UR
ts"
[maar
EERSTE JAARGANG. No. 5
VRIJDAG 1 JULI 1910
teur.
ir
JONG.
ERT
RS
n,
REDACTEUR'ÜITGEVERG. NANNES GORTER.
BUREAU: „DE NIEUWE COURANT ALKMAAR
Plaatselijk Nieuws.
Gratis.
R, Voorz.,
en.
HELEN.
Accu's.
ting.
R.
enbaan.
e Qouda.
t,
KMAAR
gensche
restukjes.
aan Zee,
ileerd.
1.
LAND
ngen en
willen
aan de
plaatse.
stalling
ER.
ELK=
beter
AT 139.
Het liedje van den Bergenaar,
in het vorig nummer van dit blad bevat zooveel
liefs, dat het waardig is om gezongen te worden.
Leefde te Bergen de heer Boon nog, hij zou het
wel niet aan een eenvoudige melodie laten ont
breken. Wie helpt thans om er een volksliedje
van te maken? vraagt ons de bekende sympathieke,
hoog-bejaarde heer C. W. Bruinvis, archivaris der
gemeente Alkmaar.
Het antwoordt luidt een bekend Nederlandsch
componist zal op ons verzoek de muziek schrij
ven en binnenkort zingen wij allemaal in Bergen:
Heil Bergen, heil het dorpje klein,
Daar aan der duinen rand,
Zoo lieflijk, zoo vol zonneschijn
Is er geen een in 't land
Als meer Amsterdammers
dit wisten
Een mooie dag was het. Als uitgezocht voor
een prettig uitstapje. Geheel vrij, echt buiten, zonder
vermoeienis, steeds in het groen, langs een mooien
rustigen landweg zonder storend verkeer en zondèr
nijdige hekken, een weg in het begin met zeer
bescheiden landelijk schoon, maar naar het einde
toe steeds boeiender en afwisselender door mooie
bosschen en hoog begroeide duinen.
We stapten te Alkmaar vlug over in het locaaltje,
dat aan den anderen kant van het station te
wachten stond en waren na een kwartiertje te
Egmond aan den Hoef. Daar ging het direct rechts
af den dorpsweg op, die spoedig rechtuit naar
den Bergerweg'voert. Rechts strekken zich achter
de begroeide wallen de wijde velden uit tot Alk
maar, links hebben wij gedurende 20 minuten de
kale Egmonder duinen als uitzicht, tot deze met
hun beboschten voet in de buurtschap Het Woud
den straatweg raken.
Duin en bosch verlaten ons gedurende de geheele
wandeling niet meer. Op korten afstand ligt achter
den boschrand aan onze rechterhand het weiland;
-links gaat voortdurend steil omhoog het duin, welks
helling tot den top met dicht hakhout is begroeid.
Door dicht zwaar groen overhuifde woningen van
een buurtschap, een enkel modern landhuis naast
het oudere huis Schuilenburg, mooie bochten en
doorkijkjes, een goede landelijke uitspanning „Duin
zicht", met mooie zitjes in den speeltuin en op de
helling van het duin noodigen tot rondkijken of
stilstaan. Verzuim niet na een wijle rust achter
den speeltuin het pad in te slaan, dat duinwaarts
voert, omhoog ten slotte naar het breede Klamp-
duin met zijn verrukkelijk panorama naar alle wind
streken Noord-Hollands sappige weiden, Alkmaars
bosschen, het wijkende Kennemerland naar het
zuiden, Kennemer duinen en bosschen aan den
voet, naar het noorden het wenkende Bergen, ver
scholen in zijn zware hout, naar het westen over
wilde massa's duinen het breede vlak van de
Noordzee.
Door de bosschen van het binnenduin, die de
lange Berger-duinpan vullen, leidt een gebaand
pad van hier tot aan den verren Watertoren achter
Bergen. Wij hielden ons vandaag aan den straat
weg, die zich heerlijk rustig voortslingert tusschen
mooie boschpartijen en duingroepen, onder het
genot van verrassende vergezichten, uitrustende
opnieuw onder de breed overhangende beuken
van het Hooge Duintje, verder gaande als door
een hoog lang berceau.
Een wijde boog maakt de straatweg even voorbij
de mooi gelegen boerderij „De Franschman", waar
de weg naar Bergen aan Zee links heenwijst naar
Nederland's jongste badplaatb.
Het eigenlijke Bergerbosch, dat hier begint, wordt
in zijn geheel doorgesnèdeiï'door een lange spar
renlaan, de Eeuwige Laan, die zich recht en strak
met mooi perspectief voor ons uitstrekt. Herhaal
delijk noodigen dwarslanen en zijpaden ons tot
het opzoeken van mooie verscholen hoekjes, tot
het doen van ontdekkingen en neerzitten op stille
boschplekjes, maar wij wilden ons vandaag eens
aan den rechten weg houden, een overzicht van
het geheel ontvangen, een totaal-indruk van de
hoofdzaken mee naar huis nemen om te verwerken.
Aan de Ronde Kom, overschoon hoekje, waar
onze weg zich ombuigt naar de Hoflaan, den toe
gang tot Bergen, waar tal van mooie paden en
wegen rondom in het hout verdwijnen, laten wij
het dorp links liggen. Wij komen vandaag om
onze oogen te verzadigen aan groen in alle tonen
en tinten, te genieten van rust en stilte en een
zaamheid en kiezen daarom een der paden, die
achterwaarts naar de vijvers voeren van Het Hof,
het rustig, voornaam gelegen heerenhuis van het
landgoed Bergen en slaan voor de brug de laan
in, die recht daartegenover, dwars over den pas
verlaten straatweg, het hart van het bosch invoert.
Dat is de Sparrenlaan, de wandelweg, waaraan
niemand, die Bergen bezoekt, vergeet een bezoek
te brengen; waarlangs men onder het gesuis der
pijnboomen het boschplein bereikt, dat onder den
naam van „Onder de Beuken" wijd en zijd ver
maard is en aan welks einde de niet minder be
kende uitspanning „Duinvermaak" gelegenheid
biedt hongerigen en dorstigen en vermoeiden te
laven en te verkwikken.
Der traditie getrouw, volgen wij hier ouden en
jongen op het hooge breede steile zandpad, dat
vrij mag beklommen worden. Gaat het niet in eens,
dan in tienen, maar komen zullen we er op den
muilen top, om dit nieuwe panorama te genieten
als belooning voor den lastigen klim. AAsopKlamp-
duin kunnen we ook hier bij den Watertoren lang
neerzitten en slechts noode verlaten wij al het
schoone, dat rondom in zulken overvloed wordt
geboden.
Wij nemen het als „lest best" mee naar huis,
op onze wandeling naar het station, langs de mooie
Breelaan, die in tal van nieuwe huizen en pensions
zoo krachtig spreekt van de beteekenis, die Bergen
in de laatste jaren heeft verkregen ten opzichte
van het zomerverkeer.
Dankbaar en voldaan over den welbesteden dag,
verfrischt en vol nieuwe indrukken namen wij
afscheid.
En nu ons opschrift:
Als meer Amsterdammers dit wisten
Wat zijn er velen van onze stadgenooten, voor
wie de wegen in het Gooi en om Haarlem plat
getreden paden zijn, die het soms op Zondagen en
vrije dagen steeds verder zoeken, maar voor. wie
Boven het ]J" weinig aantrekkelijks schijnt te be
zitten. Hoevelen meenen nog, dat er een paar uren
reizens minstens mee gemoeid zijn om in Bergens
bosschen te komen en hoevelen hooren er verrast
van op, dat Bergen met de morgensneltreinen van
Amsterdam in een groot uur is te bereiken. Wieden
sneltrein van 9.12 neemt (of dien van 10.02), staat
10.19, (resp. 11.17) bij het station aan den ingang
van het Bergerbosch. Wie de bovenaangegeven
wandeling wil maken, vertrekke te 9.12 uit de
hoofdstad en is reeds te 10.17 aan den Hoef. Zon
der overhaasting is bovenstaand programma af te
werken. Te Bergen neemt men weer den trein van
4.52deze correspondedrt op den sneltrein van
5.19 van Alkmaar en men arriveert reeds te 6.05
weder te Amsterdam. Alzoo weder binnen de vijf
kwartier „huis toe".
Een Amsterdamsche wandelaar.
Het jongste nummer van het geïllustreerde tijd
schrift „Het Leven" dat van 1 Juli bevat een
goed gelijkend portret van den heer en mevrouw
Van Reenen-Völter in den tuin van den huize
„Kranenburgh".
Het is zoo goed als zeker, dat het Museum als
zoodanig uit het Raadhuis zal verdwijnen en over
gebracht worden naar het typisch 16e eeuwsch
huis aan den overkant, vlak naast het postkantoor.
Bij een deskundig onderzoek is gebleken, dat
zeer waarschijnlijk in dit huis het vroegere Raad
huis is gevestigd geweest.
De heer J. M. Scheffer, voorzitter van de Ver-
eeniging „Amsterdamsch Kinderfeest, meldt ons
dat 300 kleinen 25 Juli a.s. te Bergen een genoege-
lijken dag hopen door te brengen.
Maandagmiddag 13 Juni, te 1 uur ongeveer, werd
een briefkaart gestoken in de bus aan het Woud
op „Duinzicht". Woensdagmorgen 8 uur bereikte
de kaart eerst hare bestemming te Amsterdam.
De zomergasten, die ook dit seizoen weder in
dien hoek zullen vertoeven, zullen er zeker prijs
op stellen, dat de communicatie niet steeds zoo
op zijn elf-en-dertigst blijft gaan.
