ADOLF HITLER: de tyran die niet kon liefhebben SASKIA NIEUWE KAPSELS EISEN MEER VERZORGING Rokje en blouse voor onze schoolgaande dochters Sans rancune Handschoen werd pas in zeventiende eeuw een fel begeerd mode-artikel Ook middel tot politieke moord en omkoperij DE BOEK VAN ALEN BULLOCK GUNT BLIK ACHTER HET MASKER Nichtje pleegde zelfmoord onder ondragelijke druk van zijn overgevoelige jaloerse verafgoding Eva Braun: slechts een leeghoofdig blondje </6 DOOR Haarmode dit jaar beïnvloed door Dior? „Dievenhanden en handen vol geld Masserenborstelen en wassen is zeer noodzakelijk ZATERDAG 21 NOVEMBER 1953 Adolf hitler is ons bekend gewgrden als de tirannieke figuur, die als bezitter van wereld lijke macht de menselijke waarden en begrippen ne geerde en het botvieren van zijn macht over de volken als zijn ideaal zag boven het bouwen aan het geluk der mensen. De man echter die door zijn grenzeloze begeerte naar roem en schijngrootheid zo dikwijls de menselijk heid uit het oog verloor, was, hoe verwrongen zijn begrippen ook mogen zijn geweest, zelf een doodge woon mens van vlees en bloed, met al zijn zwak heden en hunkering naar liefde en geluk. Er is dezer dagen een boek verschenen dat ons behalve op de Hitler, die als een schrikbeeld zal blijven voortleven, ons een blik vergunt te werpen op zijn persoonlijke, intie me leven. En dan blijkt dat, voorbijgezien aan de boze grillen van zijn on evenwichtige natuur, deze man als mens dezelfde ge voelens heeft gekend, die ieder mens beroeren en dat zich achter het grim mige masker, dat hij het liefst aan de wereld ver toonde, zich toch een mens verborg die niet on gevoelig was voor hem betoonde aanhankelijkheid en trouw en zelfs voor liefde. WIJ HEBBEN het oog op het boek „Hitier, leven en ondergang van een tiran", uitgave van A. W. Bruna en Zoon, Utrecht, waarin de schrijver Alen Bullock genadeloos zijn visie geeft op deze wonderlijke figuur in de grote politiek van het recente verleden, die uit het niets opkomt en zich een gedachte en in Mein Kampf te boek gestelde carrière verwezenlijkt als bijna zonder weerga is in de geschiedenis. Genadeloos is die visie op de man, die zelf geen genade kende, maar Alan Bullocks boek .zou geen volledige biografie zijn als de schrijver niet had gepoogd dieper door te dringen in het innerlijke wezen van het object van zijn studie en als hij dit doet slaagt hij er in tegenover de onmenselijkheid van het handelen een debet van puur menselijke gevoelens te stel len, die deze man, men zou haast geneigd zijn te zeggen op zijn zwakke momenten moeten hebben bezield. IIITLER schijnt volgens Bullock veel waarde te hebben gehecht aan de stemmen der vrouwen. Als er dames aan tafel aanwezig waren kon hij attent en innemend zijn, ten minste als hij er de lust toe ge voelde. Kletspraatjes hebben zijn naam met een aantal vrouwen ver bonden. Men ging graag in op gissin gen wat betreft zijn verhouding tot deze vrouwen, van Henriy Hoff mann, de dochter van zijn fotograaf, en Leni Riefenstahl, de regisseuse van de partijfilms tot aan Unity Mitford, de schoonzuster van de Engelse fascistenleider Sir Oswald ilosley toe. Met grote stelligheid meent Alan Bullock echter te kunnen beweren dat in Hitiers leven geen vrouw ooit een rol heeft vervuld, die men kan vergelijken met die van een nadame de Maintenon of een Pom padour. Dit wordt bevestigd door al wat «en weet van zijn verhouding tot de enige twee vrouwen, voor wie Mi meer dan een voorbijgaande be langstelling heeft getoond: zijn nichtje Geli Raubal en de vrouw, met wie hij aan het eind van zijn „victorie" is getrouwd, Evan Braun. Geli en friedl raubal, de dochters van Hitiers halfzuster, de weduwe Angola Raubal, gingen met hun moeder mee, toen deze in 1925 voor Hitier op de Obersalzberg de huishouding kwam doen. Geli wgs toen 17, aantrekkelijk eenvoudig met een prettige stem, die zij wilde laten vormen om zangeres te worden. De volgende zes jaar werd zij Hitiers voortdurende metgezellin. Deze periode heeft Hitier later als de gelukkigste in zijn leven beschre ven: hij verafgoodde dit meisje, dat 20 jaar jonger was dan hij zelf; hij nam haar mee waar hij maar kon, kortom hij werd verliefd op haar. Of Geli ooit van hem gehouden heeft is twijfelachtig. Ze was gevleid en geïmponeerd door haar beroem de oom; ze ging vaak met hem mee, maar leed onder zijn overge voelige jaloezie. Hitier weigerde haar in alle opzichten een eigen leven te laten leiden; hij weigerde ook haar naar Wenen te laten gaan om haar stem te laten vormen. Geli nam aan stoot aan deze huiselijke tirannie en op de duur maakte haar deze om standigheid zo ongelukkig, dat ze alleen de dood nog als uitkomst zag. Onder de schok van zijn verlies stortte Hitler ineen. Wekenlang was hij ontroostbaar, weigerde hij iemand te ontvangen en sprak er zelfs van een einde aan zijn leven te willen maken. De rest van zijn leven heeft de man, die speelde met het leven van millioenen, nooit over Geli ge sproken of de tranen sprongen hem in de ogen. DE HOUDING van de Duitse dicta tor tot Eva Braun lag volgens Bullock op een ander niveau. Meer dan 20 jaar jonger dan Hitier kwam ze uit een Beiers middenstandsgezin en werd door Hoffmann, zijn „hof"- fotograaf, in diens fotozaak te werk gesteld. Door Hoffmann heeft zij Hitier leren kennen en enige tijd na Geli's dood is zij zijn maitresse geworden. Hitier gaf haar een villa in München, toelage, een eigen auto en een P' te Eva Braun was hartelijk en im- ulsief, zonder pretenties wat in- ellectuele gaven betrof. Van poli tiek schijnt ze helemaal geen weet te hebben gehad. Alan Bullock noemt haar een aantrekkelijke, leeg hoofdige blondine. Wat ze aan idee- én bezat was ontleend aan goed kope romannetjes en films, die spe culeerden op een goedkoop senti ment. Toen de oorlog uitbrak werd Eva Braun in Hitiers leven naar de ach tergrond gedrongen, haar minnaar png geheel op in de oorlog, waarin hij zelf zo'n dominerende rol ver vulde. Bullock twijfelt er heel erg aan of Hitler, die zeer egocentrisch was, wel ooit werkelijk intensief heeft lief gehad. Zijn stemmingen waren daar voor te onberekenbaar, het was een deugd die hij niet kende, hij was on verschillig tégenover het lijden van anderen, hij miste alle gevoel van medeleven, was wreed, onverdraag zaam en hardvochtig. Medelijden en genade beschouwde hij als humani tair gewauwel en als een teken van zwakheid, PAS TOEN alles om hem heen ineenstortte, toen het gebul der van de kanonnen doordrong tot de bunker onder de Rijks kanselarij, waarin Hitier en de zijnen een goed heenkomen had den gezocht en het door hem zelf ontketende geweld op hen kwam aanstormen, stemde Hitier toe in een huwelijk met Eva Braun. Tussen 1 en 3 uur voor middag op de 29ste April 1945 is dit huwelijk inderhaast vol trokken in de kaartenkamer met Goebbels en Martin Bormann als getuigen. Het was een weinig pompeuze plechtigheid, als brui loftsgasten waren aanwezig Goebbel's vrouw, een paar secre taressen en adjudanten en een keukenmeisje. Men dronk cham pagne en vulde de tijd met vol heimwee te praten over de heer lijke tijd die achter hen lag 8- IO JAAR DOKJES en blouses vormen II altijd een omdat ze zoveel prettige dracht, el mogelijkheden tot variatie geven. Vooral als je maken, dat u van knoopjes en lusjes of van een strik voor ziet. u, zoals hier afgebeeld, het stelletje geheel van dezelfde stof maakt. Het lijkt dan net een jurkje, maar u kunt zowel de blouse* als de rok met iets anders combineren, wat u met een gewoon jurkje niet doen kunt. De modelletjes zullen zeker bij onze meisjes in de smaak vallen. Het klokkende rokje heeft een aardig taillestuk met voorsluiting, dat geheel gevoerd wordt. Zo nodig kunt u mid denvoor of -achter een naad De lange aangeknipte mou wen van de blouse worden ingerimpeld tussen een boordje m 18 bij 3 cm. gezet. Bij ge bruik vari smalle stof maakt u middenachter een naad. Aan het voorpand wordt het beleg- je van de sluitpat naar binnen geslagen of apart tegengenaaid en de knoopsluiting aange bracht. De haïsrand wordt tus sen de dubbele stof van het kraagje gezet. In de taille stikt u een reep stof tegen als een schuif voor elastiek, dat de ruimte var de blouse goed ver deeld houdt. Heeft u brede stof (130 a 140 cm.) dan knipt u het rugpand aan één stuk en des gewenst ook het voorpand. U kunt dan als sluiting een split- HET LANG VERBEIDE kaartje met de heuglijke aankondiging van je zoons intrede in deze onrustige wereld heb ik in vergenoegde dank ontvangen, mijn beste. Vergenoegd om meer dan één reden. Het irritant talmen van je kroonprins om zijn entree te maken en stiptheid is nog wel de beleefdheid der vor sten! was nu gelukkig ten einde. En bovendien had je voor de aan kondiging van deze. zij het niet voor spoedige, geboorte een vrij sobere vorm gekozen, verkwikkend vrij van lievigheid. Je liet mij alleen maar weten dat Arnold Adriaan tot jullie grote blijdschap geboren was en verder geen nieuws. Gelukkig. Er is niets waarvan ik zo aangeboren huiverig ben als van valse sentimentaliteit; als je aan dat geboortebericht met een minuscuul rose strikje een peuterig kaartje had laten hechten met „Nollie" er op, had ik van pure narigheid gekreund. Want is het al niet zuur genoeg dat wij bij de aanvang van ons bestaan een naam krijgen opgeplakt, die ons misschien in het later bestaan maar o zo matig bevalt? Een naam, die dikwijls niet eens een vondst is, of een gril van onze bij voorbaat ver rukte ouders maar die al auto matisch sinds de slag bij Waterloo of daaromtrent vaststaat. Ik hoop niet dat de namen van jouw zoon staan voor Arnold Adriaanszoon; want dan is bij wijze van spreken zijn bet-achterkleinzoon meteen al vernoemd Maar wat moeten wij in het latere, toch al zo moeizame bestaan aan vangen met het etiket Nollie, Bennie, Trinie of Kikkie, met rose of blau we strikjes tot altijddurende kleine ring op onze weerloze rug gespeld? Het is al erg genoeg dat wij aan de fraaie muziek van het oude volle dige Bernard, Catharina of Chris- tiaan, nimmer toekomen. Maar het zal een breedgeschouderde zesvoeter met een stem als een misthoorn ge beuren dat hij in de familiekring onvermijdelijk en rampzalig naar Kikkie moet luisteren. Of dat een geharnast vrouwspersoon met haar op de tanden en een wil van ge wapend beton moet omkijken als iemand Toetie! koert. JIJ HEBT je zoon dat niet aange daan: dat geeft hem een streepje voor op de startbaan. Maar wat het geboortebericht miste, dat smokkel je toch weer, naar het mij voor komt, listig binnen in het begelei dend briefje met aanvullende details. Een zoon van meer dan negen pond krijgt men als moeder niet zonder ongemak cadeau, dat ligt in de rede. En een eerstgeborene pleegt het haar nog eens extra lastig te maken. Maar is het nu beslist nodig dan meteen maar hevig pathetisch te be richten, dat je „zo geleden" hebt? Kom, kom, dat de kunst de natuur op het laatste moment te hulp moest komen zal wel geen pretje zijn; ik heb geen ervaring in dezen. Maar allereerst: was dat' nodig geweèst? Heb je wel voldoende ruig en zon der kleinzerigheid geleefd, als ik het zo mag uitdrukken? Heb je je li chaam in prima conditie gehouden door gewoon, heel gewoon je werk te doen en terwille van je zoons welvaren dagelijks een fikse wande ling te maken in alle weer en wind? Of heb je je bij ieder pijntje of ongemakje in een zachte stoel geïnstalleerd met véél kussens en de voeten op een stoof? Voor de Negerinnen in Midden- Afrika, de boerenvrouwen in China betekent een geboorte, zo men zegt, hoogstens een inconveniënt van een uur of zo. En ik heb een circus- artiste gesproken die tot weinige maanden voor haar bevalling nog optrad, en binnen de week al weer aan de trapeze hingCivilisatie verslapt het lichaam niet zo zuinig, maar wii kunnen heel wat decaden tie tegengaan door zo natuurlijk mogelijk te leven, verstandige sport of gymnastiek en een ruim gebruik van onze spieren. MAAR AFGEZIEN VAN deze open lil vraag: wat heb je met de onder streping van dat lijden voor? Het is misschien hevig geweest, maar ge lukkig haast over en de natuur laat ons, als compensatie, tenminste geen herinnering aan geleden pijn. Waarom dan die herinnering kunst matig in het leven gehouden? Om interessant te zijn? Och, dan zijn er wel beter objecten te be denken. Of misschien om een ge makkelijk wapen in gereedheid te hebben? Het is meer vertoond, hoor maar ik zou je het gebruik sterk afraden. - - - Tegen je man allereerst: je kunt nu eenmaal de natuurwetten kwalijk op zijn debet boeken. Maar nooit, ik bezwéér het je, tegen je zoon. Wat hij je in het later leven ook mag aandoen, willens en wetens en bij levenden lijve: bespaar hem de gemakkelijke lafhartigheid van de natgeschreide zakdoek en het ge rede verwijt: Heb ik nog niet ge noeg geleden bij je geboorte? Want niet alleen dat het hem tot een verbitterd vrouwenhater kan ver giftigen: het is ook zo blatend on zinnig. Of heeft hij soms een ver zoekschrift bij je ingediend om ge boren te worden? mol Hamea-Gelei BsySSeWIGS super handverzorging (Advertentie Ing. Med.) (Van een bijzondere correspondent). J|ET IS VERWONDERLIJK, dat de handschoen tegenwoordig uit het mode-arsenaal van de vrouw niet meer weg te denken langs de omweg van gebruiksvoorwerpen van de man tot een bekoorlijk dingsig- heidje van het schone geslacht is geworden. In de bijbelse geschiedenis leest men reeds, dat Jacob handschoenen van geitenvel aantrekt, om zijn vader Izaak te doen geloven, dat hij Ezau is. Handschoenen van stevig stierenleer gebruikten de arbeiders en herders van Griekenland en op een bas-reliëf van Tel el Amara is het gezin van de haeretische pharao Ame- nophis IV, de schoonvader van Toen-Anchamon, te zien, die onder zijn tot de nieuwe leer bekeerde gouverneurs als beloning leren handschoenen ver deelt. IN DE OUDHEID droeg 1 men doorgaans vinger lingen en deze waren nog in het oude Rome gebrui kelijk, waar men ze bij gastmalen aantrok om zijn handen niet vuil te ma ken. In het kroningsornaat van de koningen en kei zers van de Middeleeuwen had de rijkversierde, met paarlen bestikte hand schoen een bijzondere plaats en ook thans nog behoort hij bij het litur gische gewaad van de bis schop in de katholieke kerk. Een stalen hand schoen tooide de ridder op het slagveld en in het tournooi, grote kaphand- schoenen de raadsheer. Met juwelen bezette hand schoenen werden aan vor stelijke persoren meege geven in het graf en op menige universiteit kreeg de jonge doctor als „ver loofde van de wetenschap" witte handschoenen, die in de Middeleeuwen in het algemeen de hogere stand aanduidden. MODEARTIKEL van de lil vrouw is de hand schoen pas in de 17e eeuw in Frankrijk gewor den. In die tijd kwam de vervaardiging van glacé handschoenen als nationa le industrie op. Deze fa brikaten maken een ver bazingwekkend moderne indruk, want ze hadden reeds de grote kappen, die tegenwoordig weer het veld beheersen. Deze „gant a la Crispin" was een verfijning van de reeds in de 15e eeuw in Duitsland vervaardigde kaphandschoenen der rid ders en edellieden. De vrouwen versierden ze met fijn borduursel. Handschoenen waren plot seling begeerd geworden. Rubens bedong als ho norarium voor zijn „kruis afneming" behalve een som gelds bovendien uit drukkelijk een paar hand schoenen en kardinaal de Richelieu liet uit Rome handschoenen komen voor Maria de Medici, om haar hij de een of andere staatsactie voor zich te winnen. Deze koningin heeft overigens de hand schoen ook tot een wapen voor politieke moord ge maakt. Wie zijn vijand op onopvallende wijze uit de weg wilde ruimen, stuur de hem vergiftigde hand schoenen als geschenk; zodra hij ze aantrok be tekende dit de zekere dood. Ook een geliefde, waarvan men genoeg had gekregen, werd op deze wijze onschadelijk ge maakt. Uit die tijd is het ge bruik van geparfumeerde handschoenen afkomstig, die vreemd genoeg door de mannen werden inge voerd. voor omkoping diende de handschoen. Wie aan een invloedrijke persoon een verzoekschrift moest overhandigen, stuurde meteen een paar hand schoenen mee, die met geld gevuld waren. Deze gewoonte was niet alleen in Frankrijk in zwang; uit het Wenen van de grote keizerin Maria The- resia wordt gemeld, dat de beroemde volkspredi ker Abraham a Santa Cla ra met de hem eigen dui delijkheid herhaaldelijk invloedrijke dames aan de kaak stelde, wier gunst op deze wijze te verkrijgen was. In die tijd had het woord „handschoenmaker" in Duitsland de betekenis van rover en dief, waar schijnlijk omdat de misda digers op hun nachtelijke rooftochten graag een vin gerhandschoen, de zoge naamde „dievenhand" droegen. Niet omdat ze het gevaar van identifica tie door middel van vin gerafdrukken wilden ver mijden, want dat bestond toen nog niet. doch uit bij geloof en voorzichtigheid. Want de toenmalige leden van de onderwereld dach ten voor ontdekking veilig te zijn als ze op hun nach telijke ondernemingen ge bruik maakten van een kaars, die gemaakt was uit het vet van een opgehan gen misdadiger. Om te voorkomen, dat ze hun vingers zouden branden aan het omiaagdruipende vet, trokken ze een in het midden gescheiden over trek over hun hand. KAPPERS te Parijs, Brussel en Amsterdam hebben allen hun standpunt bepaald ten aan zien van de nieuwe kapsels. En ook U mevrouw zal, wan neer ge precies doet wat uw kapper U voorschrijft, het haar deze winter weer kort dragen. Het enige bezwaar van deze kor te kapsels is, dat het ons nood zaakt tot een werkelijk geregel de gang naar de kapper. Degene die, om welke reden dan ook hiertoe niet in staat is, doet beter een eenvoudig half lang kapsel te nemen, dat zéér zeker ook heel flatteus kan zijn. DE NIEUWE HAARMODE heeft wel enige veranderingen onder gaan. De halzen worden niet meer uitgeschoren. De lengte der haren mag zelfs variëren van vier tot acht centimeter. De krullen van het vo rige seizoen hebben plaats gemaakt voor platte golven en losse komma's. De borstel wordt niet meer in op waartse richting gehanteerd, men borstelt het haar naar beneden en aan de zijkanten naar achter. Het voorhoofd wordt vaak met wat luch tig gekrulde pony of enkele speelse komma's bedekt, waarachter dan het haar direct in golven naar de kruin toe wordt gekapt. Dit alles bij el kaar hebben de Parijse kappers „La Nouvelle Fronde" genoemd en doet min of meer aan de haarmode van 1925 denken. Hebben de kappers zich door Dior laten beïnvloeden, toen hij de rokken de lengte uit die jaren gaf? Wel vereist deze nieuwe lijn een bekwaam vakmanschap, want het model van het haar speelt nu een belangrijke rol. Het vake knippen en de slappe permanent die deze kapsels vereisen, maken zoals U zult begrijpen de tochten naar de kap per veelvuldiger nodig dan vroeger. HOE U het haar echter draagt, het vereist een perfecte verzorging. Het is niet alleen voldoende om een mooi kapsel te hebben, het is nood zakelijk, dat het haar soepel, levend en glanzend is. Eerst dan zal een goed gekapt hoofdje volledig tot haar recht komen Neem daarom het haar eens flink onder handen, het hoeft heus geen kostbare geschiedenis te worden. Een goede harde haarborstel en een mas sageborstel van plastic doen won deren, wanneer u ze gebruikt om uw haar zó te borstelen, dat uw hoofdhuid ervan gloeit. En vergeet niet, dat alleen een schone haarbor stel het gewenste resultaat geeft. (Een beetje lauw water met een scheut ammonia doet wonderen). Is uw haar vet? Was dan uw haar eens met twee eidooiers, die hebben een reinigende werking, spoel het haar grondig na met een druppel citroensap in het spoelwater. Heeft u erg droog haar, was het dan toch eens per veertien dagen (bij stoffig werk eens per tien da- Sen. maar nooit meer) en masseer de huid voor het wassen grondig met olijfolie. Wanneer u het bij de kapper laat wassen doe dit masseren dan de avond te voren, bind een doek om het hoofd en ga naar bed. Er is tegenwoordig ook eishampo in flessen in de handel: voor wie het een naar idee vindt om het verse eitie op de haren te smeren, is dit wel een uitkomst. HENDRINE. AFGEPASTE GLASGORDIJNEN (Advertentie Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 7