Sint Nicolaas als Amor SINTERKLAASWEEK en Zwarte Piet op vrijersvoeten De goede Sint kwam toch in het bos C. Martius Speelgoed voor de kleintjes en de allerkleinsten KORT VERHAAL ALS ER een zandbak aanwezig dan zijn hiervoor enorm veel dingen te koop. Aardig zijn de vormpjes met letters en beesten er in. De wagentjes met gekleurde staven, waarop blokken in alle kleuren worden gezet, zijn goed om het geduld te oefenen en voor grotere concentratie zijn allerlei soorten mozaïk spelen in grote ver scheidenheid in de handel. Voor jongens kruiwagens van stevig ma teriaal en voor de meisjes poppen- wagentjes of wiegjes. De pop is voor iedere leeftijd geschikt, maar dat is een aankoop, die ongelooflijk veel overleg vereist. De heie klein tjes zijn dol gelukkig met een lap pen pop, de grotere zijn vertederd door de mooi aangeklede poppen met fantastische krullen en prachtige kleren! De moderne pop volgt da mode op de voet, men ziet „Ger- maine de existentialistenpop", com pleet met spijkerbroek, roktrui, oor ringen en paardenstaart. VOOR DE jongens Boven de zes jaar is er 'n overvloed van speel goed. Japan en Duitsland zijn even als voor de oorlog bondgenoten, zij het dan op ander gebied en werpen grote hoeveelheden speelgoed op de markt. Autotjes, vliegtuigen, tanks die met de hand kunnen worden bestuurd, helicoptères, die kunnen opstijgen in de lucht, blijven staan en dalen. z™ DOORs Eigen verlangens mogen geen rol spelen AL WAS HET DAN OOK EEN HELE REIS Thijsje dacht dat hij vergeten zou worden „JUFFROUW KARSTEN, zit niet te dromen! Hoort u niet wat ik zeg?" daverde de stem van de heer Everts in het oor van Lilly. Zij schrok en bloosde. „Ja meneer, ik hoor u wel", ant woordde zij snel. „Oh, dan is het goed. Doet u dan maar dadelijk wat ik u zei", sprak hij nu op een wat vriendelijker toon. Lilly droop af. Wat had Everts ook weer gezegd? Zij wist het absoluut niet en liep domweg naar de kaartenkast, die in een hoek van het grote kantoor stond. Daar stond Janet, haar vriendin. „Wat zei hij ook weer?" informeerde Lilly zachtjes. Janet glimlachte. „Hij zei, dat je de kaart van de firma Van Rooyen moest lichten", fluisterde zij. Lilly knikte blij en trok dadelijk de lade open. Janet keek haar eens van terzijde aan. Die arme Lilly toch, sinds die nieuwe knappe hoofd boekhouder, Karei van Luyn, er was, leek het wel, of zij steeds in dromenland verkeerde. Iedereen wist het en sommige van haar collega's plaagden haar er wel eens mee, maar het was toch alle maal goed bedoeld. Ook de anderen zagen wel, hoe steeds Van Luyn's ogen gericht waren op het knappe pittige gezichtje van Lilly, wanneer hij op haar afdeling moest zijn en zij zagen ook, hoe zij de ogen neersloeg en bloosde. Maar Van Luyn scheen wel wat verlegen te zijn, want nooit sprak hij haar aan. Dezelfde gedachten, die door Janet's kopje gingen, beheersten op dat moment ook de oude heer Everts, die van over zijn bril naar het jonge meisje bij de kaartenbak keek. Hij wist trouwens nog meer. Hij wist, dat Lilly het de laatste tijd erg moeilijk had, sinds haar vader en moeder bij een auto-ongeluk om het leven waren gekomen. Het meisje was de oudste van de vijf kinderen en zij was nu vader en moeder tegelijk over het viertal, waarvan de oudste jongen zestien jaar was en het jongste kind drie. Van haar kleine salaris en dat, wat haar ouders haar nalieten, dreef zij het huishoudentje. De geringe opslag, die de directie haar had gegeven, zou in de toekomst toch niet voldoende zijn om haar het hoofd boven water te kunnen laten houden. Neen, Everts maakte zich zorgen over haar. VIJF UUR, de kantoortijd was ten- einde. Haastig trok Lilly haar jas aan en met een vluchtige groet rende zij naar de fietsenstalling. Daar fietste zij langs de natte druk ke straten naar huis, waar haar broertjes en zusje op haar wacht ten, want er moest nog gekookt wor den en vanavond, als de kleintjes naar bed waren, moest zij nog kleren verstellen. Toen zij de deur binnenkwam, ging er een luid gejuich op. Rudy, de oudste, had de aardappels al ge schild, dat scheelde tenminste. Vlug zette zij het eten op en inmiddels luisterde zij naar de verhalen van de kleintjes, die vertelden, hoe op School voorbereidingen werden ge troffen voor het komende Sint-Nico- laasfeest. Oh ja, dat was waar ook, overmor gen zou het Sint Nicolaas zijn. Dan moest zij morgen na kantoortijd nog even wat lekkers halen voor de kin deren. Eigenlijk kon het er niet af, maar het zou anders zo'n tegen valler voor de kleintjes zijn. „Oh, wanneer zou er toch eens een eind komen" aan af dezë ellende", ver zuchtte Lilly. Zij zag geen uitkomst en tranen welden op in haar ogen, wanneer zij bedacht hoe andere meisjes van haar leeftijd het hadden. Die waren vrij en hadden een ouderlijk thuis. Hadden niet de zorg over vier kin deren. Neen, zo mocht zij niet denken. De anderen bouwden en vertrouw den op haar en zo jong als ze wa ren, probeerden ze haar zoveel mo gelijk met alles te helpen. Het lot had haar deze taak toebedacht en zij wist, dat ze die naar behoren moest vervullen, hoe zwaar het soms ook mocht vallen. „Lilly, komt Sint Nicolaas ook nog bij ons?" vroeg kleine Elsje, die naast haar bij het gasstel stond. Lilly schrok op uit haar gedachten. „Ik weet het niet, liefje", antwoord de ze onthutst, „als hij tijd heeft, misschien wel." „Sint-Nicolaas komt", klonk het overtuigde stemmetje van de zes jarige Hansje achter haar. „Hij slaat geen enkel kind over, heeft de juf frouw op school gezegd", vervolgde hij. Lilly wist niet, wat zij daarop moest zeggen. In ieder geval zou zij doen, wat in haar vermogen lag om de kleintjes op iets te tracteren. TIET WAS Sint-Nicolaasavond en rond de gezellig snorrende kachel zat Lilly met de vier kinderen. Zij had chocolademelk gemaakt en de kinderen op koek, taai en een stukje chocolade getracteerd, waarvan ze vertelde, dat Sint-Nicolaas haar dat voor hen had gegeven, toen zij, op weg naar huis, de goede Sint tegen kwam. Zij las wel wat teleurstelling in de ogen van de kleintjes, dat Sint Ni colaas dus niet zelf zou komen. Zij vertelde hun een Sint Nicolaasver- haal, voordat zij hen naar bed ging brengen, maar midden in het ver haal ging de bel en stom verwon derd keek zij Rudy aan. Die haalde zijn schouders op, maar de kleintjes juichten. Dat moest Sint Nicolaas zijn. Lilly ging naar de deur en daar stond Sint Nicolaas met een grote, lange Zwarte Piet, die haar grijnzend aankeek en met de roe zwaaide. „Wij komen de kleintjes bezoeken", sprak de goede Sint min zaam. Even weifelde Lilly, was dat niet de stem van „Komt u binnen", nodigde zij en hield de deur open. Het gejuich van de kinderen verstomde bij de aan blik van de echte Sint Nicolaas, die statig binnenschreed. Rudy zette de leunstoel klaar en keek verwonderd naar zijn zuster. Had zij voor deze verrassing gezorgd? Dan had ze hem toch wel in het geheim kunnen ne men. Maar aan haar verwonderde gezicht zag hij, dat het ook voor haar een verrassing was. Wie was dan die goede Sint? SINT NICOLAAS begon op goed geluk en trok zachtjes de kleine Elly naar zich toe. Haar lipje trilde en zij wist niet, of zij nu zou gaan huilen of lachen. Hij tilde het meis je op zijn knie en stelde haar op baar gemak. Voor haar had hij een mooie pop meegebracht en daarmee had hij bet kleine meisje wel een groot plezier gedaan, want zij kraai de van blijdschap. Ook voor de an deren had Sint Nicolaas iets bij zich en in minder dan geen tijd was er een uitgelaten stemming in de kleine kamer. Lilly stond in een hoek van de kamer alles aan te zien en zij wist niet, of ze waakte of droomde. Dit had ze nooit van haar chef verwacht. DIK BESLAGEN winkelruiten, Drukke boodschapdoende ma's, Overwerkte winkeljuffers: t Is de week van Sinterklaas. Overvulde étalages. Lichten, lichtjes, talloos veel, Platgedrukte kinderneuzen, A rme-kinders-luchtkasteel. n Elektrieke trein u weet wel Is de hartewens van Jan; (Jan's moe vraagt voor Jan een broekje, Want hij heeft er haast geen an.) Borstplaat gaat weer hoogtij vieren, m Speculaas flirt met banket, Duizend Jacob Catse pennen Worden in bedrijf gezet. 'f Ongerijmdste rijmwoord rijmt toch, 't Is de waanzin, die het wint, Wellicht komt er zelfs een dichter, Die op „Weesp" een rijmwoord vindt. Deze week wordt ieder anders, Zelfs een saaie Piet doet dwaas; Alle kind'ren worden snoesjes. Want straks is het Sinterklaas. Week van ouderwetse vreugde, Week. waarin de mensheid leert, Dat het héérlijk is te géven (Of is 'f leuker: omgekeerd? CLINGE DOORENBOS Maar wie was toch Zwarte Piet? Hij had nog geen woord gesproken, dus kon zij zijn stem niet herken nen. Zijn zwarte gezicht en het pom peuze pak met de grote baret maak ten het haar ook onmogelijk te weten te komen, wie hij was. Nadat de kinderen hun geschen ken hadden ontvangen, was de beurt aan Lilly. Sint Nicolaas liet haar bij zich komen en zij moest op de knie ën voor hem gaan liggen. Nadat hij haar gewezen had op het feit, dat zij op kantoor wel eens zat te dromen, gaf hij Zwarte Piet een teken en die kwam nu met een pakje voor de dag. Toen Lilly het had uitgepakt, vond ze een prach tige shawl en een paar handschoe nen. Stomverbaasd zat zij er naar te kijken en keek toen beurtelings van de Sint naar Zwarte Piet. „U ziet, Sint Nicolaas is goed op u geweest", klonk de stem van de zwarte man. „Hij weet, welk een zware taak er op uw schouders is gelegd en hij heeft grote bewonde ring voor de moed en het doorzet tingsvermogen van zo'n jong meis je". vervolgde hij. Nu herkende Lilly zijn stem. Zij kreeg een kleur en wild bonsde haar hart. Dat hij het juist moest zijn, die dit zei. DE KLEINTJES werden naar bed gebracht en Lilly en Rudy brach ten de avond verder door met Sint- Nicolaas en zijn zwarte knecht. De twee lieten zich haar chocolademelk en de taai goed smaken en Lilly moest lachen wanneer zij naar het zwarte gezicht van Karei keek, die nu zijn baret had afgezet en wiens flinke bos blonde krullen in het lamplicht glansde. Maar ook aan die gezellige avond kwam een einde en Sint Nicolaas besloot te vertrekken. Piet ging even een taxi bellen en toen vertelde Everts haar, dat Van Luyn er op gestaan had, voor haar cadeau te zorgen. Hij lachte fijntjes, toen hij zag, hoe haar ogen straalden en een diepe blos over haar gelaat trok. De taxi kwam voor en de Sint en zijn knecht vertrokken. Toen Everts weer in de auto stapte, hield Lilly de zwarte knecht in de gang staande. „Dit had je niet moeten doen", zei ze zacht jes. Hij pakte haar hand en zijn ogen glansden toen hij zich naar toe boog. „Je bent een dapper meisje Lilly en je hebt dit ca deau dubbel en dwars verdiend". „Vriendelijk bedankt Karei", fluisterde ze, terwijl ze zijn hand greep. Hij zag haar lief gezicht je en het glanzend kastanjebruin haar en toen deed hij iets, dat hij nooit gedacht had zo te zul len doen. Hij trok haar naar zich toe en kuste haar. „Liefje", fluis terde hij zacht. Vanuit de taxi gluurde Everts naar binnen, verwonderd waar zijn zwarte knecht bleef. Snel trok hij zich terug, toen hij zag wat er gebeurde. „Het plannetje is goed gelukt" glimlachte hij voor zich heen. „Ik denk wel, dat ze nu spoedig uit de narig heid zal zijn en bovendien, die twee waren toch voor elkaar be stemd". Met een zucht van opluchting liet hij zich in de kussens zak ken. WIE MET HET OOG OP het heilig avondje, de stad ingaat om uit naam van de goede Sint inkopen voor z'n spruiten te doen, moet zich vooral niet door zijn eigen verlangens laten be ïnvloeden. Vooral jonge ouders kopen vaak speelgoed, dat nog niet ge schikt is voor het kind. Wij informeerden eens naar geschikt speelgoed en hoorden van bevoegde zijde dat men voor de allerkleinsten geen breekbaar speelgoed en geen prentenboe ken moet kopen. Wel in elkaar passende kubussen, die niet van dun hout moeten zijn en niet met plaatsjes versierd (deze worden er direct afgescheurd). Heel geschikt zijn de kleuren- piramides van plastic het kind leert kleuren zien en oefent de vingers poppen, teddybeertjes van zachte stof, verder alles om mee rond te lopen of voort te trekken, zoals dieren op wielen en een bal met stok er aan. Pop pen en dieren moeten niet te echt gemaakt zijn, geen ogen van kralen geen pruiken hebben, daar het kind ze op die leeftijd kapot maakt en opeet! Cowboy-riem. met holster. MIDDEN IN HET BOS stond het huisje van boswachter Vermeer, ons maar", sprak de vos met zijn Het was een gezellig laag houten huisje en het stond daar een- vfnd^ngd/k^eh^^misschien11 kan zaam, ergens op een open plek. ik je wel helpen". De eekhoorn Bij het houtvuur in de kamer zat Thijsje, het zoontje van de knikt® b wSinnten<Thh^» maar boswachter, met een boek. Eerlijk gezegd las hij niet, al lag het zeggen waar het om iing. Hij ver- boek op zijn knieën, want Thijsje's gedachten waren bij iets heel J.cld<; wat de jongens op school anders, iets veel belangrijkere dan dit saaie boek. Het was vandaag ban^waf'dlt sfnt Nicolaas^hem o December en dat betekende, dat het vanavond Sint Nicolaas zou zou overslaan. De dieren luisterden zijn, maar de jongen was bang dat het feest voor hem niet zou gespannen toe. Iedere morgen vroeg liep hij het hele bos door en de lange land- THyefdrfetWaan anderen'^ac?mee" weg af, die uitkwam op een straatweg. Daar stapte hij op een bus Sedeeld en voelde zich erg opge- die hem naar de stad bracht, waar hij op school ging en 's avonds helpen? Z°Uden 26 hem kunnen maakte hij die hele reis weer terug. De chauffeur van de bus Nu, helpen konden zij hem niet, kende hem al, die kleine jongen van de boswachter die iedere das f?,ar ziL kon.d?n hem wel wat ver- zo'n tocht mnpst mabn 'eueie uag tellen. Voordat ze hier waren ge- zo n toont moest maken. komen, speelden ze met z'n drieën Meestal vond Thijs het niet erg, maar de laatste dagen wel, want lanRS de s.traatweg en daar hadden n?ptSït0lh hadden t6 j0ngens i16™ verteld' dat sint Nicolaas wel oude^man^me^'een Sneeuwwitte niet Dij nem zou komen op de avond van de vijfde December, baard, die op een schimmel zat en omdat hij zo ontzettend ver weg woonde. Al deze dagen was Thijs dfe23 er stil van geweest en hij geloofde vast, .dat de goede Sint hem zou droeg. Zij wisten niet wie die overslaan, want ook vader en moeder hadden in de afseloDen ™a"nen waren, maar uit het ver dagen nncr nipt nv». ?ïint 16 v haal van Thijsje meenden zij te begrijpen, dat het Sint Nicolaas en Zwarte Piet moesten zijn geweest. „Reed hij op de straatweg?" juich te de jongen. „Ja, heus", zeiden de dieren. „En waar gingen ze heen?" vroeg Thijsje brandend van nieuws gierigheid. „De mannen gingen de landweg op, naar het bos toe", zei de vos. „Ze zijn vast naar jouw huis gegaan", meende het konijntje. Thijsje was verschrikkelijk blij. „Bedankt hoor!" riep hij en wilde weghollen, maar het ging niet. Het leek wel of hij aan de grond vast geplakt stond. Zijn blijdschap ver anderde in angst. Waarom kon hij nu niet weg? PLOTSELING schrok hij op. Hé, waar waren de dieren nu ge bleven? Hij wreef zich eens flink m de ogen. Het was al helemaal donker. Hoe laat zou het wel zijn? Vlug stond hij op en holde door het bos in de richting van zijn huis. Onderweg begreep hij het. Hij was tegen die boom in slaap gevallen en had alles maar gedroomd. De jon- dagen nog niet over Sint Nicolaas gesproken. MOEDELOOS stond hij op en legde I'l het jongensboek in de kast. Hij liep naar de gang, trok zijn jekker- tje aan en ging de deur uit. Met ge bogen hoofd wandelde hij het bos in. Dat deed Thijs altijd wanneer hij verdrietig was. Het bos was zo ver trouwd, zo groot en prettig. Hier was hij geboren en hij had er altijd gespeeld. Hij kende alle die ren en had ze namen gegeven. In het bos vond hij altijd troost en raakte hij weer in een goed hu meur. De wind speelde tussen de kale takken en Thijsje zette zijn kraag op. Geruisloos liep hij over de zachte bosgrond en luisterde naar het spel van de wind in de bomen en de bekende geluiden van het bos. Het werd al schemer toen Thijs je in het dichtste deel van het bos kwam. Dit was zijn liefste plekje. Hier huisden de meeste dieren, zijn vrienden. Hij was moe en ging op de grond zitten met zijn rug tegen de dikke stam van een oude eik. Hij staarde voor zich uit. Zou Wat kiik ie verdriet;» t= er jot-i» Sint Nicolaas nu heus niet bij hem vroec het diertie Aei> „lotci» *ks gen werd weer verdrietig, want als ij alles gedroomd had, waren Sint Thijs wilde weghollen, maar het ging niet oini iNicoidds nu neus niet Dij nem vroef? liet' riiprfip ApH niotei" SrarinSUlfn i5ee' ï°ndTui met Thifs^ en schuddezijn hoofd „Er i al de kinderen in de stad en woon- wel wat", meende het ;i zei is de Thijsje te ver weg? Morgen op school zouden de andere kinderen trots vertellen wat zij van de goede Sint hadden gekregen en dan moest hij zeggen, ik heb niets gehad. Tranen sprongen hem in de ogen. STIL, WAT WAS DAT? Het kraak te in het kreupelhout. Doodstil bleef Thijsje zitten. Er kwam een klein kopje tussen de struiken te- Nicolaas en Zwarte Piet natuurlijk niet bil hem thuis geweest. Hij deed de deur open en stapte naar binnen. Het eten stond al op tafel en vader en moeder wilden juist gaan beginnen. Vader keek hem lachend aan. „Waar heb je wel wat", meende "het konijn™ ik da? nog2 vragen,^vafer'^' g'ftmUichte zie het aan .je gezicht. Vertel ket moeder. „Hij is natuurlijf bi ziin mij maar, misschien kan ik je wel vrienden in het bos geweest om te helpen Jij kunt mij toch niet vragen wat Sint Nicolaas vana™nïï helpen snikte Thijsje. „Kom droog voor hem zou brengen" je tranen je moet met huilen", Verrast keek Thijsje 'op Zou de troostte het konijntje en veegde met goede Sint dan toch komnn het uiteinde van Thijsje's das de avond? En toen zag hij in de hoek t.ranpn van 7iin wnntrpn 111 .u" *ioeK zijn tranen van zijn wangen yan de kamer een stapel pakiës kr,Ju2ReIi-topJfe zaR J ligeen, met kaartjes eraan met dat het konijn met de enige was namen erop. Blij keek hii - ,- die hem gezelschap hield, maar dat vader en moeder 'aan voorschijn, het was zijn vriend het vóór hem nog een paar dieren De droom Sa a,?=+„„1, - konijn. JJag ze! het konijn. „Dag", zaten, die hem medelijdend aan- drog geweSt ZijnvrieSdiel hidden" groette Thijsje terug keken. Het waren zijn vrienden de gelijkgehad Sint Mcolaal h?H hom Het konyn kwam by hem zitten, vos en de eekhoorn. „Vertel het niet vergeten! had hem Letter-speelgoed van plastic bijzonder leerzaam Inderdaad een pop om voor te bezwijken en waarvan de moeders minstens zo verrukt zullen zijn als haar dochters. Toch weet ik uit er varing, dat de meisjes het meeste plezier hebben van een pop, die ze aan en uit kunnen kleden, in het bad kunnen stoppen, kortom alle dingen mee kunnen uithalen, die ze zelf moeten ondergaan. En dan moeder, doet u het ver standigst een pop te kopen die al deze evenementen kan doorstaan. Bedenk dat een kind het haar van de pop wil kammen maar het moet ook écht haar zijn en een pop met echt haar is nog altijd zeer prijzig! Zoals moeders zich hij het kopen van poppen gedragen, zo doen de vaders dat op het gebied van spoortreinen. Ook zij laten zich te vaak door hun eigen gevoelens leiden en kopen uitgebreide dure materialen, waarmee het kind dan nauwelijks of niet kan of durft te spelen. Er zijn eenvoudige dingen waar het kind de winteravonden heel ge lukkig mee is. Voor de 8 tot 10 jarigen zijn er drukkerijtjes, bouw platen (vooral die van vliegtuigen zijn erg in trek). Het huis dat ze zelf kunnen bouwen van kleine echte steentjes met repen papier en lijm en waarvan men al van 3.50 af een begindoos kan kopen. Er zijn beeldprojectors in de handel vanaf 17.50 compleet met drie filmpjes. Aparte filmpjes kun nen los worden bijgekocht. Jongens kunnen hun zin voor avontuur uitleven in cowboy-pak ken, variërend van een pistool in holster met een brede hoed tot hele uitrustingen. Ook in miniatuur zijn de cowboys aanwezig en er kunnen hele dorpen worden opge bouwd met tenten, Indianen en bleekgezichten aan de paal gebon den. |~JE KEUS uit dit alles is zeker niet gemakkelijk. Ik ken een gezin, waar ieder kind zijn verlang lijst boven zijn bed heeft geplakt, iedere dag wordt de lijst langer, alleen de jongste tekent zijn ver langens en die zijn nog het bc- gnjpelijkst van al. Toch krijgt men op deze manier een aardig over zicht van de werkelijke verlangens van het kind en zo zei deze moeder mij, je zult verbaasd staan wat voor wensen ze opschrijven. Zo schreef haar dochtertje een èehte robbe does, een naaidoos op haar lijstje. By navraag bleek dit een felbe geerd artikel, omdat het vriendin netje naast haar op school, haar bij de handwerkles de ogen met een mooi roodgelakt doosje uitstak. Zo is het dus vooral zaak eerst te ont dekken wat het kind het meest be geert alvorens men het zuinig op gespaarde Sinterklaasgeld aan min of meer dure cadeaux uitgeeft. Hijskraam, vrachtschip en camera van de „Pinky-Toys".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 9