I
Verdwenen diplomaat Burgess
als student reeds communist
MODERNE WANDTAPIJTKUNST
De convertibiliteit weer
op het tapijt
V
Grote bekwaamheden werden
zijn superieuren noodlottig
Het Nieuwediep in de greep van Thialf
Fransman Jean Lurcat riep
nieuwe kunst tot leven
Een eminent causeur
Maarschalk Papagos
dankte de jeugd
Vandaag terug naar
Griekenland
Straatgevechten in
Teheran
Eigen uitdrukkingsvorm
en eigen doel
IMF brengt leven in
de brouwerij
Egypte overweegt
nieuwe politiek
Als Engeland niet
snel toegeeft
„Cornets" in Maart
weer in dienst
Weer atoomkanonnen
naar Europa
Praag laat een Amerikaans
gevangene los
VRIJDAG 5 FEBRUAI 1954
eerste
(Van een bijzondere medewerker)
GUY FRANCIS DE MONCHY BURGESS de verdwenen Engelse
diplomaat opgevoed te Eton en Cambridge, werd op de tra
ditionele manier opgeleid voor een loopbaan bij het ministerie van
Buitenlandse Zaken. Maar eerst in 1947, toen hij 38 jaar oud was, was
hij een volledig geroutineerd diplomaat. Tegen zijn wil overigens. Te
Cambridge was hij het intelligente „enfant terrible". Het was de tijd
van de Spaanse burgeroorlog, dwangmaatregelen en de opkomst van
de sympathie voor de linker vleugel in Engeland.
QUY BURGESS, een briljant cau
seur, strijdlustig radicaal en excen
triek in het maatschappelijk leven,
was een van de bijzondere persoon
lijkheden van zijn jaar.
Hij verachtte de gewone studenten
partijen, die, volgens de traditie, be
rustten op de gewoonten bij een
universiteit om de proctor (ambte
naar van een hogeschool, die met
het handhaven van orde en tucht is
belast) te trotseren. Door zijn tegen
standers werd hij beschouwd als een
communist, altijd verlangend om de
gesprekken in de richting van de
politiek te leiden, altijd in staat zijn
linkse inzichten met overtuigende
vlotheid naar voren te brengen. Toch
zijn er geen aanwijzingen, dat hij
ooit lid van de partij is geweest. De
dichter Stephen Spender zei, nadat.
Burgess en Maclean waren verdwe
nen: „Te Cambridge was Burgess
een strijdlustig communist. Hij be
keerde veel van mijn vrienden".
Dit is juist het typische van de
man. Hij is in staat om zijn luister
aars te overtuigen, terwijl hij zelf
sceptisch blijft.
Met deze achtergrond kwam hij bij
het uitbreken van de oorlog als as
sistent bij het ministerie van "Buiten
landse Zaken.
In de jaren tussen Cambridge en
het ministerie was hij de resolute
dilettant geweest. Hij had toen een
diepe kennis van muziek, was een
talentvol criticus van schilderkunst,
kon briljant praten over literatuur
toch beoefende hij geen van deze
kunsten zelf. In Whitehall was hij
zo opvallend als een rijksambtenaar
met zijn zwarte jas en gestreepte
kousen zou zijn in een café op Mont-
martre. Met zijn onverzorgde ver
schijning en slordige kleding was Bur
gess steeds de opstandeling.
Diplomaat.
yyANNEER zijn collega's om 5 uur
hun kantoren verlieten om zich
naar hun officiële functies of hun hui
zen in een van de voorsteden te be
geven, ging Burgess naar Bloomsbury
of Soho en bracht de avond drinkend
en pratend door. Toch was het niet
verrassend, dat hij in 1947 bij de
diplomatieke staf werd benoemd.
Want, ondanks zijn ongewone privé-
leven, was Guy Burgess een goed
diplomaat met duidelijke leidende be
kwaamheden. Hij werd in 1950 be
noemd tot tweede secretaris te
Washington, omdat hij een grondige
kennis had van de Amerikaanse za
ken. Gedurende zijn verblijf in de
Verenigde Staten maakte Burgess vele
vrienden, weinigen van hen kwamen
echter uit- diplomatieke kringen. Hoe
wel hij dikwijls tochten maakte naar
ver afgelegen plaatsen als New York
en Boston, verwaarloosde hij nooit
zijn plichten, maar werd integendeel
een van de meest deskundige leden
van de staf.
Incidenten.
ER. werden vele incidenten bekend
bij het ministerie, zoals de beroem
de opname op de tape-recorder, waar
van hij beweerde, dat het het ver-
-|"OEN Griekenland het vorige jaar
door een grote aardbeving werd ge
troffen werden onmiddellijk in tal van
landen inzamelingen gehouden. Ook in
ons land werd spontaan gehoor gege
ven aan de oproep tot hulpverlening.
Bijzonder actief is de Haagse jeugd ge
weest. Op de meest uiteenlopende en
vaak originele wijze werden door de
jeugd gelden ingezameld. Zij improvi
seerde circus- en toneelvoorstellingen
en verzon allerlei om dubbeltjes bijeen
te brengen. De Griekse eerste minister
maarschalk Papagos, heeft gisteren
vertegenwoordigers van die jeugd per
soonlijk dank gebracht. Een half uur
voor de ontvangst in de Griekse lega
tie, had de gezant een aantal meisjes
en jongens uitgenodigd. Eigenaars van
zelf gebouwde circustenten en rad van
avontuur, alsmede volleerde kokkin
nen, die voor het goede doel pannek'oe-
ken hadden gebakken en verkocht. Het
was voor hun allen stellig een groot
moment, toen zij de Griekse premier
de hand mochten drukken. Het officiële
bezoek van maarschalk Papagos aan ons
land, werd gisteravond besloten met
een ontvangst in de Griekse legatie.
Talloze regerings-vertegenwoordigers
en andere hoge autoriteiten waren hier
bij aanwezig. Het Griekse gezelschap
vertrekt per trein via België en Frank
rijk naar Joego-Slavië. om verder per
vliegtuig naar Griekenland terug te
keren. Aan de slotavnnd ging een be
zoek aan de luchthaven Schiphol
vooraf.
ROBERT VOGELER EIST SCHADE
VERGOEDING
Robert Vogeler, de Amerikaanse
zakenman, die van 1949 tot 1951 in
Hongarije gevangen heeft gezeten,
heeft een eis tot schadevergoeding van
een half millioen dollar ingediend te
gen zijn voormalige werkgevers. Hij
beweert, dat zij er zich van bewust
zouden zijn geweest, dat hij (Vogeler)
gevaar liep. doch hem niet hebben ge
waarschuwd.
haal was van een gesprek, dat hij
gedurende de oorlog met Churchill
had gehad. In minstens drie gevallen
is hij in aanraking gekomen met de
politie. Maar steeds weer accepteer
den zijn superieuren zijn verontschul
digingen, omdat hij ongetwijfeld van
grote waarde was voor de dienst.
Men vermoedde nooit, dat hij com
munistische neigingen had of dat hij
iets anders was dan een „tamelijk
moeilijk", bekwaam lid van de dienst.
Guy Burgess werd na een dienst
van minder dan drie jaar naar Lon
den terug geroepen en vernieuwde
zijn vriendschap met Donald Maclean,
het hoofd van het Amerikaanse de
partement van Buitenlandse Zaken.
Hij nam onmiddellijk zijn oude ma
nier van leven weer op. Zijn flat
in Bondstreet, die hij deelde met
iemand anders, werd het trefpunt
van intellectuelen uit alle maatschap
pelijke kringen. Donald Maclean was
een geregeld bezoeker. Nacht na nacht
werd er in een kamer, die blauw zag
van de rook, gediscussieerd en gear
gumenteerd. Burgess begon steeds
weer over Cambridge. Niet opdrin
gend en met grote bekwaamheid leid
de hij de conversatie. Maar nooit
onthulde hij zijn politieke neigingen
of zijn overtuiging.
QFFICIEEL wachtte Burgess op her
plaatsing. In werkelijkheid was hij
uit Washington weggeroepen om zijn
sociale activiteiten. Voor Burgess was
er geen toekomst bij het ministerie
van Buitenlandse Zaken. Hij ver
wachtte ieder dag, dat hij zijn ontslag
zou krijgen. Begin Mei 1951 maakte
hij plannen om met een Amerikaanse
student naar het buitenland te gaan,
maar op 't laatste moment veranderde
hij zijn plannen en verdween op 25
Mei met Maclean.
Sindsdien zouden de verdwenen di
plomaten in verscheidene landen ge
zien zijn. Het mysterie is echter nog
steeds onopgelost. Maar één ding is
zeker. Guy Burgess, ongetrouwd en
sterk individualistisch, met een grote1
kennis van de Britse en Amerikaanse
diplomatieke praktijken en Amerikaanse
had weinig te verliezen, toen hij de
banden met zijn land doorsneed en
zijn loopbaan prijs gaf.
Misschien voor het eerst in zijn "«v;iuwcoich van a.c-
leven heeft hij een impuls gehoor- teran' za' worden ontwapend, in ver-
- - i"i o TA m t v i al* TTO^lr i at! A rt rt/i /—V i r< tv» a Tl e
Dagenlang is reeds de
Helderse Buitenhaven
met een dikke ijslaag be
dekt. Sleepboten van de
Koninklijke Marine zor
gen er voor, dat de koek
niet al te compact wordt.
Voor het overige wordt
er vrijwel niet gevaren.
De reddingboot „Prins
Hendrik" heejt tijdelijk
een plaatsje vlak bij de
havenmond gekregen. De
ijzige greep van Koning
Thialf is verlammend,
maar geeft het Nieuwe
diep toch een bijzondere
bekoring.
De Senaatsverkiezingen in Teheran,
de hoofdstad van Perzië, die drie da
gen hebben geduurd, zijn gisteren ge
ëindigd. Tijdens deze verkiezingen
kwam het elke dag tot straatgevech
ten tussen personen van diverse poli
tieke richtingen. De politie beschul
digde communisten en aanhangers van
ex-premier Mossadeq ervan, dat zij
handgranaten hebben geworpen en
hebben getracht veiligheidstroepen te
ontwapenen. Woensdagavond werd een
man gedood bij een gevecht tussen de
politie en tegen de regering gerichte
groepen. De politie heeft de staat van
beleg, die voor de verkiezingsdagen
was opgeheven, weer afgekondigd.
De stam der Zolfagharis in een dis
trict 300 km. ten Noordwesten van Te-
zaamd, die hij altijd zorgvuldig had
verborgen. Wat zijn motieven ook
zijn geweest, het lijdt geen twijfel,
dat hij wel weer in staat zou zijn
om iemand anders te overtuigen, dat
hij gelijk had.
Maar deze keer zag hij het voor
deel van directe actie boven berede
neerde toespelingen.
band met verkiezingsterrorisme. De
stam staat bekend als anti-communis
tisch, maar is pro-Mossadeq.
Over enkele dagen zullen in Perzië
met een Amerikaans schip een mil
lioen uniformen aankomen voor het
Perzische leger. Daarna zal het leger
met manoeuvres beginnen.
(Van een bijzondere medewerker)
WIE tot 1 Maart a.s. het Stedelijk Museum te Amsterdam betreedt,
zal worden getroffen door de warme gloed die hem van de muren
tegenstraalt. De moderne Franse tapijtweefkunst vertoont zich hier in
zijn ontwapenende schoonheid, zijn naar alle zijden uitbottende groei
kracht. Velen zullen zich de prachtige tentoonstelling van oude en
moderne Franse wandtapijten herinneren, die kort na de oorlog in het
Rijksmuseum is gehouden. Met ons zullen velen toen gedacht hebben
dat de nieuwe kunst, in en na de oorlog tot leven geroepen door Jean
Lur$at, wel spoedig zou verzanden in onbegrip en gebrek aan midde
len. Op deze tentoonstelling echter legt de vernieuwde tapijtkunst haar
kaarten op tafel met de blijde zekerheid van de man, die groot slem
heeft geboden en alle hoge kaarten in handen heeft.
£)IT is niet langer de imitatie van
door ouderdom verbleekte tapijten
uit vroeger tijden; ook geen domme
imitatie meer van moderne schilde
rijen. Hier is een zelfstandige moderne
kunst geboren, met eigen uitdruk
kingsvormen en een eigen doel.
Zo goed als de moderne schilder- en
beeldhouwkunst heeft de tapijtweverij
onvermoeibare ijver en niet te schok-
een plaats in de moderne architectuur.
Het is Jean Lurcat geweest, die met
ken vertrouwen deze herleving heeft
mogelijk gemaakt, in samenwerking
trouwens met de leiders van de grote
nationale Franse tapijtfabriek (de „Ma
nufacture Nationale des Gobelins et de
Beauvais") en de particuliere wevers.
De instelling van de laatsten heeft
grondige wijzigingen moeten onder
gaan. De ouderen onder de wevers
kunnen nog steeds niet geheel aan
vaarden, dat men de grondkleuren te
rug heeft gebracht tot niet meer dan
twintig en de tinten tot ongeveer vijf
tienhonderd. Vroeger, toen men de
werkelijkheid en de door de schilders
op het palet gemengde kleuren precies
wilde weergeven kende men liefst der
tigduizend kleurnuances, waarvan vijf
tienduizend als permanente kleuren
kaart werden aangehouden
Pionierswerk van Lurcat
yOEN in de dertiger jaren een poging
werd gedaan tot vernieuwing, gaf
men de wevers schilderijen van de
grote schilders der Ecole de Paris van
Picasso, Braque en anderen, doch de
wevers begingen de fout iedere pen
seelstreek compleet met schaduwwer
king en al, uiterst nauwgezet weer te
geven.
Dit moest wel verzanden en pas toen
Lurgat, gegrepen door de mogelijkhe
den van het prachtige materiaal
zich in de historie van de tapijtweef
kunst ging verdiepen en zich realiseer
de dat de schitterende middeleeuwse
tapijten werden vervaardigd met de
enkele kleuren die toen bekend waren,
was de basis gevonden voor de nieuwe
kunst.
Niet schilderijen copiërèn, niet het
namaken van verbleekte, oude wand
kleden zou voortaan de taak der we
vers zijn. Moderne tapijten, gemaakt
naar speciaal voor dit doel gemaakte
schetsen, in kleurvaste, lichtechte wol
zouden voortaan vervaardigd worden.
Het bleek echter weldra dat men
daarvoor eerst begrip voor dit nieuwe
streven moest bijbrengen. Scholings
cursussen werden georganiseerd, kunst
historie werd onderwezen en de wer
kers leerden ook hun eigen ideeën in
hun tapijten te verwerken. Vaak lieten
de ontwerpers de wevers vrij in de
uitwerking van de aangegeven kleuren
Ook vrouwen werden ingeschakeld,
al bleek weldra dat men met haar an
dere wegen moest bewandelen dan met
mannen. De vrouwen blijken weinig
gevoel te hebben voor het monumen
tale, uitzonderingen bevestigen de re
gel, zodat haar werk nogal gauw gaat
lijken op broderie, zoals de heer Glei-
ze, administrateur-generaal van het
Mobilier National te Parijs het uit
drukt.
Meesterschap van Leger
yEELAL gaat men met overleg te
werk alvorens een tapijt aan iemand
voor uitvoering toe te wijzen. Ieder
heeft zijn voorkeuren en daarmede
wordt zoveel mogelijk rekening ge
houden. Ook jonge krachten leidt men
op. Dit duurt vier a vijf jaar en na
deze opleiding besteedt men steeds de
morgens nog aan kunsthistorische le
zingen, excursies naar musea en vele
andere instellingen, die het kunstzin
nig inzicht van de werkers kunnen
verdiepen.
Het is in feite een onmogelijkheid u
een indruk te geven van de gloeiende
schoonheid die thans aan de muren
van het Amsterdamse Stedelijk Mu
seum hangt. Reproducties ook kunnen
slechts de contouren der kleurvlakken
laten zien en zijn machteloos in hun
pogingen een indruk van de tapijten te
geven, zoals zij daar met een eigen le
ven hangen.
Merkwaardig is het dat Lurgat va
der van de beweging en inspirateur
voor verschillende andere ontwerpers
zich niet verder ontwikkelt. Zijn knap
pe werk blijft statisch. Hierdoor ma
ken de tapijten van Leger, Le Corbu-
sier, Matisse, Herbin en vele anderen
de indruk, dat zij verder zijn gekomen
in hun begrip voor de materie, waar
mede zij werken. Vooral Leger, die ons
als schilder nooit bijzonder heeft kun
nen bekoren, tpont een meesterschap,
dat ons met eerbied vervulde.
Maar ook Lucien Coutaud en Mare
Saint Saens weten ware wonderen in
wol te scheppen. Le Corbusier, tovenaar
op alle gebieden waarop hij zich be
geeft, toont ook hier weer wat zijn
machtige geest vermag te scheppen.
Zijn tapijten maken op ons dezelfde
indruk als de eerste tekeningen die
wij van hem zagen een vijftiental ja
ren terug in een mapje bij een Parijse
boekhandelaar: onbegrijpelijk maar
prachtig. Er hangen een vijftigtal ta
pijten op uw bezoek te wachten een
bezoek dat u zeker grote vreugde zal
verschaffen.
Zuidkoreaanse regeringstroepen
hebben de opperbevelhebber van alle
communistische guerillatroepen in
Zuid-Korea gedood. De naam van de
guerillaleider was Bang Tsjoeng Koen.
(Door onze econ. medewerker)
WIJ horen hier in Nederland niet
veel van het Internationale Mone
taire Fonds. Dat ligt eigenlijk ook
wel een beetje voor de hand, want
in de eerste plaats zetelt dit I.M.F.
in Washington en in de tweede
plaats spreken de werkzaamheden
van dit Fonds nu niet direct tot de
verbeelding van de meesten onzer.
Vorige week echter zagen wij een
levensteken van het I.M.F., waar
uit ons niet alleen bleek, dat het
bestuur van dit Fonds (waarin
overigens ook Nederland it) leven
in de brouwerij wil brengen, „.aar
ook voor ons Sand van belang is
in verband met een eventuele in
voering van de convertibiliteit.
De weg naar economisch en finan
cieel herstel zal namelijk pas voorgoed
zijn afgelegd, als de landen er toe zou
den kunnen besluiten hun valuta vrij
inwisselbaar te maken in andere va
luta's. Deze convertibiliteit betekent
dus de terugkeer tot een toestand, die
wij voor de oorlog gekend hebben: met
Nederlandse guldens kan elke wille
keurige valuta bij de bank onbeperkt
gekocht worden; omgekeerd kan ook
elke valuta weer verkocht worden aan
onze banken.
Zo'n vrijheid is natuurlijk voor de
particulier erg prettig als hij zomers
met vacantie wil. Maar zij is voor de
zakenman nog veel belangrijker, om
dat hij vrijelijk zou kunnen kopen in
alle landen, welke valuta hij zonder
meer bij de banken tegen guldens zou
kunnen krijgen. De opbrengst van zijn
verkopen zou hij in de vorm van
vreemde valuta kunnen behouden, hij
zou die valuta (zeg ponden) in andere
vreemde valuta (marken b.v.) kunnen
omzetten, kortom, hij zou van alle knel
lende banden bevrijd zijn.
Nu zit aan zo'n convertibiliteit meer
vast dan wij in een paar woorden ver
tellen (o.m. in verband met de kapi
taalverplaatsingen) doch als wij de
zaak eenvoudig houden, kunnen wij
toch wel stellen, dat die convertibili
teit staat en valt met vrijheid van han
del en met een voldoende reserve aan
vreemde valuta's dan wel aan goud of
dollars.
Vrijheid op valutagebied heeft niet
de minste zin, als er beperkingen in
het goederenverkeer bestaan. Maar die
vrijheid van koop van vreemde valuta
is ook een mogelijkheid, als een land
geen voldoende reserves heeft. M.a.w.
een bank mag nooit „neen" verkopen,
daar dan de koers onnodig zou stijgen.
Het grootste struikelblok is tot nu
dan ook steeds geweest, dat landen, die
economisch best een convertibiliteit
zouden kunnen invoeren, te weinig re
serves aan vreemde valuta vooral
goud of dollars bezitten.
Het gaat hier om grote bedragen,
want Engeland, een land dat het
hardst om convertibiliteit roept,
daar het hierdoor zijn oude vooraan
staande positie in de wereldhandel
denkt terug te winnen, acht b.v. een
markt. Naar boter bestond vanuit Bel
gië een goede vraag en het gevolg daar-
bedrag dat dit land nog lang niet be
zit.
Een uitkomst zou dus kunnen zijn
een crediet voor de vorming van een
stabilisatiefords, van zo'n reserve dus.
De V.S. voelden hier niets voor doch
het I.M.F. blijkt thans, door het deze
week bekend gemaakte bericht, een
gelegenheid te scheppen zo'n fonds op
te bouwen.
Dit I.M.F., waarvan 50 landen lid
zijn en dat een groot kapitaal bezit
(gevormd door stortingen van leden),
ten einde die leden te kunnen helpen
bij het in evenwicht houden van hun
betalingsbalans, wil namelijk speciale
credieten verlenen ter bevordering van
de 'convertibiliteit.
Voorwaarde is, dat dit geld inder
daad voor he' herstel van de converti
biliteit wordt gebruikt.
Wij zijn hierdoor weer een stapje
dichter bij het doel gekomen. Na
tuurlijk kan door deze bereidverkla
ring van het I.M.F. de convertibiliteit
nog niet met gejuich worden binnen
gehaald. In Engeland b.v. waar het
bericht overigens met een grote kop
op de voorpagina van de Financial
Times stond vraagt men zich af, of
dit crediet heel veel zoden aan de dijk
zou zetten.
Dit alles doet echter niets af aan het
feit, dat de convertibiliteit, waar wij
toch uiteindelijk naar toe moeten, weer
een nieuwe kans van slagen krijgt;
vooral nu het I.M.F. zich toeschietelij
ker gaat tonen. En in feite ook de V.S.,
die de grootste steun in het Fonds
hebben en die tot voor kort niets van
een steun in de vorm van credieten
moesten weten.
Het Egyptische regeringsblad „Al
Goemhoeria" schrijft, dat, indien
Groot Brittannië de Egyptische eisen
met betrekking tot de ontruiming van
de Suezkanaal-zone, niet eerbiedigt,
de Egyptische regering een nieuwe
politiek zal gaan voeren. Deze zou be
rusten op de volgende punten:
1. Versterking van het cordon om de
Britse strijdkrachten in de Kanaal
zone. 2. Opleiding van een zo groot
mogelijk aantal jonge mannen in de
kampen van de Nationale Garde. 3.
Geleidelijke uitschakeling van de in
voer uit Groot Brittannië en uit „het
gehele imperialistische blok" en het
richten van de Egyptische economi
sche politiek op nieuwe markten. 4.
Geen samenwerking met het Westen
in de Verenigde Naties.
De Engelse Comet-straalvliegtuigen,
die uit dienst genomen werden na
de ramp met een Cornet op 10 Ja
nuari in het gebied van de Middel
landse Zee, zullen in het begin van
de volgende maand het passagiersver
voer hervatten. Er zijn bijna 50 ver
anderingen aan de Cornet aangebracht.
Het Amerikaanse leger heeft giste
ren bekend gemaakt, dat een tweede
batterij atoomkanonnen naar Europa
zal worden gezonden. De eerste bat
terij werd in de herfst van het vorig
jaar verscheept. Een batterij bestaat
uit zes kanonnen.
In de bekendmaking wordt verder
gezegd, dat het 264ste bataljon veld
artillerie, uitgerust met atoomkanon
nen van 280 millimeter, opdracht heeft
gekregen, zich gereed te maken voor
inscheping naar Europa. Wanneer dit
precies zal gebeuren is niet bekend
gemaakt.
Het atoomkanon waarvan hier sprake
is, heeft een draagwijdte van 30 km.
wanneer het grootste projectiel wordt
afgeschoten. Kleinere projectielen kun
nen echter tot 50 km. verweg gescho
ten worden.
De Amerikaanse staatsburger, John
Hvasta, die sedert 1950 in Tsjechoslo-
wakije in gevangenschap verbleef, is
begenadigd en het land uitgewezen.
De man was voor zijn arrestatie lid
van de Amerikaanse ambassade in
Praag. Hij was tot tien jaar gevange
nisstraf veroordeeld, maar de presi
dent van Tsjechoslowakije heeft hem,
op verzoek van zijn ouders, de rest
van de straf kwijtgescholden. Hvasta
was veroordeeld op beschuldiging van
spionnage.
FRANSE LIBERALISATIEPLANNEN
De Franse minister van Nijverheid,
Louvel, heeft aan de ministerraad een
plan voorgelegd, dat voorziet in ge
leidelijke uitbreiding van de Franse
invoerliberalisatie.
Naar verluidt ligt het in de bedoe
ling in Januari 1955 50%, in Januari
1956 70% en in Januari 1957 90% van
de grondstoffeninvoer te liberaliseren.
Volgens het plan zal voorts de invoer
van kapitaalgoederen en verbruiks-
goedreen in Januari 1957 voor 60%
worden vrijgegeven.
Het Britse schip „Kentbrook" heeft ge
meld, dat het aan de Britse Oostkust ten
Noorden van Harwich, op de kust is ge
lopen.