Kenneth Goodman
Amsterdam krijgt nieuw
hoofdpostkantoor
mmShm
IJzeren Gordijn
wordt eens
opgehaald
Uiteenzettingen in Korea zijn
weer stopgezet
BernardDupré
faalde als
inbreker
Neger-organist met een geheel eigen stijl
Lijempf in hoger
beroep
Oplossing voor een
chaotische situatie
PHILIPS
Schrijfmachinemonteur
stal handschoenen
Dulles:
Nieuw voorstel van
communisten
Vittorra Claudia hield het hoofd nog even boven water
Motorrijder in hoofdstad
zwaar gewond
Goede hart bracht hem in
de gevangenis
INTERNATIONAAL
INTERVIEW MET
Moeder was de grote stimulans voor
zijn roemrijke carrière
DONDERDAG 19 NOVEMBER 195S
(Van onze speciale verslaggever
f)E HEER L. NEHER, self-made
directeur-generaal van de PTT,
heeft gesproken. Amsterdam krijgt
aan de af te graven Oosterdoks-
kade, daar waar nu nog rails liggen
over een ommuurd emplacement,
een nieuw Stationspostkantoor.
Een gebouw, waarvan de kosten
wellicht vijftien millioen gulden
zullen bedragen en dat in 1958 vol
tooid zal moeten zijn.
JiJIET ALLEEN de verspreide huis
vesting van de hoofdstedelijke post
diensten hebben tot dit belangrijke be
sluit geleid. Misschien veel belangrij
ker rol heeft hierin gespeeld de ge
brekkige wijze, waarop nu de dienst
in verschillende gebouwen moet wor
den uitgevoerd. We zijn er getuige
van geweest, hoe Amsterdams jongste-
bedienden-schare zo omtrent half zes
's avonds de pakketpost kwam bezor
gen aan het kantoor Centraal Station,
dat bestelkantoor is van alle hoofd
stedelijke pakketpost. Wat hier ge
beurde, was niet normaal meer. Een
wilde, dringende horde kampte om
de voorrang bij de aflevering, van de
stapels dozen en pakjes. Gemiddeld
17.000 pakketten moeten hier dagelijks
behandeld worden.
De pakketpost is na de oorlog veel
omvangrijker geworden. Voor de oor
log kon Nederland de tien millioen
pakketten niet halen. Op het ogen
blik moeten de postmensen jaarlijks
al meer dan zeventien millioen pak
ketten verwerken.
Trouwens ook de gewone briefpost
wordt steeds meer. Er worden in Am
sterdam jaarlijks 210 millioen stuk
ken ontvangen en 230 millioen ver
zonden. Rekent men elk stuk gemid
deld op vijftien gram, dan verwerken
de Amsterdamse postmensen jaarlijks
dus een gewicht van ongeveer 6'/a
millioen kilo alleen aan brieven en
briefkaartjes. Het merkwaardige is,
dat drie kwart van de corresponden
tie der hoofdstedelingen uit de avond
lichting komt, die in 350 postbussen
UECTRlSCH DROOGSCHEERAPPARAAT
(Advertentie. Ing. Med.)
De minister van Buitenlandse
Zaken Beyen heeft een bezoek
gebracht aan de burgemeester
van Bonn. Op het stadhuis
schreef hij zijn naam in het
gastenboek.
en ongeveer honderdvijftig trambus
sen gedeponeerd wordt.
Geen geraffineerde transnorma's
staan er in het postkantoor van het
Centraal Station opgesteld om de gi
gantische stapel post, die hier dage
lijks verwerkt wordt en die in de
honderdduizenden loopt, te sorteren.
Ook dit sorteerwerk geschiedt uit de
hand. In de beperkte ruimte ziet men
de ambtenaren bezig al dit lief en
leed in rekken of zakken te depo
neren met bepaalde bestemmings
plaatsen. Werkstudenten assisteren
hen op de spitsuren. Het is hier een
heksentoer het P.T.T.-devies te hand
haven, dat iedere brief binnen vier-
en-twintig uur de plaats van zijn be
stemming bereikt heeft. Zeventien
duizend postzakken, die her en der
in ons land terecht moeten komen,
worden hier hoofdzakelijk in de avond
en nachturen verzonden.
De Amsterdamse politie heeft de 30-
jarige schrijfmachinemonteur K. aange
houden, die ten nadele van een grossier
in handschoenen in het centrum van de
hoofdstad 300 paar handschoenen voor
een waarde van 4 5000 gulden heeft
ontvreemd. De monteur, die reeds meer
malen met de Justitie in aanraking is ge
weest, controleerde de «chrijfmachines bfj
de grossier
John Foster Dulles, de Amerikaanse
minister van Buitenlandse Zaken, heeft
in een rede voor de jaarlijkse conventie
van de vakbond C.I.O. verklaard, dat
de Russische heersers niet met het Wes
ten over Europese vraagstukken wil
len spreken omdat zij bang zijn de
volken achter het IJzeren Gordijn niet
in bedwang te kunnen houden. De Wes
telijke wereld heeft thans in diploma
tiek en in moreel opzicht het initiatief
in handen.
Dulles verklaarde te geloven, dat de
resultaten van de vrije wereld uitein
delijk de ineenstorting zouden teweeg
brengen van wat hij noemde de Russi
sche overheersing van „het gevangen
wereldfront". Het was noch noodzake
lijk noch wenselijk om te trachten een
revolutie te verwekken. Het was de
taak van Amerika om niet alleen mili
taire kracht te ontwikkelen, maar ook
vorderingen op het gebied van recht
vaardigheid en welvaart, „waaraan
despoten niet kunnen tippen".
Een tweede front bevindt zich in de
koloniale en afhankelijke gebieden van
de wereld. Daar is het voornaamste
probleem de onafhankelijkheid te be
vorderen om te voorkomen dat deze
gebieden in de macht van het commu
nisme kwamen.
De uiteenzettingen aan krijgsgevan
genen in Korea zijn gisteren weer
stopgezet, terwijl er nog 20.000 man
een uiteenzetting zouden moeten aan
horen in de 29 werkdagen die nog
verlopen moeten vóór op 23 December
de periode bestemd voor uiteenzettin
gen eindigt. De neutrale terugzen
dingscommissie is bijeen geweest om
te bespreken hoe de impasse kan wor
den doorbroken. Zij heeft haar bijeen
komst verdaagd tot Vrijdag.
De communisten hebben voorgesteld
de voorlopige datum voor een Ko
reaanse politieke conferentie te stellen
op vier weken nadat overeenstem
ming bereikt is over de samenstel
ling en plaat3, zo wordt gemeld in
een officieel communiqué van het
Chinees-communistische persbureau
„Nieuw-China".
Het communistische voorstel is ge
daan op de bijéénkomst' van de sub
commissie te Panmoendjon, waar be
sproken werd wanneer de conferentie
zal plaats vinden.
Na ons verslag op 6 November j.l.
van het kort geding tussen de zuivel
fabrieken „Nieuw Leven" en „Hollan-
dia", beide in 't Zand, waarbij de pre
sident van de Alkmaarse rechtbank
de vordering van „Hollandia" (sta
king van de verspreiding ener circu
laire door „Nieuw Leven", en in de
tweede plaats verspreiding van een
tegencirculaire) heeft afgewezen, ver
nemen wij thans, dat de Lijempf hoger
beroep heeft aangetekend van het in
eerste Instantie door de economische
politierechter te Leeuwarden gewezen
vonnis, waarbij deze de Lijempf ver
oordeelde tot een boete gelijk aan tien
procent van de door de officier van
Justitie geëiste.
Twee fabrieken van de Lijempf ln
Friesland waren n.l. geverbaliseerd
terzake van het feit, dat men gedu
rende een contröleperiode van veertien
dagen het vetgehalte van de door de
boeren geleverde melk te laag zou
hebben bepaald.
Na dit proces tegen de Lijempf had
de coöperatieve zuivelfabriek „Nieuw
Leven" de bovengenoemde circulaire
verspreid, waarin o.m. de aandacht er
op werd gevestigd, dat de Lijempf en
een hiermee samenwerkende fabriek
(„Hollandia") ook in Noord-Holland
werkzaam zijn.
Op de vergadering van de tweede
subcommissie die de samenstelling
en plaats van de conferentie moet be
palen zeide de Noordkoreaanse af
gevaardigde, Ki Sok Bok, dat het
deelnemen van neutrale landen „een
positieve invloed zal hebben op de
politieke conferentie".
De Noordelijken zouden thans voor-
stellen, dat er een conferentie tussen
de twee partijen op voet van gelijk
heid wordt gehouden, waarbij de
neutrale landen (de Sovjet-Unie, India,
Pakistan, Indonesië en Birma) een
„harmoniserende invloed" zouden uit
oefenen. De neutralen zouden bij be
langrijke kwesties de weegschaal niet
kunnen doen doorslaan. Zij zouden
echter wel mogen stemmen over min
der belangrijke zaken, zoals procedure-
kwesties, aldus genoemde bron.
t ssaf r **<1 f 4
Met verwondingen agn zijn borstkas,
met een been- en armfractuur en met
een gapende wonde aan zij a hoofd is
gisteren in bewusteloze, zwaarge
wonde toestand de 54-jarige motorrijder
S. van der S. uit Amsterdam na een
aanrijding op de Middenweg naar het
O.L.V.-gasthuis vervoerd.
Het slachtoffer was uit de stad naar
de Middenweg gereden en kort na de
kruising met de Kruislaan langs het
rechter trottoir gestopt. Volzens een
reconstructie van de politie reed hij
vervolgens zonder voldoende uit te kij
ken het midden van de brede weg
weer op.
Juist toen hij op de tramrails aan
kwam, werd hij door een eveneens uit
de stad, richting Diemen rijdende luxe
personenwagen gegrepen. De chauffeur
van deze wagen was een 56-jarige in
woner van Zaandam.
DE ONTWAPENING
De politieke commissie van de Alg.
Vergadering der Ver. Naties heeft
gister opnieuw aanbevolen de impasse,
waarin het ontwapeningsprobleem se
dert lang is geraakt, te doorbreken.
De communisten onthielden zich van
stemming.
(Van onze Parijse correspondent)
WIET IEDEREEN is een goede
inbreker. Dat heeft, tot zijn
eigen schande geleerd Bernard
Dupré, die na rijp beraad tot de
conclusie was gekomen, dat hij
het eenvoudigste fortuin kon
maken met het geld van anderen.
Aangezien hij aan moest nemen
dat er weinig kans was dat men
hem het benodigde geld vrijwil
lig zou geven nam Dupré het
grote besluit inbreker te wor
den. Daarbij vergat hij, dat hij
alles behalve moedig was, dat
hij een teder hart bezat en dat
(Van onze Haagse redactie).
gENNETH GOODMAN is een kleurling. En dit:
neger te zijn in een wereld, die nog altijd door
kruist en ontsierd wordt door rassenbarrières,
drukt een stempel' op het hele leven en streven
van deze 29-jarige Amerikaanse organist en com
ponist. De meeste mensen, die, in sociologisch op
zicht, tot de minderheidsgroepen behoren, kunnen
hun rancune-gevoelens jegens de meerderheids-
groepen nauwelijks verbergen. Maar Kenneth
Goodman draagt geen haat in het hart. Hij, af
stammeling van een vertrapt en onderdrukt men
senras, is boven alle tegenstellingen tussen blank
en zwart uitgegroeid. Hij is een man, die oprecht
van de mensheid houdt; een artist, die ook in zijn
symphonisch spel voortdurend weer laat voelen,
dat hij zijn naaste zoekt.
Die liefde voor de mensheid heeft Kenneth
Goodman van zijn moeder meegekregen. Zijn
moeder, die wasvrouw was om de kost voor haar
zeven kinderen te verdienen en die zijn muzikale
talenten ook heeft ontdekt. Met trots en met de
aan zijn ras eigen vervoering kan de orgelvirtuoos
over zijn moeder vertellen. „Alles heb ik aan haar
te danken", zegt hij met een warme blik in de
ogen. „Zij was het, die mij inspireerde, mij aan
moedigde en mij over mijn depressies heen
hielp.En de moeder van Kenneth was het
ook, die twee wezen adopteerde, alhoewel ze nau
welijks wist hoe ze haar eigen kinderen moest
voeden.
IIOE Kenneth Goodman de grootste neger-organist
van zijn tijd geworden is? Voor hemzelf is het ant
woord kort en eenvoudig: „Een natuurlijke gave", zegt
hu, ..een gave GodsToen ik vier jaar was, ont
dekte m n moeder, dat ik niano kon spelen. En zes jaar
later trad ik, vrijwel zonder enige scholing te hebben
gehad, als kindorganist voor de Amerikaanse radio
OP-.Wonderkind noemden ze me toen. Maar later
Pu "varen, dat er nog alles aan mijn opleiding
ontbrak. De grootste wonderen moesten bovendien nog
gebeuren......"
Op z'n vijftiende jaar werd Goodman koorleider en
organist van een van de grote kerken van Philadelphia,
de plaats, waar hij ook geboren is. Hij werkte toen als
manusje-van-alles in de huizen der blanken, maar met
zijn scholing wilde het, wegens gebrek aan geldmidde-
t nos steec*s niet vlotten.
Toen om in de stijl van de emotionele organist te
bliiven het eerste wonder. Een welgestelde neger
dokter, die Kenneth in de kerk had horen spelen, stel
de hem in de gelegenheid naar de befaamde Juillard
j School of Music in New York te gaan.
Kleding, boeken en college-gelden werden voor hem
betaald, doch voor zijn levensonderhoud moest hij zelf
zorgen. Vier jaar lang deed Kenneth dit. Hij verkocht
kranten, spoelde borden, zeemde ramen enwon
prijzen. Want de jonge Goodman ontplooide zich tot de
beste leerling van zijn klas. In elk vak blonk hij uit en
m elke muzikale competitie wist hij de eerste plaats te
bereiken. Roem en eer stapelden zich toen in snelle
volgorde op. Eerst een tournee met de zangeres Marion
Anderson, die een vroeger buurmeisje van hem was
Dan een seizoen achter het concertorgel van de bekend
ste nachtclub in Stone Harbour.
Uryamst Kenneth Goodman met zijn moeder aan wie
hij zo veel te danken heeft.
En tenslotte het aanbod van het Curtie Institute of
Music in Philadelphia om de eerste neger-leraar van
deze muziekschool te worden. „Met grote schroom heb
ik dit aanbod aanvaard", zegt Goodman. „Ik vroeg
-» J- --SA-1 AA- At 1 je
me namelijk af, wat de uitsluitende blanke leerlingen
zouden zeggen, als ze door een neger onderweze
den, maar alles is honderd procent meegevallen
EEN STUDIEBEURS van de Barnes Foundation in
Pennsylvania stelde de talentvolle musicus tenslotte
in staat een jaar in de Oude Wereld te studeren. In
Parijs volgde hij lessen bij Marcel Dupré, vermaard als
organist, componist en ook paedagoog. En nu tourt hij
Nederland, Duitsland en België en vindt overal over
volle kerken en concertzalen.
Wat is de opvatting in het van orgelmuziek houdende
Nederland over zijn spel? Goodman laat ons wat recen
sies zien, die hij zelf niet kan lezen. En daarin staat,
dat men over 't algemeen grote waardering heeft voor
zijn techniek, zijn virtuositeit en zijn improvisatie-ver
mogen, doch dat men hem, vooral als het om stukken
van Bach en Handel gaat, niet helemaal kan begrijpen.
De recensenten verklaren dit echter door er op te
wijzen, dat hij een neger is. Eigen gevoel en vervoering
spelen bij zijn interpretaties voorname rollen. En het
is om deze reden, dat ziin vertolkingen wel eens een
ander relief krijgen dan wij in Nederland gewend zijn.
Zo namen we afscheid van een man. die, als het om
het weergeven van oude religieuze werken gaat, de
Gregoriaanse thematiek, het Lutherse koraal en de
Psalmmelodie door het Negro-spiritual vervangen heeft.
Een gevoelige, dankbare en. ook unieke kleurling drukte
ons de hand. Want, ofschoon we dikwijls neger-trompet
tisten, neger-drummers en neger-pianisten hebben ont
moet, waren we nog nooit in de gelegenheid geweest
met een van de weinige neger-organisten kennis te
maken.
Nadat het Italiaanse vrachtschip
de „Villoria Claudia" gezonken
was bleef de brug nog geduren-
de lange tijd op het water van
het Kanaal drijven. Zopls be
kend kwam de „Vittoria Clau
diamet de Franse vracht
vaarder Perouin botsing.
hij liever wegliep dan een rob
bertje te vechten.
Om zijn moed te verstevigen
kocht hij eerst een pistool en
daarna ging hij thuis een beetje
oefenen om bijzonder bars te
kunnen roepen: „Uw geld of uw
leven" en „Handen omhoog".
Toen hij eenmaal geleerd had dit
buitengewoon griezelig en dus
overtuigend uit te blaffen, be
sloot hij de grote stap te onder
nemen. Hij wachtte de nacht af,
stopte zijn pistool in zijn zak en
nam een taxi naar Stains, zijnde
een villawijk voor Parijs.
BIJ DE EERSTE villa, die hij ont
dekte, trok hij een masker over
zijn gezicht en klom een openstaand
raam binnen. Hij had zijn beide voe
ten nog niet op de grond, of hij
hoorde iemand in een naburig ver
trek met forse stem uitroepen: „Er
is een inbreker in huis. Ik zal eens
even mijn revolver gaan halen".
Dié stem klonk zo onheilspellend
en behoorde zo kennelijk toe aan
iemand, die in zo'n geval de haan
zonder blikken of blozen overhaalt,
dat onze leerling-inbreker met het
angstzweet op zijn lendenen het
raam uitdook. Daarna rende hij tien
minuten door tot hij bek-af op een
bankje ging zitten. Langzamerhand
lukte het nem zijn moed weer te
verzamelen. Hij moest het nog maar
eens proberen, vond hij. Dus trok hij
zijn masker weer over zijn gezicht,
sloop een tuin binnen en kroop door
een raam. Even later stond hij in
de slaapkamer van een paar oude
mensen, die rillend van angst naar
die vervaarlijke inbreker keken.
,,Ik moet jullie centen hebben",
zei Bernard Dupré extra nors.
„Heb toch alstublieft medelijden
met ons", smeekte de oude vrouw.
„Onze zoon ligt al maanden in het
sanatorium en wij zijn hele arme
mensen".
De norsheid van Dupré smolt als
sneeuw voor de zon. Pauvres gens,
mompelde hij. Als hij wat geld bij
zich gehad had zou hij die arme lie
den zeker wat toegestopt hebben.
Nu kon hij alleen maar zijn excuses
maken, zeggen dat hij zich vergist
had en verdwijnen.
ONZE HELD had nu de smaak pas
goed te pakken, dus hield hij
zijn masker op, stapte kordaat naar
de volgende villa, schoof een raam
open en klom naar binnen. Het re
sultaat was dat twee kleine kinde
ren erbarmelijk begonnen te huilen.
Dupré werd er weer week van. „Stil
maar", troostte hij, „ik doe jullie
geen kwaad. Ga maar zoet slapen. Ik
kom alleen wat geld van jullie
ouders halen." De kinderen bleven
huilen en Dupré wist niets beters
te doen dan de wieg van de jongste
zoetjes heen en weer te doen schom
melen. Intussen kwamen de ouders
thuis.
Toen madame de man met het
masker zag, ontsnapte haar een
schreeuw, waarna zij ijlings weer
naar buiten vluchtte, de deur achter
zich op slot draaiend. Zodat meneer,
de inbreker en de kinderen met
elkaar in het vertrek zaten opge
sloten. Meneer was ook geen vech
ter, maar hij begreep, dat je in zo'n
situatie je indringer geen thee aan
biedt. Hij trok dus zijn jasje uit,
terwijl Dupré onhandig met zijn
pistool stond te schutteren.
MADAME was wel erg geschrokken,
maar dat had haar niet belet pijl
snel naar de politie te rennen. Zo
dat er even later een overvalwagen
met vijf agenten plus madame voor
de deur stond. Mevrouw opende
haar voordeur en de mannen van de
wet stormden naar binnen. Daar
was de zaak al beslecht. Meneer had
Dupré zijn pistool afgenomen, hij
had hem, niet eens erg ruw, tegen
de grond geslagen en hij had zijn
benen en armen met een dun touw
tje bij elkaar gebonden.
Dezer dagen moest Dupré voor de
rechter verschijnen. Hij had overal
erg veel spijt .van en hij beloofde,
dat hij het nooit meer zou doen. Zijn
advocaat pleitte dat hij eigenlijk
niets gedaan had. Monsieur le juge
veroordeelde hem tot drie maanden.
In het gevang zal Dupré zeker ken
nis maken met jongens uit het vak,
die hem zullen leren, hoe men op
een wat serieuser manier kan in
breken.
