij aan de zijde der re bellen stonden, zouden ook wij niet aan onderhandelingen denken. Het gaat die rebellen, nu immers, veel te goed! De vijand zit practisch in een doodlopende straat. De communisten hebben onlangs hun aanvalskracht ge toond met hun verrassingsoffensisf in Laos. Zij moeten daartoe nu zeker ook in staat zijn, doch schijnen af te wach ten. En onder de voor de ware toe stand bijkans blinde nationalisten in de Indochinese staten, doen zij hun zwijgend" aanmoedigend werk met duidelijk succes. Zo de Fransen zich zouden moeten terugtrekken uit Vietnam en mogelijk de andere twee staten, zouden de com munisten er meer dan ooit vrij spel krijgen. Het verbond, dat men dan nog wel met Parijs wil. komt ons als een wassen neus voor en zal wel weinig meer waarde hebben als het papier, waarop de handtekeningen zouden staan. Het wordt dan overigens nog zeer de vraag of de Franse Nationale Vergadering bereid zou zijn een der gelijk verdrag te bekrachtigen. Heel Indo-China gaat vele Fransen meer en meer de keel uithangen. Tallozen wen sen een spoedig einde van dit avon tuur. 'In wezen is het toch géén avontuur, doch een strijd zoals de vrije wereld die vocht in Korea, zoals men die voerde met een luchtbrug voor het behoud van Berlijn. Terugtrekking van de Fransen uit Indo-China zou automatisch betekenen, dat de com munisten zich van een uiterst belang rijk bolwerk in,Zuid-Azië zouden kun nen verzekeren en niet nalaten zullen dat te doen ook. En vandaar uit zal het weer eenvoudiger zijn voor Mos kou om het „werk" intensiever voort te zetten in het nabije Birma, in Thai land, in India enIndonesië. Wij hopen slechts, dat wij dit alles met een te pessimistische bril hebben ge zien. O P het Londense Foreign Office ont vangt minister Eden zijn collega's Foster Dulles (VS) en Bidault (Frank- krijk)-. Hun ontmoeting is dringend nodig. Vele problemen zijn in een weer feller gespannenheid gekomen. Als nummer een dient zich de kwestie- Triest aan. Londen en Washington blijven bij hun besluit zone-A van het gebied Triest aan de Italianen over te dragen. Zij zijn reeds druk doende hun troepen uit dit bezettingsgebied terug te trekken. Tito versterkte zijn strijdkrachten langs zone-B en vijf duizend Belgrado-soldaten rukten er binnen. Hij zal het zeker niet tot een gewapend conflict doen komen, dat bewijst reeds zijn voorstel tot een viermogendhedenconferentie. Het zal juist zijn op dit voorstel in te gaan. Het gaat voorts niet alleen om Joego slavische en Italiaanse belangen, doch ook om die van het volk van Tiiëst zelf. Want zo de voorstellen nu lig gen, blijven daar de economische, po litieke en sociologische problemen en gaat het gebied geen rooskleurige toe komst tegemoet. De plannen voor een conferentie met de Sovjets vormen een even zo belangrijk Londens agen dapunt. Misschien, misschien vindt men nu eens de steen der wijzen.... JO VINCENT ERELID VAN DE NED. HAENDELVERENIGING De zangeres Jo Vincent is gister avond na afloop van de uitvoering van The Messiah van Haendel in de Grote Kerk te Naarden, een uitvoe ring,-die werd bijgewoond door H. M. Koningin Juliana en H. K. H. Prin ses Wilhelmina in de Burgerzaal van het Naardense raadhuis gehuldigd in verband met haar afscheid van haar artistieke loopbaan. Namenshet be stuur en leden van de Haendelvereni- ging werd haar door de voorzitter drs mr J. B. Knipscheer het erelidmaat schap van de vereniging aangeboden. 1IORIGE WEEK had- den we het over de emigratiemoeelij kheden naar Amerika en de geldpremies, die voor elke buitenlander in de jaren 1790/1800 betaald werden. Nu zijn de Amerikanen van huis uit erg losjes met geld. Zelfs voor de gekste dingen grijpen ze naar hun portëmonnaie (of laten het op de lat schrijven, doch dat ver meldt de historie niet). Zo zijn ze bv. ook tuk op dé verkoop van het Witte Huis, de ambts woning van president Eisenhower in Was hington. Dit gebouw wordt natuurlijk niet in zijn geheel verkocht, maar bij stukjes en beetjes. Bij de hoogst noodzakelijke (alle ver anderingen aan rege ringsgebouwen zijn hoogst noodzakelijk, zo wel in de U.S.A. als hier) modernisering van het interieur komt veel afbraakmateriaal los, dat in kleine stuk ken verdeeld, aan de meest biedende wordt verkocht. De traditie- arme en -hongerige Amerikanen vinden het heerlijk, een schouw te hebben, die is opge bouwd uit stenen van het Witte Huis. De kleinste stukjes steen en hout gaan dan ook voor aardige sommetjes van de hand. Een 20.000 aanvragen lopen op het ogenblik. De prijzen variëren van 90 cént voor een latje en 380 tot 400 gulden voor een partijtje stenen, waar een schouw van gebouwd kan worden. Zo kan het vrijkomen de materiaal ca. 250.000 aanvragers gelukkig maken. Het aanbod overtreft dus toch nog de vraag. De vragen voor deze week zijn de volgende: 1 In welke wereld spreekt men van „jaarmerken"? 2 U kent allen het edele kermisvermaak „koekhakken", niet waar? Waarbij we moeten proberen, met zo weinig moge lijk slagen de koek te doen splijten. Dit is nu echter niet de i'uiste uitlegging van ;oekhakken. Hoe moet het dan eigen lijk wel geschieden? 3 Wie gebruiken „les- water"? 4 Wat is een „koet siertje" nog meer dan een kleine voer man? 5 Welk land voert de de naam „Helvetië" op haar postzegels? 6 Geeft eens een andere naam voor „grombaard". 7 Wat is er fout in de volgende zin: „Het elftal stelde zich in 2 rijen op, zodat de fotograaf een aardi ge groepsfoto kon maken". 8 Wanneer leefde de natuurkundige Fah renheit; bekend om zijn 180-gradige thermometerschaal? 9 Met welk muziekin- instrument komt een „krontjong" het meest overeen? 10 Hebt U wel eens van een "extraneus" gehoord? Voor de oplossingen zie men ons blad van Dinsdag a.s. 148. De emir had wel een dag nodig om zich door de stapel pest heen te wer ken, die zich gedurende zijn afwezigheid tot een enorme stapel had opgehoogd. Maar met behu.p van zijn vrouwen, die de. euvel oppen voor hem open maakten, weckte hij zich er door been en kwam hij ook de brief tegen, die Ba ron van Pottum hem gestuurd had „He, de baron vx-aagt of ik de dief kan opspo ren die zijn horloge ontrold heeft" sprak de emir tevreden. „Nu gelukkig, dat hor loge heb ik al en ik zal 't hem persoon lijk gaan brengen!" „Wat edelmoedig van je, lieve Ahmed", r.z, Rosanna. „Om alleen daarvoor zo'n verre reis te onder nemen". Emir Pukkel zei niets, maar lachte stilletjes in zijn baard. „Ja dat dacht je maar beste Rosanna", mompel de hij in zichzelf. Maar ik ga óók nog naar Holland voor iets heel anders. Mijn wonderlamp moet ik terug hebben. Zo uit de brief te lezen, begrijp ik, dat da .baron nog niets ontdekt heeft. Des ta beter. Dan kan ik mijn lamp tenminste terugkrijgen zonder bloedvergieten. Het was maar een geluk voor de emir dat hij niet wist, wat er zich allemaal al in Dierendorp had afgespeeld, dank zij de lamp, anders was hij niet zo ge rust op reis gegaan. Misschien had hij dan wel een vliegtuig genomen. Nu stapte hij de volgende dag samen met Joessoef op een stoomboot.... Correspondentie over deze rubriek aan drs J. Muilwijk, Van Maerlant- laan 142, Den Haag. KONINGSINDISCH Wit: S. Reshevsky, Zwart: D. Bronstein 1 d2—d4, Pg8—f6; 2 c2—c4, g7—g6; 3 g2g3, Lf8—g7; 4 Lfl—g2, 0—0; 5 Pblc3, d7d6; 6 Pgl—f3, Pb8—d7; 7 0—0, e7—e5; 8 e2—e4, Tf8—e8; 9 h2— h3, e5xd4; 10 Pf3xd4, Pd7—c5; 11 Tfl— el, a7—a5; 12 Ddl—c2, c7—c6; (het pionoffer te aanvaarden, door Pxe4 te spelen,, is ï-iskant, daar wit met Pxe4,_ Lxd4, tg5 voortzet); 13 Lele3, Pf6 d7; 14 Tal—dl, a5—a4; 15 Pd4—e2, Dd8 a5! (Indien nu 16 Txd6 dan Db4, 17 b3? Pxb3 met aanval op Td6 of 17 Txdl, Dxc4 en nu zou Lfl beantwoord wor den met Db4. Zwart komt dan spoedig tot een volledige ontplooiing van zijn stukken) 16 Lg2—fl! Pd7—e5; 17 Pe2— d4, a4a3 (consequent speelt zwart op de „zwarte" velden); 18 f2f4, Pe5d7; 19 b2—b3, Pc5—a6; 20 Le3—f2, Pd7—c5; 21 Tel—e3, Pa6—b4; 22 Dc2—e2, Lc8— d7; 23 e4e5? (het was uiterst moei lijk om van wits terreinvoordeel ge bruik te maken. Thans komt zwart échter aan bod); 23 d6xe5; 24 f4x e5, Ta8d8! (Zwart moet zijn ontwik keling trachten te voltooien, waarna wits e-pion zwak kan worden. Wit tracht dit te doorkruisen); 25 g3g4!?, Pc5—e6!; 26 Lf2—h4, Pe6xd4; 27 Tdlx d4, Da5c5! (zie diagram) Stelling na 27 Dc5. 28 Td4e4 (op Tdl of Dd2 volgt Lh6) Lg7—h6; 29 Kgl—hl (Lxd8? dan Txd8 en er dreigt Pc2) Ld7e6!; 30 g4g5, (sluit twee diagonalen; Lxd8 dan Txd8 en Tg3 mag niet wegens Td2, Del, Pc2, Dbl, Df2 enz.) 30 Lh6—g7; 31 Te4 —f4, Le6—f5; 32 Pc3—e4, Lf5xe4t; 33 VAN ROSSEM S (Advertentie Ing. Med.) 4) Toen Victor terugkwam zei hij: „En als jij nu eens thee schonk, want dat kan een vrouw toch altijd maar beter dan een man". Het werd genoegelijk en gezellig en ze had nu aldoor een neiging om te lachen, al voelde ze dat dat gevaarlijk was, wijl het lachen en het huilen nog altijd een beetje vlak bij elkaar op de loer lagen. „En heb je nu al gekeken of alles in de suitcase compleet is?" vroeg Victor, toen ze een kwartier later zaten thee te drinken. „Nog niet! Maar dat kan toch ook niet anders", antwoordde ze, maar onwille keurig legde ze de suitcase nu toch op een stoelzitting en maakte ze het deksel los. „Sloten intact?" vroeg hij toekijkend. „Volkomen", antwoordde ze. „Kijk!" en ze haalde het gele couvert met de instructie er uit en reikte dat hem toe. Maar dan ineens zag ze opzij de ge kleurde ansicht voor Jeanne en Her man tussen wat linnengoed liggen. Dezelfde ansicht, die zij bij de stuk ken in het couvert had gedaan. Ze staarde er op met gesperde ogen, heur mond viel open. „Wat is er?" vroeg Victor over de lec tuur van de Instructie heenkijkend. III. „Die ansicht", zei ze bijna toonloos en 'un ophoudend. „Wat zou die?" „Die heb ik in het couvert gedaan en nu was hij er uit en lag hij een heel eind opzij". Hij zweeg even, zag haar aan; blijk baar drong het geval nog niet klaar tot hem door. „Jij had die in het couvert gestoken, vóór je de suitcase sloot?" „Ja". Zijn gezicht betrok. „Weet je zeker, dat je dat deed?" „Absoluut „Waarom deed je dat?" „Zo maar, zonder een bepaald doel „Maar je weet zeker, dat je net deed?" „Ja". „Dus dan zou iemand daarna dat couvert in handen hebben gehad en later de ansicht er buiten hebben ge laten". Ze knikte angstig. „Ja, natuurlijk! Dat kan toch niet anders „Merk je verder nog iets bijzonders in de suitcase? Bewijzen, dat er in gezocht of gerommeld is? Mis je er niets uit?" Ze was, terwijl hij dit allemaal vroeg, al aan het zoeken gegaan, heur handen beefden, maar er was niets, dat er op wees, dat vreemde handen er in hadden gewoeld. Ze schudde het hoofd. „Nee. Alles is verder gewoon en on aangeroerd, voor zover ik ziej. „Lag het couvert voor de greep?" „Ja, bovenop". „Wanneer heb je het er in gelegd?" „In het laatst van de reis, even voorbij Halfweg we waren al vlak bij Amsterdam". „Was je toen alleen in de coupé f had je medereizigers?" „Nee, van Den Haag af was ik hele maal alleen". „D-trein?" „Ja". „Kan er iemand in de zijgang heb ben staan kijken toen jij met het couvert en de suitcase bezig as?" „Nee. Ik heb er tevoren nog speciaal op gelet, dat zich toen niemand in de zijgang bevond". „Zo! Martjelief, dan ben ik haast overtuigd, dat je die ansicht toch niet in het couvert hebt gedaan", sprak Victor glimlachend. „Jawel! Ik weet zeker, dat ik net gedaan hebriep ze uit. „Maar ik geef toe dat het onmogelijk is, dat iemand daarna toch in de suitcase is geweest. Of het zou de man van het bagagedepot geweest moeten zijn!" Victor zag haar een ogenblik zwij gend aande glimlach was echter van zijn gelaat verdwenen. „De man-van het bagagedepot. Nee, die zal het niet gedaan hebben. Maar er is nog een andere mogelijkheid!" „Welke dan?" „Hoe laat kwam je trein aan?" „Eén uur tien". „Juist. Zeg, dat je dan om kwart over één je tasje verloor. Dan lean degeen die het toen in zijn bezit kreeg, het vond of rolde, op het regu de suitcase hebben gehaald". „Maar hij was op slot en de sloten zijn intact!" „Tot je dienst, maar de sleutels za ten in je tasje", antwoordde Victor met een glimlach. „Nee, die je tasje in zijn bezit had, die kan de suitcase uit het depot hebben gehaald en die even hebben meegenomen naar een hotelkamer of een andere rustige plaats. Daar kan hij hem hebben geopend, zich vervolgens hebben be ziggehouden met de inhoud van het couvert, om daarna alles weer in zijn oude toestand terug te brengen, met dit verschil, dat hij er nu per ongeluk de ansicht buiten liet! Zulke mensen maken altijd een fout, waardoor ze zichzelf verraden, dat is nogal ge lukkig Enfin, daarna kan hij de suitcase weer naar het depot hebben gebracht; het nieuwe regu deed hij weer in het tasje, waarna hij als een keurige kerel, het tasje als een ge vonden voorwerp bij de politie depo neerde Marta was doodsbleek geworden, terwijl Victor dit allemaal zei, want aan de mogelijkheid van dit gebeu ren, had ze nog geen ogenblik ge dacht. „En", vervolgde .Victor nog, „als hij met al die besognes begon om, laten we zeggen, halftwee, dan heeft hij voor het overige ruimschoots de tijd gehad, want pas om half vier of zo heeft hij het tasje bij de politie gedeponeerd! Maar", besloot Victor met een afwui- vend handgebaar, „het is natuurlijk maar een hypothese, een veronderstel ling!" Marta knikte. „De man, die het eventueel deed", sprak ze dan, „zou dan bovendien een ingewijde moeten geweest zijn, ik be doel iemand die van het bestaan van de G.B.A. afweet, maar overigens behoort tot de contra-spionnage". „Natuurlijk", antwoordde Victor, „en jij hebt niemand gezien, die je verdacht voorkwam of die zich bij je poogde in te dringen?" „Nee. Bovendien lijkt het me heel onwaarschijnlijk, dat iemand van de contra-spionnage nu al zou weten, dat ik deel uit maak van de G.B.A. Het was de eerste maal dat ik Mansano en de anderen ontmoette". (Wordt vervolgd.) Tf4xe4, Pb4a6!)34 e5—e6 (andera Pc7—e6 f7xe6)35 Te4xe6, Te8-f8; 36 Te6- e7, Lg7d4 (er is geen sprake van voor deel voor wit, die het loperpaar heeft; integendeel is het zwart die overwegend staat, omdat zijn paard vroeg of laat belangrijke centrale posten kan inne men, terwijl pion g5 zwak is en Lfl een treurige rol speelt) 37 Te3e6, Dc5 —f5; 38 Te7—e8, Pa6—c5; 39 Te8xd8, Pc5xe6; 40 Td8xf8t, Kg8xf8; 41 Lh4—g3, (Dg2 helpt niet wegens Le3) Df5xg5! (en niet Pxg5'Ld6t Kf7 c5! met ge vaarlijke tegenaanval); 42 De2xe6, Dg5 xg3; 43 De6c8t, Kf8—e7 (zie diagram) Stelling na 43 Ke7. Niettegenstaande de lopers van onge lijke kleur staat zwart gewonnen. Di rect fataal zou zijn: 44 Dxb7f? Kd8; 45 Da8t, Kc7 en nu kost Da5t na Lb6 de dame, terwijl op Lg2 Delt en mat. volgt. Vandaar: 44 Dc8g4, Dg3c3; 45 Khl—g2, Dc3 b2t; 46 Dg4e2t, Ke7—d6; 47 Kg2— f3 (Dxb2? axb2 Ld3, Lc5 is gewonnen, omdat zwart op twee vleugels vrijpion nen krijgt) 47 Ld4c5; 48 Kf3 e4, Db2d4t; 49 Ke4—f3, Dd4^-f6t: 50 Kf3—g2, Kd8c7; 51 De2—f3, Df6— b2t; 52 Df3e2, Db2—d4; 53 Kg2—f3, h7h5 (na enig manoeuvreren het juis te plan); 54 Kf3—g2, g6—g5; 55 Kg2— g3, Dd4f4t; 56 Kg3—g2, g5—g4; 57 h3xg4, h5xg4; 58 Kg2—hl, Kc7—b6; 59 Khlg2, Kb6c7 (zettenherhaling om tijd te winnen) 60 Kg2hl, Lc5d6; 61 Khl—gl, Kc7—b6; 62 De2—g2 (op Khl kon Df3t volgen: a) Dxf3, gxf3, Ka5, Kgl Lc5t benevens mars naar b2 en Kxa2; b) Kgl, Lc5t, Kh2, g3t, Kh3, Df2 en wit moet ruilen, want op Kg4 volgt Dxe2 en g2) 62 Ld6c5t 63 Kgl—hl, Df4h6r; 64 Dg2—h2, Dh6— e3! een elegante beslissing); 65 b3— b4, Lc5d4. Wit overschrijdt de tijd. (Op c5t zou volgen Ka7, Dg2, g3! en wit moet met Lfl spelen, waarna Dh6t wint. Een magistrale partij! OPLOSSING PROBLEEM No. 23 (Gaston Fic, Wien. Sch.Z. 1930) 1 Dglc5! d5; 2 Le7t; 1 dxc3; 3 Td2; 1Lxc5; 3 Txa8. Van probleem nr. 22 (behalve de reeds vermelde) nog een goede oplossing ont vangen van: W. Bron, J. G. Cromjongh, P. A. v. d. Vis, D. v. d. Veen, J. H. Kubbe en S. Hiemstra, allen 6 punten. Van probleem nr. 23: N. Breebaart, G. v. d. Beek, T. Zanen, A. J. Nooder, S. Prins, J. B. Dietz, D. Appel, A. P. P. Mourer, W. Haanraadts, Th. Ph. de Waal, J. Mostert, J. J. W. Gunning, W. Bron, J. v. Charldorp, K. W. Pezaro, P. A. v. d. Vis, J, Frank, M. de Vries, G. A. P. Ooykaas, B. Ligtvoet, D. v. d. Veen, G. J. Brandhoff, A. F. Rusting, W. Blumink, W. Greidanus, C. Stuffers, J. H. Kubbe, J. Bastiaanse, G. v. d. Wolff, F. Zoontjes, J. Marsman, Th. Slatman, P. Stet, S. Hiemstra en N. Maat, allen 2 punten. PROBLEEM Nr. 24 Wit: Ka7, De6, Le4, Pbl, pid4 (5). Zwart: Kal, pi a2 en b2 (3). Wit geeft mat in drie zetten. Oplossingen binnen een week naar bovenstaand adres. CORRESPONDENTIE In nr. 23 faalt 1 Dd4 op d5; 2 Df6t Le7. Evenzo 1 DI2. D. v. d. Veen, Den Helder, H W Lubert en S. Hoog- vorst, Beverwijk: Welkom!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 6