Nederlanders in den vreemde rond de Kerstboom Alom OV In de eenzaamheid van Patagonië Reveillonneren in Parijs Onder de warme zon van Zuid-Afrika Feestviering IN AUSTRALIË NADERT KERSTMIS IN FELLE KLEUREN In de rij voor Notre Dame Kerstkind krijgt geen visum Midden in de smoorhete Argentijnse woestijn wordt een denneboompje neergezet Kaarslicht tegen het donkere groen IN DE KERSENTIJD Nergens is het zo gezellig als „thuis" in Nederland Father Christmas kan ons niet bekoren In Engeland HET EIGEN BLOED VERLOOCHENT ZICH NIET L-j. Als presidei Half millioen gehe landgenoten har Gemeenschapsgevoel op de voorgrond „Vadertje Vorst" in Praag kerstnummer donderdag 24 december 1953 kerstnummer TIJDENS het Kerstfeest, het huiselijk feest bij uitnemendheid, vertoeven gedachten en harten vaak bij familieleden of vrienden X in den vreemde, die daar, ver verwijderd van hun geboorteland, X ook Kerstmis vieren. Elke Nederlander kent er wel een paar: a een zoon of dochter, die naar een nieuw vaderland is geëmi- greerd; vrienden, die een werkkring in het buitenland hebben gevondenfamilieleden, die zich, hetzij tijdelijk of voorgoed, buiten de grenzen van het kleine Holland hebben gevestigd. En X X ook de Nederlanders in den vreemde zullen zich tijdens de Kerst- X dagen even in de gezellige, huiselijke sfeer trachten te verplaat- O sen, welke hun uit vroegere dagen bijstaat. Gedachten dwalen X sprongsgewijs over de hele wereld. Ze kruisen elkaar. Ze roepen X vragen op, die dikwijls niet beantwoord kunnen worden. Het is daarom, dat wij onze buitenlandse correspondenten hebben ver- X zocht een artikel te schrijven over de wijze, waarop Nederlanders X in den vreemde de Kerstdagen doorbrengen. Na t lezen van neven- staande bijdragen verdwijnen er misschien enkele vraagtekens. X (Van een bijzondere correspondent) BUNA 2000 kilometer ten zuiden van Buenos Aires, midden in de Argentijnse woestijn, in Patagonië, ligt het plaatsje „Kilometer 27". Daar woont een kleine internationale kolonie van Argentijnen, Polen, Engelsen, Tsjechen, maar voornamelijk Nederlanders. Wat zij daar doen, wordt duidelijk als men door de omgeving van dat plaatsje rijdt, waar tientallen boor torens olie pompen, 's werelds belangrijkste vloeistof, na bloed en water. Daar olie nu eenmaal de hebbelijkheid heeft voor te komen in streken, waar behalve wat cactussen, niets meer gedijt, hebben de bewoners van KM 27 er alles aan gelegen laten liggen om in bet onherberg zame Patagonië zo goed en zo kwaad als het ging een tehuis te maken. Dat is ook wel gelukt, beeft móeten lukken, want zonder het huiselijk gerief zou het wonen in dit dorre deel van Argentinië niet uit te houden zijn geweest. Nochtans noemen enkele be woners KM 27 een „gerieflijk concentratie-"kamp", wat zij oorzaak heeft in het feit, dat de streek Como- doro Rivadavia 's zomers door veel zand en stof en 's winters door veel sneeuw van de buitenwereld is afgesloten. Weliswaar ligt op 27 kilometer afstand vandaar de naam de hoofdstad van het militaire district, eveneens Comodoro Rivadavia genaamd, maar de nauwelijks geplaveide stad heeft nu eenmaal geen Kalverstraat noch een Broadway. Er staat, wat nodig is: een paar grote warenhuizen, een aantal winkels, een paar kerken en twee of drie bioscopen. Het lijkt op een stad in het westen van Noord Amerika, in de tijd van de grote trek, op Boom-town, want sinds hier de olie naar de oppervlakte kwam, heeft de geldkoorts de massa bevangen. Kleine ondernemer tjes hebben aarzelend een winkeltje geopend en na enkele jaren is zo'n bedrijfje uitgegroeid tot een zaak en nog later tot een warenjiuis, een groot handelsbedrijf. (Van onze Australische correspondent) ^TANNEER lk over het dikke tapijt van de afgevallen paarse Jacaranda en rode Vlammenboom-bloemen loop, dat de wind in mijn straat gespreid heeft, wanneer ik tegen de helblauwe lucht de felrode kaarsen van de Vlam- bomen en het zacht rose van de Kaapse kastanje zie afsteken tegen de blauw paarse bouquetten van de uit Brazilië gekomen Jacaranda, dan valt het mij moeilijk mij te verplaatsen onder de lage, grauwe luchten, waarmee mijn vrienden op het Noordelijk halfrond het Kerstfeest tegemoet gaan. Waar ginds de kale boomtakken en de natte straten de mensen opjagen naar de warme huiskamer, waar rode bessenhulst en kerstklokken wat kleur brengen in de grauwe omgeving, daar jubelt bet hier in Australië in felle kleuren het Kerst feest tegemoet. jyjOEILIJK, om te midden van deze overdaad van de natuur het nade rend Kerstfeest te beleven? Nauwelijks. Want de mensen hier hebben zich won derwel aangepast aan deze geheel an dere stemming van de natuur bij het naderen van het Kerstfeest. Althans degenen, voor wie het Kerstfeest iets meer is dan de Kerstman met cadeau tjes, de gezellige Kerstboom met zijn lichtjes of een lekker etentje met veel drank. Want 's avonds, wanneer de felle zomerkleuren uitgewist worden, en het gedrang in de winkels van Kerstca deautjes kopende mensen voorbij is, dan daalt hier over de aarde dezelfde mysterieuze stemming van afwachten de spanning, welke overal op de we reld, waar christenen tezamen zijn, de atmosfeer in de dagen vóór Kerstmis vervult. Dan daalt hier dezelfde blijde span ning, welke de geboorte van het Chris tuskind op aarde ieder jaar weer aan kondigt. Alleen uit hét zich bij de men sen hier anders, omdat alles op deze andere helft der aarde nu eenmaal an ders is. Dan trekken de gelovigen zich niet terug in de huiskamer achter geslo ten gordijnen, de winter buitensluitend, om in kleine kring het oude Kerstver haal te lezen en de bekende Kerstlie deren te zingen, doch dan trekt men naar parken en velden om gezamenlijk onder de sterren te zingen van Hem, die nederdaalt uit den hoge. Dit zich hier steeds meer uitbreiden de gezamenlijk zingen van Kerstliede ren bij kaarslicht in de open lucht is iets dat men moet hebben meegemaakt om ei de diepe ontroering van te kun nen begrijpen. De kring van de famiiie en zelfs die van het kerkgenootschap wordt doorbroken duizenden en dui zenden van allerlei gezindte, rang, klas en kleur zetten zich met hun kaarsen neer op het gras onder de bloeiende bomen en de klare sterren om geza menlijk de blijde spanning van de na derende Kerstnacht te beleven. Zij komen uit hun bescheiden huis jes en uit hun villa's zij komen met auto's, trams en te voet zij karnen van verre en van nabij met als enig doel om gezamenlijk de komst van Chrislus op aarde te vieren met het zingen van het Kerstlied. Hier in Sydney, de stad met haar twee millioen inwoners die zo groot is als de gehele provincie Utrecht, gaat het in de weken vóór Kerstmis wel haast iedere avond zo door. Nu in dit en dan in dat park stromen de mensen tezamen om dit wonder van de Kerst nacht mee te maken. Het is iets wat aangrijpt en niet meer loslaat. Iets wat in het bloed gaat zitten en waar men niet meer buiten kan. J-JET is in Comodore zoals iedereen Kortweg zegt alles olie, wat de klok slaat en er gaat geen dag voorbij of op de rede kan men moderne tan kers zien, die gretig tonnen vloeistol opslurpen door de pijpleidingen. Be halve de Shell, in Argentinië de Dia- dema gedoopt, wint dan ook nog een Argentijnse maatschappij olie, de YPF en de stuivertjes, die de beide maat schappijen laten rollen, geven Como doro fleur en vertier. Km 27 is als een klein Nederlands dorp, met slechts enkele straten, ge groepeerd om de spoorlijn, waar en kele malen per dag een zilverachtig Dieseltreintje als een rups, af en aan rijdt. Beneden de spoorlijn liggen de pro pere huisjes van de arbeiders, maar aan de andere kant, achter de tanks, naast de werkplaatsen liggen die der employees. Daar is het Europa in het klein. Het centrum van die wijk vormt de club met tennisbanen ervoor. Die club is wel heel belangrijk in deze samen leving, want niet alleen dat de vrijge zellen er hun pied-a-terre hebben, kunnen schaken, tafeltennissen en bil jarten, maar er is een drukbezochte leesbibliotheek en wat meer is een bioscoopzaaltje, waar enkele ma len per week Noord-Amerika en Enge land hun visitekaartje afgeven. Dan is iedereen present. Soms zijn er artistie ke uitvoeringen en soms is het zaaltje het centrum 'van natibhale of kerke lijke feesten. Alles bijeen is en blijft het „kamp" een kamp, maar de mannen en vrou wen, die om der wille van de olie en hun boterham in de woestijn moeten leven, zitten niet bij de pakken neer. Voor de mannen is het eigenlijk het minst bezwaarlijk; zij hebben hun werk, hun afwisseling, hun voldoening. Voor de vrouwen is het anders. Zij hebben alleen het huis. Kinderen ge ven uiteraard enig leven in de brou werij, maar als die wat groter worden, gaan ze bijna allen naar de kostschool in Buenos Aires, om alleen in de va- canties naar het „kamp" terug te ke ren. Voor de vrouwen blijft dan niets over dan de kale woestijn met de snij dende pampawind, de loop naar de enkele winkeltjes, de buurpraatjes en de kleine partijtjes. Soms ook het heimwee. Want met al het huiselijk gerief mist men op den duur de stad, de wereld en het grote leven, dat aan Patagonië zo vaak voorbij schijnt te gaan. JS het een wonder dat Kerstmis in KM 27 een bijzonder feest is. Im mers, waar in heel Argentinië bijna nergens enige huiselijke sfeer heerst, is deze in de Nederlandse kamers aan wezig. Men mist misschien het vader land, het land, dat de meesten om de vier jaar eens terugzien maar men tracht het gemis zoveel mogelijk te vergoeden. Kerstmis in KM^27 wordt dan een feest van grote huiselijkheid en grote gemeenschapszin, met Argen tijnse gewoonten, en gebruiken daarbij. Het is met December zomer in Pa tagonië. De lange winter is verdreven en de ton is met de dag warmer ge worden. Wanneer dan niet de Zuiden wind de Poolkou terug brengt en de lucht niet verduisterd wordt door het stof, is het behaaglijk in KM 27. De kersen hangen rijp aan de bomen en in de moestuintjes kruipen bloemkool en andijvie boven het glas der kassen. Want met veel ijver en energie, veel mest en veel water, hebben de Neder landers iets van hun kamp gemaakt, dat herinnert aan „thuis". Er zijn gras gazons om de huizen, er staan bomen, er fleuren heggen en KM 27 met Kerst mis lijkt op Holland in de lente. In de huizen zelf staan Kerstbomen, keurig opgetuigd en de avond vóór Kerstmis naar Argentijnse en Ame rikaanse trant is het geschenken avond. De Kerstdag er is er maar één is een dag van lekker eten, van bakgeuren tussen de huizen als in een Hollands dorp op Sinterklaasavond. Alles wordt namelijk door de vrouwen zelf gebakken en bereid. De behaaglijkheid van het moment overstemt de weemoed van het gemis van het vaderland. De kinderen op grote vacantie van twee maanden zijn thuis en men is met elkaar, onder el kaar. Alleen de eeuwig werkende pom pen en de kale rotsen herinneren er aan, dat het toch nog Argentinië is. Oud en Nieuw is een feest van samenzijn. In het beste pak en in de mooiste japon stappen jong en oud naar de versierde club. Daar is een orkestje aangeland en alles wat benen heeft, danst. Men doet uitgelaten en blij en bij allen schijnt de eenzaam heid van de verlaten woestijn een ogenblik niet te tellen. Dan tegen twaalven, zoent iedereen iedereen men is tenslotte één grote familie „in de olie" en pas om vier uur verstomt de pret. Door de heldere Argentijnse sterrennacht met hoog in de lucht het Zuiderkruis, gaat men terug. Terug, in het nieuwe jaar, naar de oude eentonigheid, de onbarmhartige woestijn, de eenzaamheid van een kleine gemeenschap. Van onze Parijse correspondent) JftEN moet de ongeveer elfduizend Nederlan ders, die permanent in Frankrijk leven, verdelen in twee totaal verschil lende groepen. Daar is in de eerste plaats de grote groep van landgenoten, die ergens in Frankrijk wonen maar die hun Ne derlandse gewoonten trouw zijn gebleven. Zij gaan bij voorkeur met Nederlanders om, luiste ren als het kan nog naar de radio in Hilversum, zijn geabonneerd op Ne derlandse kranten en zij leren nooit werkelijk goed Frans spreken. Zij drinken melk in hun koffie, eten flinke hoe- veelheden aardappelen met vette jus. Alleen heb ben ze geleerd wijn te drinken, want daar ont komt geen enkele buiten lander aan in Frankrijk. De andere groep Ne derlanders is langzamer hand helemaal in het Franse leven opgenomen. Zij zijn net gaan leven als het volk dat hun gast vrijheid verleent, zweren bij knoflook, slakken en zwarte koffie, winden zich op over de politiek, lezen met graagte de smakelijk opgediende moorden in de boulevardbladen en na jaren kunnen zij hun moedertaal werkelijk niet meer zonder een licht accent spreken. \)JAT de grootste groep is valt moei lijk te zeggen, maar het is een al gemeen bekend feit, dat wij Nederlan ders in het buitenland heel moeilijk assimileren. Wij z'jn zulke autoriteiten, dat wij ons niet bij onze omgeving aan passen maar willen, dat onze omgeving zich bij ons aanpast. En zo zijn er in de buurt van Sens, ruim honderd kilometers ten Zuiden van Parijs, bijna Nederlandse dorpen te vinden. Daar hebben zich zovele boeren uit ons land gevestigd dat heel het dorp vernederlandst is; met een Nederlandse school, een Nederlandse dominee en Nederlandse werktijden. Hiermede verschillen wij b.v. zeer sterk van de honderdduizenden Italia nen en Spanjaarden, die Frankrijk tot (Van onze correspondent in Kaapstad) J7V Zuid-Afrika vallen de Kerstdagen in het hartje van de zomer. In December (de vacantiemaand bij uitnemendheid) kan het hier gloeiend warm zijn. En dus kan hier van de Kerstsfeer, die aan de laat ste week van het stervende jaar in Nederland zulk een eigenaardige bekoring geeft, reeds uit dien hoofde geen sprake zijn. Dientengevolge voelen de dertigduizend Nederlanders zich hier in deze dagen eigenlijk een beetje onwennig. Ook zij, die zich reeds volkomen hebben aangepast, weten met de Kerst dagen maar moeilijk raad. Men wil juist in deze dagen de tradities van „thuis" handhaven, maar men weet niet goed, hoe men ze in zal passen in de zo totaal andere omstandigheden. KERSTMIS in Zuid-Afrikc heeft, om te beginnen, het grote nadeel dat het veel te vroeg begint. Want 's morgens om drie of vier uur trekken er reeds kleine zangkoren van huis tot huis en om zes of zeven uur worden zij gevolgd door de "schetteiende hoempa-orkes ten der kleurlingen. Koek en wijn zullen ook dit jaar weer het loon voor hun muzikale inspanning zijn en naarmate de koperbla zers meer tractaties ver werkt hebben zal de kwa- 'iteit van hun concert gaan dalen Zo vreemd als het begin zo ongewoon verloopt voor de Nederlander ook de rest. Wie ter kerk gaat, zal het zelfde Kerstevangelie ho ren, zij het dan in het Afri kaans of in het Engels, maai voor het overige is alles anders dan in „die ou land- jie". En dat schept( waar om zouden we het niet er kennen?) een ondefineer- baar gemis, dat op zulse dagen noch door de prach tige natuur, noch door ma teriële welstand vergoed wordt. De Zuidafrikaners heb ben hun Father Christmas, een voor onze begrippen ietwat achterlijke Sinter klaas, die het patentrecht van de Spaanse kinder vriend met voeten treedt. Wij kunnen niet in hem ge loven, we negeren hem. We hebben immers al twintig dagen geleden thuis, of in de Nederlandse Vereniging, met de kinderen de ver jaardag van de enige echte Sinterklaas gevierd? Father Christmas blijft ons vreemd ook al proberen de kinde ren (kleine, slimme diplo maten die ze zijn!) voordeel te trekken uit de dubbele kansen op speelgoed, die ze met de vasthoudendheid van schatgravers onophou delijk onder onze aandacf brengen. De Afrikaners van „Boe ren"-stam zullen op de Eer ste Kerstdag overal hur grote familie-reünies hou den; zij komen met plezier een reisje van duizend mijl maken om tezamen met de ooms en tantes, de neefs en niggies het kolossale Kerst maal van speenvarken en schapenbouten te eten. De Engelssprekenden, zul len tezamen en in vereni ging een groot gat slaan in de pluimveestapel, waarbij de hardste klap zal vallen in het geslacht der kalkoe nen. En wat zou hun Kerst maal zijn als de plumpud ding ontbrak? Als het avond wordt zul len Afrikaners en Engelsen elkaar vinden in het sport stadion, waar zij, gewapend met brandende kaarsen, gaan luisteren naar de zang van duizenden kinderen, die getuigen zullen van Vrede op Aarde en van het Wel behagen in mensen, die van goeden wille zijn. Tienduizenden stukken speelgoed zullen gebracht worden naar de huizen der kleurlingen, waar kroes- koppige kinderen met ver baasde grote ogen het won der van onbaatzuchtige lief de zullen' ondergaan, dat eenmaal per jaar tot hen komt. Dit alles is mooi, o zeker Maar de Kerstfeestviering in Zuid-Afrika blijft voor de Nederlander, ook al er kent hij de universaliteit van de Kerstgedachte, vreemd. Want: een Kerst feest aan het strand of op een picnic-plek in het bos? nee, er gaat niets boven de intieme, huiseliike ge zelligheid. die in Nederland juist in deze dagen haar hoogtepunt bereikt. Oor 'n afstand van ses- duisend myl wens ons jullie alma] 'n baie geseënde Kersfees en vir 1954 alles van die beste! hun tweede vaderland gekozen hebben en die binnen enkele jaren totaal ver fransen. Hun kinderen, die in Frank rijk geboren worden leren zelfs geen Italiaans of Spaans meer. Een aantal van de Nederalnders in Frankrijk is ondergebracht in niet min der dan zes verschillende bonden of clubs. De Katholieken hebben hun eigen vereniging. De Protestanten heb ben zich verdeeld in drie verschiillende kerken en verenigingen. Dan is er nog de Boerenbond en de Nederlandse Ver eniging' in Frankrijk. Deze laatste is verreweg de grootste en zij is de enige die vogels van diverse pluimages her bergt. De Nederlandse vereniging heeft 1000 leden, geeft 'n maandorgaan uit „On der Ons' geheten en organiseert met Sinterklaas en op de verjaardag van onze Koningin drukbezochte feesten. Bovendien heeft de Vereniging een flinke Nederlandse bibliotheek, een zaaltje waar men eens in de maand bij elkaar komt en een centraal adres op ons consulaat. De Boerenbond is meer een soort vakvereniging voor Nederlandse landbouwers in Frank rijk; de andere gemeenschappen zijn vooral rondom een religieus ideaal gevormd. Hoe de Nederlanders hier hun Kerst feest zullen vieren hangt van hun in stelling ten opzichte van het Franse leven af. De verschillende eigen ker ken organiseren natuurlijk speciale diensten. Vele landgenoten gaan naar Nederland om het Kerstfeest bij fa milie te vieren. Andere gaan naar de indrukwekkende nachtmis in de Notre Dame, waarvoor zoveel belang stelling is, dat gelovigen en ongelo vigen broederlijk in de rij staan En natuurlijk gaan velen van ons ook reveillonneren, dat wil zeggen de Kerst avond etend en drinkend in een feeste lijk versierd restaurant doorbrengen. Wanneer U Kerstmis als een typisch huiselijk feest beschouwt, zult zich over die uithuizigheid op de avond van de vier-en-twintigste December mis schien verwonderen. Maar de gewoonte wil dat hier nu eenmaa'l en ik moet U bekennen, dat ik ook gewend ben deze gewoonte te respecteren. Wie in Parijs woont en van die grote grijze stad houdt, beschouwt heel die hoofdstal mét zijn straten en zijn boulevards, zijn kroegjes en zijn restaurants als zijn thuis. Vandaar, dat een echte Parijzenaar zich in het restau rant, waar hij gaat eten om zijn vrouw' eens een avond keukenvacantie te ge ven, volkomen thuis voelt. Reveillonneren is ook dit jaar weer ëen kostbare geschiedenis. Het kost U van acht guldens in de buurtrestaurants tot driehonderd guldens in de cabarets langs de Champs Elyséss. En toch zal het overal vol zijn, want Pére Hoe! doe de frankjes op die ene Kerstdag, wel ke de Fransen kennen, lustig rollen. (Van onze Londense correspondent) Y\ET „Engelse Kerstfeest" is be roemd over de hele wereld en begint ook in Nederland zijn na volgers te vinden. Terecht? Wij betwijfelen of het werkelijk zo'n aanwinst betekent, want de wijze waarop een land zijn Kerstfeest viert, hangt ten nauwste samen met de historie en de ontwikkelings gang van dat land. Reeds eeuwen lang kent Nederland zijn St. Nico- laasavond; Engeland daarentegen heeft zijn „Boxingday", de Tweede Kerstdag, waarop de mensen elkaar cadeautjes geven. Dit ge bruik begint nu ook in Nederland in zwang te komen, doch er gaat toch maar niets boven een ouder wetse St. Nicolaasavond. Deze voorkeur voor het oud-vader- landse feest verlaat de Nederlander ook in het buitenland over het alge meen niet. Men viert Sinterklaas en Kerstfeest precies zoals men dat thuis gewend is; gezellig in de familiekring. Hoogstens kan men zeggen, dat de Kerstfeestviering min of meer is aan gepast aan de manier waarop de Brit ten dat doen: Er is een cadeautje voor allemaal en er wordt extra-lekker ge geten. En als er grote kinderen in het gezin zijn, die vrienden en vriendin netjes uitnodigen, dan ontbreekt ook de mistletoe niet, dat alleraardigste plantje, dat vrouwen het recht ont neemt een zoen voor één enkele man te reserveren. Toegegeven, die mistle toe is lang geen onprettig onderdeel van het Engelse Kerstfeest! Er zijn in Engeland 7 a 8000 Neder landers, waarvan zeker meer dan de helft in Londen woont. Velen van hen zoeken contact met elkaar, en zo zijn er verschillende Nederlandse vereni gingen van onderscheidene aard. In Londen is daar allereerst de vereni ging „Neerlandia", waarvan ongeveer 600 families lid zijn. „Neerlandia" or ganiseert voor haar leden op gezette tijden feestavonden, maar juist tijdens de Kerstdagen niet, want iedereen vindt het dan thuis veel te gezellig! Dan kent men in Londen de Dutch Club, die een beetje deftiger is dan „Neerlandia", en waarvan vooral vele zakenlieden lid zijn. De Dutch Club organiseert een Kerstdiner, dat even wel alleen voor mannen toegankelijk is: het aantal deelnemers zal de 40 waarschijnlijk niet te boven gaan. Een derde vereniging is de Anglo-Nether lands Society, die zich meer op cultu reel terrein beweegt, en ook zij ont houdt zich tijdens de Kerstdagen van activiteit. En dan zijn er uiteraard de beide kerken:Nde Ned. Herv. kerk en de Geref. kerk. En precies als in Neder land doeft deze wel iets voor haar le den, want Kerstmis is nu eenmaal een bij uitstek Christelijk feest. Op Zondag 20 December heeft ds Van Apeldoorn, de voorganger der Ned. Herv. kerk, reeds een avondwijding gehouden, de op Kerstmis gericht was. Op Eerste Kerstdag komt de gemeente 's morgens om 11 uur bijeen voor een Kerstdienst, 's Middags een dienst houden, zou zo men dit al zou willen, een onmogelijk heid zijn; want tussen 3 en 8 uur rijdt er geen bus en geen ondergrondse trein, dan is het anders zo levendige Londen een verlaten s'ad. En op 16 December heeft „Open Huis", de jeugd club van de Hervormde kerk, in St. George's Hall, vlakbij de Dutch Cb"rch in Bourdonstreet, een Kerstavond voor haar leden en belangstellenden ge houden. De Gëref. kerk viert Kerstfeest op Zondag 27 December, met twee d en sten in het gebouw van de Y.M.CA. in Great Russellstreet. De middag- dienst zal voor het eerst zowel in het Nederlands als in hét Engels gehouden worden, waarmee dr Kraan, de voor ganger der gemeente, een langgekoes terde wens in vervulling ziet gaan. D'e. zelfde avond wordt er een Kerstbij eenkomst gehouden, waar de jeugd een declamatorium zal opvoeren. U ziet: ook in den vreemde blijft de Nederlander verknocht aan zijn Ne derlands Kerstfeest! De viering van het Kerstfeest gaat in vele landen gepaard met inzameling tie voor liefdadige doeleinden. De posterijen Oostenrijk hebben bovenstaande zegel met opslag in omloop ge bracht. kerstnummer (Van onze correspon \JOOR de Nederlanders en eerstt landse afkomst in de V-S. is Kerstm de huiselijke kring. Het Kerstfeest zo veel van dat van de Amerikaan zijn, met de huiselijke kring en de i draagt, de kardinale punten van de siert zijn kamers met hulst en mis krans aan de buitendeur en als er een boom op, met ouderwetse kaan trische lichtjes. vgat hier, in de v.S., een tikje ver- schilt is het gemeenschapsgevoel, dat in deze dagen sterk op de voor grond treedt. Dit wordt wellicht het duidelijkst gesymboliseerd door de plechtigheid op het Witte Huis, die élke Eerste Kerstdag plaats vindt en waarbij de president van de Verenigd/ Staten welke zijn politieke overtui ging ook moge zijn aan het slot van een korte radio-rede de lichtjes van een „gemeenschaps-kerstboom" doet ontsteken. Te Washington, op het voor terrein van het Witte Huis staat zo n gemeenschapskerstboom opgesteld. Op het centrale plein van de meeste grote steden en in de centra van kleinere steden en dorpen hebben de gemeente- (Van een bijzondere medewerker) WEDEROM staat liet Kerstkind verlegen voor de grenzen van de communistische wereld, die het de toegang ontzegt. Zijn plaats wordt ingenomen door een brave Rus met een lange witte baard, die een paar weken vóór Kerstmis met een zak vol geschenken uit Siberië komt en die een uitstekende pers heeft, waarin zijn lange weg naar Europa uitvoerig wordt beschre ven; in de Nieuwjaarsnacht be loont hij de Stachanowarbeiders en alle harde werkers rijkelijk en vermaant de luien om hun plicht aandeel voortaan te vervullen. Vorig jaar verscheen deze politieke Kerstman, „Vadertje Vorst" genaamd, voor het eerst ook in Bohemen en de tegenwoordige Tsjechische staatspresi dent Zapotocky, toen nog regerings chef, poogde in een aandoenlijke rede zijn radiotoehoorders te overtuigen, dat de „legende" van de stal te Bethlehem uit de mode was. In de volksdemocra tie was alles zó hygiënisch, dat kinde ren niet eens in een Kolchozenstal ge boren werden. „Vadertje Vorst" daar entegen, uit de broederlijke Sovjet- Unie overigens een figuur uit een Russisch volkssprookie uit de kapita listische tijd was veel beter geschikt om de kinderlijke fantasie te grijpen en de aandacht van de dorpskoelakken af te leiden. Nu heeft men „Vadertje Vorst" on langs in Siberië volgens de voor schriften uitgerust en op reis gestuurd. In Praag hebben 17 staatsfabrieken de traditionele Kerstmarkt, eens het pa radijs van de jeugd, in een tentoon stelling veranderd. Op de taaipoppen en het pakpapier is alleen de oude man uit Siberië met zijn lange baard en een denneboom op zijn rug afgebeeld en de Kermiskramen met hun licht en la waai van luidsprekers moeten de ro- rr-nijsrhe, door sneeuw gedempte s'"mming van de Advent vervangen. Bii de opening van de Kerstmarkt van „Vadertje Vorst" spraken de minister voor de Binnenlandse Handel F. Kraioir en de burgemeester van de hoofdstad dr V Vacek. maar bun woorden klonken niet ande-s dan wanneer ze op een partiivereadrr'ng waren gesDroken. De genodigden begonnen pas belang stelling te 'onen. toen er waren aange kondigd worden die tot dusver nergens te krijgen waren. ..Vadertje Vorst" zou deze winter de brave, arbeidzame men sen belonen met sinaasappels, dadels en v;:»on, be'ere text'elaoederpn en uit stekende scheermesjes uit Zweden; er waren ook kaarsen voor de kerstboom, zilversneeuw en stevig speelgoed te krijgen. Nauwelijks waren de poorten geopend of de ongeduldig wachtende bevolking van Praag stroomde naar binnen en al spoedig zag men voor de kraampjes lange rijen staan. De voor raden waren binnen enkele uren uit verkocht, hoewel de prijzen onwaar schijnlijk hoog waren. Om zich niet te blameren laat de minister voor de Bin nenlandse Handel dagelijks uit het hele land nieuwe zendingen aanvoeren, maar hij kan niet verhinderen, dat reeds vroeg in de middag de kramen weer leeg zijn. Zuidvruchten, een stevige stof of een scheermesje, dat écht snijdt, zijn dingen, die in Tsjechoslowakije mag- één keer in het jaar te krijgen zijn, als „Vadertje Vorst" uit het Verre Oosten komt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1953 | | pagina 10