MANNEQUIN voor een middag
Blousesde ideale dracht
Einde]
Berlij
Twee on
emplace
Accessoires geven de japon
een persoonlijk accent
Here comes
the lady....
Af wisse le
Vermoeide voeten
en benen
Auto werd do
gegrept
Kijkje ach ter de
schermen van
een modeshow
Spitsroedenlopen
Eigen make-up
Hard werken
Ik kan handwerken
RUIME KEUZE
J
Drie Duitsers
leven gekoi
Koningin Juliar
het Amerikaan
Wisse Iw
Reizigers per 6,
Heer-Hugowi
ZATERDAG 16 JANUARI 1954
^T; «.V''».'*
-J
Af.:.-- i
Fan een mode-medewerkster)
MODESHOWS hebben de neiging nog al veel op elkaar te lijken. Hier.
mee doelen wij niet op de getoonde modellen, maar meer op de gang
van zaken. Vóór de pauze japonnen, mantelpakken en mantels, daarna
nog wat nagedrupte mantelpakken, mantels en avondjaponnen. Dit
alles onder het genot van een kopje thee enz. en opgeluisterd door het
onvermijdelijke strijkje. In een van de grote steden van ons land ging
dat op een middag, nu enige weken geleden, ook zo, tot er iets bijzon
ders voorviel. En daarover wilden wij u nu juist iets vertellen.
QE COMMENTATOR, die steeds
trouw, bij elk model met een vlot
praatje naam en bijzonderheiden op
noemde, riep de clementie van het
publiek in voor het volgende te to
nen model, of juister gezegd voor de
mannequin, die het droeg. Wat was
het geval? Een wijsneuzige journalis
te had zich in het hoofd gehaald om,
na het grote aantal shows dat zij in
de laatste maanden bezocht had als
critisch toeschouwster, nu eens de
sensaties te onderzoeken en te onder
gaan van hen, die ons de nieuwe
mode presenteren, dus de manne
quins en organisatoren van de shows.
Daarom had zij zich met de leider van
de show in verbinding gesteld en na
enig. heen en weer gepraat toestem
ming gekregen een keer haar krach
ten als mannequin te beproeven en
„een ronde te lopen". Het publiek,
dat bij het horen van deze aan
kondiging even thee en koekjes in
de steek liet en rechter in de stoel
ging zitten om vooral toch maar al
les goed te kunnen zien, richtte een
kruisvuur van blikken op de opening,
waardoor de pseudo-mannequin moest
binnenkomen.
Och arme, de overmoedige! Uiterlijk
leek het nog heel wat: mooi aange
daan en opgedoft, flatteuze hoed met
voile en daarbij kleurende hand
schoenen. Maar haar hartje was zo
kïein, zo heel klein. En zij wenste
zich mijlen ver, toen het moment
van „opkomen" aangebroken was.
Dit opkomen was nog het ergste
van alles. Iedereen keek naar haar:
sommigen nieuwsgierig om te weten
hoe een mode-journaliste er wel
uitziet, anderen met iets meewarigs
in hun blik, zoals „je houdt het niet
vol; je holt straks huilend de zaal
uit." De eerste categorie wendde na
een vluchtige inspectie de ogen van
je gezicht naar je kleding; de tweede
groep volgt je tot de laatste seconde
met een waarderende blik. Weer
anderen, die plezier in het experi
ment schijnen te heben, lachen je
vriendelijk toe. En bij het verlaten
van de zaal klinkt je een hartelijk
applaus na, iets heerlijks om je ge
schokt zelfvertrouwen weer op peil
te brengen.
J4ET ZAL u inmiddels duidelijk zijn
geworden, dat het dienaresse was,
die de stoute schoenen had aange
trokken en daar op deze gedenk
waardige middag in dienst en ten aan-
schouwe van het almachtige publiek
een nummer spitsroedenlopen ver
toonde. Nu moet ik bekennen er geen
idee van gehad te hebben hoe on
aangenaam de sensatie is, wanneer
de critische blikken van enige hon
derden mensen op je gericht zijn en
ik ben er ook niet zeker van dat,
had ik het geweten, mij de moed
niet zou hebben ontbroken.
Het leek allemaal zo eenvoudig. Je
trekt een mantel aan, compleet met
hoed en accessoires, poedert je neus
eens extra en loopt naar de ingang
van de zaal. Na de aankondiging
„kom je op", vooral rustig, beheerst
en met een glimlach, en cirkelt
eerst in de lege ruimte in het mid
den van de zaal rond, zodat alle be
zoekers een algemene indruk van het
getoonde model krijgen. Daarna, om
de details te tonen moet je rustig in
de gangen tussen de tafeltjes lopen
en af en toe ronddraaien, waarbij
eenieder, die bijzondere belangstelling
toont, ruimschoots gelegenheid krijgt
het model tot in details te bekijken.
Al dit draaien en lopen moet natuur
lijk zo gracieus mogelijk gebeuren.
Dit is de gulden theorie. De prak
tijk is, dat de nieuweling een alles
overheersende behoefte voelt om zo
gauw mogelijk de tafeltjes langs te
racen, een of twee keer vlug in de
rondte te draaien en te zorgen, dat zij
op de snelste manier weer in de
kleedkamer komt.
Voor en na mijn optreden heb ik
mij in de kleedkamer onledig gehou
den met het helpen kleden der man
nequins en voelde mij daar zeer
nuttig. Op de een of andere manier
zijn er in zo'n kleedkamer altijd men
sen te veel, maar handen te weinig.
In de luttele vierkante meters
sprongen wij dan ook om elkaar en
om de mannequins heen, die reeds op
de gang handschoenen en sieraden uit
en af deden, op de drempel hun hoed
in de zorgzame handen van de maak
ster deponeerden en dan vlug de
driehoekige chiffonshawl, welke make
up en kapsel zowel als de japon moet
beschermen, om gezicht en haar
knoopten. Intussen had een van de
kleedsters de sluiting van de japon
al losgemaakt, iemand anders stond
met het nieuwe model klaar en het
proces herhaalde zich, alleen in om
gekeerde volgorde. Vlug naar de
zaal nu, vlug dan toch, de vorige
mannequin is alweer terug
QE MANNEQUINS zorgen zelf voor
hun make-up, welke uiteraard tot
in de puntjes verzorgd en aan de
verlichting van de zaal aangepast
moet zijn. Dit brengt nog wel eens
wat moeilijkheden mee, vooral wan
neer b.v. 's middags in de zaal
kunstlicht brandt, maar de gordijnen
niet gesloten zijn, zodat het publiek
aan de tafeltjes bij het raam de
mannequins met hun „kunstlicht
make-up" in daglicht ziet, wat niet
altijd even fraai is. Toch zou een
daglicht make-up voor het midden
van de zaal weer te slap zijn en er
wordt altijd heel wat gewikt en ge
wogen voor het resultaat bevredigend
gevonden wordt.
Zijn dit de beslommeringen van de
mannequin tijdens de show, in ge
sprekken voor en na het werk wer
den mij de laatste illusies aangaande
dit beroep ontnomen. Lichamelijk stelt
het zware eisen: het lopen op shows
met het snelle verkleden is zeer ver
moeiend en vergt vooral veel van
benen en voeten, wat aan het einde
van de show in de kleedkamer dan
ook duidelijk merkbaar is. En dan de
grote, dagelijks terugkerende zorg
voor het figuur, soms in stand gehou
den door een rigoureus dieet en
oefeningen, soms door een tegen heug
,en meug eten van dikmakend voed
sel. Het figuur mag niet veranderen,
in welke zin dan ook.
Heeft u ooit wel eens geprobeerd
ochtendgymnastiek te doen, dag in,
dag uit, of u moe bent of fit, uit
geslapen of niet? Dan zult u de
wilskracht van deze dames kunnen
bewonderen, al hebben zij dan de
dreiging hun baan te verliezen als
hun figuur het begeeft.... En dan:
haren, vinger- en teennagels keurig
bijhouden, wenkbrauwen epileren en
wimpers borstelen, kortom allerlei
details der gezichts- en lichaamsver
zorging, welke wij maar al te dik
wijls door tijdnood verwaarlozen,
tellen in dit beroep dubbel.
yELE MANNEQUINS wagen zich
niet aan het onzeker bestaan van
de „free-lance"d.w.z. het bestaan van
iemand, die geen vaste werkgever
heeft. Zij treden in dienst van een
confectiefabriek of couturebedrijf. Hier
tonen zij dan in de showroom de
modellen aan bezoekers, inkopers van
detailzaken, importeurs uit het bui
tenland of particuliere cliënten, en
fungeren tevens als pasdame voor
de ontwerpers. Wij behoeven nau
welijks te zeggen, dat vooral dit
laatste door het urenlange staan een
zware opgave voor benen en voeten
is en verscheidene van hen, jonge
meisjes dikwijls nog, krijgen dan ook
last van spataderen. Weer een be
dreiging van de baan, want wie wil
er nu tegen een mannequin met spat
aderen aankijken?
Wil men in dit vak kans van slagen
hebben, dan zijn hard werken en
uiterste zorg voor het lichaam nood
zakelijk, terwijl men zich vele ge
noegens zal moeten ontzeggen. Ook
om deze reden is de voorstelling,
als zouden mannequins verveelde en
blasé geworden poppen zijn, er fa-
likant naast. Zij komen bij de uit
oefening van hun beroep in contact
met kopers zowel uit binnen- als uit
het buitenland en spelen vaak een
zeer belangrijke rol bij de verkoop
zelf. De minder gunstige opvatting,
Welke ih het verleden ten onrechte
in Nederland omtrent het beroep van
mannequin bestond, verdwijnt meer
en meer. Toegegeven moet worden,
dat een vrouw of meisje als manne
quin gemakkelijk zal kunnen wennen
aan een luxe, welke zij zich normaal
gesproken zelf niet zal kunnen ver
schaffen. De mannequin, welke een
open oog heeft voor de gevaren,
welke hierin schuilen, zal later veelal
door de ervaring, welke zij in het
kledingbedrijf heeft opgedaan veler
lei en vaak betere posities kunnen
bezetten.
onlangs een boek verschenen,
dat eigenlijk iedere vrouw in haar
bezit behoort te hebben, omdat het
haar intense vreugde en voldoening
kan verschaffen en velen uooral de
huismoeders heel wat geld zal leren
besparen. Dat boek is de vierde, door
mej. B. C. Jelles geheel omgewerkte
uitgave van ,Jk kan handwerken", een
practisch handboek voor het vervaar
digen van alle voorkomende vrouwe
lijke handwerken, voorheen bewerkt
door Henr. J. van Wessem. Het wordt
uitgegeven door A. W. Sijthoff's Uit
geversmij N.V. Leiden.
De ondertitel van het boek geeft te
vens de inhoud weer, want u vindt er
alle handwerktechnieken in, met het
verhaal van oorsprong en ontwikke
ling. Alleen het doorbladeren ervan
verschaft al veel genoegen, omdat er
zoveel soorten handwerken blijken te
bestaan en men telkens dingen tegen
komt, die bekend zijn uit musea, of
die moeder en grootmoeder vroeger
ook maakten. Het boek begint met de
technieken die stoffen doen ontstaan:
weven, breien, haken, kantklossen,
vlechten, macramé-knoopwerk, frivo-
lité-werk, filet- en knoopwerk. Bij
iedere techniek is een duidelijke om
schrijving hoe u ze kunt leren beoefe
nen, welke instrumenten u er bü nodig
hebt Plaatjes en foto's tonen duidelijk
hoe de handelingen achtereenvolgens
moeten worden uitgevoerd. Daarna
volgen de technieken op verdeelde
stoffen, o.a. tapijtknopen, smocken,
open naaiwerk, tule doorstopwerk. Dan
komen de technieken op onverdeelde
stoffen, het opnaaien van bandjes,
kantjes, kralen, enzovoort en tenslotte
volgt dan nog het afwerken.
Het prettige van het boek is, dat het
voor elk wat wils geeft. De mensen die
van fraaie handwerken houden, kun
nen er hun hart aan ophalen en raken
hun hele leven niet uitgeborduurd, ge
knoopt of gehaakt. De huismoeders
daarentegen kunnen hun breiboeken
wel afschaffen, „Ik kan handwerken"
leert haar alle patroontjes en steken,
en dat niet alleen, maar ook een zo
merjurkje met een kruissteekje, smock-
werkje of bandje versieren, een ont-
bijtlaken opvrolijken, enzovoort.
Het boek is uitgevoerd op kunstdruk
papier met een stevige linnen band, die
jaren meegaat. Een alphabetische lijst
van alle voorkomende handwerkter-
men verhoogt de bruikbaarheid ten
zeerste.
OOK DE NEDELANDSE vrouw is gaan inzien, dat de Basic Dress
de eenvoudige, goedzittende japon, simpel van snit en van goede
pasvorm niet in haar garderobe mag ontbreken. In Amerika en in
Frankrijk zijn deze japonnen al jarenlang zeer populair. De Frangaise
heeft bij deze „Petite Robe" een voorliefde voor zwart. Op de vele
shows, die in Nederland worden gehouden, konden we tot onze grote
vreugde constateren, dat aan deze „basic dresses" een waardige plaats
wordt toegedacht. Nu is het bij deze japonnen zo gesteld, dat juist door
hun simpelheid het persoonlijk accent door middel van accessoires
kan worden aangebracht. Dit nu is bij een confectie japon, die niet te
hoog in prijs is en dus in groten getale wordt vervaardigd, een groot
voordeel. De Europese vrouw toch stelt er prijs op, in tegenstelling
met de Amerikaanse, zich individueel te kleden. Door middel van
deze accessoires verkijgt men dit zonder al te veel moeite. Een beetje
aandacht en goede smaak kunnen wonderen verrichten.
QP HET GEBIED van nouveauté's en
petits rien's is de mode zeer vari
ant. Gelukkig, want is niet de mo
de in zijn vele variaties het middel
voor de vrouw om er lief en bekoorlijk
uit te zien?
Wie zich een japon in de Prinsesse-
lijn aanschaft kan het - langzamerhand
zeer grote bijou - iets boven de taille
vast steken. (Een welkome afwisseling
van de schouderplaats).
Een eenvoudig leren ceintuur kan
door het aanbrengen van een „chSte-
laine" d.i. een schakelkettinkje van
metaal met een grappige versiering in
de vorm van een munt aan het eind,
een veel duurder effect verkrijgen.
Grote vrouwen met smalle tailles
doen deze op haar voordeligst uitkomen
door brede ceintuurs te dragen. Deze
zijn van een stevige stof in afstekende
tint en gevoerd met vliseline, gemak
kelijk zelf te maken. Voor geklede
doeleinden steek u een broche erop of
naait wat pareltjes op het voorstukje.
AFGEPASTE GLASGORDIJNEN!
(Advertentie, log- Med.)
ZONDER TWIJFEL is de win- de achtergrond geschoven en
ter het jaargetijde, waarin de kan hiervoor rustig in de plaats
blouse en de rok tot de dage- komen Ook voor gelegen-
lijkse kleding behoren. Maar heden!
sedert geruime tijd is het begrip schouwburgbe_
„dagelijkse kleding meer naar zoek kan men zien dat deze mode
vorm vele favorieten telt. Maar
alleen dan wanneer er sprake ia
van prima kwaliteit stofuitvoe-
ring.
Geen katoenen modellen, want
dat zweemt naar het goedkopere
genre. Katoen willen wij echter
geenszins uitsluiten, want.heeft
U reeds kennis gemaakt met de
Engelse katoenen materialen? Het
neusje van de zalm voor japonnen
en blouses, waarin men zich graag
op z'n voordeligst wil laten uitko
men. Onkreukbaar, goed wasbaar
en.in populaire prijsklassen.
Welke modellen men het best
voor een geklede blouse kan uit
zoeken, daarvoor dienen o.m. de
illustraties, creaties uit Parijs van
Madeleine Rauch. Lanin-Castillo
en Mare Bohan; opvallend door
distinctie en prima coupe.
Velours chiffon zagen wij tal
van keren tijdens shows van Ne
derlandse huizen als materiaal ge
bruikt voor een diner, cocktail,
of welke ander „uitje" ook. In
wijnrood, donkerblauw, groen en
zwart namen zij een vooraanstaan
de plaats in, gedragen op 'n nauw-
aansluitende zwart-gabardine rok.
Deze rokken hadden kleine heup
zakjes, waaruit ondeugend een
pochette kwam kijken in dezelfde
tint als de blouse. Meen niet, dat
de blouse het model aanneemt van
een kort aangesloten jasje. Neen,
zij wordt in de rok gedragen en
blouset enigszins over. Het kleine
rolkraagje, schuin gesneden, is
hierbij favoriet.
In Parijs houdt men echter van
een tierlantijntje er bij. Zouden
wij met de velours blouse kunnen
volstaan door daarop een corsage
of bijou te dragen, in Frankrijks
hoofdstad denkt men er anders
over! Een grote strik, sjaal- of
knoopgarnering staan daar op het
eerste plan. Ook vinden de mode
experts in het land van Marianne
het geen noodzaak, dat de mouwen
driekwart worden gehouden .Zo
men er hier wel voorstanster
van ls, dan adviseert men tot het
dragen van de halflange hand
schoen over te gaan, of een rijke
lijke versiering van armringen.
Paquin echter zegt, dat gebreide
modellen eveneens geschikt zijn
voor een soirée. Hij brengt deze
uit in een over de heup vallende
lengte.
De gitzwarte sweater op zichzelf al
flatteus, verhoogt haar charme met
een vrolijk eton kraagje van geruite
taftzijde. Hetzelfde truitje - in het
wit - krijgt een feestelijk aanzien door
een bont omzoomd kraagje.
Bontrandjes ook om de hals van de
japonnen. Deze losse bontkraagjes wor
den met een fluwelen lint achter vast-
gestrikt. Met de bijpassende manchet
jes maken ze een eenvoudig kan
toorjurkje geschikt om 's avonds mee
uit te gaan.
De shawl is verder een geliefd mid
del om uw truitjes en japonnen een an
der aanzien te geven, maar zorg er dan
voor dat zo'n shawl schoon gewassen
en gestreken is. Maar al te vaak be
derft een smoezelig en gekreukt
shawltje het uiterlijk van een aardig
meiske.
En tenslotte is er nog de grote mode
van de oorringen en knoppen. Het is
bij deze mode wel hoe groter hoe
mooier. De donkere types staan over
het algemeen het best met de oorrin
gen, terwijl een lief blondje zich één
of meer stellen fikse grote oorknoppen
kan aanschaffen, om zich bij tijd en
wijle een ander aanzien te geven.
Een stemmige grijze japon kan door
een paar flinke oorknoppen of ringen
met een bijpassende broche juist die
flair krijgen, die de charme van de
draagster zeer ten goede komt.
HENDRINA
J-JET blauwe boekje zei buitenop:
„Mary Dresselhuys", en toen moest
ik het wel meenemen. Wat als er Ie
mand is die mij altijd weer interes
seert, dan is het wel de vrouw die
hier of daar iets bijzonders presteert
Met een penseel of een pollepel, achter
de katheder of achter het voetlicht,
dat is allemaal om het even. Als het
in zijn soort maar echt, doorleefd, be
zield is. Want gelooft u maar dat er
even bezield geschilderd als gekookt
of toneelgespeeld kan worden. Soms
zelfs alle drie tegelijk.
Maar om bij dat blauwe boekje te
blijven Viruluy bleek de schrijver, en
daar zag ik het al dadelijk donker in.
Want vliegen mag dan goedkoper zijn
dan u denkt, en de service van ons al
ler K.L.M. boven alle lof verheven:
dat er ook toneelgespeeld wordt in een
vliegtuig, leek me toch bezwaarlijk met
het oog op de ruimte.
En als er geen vliegtuig aan te pas
mag komen, hoe zou Viruly dan ooit
op dreef kunnen raken? Het bloed
kroop alweer waar het niet gaan kon.
De eerste zeventien bladzijden, u bent
gewaarschuwd, zijn uitvoerig besteed
aan een thuisvlucht BataviaAmster
dam, zonder een lettertje Mary. Of het
moest een nadrukkelijke bespiegeling
boven Tiel zijn, waarbij u even denkt:
Gunst, wat ziet die man daar nu voor
buitensporigs aan?
U vat het even later al; het was zon
zachte wenk van: Es bildet ein Talent
sich in der Stille en wat is er nu stil
ler dan Tiel? Op bladzij achttien gaat
dat dan eindelijk uit de doekjes, en
wij blijven tachtig kantjes lang vrijwel
op de begane grond, totdat wij over een
Amsterdamse daktuin met drie blauwe
figuurtjes vliegen. En aangezien drie
maal nog altijd scheepsrecht is, zitten
wij tegen het eind warempel alweer,
ditmaal mèt Mary, in het lijnvliegtuig
BatviaAmsterdam
Daar tussen in zijn de bladzijden dan
luchtig en leutig opgevuld met stukjes
Mary-in-Tiel en Mary-op-de-toneel-
school en Mary-op-de-planken en Mary-
thuis. U moet het zelf maar eens lezen,
als ik u nog meer vertel is de aardig
heid er meteen af.
^LS u het boekje dichtklapt, weet ik
vooruit dat u zult pruttelen. Een
echt mannenboekje: wat u als vrouw
nu eens dolgraag zoudt willen weten,
staat er precies niet in. Dat geheim
van: Hoe gaat dat? Hoe doet zij dat
nu? Hoe krijgt zij al die hoekige en
kantige stukjes: rollen leren en kinde
ren opvoeden, een huishouding drijven
en op de planken staan, reizen en trek
ken en een moeder uit duizend zijn,
tot een goed sluitend geheel.
Misschien, als u scherp leest, dat u
tóch achter de regels iets van dit
kunststuk zult te weten komen en
iets zult ervaren van de bewonderens
waardige vitaliteit, de toewijding en het
élan, waarmee zij al die opgaven tot
één versmelt: zo gaaf en zo volledig
mogelijk Mary Dresselhuys te zijn.
Denk daar niet gering over, zoals zij
het zelf terloops vertelt: „Spelen in
Venlo, met de trein van halfacht er
vandaan, om twaalf uur repetitie in
Amsterdam, om vier uur weer in de
bus naar Zwolle, om daar drie uur la
ter weer fris te beginnen."
En vult u dan zelf de gaatjes maar
in met de alledaagse details. Op een
holletje naar de schouwburg en op een
holletje naar huis. Haastig eten en
vliegensvlug verkleden. Koude voeten,
gebrek aan slaap „leren en leren en
leren, lange winterse hosritten in kou
de autobussen, schminken en verkle
den in onverwarmde, tochtige provin
cie-kleedkamers".
En niet te vergeten „de kleerscheu
ren van alle menselijke emoties, die uit
de nerveuze gespannenheid vair het
vak voortvloeien...."
j\CH, het is zo héérlijk om beroemd te
zijn. Vooral als er iets teruggevraagd
moet worden, als in de oorlog de
honger begint te nijpen Als zij in
de Haarlemmermeer speelt moet zij er
nog altijd aan denken: omdat ik
in de oorlog telkens op mijn oude fietsje
om tarwe en melk voor de kinderen
de polder in heb gemoeten. Ik stond
er toen meestal alleen voor; ik heb in
deze buurt met die fiets ijskoud en heel
vernederend met jurken en ondergoed
lopen leuren om met aardappels of bo
ter thuis te komen, de ene onoverko
melijke week na de andere
En dan heeft zij misschien nog een
pond of wat minder veroverd dan de
anderen want wat moet een struise
boerin met zo'n kleine maat in haai
linnenkast beginnen? Voort wat hoort
wat, al zou het krakende fietsje het
ook bij de laatste deur begeven.
De polder was koud en verlaten; de
bus hotst nu eindeloos door een onver
schillig slapend land. Het is goed een
ogenblik met beschaming daaraan te
denken, als wij ons, poesmooi aange
daan, op ons gerieflijk klapstoeltje in
stalleren om ons een winteravond lang
zorgeloos te laten inpalmen door haar
geestige charme, haar luchtige zeker
heid, haar vitaliteit.
Laat de erkentelijkheid daarom iets
langer duren dan het herhaald applaus
en de bloemen na afloop. Als u gezel
lig napraat bij de opgepookte haard
hobbelt zij waarschijnlijk koud en moe
naar huis naar een korte slaap en
een nieuwe repetitie en een volgende
voorstelling. SASKIA
i
Directie:
J. BIJLSMA en C. KF
Hoofdredacteur:
H. M. KOEMANS
Redactie:
Achterdam 18, Tel.
ADVERTENTIES
en ABONNEMENTI
Voordam 11 - Tel.
Postgiro 187294
IN EEN gisteravond d
Berlijn gezamenlijk ui
fundamentele overeen:
van de minister van B
nuari voor het eerst ir
vier ministers zullen i
allieerde bestuursraad
de in Oost-Berlijn. In
komen, in de tweede
weer in liet Westelijk s
komst worden beslist
wenselijk maakt. Desk
treffen van voorbereid
besluit te komen zijn
laatste twaalf uur lieei
QP de onbewaakte overv
derden meters voor he
tinchem heeft Zaterda;
ernstig ongeval plaatsgevc
drie personen het leven
Zij waren allen van Duits
Een personenwagen we
kwart voor vijf door eer
baanvak Zevenaar-Doetir
pen. De machinist verkla
auto wel gezien te heb!
verkeerde in de veronders
wagen zou stoppen, omds
ringe snelheid reed. De
gegrepen, toen hij zich r
rails bevond en werd tc
in een sloot geworpen. Dr
werden uit de wagen ge
wijl de vierde, een dame
uit de auto bevrijd moes!
het leven kwamen de 5!
die de wagen bestuurde,
schoonmoeder E. K. en
mej. G. H. Het treinverl
half uur vertraging.
Koningin Juliana heeft
het Nederlandse volk een
den aan president Eisi
dankt hem en door herr
kaanse volk voor de hulp
rampdagen van het vorij
Nederland is verstrekt.
HET SPOORWEGVEF
Zaterdag de gehele m
rijtuig van een rangen
wissel omgooide nog v<
giers ondervonden van
de NACO ijlings ter hu
Heerhugowaard bracht
en Hoorn konden voor
dag op het emplacemei
QM even vóór twaalf uur
de Bergerweg een p
van een rangerende elee
uit de rails. De spoorstavi
verschillende plaatsen
knapten Op de plaats wa,
tot stilstand kwam zelfs g
hier was het ongeluk te v
te vroeg omgooien van de
door het voorste gedeelte
afzwenkte en het achterst:
spoor verderreed. Het trei
Amsterdam en Haarlem or
dit ongeluk geen stagnat
gebeurde op de rails, die
derenstation leiden. De or
was nog druk bezig het o
tuig weer op het goede i
en de stukgereden rails di
vervangen, toen om tien
twee eenzelfde ongeval p:
de Helderseweg aan de an
het emplacement. De w:
personentrein, die op di
een fout van de wisselwa
delen werd gesplitst, was
stand van enkele hond
meegesleurd. Overal in h
stukken van de versplint
ken en de wielen hadden
getrokken in het grind 1
Met snijbranders moest
dwars over twee sporen
losgebrand. Doordat een
rijtuig over de lijn naar I
Hoorn stak, werd het tr
anse middag en een deel
.estremd. Met een locom
