Noord-Holland nu en morgen ZWITSAL Be beste rui. KING iBICJB® tiiiiuiïïnïïEfi DERMA Alcmaria Victr revanche Zeevogels gaf gt derby tegen Agrarische belangen treden sterk op de voorgrond Planning meer dan ooit noodzakelijk ifHaafijUfictt"' SVA liet de punten aan De Rijp Provinciaal congres van P. v. d A. te Krommenie Cijfers over licht en water Zonder beroep?" 4 MftAG-CftCHET - PimPam Pom en de graafmachine MARGARET MALCOLM Luister eens naar: Radioprogramma Sc/i oonmaak-hmiden 1 genééstjap Verdediging speelde een goede wedstrijd Titelcandidaten wonnen toch met 3-0 MAANDAG 13 APRIL 1954 centra Hoorn, Enkhuizen en Medem- blik tracht Uit te breiden. Het is mede de taak van de provincie om op deze wijze de bestaansmogelijkheid uit te breiden. De ontwikkeling van de industrie' in het ZJmondgebied schept grote pro blemen. Niet alleen staat het kleine Beverwijk hier voor de taak een stad te gaan bouwen voor 200.000 mensen, maar ook zullen uitstekende tuinbouw- gronden aan hun bestemming moeten worden onttrokken. Hier dient wel met de grootste zorg te worden opge- (Van een onzer redacteuren) DE drie samenwerkende Federaties van de Partij van de Arbeid, Am sterdam, Noord-Holland Noord en Zuid, hadden Zaterdag een congres belegd te Krommenie, waarop allerlei problemen en facetten met be trekking tot deze provincie onder de loupe zijn genomen en - ook Evert Vermeer was aanwezig - door de rode bril bekeken. Dit congres, dat een paar honderd bezoekers trok en dat was belegd in ver band met de komende Statenverkiezingen, mag ongetwijfeld geslnagd beten, waarbij de inleiding van mej, mr A. E. Ribbius Peletier, lid van Ged. Staten, over „Noordhollands perspectief" wel het hoogtepunt vormde. Op gedegen wijze en uitstekend gedocumenteerd heeft zij haar visie gegeven op tal van vraagstukken, die tlians voor Noord-Holland in hoge mate actueel zijn zowel voor stad als platteland. Daarbij heeft zij tevens de moeilijkheden geschetst, die dienen te worden overwonnen om tot een redelijke oplossing te komen. Haar betoog gaf een duide lijk beeld van de veelomvattende taak op sociaal, cultureel en algemeen maatschappelijk terrein, welke hier ligt voor het provinciaal bestuur, dat bij de toenemende industrialisatie mede waakzaam dient te zijn waar het gaat om de belangen in de agrarische sector. RIBBIUS PELETIER kwam in de middagzitting aan het woord. \s Morgens was het congres reeds door de heer W, Thómassen, voorzitter van de Federatie Noord-Holland Noord ge opend, waarbij hij zijn collega van Krommenie dank bracht voor de ver leende gastvrijheid en voor de ont vangst van een deputatie ten gemeen tehuize. Hij stipuleerde hierbij, dat dit congres in zekere zin als een ex periment moest worden gezien, om dat het voor het eerst was, dat de drie federaties in deze samenwerkten. Komen wij eerst op de inleiding van mej. Ribbius Peletier terug dan begon zij njet er op te wijzen, hoe in cje toekomst door de inpoldering het beeld van onze smalle provincie zich ten zeerste zal wijzigen en hoe er naar het Oosten beduidend meer arm slag zal worden verkregen, wat evenals de tunnelbouw voor de eco nomische opbloei van Noord-Holland van het grootste belang moet worden geacht. Des te meer is dit van beteke nis, omdat onze provincie, die 9 pro cent van de oppervlakte des lands beslaat, bijna twee millioen inwoners telt, dat is 20 procent van de gehele bevolking. In zestig jaar tijds is hier de bevolking verdubbeld, zodat we thans 732 bewoners per km2 tellen, tegenover de meeste andere provincies rond 200. Deze groei, aldus spreekster, is mede tot stand gekomen door ves tiging uit andere delen van het land, want ongeveer een vierde deel van de provinciale bevolking is niet in Noord- Holland geboren. Opmerkelijk is daar bij de trek uit het agrarisch gebied naar de centra, welke thans door de woningnood wordt belemmerd, wat valt te betreuren. Daarom hebben Ged. Staten er zich bij de verdeling van het bouwvolume op gericht, deze trek meer mogelijk te maken. Het karakter van Noord-Holland wordt meer en meer bepaald door de in dustrie en nog slechts 10 procent van de mannelijke beroepsbevolking is werkzaam in het agrarisch bedrijf, zulks tegenover een landelijk percen tage van twintig. Toch telt Noord- Holland nog altijd 60.000 personen, die in land- en tuinbouw werkzaam zijn. Door de omzetting van weiland in tuin bouw was een zekere expansie moge lijk en sommige gemeenten konden hierdoor hun bevolking verdubbelen, doch nu men hiermede in sommige streken aan het eind van de mogelijk heden is gekomen, vraagt men zich af, wat hier voor de toekomst zal moeten gebeuren. Weliswaar kan er nog wel iets wor den gedaan. Door de herverkaveling van het Geestmer-Ambacht zal men 30 procent grond meer kunnen win nen, ook voor het Grootslag schuilt hierin perspectief en de glascultures kunnen nog enige uitbreiding onder gaan, maar de deskundigen bereiden ons er op voor, dat er weldra een einde aan deze ontwikkeling zal ko men, Daarmede wordt de vraag van de beroepskeuze in de agrarische sec tor zeer urgent en daarbij achtte spreekster goed ambachtsonderwijs in de eerste plaats van belang. Reeds 37 pet. van de bevolking werkt hier in de industrie, welke men in de treden. De provincie heeft een streek plan voor dit gebied in voorbereiding, waarin zo veel mogelijk alle factoren onder het oog worden gezien. Men zal zich hier ook sterk in het sociale probleem moeten verdiepen. Na een interessante beschouwing over het Gooi kwam inleidster nog tot de vraag, hoe men het platteland zijn eigen karakter kan doen behou den. Daarbij gaat het, zoals zij opmerk te, niet om een oud gebruik of om een oud costuum, doch om de eigerj le vensstijl, welke daar gevaar loopt* waar de plattelandssamenleving door een sterke uitstroming van de stede lijke bevolking wordt overvleugeld. Dit geldt in het bijzonder voor de zg. forensenplaatsen en hier bepleitte zij maatregelen om te voorkomen, dat het stedelijke cultuurpatroon de overhand gaat krijgen. Een goede planning, van de stadsuitbreiding, zoals bv. in Am sterdam-West, constateerde zij tenslot te, werkt ten gunste van het platte land. In al deze dingen is een zeker dirigisme noodzakelijk, wil men niet voor fouten komen, die in het verle den werden gemaakt. De eerste inleider in de morgenuren was de heer W. Mensink, secretaris van de sectie „Gemeente en Provincie", van de „dr Wiardi Beekman-stichting", die in een min of meer academisch afgestemd betoog sprak over de pro vincie, haar plaats en betekenis in onze staat en in ons volksleven. De inleider betoogde o.m., dat de provincie leeft op de achtergrond van de politieke belangstelling, omdat zij in het raam van de sociale ontwikke ling weinig kansen kreeg of wel deze niet bemerkte, terwijl op economisch terrein de provincie teveel zat in de greep van het liberalisme, dat geen overheidsbemoeiing wenste. Hierin is echter een kentering ontstaan, omdat zich zowel op politiek-staatkundig ter rein als op dat van de sociaal-hygiëni sche zorg de noodzakelijkheid opdringt van decentralisatie. Bepaalde zaken op De heer A- B. J. Prakken, lid van Ged. Staten, heeft enkele be langwekkende cijfers verstrekt over de ontwikkeling van de pro vinciale bedrijven. Er zijn thans reeds 140.000 aansluitingen op het waterleidingnet, terwijl men hoopt, dat de laatste 2000 aan sluitingen binnen 5 jaar tot stand zullen worden gebracht. Dit eist echter een bedrag van 4Vz mil lioen, waar slechts een geringe opbrengst tegenover staat. Met een aansluitingspercentage van ruim 98 staat men zeer gun stig tegenover andere provincies. Het eiland Texel is nog de zwarte plek, doch ondanks de hoge kos ten er is op de begroting 3 millioen uitgetrokken hoopt men hier in 1905 met de aanleg van de waterleiding gereed te zijn. Minder dan 400 percelen zijn nog niet bij het electriciteitsnet aangesloten. Voor de nieuwe aan sluitingen is de laatste jaren meer dan 2Va millioen uitgege ven en binnen twee jaar zullen vermoedelijk alle percelen in de provincie zijn aangesloten. Be langrijk was voorts nog zijn. me dedeling, dat door de Hoogovens 45 van de gehele stroompro- ductie wordt afgenomen. het is een wonderlijk feit.dat U, hard werkende huisvrouw, volgens de wet nog altijd „zonder beroep" bent, hoe veel omvattend en verantwoordelijk Uw taak ook mag zijn Veel van de zwaarte van deze taak wordt echter van U afgenomen, doordat KING U elke dag opnieuw over de vermoeienissen en beslomme ringen heentilt. KING betekent nieuwe veerkracht. De gaven van de natuur zelf hebben KING-pepermunt die opwek kende werking gegeven. De natuur is niet te verbeteren PEPERMUNT hei beste dagelijkse middel Ier opwekking en verkwikking (Advertentie, Ing. Med.) i ovéiwm, U BICARPAN ^maagmtddek alleL herstellen. Begin heeh daarom morgen met (Advertentie, Ing. Med.) dit terrein zijn moeilijk bestuurbaar vanuit Den Haag en vaak zijn ze te omvangrijk voor kleine gemeenten, zodat hier een taak ligt voor de pro vincie. Economisch ligt er een aantal problemen van regionale aard, zoals industrialisatie en ruimtelijke ordening, waarbij, zo werd door hem beklem toond, deze uitbreiding van taken niet mag gaan ten koste van de gemeenten. De sociaal-culturele verheffing van het platteland en de noodzakelijkheid van planning stelde hij scherp op de voor grond en uitvoerig stond hij stil bij de wijze, waarop men deze taken ter hand zou kunnen nemen, waarbij echter het bestaande werk en de bestaande ver antwoordelijkheden van het provinciaal bestuur niet mogen worden verwaar loosd. Voorts concludeerde hij, dat mo dernisering van grondwet en provin ciale wet inzake het bestuur van de provincies gewenst moet worden ge acht. CULTUURGROND BELANGRIJK £)E heer W, F. J. Wiese, lijstaanvoer der in de kieskring Hoorn, wijdde zijn causerie aan de belangen van het platteland, waarvoor nog altijd te wei nig waardering leeft. „De gehele pro vincie is platteland", stipuleerde hij, „behalve de plekjes, waar de steden liggen." Al woont er dan ook slechts een vierde deel van de bevolking, de cultuurgrond is het voornaamste pro ductiemiddel in onze maatschappij en van internationaal belang. Deze grond is mede een kostbaar gemeentebezit, waarop de agrariër zijn bestaan moet vinden en spreker achtte diens gelijk stelling met de arbeider in de stad vol komen verantwoord. Kenmerkend voor de agrarische bevolking noemde spre ker de grote drang naar zelfstandig heid en een zekere traagheid voor wat betreft de omschakeling der bedrijven. Voor de bestaande versnippering in de tuinbouw achtte hij het liberale beleid van vorige generaties voor een groot deel verantwoordelijk. Door herverka veling kan hier veel ten goede worden bereikt en zo zijn er ook andere pro blemen, zoals het verlies van kostbare cultuurgrond door stadsuitbreiding en de sanering van de vollegronds tuin bouw, welke de aandacht vragen en waarbij de PvdA voor de betrokken bevolkingsgroep zoveel mogelijk be staanszekerheid wil scheppen. Mr A. de Roos, voorzitter van de Statenfractie van de P.v.d.A. sprak over de culturele taak, welke de- pro vincie heeft voor stad en platteland. Hij noemde de culturele verheffing het sluitstuk van de sociale politiek. Een tiende deel van het provinciale budget In Noord-Holland wordt gebruikt voor culturele doeleinden en daarmede is men andere provincies tamelijk ver vooruit. Zeer belangrijk was het besïuit in de laatstgehouden Statenzitting, op sterke aandrang van de P.v.d.A.-frac- tie genomen, tot het Instellen van een culturele commissie. Tot nu toe had men immers uitslui tend een subsidiepolitiek gevoerd, doch 89. Nauwelijks had Billie het luik opgelicht, of hij liet het met een klap weer vallen. „Aul" riep Kareltje, die het luik boven op zijn hoofd kreeg. „Waar is' dat nou weer goed voor?" „Ssst!" fluisterde Billie. „Piet Pakkum staat in de tuin„Help!" gilde Ka reltje en verdween als een haas in het duister van de onderaardse gang. Bil lie haalde zijn schouders op en lichtte toen nogmaals voorzichtig het luik op. Tussen de grashalmen door gluurde hij naar de figuur van Piet Pakkum. „Wat heeft-ie daar nou in zijn hand?" gromde Billie, terwijl hij voorzichtig zijn hoofd wat verder naar buiten stak. „Hat lijkt welmaar..,." Ontsteld hield hij even op. Even later zag hij de brigadier met grote stappen verdwijnen in de richting van het huis van Pim, Pam en Pom. „Hij heeft de zak met geld gevonden," mompelde Billie, ter wijl hij Piet Pakkum verslagen na keek. „Wat nou?" Somber staarde hij voor zich uit, tot er een sluw lachje om zijn lippen kwam. „Nog is alles niet verloren", mompelde hij, terwijl hij zich behoedzaam uit het luik naar bo ven hees. (Advertentie, Ing. Med.) daarmede was de culturele taak van de provincie niet afgerond. Z.i. bestaat er behoefte, ook om leiding te geven aan de amateuristische kunst, aan de op richting van een culturele raad voor Noord-Holland en wacht er op dit punt niet slechts een veelomvattende, maar ook een veelbelovende taak. Als laatste spreker heeft de heer A. P. N. Pielage gewestelijk bestuurder van de Katholieke Werkgemeenschap, nog een getuigenis afgelegd, waarin hij verklaarde, dat de partij naar binnen geen tornooiveld is en naar buiten een eensgezinde strijdgemeenschap, m. a.w., dat men zich ook als katholiek in de rijen van de P.v.d.A, zeer wel thuis kan gevoelen. Na een slotwoord door mr H. Wester- mann begaf het gezelschap zich naar het park te Krommenie voor bijwoning van een OPENLUCHTBIJEENKOMST De openluchtbijeenkomst werd opge luisterd door het lekencabaret „De Rode Koers", dat enkele geslaagde en ook minder geslaagde liedjes bracht met politieke inslag, waarna het Tweede Kamerlid Evert Vermeer in een gloed vol betoog de komende Statenverkie zingen plaatste tegen een bredere po litieke achtergrond en de belangrijk heid van deze verkiezingen in het R WÖ,HARPEN «rats tubs thins S» (Advertentie, Ing. Med.) 03 Na een ogenblik zwijgen zei hij langzaam: „Neen, dat gaat niet. En in elk geval zullen zij en ik het vóór ons vertrek druk genoeg hebben. Hoor eens, Serena, ik wil, dat alles zo volmaakt mogelijk wordt geregeld wat jou en wat ons betreft.,.." Hij aarzelde, kon blijkbaar geen woorden vinden voor wat hij wilde zeggen. „Je bedoelt, datals ik hier bij grootmoeder en grootvader blijf tot we uitvaren, het voor ons als een échte huwelijksreis zal zijn?" vroeg ze. En Nick knikte toestemmend. „Ja", zei hij, „als een echte Ze begreep wat hij dacht, waarom hij geaarzeld had, verder te spreken en daarom zei ze teder, zacht zijn wang met de hand aanrakend: „Laat het dan zó zijn, Nick". Nick had gelijk gehad; er volgden nu extra drukke dagen. Allereerst moest voor Serena's pas worden gezorgd, dan had Nick tal van gesprekken met Hora ce Jankin en de Londense agenten van het Amerikaanse gezelschap. Serena was genoodzaakt, alleen maar inkopen te doen en probeerde zich niet schuldig te voelen omdat zij op Nick's verlan gen zo rolaal te werk ging. „Als je maar geen bontmantel koopt", had hij gewaarschuwd. „Want dat wordt mijn huwelijksgeschenk en daar gaan we samen op uit". Wat. betekende, dat hij in Serena's ogen 'n fabelachtig bedrag uitgaf. Nick lachte echter om haar bezwaren en was verrukt toen ze zei: „Ik wil die mantel graag hebben, omdat hij mooi is, maar vooral omdat jij hem me geeft, Nick". De dag van hun vertrek was weldra, nog vóór ze 't goed wisten, aangebro ken. Ze zeiden dr en mevrouw Lowd- ham hartelijk vaarwel, onder belofte, direct na aankomst een telegram te sturen. Everett Shancton besloot hen weg te brengen en bood aan, juffrouw Twist naar Southampton te rijden. DOOR Welk aanbod ze enigszins zenuwachtig accepteerde, omdat „mannen toch altijd mannen zijn, al ziet hij er wel fatsoen lijk uit", zoals ze tegen Ellen opmerkte. Voor Nick was reizen niets bijzon ders, maar voor Serena was alles nieuw en bijgevolg interessant. Zelfs het spits roeden lopen bij de lastige Engelse douane scheen haar te amuseren en ze lachte de beambte zo allervriendelijkst toe, dat hij niet wist wat hij nu eigen lijk van haar moest denken. Was ze een argeloze reizigster, die hij maar zoveel mogelijk ter wille moest zijn, ofwel een gehaaide, die hem wilde beetnemen? Gelukkig behield het eerste gevoelen tenslotte de overhand Eindelijk kwamen ze dan toch in hun luxe-hut, waarop zelfs juffrouw Twist niets vond aan te merken, vooral omdat de hut als 't ware met bloemen gevuld was. „O, Nick!" riep Serena uit. ,Wie heb ben die allemaal gestuurd?" „Je bewonderaars en., misschien de mijne ook", zei hij, de visitekaartjes na kijkend, die aan de manden en bloem ruikers waren bevestigd. „Deze is zeker voor jou", ging hij voort, haar een bij gevoegd briefje tonend. John had daar in zijn „allerbeste wensen voor de toe komst" neergeschreven. „Ik denk voor ons allebei", fluisterde ze. Ook waren er bloemen van Horace Jankin en, wonderlijk genoeg, van Mark Dalby. Dat herinnerde Serena plotseling aan iets wat ze reeds lang had willen vragen. ,Zeg, Nick, wie speelt nu-de rol van Corinna?" Hij schudde het hoofd. „Ik heb er geen flauw idee van. Ik weet alleen, dat ze Corinna niet heb ben genoemd en ik evenmin", ant woordde hij. Waaruit ze kon opmaken, dat Corinna ook als tonelspeelster voor Nick had afgedaan. Daarop moest Serena, tot haar groot vermaak, met Nick voor de persfoto grafen poseren. De journalisten vroe gen Nick wat zijn plannen waren en wendden zich toen tot haar. „Dus dit is uw eerste uitstapje naar Amerika, mevrouw Hunslow?" „Ja", beaamde Serena, wat verlegen. „Ik heb zoiets gehoord van een uitge stelde huwelijksreis", zei een der pers mannen. „Is daar iets van waar?" „Och, het is onze eerste vacantie sinds we getrouwd zijn, dus u zou het m.i, zo kunnen noemen." „Uw man had het zeker te druk met dat nieuwe stuk van hem?" „Hij had het inderdaad erg druk". „En welke van de twee vindt u het beste?" „O-, ik heb dat nooit kunnen uitma ken", antwoordde Serena ernstig. „U begrijpt hoe.dat gaat als je er persoon lijk bij betrokken bent". Nu kwam Nick haar te hulp. Zijn arm om haar schouder slaande zei hij luch tig: „Ik heb zo het gevoel, dat mijn vrouw mijn meest welwillende recen sente zal zijn. Maar nu moet u ons niet kwalijk nemen, dat we nog even met onze vrienden willen praten". „Natuurlijk, dat spreekt van zelf", klonk het in koor, maar één hunner talmde nog. „Zou u me nog willen zeggen, me vrouw Hunslow, hoe u juffrouw Chale in „Lompen en Vodden" hebt gevon den?" vroeg hij. „Prachtig", verklaarde Serena zo ronduit, dat er niets meer aan toe was te voegen. Toen ze zich verwijderd hadden, vroeg Serena angstig: „Heb ik het goed ge daan? Ik heb toch niets gezegd, dat ik had moeten verzwijgen. Ze vragen zo veel." „Dat doen ze", beaamde Nick. „Neen, je hebt je schiterend gehouden. Als je met de lui van de pers praat, doe je het best, hun zoveel mogelijk naar waar heid te antwoorden. O, daar klinkt de fluit al. Me dunkt, dat we nu maar aan dek moeten gaan. Ja, we zouden u bei den graag meenemen, maar dan kregen we misschien last met de autoriteiten. Kom, Emmalief, vooruit!" Dit zeggende, stak hij zijn arm door die van juffrouw Twist, terwijl Everett Serena's hand greep om haar naar bo ven te geleiden. „Lieve kind, dit is de mooiste dag van mijn leven", zei hij heel zacht. „Je bpnt immers gelukkig nietwaar?" Serena hief haar blozend gezichtje glimlachend naar hem op. „Kunt u dat niet aan me zien?" vroeg ze. Waarop hij, gerustgesteld, knikte. Het dek was vol passagiers en hun „aanhang". Rustig baande 't viertal zich een weg naar de loopplank en toen werd het voor juffrouw Twist en Eve rett tijd om het schip te verlaten. Langzaam, bijna onmerkbaar, tfokJ ken de sleepboten het reusachtige schip van zijn ligplaats. Zakdoeken wuifden en kushanden vlogen over en weer, Steeds groter werd de afstand van de wal en tenslotte smolten de gezichten op de kade als 't ware ineen. „Dat hebben we gehad", luidde Nick's commentaar, terwijl hij zich van de verschansing afwendde. „Wat zullen we doen? Naar beneden gaan en uitpakken of nog aan dek blijven en Engeland van de buitenkant bekijken?" „O, dat alsjeblieft", zei Serena gretig. „Als het jou tenminste niet verveelt. Jij hebt het immers al meer gezien 1" „Jawel, maar ik heb niet gezien, dat jij het zag!" antwoordde hij handig. Serena zuchtte van geluk, Toen stak ze vertrouwelijk haar arm door de zijne en kneep er eventjes in. En dat kleine gebaar betekende voor Nick een triomf, die hij, de verwende, nooit te voren had beleefd. Een triomf, maar ook iets meer..,. Iets, dat hem érnstig deed besluiten, haar vertrou wen nooit ofte nimmer te zullen be schamen. Ze keek glimlachend naar hem op alsof ze zijn gedachten had gelezen en haar blik van geluk scheen zijn hart sneller te doen kloppen. Dit was dus ljefde! Het weten, dat een anders geluk méér voor je bete kende dan je eigen en dat het laatste als 't ware in handen van die ander lag. Onwillekeurig drong een regel uit een oud gedicht naar Nick's lippen en fluis terde hij, aleen voor Serena hoorbaar: „Ja, mijn geliefde heeft mijn hart en ik het zijne". Hij zweeg, maar Serena vroeg zacht: „Ga voort!" „Nooit was er beter ruil dan die: de mijne". Hij las de liefde in haar schitterende ogen en wist, dat zij in de zijne had ge lezen zonder angst voor de toekomst. „Ja, Nick, zoals dat gedicht., altijd!" beloofde ze. EINDE. licht stellende, krachtig opwekte om ook bij deze gelegenheid de macht van de P.v.d.A. te vergroten en aldus mede te werken aan een verdere socialisa tie en democratisering van de provincie Noord-Holland. HELMUT WALCHA. Deze grote Duitse organist speelt' op het mooie Barokorgel van de Grote Kerk te Alkmaar drie koraalbe. werkingen, namelijk: Da Jesus an dem Kreuze stund, van Sa muel Scheidt, gevolgd door Herz- Hebster Jesu, was hast du ver- brochen, en Wer nun den lieben Gott liisst walten beide van de organist zelf. Dinsdag 9.15 over Hilversum II, 298 m.) RADIOPHILHARMONISCH OR KEST. Dit speelt eerst Guirlan- den van Muziek", van onze land genoot Wouter Paap. Het werk ontstond in 1951 en bestaat uit drie vrij snelle tot snelle delen. Daarna volgt met medewerking van de Amerikaanse pianist Jac ques Abram, het magistrale Vijf de Pianoconcert van Beethoven. (Dinsdag 21.30 over Hilversum I, 402 m.) DINSDAG IS APRIL 1954. HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 KRO. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen gebed en liturg, kalender. 8.00 Nws. es weerber. 8.15 Gram, 0.00 Voor de vrouw. 0.85 Waterst. 9.40 „Lichtbaken", eaui- 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.80 Idem. 11.00 Voor de vrouw, 11.80 School radio. 11.50 Als de ziele luistert. 12,00 Angelus. 12.08 Lunchconc. (12.30—12.33 Land- en tuinb. meded.) 12.55 Zonnewij zer. 18.00 Nws. en Kath, nws 13.20 Lunchconc. 14.00 Promenade-ork. 14,30 Kamerork. en soliste. 15.20 Gram. 15.30 Ben je zestig? 16 00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Fe licitaties v. d. 1eugd. 17.45 Regerlngsultz. „Nederland en de Wereld": Mevr. J. J. RebelRunckel: „Nederlanderg in Zuid- Amerika". 18 00 Hammondorgel met rhythm, begeleiding. 18.20 Sportpraatje. 18.30 Voor de jeugd. 18.52 Act. 19.00 Nws. 19.10 „Een levend monument", 19-15 Het Boek der Boeken. 1,930 De gewone men. 19.35 Gram. (Intermezzo: 19.50 „Vader doet de vaat"). 20.30 Lijdensmeditatie. 21.30 Radio Philh. ork. en solist. 22.25 Ken een haan een et liggen. 22.40 Nat. Schaakkamp. 2.45 Avondgebed en liturg, kalender. 23.00 Nws. 23 15—24.00 Gram. HILVERSUM II 298 m. 7.00 AVRO. 7.30 VPRO. 8.00—24.00 AVRO. AVRO: 7.00 Nws. 710 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Orgelconic, 9.30 Voor de vrouw. 9-03 Gram. 10.50 Voor de kleuters, 11.00 Voor de zieken. 11.30 Pianorecital.' 12.00 Lich te muz. 12.80 Land- en tuinb. meded. 12.33 Voor het platteland. 12.40 Orgelsp. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Lichte muz, 1400 Muzikale caus. 14.30 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gram. 15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16,30 Voor de jeugd. 17.30 Lichte muz 17,45 Pianospel. 18.00 Nws. 18.15 Gram] 18.20 Mil. caus. 18.80 Koorzang. 18.55 .Paris vous parle". 19.00 Voor de kleuters. 19.05 Harp en viool. 19.30 Gram. 20.00 ws. 20.05 Gevar. progr. 20.45 Gram.' 20.55 Diner bij Lucullus", hoorsp. 21,15 Lichte muz. 21.45 Muzikale comedie. 22.20 Buitenl. overz. 22.35 Dansmuz. 23.00 ws. 23.15 „NsW York". 23.20—24 00 Gram. TELEVISIE NCRV: 20.15 Jonrnaal en weerber 20.30 „Pen vonk in Judea", televisie-spgl. Hierna: Dagsluiting. (Advertentie, Ing. Med.) Van de wedstrijd Rivalen-Alomaria Victrl* die gisteren op het terrein van De Spartaan in Amsterdam werd ge speeld, en door de Alkmaarders met X0 werd gewonnen kan zeker niet worden gezegd, dat deze ontmoeting tot de restanten van het ten einde lopend seizoen heeft behoord. Beide plorgen hebben alles gedaan, wat zij konden geven. Voor de groenhemden stond de eerste plaats op het spel en Alcmaria was belust op de revan che van de destijds geleden 31 ne derlaag. Het viel reeds direct na de aan vang op, dat het Rivalen-team zich- baar nerveus speelde, waartegenover Alcmaria een zelfbewust spel demon streerde, dat vertrouwen gaf. Toch zou dit alleen niet voldoende zijn ge weest, om tot een overwinning te ko men. De verdediging heeft op uitste kende wijze stand gehouden tijdens de stormlopen van Rivalen, zodat het voor de Amsterdammers nutteloos bleek daartegen te willen optornen. Het kwartet Maasen, Wassink, Wij- nands en Mooij, met eerstgenoemde aan het hoofd, heeft dan ook een zeer belangrijk aandeel in deze zege gehad. De Alcmaria aanval, waarin links buiten Genefaas uitblonk, voerde het samenspel te ver door, zodat de beide backs, de gebroeders Henze bij herha ling konden ingrijpen. Bovendien miste de voorhoede, veelal de steun van de middelinie, die over het alge meen te ver achterbleef. Niettemin zou Rivalen zijn verpletterd, als Harry Schmidt, die vele goede kansen kreeg, iets gelukkiger was geweest. Het scheen, dat de eerste helft on danks de serieuze kansen die Alcma ria kreeg puntloos zou eindigen, toen zeven minuten voor de rust Gene faas de bal uit een slechte uittrap van doelman Kesselaar wist te be machtigen. Zijn voorzet werd ditmaal door Harry Schmidt in een doelpunt omgezet. Het viel te verwachten, dat Rivalen, die na de hevatting zon en wind meekregen, zouden trachten het initia tief te nemen om de achterstand in een voorsprong om te zetten. De gastheren kwamen dan ook in de eerste minuten overdonderend op zetten doch vonden de witte verdedi ging volkomen paraat. De groenhem den werden dan ook geleidelijk weer teruggedrongen terwijl hun spel steeds onzekerder werd. Schmidt strafte dit een half uur vóór tijd met een uitste kend doelpunt af, dat de scheidsrech ter echter wegens buitenspel afkeurde. Even scheen het dat Genefaas meer succes zou hebben doch zijn vlijm scherpe voorzet suisde voorbij het doel. Ook de kans, die Schmidt door Paulisse werd geboden, werd door Hoewel de vorstperiode reeds ge ruime tijd achter ons ligt, schijnt SVA er niet meer in te kunnen komen, Eén •punt uit vier wedstrijden wijst althans «terk in deze richting. Nu kon men het niet bolwerken tegen het toch niet zo Sterke De Rijp. Het begin wees niet op deze neder? laag, want nadat de gasten enkele vlugge aanvallen hadden gelanceerd, was het Schouten die op fraaie wijze de score opende (01) Met deze tien minuten goed spel was hef echter afge lopen en achterhoede en middenlinie bleken niet langer in staat om de voorhoede te voeden. Het SVA-doel kwam dan ook onder hoge druk te Staan, doch gebrek aan schutters bij De Rijp was oorzaak dat de rust nog met een 01 voorsprong voor de gasten aanbrak. Ook de tweede helft was ge heel voor de thuisclub, al wist SVA enkele malen nog gevaarlijke aanvallen op te zetten. Het doel van de thuisclub werd hierbij echter niet doorboord en toen Noom tenslotte nog een straf schop miste was het met het moreel van de Assendelvers geheel gedaan. Desondanks was er voor de gastheren een strafschop nodig om de partijen op gelijke voet te brengen, hetgeen Klompenmaker prompt deed. Hierdoor gesteund zette de Rijp alles op alles om heide punten thuis te houden en twee winuï?n, vo°r eindsignaal slaagde van Dalen hierin. Zeevogels heeft in de derby tegen Egmondia met 30 het onderspit moe ten delven. Meer dan duizend toe- Schouwers woonden deze wedstrijd, *"e voor Egmondia belangrijk was voor de bezetting van de eerste en voor Zee- v°Kelg van de laatste plaats. Egmondia was het eerst in de aanval, ■fnaar nadat het doel van Zeevogels enige malen ernstig in gevaar geweest was, kwam Zeevogels er beter in. Het was zeker geen spel van kat en muis. Kerst na bijna een half uur spelen kwam er enige tekening in de strijd, rechtsbuiten Zwart won een kopduel Riet linksback Lichthart, was juist een ltC°J eerder bij de bal dan de uitlo pende keeper Twisk en kopte over hoofd de bal keurig beheerst in net lege Zeevogelsdoel (1—0). Even merna ontging Zeevogels de kans op °e gelijkmaker. De grensrechter Viag ra? Y00^ buitenspel, waarna de Egmon- -back de Bal met de hand stopte in

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1954 | | pagina 2