„DUINVERMAAK"
HOOG EN LAAG WATER
KAASMARKT
LUNCH of KOFFIETAFEL
VALK's Lunchroom'
CAFÉ-RESTAURANT
GROOTE KINDERSPEELTUIN.
INFORMATIEBUREAU
EERSTE BERGEHSCHE BOEKHANDEL
J. ROMENY
H.
nederlandsche m
te Bergen aan Zee. 1934. (in zomertijd).
Historische Anecdoien.
JUNI.
Datum
Hoog water:
Laag water:
23
0.01
12.35
8.41
21.20
24
1.02
13.37
9.43
22.22
25
2.02
14.35
10.42
23.23
26
2.56
15.27
11.41
27
3.46
16.18
0.15
12.41
28
4.37
17.11
1.08
13.32
29
5.28
18.01
1.56
14.21
BEZOEKT DE
te ALKMAAR.
GEBRUIKT UW
in
KAASMARKT,
tegenover Bureau V.V.V.
Onze zaal is
Vernieuwd - Vergroot - Verfraaid.
Mooi gelegen aan den voet der duinen.
ZONDAGSMIDDAGS
Concerten Openlucht-Dancing
door eerste klas Orkest.
RUIM PARKEERTERREIN.
van Steven Venne Cool, leerling van den bouw
meester van het Amsterdamsche stadhuis. De
Drommedaris van Enkhuizen dient als een pracht
stuk van Middeleeuwsche bouwkunst genoemd te
worden. In Enkhuizen treft men voorts nog ver
schillende fraaie staaltjes van Middeleeuwsche
bouwkunst.
Van Enkhuizen rijdt men over Broekerhaven,
een klein visschersplaatsje, en vandaar over Ven
huizen naar Hoorn, waar men nog tal van 17de
eeuwsche bouwwerken vindt. Hoorn is ongetwij
feld belangrijker dan Enkhuizen, doch een nauw
keurige beschouwing schenkt ook hier de conclu
sie, dat het in vervlogen tijden van meer beteeke-
nis was dan het thans is. In het W. Friesch Mu
seum, het vroegere Provinciehuis, vindt men nog
veel bijeen, dat herinneringen wekt aan het cul
tuur-leven van de West-Friezen. In de omgeving
van de Oosterpoort wordt in de gevels van een
aantal woningen, nog in zandsteen de herinnering
bewaard aan den Slag van Bossu in 1572.
Van Hoorn rijdt men over Schardam naar Oost
huizen en vandaar over den Purmerender weg naar
Purmerend, één van Noord-Hollands bloeiende
marktplaatsen, dat vooral Dinsdags om het drukke
marktleven een bezoek verdient.
Van Purmerend, dat ongeveer 25 K.M. van Ber
gen is gelegen, rijdt men door de rijke Beemster
over Schermerhorn en Alkmaar naar Bergen, waar
men dan juist nog op tijd voor het diner kan zijn.
der Vereeniging tot bevordering van het
Vreemdelingenverkeer.
Het informatiebureau is gevestigd in het keurig
ingerichte gebouwtje naast het Postkantoor, al
waar Mevrouw Evenhuis—Nieboer gaarne aan
pension zoekenden en huurders van gemeubileerde
huizen gratis alle gewenschte inlichtingen geeft.
Een diner is altijd een min of meer feestelijke
gebeurtenis, ofschoon zoo'n maaltijd voor een be
roemdheid ook wel eens minder prettig kan wezen,
wanneer hij een wat al te nieuwsgierige en praat
grage tafeldame treft, zooals den wereldberoem-
den sterrenkundige Davis overkwam.
In zoo n geval ging hij altijd maar een beetje pro
fessoraal verstrooid doen, om verwarde en even
dwaze antwoorden te kunnen geven als de vragen,
die hem werden gesteld.
Wat was uw grootste wensch als kind, pro
fessor en is die ooit vervuld?
Het spijt me, mevrouw, maar mijn grootste
wensch is nooit vervuld.
En wat was die wensch, professor?
Het liefst zou ik eens een ei in een electri-
schen ventilator hebben gegooid.
De tafeldame begreep de strekking van dit ant
woord niet, want zij vond den professor zeer gees-
Een gezellige tafeldame was zij niet, want ze
klaagde erover, dat de soep te dun was, het
vleesch te taai, de aardappelen niet gaar, enz.,
waarop mr. Davis troostend opmerkte, dat ze ge
lukkig van alles maar zoo'n beetje op haar bord
deed.
Ook dit antwoord begreep ze niet, want met be
wondering en hulde voor den professor vertelde ze,
dat ze het toch zoo geweldig vond, dat de astrono
men de afstanden van bijna alle sterren hebben
kunnen meten.
Ja, mevrouw, maar dat is nog niets; de kunst
was, om achter alle namen te komen.
De tafeldame had alweer schik in het antwoord
en omdat ze concludeerde, dat het gesprek heel
geanimeerd was en omdat ze meende het recht te
hebben den professor over zijn particuliere leven
volkomen uit te hooren, vroeg ze nieuwsgierig als
een interviewer:
Houdt u van sport, professor, speelt u voet
bal?
Neen, wel bridge, maar dat doe ik niet meer,
om dat je er zulke blauwe schenen van krijgt.
Blauwe schenen?
Och, ja, ik speelde wel eens met dames en in
mijn verstrooidheid speelde ik wel eens een ver
keerde kaart op.
Mevrouw werd na dit antwoord eenigszins on
rustig, omdat ze zelf ook bridge speelde met haar
man als maat.
De professor had bijna den praatlust van zijn
tafeldame overwonnen en daarom nam hij zijn
kans waar voor de definitieve overwinning, toen
de dame opspeelde tegen den kellner:
Noem je dit een kalfscotelet? Dat is een be-
leediging voor elk zich respecteerend kalf in het
land.
Hij zal u niet hebben willen beleedigen, me
vrouw, zei mr. Davis en zijn tafeldame zweeg
verder.
Een jonge Londensche auteur, Bob Alsworth ge-
heeten, wiens eerste roman maar matig succes had,
plaatste in de nieuwsbladen de volgende adver
tentie:
„Jong zakenman, bemiddeld, sportief, knappe
verschijning, wenscht huwelijk aan te gaan met
jong meisje, in alle opzichten gelijkend op de heldin
van Bob Alsworth's laatsten roman: „Wat liefde
vermag", enz.
In weinige dagen was de eerste oplage van den
roman uitverkocht!
Men heeft thans den tekst gevonden van den
brief, dien de schrijver Alexander Dumas in 1864
schreef aan een gemeenteraadslid van Cavaillon en
dien wij hier in vertaling laten volgen. Men kende
weliswaar de anecdote zelf, doch aan het werkelijk
bestaan van den brief had men totnogtoe niet ge
loofd. De brief luidt als volgt:
„Mijnheer. Dadelijk na het ontvangen van uw
schrijven heb ik overleg gepleegd met mijn uitge
ver, M. Michel Levy, en hem opgedragen, dat hij u
de twee- of driehonderd verschenen deelen mijner
werken zou toezenden, alsmede alle nog in den
vervolge te verschijnen deelen. Ik acht me zeer
gelukkig aan uw voor mij eervol verzoek te kun-
nen voldoen.
Wilt u echter zoo goed zijn aan mijnheer Tourel,
uw Edelachtbaren heer Burgemeester, mede te
deelen dat ik aan die toezending één voorwaarde
vastknoop?
Als de stad en de autoriteiten van Cavaillon prijs
stellen op het bezit van mijn boeken, stel ik mij
nerzijds ook hun meloenen zeer op prijs en ik
wensch in ruil voor de drie tot vierhonderd wer
ken, dat mij, per raadsbesluit, een jaarlijksche toe
lage wordt toegewezen van twaalf meloenen.
Vrachtkosten blijven natuurlijk voor mijn rekening.
Ik bied u, mijnheer, alsmede aan den Edelacht
baren heer Burgemeester, de uitdrukking mijner
gevoelens van diepe hoogachting,
w.g. ALEXANDER DUMAS.
Saint-Gratien, bij Enghien-les-Bains.
De bekende groote Duitsche beeldhouwer Scha-
dow en minister Von Schuckmann waren goede
vrienden en zagen elkander vaak door hun lid-
maatschap van het Berlijnsche leesgezelschap. Zij
OUDE PRINSWEG II.
Ruime keuze Binnen- en Buitenlandsche lectuur.
LEESBIBLIOTHEEK.
De nieuwste boeken vindt U bij ons.
FOTO-ARTIKELEN.
Ontwikkelen. Afdrukken.
Ir ukken, k
behoorden vrijwel altijd tot de laatste gasten en
meestal was de minister hekkesluiter. Die had de
gewoonte, pas naar zijn auto te gaan, wanneer
men de lichten boven zijn couranten ging uit
draaien.
Op zekeren avond toen de minister naar huis
wilde terugkeeren, kon hij zijn hoed niet vinden,
een oud ding, dat wegens zijn eigenaardige vorm
en zijn vale kleur een zekere vermaardheid genoot.
Op de plaats van die hoed hing een gloednieuwe,
donkergroene kunstenaarshoed. Er bleef den minis
ter weinig anders over, dan deze hoed te nemen en
ermee door de regennacht naar huis te rijden.
Den volgenden morgen verscheen een bode bij
den minister, om hem uit naam van den kunstenaar
verontschuldigingen aan te bieden, voor de domme
verwisseling. Hij bracht 's ministers ouden hoed
netjes terug en nam in ruil den nieuwen mede.
Toen de minister eenige dagen later weer in de
bibliotheek verscheen, trad Von Schadow lachend
op hem toe:
Ik moet u een bekentenis doen, zei hij, het
betrof geen verwisseling, dat geval met uw hoed.
Ik had juist een wonderlijk mooie nieuwen hoed
gekocht, die, wanneer ik hem in de regennacht had
opgezet, totaal bedorven zou zijn. Zoo liet ik 'm
voor u over, omdat ik wist, dat u met de auto naar
huis zoudt gaan en ik overlegde bij mezelf dat er
aan uw verfomfaaid hoofddeksel toch niets ver
beurd was. Ik ben met 's ministers flambard huis
waarts getrokken, terwijl zijne excellentie mijn
nieuwen hoed zoo van den ondergang redde. Ik
dank u hartelijk voor uw medewerking!
Het drama „Anthony", van Alexander Dumas
père eindigt met de woorden: „Ze heeft mij in den
weg gestaan; daarom heb ik haar gedood".
Op zekeren avond werd in een Fransch theater
dit stuk opgevoerd met Bocage en mejuffrouw Dor-
val nog wel in de hoofdrollen. Beiden verwierven
een groot succes, maar tengevolge van een onop
lettendheid van den regisseur viel het gordijn iets
te vroeg, dadelijk na den dolksteek van Anthony,
zoodat deze de slotwoorden niet meer kon zeggen.
Het publiek wachtte, begon te schreeuwen en de
regisseur was genoopt te halen.
De actrice Dorval ging weer zitten als de ge-
doode vrouw in den leunstoel. Toen riep men Ro-
cage, doch deze was woedend naar zijn kleedka
mer gegaan en weigerde terug te komen. Toen me
juffrouw Dorval zag, dat het publiek ongeduldig
werd, stond zij op en te midden eener plotselinge
doodsche stilte sprak zij:
Ik stond hem in den weg, daarom heeft hij
mij gedood. (Oorverdoovend applaus).
U-
X - —LI
IN HET ZONNEBAD.
Warme Bron: 30,1° C. Diepte: 380 M.
NATUURLIJK BRONWATER
A ATSCH APPIJ.
GEZOND en GENEESKRACHTIG.
Opgericht 12 Mei 1887.
