VALK's LUNCHROOM
Het buitenland is niet goedkooper.
HOOG EN LAAG WATER
Bediening in Oud-
Hollandsch Costuum
llllllllllllllllllllllllllllllllllMWIIIIIillllBIBIIIIIIIIIIIIIIIIIIItlililllilllil
CAFÉ-RESTAURANT
„DUIN VERMAAK"
GROOTE KINDERSPEELTUIN.
ORANJE-HOTEL
te BERGEN AAN ZEE (in Zomertijd).
JULI.
Datum
Hoog water:
Laag water:
v.m.
n.m.
v.m.
n.m.
18
3.41
4.14
0.15
0.35
19
4.29
4.58
1.04
1.22
20
5.10
5.40
1.42
2.03
21
5.51
6.17
2.22
2.43
22
6.27
6.52
3.02
3.19
23
7.03
7.25
3.35
3.50
24
7.36
7.58
4.09
4.21
IIIIIIIIIIllll Gedurende 't seizoen 1|||||
eiken Woensdag-, Vrijdag
en Zaterdagmiddag
in
Kaasmarkt t.o. Bureau V.V.V.
Tevens Expositie van Schilderijen
en Pastels van den Kunstschilder
BOWIEN uit Egmond.
Mooi gelegen aan den voet der duinen,
ZONDAGSMIDDAGS
Concerts Openlucht-Dancing
door 1ste klas Orkest.
Ruim Parkeerterrein.
Telkenmale, wanneer men Hollanders spreekt
die op reis naar het buitenland zijn geweest, hoort
men de bewering, dat men daar zooveel goedkoo
per uit is. Men heeft in België voor 30 fr., in
Frankrijk voor 25 fr. en in Duitschland voor
5 reismarken gelogeerd en voor iets meer dan
1.gedineerd en als men de vertellers zonder
verder te informeeren, aan het woord laat, dan
krijgt men onwillekeurig den indruk, dat onze
hotel- en pensionhouders afzetters zijn.
Ook van officieele zijde, die n.b. nog maar steeds
achterwege blijft om de vaste bedrijfslasten te
verlagen, doch die integendeel verhoogt, sugge
reert men, dat de verblijfkosten in ons land voor
de bevordering van het Vreemdelingenverkeer te
hoog zijn. Ook in het rapport van de 20 Dec. 1935
ingestelde commissie inzake het Vreemdelingen
verkeer, dat dezer dagen bij de landsdrukkerij
verscheen, komt dit tot uiting.
Onze ervaring is, dat de Nederlanders, die een
buitenlandsche reis hebben gemaakt en beweren,
dat ze toch zoo goedkoop uit zijn geweest en dat
het in ons land toch zoo duur is, in het buitenland
er genoegen mede nemen om in gelegenheden te
verblijven, die in eigen land daarvoor niet worden
aangekeken. Vaak kwam het voor, dat men, als
wij naar het hotel in een bepaalde plaats, waar
wij toevallig bekend waren, informeerden, ons
antwoordde, het adres te zijn vergeten. Eenmaal
kwam het voor, dat wij toevallig achter het adres
kwamen en constateerden, dat het gelegenheden
waren, waarin men in ons land nog voor minder
terecht kan.
Wie met de hotelprijzen in ons land bekend is,
weet, dat die thans 30 a 40 pet. zijn gedaald en
dat daarin onder den drang van de tijdsomstan
digheden voor prijzen gewerkt wordt, die een loo-
nend bedrijf uitsluiten.
Om de menschen toch maar tevreden te stellen,
hebben de hotels ook in ons land de z.g. „zwerf-
bons" of het „pension tournante" ingesteld, waar
door de toerist in staat wordt gesteld om maaltij
den in andere hotels te gebruiken of in andere
hotels te logeeren, dan waar hij pension besprak.
Voor ons zijn dit experimenten, die den nood
der tijden teekenen. Zij passen o. i. alleen bij die
menschen, die toch vooral het volle profijt willen
trekken uit de voordeelen van een inclusief
arrangement voor vol pension verbonden en de
GEHEEL GEMODERNISEERD.
ONDER NIEUWE LEIDING.
GEZELLIG TERRAS.
RESTAURANT.
Dagschotels vanaf 75 cent.
J. A. DALLOYAUX.
stuipen op hun lijf krijgen, als ze eens een keer
een lunch moeten laten verloopen, waarvoor ze
betaald hebben.
Onze ervaring is steeds geweest, wanneer wij
een buitenlandsch reisje hadden gemaakt, dat wij
niet goedkooper uitwaren dan in het eigen land,
wanneer wij vergelijkbare grootheden tegenover
elkander stelden. Meestal concludeerden wij, dat
het eten slechter was geweest.
Aangezien wij de paar laatste jaren om princi-
pieele redenen niet naar het buitenland zijn ge
weest, omdat wij overtuigd zijn dat ons volk niet
kan doorgaan millioenen in het buitenland te ver
teren, zoolang het omgekeerde ook niet plaats
vindt en men in het buitenland zelfs blijft door
gaan met het nemen van maatregelen, die het be
zoeken van ons land voor eigen landgenooten on
mogelijk maakt, waren wij niet in staat om de
laatste jaren op grond van eigen ervaringen ver
gelijkingen te maken.
De ervaring van anderen.
Deze week hadden wij met een onzer vrienden,
een ingenieur, die juist een reis in Frankrijk en
Duitschland had gemaakt, een gesprek over dit
onderwerp, dat onze zienswijze nog weer eens
nader vaststelde. Op ons verzoek stelde hij zijn
ervaringen op schrift, dat door hotelrekeningen
enz, kan worden gestaafd. Wij laten thans volgen,
wat hij schrijft en commentaar overbodig maakt,
„Als men verre reizen doet, kan men veel ver
halen.
Dit gezegde is al zoo vaak aangehaald, dat men
al dikwijls twijfelt aan de mededeelingen, welke
volgen. In dit „bijzonder" geval is twijfel niet noo-
dig, omdat het verhaal heelemaal niet is bedoeld
om minder ver-reizenden te imponeeren, noch om
uit te doen komen, dat het hier beter of slechter
zou zijn. Integendeel, het ligt in mijn bedoeling om
met enkele feiten aan te toonen, dat ons prijzen-
peil zich in de laatste jaren dusdanig heeft ge
wijzigd, dat wij vrijwel op een „internationale"
basis zijn aangeland.
Alvorens eenig cijfer te noemen, wil ik er op
wijzen, dat ik er van uitga, dat men slechts verge
lijkbare grootheden dient te bezien, dus hotels en
café's van eenzelfde rang, in overeenkomstige
plaatsen.
Dit jaar bezocht ik eenige plaatsen in Frankrijk
en Duitschland en in het najaar van 1935 ook nog
in België.
Viel voor Frankrijk en België het bedrag, noo-
dig voor goed, doch geenszins overdreven uitgaan
al niet mede, in Duitschland zal men, als men de
zaken objectief wil bezien, moeten concludeeren,
dat voor den tourist vrijwel alles duurder is dan
in eigen land, zelfs al beschikt men over Reis
marken. Voor den Duitscher-zelf moet het dan ook
wel heel duur zijn om uit te gaan in eigen land,
als het voor ons, met de 40-cents mark, al tegen
valt. Onder het tegenvallen versta ik het achter
wege blijven van het verschijnsel, dat wij alles zoo
goedkoop vinden over de grens. Betaalt een Ne
derlander in het buitenland evenveel als in eigen
land, dan vindt hij het immers duur?
Nu enkele feiten om te bewijzen, dat het voren
staande heusch niet gezegd is om het reizen te be
lemmeren, maar alleen om aan te toonen, dat wij
in eigen land volop goede hotel- en café-zaken
vinden, die best kunnen concurreeren met het
buitenland.
Voor een week-end in Bad Nauheim, in een goed
hotel (te vergelijken met Nassau-Bergen in Bergen
aan Zee) betaalt men minimaal 50 R.M. voor
2 personen.
Wie in München logies zoekt en daarbij een ho
tel wil bewonen, dat te vergelijken is met „Vic
toria" in Amsterdam, betaalt voor 2 personen per
nacht logies minstens 12 R.M. (zonder bad), daar
komt het ontbijt nog bij. Voor 2 personen dus mi
nimaal 15 R.M., terwijl voor bediening (fooi)
steeds 15 pet. wordt berekend. Dus een nacht
logies met zeer eenvoudig ontbijt (3 broodjes met
boter en thee) komt op ruim 17 R.M, De reis-mark
tegen 41 cent gerekend, wordt dit een som van
7 gulden. Voor den Duitscher-zelf, die immers
alles met 60 cents marken moet betalen, komt dit
neer op een uitgave van 10,20 Hollandsche gul
dens.
De garage-huur varieert nogal eens. De laagste
prijs, dien ik betaalde, bedroeg 1 Mark, hetgeen
een uitzondering was. Voor een box betaalt men
minimaal 1,50 R.M., gewoonlijk 2 R.M. en in de
grootste steden, in het centrum, 3 R.M.
De benzine wordt in Duitschland duurder, naar
mate men zuidelijker komt. In de buurt van Bonn
betaalt men 34 Pf., in de omgeving van Nürnberg,
München wordt dit 38 Pf, In Hollandsch geld om
gerekend en dan via Reis-marken, zijn dit nog be
dragen van respectievelijk 13,9 en 15.5 cent per
liter.
De prijzen voor een biertje, een kop koffie, een
gebakje, zijn in de veel bezochte plaats niets min
der dan hier in Holland, ja in een behoorlijke zaak
(terrassen van een Kurhaus, café met een goed
strijkje) zelfs iets hooger. Zoo kost een goed glas
bier dikwijls meer dan 20 Hollandsche centen, een
gebakje met slagroom 25 cent enz.
Bovendien moet men van iedere honderd Reis
marken, die men bij de bank inwisselt, 1,5 Mark
afstaan voor de kosten van inwisseling van de
chèque. In Holland heeft men ook al 1 pet. bank-
onkosten.
In vele bad-plaatsen heeft men een Kur-tax;
blijft men korter dan 3 dagen, dan moet men voor
hei bezoeken van de Kur-établissementen entrée
betalen, iederen keer, dat men er heen gaat.
Hier wil ik het bij laten; ik hoop voldoende
duidelijk te zijn geweest in het bevestigen van
den indruk, dat wij heusch geen duurte-eiland
meer zijn in Europa".
AFSCHEID VAN HET OUDE HUIS.
Het huis is ontruimd.
Hol klinken mijn stappen opwaars de trappen.
De muren kijken met stille oogen
van alle luister ontdaan.
Hel schijnt het licht door de kale ruiten,
„Huis, kijkt ge als vreemde mij aan?"
„Vervreemd zult ge raken
als anderen komen
en nemen je in bezit.
Ik zal je nimmer kunnen vergeten,
diep zijt ge in 't hart mij gegrift".
De toren slaat, als zoovele malen,
het halve uur.
„Komt ge U melden, op dees' laatste rondgang
beste gebuur 7"
„Vind ge dees' naakte, leege kamers
„niet als vergroot?
„Voelt ge het leed, dat dees' veilige plek staat
als beroofd 7"
„Leege vertrekken, vol van gedachten
maakt ge mij.
En gij toren, al die jaren,
tot in mijn slaapstee, zaagt ge mij".
„Weet ge nog, hoe ik in jubelende jonkheid
vol jeugdigen moed
kwam in het dorp aan den voet der duinen?
Weet ge 't nog goed?"
„Was ik niet dankbaar voor 't kind mij geboren
in Pinkstervreugd?
Was het geen heerlijke, hollandsche jongen
heel zijn zonnige jeugd?"
„Stond ik niet open voor allen die kwamen?
Heb ik mijn taak niet aanvaard?
Had ik niet 't recht mijn leven te leven
naar eigen inzicht en aard?'1
„Dank oud huis gij hebt veel gegeven,
Dank voor wat ge mij hielp vergeten.
Gij hebt omsloten, mijn kwaad als mijn goed.
Dank voor 't geluk in zoo'n overvloed",
„Met vreugde kwam ik,
met weemoed ga ik
na stille strijd.
Sla toren mijn trouwe gebure
dit tijdvak sluit!"
M. S.—M.
GRAPJES.
In een kleinen Parijschen schouwburg zat een
heer naast he orkest en trachtte te vergeefs er
achter te komen wat er gespeeld werd. Niemand
kon het hem zeggen en opmerkzaam geworden
kwam in de pauze de kapelmeester en herkende
tot zijn groote verbazing den componist Rossini.
Maar maestro, zei de kaplmeester, wij
speelden toch de ouverture van „Don Juan?"
Dank u zeer, antwoordde Rossini, ik zou het
niet herkend hebben.
Karei V kwam tijdens het beleg van een stad
vrij dicht bij de plaats, waar de kogels der vijan
delijke batterijen insloegen. Zijn officieren be
zwoeren hem, terug te gaan.
Karei lachte.
Kunt u mij in de heele wereldgeschiedenis
een enkelen monarch noemen, vroeg hij, die door
een kanonskogel is gedood?
De hertog d'Epernon zag zich in ongenade val
len bij het hof, naar mate Richelieu er in aanzien
steeg. Op zekeren dag dat hij de trap van het
kasteel te St. Germain afkwam, terwijl de Riche
lieu er op ging, vroeg de laatste hem:
Wat voor nieuws, mijnheer de Hertog?
Mijnheer, gij stijgt, en ik daal, was het ant
woord.
Toen Robespierre geguillotineerd was, drukte
een Fransch officier aldus zijn vrees uit voor den
bloeddorstigen tiran: Zoo vaak ik den naam
Robespierre hoorde, nam ik mijn hoed af, om te
voelen of mijn hoofd er nog wel was.
