Moderne en klassieke paardans favoriet Niet blind voor er mee verbonden gevaren doch slechts weinig principiële afwijzing r Met VELPON zie je er geen barst van "Vraag ot Waardevol middel om met andere sexe in contact te komen Paardans is prikkelend en daarom zondig Rustige paardans is een sociaal nuttige sport" DE VERGETEN CATEGORIE AAN HET WOORD Semi-moderne dans, maar geen lenigheids-show" Swingen moeilijk en mooi mits men gevoel voor rhythme heeft Het is alles menselijk Wenselijk onderdeel van de opvoeding Pim, Pam Pom en de wonderlamp Moderne dans:primitieve oerwoud-neigingen Bij dansen geen alcohol En nu de volgende kwestie üE[0VIT0L&s«^^<«s>^HI Tussen Amsterdam en fdoor F. DE SINCLAIR) Parijs mm vara* Luister eens naar Radioprogramma DONDERDAG S NOVEMBER 1953 DE KLEINSTE kinderen geven antwoord op deze vraag: zodra ze muziek horen, maken ze rhythmi- tche bewegingen op moeders arm een kleuter, die blij is, huppelt en danst over de weg en neuriet er een liedje bij: hij schept een individueel menuet en componeert de melodie, die er bij past. Ook de natuurvolkeren kennen deze spontane uitingen van vreugde en niet alleen deze: ook droefheid en godsdienstige verrukking worden in gebaar en klank geuit. Vaak heeft zich dit verschijnsel ontwik keld tot een stijlvol cere monieel conventionele I bewegingen, elk met een symbolische betekenis, dienen te worden uitge voerd in overeenstemming met de gevoelens, die een vorm vragen. De dans is dan niet meer een per soonlijke uiting in een eigen gestalte, ze is niet, naar het woord van Kloos, de meest individuele expressie voor de meest individuele emotie, ze is geworden tot de gemeenschappelijke openbaring van een col lectieve aandoening in een reeks van aangeleerde bewegingen, die werden geschapen door suggestieve, als „ingewijden" of als „kunstenaars" vereerde per sonen. Er ontstaan op deze wijze twee soorten van dans: de individuele, spontaan en intuïtief gescha pen en niet bestemd om door anderen te worden nagebootst en de collectieve, gewoonlijk uit de indi viduele ontwikkeld, van generatie tot generatie over- PERST DE getuigenis van een H.B.S.- meisje, dat de paardans in zijn te genwoordige vorm positief verwerpt. Op de vraag of iedere jongen of neisje moet leren dansen, meen ik een ontkennend antwoord te moeten ge ven. Het is met de dans gegaan als met zovele dingen: in oorsprong waren ze jgoed en mooi, maar door de zonde der Enensen is dit mooie er gedeeltelijk of tgeheel afgegaan. Vroeger diende de dans om uiting te geven aan vreugde. Bij sommige mensen is dit nog steeas de bedoeling van de dans, maar bij an deren heeft de dans slechts tot doel lkaars zinnen te prikkelen. Tegen een reugde-dans is natuurlijk geen enkel bezwaar, maar het is heel moeilijk de sfeer te bepalen, waarin men danst. Wanneer men nu eenmaal dansen kan, zal men er eerder toe verleid kunnen I worden, zich in een omgeving, waar men niet hoort, te begeven. I Verder vraagt u, aan wélke dans ik de voorkeur geef. Uit het voorafgaan de blijkt nu wel, dat ik een voor standster van de volksdans en een te genstandster van de paardans ben, daar over het algemeen het doel van een volksdans is, uiting te geven aan Rijn vreugde. Wat betreft de vraag: klassieke of moderne dans, is mijn antwoord: geen van beide. Alleen wil ik er dit nog wel aan toevoegen, dat men bij het zien van een klassieke dans nog wel eens kan zeggen: dat is mooi om te zien; men zal er echter niet over den ken om dit van een moderne dans te zeggen. Als conclusie zou ik willen geven: Omdat in de dans een grote verleiding schuilt, ben ik van oordeel, dat het beter is, dat we niet leren dan sen. Wij moeten tenslotte als Christe nen de zonde mijden en haar met op zoeken. Voor wie namelijk de brede weg bewandelt, is het heel moeilijk de smalle weer terug te vinden. En deze weg zullen we in ieder geval moeten gaan, willen we niet alleen een Chris ten genoemd kunnen worden, maar in derdaad ook een Christen zijn. CORRIE VERMEULEN, HBS AV, Straatweg H. 146, Alkmaar. gedragen, gestyleerd in de loop der tijden en gewor den tot een handeling met een bepaald, door allen herkend karakter. De eerste soort vindt men overal, waar een individu zijn aandoeningen in eigen rhyth- mische bewegingen uit, vooral bij kinderen en primi tieve volkeren; gewoonlijk niet bij de „beschaafde volkeren, voor wie „beschaving" immers juist be tekent de beheersing van directe uitingen en het verbergen van emoties vandaar de veroordeling van de psychose, die los kan breken bij wilde negermuziek. De tweede soort is tot een hoge graad van ontwikkeling gebracht bij de religieuze dansen van natuurvolke ren en in het algemeen bij de volksdansen, die ook in ons land bekend geworden zijn door het optreden van Bretonse, Schotse en andere groepen en die, vooral door de jeugdbeweging, regelmatig werden en worden gepropageerd als aanvulling en vervanging van een derde soort van dansen, die zich, vooral in het Westen geleidelijk hebben ontwikkeld: de dan sen van twee mensen, gewoonlijk een man en een vrouw, zelden individueel geschapen, al zijn persoon lijke variaties mogelijk en met geen ander verlangen dan zich op een aangeleerde wijze te bewegen, in overeenstemming met de aard en het rhythme van muziek. Het is interessant, te weten, hoe de vergeten categorie over dit dansen denkt. PEN KLASSEGENOOT van Corrie denkt er anders over, al stelt ook bij de volksdans hoog. Na het nieuwe probleem van de week gelezen te hebben, greep ik meteen maar naar mijn pen om ook mijn me ning hieromtrent eens kenbaar te ma ken. Laat ik dan van wal steken met te vertellen, dat ik een voorstander van het dansen ben en wel, omdat mijns inziens het dansen een onderdeel van je opvoeding is. Wanneer men la ter een uitnodiging voor een feestje krijgt (ik denk hierbij niet aan een grote fuif, maar aan iets intiems) en niet zou kunnen dansen, dan heb ik zo'n idee, dat men zich daar niet erg op zijn gemak zou voelen. Ik kan me werkelijk niet voorstellen, dat iemand kan zeggen: „Ik verfoei het dansen, omdat het sexuele gevoelens opwekt, en dit in strijd is met mijn godsdienstige opvattingen". Neen. dan voel ik persoonlijk meer voor degene die over het dansen zegt: „Ik beschouw het als een sport" Deze twee uitspra ken vormen echter wel de uitersten. Het merendeel zal dan ook dansen, om dat het dit voelt als een soort ontspan ning en ook, omdat ze graag in nau wer contact met een meisje willen tre den. Over de vraag: „wat voor dans moet het wezen", wil ik kort zijn Ik vind, dat de rustige klassieke paar dans de voorkeur verdient. Dat moder ne geswing en „ge-bebop is uit den boze en heeft niets meer met „dan sen" te maken. Over het algemeen kan men zeggen, dat de dans samenhangt met de soort muziek en met de wijze, waarop deze muziek voortgebracht wordt. Is de mu ziek nu erg wild, dan zijn er mensen, die zichzelf niet meer kunnen houden en losbreken uit de ban, waarin ze meenstentijds leven. (Denk maar eens aan het optreden van Hampton in het Concertgebouw). Men moet het de „categorie van de wilde dansers" ech ter niet al te kwalijk nemen, dat ze zich op deze manier uiten en maar denken: „Och ze zijn er vatbaar voor". De volksdans juich ik van harte toe en ik geloof toch wel, dat daartegen niemand bezwaar behoeft te hebben. Het enige contact tussen jongen en meis je bestaat in het elkaar een hand of hoogstens af en toe een arm geven. De uitdrukking „sexuele gevoelens op wekken" is, indien daar bij het dan sen sprake van mocht zijn, hier toch zeker niet op haar plaats. Ik wil dan nu besluiten met te zeg gen: „Vergeten categorie" leert dansen als ge het nog niet kunt, maar waakt er voor, dat het werkelijk dansen blijft. BRAM VERMAAS, Stationsweg 45, Alkmaar, RHBS Va. fENSLOTTE een gymnasiast, die een deel van de moderne dansen aan vaardt. Inderdaad is de kwestie van het le ren dansen veel eenvoudiger dan van het toepassen van atoomenergie;-- -aan- dit nieuwe probleem kun je zo weinig argumenten toevoegen, dat het eigen lijk al met een „ja" of „nee" afgedaan kan worden. Ik vind, dat het leren dansen zo niet verplicht, dan toch zeker wenselijk ge acht moet worden. Het enige bezwaar, dat men hiertegen zou kunnen hebben, berust op godsdienstige overtuigingen, maar ik zie in het dansen volstrekt geen laken van religieuze principes. Als je jong bent, gevoel je niet di. reet de behoefte aan de dans, al zou je dat bij de moderne „Jazz-festivals" niet direct zeggen, maar ik vermoed, dat, hoe ouder je wordt, .hoe sterker je het gemis ervan begint té voelen, voor al als je ziet, dat je als enig muur bloempje op je stoel blijft kleven, ter wijl de overige paren zich amuseren op de melodieuze- of meeslepende muziek van de band. Een volksdans op zichzelf kan heel gezellig zijn, maar voldoet mij op den duur toch niet. Een paardans is wat sfeervoller en bovendien intiemer. Daarom zoek ik mijn heil liever in de ze laatste. Wanneer je echter de voor keur geeft aan de volksdansen, dan vind ik het gewoon, als je ook de paar- dansen leert, wat ook meestal wel het geval is, aangezien je met volksdansen weinig uitricht op een bal. Dan rest nog de vraag, of van de paardans de klassieke of de moderne gekozen moet worden. Waar de schei ding tussen deze twee ligt, kan niet precies gezegd worden; daarom zou ik de seml-moderne er graag tussen ge plaatst zien, waarin dan de foxtrot, Engelse wals en nog enige andere een plaats moeten vinden. Deze dansen immers vormen als het ware een overgang tussen klassiek en modern, omdat zij, als zijnde hoogte punten tijdens de oudere generatie, toch hun plaats in de danszaal hebben behouden in tegenstelling tot dansen als de naar onze ideeën ouderwetse St, Bernhardswals. De oorzaak hiervan is wel, dat deze langzame dansen niet meer passen bij de moderne tijd, waar alles „vlug, vlug" gedaan moet worden, zodat ze verschoven zijn naar het klassieke onderdeel. Als moderne dansen kun je dan rekenen de samba en alles wat nog verder overhelt naar het karakter van „Wie is de lenigste, wie kan de gekste capriolen met zijn partner ma ken?" Veel waardering kan ik voor deze overdreven show-manifestaties helaas niet vinden. Als ik dus alles nog eens overzie, dan merk ik, dat van de paardansen vooral die ik als semi- modern heb geklassificeerd, mijn voor keur genieten. HANS KAPER, Kennemerstraat- ,.weg.J.53,.-Alkmaar.. J)AN EEN serie citaten uit andere brieven. F. AR'OEK„De paardans verdient naar mijn mening de voorkeur boven de volksdans. Dat de paardans meer populair is dan de volksdans, is vol gens mij aan het volgende toe te schrijven le. Dat vooral de jeugd uit de ste den de geschiedenis van de volksdan sen niet kent, ook niet de juiste sfeer kan vinden, waarin de volksdans moet worden gedanst en het volksdansen dientengevolge veelal een onbegrijpe lijk gehos en gespring vindt. 2e. Dat de jeugd natuurlijk de mo derne muziek boven de ouderwetse verkiest en daarom liever danst op de maat van een foxtrott, dan op die van de een of andere volksdans. 3e. Dat de jeugd en daarbij vooral diegenen van de leeftijd van ongeveer 17 jaar en ouder, meer romantiek en schoonheid zal vinden in een moderne paardans, dan is een oude volksdans", Ook het swingen wordt verdedigd, mits. „Dan is er van de moderne dansen één, die erg slecht behandeld wordt, nl. het swingen. Ik kanhierover met een korte uiteenzetting volstaan. Echt swingen is moeilijk en mooi, het eist een zeer ontwikkeld gevoel voor rhyth me en een volkomen beheersing van de bewegingen. Het swingen echter, zoals velen het doen, dat bestaat uit het schoppen en slaan in alle richtin gen en het uitstoten van verschrikke lijke kreten, is afgrijselijk (vooral, wanneer desbetreffende jonge mensen geen enkel gevoel voor rhythme be zitten JAN BALDER: „Sommige dansscho len beweren, dat het een gebrek is aan je opvoeding, als je niet kunt dansen, maar dat hangt er maar van af, hoe je opvoeding gericht is. In onze kringen bijv. danst men niet waarom zou ik het dan leren? Komt men echter uit een milieu, waar dan sen heel gewoon is, dan kan ik me voorstellen, dat het als een gebrek wordt gevoeld, als men de danskunst niet machtig is. Tot zover over leren dansen. Maar nu de dans zelf: is deze verwerpelijk, aanbevelenswaardig of wat dan ook? Misschien zijn er inzenders die de dans verwerpen, omdat de sexuele ge voelens aangewakkerd worden. Ik heb geen ervaring, maar het is heel goed mogelijk, dat dit juist is. (Eén van mijn makkers, die wel ervaring heeft, zei dezer dagen nog, dat je wel eens verder denkt, als je met een aardig meisje in je armen over de dansvloer zwiert!). Goed, maar wat dan nog Is het misschien iets anders, dan wan neer je met z'n beiden door een of ander „scharrellaantje" lóópt? Is het wat anders, dan wanneer je met de hele klas achter een tennisballetje aanholt, louter en alleen, omdat de meisjes ook meedoen? Is het wat an ders, dan dat je iedere keer weer over je schouder kijkt, als een meisje met een aardig gezichtje je voorbij fietst? Ik geloof niet, dat er in principe enig verschil is. Het is alles menselijk en natuurlijk. Als je hierom de dans ver werpt, dan zou je eigenlijk ook het huwelijk moeten afkeuren.... Inderdaad zijn er dancings, waar het meer om deze dingen, dan om de dans gaat, en dan nog wel een tikkeltje erger ook. Dit is ook niet goed te keu ren. Ook is het waar, dat men, als men wel kan dansen, meer in de ver leiding is zulke gelegenheden te bezoe ken, dan wanneer men de kunst niet machtig is, maar ook is het waar, dat dergelijke dancings in ons Noord-Hol land, gelukkig, niet veel voorkomen". HANS REINDERS: „Afgezien van het feit, dat het vaak een heel onaan gename gewaarwording kan zijn, om aan de kant te moeten blijven zitten om de eenvoudige reden dat men niet mee kan doen, mist men, wanneer men 'dis danskunst niet machtig is, 'iets, wat een onderdeel is van het werkelijke leven. Dit klinkt waarschijnlijk een beetje diepzinnig, maar we moeten het toch goed onder ogen zien. Op de dans vloer leert men ongedwongen om te gaan met leden van de andere sexe. Aan de kant van de dansvloer leert men dat niet. Dansen kan een zeer grote invloed uitoefenen op goede ma. nieren en voorkomendheid. Daarom is het, zo niet noodzakelijk, dan toch zeer gewenst dat de jeugd leert dansen; goed leert dansen. Ik leg hier opzette lijk de nadruk op het woordje „goed", omdat de danslessen mijns inziens al-, leen dan waarde hebben, wanneer men er correct leert dansen. Datgene wat men pleegt aan te duiden onder de 16'i „ïit'b je je tong veimiai. uci - haalde Moeder, Ali strak aanziend:. Maar deze kon van schrik geen woord uitbrengen. Maar nu raakte het ge duld van Moeder Woeffie uitgeput. Ze pakte Ali beet en schudde hem eens flink heen en weer. Pom, die vrese lijk medelijden kreeg met Ali, wenste maar dat hij alles zou vertellen en.... plotseling kon Ali spreken„Houdt op mevrouw", riep hij. „Ali alles verrrtel- len zal.... als U mij laten los". „Goed, ik zal je los laten", zei Moeder, „maar wee je gebeente als jij niet de waar heid verteltEn toen kwam het hele verhaal los. Van de wonderlamp van de emirdie per ongeluk tijdens de schoonmaak was weggegooid. Hoe de lamp tereciiLik wam bij een vod J en- koopman, die hem weer verkocht had aan mevrouw Babbelgraag. Hoe zij op haar beurt de lamp cadeau gaf aan Pim, omdat de fluit die oorspronkelijk voor hem bedoeld as, helemaal geen geluid gaf. En Ali vertelde verder, hoe Pim ontdekt had, dat als je de lamp opwreef er dan een gedienstige geest te voorschijn kwam, die al je wensen vervulde.... „U hebt mij zelf opgeroepen, mevrrouw", zei Ali. „Toen U de lamp ging oppoetsen. Weet U dat nog?" Nadenkend nam Moeder Woef fie de wonderlamp in haar handen. „En ik dacht nog wel, dat het een ouderwets olielampje was", zei ze. „Net zoals mijn grootmoeder vroeger had". benaming „swing", is naar mijn me ning geen dansen, maar een uitleving van oerinstincten. Danslessen behoren daarom tot de opvoeding. In de hui dige maatschappij wordt min of meer stilzwijgend van iedereen verwacht dat hij of zij kan dansen". W. KOOIMAN: „Deze keer de vraag of ieder jongmens, meisje of jongen, moet leren dansen en welk soort dans dan de voorkeur verdient. Wel, ik zou willen beginnen te zeggen dat dansen in welke vorm ook een van de manie ren is tot het aankweken van gemeen schapszin en tot verkenning der beide sexen". „Er schuilt hierin ook echter een gevaar, de dans ontaardt n.l. nogal eens tot allerlei vreemde gedragingen. De mensen die mij kennen, weten dat ik geen voorstander ben van de mo derne dans en dat ik daartegen .og, eens vaak ageer. Het dansen, dat w tegenwoordig dansen noemen, is immers geen dansen meer, het is een zich op onaesthetische wijze voortbewegen, op akelig krijsende muziek, waarvan het rhythme doet denken aan dat der woeste dansen van de primitieve volks stammen en dat opwekt tot allerlei spring- en draaibewegingen. Deze dans uitgevoerd in een gelegenheid waar men ook nog af en toe eens een „lek ker" borreltje kan drinken is sterk in trek en neeft naar mijn inzicht al leen maar afbrekende opvoedkundige waarde. Anders is het met de volks dans, dit toch is een meer zuivere uiting van het 'gemeenschappelijk uitvoeren van een spel in dansvorm, er worden aardige liederen gezongen en men krijgt de indruk, dat zij, die meedoen de wer kelijke vreugde beleven, die de dans kan geven Anders is het ook gesteld met de klassieke paar-dans, daaronder dan te verstaan de paar-dans zonder oerwoudneigingen als gespring en ge klap. BRAM BEEK uit Schoorl schrijft een vurige oproep aan de ouders van de vergeten categorie om hun kinderen te laten dansen, maar hij keert zich met hen „tegen gelegenheden, waar alcohol en lichtekooien een greep doen op het moreel van de kinderen". Zijn artikel is te lang geworden om het te plaatsen. Dat is ook het geval met de inzending van GERRIT DE BOER uit Den Helder, die alleen het dansen wil toelaten bij speciale gelegenheden als een soort van ontspanning; ook hij zoekt naar de mo tieven, die de mensen naar de dans vloer brengen en verwerpt er een groot aantal. Wij kunnen, ook naar aanleiding van de overige brieven, tot de conclusie ko men, dat een klein deel van de moderne categorie de paardans verwerpt, ge woonlijk op godsdienstige gronden, dat een ander klein deel voor de volksdans maar weinig voelt, dat de meesten beide soorten aanvaarden, maar de paardans de voorkeur geeft, sommigen in de uiterst moderne, andere in de klas sieke vorm en een enkele in een semi- moderne gestalte. Gewoonlijk waardeert men de dans als een gemeenschappelijke uiting van vreugde en als een middel tot contact met en verkenning van de andere sexe, al is men niet blind voor de zinneprikkeling, die ze tengevolge kan hebben. Vooral op grond hiervan wordt het regelmatige bezoek van zwoele, door alcohol, tabak en overver hitting ontaarde dancings geschuwd en afgeraden. EEN NIEUW probleem vraagt onze aandacht: Twee of drie onvoldoenden zijn vaak oorzaak van het feit, dat' iemand blijft zitten. Hij of zij moet dan doubleren en alle vakken herhalen, ook die, waarvoor men goede cijfers had. Is dat te verdedigen? Zo neen, wat moet er dan gebeuren? Brieven uiterlijk Maandagmiddag zenden aan D. L. Daalder, Komlaan 8, Bergen (N.-H.). WONDEN GENEZEN SNELLER MET (Advertentie, Ing. Med.) 20) Dan dit: „Nog een kopje koffie?" „Nee, dank u". „Wat anders?" „Niets". „Een sigaret?" „Die graag!" Ze staken beiden op. „Juffrouw de Wilde", sprak meneer Vriesendorp dan. „In verband met een voorgenomen nieuwe proefneming gaat het er nu om onderdelen, heel fijne on derdelen, die we onmogelijk per post of als vrachtgoed kunnen verzenden, naar onze vertegenwoordigers in Parijs over te brengen. U kent al een paar van die heren". „Ja, ik ken de heren Manzaro, Mc- Neel en Romeil, maar die heten dan zeker ook anders". „Allicht!" en hij lachte hartelijk. „Trouwens, juffrouw de Wilde, u moogt ook onder pseudoniem werken. Ik zou het u zelfs aanraden. Zegt u 't maar!" „Een pseudoniem", zei ze. „Tja, eens even kijkenO, ik weet 't al: Jose phine Mantua". „Prachtig. Dus zodra we meer ver trouwelijk zijn wordt dat Fientje!' „Ja, ja, zodra we meer vertrouwelijk zijn. Dat is goed!" „Maar nu nog niet". „O, nee! Data stadium is nog niet aan gebroken!" Hij beet zich lachend op de lippen, zei dan: „Ik zal mijn best doen, juf frouw Mantua, om dat stadium zo spoe dig mogelijk te bereiken. Maar ter za ke. Is u bereid die dingen over te bren gen?" „Zeker, dat heb ik op me genomen". „Is u bereid per vliegtuig te reizen?" „O ja, waarom niet?" „Goed", hij schreef iets op een stukje papier. „Belt u dan morgenochtend om half elf dit nummer op. Schikt u dat?" „Zeker. Ln dan hoor ik meteen, wan neer ik op reis moet gaan?" „Ja. En juffrouw Mantua, waar is uw eigenlijke adres hier in de stad, want op het tegenwoordige logeert u toch maar". „Zeker, ik heb een flatje in het Nieu we Huis, maar ik kwam onverwacht te. rug uit Parijs en toen verliep alles zq buiten verwachting, dat ik toen maar naar mijn zuster ben gegaan en daar tot heden ben gebleven. En waar woont u?" Hij lachte weer. „Wou u 't graag weten?" „Och ja". ,„Nie solist du mich befragen!" neu riede hij spottend. Ze knikte, keek toch even wat stug. „Ik geloof, dat Josephine Mantua nog niet voor 100 procent voor vol wordt aangezien. Maar u heeft mij aardig uit gehoord! Mijn compliment. Wanneer word ik wel voor vol aangezien?" „Zodra ik Fientje mag zeggen!" Ze haalde haar schouders op, reikte hem de hand, terwijl ze opstond. „Dag meneer Vriesendorp!" „Dag juffrouw Mantua!" En toen ging ze heen. HOOFDSTUK X Men was bij de G. B. A. wel voort varend! Om half elf deze morgen had Malta Van der Meer, alias Vriesendorp, opge beld en nu om vier uur stapte ze al op Le Bourget uit het vliegtuig. Vriest ndorp, om hem nu verder maar zo te noemen, had .aar renlez-vo'is gegeven in een hotelkamer aan een der pleinen en daar had ze van hem een andere suitcase gekregen dan de hare die ze van Victor had ontvangen en die ze had meegebracht, gepe' t met haar reisbenodigdheden want Vriesendorp had haar door de telefoon gezegd, dat ze dadelijk door zou moeten gaan naar Parijs. De suitcase, die hij haar nu gaf, had een dubbele bodem, zoals h haar uit- l gde -n daaronder lo-e". oals bij haar liet zien, verschillende in vloei papier, verpakte voorwerpen, welke onderli: g met proppen watten waren v tgestopt tegen het beschadigen tij dens het vervoer. „Ik z 1 ze maar niet uitpakken", had hij gezegd. „U zou er niets aan hebben en ze zitten nu goed en zorgvuldig in gepakt en als we die verpakking nu weer los maken.., het is allemaal zulk teer goed!" „De kunst is di.eigenlijk alleen ma«r om ze door de douane heen te krijgen", had ze gez;d. „Zeker en dat valt een dame allicht gemakkelijker dan een heer", had hij geantweord, „maar de volgende ke-r, als u weer gaat, dan reist u weer per trein. U moogt niet opvallen. Begrijp mj goed", had 1 dari haastig en glim lachend op laten volgen, „niet opvallen als een un f meer ;eregelde verschij ning in de visitatiezaal!,, „En wie tref ik in Parijs?" „Romeil zal u afhalen v. Le Bour get. U kent hem al". „Ja, En verder?" „Dat weet ik heus niet, dat zult u in Parijs wel horenWij telefoneren hoogst eldcn onderling: i heb all""n med-gedeeld, dat u kwam en toen deel de men mij mee. dat Romeil dan op Le Bourget zou zijn. We schrijven elkaar natuurlek nooit of, als we het doen dan is het in code en dan neg zo wei nig mogelijk" „Wie is er, nu professor - Raat dood is, eigen'iik het hoofd rf de leider van de G.B.A. Want dat was o'essor de Raat toch eigenlijk?" (UCII SOOBI (Wordt vervolgd.; PARIS ET SES VEDETTES. Een uitzending met Liedjes van en over Parijs, waarin bekende zan gers en zangeressen van het luch tige lied optreden. Aantrekkelijk voor wie nog eens de sfeer van de Lichtstad wil ondergaan (Vrij dag 1U.3U over Hilversum 1,402 m) TRIO IN A KL. T. van Tsjai- kofsky. De sterfdag van deze com ponist wordt deze week met ver schillende concerten van zijn werken herdacht. Zo kan men dit trio horen, dat hij indertijd op verzoek van een weldoenster schreef ter nagedachtenis van Rubinstein. De componist heeft steeds een afkeer gehad van de combinatie van piano en strijkers, maar zich er in dit geval over heen gezet. Het werk begint met een stuk van elegisch (klaaglied achtig) karakter en gaat over in een thema met variaties. (Vrijdag 23.15 over Hilversum 11, 2ü Sm). VRIJDAG 6 NOVEMBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen gebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws. 8-15 Gram. 9.00 Voor de huis vrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram. 9.45 Schoolradio. 10 00 Kamerorkest. 10.30 Franse chansons. ïl-OO Voor de zie ken. 11.40 Mannenkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Metropole-Orkest. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Lichte mu ziek. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek nieuws. 13.20 Piano en orgel. 13.45 Voor de vrouw. 14.00 Gram. 14.30 „Hier vrij Europa". 15.00 Schoolradio. 15.30 Alt, viool en piano. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinder koor. 17.40 Amus.muziek. 18.10 Lichte muziek. 18.40 Vragenbeantwoording- 18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.10 Regeringsuitzending: Verklaring en toe lichting. 19.30 Gram. 20.25 De gewone man. 20-30 Pol. forum. 21.00 Amus.muziek. 21.30 „Moet ik mijn ouders gehoor zamen", causerie. 21.45 Militair-orkest. 22.20 Gram. 22.45 „De komende Sint Wil- librord-Zondag", causerie. 23.00 Nieuws- 23.1524-00 Gram.muziek. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19 30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. - 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gram. 7.33 Gram. 8.00 Nieuws. 8-18 Gram. 8.45 Voor de huisvrouw 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9.40 Schoolradio. 10.00 „Thuis', causerie. 10.05 Morgenwijding. 10-20 Voor de kleuters. 10.40 Geestelijke liederen. 11.00 Radio- teuilleton. 11-20 Gram. 11.35 Orgel en zang. 12.00 Musette-Orkest. 12.30 Land en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Sporten Prognose. 12.48 Gram. 13.00 Nieuws. 13-15 Mededelingen of gram.muziek. 13.20 Promenade-Orkest. 14.00 Kookpraatje. 14-20 Viool en piano. 14.50 Voordracht. 15.10 Clavecimbel-recital. 15.30 Gevar. muziek. 16 00 Gram. 16.30 Muzikale cause rie (met gram.). 17.10 Voor de jeugd. 17.40 Samenzang. 18.00 Nieuws- 1815 Gevar. muziek. 18.45 „De Haverkist", hoorspel. 19.00 Kinderliedjes. 19.10 Kin derkoor. 19.30 „Hoe ik tot mijn geloof kwam", causerie. 19 50 Mededelingen. 20 00 Nieuws 20.05 Boekbespreking. 20.15 Gewijde muziek. 20.30 „Europa één", cau serie. 20.40 „De zorg voor het bedreigde kind", causerie. 21.00 Voor de jeugd. 21.35 Gevar. muziek. 21.55 Buitenlands weekoverzicht. 22 10 Gevar. muziek. 22.40 ..Vandaag", causerie. 22 45 Avondwijding. 23-00 Nieuws. 23.1524.00 Gram.muziek. Televisie-programma. KRO. 20.15— 21.45: ,,De Varkenshoeder", opera van Jan Mul.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 7