G. SCHOELINK
Boekhandel. Drukkerij.
Leesbibliotheek
IGEBED IN DEN HOF VAN OETHSEMANEH,
één van de zes uit een glasraam, voorstellende
het leven en de dood van Christus. 1928.
dijk, dat als herinnering aan diens Directeurschap,
in het Rijksmuseum te Amsterdam is onder ge
bracht. -
Op de expositie van Nederlandsche beeldende
kunst in het Stedelijk Museum te Amsterdam, ter
herdenking van het 25-jarig regeeringsjubileum
van de Koningin, kwam Weijand uit met zijn be
kend doek „De graflegging", dat in meerdere
kunsttijdschriften werd gereproduceerd, spoedig
in particulier bezit overging en door vele bevoeg-
den als een meesterwerk werd beoordeeld.
In 1921 exposeerde hij te Berlijn, waar vooral
zijn portretten, geïnspireerd op Van Gogh, als ge
tuigende van groot talent, werden geroemd. In dit
zelfde jaar exposeerde hij ook te Genève op een
tentoonstelling, waar verschillende hedendaagsche-
schilders uit een 20-tal landen vertegenwoordigd
waren. Zijn schilderij „Gesprek over den oorlog in
derde klas coupé", een werk, dat van vorm, manier,
kleur en compositie een goed geheel genoemd
werd en waarmee hij dan ook een schitterend fi
guur sloeg.
Voorts exposeerde hij in 1922 op de tentoonstel
ling voor grafische kunst te Amsterdam (ook als
houtsnijder en teekenaar heeft Weijand groote
verdienste) èn op die van Kunstliefde te Utrecht,
alsmede op de tentoonstelling voor Nederlandsche
kunst in Spanje.
In 1923 hield hij een tentoonstelling in het Teij-
lers Museum te Haarlem, terwijl in 1926 in de
kunstzaal van Buffa te Amsterdam een expositie
hield van door hem vervaardigde landschappen en
stillevens.
In Bergen trok hij met zijn werk, dat hii met den
kunstschilder Lau en den beeldhouwer Raedeker
in den kunsthandel van den heer Bol exposeerde,
eveneens meer dan locale aandacht.
Zooals wij in het begin reeds opmerkten, werkt
de artist de laatste jaren veel aan glas-in-lood-
ramen. Van het in het trappenhuis van het Ken-
nemer Lyceum te OverVeen door hem vervaardig
de glas-in-lood-raam getuigde niemand minder dan
Prof. Dr. A. J. Derkinderen, dat het een verras
sing genoemd mocht worden.
Ook in het door hem vervaardigde glas-in-lood-
raam in de villa van den heer C. W. Visser te
Bloemendaal flonkeren de kleuren tooverachtig als
juweelen.
Weijand, die in 1938 drie maanden in Parijs
verbleef, daar verschillende kunstenaars leerde
kennen, particuliere verzamelingen en musea af
liep om Parijs te ondergaan, is in alle opzichten
een kunstenaar die sterk het gebeuren van zijn
tijd heeft ondergaan, doch steeds zijn eigen per
soonlijkheid heeft weergevonden.
Het is niet heelemaal toevallig, dat ook dezg
artist zich zoodanig tot het landschap van Bergen
voelde aangetrokken, dat hij zich er vestigde en
er reeds 20 jaar woont.
PENTEEKENING.
DUINLANDSCHAP BIJ HARGEN. 1928.
ONZE KOEKOEK (CUCULUS CONORESL.)
„Koekoek!, Koekoek! Hoeveel jaar heb ik nog :e
leven?" Deze vraag wordt nog wel gedaan door
personen, die nog hechten aan het sprookje, dat
men nog zooveel jaren zal leven, als de Koekoek
zijn eentonig geroep zal laten hooren, als men ap
een Donderdagmorgen in Meimaand deze vraag
stelt en de bekende vogel dan antwoord geeft,
't Is misschien bij toeval wel eens uitgekomen,
maar dat het als regel geldt, zullen wel niet veel
menschen gelooven.
De Koekoek komt op vele plaatsen in ons land
voor, maar de duinstreek vormt een lievelingsoord
voor dezen rupseneter. Doch hier ook vindt hij de
beste gelegenheid voor het vermenigvuldigings-
werk. In de boschjes en de duinen van Bergen en
Schoorl, waar kneutjes en paapjes en andere in
sectenetende vogels broeden, kan men de Koekoek
gedurig zien zweven boven de duindorens, waar
zij zoekt naar een nestje, om er een ei aan toe te
vertrouwen, of waar zij een oog in het zeil houdt
over de nesten, die reeds een harer eieren bevat
ten. Want bekend is, dat een Koekoek nooit meer
dan één ei in hetzelfde nest legt. Op welke wijze
zulks gebeurt, is nog niet voldoende uitgemaakt,
daar de een.beweert, dat het geschiedt op de ge
wone wijze, en de ander zegt, dat zulks niet wel
mogelijk is, maar dat het ei op den grond wordt
gelegd, waarna het met den snavel in het nestje
wordt geborgen. Er is in de voortplantingswijze
van deze vogelsoort nog veel geheimzinnigs. Ge
lukkig wordt tegenwoordig weer geprobeerd de
sluier wat op zijde te schuiven door fotografische
opnamen. Moge het gelukken!
De Koekoek verslindt veel harige rupsen, die
door bijna alle andere vogels versmaad worden en
als zoodanig heeft en behoort zij te hebben de
bescherming van allen. Niet te loven is het intus-
schen, dat zoovele broedsels van soitsbekkige
zangvogels terwille der voortplanting verloren
moeten gaan. Want ook die vogels zijn zeer
nuttig voor landbouw en houtteelt.
Niet alleen in de bosschen en in de duinen laat
de Koekoek zich zien en hooren, maar ook op het
land: wanneer men in den nazomer een aantal de
zer vogels in zijn koolakkers krijgt, dan is men
spoedig van de rupsen verlost. Want ook kool
rupsen staan bovenaan op het menu.
Een jonge Koekoek in gevangenschap eet gaarne
50 tot 100 koolrupsen achter elkander op, om een
uurtje later alweer een flinke toortie naar binnen
te werken.
En fraaie vogel is de Koekoek! Keurig is de
breede waaierstaart en het vederkleed mag bezien
worden. De bovendeden der oude dieren zijn
grijs, de onderdeelen witachtig met vele dwarse
bruinzwarte bandjes. De jonge vogels zijn meer
roodachtig bruin op de bovendeden. De Koekoek
heeft in houding en kleed veel overeenkomst met
den Sperwer, en dit heeft het geloof in de wereld
gebracht, dat de Koekoek des winters roofvogel
en des zomers rupsenverdelger zou zijn. Juist in
den tijd, dat de Koekoek ons land verlaat, om
naar warmer oorden te vertrekken, komt de Sper
wer uit Noordelijker streken naar hier en in het
voorjaar gaat deze weer heen, als gene verschijnt.
Het voeden van een jonge Koekoek door de
kleine pleegouders doét zielig aan. Nog lang, nadat
het ondergeschoven kind het nest verlaten heeft,
vliegen die pleegouders in de meening, dat die
reuzenvogel hun eigen kind is, met voedsel na en
de schrok wacht dan op een hek of tak de voed-
selaanbrengers af en het geheele lichaam trilt,
wanneer de onrtoozele Vogels weer met een bekje
vol rupsjes aan komen vliegen. En zoo blijven de
kleine dieren voortgaan tot in het volgend vooi-
jaar, om dan wellicht dpnieuw vereerd te worden
met een koekoeksei, waaruit weder een vraatzucii-
t'g pleegkind ten koste van eigen kroost geboren
zal worden.
Nauwelijks is de Koekoek in het laatst van April
of begin Mei uit den vi-eemde teruggekeerd, of zij
laat weder haar eentohig geroep hooren. In den
paartijd wordt dit afgewisseld door den hartstoch-
tolijken roep van het mannetje, die dan drieledig
is, n.l. „koekoekoek! koekoekoek!" gevolgd door
een lachend geluid. Men beweert wel, dat dan het
zoogenaamde koekoeksspog wordt uitgestooten,
waaraan de Koekoek evenwel geen schuld heeft.
Dit schuim, dat men op verschillende planten aan
treft, is een voortbrengsel van het Schuimbeestje,
dat in dat witte goedje z'n eieren legt.
Zeldzaam komen oude Koekoeken voor, die
fraai roestrood gekleurd zijn. Zoo n exemplaar
werd gevonden in de collectie van Mr. R. Baron
Snouckaert van Schauburg.
J. DAALDER Dz.
BERICHTEN.
EEN BELANGRIJKE EXPOSITIE.
In na te noemen hotels exposeeren de werk
plaatsen van het Sanatorium „Maria-Oord" te
Gennep. De aanwezige voorwerpen wordt ver
kocht ten bate van de Nazorg-afdeeling van het
Sanatorium.
Deze afdeeling is opgericht met het doel, patiën
ten, die hetzij in het sanatorium, hetzij elders ge
kuurd hebben en nog nfet in staat zijn, in de onbe
schermde maatschappij te leven, korter of langer
tijd, desnoods blijvend, in de gelegenheid te stel
len, onder gunstige omstandigheden, met het veilig
sanatorium op den achtergrond, verder te herstel
len en opnieuw te leeren arbeiden.
Arbeidstherapie is een belangrijke factor in de
tuberculosebestrijding geworden. Wanneer de pa-
t'ïnten na een kuurtijd' medisch daartoe in staat
geacht worden, beginnèn zij zachtjes aan te wer
ken in een der afdeelingen (kunstweven, raffia,
lampekappëhj cartonnage).
Zoolang de arbeidstherapie een deel der behan
deling uitmaakt, is het niet noodig, dat de daaraan
deelnemende patiënten in de opbrengst deelen.
Om het sociaal gevoel (onderling te versterken, is
het beter, dat deze opbrengst ten goede komt aan
hen, voor wie weinig of geen verpleeggelden be
schikbaar zijn en gevoegd wordt bij de opbrengst
ten behoeve van de specifieke nazorg-patiënten.
Zoo helpt het sanatorium zelf ook mede, de na
zorg in vaste banen te leiden.
Van bijzonder groot belang is het, dat de voort
gebrachte goederen goed verkoopbaar zijn. Steeds
wordt er naar gestreefd, een goed ontwerp, een
goede teekening en kleurencombinatie te paren
aan doelmatigheid en accurate afwerking. Het is
de bedoeling, dat de gedachte „liefdadigheid"
wordt uitgesloten en de artikelen zoo zijn, dat
men koopt, cmdat men de voorwerpen werkelijk
benutten wil.
Alleen bij een ruimen, geregelden opbrengst is
nazorg op gezonden basis mogelijk, daar de uit
gaven zeer hoog zijn. Toch mogen geen fancy-
prijzen gevraagd worden en is concurrentie met
den gewonen handel een eisch.
Op het oogenblik is de hoofdzaak, dat de na
zorg-afdeeling van „Maria-Öord" zich heeft staan
de gehouden in de moeilijke beginjaren en uu
langzamerhand uitgroeit tot een bedrijf van betee-
kenis, waardoor velen geholpen worden.
Er is een groote verscheidenheid van artikelen
aanwezig voor beurzen van eiken omvang. Da,t
op een goeden omzet gerekend wordt, behoeft ze
ker niet extra vermeld! Gedurende de expositie
is een nazorg-patiënte aanwezig voor den verkoop
en het geven van de gewenschte inlichtingen.
Directeur van het Sanatorium, dat opname ver
leent aan vrouwelijke patiënten van alle gezind
ten, is Dr. H. Stiemens te Gennep.
Blijkens de in dit blad voorkomende advertentie
worden de exposities gehouden als volgt:
7, 8 en 9 Augustus Hotel „Nassau-Bergen" te
Bergen aan Zee. if
10 en 11 Augustus Hotel „de Rustende Jager te
Bergen-binnen.
FEEST OP HET STILLE STRAND.
De organisatie van „het Stille Strand" te Bergen
wordt gedragen door een gezelschap toegewijde
Alkmaarders, die van de hun door de Natuur ge
boden gunsten een dankbaar gebruik weten te ma
ken. Een steeds groeiende menigte bewoners van
Alkmaar en omgeving bouwt tijdens het badsei
zoen, eiken dag opnieuw, haar tentenkamp op en
doet alsof ze thuis is. Het verschijnsel doet zich
langs alle stranden voor en zal niet te keeren, wel
te ordenen zijn. Dit laatste is te Bergen niet noo
dig. De voor dit doel opgerichte vereeniging heeft
orde en regelmaat langs den geleidelijken weg ver
kregen. Wanorde komt slechts zelden voor en
wordt dan veroorzaakt door onbekenden, die on
der de leuze „het strand is vrij" denken te mogen
doen wat zij willen. Gelukkig weet het bestuur de
touwtjes in handen te houden en op het door de
S. S. gepachte strand een prettigen geest te kwee-'
ken.
Die geest lokte een groep dames-leden uit haar
tent, die zich tot een comité vormden voor de vie
ring van een kinderfeest. Financieele medewerking
van de ouders werd verkregen en met veel ijver
werd gewerkt. De moeilijkheden zijn niet gering
en bovendien moest gewacht worden op een
gunstig tij. Dit was er Zondag en door aanhoudend
kloppen op de barometers liet het weer niets té
wenschen over.
Ongeveer 125 kinderen werden, met kleurige
strikken getooid, naar het door vlaggetjes afge
zette terrein geleid, voorzien van een ijsco waar
van op aandoenlijke wijze gesnoept werd. De oud
ste kinderen wedijverden in het zand-vormen, de
jongeren deden behendigheidsspelletjes. De pyama-
race had het meeste bekijk. Zoo vlug als hier zat
's avonds thuis de pyama wel niet aangeschoten
zijn.
Het zandvormen had veler belangstelling en gaf
een goeden kijk op den zin voor orde en schoon
heid bij de kinderen, welke bij velen nog geheel
ontbreekt. Meestal beginnen zij zonder eenig be
raad, veranderen tijdens het werk eenige malen
hun plan, maken te veel of in 't geheel niets. Bij
anderen bemerken we den invloed van het gezin,
dat aan de plannen heeft medegewerkt, doch daar
is niets tegen. De opvoeding door het gezin kar»
I voor 't geheele leven nuttig zijn.
Kees Franken won welverdiend in de eerste
groep den eersten prijs met een mooi afgewerkten
molen, Jaap Langenberg in de tweede groep met
het S. S. monogram.
Doch alle kinderen zochten na afloop met volle
handen hun ouderlijke tent weer op. Dank zij de
welwillende houding van de heeren Ringers en
Trijbetz, Langestraat werden chocolade en speel
goed in ruime mate uitgedeeld, aangevuld met an
dere feestartikelen. De heer Keus op de Laat had
vliegers beschikbaar gesteld en voor vroolijke
vlagget es zfcrgde de Ranja-fabriek.
Het Stille Strand en in 't bijzonder het
Dames-Comité kan met genoegen aan dit
feestje blijven denken.
ADVERTENTIËN.
Jan Oldenburglaan - Bergen.
