„DUINVER MAAK"
De bel voor de laatste ronde.
HOOG EN LAAG WATER
KAAS MARKT
LUNCH of KOFFIETAFEL
VALK's Lunchroom
CAFÉ-RESTAURANT
GROOTE KINDERSPEELTUIN.
te Bergen aan Zee. 1934. (in zomertijd).
AUG.
Datum
Hoog water:
Laag water:
25
4.14
16.41
0.47
13.13
26
4.56
17.23
1.36
13.56
27
5.37
18.06
2.20
14.37
28
6.20
18.44
3.03
15.16
29
7.02
19.27
3.40
15.53
30
7.45
20.07
4.20
16.32
31
8.28
20.55
5.—
17.12
I BEZOEKT DE
te ALKMAAR.
GEBRUIKT UW
in
KAASMARKT,
tegenover Bureau V.V.V.
Onze zaal is
Vernieuwd - Vergroot - Verfraaid.
Mooi gelegen aan den voet der duinen.
ZONDAGSMIDDAGS
Concerten Openlucht-Dancing
door eerste klas Orkest.
RUIM PARKEERTERREIN.
vervaagd en overstemd wordt, wat klein is en
onbeteekenend. De zee en de stormwind kan, voor
wie luistert, geven, dat de menschengedachten
door de natuur worden beheerscht. In de natuur
wordt de mensch gesterkt in den moeilijken strijd
van het alledaagsche leven. De natuurvrienden
weten, welk een machtige invloed er uitgaat van
de donkere voortjagende wolken boven de golven
de watervlakte. Zij geraken in bewondering voor
de wit-omrande golven, die in schuimblaasjes als
paarlen op het strand vloeien.
De natuurvriend heeft de Hollandsche luchten
lief. Hij komt onder de bekoring van de prachtige
herfsttinten, die hun kleurenpracht toonen in het
Berger bosch en den begroeiden duinrand.
Een zomervacantie met de tintelende zonne
warmte op het strand en de blij spelende kinderen
is mooi, maar ook een herfstvacantie heeft haar
bizondere bekoring. Het begroeide duin toont zich
dan weer geheel anders aan ons oog en steeds
weer wordt men in staat gesteld, nieuwe schoon
heden te aanschouwen.
Wij hopen, dat vele gasten hier zullen blijven en
naar Bergen zullen komen om van een herfst
vacantie te genieten.
De vertrekkende gasten roepen wij een „tot
weerziens" toe.
V O O R B IJ.
Zij zijn voorbij, de onbezorgde dagen;
Het dag'lijksch werk eischt weer den vollen man,
Die nu aan zee weer werkkracht heeft gevonden
En nu weer frisch zijn taak verrichten kan!
De zee van Bergen heeft hem rust gegeven;
En Bergens bosch deed wond'ren voor den mensch.
Zij beiden gaven licht en lucht eri leven!
Vervulden steeds opnieuw weer eiken wensch>..
'tWas baden, lui'ren, nieuwe kracht vergaren;
'tWas heerlijk niets-doen, innerlijke vreê;
Dat alles schonk U Bergen's kust en duinen;
Dat alles schonk vooral de trouwe zee!
En nu aan 't werk! Het leven stelt zijn eischen!
De kop omhoog! Durft steeds het Leven aan!
En mocht het weer vacantie voor U worden:
Dan kunt gij 't beste weer naar Bergen gaan!
Met een harden klap liet ik den klopper vallen
op de ijzeren plaat welke in het midden op de
huisdeur genageld was.
Wijd opende zich de toegang tot het Alhambra,
de redactioneele burcht van de „Bergensche
Bad-, Duin- en Boschbode". Op den drempel stond
groot en forsch de burchtheer, een trek van blij
herkennen op zijn goedig rond gelaat.
„Ha jij ook!" bulderde hij. „Nu zijn we compleet"
en met een jovialen armzwaai noodde hij tot bin
nentreden.
Uit de kamer rechts van de deur klonk een
helsch lawaai en boven dit rumoer uit een schelle
jongensstem die zonder ophouden schreeuwde;
„Vooruit dan lui; de bel voor de laatste ronde!"
Even aarzelde ik, toen duwde de gastheer de deur
wijd open en stond ik voor de barre werkelijkheid.
De kamer was vol menschen, die allemaal door
elkaar praatten; d'r was geen touw aan vast te
knoopen en telkens weer dreunde in m'n ooren de
schelle stem die zonder ophouden de laatste ronde
aankondigde.
Op de divan ontdekte ik tenslotte de burcht
vrouw, die me wenkte. Haar prettig gezicht, met
de van levensblijheid en levensmoed tintelende
oogen leek mij iets onwezenlijks bij het aanschou
wen van de verhitte, opgewonden gezichten, die
mij uit een dikke blauwe wolk spookachtig tegen-
grijnsden.
Ik zocht er m'n toevlucht en zij noodde mij gast
vrij naast haar plaats te nemen. Twee trillende
kattenlijfjes zochten bescherming in de plooien
van haar kleed. „De jeugd moet uitvieren", merkte
ze zacht verontschuldigend op.
Rondom mij kijkend zag ik zoowaar de gansche
redactiestaf om den chef geschaard. Daar was
allereerst de jolige Dagboekschrijver gezeten, die
met een verrukt gezicht z'n vlieg gadesloeg die
ronde na ronde op het voor hem op tafel staande
aschbakje aflegde. De vlieg tolde met haar glazig-
doorzichtige vleugels in het licht van een late zon
nestraal, welke juist nog het bakje bereikt had.
Op het puntje van de tafel zat een spreeuw blij te
kwetteren. De poesjes keken er naar.
„Eens komt de bel voor de laatste ronde"! klonk
schel een stem uit één der kamerhoeken. Toen ik
m'n hoofd omdraaide naar den kant waar het ge
luid vandaan kwam, zag ik niemand, en verwon
derd keek ik m'n gastvrouw aan. „Net doen of U
niets hoort", zeide deze, en het leek me of haar
anders zoo resolute stem onvast klonk.
Een paar stoelen van Hns. verwijderd troonde
Reporter temidden zijner geïnterviewde slachtof
fers. Ik ontdekte naast vele manspersonen, het
allerliefste meisje uit Overschie, dat Bergen, waar
ze geboren en getogen was, niet vergeten kon. De
allround donateur snuffelde ijverigin het adres
boek op jacht naar nieuwe vereenigingen, waar hij
zich mogelijk bij kon aansluiten. De gemeubileerde
huizen-verhuurder keek nijdig vanwege de slechte
tijden en mopperde met den pensiongast over het
ongestadige weer en de koude avonden. Ook de
organisator van het bloemencorso bleek min of
meer ontevreden. Betoogde, dat hij dankbaar doch
niet voldaan was. Het feest was schoon, alhoewel
niet zoo schoon als 't vorige jaar, doch op de toe
kenning der prijzen oefende hij een scherpe critiek,
waarvoor hij door den chef op z'n vingers werd
getikt. „Die menschen hebben naar eer en geweten
geoordeeld", meende deze. „Best mogelijk", riep Re
porter verontwaardigd uit en bleef koppig volhou
den, dat ze zich leelijk hadden vergist.
Rob uit de Wolkenkrabber staarde somber voor
zich uit, voorspelde voor de toekomst een meer
juiste beslissing; een beslissing welke de meening
van het publiek zou zijn. „Bravo!" schalde de stem
van den toehoorder op de publieke tribune.
De stemming werd er intusschen niet beter op.
Uit de kamer er naast klonk plots blij geschal van
vroolijke meisjes-stemmen en verwonderd keek ik
m'n gastvrouw aan.
De meisjes van den Dagboekschrijver, legde deze
mij uit. Allemaal jong goed. Wel aardig.
Zag ik goed? Jawel hoor, daar ontdekte ik het
lieftallige schepseltje van den dansvloer, van de
duinwandeling en van den verlichtingsavond;
voorts de beklagenswaardige minnares van den
snooden schilder die gewild vroolijk deed, doch die
ik erop betrapte, nu en dan met doffe staar-oogen
„In's blaue hineim!" te staren. Gelijk had ze, want
het was blauw van de rook.
Hyacinten-geur drong m'n neus binnen en ik
ontwaarde de uitgelaten Loekie. Plagend trok ze
een leelijk gezicht tegen den Dagboekschrijver die
deze onheusche behandeling allerminst had ver
diend en dan ook rood werd van minnenijd.
Zacht speelde de radio het fondant-zoete wijsje
„With that certain thing"
De Limmerikken-man voelde zich niet op z'n
gemak geen omgeving om te dichten. De ware
stemming ontbrak; de dichtader was uitgevloeid.
„Je wordt melancholiek man", zeide de chef, „Heb
ik al uit je laatste Limmerik gemerkt".
„Helaas ja", zuchtte de dichter. „Het afscheid
valt me zwaar". Stippeltje, stippeltje, stippeltje!
„De bel voor de laatste ronde!" klonk hoonend
de stem uit den hoek.
Geheel afgezonderd van de anderen zat op een
verborgen plaatsje achter een paar stoelen, meneer
J. Daalder Dzn.
Perdix-perdix, oftewel Pephuhn; oftewel dood
gewoon de Patrijs, mompelde hij zacht voor zich
heen. En wat is dit hier? O, de Anas-Boscas, in het
gewone leven de wilde eend en daar zoowaar de
Rallus aquaticus L.; een zeldzaam vreemde vogel
met langen snavel, ook wel Waterral geheeten. De
kenner bij uitnemendheid der Avifauna van Bergen
en omstreken genoot, totdat ineens een schelle
stem hem opschrikte.
„De bel voor de laatste ronde!"
„Ellendeling", gilde Reporter en rende de deur uit.
Neergehurkt bij een koe zag ik hem zitten op het
weiland; zijn allerlaatste slachtoffer voor een in
terview.
Die koe zeit boe mot je hooren,
Zijn staart zit achter en z'n kop zit van voren.
Die koe geeft ons melk
Melk goed voor elk
Op die wei werd onlangs een kalfje geboren.
„Wat zei de koe?" vroeg de Dagboekschrijver.
„Boe zei-d'ie en niks meer", was het antwoord.
„Zie je wel", juichte de dichter, „uit is het, ook
met die interviews van jou, al zijn ze nog zoo zon
derling".
„De bel voor de laatste ronde!" triompheerde de
stem.
„Waar is mijn Maggie?" fluisterde ik m'n gast
vrouw in het oor.
„Uit met Dirk van de Kruijenier, die had zijn uit
gangsavond", was het verpletterende antwoord.
„De bel voor de laatste ronde"!
Toen heb ik gebruik makend van een oogen-
blik stilte welke er na dit hoongelach viel, een
stoel beklommen en eenige woorden gericht tot
ons aller chef en z'n vriendelijke echtgenoote.
Ik heb hem namens alle medewerkers dank ge
zegd voor de gastvrijheid welke hij ons verleende
in de kolommen van zijn lijfblad. Ik heb hem hulde
gebracht voor de energie, waarmede hij ook weer
dit seizoen heeft geijverd voor het schoone Bergen
en voor de wijze waarop hij iedere week weer zijn
blad had verzorgd, met als eenig doel de gasten
aangename lectuur te verschaffen.
Ik heb de gastvrouw gedankt voor de vriendelij
ke gastvrijheid waarmede zij mij vreemdeling
in Jeruzalem in haar huis heeft willen ontvan
gen en ik deed haar deelen in de hulde welke ik
m'n chef bracht, omdat ik wist, dat de Bergensche
Bad-, Duin- en Boschbode ook haar blad is.
Ik heb beiden na dit prachtig geslaagde jubi
leum-jaar nog vele gelukkige seizoenen toege-
wenscht. Ik heb mijn lezeressen en lezers bedankt
voor
De bel voor de laatste rondefinish
hoeraweer de Badbode als eerste over de
eindstreep.
Afgeloopeniammer!
Ineens danste alles wild om me heen; ik hoorde
tallooze stemmen, waaruit zich eindelijk met veel
moeite één stem los maakte: „De Badbode meneer;
het laatste nummer van dit jaar alweer", wekte mij
de postbode uit den droom. En er klonk iets van
een snik in zijn stem.
Br.
BADTARIEF:
a. Koetsenbad: 1 enkel bad 0.25, 1 bad met
handdoek 0.35, 1 bad met handdoek en
costuum 0.55; abonnement 10 baden resp.
2.25, 3.25 en 5.25.
b. Tentenstrand: plaatsen van een eigen tent per
dag 0.50; plaatsen en opbergen van een
eigen tent per week 3.per maand 10.
huur van een tent per dag 1.50, per week
6.per maand 22.50; met recht tot baden
zonder bijbetaling.
Huur van een ligstoel per dag 0.25.
1 Cabinebad 0.25, dito met handdoek
en costuum 0.55.
c. Zonnebad: voor 4 weken of korter: voor ge
zinshoofd 6.voor 2e gezinshoofd 4.
voor kinderjuffrouw 3.voor kinderen
2.50.
Eigen tenten mogen gebruikt worden, van
waaruit gebaad kan worden. Tevens zijn aldaar
tenten te huur,
STRANDSTOELEN:
Per één uur 0.15, per twee uur 0.20, per dag
0.50, per week 2.30, per maand 8.Voor
het hebben en gebruiken van een eigen ligstoel
(opvouwbaar) per dag 0.15, per week 0.50, per
maand 2.
Genoemde tarieven, behoudens nadere wijzi
gingen.
N.V. BOUW-EXPLOIT.-MAATSCHAPPIJ
BERGEN AAN ZEE.
TENNISBANEN.
Uitstekende gravel- en roode baksteenbanen,
mooi en beschut gelegen in het Parnassiapark te
Bergen aan Zee.
Tarief.
Per uur per persoon0.50
Abonnement voor 10 uur spelen n 4.00-
Abonnementen, dit jaar afgegeven, zijn voor een
volgend jaar niet meer geldig.
De voorwaarden tot het bespelen van deze ba
nen, zijn ter plaatse aangeplakt.
DE BADDIRECTIE.
