Stad en omgeving
eoda
Simon Carmiggelt en Annie
M. G. Schmidt over „humor"
Wordt de mens de mindere van
de machine?
Een maand wegens vernieling
van ruitje van drie gulden
Zaans Klein Vrouwenkoor gaf
zeer kunstzinnige avond
Propaganda-bijeenkomst van
Christ. Geheelonthouders
Een fraai initiatief van personeelsverenigingen
Verwachting werd niet
teleurgesteld
Theosofie en techniek
Cybernetica lost vele
problemen op
BURGERLIJKE STAND
bleekt
Lente in een jampot
Geref. Hulpprediker
te Alkmaar
Hervormde Filmclub brengt
Home of the Brave
Goede vocale prestaties
Matthaus-Passion
in Grote Kerk
Traditie wordt voortgezet
Filmavond in
Waakt en Bidt
CONTACTAVOND VAN
JEUGD EN MUZIEK
„Zilveren zuster
gouden humeur
DINSDAG 16 MAART 1954
„VROEGER schreven de dominees
humoristische verhalen, tegen
woordig preken zelfs de humoristen.
Ergens omstreeks achttientachtig moet
er een konink.^k besluit zijn uitge
vaardigd zo toen die jongens van
KIoos actief waren, u weet wel
waarbij alle humor uit de grote Litte
ratuur werd verbannen. Het was toen
nog wel toegestaan om vieze woorden
te gebruiken. In de kleine litteratuur
daarentegen, die kleine dagelijkse do
sis humor, wordt het gebruik van vie
ze woorden niet geduld, daarentegen
mag er zoveel dwaasheid in voorko
men als men kwijt kan. Je zou het ook
anders kunnen zeggen: u houdt van
krentenbrood. De grote schrijvers bak
ken alleen brood, de humoristen onder
hen wegen alleen krenten en u moet
nu maar proberen, die krenten in dat
brood te prutsen. Omdat het gevaar
bestaat, dat je je in krenten tegen
eet, worden ze gedoseerd elke dag
een heel klein beetje".
Mogen we met deze woorden van
Annie M. G. Schmidt het programma
van „Humor in de krant" typeren, dat
zij gisteravond samen met Simon .Car
miggelt in het Wapen van Heems'kerk
gaf? Het was een primeur; deze beide
journalisten staan namelijk voor een
tournee, waarin zij een praatje maken
over humor en voorlezen uit hetgeen
zij in de loop der jaren ieder voor zich
en op eigen wijze voor een grote Am
sterdamse krant hebben geproduceerd
aan dwaze verhalen en versjes.
„U verkeert altijd in een zekere ver
wachting" zei Simon Carmiggelt tot
zijn publiek. „U verwacht iets van ons:
wij moeten humoristische personen
zijn. Wij hebben dus veel te maken
met het begrip verwachting; daarmee
is teleurstelling ten nauwste verbon
den. De vraag is voor u immers, wat
u hiervan mee naar huis neemt."
Nu is het met verwachting en teleur
stelling voorzitter Th. Pauw sprak
van „blijd verwachting", hetgeen op-
zichzelf een ongewild-humoristische
opmerking bleek nogal losgelopen,
zeker met de laatste. Want wie er om
de humor kwam, is zeker aan zijn
trekken gekomen, al is misschien de
ondertoon van het werk dezer schrij
vers niet altijd even scherp doorvoeld.
In het werk van Carmiggelt klinkt
immers altijd een zekere zelfspot door;
de hoofdfiguur van al zijn verhalen zit
altijd in het hoekje waar de slagen
vallen.
Annie M. G. Schmidt kent haar men
sen; soms lichtvoetig, soms navrant en
bijna cynisch neemt ze de kleine heb
belijkheden van mannen en vi ouwen
op de korrel en daarmee maakt zij
het sterkst van de twee haar eigen
stelling waar, dat humoristen op het
ogenblik enigermate preken. Als ze
zou kunnen tekenen, zou ze in de
groep cartoonists terecht komen, bij
lieden als Saul Steinberg.
Door dit verschil in instelling vullen
beiden elkaar aan; tezamen en in ver
eniging hebben zij dan ook een pro
gramma tot stand gebracht, dat in af
wisseling en samenklank buitenge
woon boeiend mag heten. Vier perso
neelsverenigingen hier ter stede, nl.
die van Mets Automobielbedrijven, de
firma De Wild, de Lichtbedrijven i-n
de PTT, hebben samen met boekhandel
Zwaan hun leden deze avond aange
boden; zij zullen van het resultaat
hunner incidentele samenwerking geen
spijt hebben gehad, veronderstellen we
zo.
Want of nu Carmiggelt zijn verha
len, of Annie Schmidt haar versjes
voor ouderen en kinderen las steeds
was er dat prettige contact met de zaal,
dat geboeide luisteren, die bevrijdende
lach. De hoge verwachting is niet door
teleurstelling gevolgd.
Mogen wij tenslotte nog een kleine
dosis moraal aan dit beschouwinkje
toevoegen? We zouden namelijk wel
graag de opmerking willen maken, dat
dit pu een soort bijeenkomsten is, dat
de personeelsverenigingen vaker zou
den moeten bieden. Er bestaan zeer
goede uitzonderingen maar lang niet
altijd is wat deze organisaties hun
leden geven van een zodanige kwali
teit, dat men er het etiket „verant
woorde ontspanning" aan zou kunnen
hechten. Het initiatief van deze vereni
gingen heeft laten zien, hoe het goed
kan. Daarvoor verdienen zij een extra
pluim.
DINSDAG.
REX THEATER, 2.30 en 8 uur: Zo
lang jij bij mij bent (14 jaar).
VICTORIA THEATER, 8 u.: Betaal
de liefde (18 jaar).
HARMONIE THEATER, 8 uur: De
banneling van Ballantrae (14 jaar).
CINEMA AMERICAIN, 8 uur: Tole
do, stad van terreur (14 jaar).
GULDEN VLIES, 8 u.: Toneelgroep
Theater met „Don Camillo".
WAPEN VAN HEEMSKERK, 2.30 U.:
Lezing Ned. Ver. van Huisvrouwen.
GEBOUW HEUL 11, 8 uur: Ver. voor
Slecht-horenden.
BERGEN, Rustende Jager, 8 u.: Het
uur voor middernacht (18 jaar).
NOORD-SCHARWOUDE, Tivoli, 8 u.:
's Nachts langs de weg (18 jaar).
WOENSDAG.
REX THEATER, 2.30 en 8 uur: Zo
lang jij ,bij mij bent (14 jaar).
VICTORIA THEATER, 2.30 en 8 uur:
Betaalde liefde (18 jaar)
HARMONIE THEATER, 2.30 en 8 u.:
De banneling van Ballantrae (14 jaar).
CINEMA AMERICAIN, 2.30 en 8 u.:
Toledo, stad van terreur (14 jaar).
WAPEN VAN HEEMSKERK, 8 uur:
Filmavond Motorclub
GULDEN VLIES, 8 uur: Dr Paul Ju-
liën over de Pygmeeën van Midden-
Afrika
WAAKT EN BIDT, 8 uur: Geref.ver.
voor Kerkelijke Sociale arbeid „Hulp
in nood".
BERGEN, Oranje Hotel, 8 uur: Jaar
vergadering VVV.
DIENST APOTHEKEN
Voor spoedgevallen is geopend apo
theek De Bever, Emmastraat 36.
HOOG WATER TE BERGEN A/ZEE
Dinsdag 14.20 2.38
Woensdag 15.01 3.15
TE CAMPERDUIN
hoog laag
Dinsdag 14.25 2.43 8.25 20.43
Woensdag 15.06 3.20 9.06 21.20
De heer ir T. F. Niemöller uit Delft heeft gisteravond voor de theosofische
vereniging de Blavatsky Loge in Valkt Lunchroom een belangrijke voordracht
gehouden de laatste van dit seizoen over hiet onderwerp „Hoe theosofie
en de moderne techniek elkaar de hand reiken". Ir Niemöller zette uiteen, dat
er twee stromingen zijn in de moderne techniek: ten eerste de overdrachten van
steeds grotere energieën en ten tweede de veel moderner stroming, de ont
wikkeling van de besturing en de controle van deze energieën, dus de over
drachten van technische intelligentie, of wel informatie. Dit laatste geschiedt
in automatische machines en hierdoor worden bijzondere filosofische proble
men opgeroepen. De vraag rijst namelijk, of de machine denkarbeid van de
mens kan overnemen, of zjj zelfstandig kan denken en keuze maken.
De enorme electronische rekenmachi
ne bijvoorbeeld werkt niet alleen veel
vlugger dan de mens, maar ook veel
zekerder. Electronische machines wor
den ook gebruikt voor het berekenen
van weervoorspellingen, voor het
schaakspel en voor het keuren van
vliegtuigmodellen, waarbij de mense
lijke berekeningen dikwijls gecorri
geerd worden. Men gaat zich hierdoor
Een maand gevangenisstraf werd gistermiddag door de politierech
ter, mr J. N. Alblas, opgelegd aan de niet verschenen Alkmaarder Roe
lof van W., die in een café op de Zaadmarkt een ruitje had ingegooid,
hetgeen een schade van drie a vier gulden had veroorzaakt. Van W.
was blijkbaar lastig geweest, want hij was uit het café gezet en had
daarna zijn snode daad gepleegd. Uit het strafregister bleek, dat hij al
tweemaal wegens vernieling was veroordeeld en dat zal de reden zijn
geweest, waarom Van W. een maand over zijn vernielzucht mag gaan
zitten nadenken. De officier van Justitie, mr J. C. V. Meischke, had
eenzelfde straf gerequireerd.
De woonwagenbewoner Lodewijk S.
hoorde zich veroordelen tot een maand
gevangenisstraf. De officier, die twee
maanden had geëist, was oevreesd, dat
verdachte, die een hem in bruikleen
afgestaan paard had verkocht, niet
meer te achterhalen zou zijn als de
tijd was aangebroken waarop de straf
moest worden ondergaan en hij had
daarom tevens onmiddellijke gevangen
neming gevorderd. De politierechter mr
J. N. Alblas achtte hiervoor echter
geen termen aanwezig. Wel laakte hij
evenzeer het gedrag van verdachte.
Deze had in Roden van de Dieren
bescherming een hit in bruikleen ge
kregen toen zijn paard was doodge
gaan. Er was nadrukkelijk bepaald,
dat het dier het eigendom van de ver
eniging zou blijven, doch desondanks
had S. het verkocht, naar hij ter zit
ting verklaarde, om de ziekenhuis
kosten voor zijn kind te betalen. De
politierechter vond, dat deze daad ge-
tüigde van grote ondankbaarheid je
gens het bestuur van de vereniging die
verdachte zo behulpzaam was geweest.
Men had zelfs een inzameling gehou
den om voor S. een nieuw paard te
kopen, doch toen de Februari-ramp
kwam, had men deze actie moeten sta
ken.
SNOTNEUS
TIJ lelijke snotneus", had Wilhelmus
"J H. op 26 Januari tegen de stations
ambtenaar W. Kraakman gezegd en
daarom verscheen hij gistermiddag
voor de politieréchter. Veel had H. niet
te verklaren. Of eigenlijk niets, want
van de ganse geschiedenis herinnerde
hij zich geen woord. Het bleek, dat hij
zijn retourtje had verloren en op het
station Heiloo een nieuw kaartje had
moeten kopen. Dat was allemaal goed
gegaan. H. had zijn reisbiljet betaald,
maar was toen opeens in een vloed
van scheldwoorden uitgebarsten. „Ik
weet van niets", herhaalde hij, „ik had
een borreltje op". Conform de eis werd
hij veroordeeld tot f 40.of 20 dagen.
De Alkmaarse Adriana R., die in een
zelfbedieningswinkel voor de verlei
ding was bezweken en wat maggiblok-
jes en artikelen in blik had meegeno
men werd bij verstek veroordeeld tot
f75.of 25 dagen.
yiJF EN TWINTIG gulden of 10 dagen
was de eis tegen de kellner Leon H.
uit Alkmaar, die een bepaald lastige
klant met de vlakke hand te verstaan
had gegeven, dat hij hiet voor oplich
ter wenste te worden uitgemaakt. Met
selaar N., die deze correctie had moe
ten incasseren, had zich opgewonden
over een bedrag van f8.10, dat hij had
moeten betalen nadat hij in de Oude
Herberg te Heiloo had gebiljart om een
paar rondjes bier. Volgens hem was er
teveel berekend en het ene woord
haalde tenslotte het andere uit. Er wa
ren overigens al eens eerder moeilijk
heden geweest met dezelfde heer. N.
was, naar hij had verklaard, door de
klap ernstig getroffen geweest. „Iede
re keer als hij zijn neus snoot hoorde
hij iets in zijn oor blazen, maar de
dokter had niets kunnen vinden". Ver
dachte H. merkte nog op, dat N. na
het gebeurde zich naar de overkant in
de Rustende Jager had begeven om
aaar wat te drinken en verder nog
een café op de Stationsweg had be
zocht. Hij veronderstelde, dat de klap
dus niet zo erg hard was aangekomen.
Het bleef niettemin f25.—.
TWEEDE KLAP
|K heb nooit geslagen", zei Adria-
nus L. uit Egmond-Binnen toen hij
wegens mishandeling terecht stond. Hij
zou een zekere J. P. Zwart op 8 Fe
bruari zodanig tegert het hoofd hebben
gestompt, dat deze bloedend werd vei-
wond. Adrianus bleef hardnekkig ont
kennen, maar de getuige Zwart ver
telde precies de gehele geschiedenis.
Hij had na een dansavond verdachte
ontmoet op de hoek van de Abdijlaan
en de Heerenweg. L. had getuiges
fiets gepakt, opgetild en weer laten
vallen en het was tenslotte op een
dreunende slag uitgedraaid, die L.
thans op het matje voor de verdachten
had gebracht. De reden van de onenig
heid bleef in duistere nevelen gehuld,
maar de verklaringen, die in het dos
sier lagen vormden voldoende grond
voor een veroordeling tot f 35.— of 15
dagen en dat was tien gulden meer
dan de officier van justitie had ge-
eist.
afvragen wat er van de waarde van
het menselijk denken overblijft en of
men de achine niet een volwaardiger
zijn moet toekennen. Deze problemen
deden omstreeks tien jaar geleden een
nieuwe wetenschap ontstaan, de cyber
netica (stuurmanskunst welke heeft
ontdekt, dat tal van principes in de
verschillende, moderne, zelfs zeer uit
eenlopende wetenschappen nauwkeurig
met elkaar overeenkomen en een een
heid vormen. Deze principes, die in
tal van technische apparaten worden
toegepast, vormen ook de basis van
het grootste wonder van techniek: het
menselijk lichaam. De theosofie nu
tracht evenals de cybernetica de een
heid in de verscheidenheid te zien.
Tot de door de cybernetic^ gevonden
principes behoort het binaire of twee-
tallige principe, dat zowel in de elec
tronische rekenmachine als in de stof
felijke hersenen van de mens (waar
iedere zenuwcel wij hebben er tien
billioen als een relais werkt bij
het keuze maken wordt toegepast.
Voorts behoort tot deze principes de
zogenaamde terugkoppeling, het ver
gelijken van het bereikte met het ver
langde resultaat. Ook dit rincipe wordt
zowel bij de mens als bijvoorbeeld het
geleide projectiel teruggevonden. Het
is een automatische bij regeling en cor
rectie. Dit principe van de terugkop
peling hangt theosofisch samen met de
wet van de periodiciteit, welke o.m.
streeft naar het bewaren van even
wicht.
Deze twee principes werken dus ook
in het menselijk denken, waarvan on
getwijfeld een belangrijk gedeelte ge
baseerd is op automatische program
mering. Het bepalen van de menselijke
logica werkt volgens het binaire prin
cipe en het leren, het opdoen van er
varing, berust op het principe van de
terugkoppeling, is eigenlijk een zelf
correctie-proces. Het is zelfs zo, dat
ook de machine kan leren. Zijn het
menselijk denken en bewustzijn dan
automatisch? De benauwende indruk
wordt inderdaad gewekt, dat het den
ken van de mens geheel wordt bepaald
door de omstandigheden, dat het dus
werkt als een automaat.
Maar er is meer dan dat, aldus ir
Niemöller. Bij het zoeken naar wat er
van de menselijke waardigheid over
blijft bij deze automatisering, komt de
theosofie te hulp. Deze onderscheidt
namelijk het denken in hoger mentaal
denken (zónder wetmatigheden en
lager mentaal denken. Met hoger men
taal denken kunnen wij abstraheren.
De machine kan dat niet. Het lager
mentale, langs gebaande paden denken
is automatisch. Maar men moet het
wonder niet vergeten, aldus spreker,
dat de mens mens is en geen machine.
Men moet hier denken aan de kapi
teinsfunctie van de mens, uit wiens
ogen licht straalt, en daarnaast aan de
mens als stuurman, wiens ogen het
licht opvangen en aan wie de kapitein
veel kan overlaten. De mens is de ware
harmonie, de relatie tussen de kapitëin
en de stuurman en staat als zodanig
voor het goddelijke mysterie van zijn
mens zijn.
Geboren: Walther R. J„ z. van C.
Smit en M. E. Pesendorfer. Maria F.
A. C., d. van W. Baltus en A. A. Jannes-
Getrouwd Joannes Put en' Eva
Meijer.
Overleden Lourentius P. J. Sijm,
3 jaar. Wilhelmina P. van Veggel, 80
jaar, wed. van S. Fraijman. Johanna E.N
Balder, 91 jaar, wed. van J. A. Doore-
waard. Geert Joling, 59 jaar, gehuwd
met G. Vrint. Abraham Hoogland, 89
jaar, weduwnaar van J, Breed.
Gratia leuke geluksbotleltjem In elke flea.
(Advertentie, Ing. Med.)
Zo tegen de tijd, dat liet zonnetje
zich uit de winterse nevelen losworstelt
krijgen we op ons bureau de zogenaamde
lenteboden, berichten over lammetjes
in de wei, boterbloempjes langs de
slootkant en speenkruid op de bermen.
Nooit komt iemand met winterboden
bij ons aandragen. Niemand is ooit met
een handje sneeuw de trap opgeklom
men of met een boomtak zonder blade
len. Winterboden zien we derhalve
nooit, maar in het voorjaar is dat olie
maat anders. We kunnen ons dat wel
voorstellen. Niemand toch voelt er be
hoefte aan uitdrukkelijk vast te stellen,
dat de kalender dunner wordt en de
kolenrekening hoger. Men bemerkt dat
gauw genoeg en we zijn uiteindelijk
niet in de wereld gekomen om elkaar
alle narigheden nog eens fijntjes voor
te zetten. Daarom houden we het ook
allen maar op de lenteberichten, waar
van het aantal nu weer is vermeer
derd door de komst van Wim Pool uit
de Akerslaan. Hij had een vlinder in
een jampotje. Zijn moeder had het
diertje tijdens het schoonmaken van de
zolder (lentebode nr. 2) gevonden.
Blijkbaar had het vlindertje zich even
als wij vergist in de paar warme dagen,
die ons opeens overvielen en had het
zijn winterjas uitgetrokken. Wij heb
ben dit kledingstuk weer uit de kast
gehaald toen ons optimisme ongerecht
vaardigd bleek, maar dat kan zo'n vlin
der niet doen, omdat hij niet opeens
gauw weer rups kan worden. Zodoende
kwam dit vlindertje in de jampot. De
crocusjes, die bij de toegang naar Eg-
mond aan Zee een geheel veld hebben
gekleurd zullen eveneens spijt hebben
van hun haast, doch helaas is er ook
voor dit groepje geen terug mogelijk
en datzelfde mogen we wel zeggen van
de tulpen, die nu al de vreemdelingen
naar Limmen willen lokken. Het is
alles de schuld van die anderhalve dag
mooi weer
De kerkeraad der Gereformeerde
Kerk te Alkmaar heeft benoemd tot
hulpprediker drs A. M. Boeyenga, Ge
ref. predikant te Haarlem. Ds Boeyenga
zal speciaal worden belast met het
werk onder de Gereformeerden te Hei
loo en te Egmond aan Zee, welke
plaatsen thans worden verzorgd door
de beide Alkmaarse predikanten ds
Vellinga en ds Von Meyenfeldt. Het
ligt in de bedoeling, dat de nieuwe
hulpprediker zich op den duur in Hei
loo gaat vestigen. Reeds is er in Eg-
mond aan Zee een actie gaande voor
de stichting van een eigen kerkgebouw.
Op den duur wil men in beide plaatsen
eigen kerken institueren»
Ds Boeyenga is op het ogenblik de
nestor onder de Gereformeerde predi
kanten in Haarlem. Hij is een zeer
bekende figuur in het kerkelijk leven,
die het grootste gedeelte van zijn ar
beidstijd in ons gewest heeft doorge
bracht. Na volbrachte studie werd hij
in 1924 in Koog-Zaandijk tot zijn
dienstwerk ingeleid, stond daarna te
Sassenheim en ging vervolgens naar
Haarlem, waar hij ongeveer een kwart
eeuw heeft gearbeid. Hij is in Noord-
Scharwoude geboren en thans ongeveer
zestig jaar.
De filmclub van de Hervormde
Jeugdraad vertoont Donderdag een bij
zondere film, die het rassenprobleem
behandelt naar het toneelstuk van Ar
thur Laurents „Home of the Brave"
(Ik ben een kleurling), regie: Mark
Robson. Soldaat Peter Mass ligt in het
hospitaal, verlamd door een schok, als
gevolg van zijn ervaringen op een klein
eiland in de' Stille Zuidzee. Zijn ziekte
proces wordt gestimuleerd door zijn
diepgeworteld gevoel van minder
waardigheid, omdat hij een neger is.
Onder de sympathieke leiding van de
legerpsychiater begint Mossy lang
zamerhand te vertellen wat hij de laat
ste tijd beleefd heeft. Deze film valt op
door haar ethische kwaliteiten.
yüURDAT het „Zaans Klein Vrou
wenkoor" onder leiding van dirigent
H. Graefing in „Huize Westerlicht" ie
Alkmaar met de afwerking van het
programma begon, werd dit ensemble op
sympathieke wijze toegesproken door
ds Bloemhoff. Spreker zeide o.m.: „U
hoort bij ons en het is moeilijk een
winterprogramma voor de bewoners
van het huis samen te <stellen, zonder
dat er niet één avond bij is voor het
„Zaans Vrouwenkoor".
De goede herinneringen aan de vo
cale prestaties van dit ensemble, welke
we nog van een vorig optreden hadden
behouden, werden op dit concert niet
alleen opnieuw bevestigd, maar moge
lijk nog overtroffen. Dit vrouwenkoor,
beschikkende over uitstekend stem-
materiaal, levert gedisciplineerde en
beschaafde koorzang.
Zeer fraai van klank en nuancering
hoorden we enkele kleinere werken
van de Nederlandse componist Henri
Zagwijn, die met pianobegeleiding wer
den uitgevoerd. De ideale wijze van
koorzang is echter de a capella-zang
en daarom werd het artistiek beste van
de avond gepresenteerd in een boeiend
werk van de Belgische componist Ge-
vaert, een enigszins modern getinte
compositie, dat opviel door een zeer
vloeiende stemvoering. Met de „Vesper"
van Gevaert bewees dit koor zeer veel
te kunnen presteren.
Na de pauze werd het minder ern
stige, maar niet minder muzikale ge
deelte van het programma vol spirit,
en con amore uitgevoerd. Een fijnzin
nige en waar nodig met een dosis hu
mor zong men „Libelle" en een zéér
mooi koorwerkje van de Engelse com
ponist Purcell. Met de „Amor Wals" zo
ongeveer a la Strauss, van de compo
niste Dina Apeldoorn, werd het koor
programma besloten.
Voor beschaafde en stijlvolle afwis
seling werd gezorgd door het Zaans
Vocaal Kwartet, dat muzikaal in de hu-
moristisrhe parodieën op de Hollandse
liedjes o.a. „Grootvaders Klok", en
„Slaap Kindje Slaap" van Strategier en
Lex Karsemeijer, wel zijn sterkste
troeven uitspeelde. De stemming was
een enkele maal onzuiver, maar dit
zou men bijna door de zeer geestige
voordracht van deze vocale bewerkin
gen vergeten.
gtijlvol werd o.m. ook gezongen het
bekende „Reich mir die Hand meir:
Leben" van Mozart. Twee bekende duet
ten, heel goed gezongen door mej. Slot
en mevr. Graefing hadden speciaal bij
cle toehoorders van deze avond begrij
pelijk veel bijval.
Ook dit jaar zal de Ned. Herv. Ora
toriumvereniging te Alkmaar haar tra
ditie voortzetten en twee uitvoeringen
geven van de Mattheus-Passion van
Joh. Seb. Bach. Deze zullen plaatsvin
den in de Grote Kerk en onder leiding
staan van de dirigent van het koor, de
heer Corn. Jonker te Schoorl. Behalve
de organiserende vereniging, die in de
laatste tijd een zeer snelle groei heeft
doorgemaakt en thans ongeveer twee
honderd leden telt, werken aan de ver
tolkingen mede het Noordhollands
Philharmonisch orkest en de navolgen
de solisten: Dora van Doorn-Lindeman,
sopraan; Han le Fèvre, Evangelist
David Hollestelle, Christuspartij; Piet
van Egmond, orgel. Verder zullen we
voor het eerst aan deze uitvoeringen
in Alkmaar medewerken Aafje Heynis,
alt, Bert van 't Hof, tenor, Bernd
Susskind, bas, en dr M. W. Snellen,
clavecimbel. Data van uitvoeringen
zijn Zaterdag 27 en Zondag 28 Maart a.s
Het is een zeer bekend verschijnsel, dat kinderen bij hun spel dik
wijls de gewoonten van volwassenen imiteren, aldus sprak gisteravond
de heer J. van der Veen, propagandist van de NCGOV (Nat. Christen
Geheelonthouders Ver.), tijdens een door de afdeling Alkmaar beleg
de bijeenkomst in het gebouw „Waakt en Bidt". Het door kinderen zo
geliefde spel van vader en moedertje zo vervolgde spr. was
natuurlijk 30 a 40 jaren geleden ook al in zwang en het sprak wel voor
zichzelf, dat in die tijd de vader nogal eens als een dronkaard werd
uitgebeeld. Gelukkig is deze voorstelling door vermindering van het
drankmisbruik geleidelijk aan verdwenen, om helaas na de oorlog
weer ten tonele te verschijnen. Nederland telt dan ook momenteel
meer dan tienduizend verstokte alcoholisten.
In het buitenland is de situatie al
niet veel anders. Toen tijdens de jong
ste conferentie in Oost-Berlijn, de
Amerikaanse minister van Buitenland
se Zaken John Foster Dulles iets te
drinken vroeg, kon hij wel alle soor
ten van sterke drank, doch niet het
door hem gewenste sinaasappelsap be
komen.
Spr. achtte het funest, dat volwasse
nen in het bijzijn van kinderen bij
feestjes en partijtjes sterke drank ge
bruiken, want de kinderen zullen deze
gewoonte zeker overnemen.
In alle gestichten en verplegingsin-
richtingen, die door spr. worden be
zocht, werd hem verzekerd, dat meer
dan de helft der verp1-. -gden moest
worden opgenomen als gevolg van
drankmisbruik door hun ouders of
grootouders.
Het Bijbelwoord, dat er vreugde is
over één zondaar, die zich bekeert,
moet de leidraad zijn van de Chr. Ge
heelonthouding, want zij wordt ge
drongen door de liefde van Christus.
De heer Van der Veen hield deze
korte dede na de projectie van het
eerste deel van de film „Het grote
offer", die de drankzucht van een ge
trouwde vrouw tot onderwerp heeft.
Het huwelijk dreigt volkomen kapot te
gaan, maar tenslotte keert alles weer
in de goede banen terug.
De vrij druk bezochte propaganda-
avond, die door de heer J. D. Radstake,
voorzitter van de afd. Alkmaar der
NCGOV met gebed en het zingen van
psalm 100 was geopend, werd op ge
lijke wijze door de heer Van der Veen
besloten.
's Middags waren er filmvoorstel
lingen gegeven voor de jeugd.
ZEDENMISDRIJF
Door de politie is een jongeman aan
gehouden, die zich heeft schu'dig gemaakt
aan overtreding van artikel 2 1 Wetboek
van Strafrecht. De dader is in bewaring
gesteld.
Mevr. de Jongv.Hoorn speelflw
waar dit te pas kwam, uitnemend de
resp. klavierbegeleidingen.
De prijzende woorden door ds Bloem
hoff tot dirigent, koor en het vocaal
kwartet gericht, waren geenszins over
dreven, en terecht verdiend Zijn
dankwoord werd met een enthousiast
applaus door de inwoners van het huis
onderstreept. W. Schreurs.
Maandagavond werd door de afdeling
Alkmaar der Stichting „Jeugd en Mu
ziek" weer één van haar contact-avonden
gehouden in Paviljoen Kinheim. De spre
ker voor deze avond, Corn. Jonker, die
een lezing met toelichting zou houden over
de Mattheuspassion, was door ziekte ver
hinderd, zodat zijn taak overgenomen
werd door twee bestuursleden. Daar men
de beschikking had over het benodigde
platenmateriaal werd toch nog een gezel
lige sfeer bereikt en kregen de leden al
thans een deel van het beloofde te horen.
Een kort woord omtrent het ontstaan van
dit soort muziek, een visuele toelichting
over de ingewikkelde opstelling der mede.
werkenden tijdens de uitvoering en een
mondelinge toelichting bij de verschil
lende teksten en de daarop door Bach
gecomponeerde muziek vormden wel de
hoofdschotel van de avond. Velen zul
len hierdoor een beter begrip van het
werk gekregen hebben.
Zuster T. A. J. Zwaan, eerste
verpleegster uit het Centraal
Ziekenhuis te Alkmaar, heeft
vandaag een vrije dag genomen.
Dat heeft ze gedaan omdat zij
op deze Dinsdag haar 25-jarig
jubileum als verpleegster viert.
Zij is Enkhuizense van geboorte
en deed, na de HBS aldaar le
hebben doorlopen, haar eerste
schreden op het pad der verple
ging in het Roode Kruis zieken
huis te Beverwijk. Sindsdien
heeft zij het ziekenhuisleven niet
meer kunnen verlaten. Deze
kleine samenleving in onze
maatschappij met haar sterk
contrasterende droefheden en
vreugden heeft zuster Zwaan ge
kozen als het milieu waarin zij
haar verdere leven zou slijten
en de zware taak, de verpleging
van de zieken, zou voortaan haar
voornaamste doel zijn. Zij heeft
van die beslissing een kwart
eeuw geleden geen spijt gehad.
„Het is vermoeiend en ener
verendgaf zij toe, „maar ik
heb het altijd met het grootste
plezier gedaanNadat ze ons
dit had verteld, stond ze al weer
op om zich bezig te houden met
het uitdelen van het eten voor
de patiënten. De tijd voor dit
bliksem-interview kon er eigen
lijk niet af, begrepen we en
staande hebben we nog gauw
kunnen noteren, dat zr Zwaan na
haar Beverwijkse leerperiode
heeft gewerkt, in de Boerhaave-
kliniek in Amsterdam, in het
Academischte Leiden en in de
Anna-kliniek aldaar, waarna ze,
nu acht jaar geleden, naar het
Centraal Ziekenhuis in Alkmaar
kwam. V rolijk en opgeruimd
heeft ze zich deze 25 jaar aan de
verpleging gewijd. Een verpleeg
ster uit het goede hout gesne
den, durven ive na deze vluch
tige kennismaking wel zeggen.
Een „zilveren" verpleegster met
een humeur van goud.
(foto Jaap SchoenJ
