[awel, juist after dinner
MEER GENOT EN BETERE GEZONDHEID
HOOG EN LAAG WATER
te BERGEN AAN ZEE in 1930.
TE HUUR GEVRAAGD:
of laat in den avond bekomt
HAG beter dan al het andere.
Geen slapeloosheid, hartkloppingen of andere nerveuse
verschijnselen zullen U van de verkwikkende nachtrust
berooven. Dus, „Make the night test" met koffie HAG;
het is de heerlijkste koffie die U ooit heeft geproefd,
pittig van smaak_ en van een ongekend fijn aroma.
Uw vacantietijd leent zich het
beste, om eens te beproeven, welke weldadige uitwer
king uitgaat van een geregeld gebruik van koffie HAG.
Elk goed Hotel, Restaurant of Pension schenkt op ver
langen koffie HAG, omdat de hygiënische voordeden
juist bij het gegoede en intellectueele publiek bijzondere
waardeering vinden. Ook voor U beteekent koffie HAG
IN ZOMERTIJD.
JUNI.
Datum
Hoog water:
Laag
water:
Voorm.
Namidd.
Voorm.
Namidd.
22
0.11
0.47
8.47
9.27
23
1.13
1 44
9.46
10.24
24
2.05
2 33
10.41
11.18
25
2.49
3.19
11 32
25
3.34
4.04
0.06
0.25
27
4.22
4.53
0 50
1 51
23
5.10
5 43
1.40
2.02
ROOKENDE VROUWEN EN KINDEREN.
Een Londensche rechter, voor wien zich een
vrouw had te verantwoorden, omdat zij haar siga-
rettenrekening niet kon betalen, maakte bij die
gelegenheid de opmerking, dat vrouwen meer roo
ken dan mannen. Deze uitlating heeft een mede
werkster van de Daily Mail er aanleiding toe ge
geven, zich ervan te vergewissen, of de rechter
niet sterk had overdreven, maar zij is tot de over
tuiging gekomen, dat de rechter, althans wat En
geland aangaat, de waarheid heeft gezegd. Hoewel
de mannen meer gelegenheid hebben, een sigaret
op te steken, op straat, op kantoor enz., rpoken de
vrouwen meer, omdat zij zich drukker overgeven
aan de genoegens tusschen haar vier muren of in
restaurants van den nicotine.
De schrijfster in de Daily Mail kwam tot de vol
gende wetenschap:
Van de tien vrouwen, die in Engeland in restau
rants eten, zullen er negen, zoodra zij plaats geno
men hebben, een sigaret opsteken, terwijl de man
gewoonlijk tot het dessert wacht. Een vrouw rookt
dus vier a vijf sigaretten in denzelfden tijd, waarin
een man er één of twee verbruikt. Aangezien de
tijd, waarin zij rooken kan, beperkt is, rookt de
vrouw sneller. Vele mannen kunnen bij hun werk
rooken, de meeste vrouwen niet. Het gevolg daar
van is, meent de Engelsche journaliste, dat de
vrouw in haar vrije oogenblikken, in de rustpoozen
tusschen haar werk gauw eenige sigaretten na
elkaar in rook laat vervliegen. Zoodoende rookt zij
drie a viermaal tijdens het ontbijt, hetzelfde aan
tal sigaretten bij de lunch, bij de namiddagthee
wordt de sigarettenkoker weer voor den dag ge
haald en het eerste, wat de rookende vrouw doet,
als ze thuis komt, is een sigaret opsteken.
Een sigarenwinkelier heeft verteld, dat meer dan
de helft van zijn klanten vrouwen zijn, van wie er
op iedere drie één 150 tot 200 sigaretten per week
koopt en het moet waarschijnlijk worden geacht,
dat deze rooksters af en toe ook een sigaret roo
ken, welke zij niet bij haar gewonen winkelier heb
ben gekocht.
Wie zou dertig jaar geleden hebben gedacht,
dat de rookende vrouw eens zou behooren tot de
alledaagsche verschijnselen? En wie waagt het in
verband daarmede tegen te spreken, dat over
twintig of dertig jaar niet ook bij de kinderen het
rooken een gewoonte zal zijn? De eerste teekenen
van zulk een uitbreiding van het rooken naar de
kinderen zijn er reeds en wel, het spreekt bijna
vanzelf, in de Nieuwe Wereld.
Daar schijnt het op sommige plaatsen volstrekt
niet meer ongewoon te zijn, dat zeer kleine kinde
ren rooken.
Onlangs werd te Montreal, in Canada, door een
driejarigen rooker een brand veroorzaakt. De
moeder, die men wegens de daad van haar kind
ter verantwoording riep, beweerde, dat zoowel zij
als haar man, al het mogelijke hadden gedaan om
het knaapje het rooken af te wennen, Zij hadden
hem gesmeekt, zij hadden hem afgeranseld, maar
alles was vergeefsch geweest, want het kind wist
zich voortdurend sigaretten te verschaffen.
In de stad Toledo, in de Vereenigde Staten, leeft
een kind van 4 jaar, dat de dikste en zwaarste si
garen rookt, als het die te pakken kan krijgen. De
jongen wordt niet misselijk en heeft er ook overi
gens met den minsten last van.
Te Seattle, eveneens in de Vereenigde Staten,
woont een dreumes van 5 jaar, die reeds sedert
lang sigaren rookt.
Zijn vader is daarover zóó in de wolken, dat hij
deze gewoonte van zijn veelbelovend zoontje nog
aanmoedigt. Iedere dokter zal zeggen, dat deze
sigaren in plaats van de chocolade-sigaren, die ge
woonlijk aan kinderen worden verstrekt, zeer na-
deelig moeten zijn voor de gezondheid van het
kind, maar de papa houdt er een andere meening
op na.
Het vroege rooken begint in Amerika trouwens
niet alleen bij de jongens zich te verbreiden, ook
bij de meisjes. Nu blijkt uit de geschiedenis van
de tabak, dat ook in vroeger tijden kinderen dik
wijls hebben gerookt, maar destijds gebeurde dat
uit geheel andere beweegredenen dan thans. Toen
het rooken pas begon, was men algemeen van
OPWEKKEND
EN
- GEZOND. -
opinie, dat de tabak een zeer goed ontsmettings
middel was en in het bijzonder in tijden van pest-
epidemiën goede diensten bewees. Men gaf toen
den kinderen een aftreksel van tabak te drinken.
In de 17de eeuw gingen de kinderen met de pijp
in den zak naar school, waar de onderwijzer
nauwkeurig les gaf in het rooken, om de gezond
heid der kinderen te beschermen.
In de landen, waar het rooken sedert menschen-
heugenis een gewoonte is en een godsdienstige
strekking heeft, beginnen de menschen zeer jong te
rooken. Men heeft er nooit van gehoord, dat daar
door ernstige kinderziekten zijn ontstaan.
In Zuid-Carolina, in de Vereenigde Staten,
woont een vrouw, Rachel Riddle genaamd, die
180 jaar oud moet zijn, en nog altijd ijverig rookt.
Zij is al op haar achtste jaar met rooken begonnen.
Een dokter had haar vader aangeraden, zijn doch
tertje rooken te leeren, omdat zij ziekelijk was.
Van toen af werd Rachel gezond en sterk.
Al is de bewering, dat zij 180 jaar is, misschien
overdreven, zeker is dat Rachaël thans een zeer
oude dame is en even sterk rookt als tientallen
jaren geleden.
AJSLÏCDOTEN.
Tot welk een geweldige ontwikkeling het men-
schelijk geheugen kan komen, bewijzen de presta
ties van verscheidene historische personen.
Zoo kende bijvoorbeeld Themistocles alle bur
gers van Athne Ipl.m. 20.000) bij naam. Bovendien
wordt van hem verhaald, dat hij in één jaar voor
treffelijk Perzisch gëleerd had. Mithridates, die 22
talen beheerschte, bewijst, dat er ook in de oud
heid polyglottische wonderen bestonden. Van Se
neca vertelt men, dfit hij 3000 namen in dezelfde
volgorde, als hij ze slechts één keer gehoord had,
kon opzeggen en zoo verzen, ook in omgekeerde
volgorde, wist te reciteeren.
In de middeleeuwen leerde een zekere Jozef
Scaligr in 21 dagem alle gedichten van Homerus
van buiten en daarna in vier maanden alle werken
van de Grieksche dichters.
Calvijn herkende menschen, die hij slechts eens
gezien had, met groöte nauwkeurigheid, zelfs jaren
later, en nam in een citaat of gesprek, dat hij eeni
ge uren had moeten onderbreken, den draad altijd
weer goed op. Van Pascal en Leibnitz zijn soortge
lijke eigenschappen bekend. De koning van Enge
land heeft Leibnitz, wien nooit iets uit het geheu
gen ontsnapte, zijn levend woordenboek genoemd.
De bibliothecaris Magliabechi te Florenche wist
over literatuur van allerlei aard inlichtingen te ge
ven. Hij citeerde daarbij niet alleen den schrijver,
maar kende ook alle uitgaven van hun werken en
de verschillende hoofdstukken, alsmede onder
scheidene gedeelten^van den tekst. Hij kende bo
vendien de meeste Europeesche bibliotheken tot in
détails.
Frans Liszt zou eens in Petersburg optreden. Als
hij geweten had, dat hij daar maar één stuk ten
gehoore zou mogen brengen, had hij zeer waar
schijnlijk de moeilijke reis niet ondernomen. Maar,
Liszt had geen vooruitzienden geest en reisde dus
naar Petersburg.
In Riga en in Dorpat liet hij zich hooren, en
overal oogstte hij succes. Vóóor zijn optreden in
de hoofdstad werd hij uitgenoodigd, voor den scaar
in het winterpaleis te spelen. Nicolaas I was van
nature een tiran; zijn wil was wet, wat hij beval
gebeurde onvoorwaardelijk.
De eer, welke Liszt te beurt viel, cm vóór zijn
openbaar optreden jn de stad voor den czaar te
mogen spelen, was nog geen kunstenaar ooit over
komen.
Het geheèle Russische hof had zich in de mu
ziekzaal van het pale:s verzameld. Op de voorste
rij zat de heerscher. Lizt, door een der keizerlijke
adjudanten begeleid, verscheen en ging aan den
vleugel zitten. Hij scheen er echter niet aan te
denken om te beginnen.
De adjudant trad op hem toe en fluisterde zacht
jes: Meneer, begint u als 't u blieft te spelen!
Liszt keek in de richting van den scaar en ant
woordde: Hoe kan ik nu beginnen? Zijne Ma
jesteit zit nog te praten!
Nicolaas had de woorden gehoord en brak dade
lijk het gesprek af.
Liszt begon te spelen. De scaar luisterde met
ijzige kalmte. Toen de laatste tonen weggestorven
waren, stond de monarch op, en met hem natuur
lijk het geheele hof. De vorst bekommerde zich
niet cm den musicus, maar knoopte het afgebroken
gesprek weer aan. Liszt stond bij den vleugel. De
adjudant kwam naar hem toe en sprak: Zijne
Majesteit laat U voor het groote genoegen danken.
De kunstenaar keek een oogenblik verbluft. Toen
wie'p hij trotsch het hoofd in den nek en verliet
de zaal. De adjudant begeleidde hem naar de hof-
equipage, die den kunstenaar naar zijn hotel te
rugbracht.
Twee trotsche geesten wilden voor elkaar niet
buigen. Liszt verliet Rusland's hoofdstad, zonder in
het publiek gespeeld te hebben.
EEN FABEL.
Twee katten hadden een kaas gestolen en kon
den het niet eens worden over de verdeeling van
den buit. Beide partijen vonden het goed den aap
als scheidsrechter in te roepen. Deze liet zich de
opdracht gaarne welgevallen, nam een weeg
schaal, brak de kaas in twee stukken en begon
beide brokken tegen elkaar te wegen.
„Laat ons zien", was het eerste woord van den
rechter, „mij dunkt, het behoeft geen betoog: „het
eene stuk is zwaarder dan het ander."
En hij nam een duchtigen beet uit het grootste
stuk, ten einde volkomen evenwicht te krijgen,
zooals hij beweerde. Nu daalde echter de andere
schaal te diep, hetgeen den onpartijdigen rechter
aanleiding gaf, om andermaal een grooten hap te
nemen.
„Genoeg, genoeg" schreeuwden beide katten te
gelijk, niet ten onrechte bezorgd over den verde
ren loop van het rechtsgeding, „geef ieder onzer
een stuk en daarmede uit!"
„Best mogelijk dat gij voldaan zijt", antwoordde
de aap, „maar de gerechtigheid is het nog niet.
Het recht moet zijn loon hebben: een ingewikkeld
geval als dit eischt veel tijd en ernstig beraad,"
Daarop ging hij voort, met nu uit het eene stuk
kaas een homp te bijten, en dan uit het andere,
totdat de arme katten, die haar kostelijken buit
f'aande'weg zagen slinken, op smeekenden toon
begonnen te roepen: „Wij bidden u, strenge rech
ter, doe verder geen moeite; reik ons het over
schot toe en wij zijn tevreden!"
„Niet zoo haastig, vrienden", sprak de aap
plechtig, „ik ben mijzelven evenzeer gerechtigheid
verschuldigd als ulieden. Het overschot komt mij
krachtens mijn ambt van rechtswege toe."
Met die woorden stopte de rechter de rest der
kaas in den mond en verklaarde met een statige
buiging de zitting voor geëindigd.
ADVERTENTIËN
vanaf 21 Juli voor den lijd van 3 S 4 weken
een HUISJE bij zee te Bergen,
voor 3 volwassen personen en 5 kinderen.
Br. met opgaaf van prijs worden inge
wacht: Obrechtstraat 14, Utrecht.
NATUURLIJK
In heele liter-schroeffles-
schen voor huishoudelijk
gebruik zeer voordeelig en
MINERAAL-WATER, gemakkelijk.
