Tropisch Curasao,schilderend en geschilderd Edm. Bellefroid, een mystiek expressionist De Eersl hei Uit oude volkskunst bloeide artistiek leven op Ir P. Tiersma zuivelconsulent in onze provincie Werk van Limburgse schilder in Amsterdams Museum Vrolijke gevangenis van Monaco is gebouwd omdat een beul te.duur was Gezinsdaad Nieuwe gebet goedkeuring Eerste-dag-omslagen voor kinderpostzegels 1953 Giro 512679 voor hulp aan Italië Kuikenbroeder lokte proefproces uit Is leewieken van kuikens dierenmishandeling Van jong sa f vertrouwd met het vak Tot levenslang veroordeelde moordenaar werd tenslotte met pensioen gestuurd Twaalf cellen met uitzicht op zee Vervolg stadsnieuws De ringpresidente CJVF nam afscheid Inschakeling var het parlement Minister Mikoyan bep] kapitalistische method Ruw herfstweer me regen WEERBERICH MAANDAG 26 OCTOBER 1953 (Van onze redacteur beeldende kunsten) WIE AAN CURASAO DENKT, denkt aan olie, aan tropische hitte en misschien aan onrijp politiek geharrewar een van de groeiver- schijnselen overigens van een zelfstandig wordende gemeenschap. Maar de gedachte, dat te midden van al deze zakelijkheid en persoonlijke ge schillen ook nog plaats zou zijn voor het rijk van de droom, zal nauwe- opkomen. Daarom is het goed, dat de Vereniging van Antilliaanse Stu derenden in Nederland haar eerste lustrum meende te moeten vieren met een kleine expositie van schilderkunst onder de titel: „Curasao, schilderend en geschilderd". Zij kan ons helpen, het beeld dat wij ons hebben gevormd van het eilandenrijk in de West te corrigeren en brengt ons daardoor veel nader tot de mensen daar. Te weten, dat daar ginds ook ruimte is voor onpractische dromerij, legt een band. JK ZOU de exposi tie, die momen teel in het Stede lijk Museum te Amsterdam te zien is en de volgende maand onder de hoede van kas teelheer Bertus Aatjes te Hoens- broek wordt ge plaatst, bepaald niet tot de ont dekking van het jaar willen pro clameren. Aan de andere kant heeft zij toch ook wel zoveel aantrekke lijks, dat het de moeite loont, er aandacht aan te besteden. We maken, als we het Curagaose deel ervan zien, kennis met een artistieke uiting, die nog zeer dicht bii de volkskunst staat en in vele gevallen de onbe vangenheid er van heeft overge houden. De oudste vor men zijn inderdaad volkskunst zon der meer primi tieve, sterk kleu rige schilderingen op de achterkant van een glasruit die ontstaan zijn uit de behoefte om wat wandversiering in huis te heb ben. Sindsdien heeft 't schilderen zich ontwik keld in de richting van een naarstig bedreven ontsoanning. Tekenleraren uit Nederland brachten de schilderlustigen de nodige kennis van het ambacht bij, voozover zij deze niet verwierven aan de hand van schriftelijke cursussen uit Amerika. Thans beginnen de schilders hun land met zijn wrede tropische «choonheid te ontdekken. Het is deze ontdekking, die men op de exopsitie ettelijke malen herhaald kan beleven. De felle kleurigheid van de tropen, de volkstypen, de kleder drachten, het nog wat primitieve stads beeld, alles trekt en inspireert. Het kinderlijke is uit de vormgeving verdwenen, al bleef de onbevangenheid. Het expressionisme deed zijn intrede op Curasao. Slechts in de glasschilderin gen van Paulita Cornet is nog de primi tiviteit te vinden. Zij zijn zeer expres sief van kleur. Van de anderen sluit een figuur als Ru Jas zich af en toq aan bij Vincent van Gogh: in andere werken heeft hij neiging tot een zekere abstrac tie, al laat hij nimmer het verband met de natuur los. Chris en Lucila Engels zijn sterk expressionistisch in hun werk. Hun kleur heeft een zeer sterke span ning, met name die van Chris. Zij heb ben een groot gevoel voor de natuur lijke noblesse van tal van volkstypen. Gil Hagedoorn richtte in zijn eenvou dige gouaches zijn aandacht vooral op het felle licht en de laaiende atmosfeer van Willemstad. Uit de schilderijen van Charles Corsen spreekt gevoel zowel voor een decoratief lijnenspel als voor de boeiende zinnenweelde van de tro pische kleur. „De zwarte Madonna' van Charles Corsen, Curagaose schilders. AAR OOK „buitenlanders" hebben Curacao ontdekt. Zo zijn hier verte genwoordigd de Amsterdamse schilderes Frieda Hunziker, de Limburger Charles Ter gelegenheid van de eerste dag van uitgifte van de kinderpostzegels 1953 zul len bij de postzegelhandel zg eerste-dag- omslagen verkrijgbaar zijn. Indien men deze eerste-dag-omslagen, waarop geen andere zegels mogen zijn geplakt dan kinderzegels 1953, op 16 November a.s. aan het loket van het postkantoor ter piaatse afgeeft, zal de philatelistische dienst van PTT ze voorzien van een af druk van een speciaal stempel Wij ontvingen bericht, dat de CARE- crganisatie in Italië bezig is met het ne men van maatregelen voor hulp aan de slachtoffers van de overstroming in Ca- labr Zij zal haar pakketten met levens middelen en textiel.afleveren uit in Italië opges'agen voorraden Ook van Neder land'e zijde kan aan deze hulpactie wor den deelgenomen door storting op giro 5: 1679 van de CARE-mi sie in Den Haag. of door betaling per kas aan haar kan tooi Javastraat 14. GROTE LANDBOUW SCHUUR IN DEN BOMMEL VERBRAND Een grote landbouwschuur achter de bf.derij van de landbouwer D. Ras te D-.I Bommel is Zaterdag door brand ver- Woest, waarbij een groot deel van de in houd verleren ging en vier koeien de dood vonden. Een begin van brand in het aangebouwde woonhuis kon tijdig worden gebluft. Het Humanistisch Thuisfront heeft Za- teid--,iVödag zijn vijfjarig bestaan ge vierd met een bijeenkomst in het Ameri can-hotel te Amsterdam. Eyck en verder Dolf Henkes. Ik moet zeggen dat deze me het meest heeft ge daan, althans van deze groep. In zijn kleur spreekt zich een gevoel van drei ging uit, met name in het herhaalde gebruik van karmijnrood tegen donker groen. Zijn voorstelling wordt af en toe tot een spookverbeelding, met name waar hij cactussen schildert. Hij heeft in zijn werk een sterke spanning uitstekend gerealiseerd. Frieda Hunziker vertaalde haar indrukken van de Antillen in ab stracte kleursymphonieën van rood, blauw, olijfgroen, geel, blauw en zwart tegen wit. Het geeft haar werk iets zeer blijs en opens. Zij is gevoelig-sober van peinture en beter dan ik haar in tijden zag. Charles E.vck heeft blijkbaai vooral het betrekkelijk primitieve van deze zeer gemengde gemeenschap sterk ondergaan. Het zet zich hier en daar door ir, de vormgeving van zijn stuk ken. Ook hier een zeer sterke kleur- spanning. Toch maakt dit werk in ver gelijking tot wat ik reeds van hem kende soms een wat „gewilde" indruk op me. Rondweg meesterlijk echter Is het ontwerp voor een wandschildering in gouache op hardboard, een groot tweeluik van ettelijke vierkante me ters dat desondanks een eenheid is ge worden in de zuivere realisatie van es sentiële elementen in Curacao's leven. Deze gehele expositie heeft dus als zodanig haar kwaliteiten; zeker is het geen vergaarbak van dilettantisme ge worden. Ze was me een verademing in vergelijking tot de zeer middelmatige Deense en volkomen steriele Argentijn se abstracten, die ons gelijktijdig wor den voorgeschoteld. Het hart wil nu eenmaal ook wat. En dat komt bij een herkenbare voorstelling nog altijd beter aan zijn trekken dan bij de bloedeloze kunstmatigheid van de Parijse school. De rechtbank te Zutphen heeft tot vrijspraak beslist in een kwestie over het zogenaamde leewieken van een- dagskuikens. Enige tijd geleden heeft de kuikenbroeder R. uit Epe, die zich zelf bij de oolitie had aangegeven wegens dierenmishandeling, omdat hy een rechte.i ,j«e uitspraak wilde uit lokken, voor deze rechtbank terecht gestaan. De rechtbank heeft de ten laste gelegde dierenmishandeling niet bewezen geacht. De officier van Justitie zal echter in hoger beroep gaan. Het ligt name lijk in het voornemen een uitspraak van de Hoge Raad uit te lokken. Wanneer ook deze leewieken niet als dierenmishandeling kwalificeert bete kent dit voor de pluimveehouders in het gehele land een besparing van duizenden guldens. Immers gelee wiekte kuikens kan men in een om heining van betrekkelijk laag vlecht werk houden De pluimveehouders en broeders zien dan ook /net grote be langstelling de 1 eslissing van de Hoge Raad tegemoet. In New York zijn Zondagmiddag 13000 arbeiders in zuivelfabrieken en chauffeurs op melkauto's in staking gegaan om hun eisen inzake een loonsverhoging van 15 dollar per week en een 35-urige werk week kracht bij te zetten. Door de sta king worden 12 millioen mensen gedu peerd. Bij Koninklijk Besluit is ir P. Tiers ma, tot voor kort adjunct-zuivelconsu- lent in de provincie Zuid-Holland, per 1 September tot Rijkszuivelconsulent voor Noord-Holland benoemd. De heer Tiersma neemt de plaats in van ir C. Verschoor, die per die datum tot direc. teur van de Rijkszuivelschool te Bols- ward is benoemd. Als zoon van de directeur van de zui velfabriek „De Westerburgsloot" te Uitwellingga in Friesland is de heer Tiersma de belangstelling voor het zuivelwezen in het algemeen als het ware met de paplepel ingegoten. Nadat hij de HBS te Sneek had doorlopen, werd de studie aan de Landbouwhoge school te Wageningen begonnen, welke door de oorlog werd onderbroken. In het voorjaar van 1946 studeerde de heer Tiersma af, waarna hij vrij spoedig Maryland een jaar in Amerika te stu deren. Als werkend student heeft de heer Tiersma de kosten welke aan het volgen van colleges waren verbonden, bestreden. Na zijn terugkeer in het na jaar van 1947 werd de heer Tiersma verbonden aan het Rijkszuivelstation te Leiden om in het voorjaar van '48 te Wageningen als assistent te worden aangesteld, teneinde zich speciaal met de zuivelbereiding bezig te houden. In November 1949 maakte ir Tiersma deel uit van de Rijkszuivelvoorlichtings- dienst in Gelderland, waarbij hij de Rijkszuivelconsulent assisteerde, waar na in October 1951 een overplaatsing naar Gouda volgde om toen de functie (Van onze redacteur beeldende kunsten) VAN HET BRUISENDE Limburgse kunstleven dringt helaas nog te weinig tot de Hollanden door. Wie in Maastricht komt, ontdekt aller- wege de kostelijkste schilderijen van hedendaagse jongeren hier ken nen we nauwelijks iets anders dan de kunst van groten als Charles Eyck en Joep Nicolaas, alsmede het trieste schandaal om de nalatenschap van meester Henri Jonas. Het begint tijd te' worden, dat het Noorden zijn aandacht richt op wat daar gaande is en er een oprechte belangstelling voor toont. Misschien kan er een aansporing uitgaan van 't werk van de Maastrichtenaar Edmond Bellefroid, dat deze maand in het Amster dams Stedelijk Museum te zien is. Het is een nagekomen verjaarcadeau van Holland voor deze kunstenaar. Bellefroid werd namelijk op 3 Juli van dit jaar zestig. (Van een correspondent) „yROLIJKE GEVANGENISSEN" zijn beslist geen uitvinding van de operettelibrettist van „Die Fledermaus"; ze bestaan ook in werkelijk heid. Monte Carlo bijvoorbeeld bezit zo'n inrichting, die bovendien een ge schiedenis heeft, waarvoor in de strafpraktijk van de moderne tijd nauwe lijks een voorbeeld te vinden zou zijn. De gevangenis van Monaco moest eerst voor een speciaal geval gebouwd worden: het was het geval van Sebastiaan Piloretto, die in 1875 wegens moord ter dood veroordeeld was, waarna de regenrende vorst Charles III hem gratie verleend had. Het ge val is overigens in de literatuur voort blijven leven: Guy de Maupassant heeft de geschiedenis verteld van de man, die zijn vrouw vermoord had en daarvoor met zijn leven moest boeten, hetgeen echter niet mogelijk was, omdat het land nóch een guillotine, nóch een beul bezat. Prins Charles knoopte onderhandelingen met Frankrijk aan, om een scherprechter met een valbijl te lenen. In Parijs werd over dit verzoek lang beraadslaagd. Tenslotte deed men de vorst een kostenbegroting toekomen, die nogal ge peperd bleek: 16.000 francs (van de toenmalige waarde!) zou de executie moeten kosten. Zoveel was deze moordenaar de Monegaskische justitie toch niet waard. Men deed een tweede poging in Rome, waarschijnlijk omdat men aannam, dat een koninklijke regering tegenover een vorstelijke eer der tegemoetkomend zou blijken dan die van de Franse republiek. De Ro meinen deden het werkelijk goedkoper en vroegen „slechts" 12.000 francs. Maar ook dit was de Monegasken te duur; ze hadden er een nieuwe be lasting voor moeten heffen en iedere bewoner van het vorstendom had twee francs moeten betalen, alleen om de vrouwenmoordenaar zijn ge rechte straf te doen ondergaan! van adjunct-Rijkszuivelconsulent ln Zuid-Holland te vervullen. In aanslui ting op die periode volgde de jongste benoeming. Ir Tiersma, die thans 36 jaar is, hield zich in Gelderland speciaal bezig met de melkwinning en de veeverzorging en daarnaast in Zuid-Holland met de bereiding van vette boerenkaas. Voor Noord-Holland wacht de heer Tiersma een belangrijke taak. welke hoofdzake lijk bestaat uit het onderhouden van een nauw contact met de zuivelindus trie, de regeling vor de vakschool voor zuivelbereiders, alsmede de plaats, die hij zal innemen in de commissie voor benoeming. ZO GEBEURDE het dus, dat de regerende vorst gratie verleende er. de ioodstral veranderde in levenslange gevangenis straf. Dit was gemakkelij ker gezegd dan gedaan, want, zoals reeds gezegd, er was in heel Monaco geen gevangenis. Er werd dus een arrestantenhuis gebouwd, dat gewoonlijk de „gevangenis van de ver liefden" genoemd wordt, waaruit wei blijkt, dat het niet zo erg kan zijn. In derdaad is deze rnerkwaar- ige strafinstelling omge ven door bosjes en bloem perken, met slingerende paadjes in de schaduw van geurende bomen. Dit is een geliefkoosd rendez vous voor verliefde paar tjes, waardoor de gevan genis aan zijn romantische naam gekomen is. Twaalf cellen bevat de gevangenis, die uitzien op een van de mooiste pano rama's ter wereld. Nooit verblijven er meer dan vier gevangenen in dit etablissement. Ze zijn meestal 's morgens bezig met het opruimen en schoonhouden van het ge bouw, onder de ogen van Aile cellen hebben uit zicht op de zee. Wat kan een veroordeelde meer wensen? DE MOORDENAAR Pilo- rette, voor wie de in richting speciaal gebouwd was, leefde nog twintig jaar in het vorstendom: hij mocht uitgaan en iede re dag roulette spelen, maar s avonds moest hij thuiskomen en in zijn met rozen omrankte cachot gaan slapen. Dat was zo gekomen; het eerste halve jaar na de gratieverlening ging alles volgens voorschrift, maar toen vond de vorst. een toegeeflijke bewaker, dat het loon voor de be- Dan volgt het middageten waker een te grote belas- en daarna de siësta en een ting was voor de s taats- wandeling van een uur. kas. De functie werd dus opgeheven, de bewaker ontslagen en de gevange ne meegedeeld, dat hij zichzelf maar moest be waken. In stilte hoopte men, dat hij zou vluchten, waar mee de kwestie zich tot tevredenheid van alle be trokkenen zou hebben op gelost. Maar de moorde naar deed de overheid dit genoegen niet; ook niet, >en men hem op zekere dag geen eten meer op diende. Hij eiste uitdruk kelijk zijn maaltijden en nam Voor het gemak iede re dag deel aan de mid dag- en avondmaaltijd van de bedienden in het vor stelijke paleis. Daarna begaf hij zich naar de stad om te spelen en als hij gewonnen had, veroorloofde hij zich in een goed restaurant een voortreffelijk diner. Dan keerde hij terug naar huis, dat wil zeggen naar zijn cel, die hij zorgvuldig van binnen afsloot. Tenslotte vond men deze toestand onhoud baar en men trachtte de onnutte gast kwijt te ra ken. Toen men ae moor denaar verzocht het Mone gaskische gebied te verla ten, verklaarde hij slechts: „Wat moet er dan van mij terechtkomen? Ik heb geen middelen van bestaan. Ik heb geen familie, ik was ter dood veroordeeld. U hebt mij niet terechtge steld en ik heb er geen bezwaar tegen gemaakt. U hebt mij gratie verleend en mij een bewaker ge geven, daarna hebt u hem weer weggenomen en ik heb er weer niets tegen gezegd. Ik zit mijn straf nauwgezet uit en daarom blijf ik waar ik ben". Het eind van het liedje was, volgens Maupassant, die Pilorette goed gekend heeft, dat men de veroor deelde een pensioen van 600 francs moest geven, opdat hij in het buiten land kon wonen. En zo raakte Monaco zijn enige strafgevangene kwijt. Dat was de zogenaamde goede oude tijd sindsdien is de levensstandaard geste gen en ook de criminali teit, zodat de gevangenis tenslotte toch niet voor niets gebouwd is. gELLEFROIDS talent werd al vroeg ontdekt. Zijn eerste tekenlessen kreeg hij toen hij veertien jaar oud was. De schilder Graafland leidde hem op, maar pas onder invloed van kunstenaars als Henri Jonas ontwik kelde hij zich tot wat hij in wezen was: expressionist. Hij staat in dezen dus naast Noordelijke schilders als Herman Kruyder en Hendrik Chabot. Is hiermee de verv/antschap van Bellefroid getypeerd de naam van een Permeke zou men in dit verband ook nog kunnen noemen tegelijk is daarmee het persoonlijke element van zijn kunst afgebakend. Want Belle froid mist het getourmenteerde van Kruyders angstvisioenen. Hij mist ook de verbittering van Chabot om de ver wording van de mens en zijn samen leving en diens huivering om het dreigende en schrikwekkende in de natuur. Bellefroid put zijn bezieling uit twee bronnen; in het begin van zijn loopbaan is het vooral een sterke religieuze aan drift, naderhand ook een grote sociale bewogenheid. Maar nergens krijgt zijn werk de kracht van een schreeuw of een fel protest. Er kan eerder worden gesproken van een stille, diepe smart om gewonde menselijkheid. [)EZE innerlijke ontwikkeling uii zich in het karakter van zijn werk. De schilder begint met een reeks van in donkere tonen geschilderde doeken, waarvan vele het lijden van Jezus tot onderwerp hebben, en met zwaar op gezette tekeningen, waarin vegen dun ne waterverf een vleug van kleur brengen. Er is soms een heftige dra matiek in deze stukken met hun sterk getordeerde figuren. Aan de curven van het gekruisigde lichaam in één zijner tekeningen kan men de smar ten haast lijfelijk ondergaan. Daar lijkt de aandrift eerder menselijk dan religieus. Maar er komt een langzame verstilling in dit werk. Het wordt minder heftig in zijn uitingen de innerlijke bewogenhed wordt er eer der de grondtoon van. Tegelijkertijd komt er meer oog voor het mysterie, dat in een stille verwondering wordt ondergaan. Een tekenend voorbeeld is het in 1950 ontstane Laatste Avondmaal, dat hier wordt gereproduceerd. Hierin is Christus niet meer de gefolterde, maar de stille, in zichzelf gekeerde mysti cus, die over de onthutste leerlingen en over de toeschouwer heen in he melse verten staart. Als hij dit doek schildert, is er ook in zijn kleur veel veranderd. De som bere tonigheid is verdwenen. Een pe riode van een vrij sterk coloriet, dat niet altijd geheel vrij van een zekere zoetigheid kan worden genoemd, is gevolgd. Het wordt poëtisch zonder aan kracht te winnen; de geladen ly riek van een Kruyder wordt nergens bereikt. JN HET laatste werk is een nieuw evenwicht bereikt. De kleur is meer verstild. Zo in dit Laatste Avondmaal: de Christus staat er in een prachtig blank wit, de leerlingen verschijnen in eén wat voorzichtig groen, blauw en grijs. De poëzie van deze kleur mag stiller zijn, maar er is winst aan expressiviteit. In een Graflegging is er een sterk bewogen dramatiek, in het schilderij Korea, vijf als op een hoop geworpen, ineengedoken figu ren, de stille smart om het leed van de machteloze, zwaar getroffen mede mens. In enkele prachtige landschappen Zaterdagavond werd in gebouw „Waakt en Bidt" een bijeenkomst ge houden voor de Ring Alkmaar van de Christen Jonge Vrouwen Federatie. De avond stond onder leiding van de Ring. presidente mej. Huibers van Broek op Langendijk. Zij behandelde naar aan leiding van Jac. 4 13 - 17 de uitdruk king „Deo Volente". Wij mensen, aldus spreekster, zijn altijd geneigd de leiding van ons leven in eigen hand te nemen en zelf te bepalen wat er gebeuren moet Wij voelen er niet voor om de re! e uit handen te geven. Ons leven is echter in Gods hand. Daarom zal het steeds strijd kosten zich over te geven aan de leiding Gods, die men zo vaak niet be grijpt. De dagsluiting werd verzorgd door mej. Barneveld. De Ringpresidente, die wegens druk ke werkzaamheden, haar functie moest neerleggen, werd hierna dank gebracht voor het vele werk, dat zij voor deze jongerenorganisatie heeft verricht on voor ondervonden geestelijke steun. Als bïïjk van waardering werd haar een boekwerk aangeboden. GESLAAGD Zaterdag slaagde onze stadgenoot, de heer A. v. 't Laar, aan de gemeente universiteit te Amsterdam voor het doc toraal examen Geneeskunde. Ik ben blij dat men in Holland Trouw aan een gezinsweek doet, Want wat is 't gezin, m'n vrinden, Toch een onvolprezen goed. Wat is er op aarde mooier Dan een goed en eigen thuis, Waar de band heerst van de liefde, Ondanks tegenspoed en kruis. Heus, men hoeft niet te verlangen Naar een pracht interieur, Het zijn vaak de kleine dingen Die aan 't leven geven fleur, 'n Schilderijtje, 'n aardig vaasje, 'n Schemerlampje aan de wand, Kijll, dat maakt het huis gezellig Naar oudvaderlandse trant. En nu denk ik onwillekeurig Aan de rampslachtoffers, die Van all' luxe zijn verstoken, Ondanks al hun energie. 'k Weet dat veel aan hen vergoed [wordt, Maargeen luxe is daar bij, En toch maken juist DIE dingen, 'k Schreef het reeds de Imensen blij. Daarom valt het toe te juichen Dat men ook in onze stad Daaraan aandacht heeft geschonken, Voor die mensen gaat op pad. Dames, kijkt u deze avond Rustig eens uw kamer rond, Of ge soms niet iets kunt missen Van uw eigen plekje grond. Juist in de gezinsweek lijkt het Mij de beste tijd daarvoor, Het gezinsbesef dringt nu toch Juist het beste tot u door. Wilt u het nu NIET vergeten! 'k Weet, het raakt gauw in de [slof, Laat deez" actie glansrijk slagen En niet worden tot een sof! JABSON. komt de kleur tot zingen. Daar is een zuivere lyriek voelbaar, waarin Lim burgs zinderende hoogzomer een prachtige klank krijgt. Er is een ster ke spanning, die echter nergens, als bij Chabot, tot dreiging wordt. Zo spreekt uit dit werk een mens tot ons die, anders van aard dan de Noordelijke expressionisten, het tegen deze zeker uithoudt, ook in zijn boei ende grafiek. Het is een reden tot grote vreugde, dat Noord-Nederland thans de kans wordt geboden, met deze schilder kennis te maken. Tege lijkertijd kan men hem dan van een andere kant leren kennen. Hij is na melijk ook ontwerper voor de aarde werkfabriek Mosa te Maastricht. In zijn vormgeving is hij sterk beperkt door het machinale productieproces. Niettemin slaagde hij er in servies goed van grote adeldom te vervaar digen. Het is verheugend, dat de Mosa de productie ervan en dus de strop... heeft aangedurfd. Niet elke fabriek heeft een zo groot cultu reel verantwoordeljjkheidssbesef „Laatste Avondmaal", een fraai voorbeeld van het mystieke expres sionisme van de Limburgse schilder Edm. Bellefroid. Directie: J. BIJLSMA en C. KRAK Hoofdredacteur: h. m. koemans Redactie: Achterdam 18, Tel. 5541 advertenties en ABONNEMENTEN: Voordam 11 - Tel. 3320 Postgiro 187294 (Van onze pa NEDERLAND HEEFT zich to de Europese integratie betreft, aan de groeiende, nieuwe Tweede Kamer hechtte reeds aan het verdrag der Europese daarmede het eerste pariemei liet plan-Schuman overging; 1 een internationale agrarische g van een Europese economiscl een politieke eenheid. En het ratificatie van de Europese De is gisteren begonnen met ontwerp tot goedkeuring van voldoende belang er enige aan Nederland namelijk zware vi omdat wij ons bewust zijn, dat in de ontwikkeling van een eventuele aggressor uit het Ooi BIJ HET E.D.G.-VERDRAG be ten Nederland, België, Luxemt Frankrijk, Italië en West-Duitslanc het in het leven roepen van een opees leger", met de bedoeling Westduitse mankracht in te sch len in de Westerse defensie, zonder weer een zelfstandig, nationaal I leger met een eigen generale staf staat. Het goedkeurings-wetsontwerp dit op 27 Mei 1952 in Parijs ondi kende verdrag werd op 31 Januari bij de Tweede Kamer ingediend, duurde tot 12 Juni jl. voordat Voorlopig Verdrag van de comm van voorbereiding verscheen. Da ging het van een leien dakje: t Juli reeds kwam de Memorie van woord uit en na een debat, dat duurde, gaf de Tweede Kamer o Juli jl. met 75 tegen 11 stemmen fiat aan het goedkeuringsontwerp bij de Grondwet vereiste meerdei van twee derden werd dus ruim haald. Tegen stemden alleen de 1 S.G.P.-ers, de beide K.N.P.-ers, de communisten en prof. Gerbrandy de A.R.P. Aangenomen mag worden, dat de Eerste Kamer het desbetreff wetsontwerp met een aanzien meerderheid zai aanvaarden. Maar dat zij ruimschoots de tijd zal ne om er haar mening en over de De Russische minister van Ha A. Mikoyan, heeft zich in een voor handelsfunctionarissen allen afkerig getoond van de invoering kapitalistische organisatie- en v methoden in zijn land. Toegegeven worden, zo zei hij. dat de kapit; sche handel ook enkele kwalit heeft, welke hier moeten worder studeerd. Als gevolg der concu tie en de moeilijkheden bij het trekken van afnemers hebben de tenlanders vrij goede methoden wikkeld voor de organisatie var handel. Voorzover deze van nut nen zijn, zal de Sovjet-Unie ze volgen. Mikoyan sprak ook over publi en advertenties. Hij drong er b industrie op aan, op grote scha; gaan adverteren, teneinde de afnf voor te lichten en op te voeden. Droog weer, weinig wind mist zijn de meest kenmerken verschijnselen van de Octobi maand geweest, waarvan aan l rustige karakter een einde is komen. De wind begon afgelop nacht al toe te nemen, naarmi de depressie-activiteit bov Engeland zich over de Noord: uitbreidde. Boven een deel v de Oceaan en langs de kust v Schotland komt de eerste her f storm voor. De kans op neersl is nu aanmerkelijk groter gewi den Het mooie weer, waarv wij tegen de verwachting in I afgelopen weekend nog zo ru konden profile? en is uitstel t executie geweest, la hef zichf de haven zal de zeer droge Oc bermaand stranden, daar er een stormachtige wind ook keie millimeters regen zijn te r wachten. Verwachting tot morgenavond TIJDELIJK RÉGEN Veel bewolking met tijdelijk rt maar later op de dag vanuit Westen opklaringen Mat.ge i de kust i.i en dan krachtige aanvankelijk tussen Zuid Oost Zuid, later draaiend naar Wes ke richtingpn. Iets lagere mie tempera*".'pi- WOensriaq: Zon on 7.27. onder 1 Maan op 27 17. onder 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 8