A. E. ROMENY
Hevig avontuur van Baron
Vliegensvlug.
BERGENSCHE
DROGISTERIJ
DE HAAN'sLees-Bibliotheek,
FOTO-ARTIKELEN.
N.V. BOUW-EXPLOIT.-MAATSCHAPPIJ
BERGEN AAN ZEE.
ZONNEBAD.
De N. V. stelt voor de badgasten en villabewo
ners de gelegenheid open zich ten kantore van de
Vennootschap te Bergen aan Zee aan te melden
voor het lidmaatschap van het Zonnebad.
De naam lidmaatschap is gekozen, omdat de
Vennootschap voor de badgasten en villabewoners
een badgelegenheid wil scheppen, waarbij het in
tieme karakter van de badplaats zooveel mogelijk
blijft behouden.
Het lidmaatschap is strikt persoonlijk.
Contributie.
Ie. Gezinskaarten voor één en het zelfde gezin:
a. voor een gezinshoofd (vader of moeder)
6.00 voor vier weken of korter;
b. voor het tweede gezinshoofd 4.00 voor 4
weken of korter;
c. voor het tweede gezinshoofd indien dit
slechts over den Zondag te Bergen aan Zee
is 1.50 voor 4 weken of korter;
d. voor een kinderjuffrouw of verzorgster
3.voor 4 weken of korter;
e. voor kinderen van 1216 jaar 2.50 voor
4 weken of korter;
f. kinderen beneden 12 jaar van dit gezin zijn
vrij mits in begeleiding van één der beide
gezinshoofden, de kinderjuffrouw of ver
zorgster van dit gezin, die een diploma moet
hebben;
g. één logé van dit gezin 1.50 per week of
korter.
2e. Afzonderlijke kaarten worden slechts aan vol
wassen personen afgegeven ad 6.00 voor vier
weken of korter.
Ieder lid neemt zijn eigen badcostuum en hand
doek mee.
Voor de leden is gereserveerd een mooi gedeelte
duinterrein bij de badkoetsen.
Hierop mogen de leden tenten of vierkante
doekomheiningen plaatsen, waarin zij zich kunnen
ontkleeden, om zich vandaar-uit in badmantel
langs de daarvoor bestemde trap naar het bad bij
de badkoetsen te begeven om aldaar in den tijd
dat het bad geopend is, onder toezicht te baden.
De badmantels, waarop het diploma zichtbaar
gedragen moet worden, worden aan den daarvoor
bestemden kapstok op het strand gehangen.
Het aan- en uitkleeden in een tent of in een ge
heel door doek afgesloten vierkant is verplichtend
gesteld.
Op het Zonnebadterrein mag men niet zonder
badcostuum vertoeven.
De leden mogen baden zoo dikwijls zij verkie
zen, zonder verdere betaling.
De tenten mogen blijven staan, echter geheel
voor risico van de eigenaars. De Maatschappij en
hare aangestelden kunnen zich niet daarmede be
moeien.
Indien gewenscht, wordt voor de damesleden
een afzonderlijk deel van het terrein afgezet.
De leden zijn gehouden de instructies van het
toezichthoudend personeel op te volgen en zich na
het baden direct naar het gereserveerde duinter
rein te begeven. Zij mogen in badcostuum niet op
het strand blijven vertoeven.
Gerekend wordt op de medewerking van de le
den ten aanzien van de naleving van dit reglement,
het gebruik van het terrein (b.v. niet op de helling
van den zeekant loopen) en hetgee nverder voor
den goeden gang van zaken noodig is.
De Vennootschap zal gerechtigd zijn het lid
maatschap vóór dezen bestemden tijd te doen
eindigen tegen eene evenredige restitutie van
betaalde contributie.
Buiten den door de Directie vastgestelden bad
tijd mag niemand op het terrein vertoeven, vooral
niet des nachts.
Er zijn linnen strandtenten te huur a 4.00 per
week.
DE BADDIRECTIE.
ii.
Toen de adellijke Bertus bij het tramstation
kwam, zag hij net de tram naar Bergen voor z'n
neus wegrijden. Hij nam een taxi en liet zich naar
zijn pension, dat in een der lommerrijke lanen van
het dorp lag, terugbrengen.
Goeie morgen baron, klonk uit de zonnige serre
een vriendelijke groet hem tegen, toen hij de ka
mer binnentrad. In een der goedkoope rieten
stoeltjes die deel uitmaakten van het serre
ameublement zat Sjolmes en stopte een pijp.
Stom verbaasd bleef de baron op den drempel
staan.
Komt U toch binnen en sluit de deur; het tocht
hier leelijk, merkte de detective op.
Hoe ter wereld komt U hier? hijgde de baron.
Of bent U het niet en is het Uw tweeling-broer?
Ik ben het waarde heer; mijn tweelingbroer is
postbode in Aalsmeer. Nooit van een Sportvlieg
tuigje gehoord? Nou dan!
Onmachtig nog om iets te zeggen, plofte de ba
ron op een stoel neer en zat met een op den
grond. Hij had het meubelstuk volledig gekraakt.
Toen de baron overeind gekrabbeld was en met
een van pijn verwrongen gezicht zijn achterhoofd
voorzichtig betastte, merkte de detective op, dat
er een buil bezig was zich te vormen en deed hier
van mededeeling aan den baron.
APOTH.-ASSISTENTE.
TELEFOON 10 9.
BREELAAN 17, BERGEN (N.-H.
Deze vroeg onlogisch hoe de detective zijn adres
was te weten gekomen?
De „Badbode" m'n waarde, merkte Sjolmes op.
En waar is Uw vriend gebleven? wilde de baron
weten.
Past op de machine in de Hertenkamp. Ziet U,
Souvenir-jagers en zoo zeide Sjolmes. Maar
beste baron, ik had feitelijk al weg moeten zijn.
Niets nog van Uw vrouw gehoord? vroeg Sjolmes.
Helaas neen, zuchtte de baron.
Geef mij haar portret; een beetje vlug drong
Sjolmes aan.
De baron zocht in laden en kasten en kwam
tenslotte met een portret van de barones voor den
dag. De adellijke dame was gehuld in een voordee-
lig zittend badcostuum.
Foei!! schrok Sjolmes. Ik zal het hoofd er maar
afknippen. Veiliger voor Zouwat weet U. de dok
ter is getrouwd.
De baron wierp een smartelijken blik op het
hem zoo dierbare papieren gelaat en onderdrukte
een snik.
Toen bleef hij alleen.
Sjolmes bereikte het vliegtuig juist op het
oogenblik dat zijn vriend tegen één der vleugels
op 't gras gezeten, door een rasperige hertentong
werd wakker gelikt.
Laat me nou nog even slapen Amalia, knorde de
•dokter.
Zou je niet eens aandraaien? merkte Sjolmes op.
O ben jij het maar! Maak zoo'n drukte niet man.
Ik ben noch je bediende, noch je wederhelft,
snauwde Zouwat.
Als je nu maar opschiet, bulderde Sjolmes.
Zouwat draaide tot de schroef begon te wente
len, Sjolmes gaf contact en met een vaart stoven
de herten uiteen. Toen begon de sierlijke ééndek
ker te rollen, om zich dan in de klare lucht op te
heffen. Zouwat greep een touw en vlugger dan
men het van den corpulenten geneesheer had mo
gen en kunnen verwachten, klom deze naar boven
en wipte over den rand.
Sjolmes zette koers naar Alkmaar en landde
vlot op de Paardenmarkt. Hij vertrouwde zijn toe
stel toe aan een werkloozen stationskruier en ging
met Zouwat de stad in, na hem het papieren hoofd
der barones ter bestudeering te hebben gegeven.
Lang behoefden ze niet te loopen. Bij de afdee-
ling lapjes in het groote warenhuis van V. en D.,
waarheen Sjolmes koers had gezet, stond de dame
en koos zich een rose halslint.
Wat er ook gebeuren moge, volg haar, fluisterde
Sjolmes z'n vriend in het oor.
Het volgend oogenblik was hij verdwenen.
Toen de dame den hoek van de Oudegracht om
ging, liep de dokter tien pas achter haar. Hij zag
haar stilhouden voor een groot en somber huis en
met een sleutel de voordeur openen, nadat ze
eerst angstig om zich heen had gekeken.
De dokter stond verscholen achter een boom aan
den waterkant.
Toen de groote deur de ranke gestalte der adel
lijke dame verzwolgen had, stond Zouwat besluite
loos. Een roeibootje naderde in de gracht en de
schipper een stoere kerel met het traditioneele
baardje eens schippers, legde aan op de plaats
waar Zouwat achter den boom stond.
De schipper klauterde op den wallekant en gaf
den dokter een fermen opstopper. Juist toen de
medicus was opgekrabbeld en zijn aanvaller van
achteren wilde bespringen, draaide deze zich om,
trok z'n baardje af en een welbekende stem zeide
kalm: Vooruit ouwe jongen, er is geen oogenblik te
verliezen. Het was Sjolmes.
Door een smal steegje werd de dokter voortge
trokken; ze klommen over schuttingen en heggen,
om tenslotte stil te staan voor een klein achter
deurtje van een morsig pand. Sjolmes luisterde
scherp, opende met een looper het deurtje en trok
z'n vriend in een donkeren gang.
Doe je schoenen uit en hang ze om je nek, fluis
terde hij heesch. De dokter deed wat hem bevo
len was en bemerkte tot z'n ontsteltenis, dat beide
z'n groote teenen door zijn niet al te schoone
sokken staken.
Sjolmes keek er met een vies gezicht naar, doch
overwon zijn afkeer en duwde den dokter op
kousen-voeten de duistere trap op, terwijl hij zelf
volgde.
Het werd een vermoeiende tocht, want de oude
trap kraakte telkens verraderlijk en dus moesten
ze minuten lang met ingehouden adem stilstaan.
Geen geluid deed zich hooren.
Eindelijk hadden zij het doel van den tocht be
reikt, want plotseling hoorden zij stemmen-
rumoer.
Uit een ruimte terzijde van de trap gelegen,
priemde een lichtstraal door de duisternis en kij
kend door een reet in de planken zagen wij een
kleine net gemeubileerde kamer. Op de paarden
haren canapé zat de barones, het rose lint om den
hals, de oogen opgeslagen naar een man die met
den rug tegen den muur stond en wiens gezicht
Stationsstraat.
Werken van de beste Nederlandsche
en Buitenlandsche Schrijvers.
ONTWIKKELEN. AFDRUKKEN.
voor den speurder en zijn vriend dus niet te zien
was.
Als hij het te weten komt, ben ik verloren,
snikte de barones.
Kalmte mevrouwtje, hij zal het niet te weten ko
men, klonk een zachte liefdevolle stem.
Ik heb nog nooit een dergelijken stap gedaan; U
weet niet hoe precies mijn man is in zulke dingen,
klonk weer de vrouwenstem, welke beefde van
aandoening of ontzetting, dat was niet te zien, aan
gezien er juist een groote vlinder fladderde tus-
schen haar fijne gezicht en de ordinaire lamp met
ordinaire kap.
Ik begrijp Uwe moeilijkheden barones; ik voel
oprecht met U mee en ik zal U helpen zooveel ik
kan.
De schurk! fluisterde Zouwat.
Stilte! siste Sjolmes.
Een poos bleef het stil, toen vroeg de mannen
stem: Hoe laat gaat de baron naar bed?
Tien uur precies, antwoordde de barones, en het
geluid harer stem klonk als een snik.
Ik zal er óp tijd zijn en moed houden, mevrouw
tje, troostte haar de man.
Toen nam met een beleefde buiging de barones
afscheid.
Sjolmes en zijn vriend wachtten geruimen tijd
en aanvaardden toen met groote voorzichtigheid
den terugtocht.
Op de zonnige gracht vroeg Zouwat zijn vriend,
wat dat te beteekenen had? Wat voeren die twee
in het schild tegen den ongelukkigen echtgenoot?
Vanavond de ontknooping, tot zoolang geduld.
Er is nog tijd genoeg voor een tochtje met de ma
chine naar de Zuidkust van Engeland, zeide Sjol
mes. Kom mee!
Goed verstopt zaten ze met z'n beidjes verstopt
in een kast in de kamer van het Bergensche pen
sion. Sjolmes had z'n baardje afgelegd en droeg nu
een lange zwarte snor.
Het was op slag van tienen.
De baron zat alleen; geen geluid deed zich hoo
ren. Nog steeds was de barones niet teruggekeerd.
Juist had Zouwat zijn vriend erop opmerkzaam
gemaakt dat z'n snor aan de rechterzijde had los
gelaten, toen de deur van de kamer geopend
werd.
Op den drempel stond een blonde jongeling met
een keurig zittend confectiepakje aan en een zwart
bolhoedje op het hoofd.
De baron sprong op, waarna de jongeman in zijn
rechter jaszak tastte.
Dit was het sein voor Sjolmes en z'n vriend om
uit de kast in de kamer te wippen.
De detective wierp zich op den bezoeker bij den
ingang.
Toen klonk een doordringende kreet, In de gang,
beschenen door het zachte licht der electrische
lamp uit de kamer, stond de barones, lijkwit met
een roodvlekje op elke wang, vanwege de poeder.
Wat beteekent deze comedie Amelia, vroeg de
baron.
O, Bertus, riep Amelia met sidderende stem, ik
zal alles vertellen.
Maar vóórdat de barones rekenschap kon geven
trad Sjolmes naar voren.
Mijnheer de baron deze man is coiffeur in Alk
maar en komt U scheren. Uw vrouw heeft Uw Gi-
lette-apparaat thuis vergeten. Ze is zorgzaam en
attent! Hij nam het mes uit 's man's rechter jaszak
en terwijl Amelia in de armen van Bertus viel, zei
de Sjolmes: Kom Zouwat, we gaan ons bad in zee
nemen voor we slapen gaan.
Br.
Limmerikken.
De zon zei: k ga Bergen beschijnen
k Laat bleekneusjes spoedig verdwijnen
'k Ga schitt'ren in 't zand
Op het duin, op het strand
Tot gunst van de grooten en kleinen!
Zij ging voor herstel van gezondheid
En mindering ook van haar rondheid
Naar Bergen aan Zee
't Resultaat dat viel mee
Want ze was na een week al vier pond kwijt.
o
Een meisje met heel veel talenten
Ontmoette een man met veel centen
Hij was crazij van Bergen
Maar zij hield van tergen
En nu leeft zij heel kalm van zijn rente.
