ADOLF HITLER: de tyran
die niet kon liefhebben
SASKIA
NIEUWE KAPSELS EISEN
MEER VERZORGING
Rokje en blouse voor onze
schoolgaande dochters
Sans rancune
Handschoen werd pas in zeventiende eeuw
een fel begeerd mode-artikel
Ook middel tot politieke moord en omkoperij
DE
BOEK VAN ALEN BULLOCK GUNT
BLIK ACHTER HET MASKER
Nichtje pleegde zelfmoord onder ondragelijke druk van zijn
overgevoelige jaloerse verafgoding
Eva Braun: slechts een
leeghoofdig blondje
</6
DOOR
Haarmode dit jaar beïnvloed door Dior?
„Dievenhanden
en handen
vol geld
Masserenborstelen en
wassen is zeer
noodzakelijk
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1953
Adolf hitler is ons
bekend gewgrden als
de tirannieke figuur, die
als bezitter van wereld
lijke macht de menselijke
waarden en begrippen ne
geerde en het botvieren
van zijn macht over de
volken als zijn ideaal zag
boven het bouwen aan het
geluk der mensen. De
man echter die door zijn
grenzeloze begeerte naar
roem en schijngrootheid
zo dikwijls de menselijk
heid uit het oog verloor,
was, hoe verwrongen zijn
begrippen ook mogen zijn
geweest, zelf een doodge
woon mens van vlees en
bloed, met al zijn zwak
heden en hunkering naar
liefde en geluk.
Er is dezer dagen een
boek verschenen dat ons
behalve op de Hitler, die
als een schrikbeeld zal
blijven voortleven, ons een
blik vergunt te werpen
op zijn persoonlijke, intie
me leven. En dan blijkt
dat, voorbijgezien aan de
boze grillen van zijn on
evenwichtige natuur, deze
man als mens dezelfde ge
voelens heeft gekend, die
ieder mens beroeren en
dat zich achter het grim
mige masker, dat hij het
liefst aan de wereld ver
toonde, zich toch een
mens verborg die niet on
gevoelig was voor hem
betoonde aanhankelijkheid
en trouw en zelfs voor
liefde.
WIJ HEBBEN het oog op het boek „Hitier, leven en ondergang van een tiran", uitgave van A. W.
Bruna en Zoon, Utrecht, waarin de schrijver Alen Bullock genadeloos zijn visie geeft op deze
wonderlijke figuur in de grote politiek van het recente verleden, die uit het niets opkomt en zich
een gedachte en in Mein Kampf te boek gestelde carrière verwezenlijkt als bijna zonder
weerga is in de geschiedenis. Genadeloos is die visie op de man, die zelf geen genade kende, maar
Alan Bullocks boek .zou geen volledige biografie zijn als de schrijver niet had gepoogd dieper door
te dringen in het innerlijke wezen van het object van zijn studie en als hij dit doet slaagt hij er in
tegenover de onmenselijkheid van het handelen een debet van puur menselijke gevoelens te stel
len, die deze man, men zou haast geneigd zijn te zeggen op zijn zwakke momenten moeten hebben
bezield.
IIITLER schijnt volgens Bullock
veel waarde te hebben gehecht
aan de stemmen der vrouwen. Als
er dames aan tafel aanwezig waren
kon hij attent en innemend zijn, ten
minste als hij er de lust toe ge
voelde. Kletspraatjes hebben zijn
naam met een aantal vrouwen ver
bonden. Men ging graag in op gissin
gen wat betreft zijn verhouding tot
deze vrouwen, van Henriy Hoff
mann, de dochter van zijn fotograaf,
en Leni Riefenstahl, de regisseuse
van de partijfilms tot aan Unity
Mitford, de schoonzuster van de
Engelse fascistenleider Sir Oswald
ilosley toe.
Met grote stelligheid meent Alan
Bullock echter te kunnen beweren
dat in Hitiers leven geen vrouw
ooit een rol heeft vervuld, die men
kan vergelijken met die van een
nadame de Maintenon of een Pom
padour.
Dit wordt bevestigd door al wat
«en weet van zijn verhouding tot
de enige twee vrouwen, voor wie
Mi meer dan een voorbijgaande be
langstelling heeft getoond: zijn
nichtje Geli Raubal en de vrouw,
met wie hij aan het eind van zijn
„victorie" is getrouwd, Evan Braun.
Geli en friedl raubal, de
dochters van Hitiers halfzuster,
de weduwe Angola Raubal, gingen
met hun moeder mee, toen deze in
1925 voor Hitier op de Obersalzberg
de huishouding kwam doen. Geli
wgs toen 17, aantrekkelijk eenvoudig
met een prettige stem, die zij wilde
laten vormen om zangeres te worden.
De volgende zes jaar werd zij
Hitiers voortdurende metgezellin.
Deze periode heeft Hitier later als
de gelukkigste in zijn leven beschre
ven: hij verafgoodde dit meisje, dat
20 jaar jonger was dan hij zelf; hij
nam haar mee waar hij maar kon,
kortom hij werd verliefd op haar.
Of Geli ooit van hem gehouden
heeft is twijfelachtig. Ze was gevleid
en geïmponeerd door haar beroem
de oom; ze ging vaak met hem
mee, maar leed onder zijn overge
voelige jaloezie. Hitier weigerde haar
in alle opzichten een eigen leven te
laten leiden; hij weigerde ook haar
naar Wenen te laten gaan om haar
stem te laten vormen. Geli nam aan
stoot aan deze huiselijke tirannie
en op de duur maakte haar deze om
standigheid zo ongelukkig, dat ze
alleen de dood nog als uitkomst zag.
Onder de schok van zijn verlies
stortte Hitler ineen. Wekenlang was
hij ontroostbaar, weigerde hij iemand
te ontvangen en sprak er zelfs van
een einde aan zijn leven te willen
maken. De rest van zijn leven heeft
de man, die speelde met het leven
van millioenen, nooit over Geli ge
sproken of de tranen sprongen hem
in de ogen.
DE HOUDING van de Duitse dicta
tor tot Eva Braun lag volgens
Bullock op een ander niveau. Meer
dan 20 jaar jonger dan Hitier kwam
ze uit een Beiers middenstandsgezin
en werd door Hoffmann, zijn „hof"-
fotograaf, in diens fotozaak te werk
gesteld. Door Hoffmann heeft zij
Hitier leren kennen en enige tijd
na Geli's dood is zij zijn maitresse
geworden. Hitier gaf haar een villa
in München,
toelage,
een eigen auto en een
P'
te
Eva Braun was hartelijk en im-
ulsief, zonder pretenties wat in-
ellectuele gaven betrof. Van poli
tiek schijnt ze helemaal geen weet
te hebben gehad. Alan Bullock
noemt haar een aantrekkelijke, leeg
hoofdige blondine. Wat ze aan idee-
én bezat was ontleend aan goed
kope romannetjes en films, die spe
culeerden op een goedkoop senti
ment.
Toen de oorlog uitbrak werd Eva
Braun in Hitiers leven naar de ach
tergrond gedrongen, haar minnaar
png geheel op in de oorlog, waarin
hij zelf zo'n dominerende rol ver
vulde.
Bullock twijfelt er heel erg aan of
Hitler, die zeer egocentrisch was, wel
ooit werkelijk intensief heeft lief
gehad. Zijn stemmingen waren daar
voor te onberekenbaar, het was een
deugd die hij niet kende, hij was on
verschillig tégenover het lijden van
anderen, hij miste alle gevoel van
medeleven, was wreed, onverdraag
zaam en hardvochtig. Medelijden en
genade beschouwde hij als humani
tair gewauwel en als een teken van
zwakheid,
PAS TOEN alles om hem heen
ineenstortte, toen het gebul
der van de kanonnen doordrong
tot de bunker onder de Rijks
kanselarij, waarin Hitier en de
zijnen een goed heenkomen had
den gezocht en het door hem
zelf ontketende geweld op hen
kwam aanstormen, stemde Hitier
toe in een huwelijk met Eva
Braun. Tussen 1 en 3 uur voor
middag op de 29ste April 1945
is dit huwelijk inderhaast vol
trokken in de kaartenkamer met
Goebbels en Martin Bormann als
getuigen. Het was een weinig
pompeuze plechtigheid, als brui
loftsgasten waren aanwezig
Goebbel's vrouw, een paar secre
taressen en adjudanten en een
keukenmeisje. Men dronk cham
pagne en vulde de tijd met vol
heimwee te praten over de heer
lijke tijd die achter hen lag
8- IO JAAR
DOKJES en blouses vormen
II altijd een
omdat ze zoveel
prettige dracht,
el mogelijkheden
tot variatie geven. Vooral als
je maken, dat u van knoopjes
en lusjes of van een strik voor
ziet.
u, zoals hier afgebeeld, het
stelletje geheel van dezelfde
stof maakt. Het lijkt dan net
een jurkje, maar u kunt zowel
de blouse* als de rok met iets
anders combineren, wat u met
een gewoon jurkje niet doen
kunt.
De modelletjes zullen zeker
bij onze meisjes in de smaak
vallen. Het klokkende rokje
heeft een aardig taillestuk met
voorsluiting, dat geheel gevoerd
wordt. Zo nodig kunt u mid
denvoor of -achter een naad
De lange aangeknipte mou
wen van de blouse worden
ingerimpeld tussen een boordje
m 18 bij 3 cm. gezet. Bij ge
bruik vari smalle stof maakt u
middenachter een naad. Aan
het voorpand wordt het beleg-
je van de sluitpat naar binnen
geslagen of apart tegengenaaid
en de knoopsluiting aange
bracht. De haïsrand wordt tus
sen de dubbele stof van het
kraagje gezet. In de taille stikt
u een reep stof tegen als een
schuif voor elastiek, dat de
ruimte var de blouse goed ver
deeld houdt. Heeft u brede stof
(130 a 140 cm.) dan knipt u het
rugpand aan één stuk en des
gewenst ook het voorpand. U
kunt dan als sluiting een split-
HET LANG VERBEIDE kaartje met
de heuglijke aankondiging van
je zoons intrede in deze onrustige
wereld heb ik in vergenoegde dank
ontvangen, mijn beste. Vergenoegd
om meer dan één reden. Het irritant
talmen van je kroonprins om zijn
entree te maken en stiptheid
is nog wel de beleefdheid der vor
sten! was nu gelukkig ten einde.
En bovendien had je voor de aan
kondiging van deze. zij het niet voor
spoedige, geboorte een vrij sobere
vorm gekozen, verkwikkend vrij van
lievigheid. Je liet mij alleen maar
weten dat Arnold Adriaan tot jullie
grote blijdschap geboren was en
verder geen nieuws.
Gelukkig. Er is niets waarvan ik
zo aangeboren huiverig ben als van
valse sentimentaliteit; als je aan dat
geboortebericht met een minuscuul
rose strikje een peuterig kaartje had
laten hechten met „Nollie" er op,
had ik van pure narigheid gekreund.
Want is het al niet zuur genoeg dat
wij bij de aanvang van ons bestaan
een naam krijgen opgeplakt, die ons
misschien in het later bestaan maar
o zo matig bevalt? Een naam, die
dikwijls niet eens een vondst is, of
een gril van onze bij voorbaat ver
rukte ouders maar die al auto
matisch sinds de slag bij Waterloo
of daaromtrent vaststaat. Ik hoop
niet dat de namen van jouw zoon
staan voor Arnold Adriaanszoon;
want dan is bij wijze van spreken
zijn bet-achterkleinzoon meteen al
vernoemd
Maar wat moeten wij in het latere,
toch al zo moeizame bestaan aan
vangen met het etiket Nollie, Bennie,
Trinie of Kikkie, met rose of blau
we strikjes tot altijddurende kleine
ring op onze weerloze rug gespeld?
Het is al erg genoeg dat wij aan de
fraaie muziek van het oude volle
dige Bernard, Catharina of Chris-
tiaan, nimmer toekomen. Maar het
zal een breedgeschouderde zesvoeter
met een stem als een misthoorn ge
beuren dat hij in de familiekring
onvermijdelijk en rampzalig naar
Kikkie moet luisteren. Of dat een
geharnast vrouwspersoon met haar
op de tanden en een wil van ge
wapend beton moet omkijken als
iemand Toetie! koert.
JIJ HEBT je zoon dat niet aange
daan: dat geeft hem een streepje
voor op de startbaan. Maar wat het
geboortebericht miste, dat smokkel
je toch weer, naar het mij voor
komt, listig binnen in het begelei
dend briefje met aanvullende details.
Een zoon van meer dan negen pond
krijgt men als moeder niet zonder
ongemak cadeau, dat ligt in de rede.
En een eerstgeborene pleegt het
haar nog eens extra lastig te maken.
Maar is het nu beslist nodig dan
meteen maar hevig pathetisch te be
richten, dat je „zo geleden" hebt?
Kom, kom, dat de kunst de natuur
op het laatste moment te hulp moest
komen zal wel geen pretje zijn; ik
heb geen ervaring in dezen. Maar
allereerst: was dat' nodig geweèst?
Heb je wel voldoende ruig en zon
der kleinzerigheid geleefd, als ik het
zo mag uitdrukken? Heb je je li
chaam in prima conditie gehouden
door gewoon, heel gewoon je werk
te doen en terwille van je zoons
welvaren dagelijks een fikse wande
ling te maken in alle weer en
wind? Of heb je je bij ieder pijntje
of ongemakje in een zachte stoel
geïnstalleerd met véél kussens en
de voeten op een stoof?
Voor de Negerinnen in Midden-
Afrika, de boerenvrouwen in China
betekent een geboorte, zo men zegt,
hoogstens een inconveniënt van een
uur of zo. En ik heb een circus-
artiste gesproken die tot weinige
maanden voor haar bevalling nog
optrad, en binnen de week al weer
aan de trapeze hingCivilisatie
verslapt het lichaam niet zo zuinig,
maar wii kunnen heel wat decaden
tie tegengaan door zo natuurlijk
mogelijk te leven, verstandige sport
of gymnastiek en een ruim gebruik
van onze spieren.
MAAR AFGEZIEN VAN deze open
lil vraag: wat heb je met de onder
streping van dat lijden voor? Het is
misschien hevig geweest, maar ge
lukkig haast over en de natuur
laat ons, als compensatie, tenminste
geen herinnering aan geleden pijn.
Waarom dan die herinnering kunst
matig in het leven gehouden?
Om interessant te zijn? Och, dan
zijn er wel beter objecten te be
denken. Of misschien om een ge
makkelijk wapen in gereedheid te
hebben? Het is meer vertoond, hoor
maar ik zou je het gebruik sterk
afraden. - - -
Tegen je man allereerst: je kunt
nu eenmaal de natuurwetten kwalijk
op zijn debet boeken. Maar nooit,
ik bezwéér het je, tegen je zoon.
Wat hij je in het later leven ook
mag aandoen, willens en wetens en
bij levenden lijve: bespaar hem de
gemakkelijke lafhartigheid van de
natgeschreide zakdoek en het ge
rede verwijt: Heb ik nog niet ge
noeg geleden bij je geboorte? Want
niet alleen dat het hem tot een
verbitterd vrouwenhater kan ver
giftigen: het is ook zo blatend on
zinnig. Of heeft hij soms een ver
zoekschrift bij je ingediend om ge
boren te worden?
mol Hamea-Gelei
BsySSeWIGS super handverzorging
(Advertentie Ing. Med.)
(Van een bijzondere correspondent).
J|ET IS VERWONDERLIJK, dat de handschoen tegenwoordig uit het
mode-arsenaal van de vrouw niet meer weg te denken langs de
omweg van gebruiksvoorwerpen van de man tot een bekoorlijk dingsig-
heidje van het schone geslacht is geworden. In de bijbelse geschiedenis
leest men reeds, dat Jacob handschoenen van geitenvel aantrekt, om zijn
vader Izaak te doen geloven, dat hij Ezau is. Handschoenen van stevig
stierenleer gebruikten de arbeiders en herders van Griekenland en op een
bas-reliëf van Tel el Amara is het gezin van de haeretische pharao Ame-
nophis IV, de schoonvader van Toen-Anchamon, te zien, die onder zijn tot
de nieuwe leer bekeerde gouverneurs als beloning leren handschoenen ver
deelt.
IN DE OUDHEID droeg
1 men doorgaans vinger
lingen en deze waren nog
in het oude Rome gebrui
kelijk, waar men ze bij
gastmalen aantrok om zijn
handen niet vuil te ma
ken. In het kroningsornaat
van de koningen en kei
zers van de Middeleeuwen
had de rijkversierde, met
paarlen bestikte hand
schoen een bijzondere
plaats en ook thans nog
behoort hij bij het litur
gische gewaad van de bis
schop in de katholieke
kerk. Een stalen hand
schoen tooide de ridder op
het slagveld en in het
tournooi, grote kaphand-
schoenen de raadsheer.
Met juwelen bezette hand
schoenen werden aan vor
stelijke persoren meege
geven in het graf en op
menige universiteit kreeg
de jonge doctor als „ver
loofde van de wetenschap"
witte handschoenen, die
in de Middeleeuwen in
het algemeen de hogere
stand aanduidden.
MODEARTIKEL van de
lil vrouw is de hand
schoen pas in de 17e
eeuw in Frankrijk gewor
den. In die tijd kwam de
vervaardiging van glacé
handschoenen als nationa
le industrie op. Deze fa
brikaten maken een ver
bazingwekkend moderne
indruk, want ze hadden
reeds de grote kappen, die
tegenwoordig weer het
veld beheersen. Deze
„gant a la Crispin" was
een verfijning van de
reeds in de 15e eeuw in
Duitsland vervaardigde
kaphandschoenen der rid
ders en edellieden.
De vrouwen versierden
ze met fijn borduursel.
Handschoenen waren plot
seling begeerd geworden.
Rubens bedong als ho
norarium voor zijn „kruis
afneming" behalve een
som gelds bovendien uit
drukkelijk een paar hand
schoenen en kardinaal de
Richelieu liet uit Rome
handschoenen komen voor
Maria de Medici, om haar
hij de een of andere
staatsactie voor zich te
winnen. Deze koningin
heeft overigens de hand
schoen ook tot een wapen
voor politieke moord ge
maakt. Wie zijn vijand op
onopvallende wijze uit de
weg wilde ruimen, stuur
de hem vergiftigde hand
schoenen als geschenk;
zodra hij ze aantrok be
tekende dit de zekere
dood. Ook een geliefde,
waarvan men genoeg had
gekregen, werd op deze
wijze onschadelijk ge
maakt.
Uit die tijd is het ge
bruik van geparfumeerde
handschoenen afkomstig,
die vreemd genoeg door
de mannen werden inge
voerd.
voor omkoping diende
de handschoen. Wie aan
een invloedrijke persoon
een verzoekschrift moest
overhandigen, stuurde
meteen een paar hand
schoenen mee, die met
geld gevuld waren. Deze
gewoonte was niet alleen
in Frankrijk in zwang;
uit het Wenen van de
grote keizerin Maria The-
resia wordt gemeld, dat
de beroemde volkspredi
ker Abraham a Santa Cla
ra met de hem eigen dui
delijkheid herhaaldelijk
invloedrijke dames aan de
kaak stelde, wier gunst op
deze wijze te verkrijgen
was.
In die tijd had het
woord „handschoenmaker"
in Duitsland de betekenis
van rover en dief, waar
schijnlijk omdat de misda
digers op hun nachtelijke
rooftochten graag een vin
gerhandschoen, de zoge
naamde „dievenhand"
droegen. Niet omdat ze
het gevaar van identifica
tie door middel van vin
gerafdrukken wilden ver
mijden, want dat bestond
toen nog niet. doch uit bij
geloof en voorzichtigheid.
Want de toenmalige leden
van de onderwereld dach
ten voor ontdekking veilig
te zijn als ze op hun nach
telijke ondernemingen ge
bruik maakten van een
kaars, die gemaakt was uit
het vet van een opgehan
gen misdadiger. Om te
voorkomen, dat ze hun
vingers zouden branden
aan het omiaagdruipende
vet, trokken ze een in het
midden gescheiden over
trek over hun hand.
KAPPERS te Parijs, Brussel
en Amsterdam hebben allen
hun standpunt bepaald ten aan
zien van de nieuwe kapsels.
En ook U mevrouw zal, wan
neer ge precies doet wat uw
kapper U voorschrijft, het haar
deze winter weer kort dragen.
Het enige bezwaar van deze kor
te kapsels is, dat het ons nood
zaakt tot een werkelijk geregel
de gang naar de kapper.
Degene die, om welke reden
dan ook hiertoe niet in staat is,
doet beter een eenvoudig half
lang kapsel te nemen, dat zéér
zeker ook heel flatteus kan zijn.
DE NIEUWE HAARMODE heeft
wel enige veranderingen onder
gaan. De halzen worden niet meer
uitgeschoren. De lengte der haren
mag zelfs variëren van vier tot acht
centimeter. De krullen van het vo
rige seizoen hebben plaats gemaakt
voor platte golven en losse komma's.
De borstel wordt niet meer in op
waartse richting gehanteerd, men
borstelt het haar naar beneden en
aan de zijkanten naar achter. Het
voorhoofd wordt vaak met wat luch
tig gekrulde pony of enkele speelse
komma's bedekt, waarachter dan het
haar direct in golven naar de kruin
toe wordt gekapt. Dit alles bij el
kaar hebben de Parijse kappers „La
Nouvelle Fronde" genoemd en doet
min of meer aan de haarmode van
1925 denken. Hebben de kappers
zich door Dior laten beïnvloeden,
toen hij de rokken de lengte uit die
jaren gaf?
Wel vereist deze nieuwe lijn een
bekwaam vakmanschap, want het
model van het haar speelt nu een
belangrijke rol. Het vake knippen
en de slappe permanent die deze
kapsels vereisen, maken zoals U zult
begrijpen de tochten naar de kap
per veelvuldiger nodig dan vroeger.
HOE U het haar echter draagt, het
vereist een perfecte verzorging.
Het is niet alleen voldoende om een
mooi kapsel te hebben, het is nood
zakelijk, dat het haar soepel, levend
en glanzend is. Eerst dan zal een
goed gekapt hoofdje volledig tot
haar recht komen
Neem daarom het haar eens flink
onder handen, het hoeft heus geen
kostbare geschiedenis te worden. Een
goede harde haarborstel en een mas
sageborstel van plastic doen won
deren, wanneer u ze gebruikt om
uw haar zó te borstelen, dat uw
hoofdhuid ervan gloeit. En vergeet
niet, dat alleen een schone haarbor
stel het gewenste resultaat geeft.
(Een beetje lauw water met een
scheut ammonia doet wonderen).
Is uw haar vet? Was dan uw haar
eens met twee eidooiers, die hebben
een reinigende werking, spoel het
haar grondig na met een druppel
citroensap in het spoelwater.
Heeft u erg droog haar, was het
dan toch eens per veertien dagen
(bij stoffig werk eens per tien da-
Sen. maar nooit meer) en masseer
de huid voor het wassen grondig
met olijfolie. Wanneer u het bij de
kapper laat wassen doe dit masseren
dan de avond te voren, bind een
doek om het hoofd en ga naar bed.
Er is tegenwoordig ook eishampo in
flessen in de handel: voor wie het
een naar idee vindt om het verse
eitie op de haren te smeren, is dit
wel een uitkomst. HENDRINE.
AFGEPASTE GLASGORDIJNEN
(Advertentie Ing. Med.)