r
VICTORIA-WATER
Café-Restaurant „DUINVERMAAK".
HOOG EN LAAG WATER
LANGESTRAAT70-Telefoon43- ALKMAAR.
CAFÉ-LUNCHROOM
„DE DOORBRAAK",
AMSTELBIEREN.
A. J. MARTIN.
In VALK's Lunchroom
Tegenover bureau V.V.V. - Ingang HOUTTIL, ALKMAAR.
Historische Anecdoten.
TEAROOM
Mooi gelegen aan den voet der duinen.
Groote Kinderspeeltuin.
ZONDAGSMIDDAGS
Concert en
Openlucht-Dancing.
Ruim Parkeerterrein.
VERLAAGDE
CONSUMPTIEPRIJZEN.
Natuurlijk
Bronwater.
te Bergen aan Zee in 1932.
AUG.
Datum
Hoog water
Laag water
Voorin.
Namidd. j
Voorm.
Namidd.
20
6.35
6.58
3.15
3.26
21
7.09
7.29
3.44
3.56
22
7.39
7.59
4.17
4.25
23
8.14
8.34
4.57
4.52
24
8.57
9.2 i
5.15
5.28
25
9.54
10.26
5.58
6.19
26
11 06
11.46
7.03
7.36
GARAGE.
STROOMEND WARM EN KOUD WATER.
BAD. CENTRALE VERWARMING.
BEZOEKT:
Kaasmarkt, hoek Marktstr., Alkmaar.
Prima consumptie. Billijke prijzen.
O zit U gezellig.
9 Mooi zicht op de kaasmarkt,
m HEERLIJK IJS.
O Uitstekende Lunch.
Lekkere Koffie.
Q Ruime sorteering Gebak
9 uit efgen Banhetbakkerij.
maatschap vóór dezen bestemden tijd te doen
eindigen tegen eene evenredige restitutie van
betaalde contributie,
Buiten den door de Directie vastgestelden bad
tijd mag niemand op het terrein vertoeven, vooral
niet des nachts.
Er zijn linnen strandtenten te huur a 3.50 en
4.00 per week.
DE BADDIRECTIE.
PARNASSIAPARK BERGEN AAN ZEE.
Te Potsdam werd eens een gecostumeerd hofbal
gegeven en ook het grootste deel der officieren
van het daar liggende garnizoen had een uitnoo-
diging ontvangen.
In een der gemaskerden herkende Frederik de
Groote een ritmeester, die voor dit bal geen verlof
had bekomen; zijn buikje verried hem! De koning
ging naar hem toe en zeide:
Masker, ik ken je!
Deze had aan de stem onmiddellijk den opper
sten krijgsheer herkend. De officier schrok, her
stelde zich echter spoedig en antwoordde:
Ik ken jou niet, masker!
Masker, je bent ritmeester Von Steinitz.
Resoluut antwoordde deze:
Masker, je hebt goed gezien, maar ik ben
zonder verlof hier en het is een hondsvot, die het
verder vertelt!
Dit antwoord was den koning nu toch wel wat
kras, maar in buitengewone omstandigheden zag
hij bij een buitengewoon antwoord gaarne iets
door de vingers en antwoordde:
Op m'n eer, het blijft onder ons!
Voor den daaropvolgenden dag was door den ko
ning tegen 8 uur in den morgen een parade bevo
len.
De ritmeester bemerkte onraad en zette er alles
op om zijn eskadron een voortreffelijk figuur te
laten slaan.
Jongens, zei hij tot zijn soldaten, vandaag
UITSLUITEND 1e KLAS CONSUMPTIE.
BILLIJKE PRIJZEN.
Intieme gelegenheid voor families.
Prachtig uitzicht
over park en tennisbanen.
moet ieder zoo stram in het zadel zitten en er zoo
„schneidig" uitzien als of wij de wereld moesten
veroveren. Loopt 't goed af ,dan geef ik jelui een
vat bier! Gedurende de parade inspecteerde de
koning het eskadron van onzen ritmeester dan ook
bijzonder scherp. De lui zaten echter in het zadel,
dat het een lust was; bovendien vond de oude
Frits ook verder alles in de beste orde.
Hij riep den ritmeester voor het front der troe
pen, die in kranig militaire houding voorreed.
Dichterbij, beval de koning en zich tot den
ritmeester vooroverbuigend fluisterde hij dezen in
het oor:
Masker, gij zijt majoor, maar een hondsvot,
die 't verder vertelt!
De ritmeester kleurde tot achter de ooren, maar
zijn tegenwoordigheid van geest verliet hem niet.
Zich de woorden herinnerend, die de koning aan
het slot van hun onderhoud op het bal hem had
toegevoegd, antwoordde hij met dezelfde woorden:
Op m'n eer, Majesteit, het blijft onder ons.
Dat beviel den koning.
Maar een vol jaar was de promotie een geheim
tusschen hen beiden.
Eerst op den verjaardag van de gebeurtenis,
werd de benoeming bekend gemaakt.
„Ritmeester Von Steinitz is tot majoor bevor
derd met ingang van den datum van heden van
het vorige jaar!"
Vorst Cantacuzene, een voormalig Keizerlijk-
Russisch Hofmaarschalk heeft zijn Gedenkschrif
ten uitgegeven, die een nieuw licht werpen op
den monnik Raspoetin en den achtergrond van zijn
machtigen invloed aan het Russische Hof.
De kleine Czarewitch leed aan eene ongenees
lijke kwaal. Zooals men weet leed hij aan een
bloedziekte. De ouders leefden in voortdurenden
angst voor het leven van hun eenigen zoon. Op
zekeren dag vertelde een Hofdame aan de Kei
zerin, dat er in het klooster te Sarow in Siberië
een wonderdoende monnik leefde, die talrijke
menschen van schijnbaar ongeneeslijke ziekten be
vrijd had. Keizerin Alexandra, die door het on
ophoudelijk verdriet om haar kind zeer bijgeloovig
was geworden, besloot naar het klooster te reizen.
Zij zou den wonderdoener verzoeken den Czare
witch te genezen. Eenige dagen later had de
eerste ontmoeting plaats tusschen het keizerlijk
echtpaar en den monnik Raspoetin in een cel van
het klooster te Sarow.
Ondanks zijn onverzorgd uiterlijk maakte Ras
poetin een diepen indruk op den schuchteren kei
zer Nicolaas en zijn bijgeloovige gemalin, en wel
voornamelijk door de aanmatigende wijze, waarop
hij zijn hooge bezoekers behandelde. Na den
kleinen patiënt onderzocht te hebben, zeide hij:
„God en ik zullen den Czarewitch helpen". De drie
volgende dagen behandelde de monnik den troon
opvolger; hij bad aan zijn bed en gaf hem aftrek
sels van zeldzame kruiden te drinken. Den vierden
dag hielden de bloedingen op en tegelijk verbe
terde ook zienderoogen de algemeene gezond
heidstoestand van den kroonprins. Zijn oogen
stonden weer helder en hij had een frissche kleur
op de wangen. De Czaar was overgelukkig en
vroeg Raspoetin, of hij niet bereid was, om in
Sint Petersburg te komen wonen. „Waarom niet,
Vadertje Czaar", vroeg de monnik, „Petersburg is
een schoone stad waar ik ook niet geheel en al
overbodig zou zijn".
Wegens dit onbeschaamd antwoord vertrok de
keizerlijke familie naar Sint Petersburg zonder
den aanmatigenden monnik mede te nemen. Maar
reeds na eenige dagen kreeg de Czarewitch op
nieuw een hevigen aanval van zijn kwaal. Onmid
dellijk werd nu een bode naar het klooster te Sa
row gezonden om Raspoetin met den eerstvolgen-
den sneltrein naar Sint Petersburg te brengen. Bij
zijn aankomst werd de monnik aanstonds in een
bijzondere audiëntie ontvangen. Ik vertrouw U
de gezondheid van mijn eenigen zoon toe", zeide
de Czaar; „wee U wanneer de Czarewitch aan de
gevolgen van uwe behandeling zou sterven".
Raspoetin bleef den Heerscher aller Russen het
antwoord niet schuldig.
„Vadertje Czaar", zeide hij, „ik zal uw zoon ge
zond maken. Maar luister goed, wat ik U thans
zal zeggen. Wanneer mijne vijanden mij zullen
dooden, dan zal mijn laatste levendag ook de laat
ste dag zijn van Uw Keizerlijk Huis en van het
Heilige Rusland.
Het was een eigenaardige methode, die Liszt er
op na hield om zijn vingers lenig en vlug te hou-
Het was namelijk reeds meer dan veertig jaar
zijn gewoonte, om onmiddellijk nadat hij des mor
gens was opgestaan, een mis te lezen en zich dan
voor de piano te zetten. Daar gezeten, plaatste
hij op het muziekrekje vóór hem niet de een of
andere muzikale compositie, maar een nieuw werk
in de Fransche of Duitsche taal, nadat hij eerst
het aantal bladzijden had aangestreept, welke hij
wenschte te lezen. Zoo bleef hij dan gedurende
langen tijd, somwijlen gedurende twee of drie uur
achtereen, doorlezen en gamma's spelen.
Toen hem eens gevraagd werd of het spelen
niet aan 't lezen, of het lezen aan het spelen hin
derde, antwoordde hijS „O neen! het spelen van
gamma's is voor mij iets geheel werktuiglijks en
oefent eenvoudig mijn vingers. Mijn geest is ge
heel bij hetgeen ik lees en het gaat mij, zooals het
zoovelen van onze goede dames gaat, die tegelij
kertijd kousen breien en lezen".
De naam van den graaf van Punenrostro,
'n Spaansch edelman, roept een zonderlinge ge
schiedenis uit het verleden in het geheugen. Kei
zer Karei V was eens met een jachtmeester op
jacht. De keizer was een voortreffelijk jager en
zijn metgezel niet minder.
Plotseling zagen zij een patrijs vlak boven hun
ne hoofden. Beide jagers vuurden op hetzelfde
oogenblik. De vogel viel en des keizers bedien
den brachten den patrijs bij hun meester.
Wie van ons beiden denkt gij, heeft dezen
patrijs doodgeschoten? vroeg de keizer.
Dat was ik, zeide de jagermeester.
Je liegt, schurk! bulderde de keizer.
Hij had nog niet gesproken of de jagermeester
gaf hem een zoo hevigen slag in het aangezicht,
dat de keizer ter aarde viel.
Nadat hij weer was opgestaan, was zijn eerste
beweging om zijn geweer op den vermetelen ja
germeester aan te leggen en den trekker over te
halen; maar het wapen was juist afgeschoten en
nog niet weer geladen.
Terwijl de keizer opnieuw laadde, besloot hij
den jagermeester niet op de plaats dood te schie
ten, maar hij zond hem naar de gevangenis en gaf
bevel, dat men toebereidselen zou maken tot zijn
terechtstelling.
Uw vergrijp is des te grooter, zeide de kei
zer, omdat er nog twijfel aan bestond of gij wel
inderdaad den vogel geraakt hebt.
Daaromtrent kan geen twijfel bestaan, zeide
de jagermeester. Wil Uwe Majesteit mij veroor
loven den vogel te zien?
De patrijs werd gehaald en de jagermeester
toonde den keizer, dat het dier gedood was met
een kogel uit zijn geweer. De keizer had den ge-
heelen dag met hagel geschoten.
De keizer gevoelde wel eenige spijt, maar toch
hief hij het bevel niet op den jagermeester ter
dood te brengen; op het laatste oogenblik liet hij
hem evenwel voor zich brengen.
Hebt ge er berouw van dat ge mij geslagen
hebt?
Neen, Sire, antwoordde de jagermeester.
Al had ik duizend levens te verliezen en Uwe Ma
jesteit zou mij duizendmaal ongegrond zeggen, dat
ik loog, zou ik u duizend maal in het gelaat slaan
(mi puno en el rostro) en duizendmaal zou ik
kalm naar het schavot gaan.
De keizer bleef een oogenblik in nadenken ver
zonken. De woorden mi puno en el rostro klonken
hem onaangenaam In de ooren, maar ten slotte
zeide hij:
Ik heb zulke mannen als gij zijt van noode.
Ik wenschte wel, dat er duizend waren, als gij,
Leef! Voortaan heet gij Graaf van Punenrostro!
OPWEKKEND
en GEZOND.
OBER1AHNSTEIN
In kwaliteit en
smaak
onovertroffen.
