Het filmfestival van Cannes wederom een grootse parade der sterren ZWIT De beste ruit Japanse kleurenfilm toonde fraaie resultaten r Pim, Pam Pom en de graafmachine Jubileumtoogdag der AR-partij in de Ahoyhallen i BIC ARP AH Gina Lollobrigida door fans bestormd MARGARET MALCOLM Twee ministers onder de sprekers genééstI Dodelijke ongevallen te Rotterdam Luister eens naar: DUstJi(x&VttJtA ;X Iff Sachets -akker- p Radioprogramma MAANDAG 5 APRIL 1954 (Van onze medewerker Jan Koomen). (JANNES De zon schijnt in Cannes en de sterren stralen er te gelijk. Er is namelijk weer een Internationaal Filmfestival, dat beguns tigd wordt door prachtig weer. Dat betekent, dat de actrices, die samen met reeksen regisseurs en acteurs naar de Azuren kust zijn gekomen, zich vertonen in de fraaiste zomertoiletjes en strand- pakjes en dat de fotogra fen druk werk hebben, 's Avonds, als de zon achter het Esterelgeberg- te is ondergegaan, wor den de strandtoiletjes verwisseld voor schitte rende avondjaponnen en ais dan het Palais du Festival vol stroomt voor de avondvoorstelling, is er opnieuw hoogconjunc tuur voor de heerscharen fotografen. Regisseurs en sterren van de film, die op zulk een avond wordt Vertoond, begroet men met applaus en doet men, omstreeks het midder nachtelijk uur, met ap plaus uitgeleide - zelfs als hun film is tegenge vallen. Aan de kracht en de duur van de bijval hoort men overigens wel, hoe het publiek de film vond. net als bij ons na een toneelvoorstelling. Dan beginnen, nog op de trappen van het Palais, journalisten, de „profes sionals" (de mensen van't film- en bioscoopbedrijf), de geïnteresseerde film vrienden, discussies die in de bars tot vaak diep in de nacht worden voortge zet. De volgende dag heb je daar natuurlijk spijt van, want dan roepen de voorstellingen, de pers conferenties, de ontvang sten je al op een vtroeg uur uit de veren van je hotelbed. gEHALVE landen, die slechts als „waarne mer" vertegenwoordigd zijn, nemen dertig landen aan dit festival deel door de vertoning van films, hoofdfilms en documen taires, welke meedingen naar de Grote Prijs en de andere onderscheidingen toe te kennen door een jury onder voorzitter schap van Jean Cocteau. Onder die landen bevin den zich natuurlijk alle grote filmproducenten van het Westen, zoals Frankrijk, Italië, de Ver enigde Staten, Engeland, Duitsland enz., maar ook landen met een beschei dener productie zoals Nederland en België, die zich beide met een aan tal documentaires in de strijd wierpen. Boven dien is het Oosten verte genwoordigd, door Ja pan, India, Egypte enz., het Zuiden door Brazilië, Zuid-Afrika enz., ja uit alle windstreken kwamen films, filmregisseurs en filmsterren naar deze prachtige badplaats aan de Middellandse Zee. Voor het eerst sinds jaren nemen ook Rus land, Polen, Tsjechoslo- wakije en Hongarije aan het festival deel, zoals trouwens na hun deelne ming aan de Venetiaanse Biennale 1953 algemeen werd verwacht. De komst van vertegenwoordigers der grote landen achter het IJzeren Gordijn is nog altijd een gebeurte nis in het Westen en zo werd er te Cannes druk over gesproken. De Aga Khan, hier wonend ineen villa, welke in alle op zichten met zijn vorste lijke waardigheid in over eenstemming is, ontving de complete sovjetdele gatie aan een lunch. Sindsdien loopt hier het grapje, dat de vorst het volgend jaar zijn gewicht in kaviaar zal worden aangeboden. De meeste sensatie werd verwekt door de (onver wachte) komst van Gina Lollobrigida, de Italiaan se schoonheid die een hoofdrol speelt in taivan Italiaanse en Franse films. Zij kwam voor de Maria Schell tussen de Joegoslavische partisanen een beeld uit de film Die Letzte Brücke die te Cannes is vertoond. Gina Lollobrigida en de acteur- regisseur Vittorio de Sica in de uit stekende komische Italiaanse film Pane, Amore e Fantasia. vertoning van Pane, Amore e Fantasia (Brood, Liefde en Fantasie), de eerste vrolijke film van het festival, die bewees, dat humor en artisticiteit geenszins tegenstellingen zijn, al meent 'n deel van de kunstwereld blijkbaar, dat dit wèl het geval is. Die komst van Gina bleef beslist niet onopgemerkt, de filmfans van Cóte d'Azur stroomden toe voor haar hotel. Zelfs een voor deze gelegenheid ijlings versterkte politie macht bleek niet in. staat ze op een afstand te hou den. Ze drongen het hotel binnen, waar Gma echter wist te ontkomen. Haar echtgenoot raakte licht gewond bij zijn pogingen, zijn vrouw te beschermen tegen de al te grote aan hankelijkheid harer be wonderaarsGina be reikte heelhuids de voor stelling van haar film, werd luide toegejuicht en beloofde naar Cannes te rug te zullen keren als Le Grand Jeu (Het grote spel), een Franse film waarin ze eveneens op treedt, hier in vertoning komt. Dan mag men het Franse leger wel oproe pen ter versterking van de politie! J7EN bijzonder sympa thieke indruk kreeg men van een Zwitserse filmactrioe, die zich in enkele jaren tijds een grote naam heeft ver worven: Maria Schell. Enkele jaren geleden maakte z(j met Basser- mann een Europese tournee, waarbij zij op trad als Giretchen in „FaiMt". Tevoren had ze reeds kleine rollen ge speeld in Oostenrijkse en Engelse films; sinds dien kreeg zij grote rol len, o.a. in The Heart of the Matter, van Britse makelij, So lange Du da bist (Zo lang jij bjj mij bent) waarmee Duits land hier voor den dag komt, en Die letzte Brücke (De laatste brug), die de voornaam ste inzending van Oos tenrijk op dit festival vormt. Die letzte Brücke Is eigenlijk 'n Oostenrijks- Yoegoslavisplje copro ductie, ontstaan in sa-, menwerking vossen ar- tisten uit béide lafiden en van nog andere natio naliteiten, onder regie van de Duitse cineast Helmut Kautner. De film behandelt het pro bleem van de verant woordelijkheid van allen voor allen, tegen de fas cinerende achtergrond van de oorlog in Yoego- slavië, waarbij de Duitse oorlogsmisdaden geens zins worden verdoezeld. Maria Schell speelt er de hoofdrol in als een Duitse dokteres, die in Joegoslavische gevan genschap na innerlijke strijd tot de overtuiging komt, dat ze haar „vij anden" die lijden, me dische hulp moet verle nen. Kautner toonde zich enthousiast over de sa menwerking met Joego slavische cineasten, ac teurs en technici en over de medewerking die hij van de autoriteiten heeft gekregen; hij gaat meer met Joegoslaven samen werken en er staat al een volgende film op stapel, die overigens niet een zo idealistische strekking z.al krijgen. Maria Schell, een beetje verlegen, nerveus haar handen wrijvend, héél eenvoudig en héél inne mend, toonde zich bij zonder verrast door de bijval voor haar optre den. Zij vertelde ons, dat Cannes haar eerste film festival vormt. J^ET festival begon met een AmetikaanseJilm in kleuren en vólgens het Cinemascopeprocédé. Beneath the 12-Mile Reet (Onder het Twaalf-Mijl rif), die niet de indruk maakte, dat in Cinema scope de toekomst ligt voor de cinematografie. Er komen overigens meer Cinemascope en „Wide- Screen" films in verto ning. Overtuigender in druk maakten de Ame rikanen met From Here to Eternity (Van hier tot de eeuwigheid) van de bekwame regisseur Fred Zinnemann. Merkwaardig is, dat de kleurenfilm vooral buiten de Westerse pro ductiecentra tot een grootse ontwikkeling schijnt te komen. Wat men hier tot nu toe op dit gebied zag van India, de Sovjetunie en vooral van Japan bleek verras send. De Japanse film Jigoku-Mon (De poort van de hel), in Eastman- color, prachtig van foto grafie in fijne pasteltin ten, hield een pleidooi in voor de toekomst van de kleurenfilm van gro ter kracht, dan ik ooit zag. DOOR 5T „O, grinnikte Nick, „dat kan ik ook wel eens proberenbij tijd en wij le!" Hij zei het zo terloops, dat een regelrechte weigering niet afwijzender had kunnen zijn. Een ogenblik ver wrongen Corinna's anders zo lieftallige gelaatstrekken zich vol nijd. Toen ech ter zei ze, met een lachje: „Doe dat, beste jongen" en tot Mark, de hand op zijn arm leggend; „We moeten onze plaatsen maar eens opzoeken, Mark. Het orkest komt al binnen". Mark en Corinna, laatstgenoemde al glimlachend en wuivend naar vrienden en kennissen, drentelden verder en zo dra ze uit het gezicht waren, bette Nick zich het klamme zweet van het voorhoofd. „Oef!" zei hij uit de grond van zijn hart. „Ik moet bij gelegenheid Dalby eens gaan danken voor de dienst die hij me heeft bewezen! Kom, het wordt tijd, dat we gaan glimlachen en vrolijk kijken ter wille van het geachte pu bliek. Reclame is maar alles, kindlief" Na enige minuten, die een eeuwig heid schenen, ging het gordijn omhoog. Serena, geheel in de wereld achter het voetlicht verzonken, was zich zelfs niet meer van Nick's bijzijn bewust. Had Mary waarheid gesproken? Be stond er gelijkenis tussen haar, Serena, en de figuur, die Mary nu uitbeeldde? Ze speelde de rol kalm, met ingehouden hartstocht en men kon in de zaal een speld horen vallen. Eensklaps vergat Serena alles behalve wat dit voor Nick betekende. Hij had haar gezegd, dat een muisstil publiek veel goeds be loofde, maar nu duurde de stilte nog voort nadat het gordijn al was geval len. Toen echter begon, alsof ieder door dezelfde aandrift bewogen werd, het applaus. En naast haar hoorde ze Nick een zucht van verlichting slaken. Ze strekte haar hand naar hem uit en Nick greep die hand stevig. „Ik heb hem nog lief", dacht ze. „Ik zal hem altijd liefhebbenmaar waar dient het toe, tenzij hij mij ook liefheeft? Ik moet het weten". Toen de lichten weer opgingen, zei Nick tamelijk zenuwachtig; „Dat is alvast dat. Laat ons nu wat gaan drin ken!" Hij had echter niet in angst behoeven te zitten, want het tweede bedrijf werd nog luider toegejuicht en de climax vormde het derde bedrijf, dat er, als steeds, het meest op aankwam, omdat de slotacte beslissend is voor de in druk, die de toehoorders mee naar huis nemen. „Ik zal wel voor het voetlicht moeten komen", fluisterde Nick toen de bijval voortduurde. „Wacht hier maar op me". Hij verdween, maar stond een ogen blik later op het toneel. Serena kon een gevoel van trots over zijn succes niet bedwingen. Ze wist, dat van de acteurs en actrices heel veel afhing en de ma nier waarop Corinna de rol had ver minkt had dit nog eens ondubbelzin nig bewezen. Maar tenslotte was Nick toch de schrijver van het stuk, van de „stof", die zij te verwerken kregen, en hij alleen had de boelende, spannen de inhoud uitgedacht. Toen hij eindelijk bij haar terug kwam, zei hij vrolijk: „Nu kunnen we wel gaan", maar bij het verlaten van de logg juffrouw Twist was al in de gang hield hij Serena zachtjes terug. „Luister eens", fluisterde hij. „Dit is inderdaad succes, begrijp je dat? Eén succesvol stuk kan nog een toevalstref fer zijn, maar met twee is iemands naam gevestigd. En tochzonder jou betekent het niets". Zonder haar antwoord af te wach ten, duwde hij haar zachtjes vooruit, zodat ze Emma weldra hadden inge haald. Ze zouden souperen in het hotel waar hij logeerde en in de taxi daarheen weidde de oude huishoudster vol lof uit over het stuk. „Veel beter dan het vorige", was haar oordeel. „Niet zonu ja, niet zo la waaierig. Echter! U zult er wel komen, meneer Nick". „Als jij dat zegt, zal 't wel zo zijn", zei hij nederig, een deels wat spijtige, deels spottende blik met Serena wis selend. In het hotel gingen beide dames naar Nick's kamer om hun mantels af te doen, maar toen ze weer beneden kwa men, zag Serena Nick ernstig in ge sprek met een lid van de hotelstaf. Nick hield een stuk papier in de hand en keek zeer ernstig. Zodra hij haar ontdekte, trad hij op Serena toe en zei kalm: „Hc spijt me erg, maar ik heb slecht nieuws uit Barfield". „Heus?" vroeg ze ademloos. „Erg slecht?" „Je grootmoeder heeft een hartaan val gehad en ze zijn natuurlijk heel bangIk geloof, dat we maar dade lijk moesten vertrekken". „Ja, alsjeblieft Nick", antwoordde ze haperend en met een doodsbleek ge zicht. „Ik haal mijn mantel, terwijl jij voor de auto zorgt. Gaat u mee, juf frouw Twist?" „Neen", antwoordde Emma Twist vriendelijk. „Ga jij met meneer Nick mee. Ik kom morgenochtend per trein met de bagage. Stop je goed in, kind lief". Binnen enkele minuten waren ze op weg. Serena had, niet lettende op haar mooie maar licht kreukbare japon, dicht naast Nick plaats genomen en beiden zwegen tot ze de Londense voorsteden achter de rug hadden. Toen vroeg ze slechts: „Hoe lang duurt de rit, Nick?" „Nog een uur of drie", luidde het antwoord. „Ik denk, dat we er om één uur ongeveer zullen zijn. Probeer wat te slapen", voegde hij er aan toe, ter wijl hij een deken om haar heen sloeg. Van slapen kwam niets, maar ze bleef stil naast hem zitten, in het be sef, dat hij zonder onnodige risico's te nemen, inderdaad bijzonder snel reed. Plotseling vroeg hij; „Herinner je je nog, dat we eens op een nacht ook sa men een heel eind hebben gereden?" „Ja", sprak ze ademloos en vergat een ogenblik de reden van hun tweede nachtelijke rit. „En toen rac" jij zo'n trek", ging hij voort. „Dat zul je vanavond ook heb ben, als we niet even stoppen". „O, neen", smeekte ze. „Vanavond komt dat er niet op aan". „Maar ik vind van wél, kindlief", hernam Nick en Serena zag in het licht van de maan het trillen van zijn lippen. „We zullen even stil houden om je iets warms te laten drinken en ik zal vragen, of ze ons sandwiches voor onderweg meegeven, 't Zal maar een paar minuten kosten en dan kun je tenminste fris aan je werk als ver pleegster beginnen. (Wordt vervolgd.) 83. Op zijn fiets reed Piet Pakkum de straatweg af. Af en toe stopte hij en raapte een strohalm op. „Ik volg nog steeds hun spoor", mompelde de brigadier. „Het zal niet lang meer du ren of ik kan jle hand leggen op die twee gevaarlijke misdadigers en dan behoeven ze niet meer te rekenen op mijn zachtmoedigheid. Nooit krijgen ze van mij weer brood met hagelslag! In geen duizend jaar!" Napiekerend over de slechtheid van Billie en Kareltje, volgde de brigadier de strootjes, die op de weg lagen. En hij hield ze zo scherp in het oog, dat hij niet be merkte, dat er zich nog meer vervoer middelen op de weg bevonden. Toen hij tenslotte tegen een wagen met stro op tornde.... kreeg hij niet alleen een buil op het hoofd, maar begreep hij óók, waar al die strootjes vandaan kwamen, die hij op de weg had zien liggen. „Ik schijn een vals spoor te hebben gevolgd", mompelde Piet Pak kum, terwijl hij overeind krabbelde. De voerman van de wagen merkte op, dat het tijd werd, dat Piet Pakkum een bril ging dragen.... Zwijgend slikte de brigadier de vernedering, en keek toe, hoe de wagen met stro zich langzaam weer in beweging zette. IN DE Ahoyhallen te Rotterdam waren Zaterdag duizenden anti- revolutionnairen uit alle delen van het land bijeen om getuige te zijn van de jubileumtoogdag van de Anti-Revolutionnaire Partij, welke was georganiseerd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan. Onder de aanwezigen bevonden zich de mi nisters mr J. Algera en prof. dr J. Zijlstra, die beiden, evenals vele anderen, tijdens deze bijeenkomst het woord voerden. MINISTER Algera, sprekende over „In de weegschaal van gezag en vrij heid", betoogde, dat het gezag niet ab soluut is, maar beperkt, doch dat het in principiële zin gezag is. Van alle A.R.-leiders, aldus de minister, kan worden gezegd, dat zij eenzelfde stand punt hebben ingenomen ten aanzien van de dualiteit gezag-vrijheid in de verhouding regering-volksvertegen- woordiging in de loop der jaren. Prof. dr Zijlstra zei, dat de anti-revo- lütionnairen zich voortdurend zullen moeten inspannen om voor de eigen tijd die antwoorden te vinden op de sociaal-economische vragen van de dag, welke voortvloeien uit of in har monie zijn met de AR-beginselen. De minister waagde het de stelling te po neren, dat een stijging van de welvaart in Nederland met twintig tot derig procent de nog bestaande verschillen tussen liberalen en socialisten in Ne derland vrijwel volledig zou uitwissen. Prof. mr P. S. Gerbrandy, spreken de over de nationale betekenis van de AR-partij. zei, dat de doorgaans niet anti-monarchale liberale staatstheo rieën vaak de eigenaardigheid hebben, dat Oranje terwille van Oranje staat kundig onzichtbaar moet blijven. Erger was het volgens spreker bij de socia listen, die in diepste grond niets van de monarchie willen weten. Door de programmatische activiteit van de AR- partij echter was de band met het Huis van Oranje als een gouden draad ge weven. Sprekende over de Indonesië- politiek zei prof. Gerbrandy tenslotte: „Laat de AR-partij niet rusten vóór dat de erkenning van de Republiek der Zuid-Molukken door Nederland en door alle fatsoenlijke staten ter wereld een feit is geworden". Voorts werd nog door verscheidene hoogleraren en predikanten het woord gevoerd. schaafwonden, schrammen, ontvellingen (Advertentie, Ing. Med.) Er hebben zich Zaterdag te Rotter dam twee ongevallen met dodelijke af loop voorgedaan. De slachtoffers wa ren de 7-jarige jongen J. Lingen en de 33-jarige havenarbeider A. J. van den Bosch. Het jongetje speelde des mor gens in betonnen rioolbuizen op het gemeentelijk opslagterrein aan de Boe zemstraat. Hij kroop uit buizen, die een tunnel vormden. Een riooldeksel, dat 193 kilogram weegt en naast de buis wankel stond, viel toen om en raakte de jongen, die vrijwel onmiddellijk is overleden. De havenarbeider was werkzaam in het ruim van het s.s. „Indian Endea vour", dat in de petroleumhaven bij de B.P.M. lag. Er werden vaten afval in geladen en een loshangende haak van de hijsketting zou één der balken, waarop de luiken worden gelegd, heli- ben opgelicht. De balk stortte daarop in het onderruim van het schip, waar door de man dodelijk werd getroffen. CONCERTI GKOSS1 van Arcan- gelo Corelli. Een concerto grosso is een achttiende eeuwse orkest muziek, waarin een kleine groep instrumenten, als tegenspeelster van het orkest, als het ware de „solopartij" speelt. Het is van huis uit een Italiaanse vorm, vandaar de fraaiklinkende naam. Hier wordt de sologroep (het concertino) gevormd door twee violen en een cello. Gespeeld wor den twee werken uit opus 6, nl, het concerto grosso in D gr. t., no. 4, en dat in F gr t, no. 6. Dinsdag 9.15 over Hilversum II. 298 m.) SCHUBERTIADE. Een reeks con certen, gewijd aan de kamermu ziek van Franz Schubert. Schu bert is vooral van belang gewor den door zijn prachtige liederen. Anderen genieten echter even zeer van zijn strijkkwartetten of zijn tymphonieën. Ditmaal kan men kennis maken met twee piano-sonates, evenzeer toonbeel den van zijn onuitputtelijke me- lodiek en zijn gevoelige muzikali teit. (Dinsdag 18.25 over Hilver sum II, 298 m.) MATTHEUS PASSION, het twee de gedeelte. Het eerste gedeelte is verleden week uitgezonden. Het is een opname op gramofoon- platen van een van die beroemde uitzendingen onder leiding van Prof. dr Willem Mengelberg uit het Concertgebouw te Amster dam. (Dinsdag 21.30 over Hilver sum I, 402 ni.) •i ja'ên oPude kluchten ^e^be. g i bevat aTeasgw£ n°digJs om smaakloosTL (Advertentie, Ing. Med.) DINSDAG 6 APRIL HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO. KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws en weerbericht. 8.15 Gram. 9.00 v d. huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Schoolra dio. 10.00 V. d. kleuters 10.15 Gram, 10.30 Omr. ork. 11.00 V. d. Vrouw. 11.30 Schoolradio. 11.50 „Als de ziele luistert", caus. 12.00 Angelus. 12.03 Gram. (12-30- 12.33 Land- en tuinb. meded.). 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en Katholiek nws. 13.20 Lunchconcert. 14.00 Kamerm. 14.25 Omr. ork., mannenkoor en sol. 14.55 Promenade ork. 15.30 „Ben je zes tig?" 16.00 V. d. zieken. 16.30 Zieken- lof. 17.00 Schoolradio. 17.15 V. d Jeugd- 17.45 Regeringsuitz.: „Nederland' en de wereld", vraaggespr. over de wereldge- zondheidsdag. 18.00 Industr. trio. 18.20 Sportpraatje. 18.30 ,Dit is leven", caus. 18.45 Act. 19.00 Nws. 19.10 Vraaggespr. 19-15 „Uit het Boek der Boeken". 19.30 De gewone man. 19.35 Gram. 20.30 Lij densmeditatie. 21.30 „Matthaus-Passion" (tweede deel). 22.45 Avondgebed en lit. kal. 23.00 Nws. 23-15—24.00 Gram. HILVERSUM n. 298 M. 7.00—24.00 AVRO. (7.50—8.00 VPRO). AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Gram. 9.30 De groenteman. 935 Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00 V. d- zieken. 11.30 Sopr. en piano. 11.45 Kinderkoor. 12.00 Musette-ork. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 V. h. plateland. 12.40 Piano en orgel. 13 00 Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.30 Amus. muz. 14.00 „wy ont dekken Amerika", caus. m. muz. 14.30 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gram. 1515 V. d Vrouw. 15.45 Gram. 16.30 V. d. jeugd. 17-30 Lichte muz. 17.45 Piano spel 18.00 Nws. 18.15 Mil. caus. 18 25 Pianorecital. 19,00 V. h. kind. 19.05 Pa ris vous parle. 19.10 Hammondorgel. 19.30 Verz. progr. 20.00 Nws. 20-0.5 Gevar. pro gramma. 21.35 Lichte muz. 21.55 Meded. 22.00 Gram. 2.10 Dansmuz. 22.40 Nat. Kamp. schaken. 2.45 Buitenl. overz. 23.00 Nws. 23.15 New York calling. 23-00—24.00 Gram. TELEVISIE VARA: 20.15 Act. en weeroverzicht. 20.30 Filmfestival te Cannes. 20.45 Dok- ter's Televlsite. 21.00 Pauze. 21.05 „Kei zer Rasjudan verveelt zichTV- spel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1954 | | pagina 2