Mist onze Nationale Reserve
blijvend geoefendheid?
NEDERLAND IS IN DE LUCHT
VRIJWEL ONVERDEDIGD
voor wijziging vatbaar
De regering zet kwaad bloed bij
de doktoren
rS)-
Strubbelingen bij Principiële opzet is mogelijk
bevordering tot
officieren
Maatregelen tegen
reisbureaux
Beroering in ziekenfondswereld
,,De minister zij
gewaarschuwd"
Anderhalf milliard per jaar voor defensie maar:
Waardeloze radar, oude vliegtuigen en
bijna geen luchtdoelartillerie
De vijand mag alleen
overdag komen
R.K. Zangconcours in
1954 te Wognum
1
M
WOENSDAG 23 DECEMBER 1953
tfat tt toner!»
ie Ing. Med.)
ger van thans
ust als nimmer
an Gosnjak, de
eretaris voor
;ing, verklaard
or de radio bij
van het Zuid-
:waren van de
zeer veel, al-
Ier nog zeide,
htige factor bij
e vrede bete-
krachtige be-
pgebouwd en
capaciteit daar
voor economi-
i 1953 bouwden
verven 30.000
>n slechts vijf-
ntig jaren voor
staatssecretaris,
de voorts mee,
van het Zuid-
■iekse en Turk-
lachten hebben
ezamenlijk op-
n aanval. Deze
en gunstig ver-
bespreking ge-
mische Commis-
lale Motorsport-
vertegenwoordi-
ieken van race
aren de voorzit-
issie, onze land-
;n de vice-voor-
aaf Lurani. ver-
■s van Gilera,
n een afgevaar-
:onstructeurs. De
n zich niet laten
wijze waarop de
iet dodelijke af-
a jaren door de
de snelheden tij-
;ionale races zijn
toekomst zullen
iden.
esloten het aan-
ie FIM, dat in
ngen zal worden
illen met ingang
wedstrijden in de
de programma's
ingang van 1957
aanzien van de
t moment af zal
ieeen de catego-
;n eventueel een
le 500 en 350 cc.
erd, waarin dan
worden deelge-
dellen, waarvan
aantal zal wor-
er wordt om 12
in Alcmaria Vic-
•ijd gespeeld tus-
ms van de afde-
in de KNVB. De
itsma (Purmer-
Frisia) en Veer-
imes (Alcmaria).
en Smit (Volen-
ïdia), Buis (Eg-
dam), Tuyp (Vo-
jer (CSV); Ory
olendam); Nielen
;r) en Van Zijl
id (Volendam),
De Bie (Suc-
en Van Vlaan-
(Flevo), Ruyter
gen (Zaandijk).
riteiten in Duits-
oorlogsmisdacn-
in een Am®V*
in vrijheid Se'
PE Vrijwillige Nationale Reserve (VNR) in Ne- opzichten efficient werkend verdedigings-instituut
derland is een militair apparaat waarvan het Ne- te doen te hebben.
derlandse volk mag verwachten dat het aan rede- Zoals men weet is de VNR een militair-apparaat
lijke eisen voldoet. En dat wel in de eerste plaats dat bestaat uit burgers die elke week in uniform
omdat het hier een vrijwilligerscorps betreft dat bijeenkomen (maar dit ook kunnen nalaten), in
door zijn goede wil en enthousiasme in staat moet oorlogstijd tot onderdelen gevormd worden die in
worden geacht meer hart voor de militaire zaak de eer,ste Plaats tot opdracht krijgen de eigen
te tonen dan de „ruggegraat" van het Nederlandse ™°nPlaats te verdedigen. De VNR is dus eigen-
i <i.w v.™ «i j. a i- w "Jk ee;* semi-militaire instelling. Niettemin res-
U1 Sowoon ïens plichtigen sorteert normaal onder het Ministerie van Oor-
bestaat.
log. Maar juist door deze eigenaardige positie
..Ti j - rug. iTiciii J luai uuui uctiv cigcuaui urge puoiiii
m e S© egenheid is geweest enige tijd met hebben zich bij de VNR moeilijkheden voorge-
de „Natte Hap (zoals de VNR in de wandeling daan, die men bij een normaal legeronderdeel
wordt genoemd) mee te draaien moet echter tot nimmer zal tegenkomen, complicaties die hoewel
de enigszins ontnuchterende conclusie komen dat reeds zo goed mogelijk in eigen gelederen opge-
rich in de VNR onder het praedicaat „vrijwillig" lost toch hun weerslag op de „troep" niet hebben
enkele voor het oog der openbaarheid verscholen gemist en wij hebben kunnen waarnemen, in vrij
manco's voordoen, die een waarnemer al gauw ernstige mate de stemming en daarmee het moreel
de illusie ontnemen met een doelmatig en in alle hebben aangetast.
Tl'IJ hebben hier in de eerste plaats
op het oog de moeilijkheden die
zich hebben voorgedaan bij de be
vorderingen van onderofficieren-in
structeurs tot luitenant in plaatsen
als Muiden, Haarlem, Zandvoort e.a.
„In één der bovengenoemde plaat
sen" aldus werd ons tijdens de
voorbereidingstijd van een oefening
uit betrouwbare bron meegedeeld,
„maakte de instructeur van een
groep vrijwilligers die een onder
officiersfunctie bekleedde op een
gegeven moment aanspraak op de
luitenantssterren. Hij wendde zich
tot de desbetreffende onder het Mi
nisterie van Oorlog ressorterende in
stantie, echter onder toevoeging van
de opmerking, dat hij, indien men
zijn wens niet zou inwilligen, zijn
ontslag zou nemen."
Nu staat of valt een groep vrij
willige reservisten (ïeel vaak met de
figuur van de instructeur. Het was
dus een begrijpelijke, maar volgens
velen een alleszins te critiseren han
delwijze van het M. v. O. dat het
aan de wens van de onderofficier
toegaf en hem de verlangde bevorde
ring bezorgde Hiermede was echter
een uitermate risicodragend prece
dent geschapen omdat men nu ook
andere onderofficieren-instructeurs
tot de rang van luitenant moest be
noemen. De aanvragen hiertoe volg
den dan ook vrijwel onmiddellijk.
Het moet gezegd worden dat het
M. v. O. in grote lijnen is opgekomen
voor de consequenties van net door
laar geschapen precedent, niet echter
zonder daarmee de nodige onrust ge-
I zaaid te hebben."
„Het principe „gelijke monniken,
gelijke kappen" heeft men laten va
ren", vertelde een officier bij de
VNR ons, „want sommigen kregen
hun luitenantssterren „cadeau" ter-
wij] andere gegadigden hiervoor,
vaak zelfs achteraf, nog een cursus
voor officier moesten volgen." Deze
gang van zaken werd door het M. v.
O. vagelijk gemotiveerd met de op
merking dat men „nog" gedane be
loften had in te lossenNiet
alleen in officierskringen der VNR
is door de genoemde handelwijze
van het M. v. O. ongenoegen ont
staan. maar eveneens in de rijen der
onderofficieren.
J]EN ANDER, meer permanent ge
vaar dat de VNR beloert is haar
karakter van vrijwilligheid. Men
mag opkomen, maarmen kan
het ook laten. Dit betreft zowel dè
wekelijkse oefenavonden als de zes
daagse herhalingsoefeningen die eens
per jaar worden gehouden. Het zijn
sterke benen die de weelde kunnen
dragen en het hoeft dan ook geen
verwondering te wekken dat de op
komst bij de onlangs in het district
boord Holland-Zuid gehouden oefe
ningen maar een gedeelte der man
schappen is opgekomen. Van de com
pagnie IJmuiden bleef maar liefst
dertig procent thuis.
De vraag die wij ons te stellen
hebben, is thans: Kunnen wij in
oorlogstijd wel op de VNR rekenen?"
Door sommige insiders wordt deze
vraag reeds ontkennend beantwoord
on zij leggen daarbij de vinger op
de grote wondeplek der VNR, haar
ongeoefendheid.
Voor een groot deel bestaat de
».NR uit buitengewoon dienstplich
ten die om één of andere reder
nimmer aan een normale militairr
De Rationale Reserve beschikt ook
over enig beraepspersoneel. Hier
ziet men een groepje van hen om
de radiojeep, het „centrale zenuw
stelsel" van een oprukkende com
pagnie.
Een peloton commandosoldaten dat een bivak overvalt heeft in de regel
geen etensblikjes bij zich. „Nasi goreng uit pet" met of zonder krant
smaakt echter best
Door een aantal reisbureaux in Ne
derland zijn onregelmatigheden ge
pleegd met collectieve paspoorten, wat
blijkens de Staatscourant van jl. Maan
dag het ministerie van Buitenlandse Za
ken aanleiding heeft gegeven acht van
deze ondernemingen voor bepaalde tijd
van het verkrijgen van collectieve pas
poorten uit te sluiten.
De duur van de uitsluitingstermijn
varieert van 1 Maart 1954 tot 1 Sep
tember 1954. In dit laatste geval is dit
wel een zeer zware straf, daar het be
trokken reisbureau in de tussentijd zijn
cliënten niet de service van collectieve
paspoorten zal kunnen geven. Dit geldt
zowel voor de reizen, die men zelf or
ganiseert als voor die, welke in op
dracht van derden worden uitgevoerd.
training hebben behoeven deel te
nemen. Eenmaal als vrijwilligers bij
de VNR ingedeeld is éen trainings
avond per week te kort. Als men
bovendien in aanmerking neemt dat
er een streven bestaat om de dienst
tijd van de gewoon dienstplichtige
militair, die al anderhalf tot twee
Wij werden in deze opvatting ge
sterkt toen wij deelnamen aan en
kele oefeningen van de compagnie
„IJmuiden" in de buurt van de
spoorbrug te Velsen. De gevechts
discipline vertoonde hier en daar
bedenkelijke „gaten". In hun enthou
siasme vérgaten heel wat reservis
ten dat zij tijdens de door hen uit
gevoerde opératies strikte opdrach
ten hadden. Door afleidingsmanoeu
vres van de tegenpartij die uit en
kele pelotons gespecialiseerde com
mandotroepen bestond werden op
rukkende groepen der VNR steeds
weer verstrooid. Dit was, naar enkele
commandosoldaten ons meedeelden,
een speciale tactiek. „Wij weten dat
de Nationale Reserve te weinig ge
oefend is en dat zij zich gemakke
lijk laat afleiden", zeide men ons.
Enthousiasme zonder (vuur) disci
pline is bovendien gevaarlijk. Tij
dens de oefening waar wij aan deel
namen werd een jongen van achteren
tegen zijn hoofd geschoten. Het kost
te hem bijna zijn rechteroog. Onge
lukken van ernstiger aard hadden
zich tijdens vorige oefeningen reeds
eerder voorgedaan. Ook deze waren
te wijten aan een onvoldoende ge
disciplineerd enthousiasme.
Zeker, bij iedere oefening moeten
nu eenmaail risico's genomen wor
den. Vooral als er met „losse flod
ders" geschoten wordt. Risico's zijn
nimmer geheel en al te vermijden.
Maar coute que coute moeten zij zo
klein mogelijk gehouden. En het wil
ons voorkomen dat dit bij de VNR
niet makkelijk is. Dat ligt zeker niet
aan de hard werkende officieren
me weken van te voren de oefen-
:chema's uitwerken, maar aan de
.pzet, het algemene karakter der
VNR, waarin ae mannen te weinig
getraind raken.
Een afspiegeling van het genoem
de gebrek aan discipline kon men te
rug vinden in de erbarmelijke resul
taten der exercities voor zover deze
in de buurt van het bivak, meer bij
wijze van steekproef, werden gehou
den.
J£EN ander voorbeeld van de typi
sche instelling van de gemiddel
de vrijwillige reservist kwam tijdens
een nachtelijke overval van het bivak
aan het licht. In de linkervleugel
van het gebouw tippelden een paar
„vijanden" doodleuk naar binnen.
draaiden het licht op en wandelden
met een paar mitrailleurs in de hand
weer naar buiten. De ontwaakte re
servisten gaven geen kik en een
paar schoven in paniek onder het
losse stro waarin zij sliepen
De andere vleugel van het bivak
werd eveneens aangepakt. Zonder
dat zij het wachtwoord hoefden te
noemen, werd voor de overvallers de
deur geopend waarop de laatste een
kartonnen donderslag naar binnen
gooiden die met een hevige knal
explodeerde. De hele wacht vloog
het aangrenzende kamertje van de
in Morpheus armen rustende hospi
taalsoldaat binnen, één jongen viel
flauw en een andere begon van
schrik over te geven.
Alles bij elkaar symptomen waar
voor geen militair zich in het begin
behoeft te schamen, maar die de „on
wennigheid" van vrijwillige reservis
ten die toch ai meerdere jaren aan
de V.N.R. verbonden zijn, wel in een
veelbetekenend licht plaatsen. Ter
verontschuldiging mag gezegd wor
den dat de mannen aan het eind
van hun zesdaagse oefening inder
daad beter op hun qui vive waren
dan in het begin.
Gezien deze stand van zaken in
de V.N.R. mag men dus ook wel
enig begrip hebben voor de gewoon
dienstplichtige soldaat die met een
zeker schouderophalen de vrijwillige
reservist beziet en er uitgesproken
de paan heeft dat deze vrij
williger tijdens zijn oefening, bui
ten zijn burgersalaris om. nog een
heel behoorlijke dienstvergoeding
van 48 a 60 gulden in de wacht
sleept!
Uit één en ander moge blijken dat
er aan de VNR nog wel wat te dok
teren valt. Of men deze jonge loot
aan onze defensiestam tot een wat
flinkere figuur weet op te kweken,
ligt echter io.de.schoot, der .toekomst
en in die van het Ministerie van
Oorlog verborgen.
(Van een medische medewerker)
DEZER DAGEN verscheen het
bericht, dat minister J. G. Suur-
hoff de Ziekenfondsraad heeft
verzocht, zijn besluit inzake de
honorering der fondsdokters op te
schorten. Dit betekent, dat een
besluit van het hoogste college op
dit gebied, eenvoudig door de mi
nister wordt getorpedeerd. Dit is,
gezien de achtergrond en de voor
bereiding van dit besluit geen ge
lukkige greep; integendeel, het
komt ons voor, dat de minister
door deze beslissing de vertegen
woordigers uit verschillende kam
pen tegen zich in het harnas heeft
gejaagd, weinig lettend op de
consequenties hieraan verbonden.
1"OT begrip van deze materie moge
het volgende dienen: In dokterskrin
gen heerst reeds jaren een zekere on
tevredenheid welke we slechts kunnen
begrijpen aan de hand van een korte
uiteenzetting.
Voor de oorlog was er alleen een vrij
willige ziekenfondsverzekering, waar
voor de loongrens f 2.000,was, ter
wijl de dokter gemiddeld f 2,20 per
lid per jaar ontving. Vijftig pet der
bevolking was fondslid.
Naast veel andere ellende brachten
de bezetters ons de verplichte verzeke
ring. De loongrens was toen f 3.000,
Dit betekende minder particuliere
praktijk, dus salarissvermindering,
want het fondshonorarium werd niet
verhoogd. Evenwel deden de dokters
hun plicht en steunden de bevolking
met talloze verklaringen, vulden dage
lijks vrachten formulieren, voor .dui
zend en één zaken in, protesteerden
bij de bezetter, kwamen dientengevol
ge bij honderden in „Amersfoort" te
recht, kortom: zij namen stelling voor
de bevolking waar zij konden.
Na de vrede werd het Duitse product
niet opgeruimd, zoals algemeen ver
wacht werd. Integendeel, de regering
nam-het ongewijzigd over en breidde
het uit. Zo werd zonder overleg met
de artsen de loongrens telkenmale op
gevoerd van f 3.000,— tot f 5.025,in
1953. Het aantal fondsleden steeg van
50 tot 75 Maar het salaris steeg
met heel vee] moeite en pijn, eerst in
1951 tot f 5,en in 1953 kwamen er
nog 46 centjes bij voor vergoeding der
hogere onkosten. Bij al deze loongrens
verhogingen werden de dokters niet of
nauwelijks om advies gevraagd. Het
was „chez vous, sur vous. et sans vous".
Nu verlieze men bij de beoordeling
voor deze materie één zeer principieel
(Van onze militaire medewerkers).
JN DE MEMORIE VAN ANTWOORD op de Defensiebegroting
wordt een overzicht gegeven van de gereedheid van de strijd
krachten per 1 Januari 1954, 1955 en 1956, bestaande uit één parate
divisie in alle jaren en onderscheidenlijk 2, 3 en 4 mobilisabele
divisies; verder luchtafweer onder nationaal commando en voorts
territoriale troepen en de 44ste Regimentsgevechtsgroep.
Het drie-divisiënplan met bijbehorende verzorgings- en onder
steuningseenheden zal eind 1954 zijn'voltooid. Het materieel voor
3 divisies is in grote trekken aanwezig; tekorten bestaan in hoofd
zaak op het gebied van voertuigen (bij mobilisatie ten dele te vor
deren) en zwaar geniematerieel.
breid, naar gelang het materieel uit
Amerika komt. Men onderscheide
hierbij lichte en zware artillerie.
Voor de laatste gaat het niet allleen
om de kanonnen, doch vooral om de
vuurleidings- en radarapparatuur.
De Amsterdamse parade van dit
jaar heeft ons kanonnen laten zien,
doch niet de bijbehorende appara
tuur. De achterstand op het zware
luchtdoelmaterieel-gebied is schrik
barend groot. De toestand van 1940
is op geen stukken na bereikt, on
danks de belangrijke toename van
liet luchtgevaar.
Zou de minister ons ook op dit
punt eens door wat duidelijke cij
fers kunnen geruststellen, niet al
leen wat betreft het aantal kanon
nen, doch vooral waar het gaat om
luchtdoelbatterijen, welke de lopen
door middel van radar en vuurlei
ding ook op het vliegende doel kun
nen richten?
.Aan de dit najaar gehouden oefe
ning „Grand Repulse" heeft één
afdeling lichte luchtdoelartillerie
deelgenomen, aangezien weinig
luchtactiviteit te verwachten was.
De Britten hadden ook maar een
minimale hoeveelheid luchtdoelar-
tillerie. Verwacht men in geval van
een oorlog ook zo weinig luchtacti
viteit, of was de oefening „Grand
Repulseop dit punt weinig over
eenkomende met de werkelijkheid?
Acht squadrons minder?
MET de luchtmacht heeft de minis
ter het nogal goed getroffen. Over
het 21-squadronplan wordt niet meer
gesproken. Van 1 Januari 1954 tot
1956 zullen er steeds 6 dagjagers-
squadrons zijn, 6 squadrons tactische
jagers, 1 squadron tactische verken
ningsvliegtuigen en 1 squadron trans
portvliegtuigen.
WANNEER men dit zo leest, vraagt
men zich toch wel af, waarom
wij ons in Nederland dan nog zoveel
zorgen moeten maken. Het gehele
jaar 1954 hebben wij nog beschik
baar voor de aanvulling van het ge
noemde ontbrekende materieel, en
verder dienen slechts nog de leger
korpsen uitgerust te worden.
Hoe is dit te rijmen met de vici
euze cirkel, waarover in de aanvang
van de Memorie van Antwoord
wordt gerept? Waarom moet er nog
materieel aan de opleidingseenheden
worden onttrokken wanneer onze
parate divisie, dan nog incompleet
op manoeuvre gaat? Er is toch ma
terieel, zelfs voor drie divisies!
In verband met het feit, dat Ame
rika slechts materieel ter beschik
king stelt van de N.A.T.O.-strijd-
krachten (en van de territoriale
luchtdoelartillerie) kan een andere
uitbouw van de territoriale verdedi
ging niet ter hand worden genomen.
De reeds gevormde en mobilisabele
eenheden maken, 'volgens de minis
ter, een redelijke verdediging moge
lijk.
Over dat begrip redelijk valt te
twisten, te meer wanneer men het
oog gericht houdt op de moderne
strijdmethoden met luchttroepen.
Het ware onzes inziens beter ge
weest, om ons te bepalen tot slechts
één legerkorps voor de N.A.T.O. en
verder te werken aan de opbouw
van een krachtige, aan alle moderne
eisen voldoende territoriale verde
diging voor geheel eigen rekening.
DE luchtdoelartillerie wordt in de
komende jaren gestadig uitge-
Dit betekent dus, daar de trans
porttoestellen buiten het 21-squa-
dronplan vielen, dat er slechts 13
van de 21 eenheden gevormd zullen
worden.
De nachtjagers vormen een heel
moeilijk probleem. Men kan het er
in de N.A.T.O. maar niet over eens
worden, welk type men nu zal kie
zen. Inmiddels heeft Engeland ech
ter wel een aantal eenheden (ver
ouderde) nachtjagers, en Amerika
zeer moderne „Starfire"-straalnacht-
jagers. Wij zullen dus maar hopen,
dat de vijand niet bij nacht zijn
bommen gaat strooien.
Minister Staf is verder van oor
deel, dat de „Meteor" als intercep
tor in sommige opzichten als ver
ouderd moet worden beschouwd,
doch anderszins nog zeer wel bruik
baar is. Het voortijdig beëindigen
van de aanbouw van „Meteors" zou
tot gevolg hebben, dat het aantal
vliegtuigen niet voldoende zou zijn
om de vliegers in training te houden.
Men behoeft echter slechts, zoals
wij gedaan hebben, te spreken met
vliegers van Twenthq^om te horen,
dat de „Meteor" niet alleen in som
mige opzichten verouderd is, doch
vrijwel geheel elke operationele
waarde heeft verloren.
Wanneer de minister dus bedoelt,
dat de „Meteor" als trainer nog
bruikbaar en nuttig is, dan kunnen
wij hem volgen, doch niet wanneer
hij van oordeel is, dat wij zonder
het schaamrood op de kaken te krij
gen, onze vliegers met „Meteors" de
strijd kunnen laten aanbinden met
deze zelfde vliegtuigen. Voor de
luchtverdediging hebben de „Mete
ors" geen enkele waarde.
Eerst in 1956.
DE UITLATING van generaal Aler,
voormalig chef van de Lucht
machtstaf, dat het totale radarwaar
schuwingssysteem vernieuwd moet
worden, wordt door minister Staf
bevestigd.
In de begrotingen tot en met het
ontwerp voor 1954 zijn voldoende
voorzieningen getroffen voor ver
nieuwing en completering, maar....
punt niet uit het oog. De eerste zieken
fondsen zijn opgericht door de dokters
uit overwegingen van charitatieve
aard, nl. om aan de minder draagkrach-
tigen, geneeskundige hulp te kunnen
verlenen. De honorering was te laag,
maar de dokter wilde en kon deze te
gemoetkoming verstrekken, omdat de
particuliere praktijk hem daartoe in
staat stelde. Maar feit is. dat de fonds
bezoldiging te laag was. Dit houde men
goed in het oog.
Toen de regering de loongrens op
voerde zonder compensaties, betekende
dit, dat tenslotte 75 der bevolking
tegen een te laag, eigenlijk charitatief
tarief, in het fonds gekomen was, en
de salarisvermindering kon niet meer
uit de particuliere praktijk worden
goedgemaakt. Bij de particulieren, die
nog over waren, was ook het „vet van
de ketel". De meeste artsen hebben on
geveer 2500 leden (f 13.000,—) bruto.
(De narticuliere praktijk' brengt in 't
gunstige geval f 2.500.—).
De onkosten zijn vele. Een behoor
lijk groot huis (wacht- en spreekka
mer) f 500,extra; auto. f 3.000,
personeel f 1.500.onkosten instru
menten, etc. f 250.—. Pensioen, onge
val en ziekte f 2500.—. Vacantie en
waarneming f 500.Rente van kapi
taal geïnvesteerd in studie en praktiik-
overname f 1000.De gemiddelde
huisarts houdt dus 6 k 7 duizend over,
wanneer hij genoemde kosten maakt.
Zo niet, dan geen oude-dagsvoorziening
en een onzekere toekomst; dan geen
dienstbode en de doktersvrouw aan
huis gebonden d"oi- de telefoon; dan
geen vacantie. terwijl juist de dokter,
die ongeveer 10 uur per dag werkt (ook
's avonds en 's nachts), geen vrije Za-
terdazmiddagen of andere vrije dagen
kent, 70 zeer vacantie behoeft.
Y^fANNEER men nu in aanmerking
neemt, dat talloze jonge dokters
jaren nodig hebben om tot een enigs
zins behoorlijk aantal fondsleden te ko
men, dan houdt dit ln, dat In vele jon
ge doktersgezinnen verkapte armoede
heerst. Dit is geen tendentieuze sen
satiebewering, maar pure realiteit. In
dit licht bezien, is het volkomen te
begrijpen, dat elke loongrensverho
ging de onrust en de ontevredenheid
hebben vergroot.
Het indexcijfer levensonderhoud is,
vergeleken bij 1939, tot 220 gestegen.
Het vooroorlogse salaris per patiënt
bedroeg ƒ3,20. Het is dus duidelijk,
dat de dokters recht hebben op min
stens ƒ7.50, waarbij de sterk charita
tieve inslag van het oorspronkelijke
fondshonorarium nog niet eens ter
sprake komt.
Met veel moeite en tact hield de
„Mij voor Geneeskunst" haar leden
jarenlang in toom en trachtte intus
sen betere voorwaarden te scheppen.
Er werd onderhandeld met de zie
kenfondsorganisaties, waarbij veel
moeilijkheden overwonnen moesten
worden. Enquêtes werden gehouden;
bekwame economen (o.a. prof. Keu
zenkamp) ingeschakeld, etc. Het be
drijfsleven stelde voorwaarden. De
dokters waren het Onderling oneens;
de fondsen dito. Maar tenslotte is het,
na veel pijn, tact en zelfbeheersing, de
onderhandelingscommissie onder de
bekwame leiding van dr Landheer
(A'dam) gelukt tot een resultaat te ko
men, nl. 7,per lid tot 2500 leden
(voorschotregeling ingaande 1 Juli
1953). Aan de grootste nood der dok
ters zou eindelijk worden tegemoet
gekomen.
Op 17 Dec. jl. hechtte de Zieken
fondsraad (samengesteld uit vertegen
woordigers van alle betrokken par
tijen) zijn goedkeuring aan de over
eenkomst. De vreugde in dokterskrin
gen was groot. Maar ziet, uit de hoog
te van zijn Olympus slingert de minis
ter zijn veto. De gegevens der dokters
en ziekenfondsen zijn niet overtuigend;
het indexcijfer 220 wordt genegeerd,
eveneens het charitatieve element in
de fondspraktijk. De minister schuift
het rapport van bekwame objectieve
economen opzij, verklaart de Zieken
fondsraad en organisaties incompetent
en vraagt een nieuw onderzoek.
Dit kan moeilijk anders dan uiterT
mate grievend voor de betrokkenen
genoemd worden. Op deze wijze vraagt
de regering om moeilijkheden. De huis
artsen zullen „als goede burgers geen
misbruik maken van hun monopolie
positie', maar moet er strijd ontstaan,
dan zal deze gevoerd worden, met al
le middelen, die oirbaar en verant
woord zijn, maar zij zal worden ge
voerd" (Landheer).
Wie zich het échec herinnert, dat
de Duitsers tegenover de ondergronds-
georganiseerde dokters hebben gele
den, behoeft niet in twijfel te verkeren
over de uitslag. De minister is ge
waarschuwd. Als er moeilijkheden ko
men, dragen niet de dokters de ver
antwoordelijkheid.
Op de algemene vergadering van de
R.K. Bond van Zangverenigingen m
Noord- en Zuidholland werd besloten
het zangconcours in 1954 in Wognum
te organiseren. Men zal daar de be
schikking krijgen over het grote vei
linggebouw (plm. 1200 zitplaatsen),
welk gebouw voor een zangconcours
een unieke gelegenheid is.
Verwacht wordt, dat ongeveer 45 ko
ren aan het concours zullen deelnemen.
Het concours wordt gehouden op 9 en
16 Mei 1954 De jury zal bestaan uit
de heren Theo van der Bijl, Oscar van
Hemel en Frans van Amelsvoort.
Dat mag overigens op zijn vroegst
eerst in 1955. De „Hunters" zullen,
door de benodigde twee jaar voor-
j. i bereidings- en aanlooptijd voor de
tnt «Sn- ina geheel productie, eerst in 1956 komen. He-
stand kunnen komen. Zonder ren van het Kremlin, dus maar
radarwaarschuwingssysteem kunnen
vijandelijke vliegtuigen echter niet
opgespoord worden. Ergo: de meest
elementaire vorm van luchtverde
diging is thans niet uit te voeren.
Generaal Aler verklaarde destijds,
met de huidige radar boven
6000 meter mets meer ziet. Wij ho
pen, dat de minister de Russen langs
diplomatieke weg kan verzoeken. in
geval van aanvalsplannen ook niet
onsportief te zijn door hoger dan
6000 meter te vliegen.
wachten! Al zullen de eerste series
in grotere componenten uit Enge
land worden betrokken, dus wat
vlugger in bedrijf komen, toch zal
de luchtverdediging voorlopig niet
kunnen meedoen.
Gelukkig zijn er echter de drie
uitgeruste divisies landmacht. We
kunnen dus voorlopig wel vooruit.
Wanneer het lichte luchtdoelgeschut
nu maar vlot binnenkomt uit Ame
rika, kan er tenminste ook nog in
de lucht worden geschoten
