Noord-Holland nu en morgen
ZWITSAL
Be
beste
rui.
KING
iBICJB®
tiiiiuiïïnïïEfi
DERMA
Alcmaria Victr
revanche
Zeevogels gaf gt
derby tegen
Agrarische belangen treden
sterk op de voorgrond
Planning meer dan
ooit noodzakelijk
ifHaafijUfictt"'
SVA liet de punten
aan De Rijp
Provinciaal congres van P. v. d A. te Krommenie
Cijfers over licht
en water
Zonder beroep?"
4 MftAG-CftCHET -
PimPam Pom en de graafmachine
MARGARET MALCOLM
Luister eens naar:
Radioprogramma
Sc/i oonmaak-hmiden 1
genééstjap
Verdediging speelde een
goede wedstrijd
Titelcandidaten wonnen
toch met 3-0
MAANDAG 13 APRIL 1954
centra Hoorn, Enkhuizen en Medem-
blik tracht Uit te breiden. Het is mede
de taak van de provincie om op deze
wijze de bestaansmogelijkheid uit te
breiden.
De ontwikkeling van de industrie'
in het ZJmondgebied schept grote pro
blemen. Niet alleen staat het kleine
Beverwijk hier voor de taak een stad
te gaan bouwen voor 200.000 mensen,
maar ook zullen uitstekende tuinbouw-
gronden aan hun bestemming moeten
worden onttrokken. Hier dient wel
met de grootste zorg te worden opge-
(Van een onzer redacteuren)
DE drie samenwerkende Federaties van de Partij van de Arbeid, Am
sterdam, Noord-Holland Noord en Zuid, hadden Zaterdag een congres
belegd te Krommenie, waarop allerlei problemen en facetten met be
trekking tot deze provincie onder de loupe zijn genomen en - ook
Evert Vermeer was aanwezig - door de rode bril bekeken. Dit
congres, dat een paar honderd bezoekers trok en dat was belegd in ver
band met de komende Statenverkiezingen, mag ongetwijfeld geslnagd
beten, waarbij de inleiding van mej, mr A. E. Ribbius Peletier, lid van
Ged. Staten, over „Noordhollands perspectief" wel het hoogtepunt
vormde. Op gedegen wijze en uitstekend gedocumenteerd heeft zij haar
visie gegeven op tal van vraagstukken, die tlians voor Noord-Holland
in hoge mate actueel zijn zowel voor stad als platteland. Daarbij heeft
zij tevens de moeilijkheden geschetst, die dienen te worden overwonnen
om tot een redelijke oplossing te komen. Haar betoog gaf een duide
lijk beeld van de veelomvattende taak op sociaal, cultureel en algemeen
maatschappelijk terrein, welke hier ligt voor het provinciaal bestuur,
dat bij de toenemende industrialisatie mede waakzaam dient te zijn
waar het gaat om de belangen in de agrarische sector.
RIBBIUS PELETIER kwam in
de middagzitting aan het woord.
\s Morgens was het congres reeds door
de heer W, Thómassen, voorzitter van
de Federatie Noord-Holland Noord ge
opend, waarbij hij zijn collega van
Krommenie dank bracht voor de ver
leende gastvrijheid en voor de ont
vangst van een deputatie ten gemeen
tehuize. Hij stipuleerde hierbij, dat
dit congres in zekere zin als een ex
periment moest worden gezien, om
dat het voor het eerst was, dat de
drie federaties in deze samenwerkten.
Komen wij eerst op de inleiding
van mej. Ribbius Peletier terug dan
begon zij njet er op te wijzen, hoe in
cje toekomst door de inpoldering het
beeld van onze smalle provincie zich
ten zeerste zal wijzigen en hoe er
naar het Oosten beduidend meer arm
slag zal worden verkregen, wat
evenals de tunnelbouw voor de eco
nomische opbloei van Noord-Holland
van het grootste belang moet worden
geacht. Des te meer is dit van beteke
nis, omdat onze provincie, die 9 pro
cent van de oppervlakte des lands
beslaat, bijna twee millioen inwoners
telt, dat is 20 procent van de gehele
bevolking. In zestig jaar tijds is hier
de bevolking verdubbeld, zodat we
thans 732 bewoners per km2 tellen,
tegenover de meeste andere provincies
rond 200. Deze groei, aldus spreekster,
is mede tot stand gekomen door ves
tiging uit andere delen van het land,
want ongeveer een vierde deel van de
provinciale bevolking is niet in Noord-
Holland geboren. Opmerkelijk is daar
bij de trek uit het agrarisch gebied
naar de centra, welke thans door de
woningnood wordt belemmerd, wat
valt te betreuren. Daarom hebben
Ged. Staten er zich bij de verdeling
van het bouwvolume op gericht, deze
trek meer mogelijk te maken. Het
karakter van Noord-Holland wordt
meer en meer bepaald door de in
dustrie en nog slechts 10 procent van
de mannelijke beroepsbevolking is
werkzaam in het agrarisch bedrijf,
zulks tegenover een landelijk percen
tage van twintig. Toch telt Noord-
Holland nog altijd 60.000 personen, die
in land- en tuinbouw werkzaam zijn.
Door de omzetting van weiland in tuin
bouw was een zekere expansie moge
lijk en sommige gemeenten konden
hierdoor hun bevolking verdubbelen,
doch nu men hiermede in sommige
streken aan het eind van de mogelijk
heden is gekomen, vraagt men zich af,
wat hier voor de toekomst zal moeten
gebeuren.
Weliswaar kan er nog wel iets wor
den gedaan. Door de herverkaveling
van het Geestmer-Ambacht zal men
30 procent grond meer kunnen win
nen, ook voor het Grootslag schuilt
hierin perspectief en de glascultures
kunnen nog enige uitbreiding onder
gaan, maar de deskundigen bereiden
ons er op voor, dat er weldra een
einde aan deze ontwikkeling zal ko
men, Daarmede wordt de vraag van
de beroepskeuze in de agrarische sec
tor zeer urgent en daarbij achtte
spreekster goed ambachtsonderwijs in
de eerste plaats van belang.
Reeds 37 pet. van de bevolking werkt
hier in de industrie, welke men in de
treden. De provincie heeft een streek
plan voor dit gebied in voorbereiding,
waarin zo veel mogelijk alle factoren
onder het oog worden gezien. Men
zal zich hier ook sterk in het sociale
probleem moeten verdiepen.
Na een interessante beschouwing
over het Gooi kwam inleidster nog
tot de vraag, hoe men het platteland
zijn eigen karakter kan doen behou
den. Daarbij gaat het, zoals zij opmerk
te, niet om een oud gebruik of om een
oud costuum, doch om de eigerj le
vensstijl, welke daar gevaar loopt*
waar de plattelandssamenleving door
een sterke uitstroming van de stede
lijke bevolking wordt overvleugeld.
Dit geldt in het bijzonder voor de zg.
forensenplaatsen en hier bepleitte zij
maatregelen om te voorkomen, dat het
stedelijke cultuurpatroon de overhand
gaat krijgen. Een goede planning, van
de stadsuitbreiding, zoals bv. in Am
sterdam-West, constateerde zij tenslot
te, werkt ten gunste van het platte
land. In al deze dingen is een zeker
dirigisme noodzakelijk, wil men niet
voor fouten komen, die in het verle
den werden gemaakt.
De eerste inleider in de morgenuren
was de heer W. Mensink, secretaris
van de sectie „Gemeente en Provincie",
van de „dr Wiardi Beekman-stichting",
die in een min of meer academisch
afgestemd betoog sprak over de pro
vincie, haar plaats en betekenis in
onze staat en in ons volksleven.
De inleider betoogde o.m., dat de
provincie leeft op de achtergrond van
de politieke belangstelling, omdat zij
in het raam van de sociale ontwikke
ling weinig kansen kreeg of wel deze
niet bemerkte, terwijl op economisch
terrein de provincie teveel zat in de
greep van het liberalisme, dat geen
overheidsbemoeiing wenste. Hierin is
echter een kentering ontstaan, omdat
zich zowel op politiek-staatkundig ter
rein als op dat van de sociaal-hygiëni
sche zorg de noodzakelijkheid opdringt
van decentralisatie. Bepaalde zaken op
De heer A- B. J. Prakken, lid
van Ged. Staten, heeft enkele be
langwekkende cijfers verstrekt
over de ontwikkeling van de pro
vinciale bedrijven. Er zijn thans
reeds 140.000 aansluitingen op het
waterleidingnet, terwijl men
hoopt, dat de laatste 2000 aan
sluitingen binnen 5 jaar tot stand
zullen worden gebracht. Dit eist
echter een bedrag van 4Vz mil
lioen, waar slechts een geringe
opbrengst tegenover staat. Met
een aansluitingspercentage van
ruim 98 staat men zeer gun
stig tegenover andere provincies.
Het eiland Texel is nog de zwarte
plek, doch ondanks de hoge kos
ten er is op de begroting 3
millioen uitgetrokken hoopt
men hier in 1905 met de aanleg
van de waterleiding gereed te
zijn.
Minder dan 400 percelen zijn
nog niet bij het electriciteitsnet
aangesloten. Voor de nieuwe aan
sluitingen is de laatste jaren
meer dan 2Va millioen uitgege
ven en binnen twee jaar zullen
vermoedelijk alle percelen in de
provincie zijn aangesloten. Be
langrijk was voorts nog zijn. me
dedeling, dat door de Hoogovens
45 van de gehele stroompro-
ductie wordt afgenomen.
het is een wonderlijk feit.dat U, hard
werkende huisvrouw, volgens de wet nog
altijd „zonder beroep" bent, hoe veel
omvattend en verantwoordelijk Uw taak
ook mag zijn Veel van de zwaarte van
deze taak wordt echter van U afgenomen,
doordat KING U elke dag opnieuw
over de vermoeienissen en beslomme
ringen heentilt. KING betekent nieuwe
veerkracht. De gaven van de natuur zelf
hebben KING-pepermunt die opwek
kende werking gegeven. De natuur is
niet te verbeteren
PEPERMUNT
hei beste dagelijkse middel Ier opwekking en verkwikking
(Advertentie, Ing. Med.)
i ovéiwm, U
BICARPAN ^maagmtddek
alleL herstellen. Begin
heeh daarom morgen met
(Advertentie, Ing. Med.)
dit terrein zijn moeilijk bestuurbaar
vanuit Den Haag en vaak zijn ze te
omvangrijk voor kleine gemeenten,
zodat hier een taak ligt voor de pro
vincie. Economisch ligt er een aantal
problemen van regionale aard, zoals
industrialisatie en ruimtelijke ordening,
waarbij, zo werd door hem beklem
toond, deze uitbreiding van taken niet
mag gaan ten koste van de gemeenten.
De sociaal-culturele verheffing van het
platteland en de noodzakelijkheid van
planning stelde hij scherp op de voor
grond en uitvoerig stond hij stil bij de
wijze, waarop men deze taken ter hand
zou kunnen nemen, waarbij echter het
bestaande werk en de bestaande ver
antwoordelijkheden van het provinciaal
bestuur niet mogen worden verwaar
loosd. Voorts concludeerde hij, dat mo
dernisering van grondwet en provin
ciale wet inzake het bestuur van de
provincies gewenst moet worden ge
acht.
CULTUURGROND BELANGRIJK
£)E heer W, F. J. Wiese, lijstaanvoer
der in de kieskring Hoorn, wijdde
zijn causerie aan de belangen van het
platteland, waarvoor nog altijd te wei
nig waardering leeft. „De gehele pro
vincie is platteland", stipuleerde hij,
„behalve de plekjes, waar de steden
liggen." Al woont er dan ook slechts
een vierde deel van de bevolking, de
cultuurgrond is het voornaamste pro
ductiemiddel in onze maatschappij en
van internationaal belang. Deze grond
is mede een kostbaar gemeentebezit,
waarop de agrariër zijn bestaan moet
vinden en spreker achtte diens gelijk
stelling met de arbeider in de stad vol
komen verantwoord. Kenmerkend voor
de agrarische bevolking noemde spre
ker de grote drang naar zelfstandig
heid en een zekere traagheid voor wat
betreft de omschakeling der bedrijven.
Voor de bestaande versnippering in de
tuinbouw achtte hij het liberale beleid
van vorige generaties voor een groot
deel verantwoordelijk. Door herverka
veling kan hier veel ten goede worden
bereikt en zo zijn er ook andere pro
blemen, zoals het verlies van kostbare
cultuurgrond door stadsuitbreiding en
de sanering van de vollegronds tuin
bouw, welke de aandacht vragen en
waarbij de PvdA voor de betrokken
bevolkingsgroep zoveel mogelijk be
staanszekerheid wil scheppen.
Mr A. de Roos, voorzitter van de
Statenfractie van de P.v.d.A. sprak
over de culturele taak, welke de- pro
vincie heeft voor stad en platteland.
Hij noemde de culturele verheffing het
sluitstuk van de sociale politiek. Een
tiende deel van het provinciale budget
In Noord-Holland wordt gebruikt voor
culturele doeleinden en daarmede is
men andere provincies tamelijk ver
vooruit. Zeer belangrijk was het besïuit
in de laatstgehouden Statenzitting, op
sterke aandrang van de P.v.d.A.-frac-
tie genomen, tot het Instellen van een
culturele commissie.
Tot nu toe had men immers uitslui
tend een subsidiepolitiek gevoerd, doch
89. Nauwelijks had Billie het luik
opgelicht, of hij liet het met een klap
weer vallen. „Aul" riep Kareltje, die
het luik boven op zijn hoofd kreeg.
„Waar is' dat nou weer goed voor?"
„Ssst!" fluisterde Billie. „Piet Pakkum
staat in de tuin„Help!" gilde Ka
reltje en verdween als een haas in het
duister van de onderaardse gang. Bil
lie haalde zijn schouders op en lichtte
toen nogmaals voorzichtig het luik op.
Tussen de grashalmen door gluurde
hij naar de figuur van Piet Pakkum.
„Wat heeft-ie daar nou in zijn hand?"
gromde Billie, terwijl hij voorzichtig
zijn hoofd wat verder naar buiten stak.
„Hat lijkt welmaar..,." Ontsteld
hield hij even op. Even later zag hij de
brigadier met grote stappen verdwijnen
in de richting van het huis van Pim,
Pam en Pom. „Hij heeft de zak met
geld gevonden," mompelde Billie, ter
wijl hij Piet Pakkum verslagen na
keek. „Wat nou?" Somber staarde hij
voor zich uit, tot er een sluw lachje
om zijn lippen kwam. „Nog is alles niet
verloren", mompelde hij, terwijl hij
zich behoedzaam uit het luik naar bo
ven hees.
(Advertentie, Ing. Med.)
daarmede was de culturele taak van de
provincie niet afgerond. Z.i. bestaat er
behoefte, ook om leiding te geven aan
de amateuristische kunst, aan de op
richting van een culturele raad voor
Noord-Holland en wacht er op dit punt
niet slechts een veelomvattende, maar
ook een veelbelovende taak.
Als laatste spreker heeft de heer A.
P. N. Pielage gewestelijk bestuurder
van de Katholieke Werkgemeenschap,
nog een getuigenis afgelegd, waarin hij
verklaarde, dat de partij naar binnen
geen tornooiveld is en naar buiten
een eensgezinde strijdgemeenschap, m.
a.w., dat men zich ook als katholiek in
de rijen van de P.v.d.A, zeer wel thuis
kan gevoelen.
Na een slotwoord door mr H. Wester-
mann begaf het gezelschap zich naar
het park te Krommenie voor bijwoning
van een
OPENLUCHTBIJEENKOMST
De openluchtbijeenkomst werd opge
luisterd door het lekencabaret „De
Rode Koers", dat enkele geslaagde en
ook minder geslaagde liedjes bracht
met politieke inslag, waarna het Tweede
Kamerlid Evert Vermeer in een gloed
vol betoog de komende Statenverkie
zingen plaatste tegen een bredere po
litieke achtergrond en de belangrijk
heid van deze verkiezingen in het
R WÖ,HARPEN
«rats tubs thins S»
(Advertentie, Ing. Med.)
03
Na een ogenblik zwijgen zei hij
langzaam: „Neen, dat gaat niet. En in
elk geval zullen zij en ik het vóór ons
vertrek druk genoeg hebben. Hoor eens,
Serena, ik wil, dat alles zo volmaakt
mogelijk wordt geregeld wat jou en
wat ons betreft.,.." Hij aarzelde, kon
blijkbaar geen woorden vinden voor
wat hij wilde zeggen.
„Je bedoelt, datals ik hier bij
grootmoeder en grootvader blijf tot we
uitvaren, het voor ons als een échte
huwelijksreis zal zijn?" vroeg ze. En
Nick knikte toestemmend.
„Ja", zei hij, „als een echte
Ze begreep wat hij dacht, waarom
hij geaarzeld had, verder te spreken en
daarom zei ze teder, zacht zijn wang
met de hand aanrakend: „Laat het dan
zó zijn, Nick".
Nick had gelijk gehad; er volgden nu
extra drukke dagen. Allereerst moest
voor Serena's pas worden gezorgd, dan
had Nick tal van gesprekken met Hora
ce Jankin en de Londense agenten van
het Amerikaanse gezelschap. Serena
was genoodzaakt, alleen maar inkopen
te doen en probeerde zich niet schuldig
te voelen omdat zij op Nick's verlan
gen zo rolaal te werk ging.
„Als je maar geen bontmantel koopt",
had hij gewaarschuwd. „Want dat
wordt mijn huwelijksgeschenk en daar
gaan we samen op uit".
Wat. betekende, dat hij in Serena's
ogen 'n fabelachtig bedrag uitgaf. Nick
lachte echter om haar bezwaren en
was verrukt toen ze zei: „Ik wil die
mantel graag hebben, omdat hij mooi
is, maar vooral omdat jij hem me geeft,
Nick".
De dag van hun vertrek was weldra,
nog vóór ze 't goed wisten, aangebro
ken. Ze zeiden dr en mevrouw Lowd-
ham hartelijk vaarwel, onder belofte,
direct na aankomst een telegram te
sturen. Everett Shancton besloot hen
weg te brengen en bood aan, juffrouw
Twist naar Southampton te rijden.
DOOR
Welk aanbod ze enigszins zenuwachtig
accepteerde, omdat „mannen toch altijd
mannen zijn, al ziet hij er wel fatsoen
lijk uit", zoals ze tegen Ellen opmerkte.
Voor Nick was reizen niets bijzon
ders, maar voor Serena was alles nieuw
en bijgevolg interessant. Zelfs het spits
roeden lopen bij de lastige Engelse
douane scheen haar te amuseren en ze
lachte de beambte zo allervriendelijkst
toe, dat hij niet wist wat hij nu eigen
lijk van haar moest denken. Was ze een
argeloze reizigster, die hij maar zoveel
mogelijk ter wille moest zijn, ofwel een
gehaaide, die hem wilde beetnemen?
Gelukkig behield het eerste gevoelen
tenslotte de overhand
Eindelijk kwamen ze dan toch in hun
luxe-hut, waarop zelfs juffrouw Twist
niets vond aan te merken, vooral omdat
de hut als 't ware met bloemen gevuld
was.
„O, Nick!" riep Serena uit. ,Wie heb
ben die allemaal gestuurd?"
„Je bewonderaars en., misschien de
mijne ook", zei hij, de visitekaartjes na
kijkend, die aan de manden en bloem
ruikers waren bevestigd. „Deze is zeker
voor jou", ging hij voort, haar een bij
gevoegd briefje tonend. John had daar
in zijn „allerbeste wensen voor de toe
komst" neergeschreven.
„Ik denk voor ons allebei", fluisterde
ze.
Ook waren er bloemen van Horace
Jankin en, wonderlijk genoeg, van
Mark Dalby. Dat herinnerde Serena
plotseling aan iets wat ze reeds lang
had willen vragen.
,Zeg, Nick, wie speelt nu-de rol van
Corinna?"
Hij schudde het hoofd.
„Ik heb er geen flauw idee van. Ik
weet alleen, dat ze Corinna niet heb
ben genoemd en ik evenmin", ant
woordde hij. Waaruit ze kon opmaken,
dat Corinna ook als tonelspeelster voor
Nick had afgedaan.
Daarop moest Serena, tot haar groot
vermaak, met Nick voor de persfoto
grafen poseren. De journalisten vroe
gen Nick wat zijn plannen waren en
wendden zich toen tot haar.
„Dus dit is uw eerste uitstapje naar
Amerika, mevrouw Hunslow?"
„Ja", beaamde Serena, wat verlegen.
„Ik heb zoiets gehoord van een uitge
stelde huwelijksreis", zei een der pers
mannen. „Is daar iets van waar?"
„Och, het is onze eerste vacantie sinds
we getrouwd zijn, dus u zou het m.i, zo
kunnen noemen."
„Uw man had het zeker te druk met
dat nieuwe stuk van hem?"
„Hij had het inderdaad erg druk".
„En welke van de twee vindt u het
beste?"
„O-, ik heb dat nooit kunnen uitma
ken", antwoordde Serena ernstig. „U
begrijpt hoe.dat gaat als je er persoon
lijk bij betrokken bent".
Nu kwam Nick haar te hulp. Zijn arm
om haar schouder slaande zei hij luch
tig: „Ik heb zo het gevoel, dat mijn
vrouw mijn meest welwillende recen
sente zal zijn. Maar nu moet u ons
niet kwalijk nemen, dat we nog even
met onze vrienden willen praten".
„Natuurlijk, dat spreekt van zelf",
klonk het in koor, maar één hunner
talmde nog.
„Zou u me nog willen zeggen, me
vrouw Hunslow, hoe u juffrouw Chale
in „Lompen en Vodden" hebt gevon
den?" vroeg hij.
„Prachtig", verklaarde Serena zo
ronduit, dat er niets meer aan toe was
te voegen.
Toen ze zich verwijderd hadden, vroeg
Serena angstig: „Heb ik het goed ge
daan? Ik heb toch niets gezegd, dat ik
had moeten verzwijgen. Ze vragen zo
veel."
„Dat doen ze", beaamde Nick. „Neen,
je hebt je schiterend gehouden. Als je
met de lui van de pers praat, doe je het
best, hun zoveel mogelijk naar waar
heid te antwoorden. O, daar klinkt de
fluit al. Me dunkt, dat we nu maar aan
dek moeten gaan. Ja, we zouden u bei
den graag meenemen, maar dan kregen
we misschien last met de autoriteiten.
Kom, Emmalief, vooruit!"
Dit zeggende, stak hij zijn arm door
die van juffrouw Twist, terwijl Everett
Serena's hand greep om haar naar bo
ven te geleiden.
„Lieve kind, dit is de mooiste dag van
mijn leven", zei hij heel zacht. „Je bpnt
immers gelukkig nietwaar?"
Serena hief haar blozend gezichtje
glimlachend naar hem op.
„Kunt u dat niet aan me zien?" vroeg
ze. Waarop hij, gerustgesteld, knikte.
Het dek was vol passagiers en hun
„aanhang". Rustig baande 't viertal zich
een weg naar de loopplank en toen
werd het voor juffrouw Twist en Eve
rett tijd om het schip te verlaten.
Langzaam, bijna onmerkbaar, tfokJ
ken de sleepboten het reusachtige schip
van zijn ligplaats. Zakdoeken wuifden
en kushanden vlogen over en weer,
Steeds groter werd de afstand van de
wal en tenslotte smolten de gezichten
op de kade als 't ware ineen.
„Dat hebben we gehad", luidde Nick's
commentaar, terwijl hij zich van de
verschansing afwendde. „Wat zullen we
doen? Naar beneden gaan en uitpakken
of nog aan dek blijven en Engeland
van de buitenkant bekijken?"
„O, dat alsjeblieft", zei Serena gretig.
„Als het jou tenminste niet verveelt. Jij
hebt het immers al meer gezien 1"
„Jawel, maar ik heb niet gezien, dat
jij het zag!" antwoordde hij handig.
Serena zuchtte van geluk, Toen stak
ze vertrouwelijk haar arm door de zijne
en kneep er eventjes in.
En dat kleine gebaar betekende voor
Nick een triomf, die hij, de verwende,
nooit te voren had beleefd. Een triomf,
maar ook iets meer..,. Iets, dat hem
érnstig deed besluiten, haar vertrou
wen nooit ofte nimmer te zullen be
schamen.
Ze keek glimlachend naar hem op
alsof ze zijn gedachten had gelezen en
haar blik van geluk scheen zijn hart
sneller te doen kloppen.
Dit was dus ljefde! Het weten, dat
een anders geluk méér voor je bete
kende dan je eigen en dat het laatste
als 't ware in handen van die ander lag.
Onwillekeurig drong een regel uit een
oud gedicht naar Nick's lippen en fluis
terde hij, aleen voor Serena hoorbaar:
„Ja, mijn geliefde heeft mijn
hart en ik het zijne".
Hij zweeg, maar Serena vroeg zacht:
„Ga voort!"
„Nooit was er beter ruil dan
die: de mijne".
Hij las de liefde in haar schitterende
ogen en wist, dat zij in de zijne had ge
lezen zonder angst voor de toekomst.
„Ja, Nick, zoals dat gedicht., altijd!"
beloofde ze.
EINDE.
licht stellende, krachtig opwekte om
ook bij deze gelegenheid de macht van
de P.v.d.A. te vergroten en aldus mede
te werken aan een verdere socialisa
tie en democratisering van de provincie
Noord-Holland.
HELMUT WALCHA. Deze grote
Duitse organist speelt' op het
mooie Barokorgel van de Grote
Kerk te Alkmaar drie koraalbe.
werkingen, namelijk: Da Jesus
an dem Kreuze stund, van Sa
muel Scheidt, gevolgd door Herz-
Hebster Jesu, was hast du ver-
brochen, en Wer nun den lieben
Gott liisst walten beide van de
organist zelf. Dinsdag 9.15 over
Hilversum II, 298 m.)
RADIOPHILHARMONISCH OR
KEST. Dit speelt eerst Guirlan-
den van Muziek", van onze land
genoot Wouter Paap. Het werk
ontstond in 1951 en bestaat uit
drie vrij snelle tot snelle delen.
Daarna volgt met medewerking
van de Amerikaanse pianist Jac
ques Abram, het magistrale Vijf
de Pianoconcert van Beethoven.
(Dinsdag 21.30 over Hilversum I,
402 m.)
DINSDAG IS APRIL 1954.
HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen
gebed en liturg, kalender. 8.00 Nws. es
weerber. 8.15 Gram, 0.00 Voor de vrouw.
0.85 Waterst. 9.40 „Lichtbaken", eaui-
10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.80
Idem. 11.00 Voor de vrouw, 11.80 School
radio. 11.50 Als de ziele luistert. 12,00
Angelus. 12.08 Lunchconc. (12.30—12.33
Land- en tuinb. meded.) 12.55 Zonnewij
zer. 18.00 Nws. en Kath, nws 13.20
Lunchconc. 14.00 Promenade-ork. 14,30
Kamerork. en soliste. 15.20 Gram. 15.30
Ben je zestig? 16 00 Voor de zieken. 16.30
Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Fe
licitaties v. d. 1eugd. 17.45 Regerlngsultz.
„Nederland en de Wereld": Mevr. J. J.
RebelRunckel: „Nederlanderg in Zuid-
Amerika". 18 00 Hammondorgel met
rhythm, begeleiding. 18.20 Sportpraatje.
18.30 Voor de jeugd. 18.52 Act. 19.00 Nws.
19.10 „Een levend monument", 19-15 Het
Boek der Boeken. 1,930 De gewone men.
19.35 Gram. (Intermezzo: 19.50 „Vader
doet de vaat"). 20.30 Lijdensmeditatie.
21.30 Radio Philh. ork. en solist. 22.25
Ken een haan een et liggen. 22.40 Nat.
Schaakkamp. 2.45 Avondgebed en liturg,
kalender. 23.00 Nws. 23 15—24.00 Gram.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 AVRO. 7.30
VPRO. 8.00—24.00 AVRO. AVRO: 7.00
Nws. 710 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15
Orgelconic, 9.30 Voor de vrouw. 9-03
Gram. 10.50 Voor de kleuters, 11.00 Voor
de zieken. 11.30 Pianorecital.' 12.00 Lich
te muz. 12.80 Land- en tuinb. meded.
12.33 Voor het platteland. 12.40 Orgelsp.
13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20
Lichte muz, 1400 Muzikale caus. 14.30
Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gram.
15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16,30
Voor de jeugd. 17.30 Lichte muz 17,45
Pianospel. 18.00 Nws. 18.15 Gram] 18.20
Mil. caus. 18.80 Koorzang. 18.55 .Paris
vous parle". 19.00 Voor de kleuters. 19.05
Harp en viool. 19.30 Gram. 20.00 ws. 20.05
Gevar. progr. 20.45 Gram.' 20.55 Diner bij
Lucullus", hoorsp. 21,15 Lichte muz. 21.45
Muzikale comedie. 22.20 Buitenl. overz.
22.35 Dansmuz. 23.00 ws. 23.15 „NsW
York". 23.20—24 00 Gram.
TELEVISIE
NCRV: 20.15 Jonrnaal en weerber
20.30 „Pen vonk in Judea", televisie-spgl.
Hierna: Dagsluiting.
(Advertentie, Ing. Med.)
Van de wedstrijd Rivalen-Alomaria
Victrl* die gisteren op het terrein van
De Spartaan in Amsterdam werd ge
speeld, en door de Alkmaarders met
X0 werd gewonnen kan zeker niet
worden gezegd, dat deze ontmoeting
tot de restanten van het ten einde
lopend seizoen heeft behoord. Beide
plorgen hebben alles gedaan, wat zij
konden geven. Voor de groenhemden
stond de eerste plaats op het spel
en Alcmaria was belust op de revan
che van de destijds geleden 31 ne
derlaag.
Het viel reeds direct na de aan
vang op, dat het Rivalen-team zich-
baar nerveus speelde, waartegenover
Alcmaria een zelfbewust spel demon
streerde, dat vertrouwen gaf. Toch
zou dit alleen niet voldoende zijn ge
weest, om tot een overwinning te ko
men. De verdediging heeft op uitste
kende wijze stand gehouden tijdens
de stormlopen van Rivalen, zodat het
voor de Amsterdammers nutteloos
bleek daartegen te willen optornen.
Het kwartet Maasen, Wassink, Wij-
nands en Mooij, met eerstgenoemde
aan het hoofd, heeft dan ook een zeer
belangrijk aandeel in deze zege gehad.
De Alcmaria aanval, waarin links
buiten Genefaas uitblonk, voerde het
samenspel te ver door, zodat de beide
backs, de gebroeders Henze bij herha
ling konden ingrijpen. Bovendien
miste de voorhoede, veelal de steun
van de middelinie, die over het alge
meen te ver achterbleef. Niettemin zou
Rivalen zijn verpletterd, als Harry
Schmidt, die vele goede kansen kreeg,
iets gelukkiger was geweest.
Het scheen, dat de eerste helft on
danks de serieuze kansen die Alcma
ria kreeg puntloos zou eindigen, toen
zeven minuten voor de rust Gene
faas de bal uit een slechte uittrap
van doelman Kesselaar wist te be
machtigen. Zijn voorzet werd ditmaal
door Harry Schmidt in een doelpunt
omgezet.
Het viel te verwachten, dat Rivalen,
die na de hevatting zon en wind
meekregen, zouden trachten het initia
tief te nemen om de achterstand in
een voorsprong om te zetten.
De gastheren kwamen dan ook in
de eerste minuten overdonderend op
zetten doch vonden de witte verdedi
ging volkomen paraat. De groenhem
den werden dan ook geleidelijk weer
teruggedrongen terwijl hun spel steeds
onzekerder werd. Schmidt strafte dit
een half uur vóór tijd met een uitste
kend doelpunt af, dat de scheidsrech
ter echter wegens buitenspel afkeurde.
Even scheen het dat Genefaas meer
succes zou hebben doch zijn vlijm
scherpe voorzet suisde voorbij het
doel. Ook de kans, die Schmidt door
Paulisse werd geboden, werd door
Hoewel de vorstperiode reeds ge
ruime tijd achter ons ligt, schijnt SVA
er niet meer in te kunnen komen, Eén
•punt uit vier wedstrijden wijst althans
«terk in deze richting. Nu kon men het
niet bolwerken tegen het toch niet zo
Sterke De Rijp.
Het begin wees niet op deze neder?
laag, want nadat de gasten enkele
vlugge aanvallen hadden gelanceerd,
was het Schouten die op fraaie wijze
de score opende (01) Met deze tien
minuten goed spel was hef echter afge
lopen en achterhoede en middenlinie
bleken niet langer in staat om de
voorhoede te voeden. Het SVA-doel
kwam dan ook onder hoge druk te
Staan, doch gebrek aan schutters bij
De Rijp was oorzaak dat de rust nog
met een 01 voorsprong voor de gasten
aanbrak. Ook de tweede helft was ge
heel voor de thuisclub, al wist SVA
enkele malen nog gevaarlijke aanvallen
op te zetten. Het doel van de thuisclub
werd hierbij echter niet doorboord en
toen Noom tenslotte nog een straf
schop miste was het met het moreel
van de Assendelvers geheel gedaan.
Desondanks was er voor de gastheren
een strafschop nodig om de partijen
op gelijke voet te brengen, hetgeen
Klompenmaker prompt deed. Hierdoor
gesteund zette de Rijp alles op alles om
heide punten thuis te houden en twee
winuï?n, vo°r eindsignaal slaagde
van Dalen hierin.
Zeevogels heeft in de derby tegen
Egmondia met 30 het onderspit moe
ten delven. Meer dan duizend toe-
Schouwers woonden deze wedstrijd,
*"e voor Egmondia belangrijk was voor
de bezetting van de eerste en voor Zee-
v°Kelg van de laatste plaats.
Egmondia was het eerst in de aanval,
■fnaar nadat het doel van Zeevogels
enige malen ernstig in gevaar geweest
was, kwam Zeevogels er beter in. Het
was zeker geen spel van kat en muis.
Kerst na bijna een half uur spelen
kwam er enige tekening in de strijd,
rechtsbuiten Zwart won een kopduel
Riet linksback Lichthart, was juist een
ltC°J eerder bij de bal dan de uitlo
pende keeper Twisk en kopte over
hoofd de bal keurig beheerst in
net lege Zeevogelsdoel (1—0). Even
merna ontging Zeevogels de kans op
°e gelijkmaker. De grensrechter Viag
ra? Y00^ buitenspel, waarna de Egmon-
-back de Bal met de hand stopte in