Vervolg stadsnieuws Stationschef H. A. Vermaas 40 jaar bij de N.S. Jan de Boer hielp Piet Kamp aan biljarttitel De Nederlandse Comedie bracht „De grote stilte" Wat de theaters brengen P. de Buyzer tijdelijk trainer van Alcmaria DAW gaat inderdaad naar Madrid DIESELTREIN had MOTORPECH JIMMY EN DE BENDE VAN BOLLETJE BINK KOFFIE DUURDER Beziet het leven van de zonnige kant meubelen Programma AVA-teams Kampioenschap van Alkmaar, 2e klasse 11 >re Incident oorzaak van geladen atmosfeer Nagekomen predikbeurt MAKELAARDIJ VAN DER BORDEN KRO-uitzending uit de Grote Kerk HET UNIFORMENFONDS VAN EXCELSIOR Wielrijdster contra bus Uitstekend toneelspel in middelmatig stuk CINEMA AMERICAN REX THEATER Razzia in Triest HARMONIE THEATER Everything is yours Het dubbele leven van dr Gerbrand VICTORIA THEATER De Rode Baret DE JOURNAALS DIERENBESCHERMING Drumband zit zonder instructeur Gevonden voorwerpen ZATERDAG MAART 1954 „Jongen, die Comedie is niks voor jou. Daar zijn allemaal mensen van losse zeden bij. Ga jij nou maar bij het spoortje, daar zit je rustig, heb je een vast loon en goede vooruitzichten". De kleine 14-jarige jongen, die het nu gebracht heeft tot stationschef in Alkmaar en straks het feit herdenkt, dat hij veertig jaar aan de Spoor wegen verhonden is geweest, heeft zich door zijn vader laten raden, gaf zijn toneelaspiraties eraan en trad op 9 Maart van het jaar 1914 te Gorkutn hij de Spoorwegen als leerling-klerk in dienst. Het kostte hem wel enige zelfoverwinning, maar hij klemde zijn tanden op elkaar en zette door. In 1916 werd hij overgeplaatst naar Alkmaar en hoewel de heer Vermaas daar toen maar voor enkele jaren ge- stationneerd werd, zal hij deze periode niet licht vergeten. Want achter het loket van het sta tion leerde hij een opgewekt meiske kennenhet bleef niet bij een vluch tige kennismaking en na enige tijd kwam het tot een huwelijk. En het werd een goed huwelijk. Maar er volg de een leven van reizen en trekken. Van Alkmaar ging het naar Koog- Zaandijk en vandaar in 1924 naar Win terswijk, waar de jonge Vermaas com mies werd. Toen werd hij in Gelder- malsen gestationneerd, vervolgens in Nunspeet waarna Amersfoort, Oister- wijk, Amsterdam C.S., Meppel, Am- sterdam-Muiderpoort en tenslotte in 1950, Alkmaar weer volgde. In die tijd heeft stationschef Ver maas veel meegemaakt. Veel grappige dingen, veel minder prettige belevenis sen, ja zelfs tragische. Tijdens de oor log was hij onder-stationschef op Am sterdam C.S. en de deportatietranspor ten van de Joden in die tijd hebben in zijn geheugen een niet meer uit te wissen indruk achtergelaten. „Het la ten vertrekken van deze treinen heeft tot m'n verschrikkelijkste opdrachten behoord", zegt hij, als wij hem in zijn kantoor opzoeken, „en het hartroeren de afscheid aan de treinen die toen met geronselde arbeiders naar Duits land vertrokken zal ik ook niet meer vergeten." Het waren de jammerlijkste tonelen die ik ooit zag". Maar Amsterdam was ook de stad van de humor. Op een keer had een charmante jongedame in de trein haar jas laten hangen. Ze zat er zó mee in, dat toen een treinbeambte haar op ge moedelijke manier aanbood de jas te zoeken, zij hem uit pure dankbaarheid een kus beloofde. „Daar houd ik je aan, zus" dacht de spoorman, zocht de (donkere) trein af en.... vond de jas. „Nou hier is ie dan" voegde hij de jongedame toe, „enne....". Maar hij hoefde zijn zin niet af te maken. En op het perron, waar alle reizigers bij stonden, liet hij zich op een allerhar telijkste manier omhelzen en kussen. Het was niet volgens de reglemen ten, maar het was wel hartveroverend. De heer Vermaas is één van dege nen die „Bello" in z'n jonge jaren nog gekend heeft. „En ik kan je zeggen", merkt hij daarbij op, „dat toen ik hem na een periode van dertig jaar weer terug zag, m'n hart er van huilde. Wat was ie afgetakeld en wat had hij wei nig reizigers te vervoeren." Persoonlijk vindt de heer Vermaas het een verstandig besluit van de ge meenteraad van Bergen 'dat deze tus- f met schriftelijke rnmmm garantie de nieuwste ont werpen vindt u op onze 120 modelkamers in elk genre in elke prijsklasse een grote keuze T-.J v (Advertentie, Ir.g. Med.) sen Bergen en Bergen aan Zee een Dieseltram wil laten rijden. „Inderdaad ligt het vervoersaccent op de verbin ding tussen deze plaatsen" merkte hij op „en niet op dat met Alkmaar". De heer Vermaas is nu 57 jaar. Als alles goed gaat heeft hij nog 6 dienst jaren voor de boeg. Aan een 50-jarig jubileum zal hij dan ook waarschijnlijk niet toekomen. Zijn oude liefde, de Comedie, is hij niet geheel vergeten. Hij houdt nu een maal van de zonnige kant van het le ven, reden waarom hij ook de muziek van Mozart zo kan waarderen. Maar voor het overige ziet hij met voldoe ning op zijn loopbaan terug. Dinsdagochtend om kwart voor elf zal de jubilaris in één van de wacht kamers van het station officieel wor den gehuldigd. Het bestuur van de voetbalvereni ging Alcmaria Victrix heeft besloten het contract met trainer Kluit, dat 1 April van dit jaar afloopt, niet te ver lengen. De technische verzorging zal tijdelijk in handen worden gelegd van Piet de Buyzer, eerste elftalspeler van Alcmaria. Naar wij vfernemeu heeft de sport- commissie van de Koninklijke Neder landse Zwembond haar toestemming verleend voor de trip welke DAW op uitnodiging van de zwemvereniging te Madrid van de zomer gaat maken. Zo als wij reeds eerder publiceerden ont ving DAW een uitnodiging om met het eerste zevental en een estafetteploeg voor de 4 x 100 meter vrije slag naar Madrid te komen. Het is thans, be houdens onvoorziene omstandigheden, zeker dat deze trip zal doorgaan. Ook Wim de Vreng heeft toege zegd de i-eis als gast mee te willen ma ken. DAW is thans bezig het bezoek aan Madrid te combineren met een wedstrijd te Barcelona, tegen de club waarvan Cor Braasem trainer is. Het eerste dameselftal van AVA speelt morgen een thuiswedstrijd te gen Amstel. Ook de heren mogen op „eigen" grond hun prestaties tonen en wel in de ontmoeting tegen AHV. De dames reserves spelen uit tegen DTS en AVA 3 brengt een bezoek aan TSV. De adspiranten tenslotte maken een reis naar Castricum om daar de jeugd van CSV te ontmoeten. Het gemiddelde van Piet Kamp kreeg gisteravond tijdens zijn zesde partij om het biljarlkampioenschap van Alkmaar en Omstreken, tweede klasse libre, een stevige „optater". Niet minder dan 39 beurten had hij nodig om zich van zijn rivaal Dirk Wester te ontslaan. De zenuwen speelden in deze partij en dat kan dus als excuus gelden een grote rolHet was namelijk zo, dat Jan Poestkoke in een enerverende strijd, waarbij zijn gemoed oververhit geraakte, de eer aan Jan de Boer had moeten laten. Dat had tot gevolg dat alleen Jan Ruiter en Dirk Wester nog een kleine kans op de titel hadden als Wrester zijn partij tegen Kamp tot een goed einde bracht. Hij is daarin niet geslaagd, hoewel het er geruime tijd naar uit heeft gezien dat Kamp voor de eerste maal zou struikelen. Wester kwam tenslotte slechts drie caram boles te kort, voor Kamp juist voldoende om zich kampioen van Alk maar te mogen noemen. Een incident tijdens de partij Poest kokeJan de Boer was oorzaak van een geladen atmosfeer. Toen Poestkoke na de 6e beurt van Jan de Boer naar de tafel liep om de partij voort te zet ten, wist hij niet wat zijn stootbal was. Hij gaf daar duidelijk blijk van, maar verzuimde de markeur te vragen wat de gemerkte bal was. Daar het regle ment voorschrijft dat een markeur al leen maar desgevraagd de gemerkte bal mag aanwijzen was het volkomen normaal dat Poestkoke werd afgeteld toen hij tenslotte maar een willekeu rige bal nam. Hij werd daarover echter zo kwaad dat hij zijn keu uit elkaar schroefde en te kennen gaf niet ver der te willen spelen. Wedstrijdleider Nol van der Schilden wist de gemoe deren echter enigszins tot bedaren te brengen zodat Poestkoke de partij weer vervolgde. Hij bëgon op een voor zijn tegenstander echter wat onpretti ge manier. Poestkoke gaf de ballen een ongezouten duw waardoor Jan de Boer, kennelijk geprikkeld begon te spelen zoals wij van hem in dit tournooi nog niet hadden gezien. In slechts 21 beur ten werd Poestkoke kansloos afge straft, een uitslag waarvan Piet Kamp alleen maar voordeel had. Poestkoke was daarmee van de lijst van de kans hebbers afgevoerd, zodat op dat mo ment Jan Ruiter en Dirk Wester al leen nog maar een zeer kleine kans hadden om Kamp te benaderen. Daarvoor was nodig dat, zoals reeds gezegd, Wester zijn partij tegen Kamp zou winnen. Kansen heeft hij in vol doende mate gehad. Na 29 beurten stond Wester met 123 tegen 109 in het voordeel. Zeven beurten verder had Kamp zijn achterstand weliswaar gro tendeels ingelopen (147136 maar nog altijd was Wester, die bovendien de na-stoot had, nog sterk in het voor deel. Andermaal bewees Kamp welke een sterk tornooispeler hij is. Met se ries van 6 en 8 maakte hij de 150 vol en Wester was niet in staat daarop te repliceren. Hedenavond wordt het tornooi met de drie laatste partijen besloten. De uitslagen luiden: ALKMAAR: Rem. Geref. gem., 10.30 uur mej. dr G. J. van Dalfsen (A'dam). Ned. Leger des Heils, 10 uur Heili- gingsdienst. 4.30 uur Jeugdbijeenkomst, 7.30 uur Verlossingssamenkomst. JEUGDDIENST Zondagavond 7 uur hoopt de Oec. Jeugdraad Alkmaar weer een Jeugd dienst te beleggen in de Grote Kerk. In deze dienst zal voorgaan ds J. C. Hamel, Evang. Luth. Pred. te Monni kendam. Deze Luth. Predikant heeft vooral in de Lutherse wereld een goede naam. Hij heeft vele jaren in Amerika en In donesië gewoond. Ook de ouderen van welke gemeente dan ook zijn van harte welkom. Koelemey 94 18 22 5.22 Ruiter 150 18 37 8.33 Kamp 150 39 20 3.84 Wester 147 39 15 3.76 Poestkoke 107 21 20 5.09 De Boer 150 21 29 7.14 Koelemey 144 26 30 5.53 K. de Graaff 150 26 18 5.76 Ruiter 150 27 40 5.55 Bus 144 27 21 4.14 De stand luidt: Kamp Ruiter Poestkoke De Graaff Koelemey Wester De Boer Bus 4.83 5.59 5.24 4.96 4.41 4.36 4.26 4.05 11 8 7 6 6 6 3 3 Gisteravond is wederom vertraging ontstaan op de lijn AlkmaarDen Helder. De Dieseltrein, die om 21.14 uur uit Alkmaar vertro1 bleef met motorstoring in Schagen staan, waar door de passagiers die in Den Helder op deze trein wachtten geen aanslui ting naar Alkmaar kregen. Deze mensen, die om 22.15 uur naar Alk maar behoorden te vertrekken, kon den niet vóór half twaalf hun reis beginnen. 5. Eens op een avond Jimmy zat nog in de huiskamer een beetje te lezen, iets, wat hij graag deed schrok Jimmy eensklaps op door een doordringende gil. Toen bleef het eni ge ogenblikken stil.... en weer even later hoorde Jimmy Miebet in volle vaart van de trap afstormen. Zij maakte zo'n haast, dat het er op leek, dat Miebet zich van boven naar bene den liet rollenZe smeet de deur van de huiskamer open en met een verwil derde blik in haar ogen riep zijMe neer Brown! 'n, 'n Inbreker! D'r zit een inbreker onder m'n bed. Komt u toch gauw mee om hem te -rresteren. Oh, oh, ooooh wat ben ik vréééselijk geschrokken. Ik sta gewoon op mijn benen te trillen!" Jimmy had zijn boek neergelegd en keek Miebet vrij ver baasd a. n. „Onder je bed?" vroeg hij. „Een inbreker?" Waarom heeft die vent zich daar verstopt?" Dit antwoord maakte de goede Miebet waarschijn lijk razend. „Moet u dat mij vragen?" riep zij. „Vraagt u dat die vent boven, als u daar tenminste nog de tijd voor krijgt want u s*aat zo te treuzelen, dat-ie er intussen wel vandoor zal zijn gegaan". Jimnt keek Miebet enigszins misprijzend aan. „Tut tut tut", bromde hy, „een toontje lager hè" Maar hij liep nu toch de kar er uit en klom langs de trap i.-ar boven. Kennemerstraatweg 31 Tel. 2774 - Alkmaar (Advertentie, Ing. Med.) Zondagmorgen om 11.45 uur zal de K.R.O. in de rubriek „Ars Antiqua" een concert uitzenden dat gegeven zal worden door de organist Gustav Leon- hardt op het orgel van de Grote Kerk alhier. Het programma bevat een drietal werken van J. P. Sweelinck, nl. Fan tasia 3, Echofantasie no. 15 en als laatste nummer „Erbarm dich mein". Met ruim 500 gulden is het uniform fonds van Excelsior gestegen tot ruim 2200. De verantwoording van verleden v/eek luidt: Huiscollecte f 464.49 B. D2 mr. Van Zijnen 5. Alkm. Courant 5. V. B. Brandstoffen10. Erkamp 10. Schonewil 10. A. LieneschKuilman 5. 511.49 Het totaal is nu gebracht op 2246.07 Om halfvier gistermiddag werd een wielrijdster op de Laat door een autobus geschept, toen de wagen links door de bocht uit de Ridderstraat kwam. De chauf feur moest deze manoeuvre maken in ver band met het verkeer op de Laat, maar het gevolg was, dat hij /de wielrijdster de pas afsneed. Zij kreeg schaafwonden en de fiets werd beschadigd. £EN VROUW, die zichzelf vernedert door haar echtgenoot te verlaten om haar grote liefde bij een ander te zoeken, kan na verloop van tijd het leven niet meer aan en poogt zelfmoord te plegen, enerzijds wegens een gevoel van schuld, anderzijds omdat de man, voor wie zij alles heeft opgegeven, haar liefde niet in dezelfde mate kan beantwoorden. Dat is het voornaamste thema van Terence Rattigan's „De grote stilte", welk stuk de Nederlandse Comedie gisteravond in het Gulden Vlies op voerde. Wanneer haar minnaar Frederick Page, een piloot, uit een brief, welke hij in haar kamermantel vindt, haar mislukte zelfmoordpoging verneemt, neemt hij het besluit haar te verlaten. Hij houdt op zijn nonchalante ma nier wel veel van haar, maar wenst niet de rol te spelen van de fatale minnaar, die zijn geliefde in de dood drijft. Hester Collyer staat op het punt een tweede poging tot zelfmoord te doen, wanneer hij zijn besluit aan haar heeft meegedeeld, maar zij wordt daarin verhinderd door het bezoek van de ex- medicus Miller, die door een ernstige overtreding zijn carrière op de klippen heeft geholpen en bij haar in hetzelfde pension woont. Miller is een man met door bittere ervaringen verworven le venswijsheid en met een sterke levens wil, welke hij ondanks die ervaringen heeft gehandhaafd. Van die levenswil weet hij ook Hester Collyer te door dringen en hij blijkt eensklaps een goéde vriend te zijn, die grote ziele- rerwantschap met haar heeft. Dit helpt Hester over haar dieptepunt van een zaamheid en wanhoop heen en zij weet zichzelf terug te vinden, zodat zij rus tig en waardig van Frederick Page af scheid kan nemen. De verwikkelingen in het stuk zijn weinig verrassend, maar Rattigan heeft er in ieder geval een aanvaard baar en menselijk verhaal van weten te maken, met levende dialogen en een taal, zoals die werkelijk wordt gespro ken. Wij zijn het echter niet helemaal eens met de spelopvatting van de Ne derlandse Comedie. Er wordt zeer goed geacteerd en men ziet toneelspel van de eerste rang, maar wij geloven, dat aan dit niet zeer belangrijke stuk meer diepte wordt gegeven dan er eigenlijk wel in zit. Regisseur Han Bentz van den Berg heeft de gehele voorstelling doortrokken van een fascinerende, ge dragen noodlotssfeer, welke zich onder meer uit in de scènes, waarbij iemand verwacht of onverwacht binnenkomt en de deur steeds vol noodlotsdreiging wordt opengegooid. Ank van der Moer was als Hester in haar waardigheid én in haar wanhoops- vlagen weer de grote tragédienne, al wordt zij wat te oud voor een rol als die van de van haar man weggelopen jonge vrouw. Gerard Rekers was over tuigend als vrijgevochten, uit het lood geslagen piloot Page en Han Bentz van den Berg voldeed uitstekend als Hes ters echtgenoot, de stijve rechter Col lyer. Het spel van Walter Kous en van Bep Dekker als de onuitstaanbaar pe dante Philip Welch en zijn bedeesde vrouw, was matig, waarbij men echter dient te bedenken, dat zij niet veel meer konden doen dan handenwringend rondom de tragische gebeurtenissen heendraalen. Joan Remmelts gaf een goede vertolking van de excentrieke ex-medicus Miller en Sophie Kohier van Dijk deed hetzelfde met de rol van de praatgrage, doch begrijpende pen sionhoudster, die „meer van aardige dan van nette mensen hield". Tenslotte was er nog een klein rolletje van Al- lard van der Scheer als Page's lucht hartige vriend Jackson. B. D. GEEN VOORRANG VERLEEND Eert motorrijder, die rijdende over de Stationsweg geen voorrang verleende aan een uit de Spoorstraat komende auto, ver oorzaakte daardoor een aanrijding. Beide vehikels werden beschadigd. „Razzia in Triest" is een Franse film, die in Triest en Venetië speelt en even zeer aan de liefde als aan de politie is gewijd. De politie zit namelijk achter een bende saboteurs aan, die daar haar hoofdkwartier heeft; één der ambte naren wordt verliefd op een knappe zangeres uit een bar, die vervolgens mede in het opsporingswerk wordt be trokken. Dat leidt tot de nodige ver warringen en complicaties, maar ook hier is het: eind goed, al goed. We zouden waarlijk niet willen be weren, dat „Razzia in Triest" behoort tot het beste deel der productie van de laatste jaren. Er zijn flinke stuk ken, die door hun kwaliteit van beeld en spel herinneren aan zeer goede Franse rolprenten. Daar staat tegen over, dat de makers zich met name in het laatste derde deel onvoldoende be perkingen hebben opgelegd, waardoor de gevoelsuitingen voor onze smaak al te heftig zijn geworden en meer op het sentiment van het publiek dan op de innerlijke logica der gebeurtenis sen zijn afgestemd. Overigens komt wie van een span nende film houdt behoorlijk aan zijn trekken. Ook hier blijkt de waarde van de Franse methode, om het hoogtepunt der gebeurtenissen voor te bereiden door een uitvoerige met veel zorg voor het detail vertelde inleiding. Het voorprogramma bevat een aar dige ballet- en muziekfilm. „Everything is yours" is de titel van een showfilm die het Harmonie-theater ons deze week voorschotelt. De film presenteert ons enkele prima zang- en dansnummertjes tegen een enscenering die weliswaar in bonte maar toch in bijzonder frisse kleuren is gehouden en met een choreografie die hier en daar bepaald origineel is. De kleine huwelijksmoraal die in de weinig op windende intrique is verwerkt, is ze ker niet onverdienstelijk en krijgt ge kruid met een tikkeltje sentimentali teit gelukkig een komisch karakter. Het is een muziekfilm die ongetwijfeld zeer velen zullen kunnen waarderen. We hebben in deze kolommen al va ker de verzuchting geslaakt wie toch die filmtitels in Nederland verzinnen; die zouteloze opschriften, die psycholo gisch bekeken juist de tegenovergestel de werking hebben dan waarvoor ze toch ongetwijfeld moeten dienen. Hier weer zo'n géval: „Het dubbele leven van dr Gerbrand". Origineler titel heeft de vertaler .blijkbaar niet kunnen be denken en het ware zeker verstandi ger geweest als hij zich maar aan het Duitse opschrift had gehouden, want „Die grosze Versuchung" dekt deze voortreffelijke lading heel wat beter. Niet het dubbele leven, dat de student arts Richard Gerbrand (Dieter Bor- sche) leidt vormt het essentiële van deze film, maar de verzoeking, die hem, niet afgestudeerde, te groot wordt als hij de kans krijgt arts te worden in een ziekenhuis, zonder dat men hem zijn papieren vraagt. Gerbrand heeft aan het front honderden gewon den geopereerd. Hij heeft de bekwaam heid, daarvan is iedereen overtuigd als hij enige moeilijke operaties in het ziekenhuis uitvoert. En daarom is er niemand, die ook maar ergens er aan twijfelt, dat deze kundige chirurg nog geen officieel diploma bezit. Niemand vermoedt dan ook, dat hij in zijn vrije tijd hard studeert. Bezwaard door zijn geweten is het tenslotte Gerbrand zelf, die zich bij de politie aangeeft en de climax van dit dramatische conflict tussen de student arts voltrekt zich in de rechtszaal. Een van de hoogste punten uit deze knap gespeelde film is de hart-operatie op een 16-jarig meisje, waardoor Ger brand tegen zijn wil in de publieke belangstelling komt te staan. Een film met inhoud, die een gang naar de Rex zeker waard is. In deze in technicolor opgenomen film ziet men een zeer indrukwekkend beeld van het leven en de strijd van de parachutisten. In het middelpunt staat naast de sergeant, die uitnemend wordt vertolkt door de bekende acteur Alan Ladd, de overste van wie Leo Genn een scherpe uitbeelding geeft en die de sergeant weet te overtuigen van de noodzaak van de luchtstrijd. De sergeant aanvaardt ten slotte het teken van deze strijd, de „Rode Baret" en trekt manmoedig tegen de Duitsers op. Duidelijk blijkt dan dat de overste goed heeft gezien en de capaciteiten van zijn sergeant niet heeft onderschat. In tal van sensationele scenes wordt de oorlog voortgezet, met een triomf voor „De Rode Baret'.' Natuurlijk is er ook een poëtischer deel in deze film en wel de zich ont wikkelende liefde tussen de sergeant en een lid van de vrouwelijke afdeling van de luchtmacht. Susan Stephen ver vult deze vrouwelijke rol zeer goed. Het voorprogramma, dat deze film inleidt, is uitstekend. Het binnenlands overzicht van Poly goon is deze week tamelijk beknopt. Het opent met de ingebruikneming van de Groningse studentensoos, geeft dan enkele opnamen van een badminton- tornooi in Haarlem en vergunt ons, na enkele beelden van de benzinebrand in Pernis, enkele kijkjes op het carna val in Zuid-Nederland. In het buitenlands journaal van Po lygoon zien we o.a. de terugkeer van Indiase troepen uit Korea, de zwem- kampioenschappen in de nieuwe „over dekte" te Brussel en de wereldkam pioenschappen cycle-cross bij Milaan. Als de meeste actuele reportages noe men we de terugkeer van president Naguib, na zijn aftreden, dat in totaal slechts 48 uur duurde en de schietpar tijen van de Portoricanen in het Ame rikaanse congres. Minder schokkend, maar veel aardiger zijn de beelden van de twee jonge beertjes in de dieren tuin te Neurenberg. In „De wereld van Week tot Week" zijn de meest actuele opnamen die van het bezoek van Koningin Elizabeth aan het vijfde werelddeel, het bezoek van minister Staf aan Washington, waar hij onze militaire belangen bepleit en voorts de „come hack" van generaal Naguib. Even wordt de aandacht ge vraagd voor het woelige Marokko, waar men ziet on welke veilige, maar niet zo voordelige wijze één van de vele sultans in dit land zich verplaatst. Een zware Finse ijsbreker doet ons herinneren aan de winter, die wij ach ter de rug hebben. GRONINGEN, 5 Maart Naar aan- leiding van het bericht, dat de koffie prijs met 22 ct per half pond is ver hoogd, delen de C. P. Fabrieken te Gro ningen het volgende mede: De prijs van de Mokka C. P. wordt door deze stijging NIET beïnvloed. De bekende kegelflessen (verkrijgbaar bij Uw winkelier) blijven f 1.28 per stuk kosten. Uit 1 fles haalt men minstens 22 koppen verrukkelijke koffie. Mokka C. P. is uit prima kwaliteit koffie be reid. Dat wij ondanks de stijging van de koffie-prijs onze prijzen vooralsnog kunnen handhaven is te danken aan goede voorraadvorming. Onze raad aan de Nederlandse Huis vrouw is dan ook: „Laat C. P. de koffie voor U zetten. Dat bespaart U tijd en geld!" (Advertentie. Ine. Med.) Te Bergen is gewond (ontwrichting) in zwervende toestand aangetroffen een gladharige zwart witte jachthond. Het dier wordt behandeld door de dierenarts. De eigenaar wordt ver zocht zich zo spoedig mogelijk te mel den bij de Rijkspolitie te Bergen. Adres Inspecteur: C. Verwer, Zaagmolenstr. 36, Alkmaar. De drumband van de Nederlandse padvinders in Alkmaar zal het na 1 April zonder instructeur voor de tam boers moeten stellen als er niet iemand kan worden gevonden, die bereid is dit werk over te nemen totdat de te genwoordige tamboer-maitre, die op 1 April in dienst moet, weer in de bur germaatschappij zal zijn teruggekeerd. Een tamboermaitre heeft men inmid dels onder de andere padvinders ge vonden, maar het gaat nu om een in structeur, die de knapen leert hoe ze de trommelstokken met het meeste ef fect kunnen hanteren. BIJZONDERE BIJEENKOMSTEN LEGER DES HEILS Het Ned. Leger des Heils belegt Zon dag twee bijzondere bijeenkomsten die onder leiding zullen staan van de Landelijke leider in Nederland, Com mandant F. F. Favre, bijgestaan door mevr. Favre-Cranston uit Groningen. Ze worden gehouden 's morgens om 10 uur en 's avonds om 7.30 uur Gevonden en aangegeven over het tijd vak van 25 Febr. tot en met 3 Maart '54 en te bevragen aan het bureau van politie te Alkmaar op kamer 14, iedere Maan- aag, Woensdag en Vrijdag van 16.30—17.30 uur van de volgende voorwerpen: hanger tje, wanten, troffel, hoofddoek, portemon- naies, étui met inhoud, polshorloge, vul pennen, sleutels, vulpotloden, ballpoints, haarkammetje, armbandjes, handschoenen, kinderschoentje rood, shawls, springtouw, geldsbedrag, lindbergh-kapje, rijwielkar retje, jongenspet, riem, nijptang, ijsmuts, ceintuur, rerervewiel van auto, enveloppe inh. foto's, alnino, ziekenfondskaart, ring, kindermuts, rozet en gymschoen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1954 | | pagina 10