I VALK's LUNCHROOM
HOOG EN LAAG WATER
CAFÉ-RESTAURANT
„DUIN VERMAAK"
GROOTE KINDERSPEELTUIN.
WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊmmÊM
ORANJE-HOTEL
REGENMORGEN.
te BERGEN AAN ZEE (in Zomertijd).
JULI.
Datum
Hoog water: 1
Laag water:
v.m.
n.m.
v.m.
n.m.
25
8.12
8.35
4.42
4.52
26
8.57
9.21
5.14
5.29
27
9.49
10.18
5.57
6.17
28
10.49
11.23
6.54
7.25
29
0.07
8.04
8.43
30
0.40
1.20
9.22
9.58
31
1.47
1.22
10.29
11.03
Mooi gelegen aan den voet der duinen.
ZONDAGSMIDDAGS
Concert Openlucht-Dancing
door 1ste klas Orkest.
Ruim Parkeerterrein.
■Illlllllllll Gedurende 't seizoen |||l|(|i|||(|||
£r; eiken Woensdag-, Vrijdag
en Zaterdagmiddag
Bediening in Oud-
K Hollandsch Costuum |J
Kaasmarkt t.o. Bureau V.V.V.
Tevens Expositie van Schilderijen M§
CTT en Pastels van den Kunstschilder gj
BB BOWIEN uit Egmond. jjj
Een groot voordeel voor Bergen aan Zee is wel
het feit, dat het een geheel vormt met het bosch-
rijke Bergen-Binnen, waarvan de grondslag in de
17de eeuw werd gelegd door de toenmalige bezit
ster van de Heerlijkheid, de familie Studler van
Surck.
De Eeuwigelaan, aan weerskanten beplant met
grillige dennenboomen en aan beide kanten be
grensd door bosschen, waarin mooie landhuizen
verscholen liggen, is met den Zeeweg, die afwis
selend loopt door woest en beboscht duingebied,
wel een van de mooiste wegen in ons land.
De Sparrenlaan, die van de Eeuwige laan in
Noordelijke richting loopt naar het duingebied van
het Prov. Waterleidingbedrijf, met aan het einde
de bekende Hooge Boomen, waar men de grootste
Reigerkolonie van ons land vindt, mag zich terecht
in een zekere vermaardheid verheugen.
Vanaf de Eeuwigelaan tegenover de Sparrenlaan,
loopt in Zuidelijke richting een eveeneens prach
tige laan met hoog geboomte naar het oude Hof,
een door vijvers omgeven buiten van de familie
van Reenen, dat sinds 1851 nog steeds door deze
familie bewoond wordt. Een wandeling in de om
geving van dit oude Hof behoort zeer zeker mede
tot de bekoorlijkheden van Bergen.
Het dorp zelf met zijn grootsche kerkruïne als
centrum, overblijfsel van een uit de 12de eeuw
dateerende, in 1574 verbrande parochiekerk,
waarvan thans alleen nog het koor als Ned. Herv.
Kerk in gebruik is, mag met zijn vele wegen en
lanen, vooral vanwege het hooge geboomte, één
van de aantrekkelijkste dorpen van ons land ge
noemd worden. Het behoeft dan ook geen ver
wondering te wekken, dat hier in de drukke we
ken van het vacantieseizoen ruim 5000 gasten
vertoeven, waarvan een groot deel zich dagelijks
per tram naar het strand begeeft, of wandelingen
in de bosschen of in het mooie polderland maakt
en des avonds in de café's verpoozing zoekt, waar
van de bekende Rustende Jager wel het centrum
mag worden genoemd.
De tramrit van Bergen naar Bergen aan Zee
biedt een afwisselende aanblik. Men rijdt door
oude bosschen, geniet van een gezicht over een
oneindige duinenreeks met rechts een blik op het
in 1918 door Aug. Jansen gestichte kasteel Rus
senduin; tegenwoordig Bio-Vacantieoord, en gaat
een moment tusschen een duinenrij door, waardoor
men zich in een buitenlandsche bergstreek waant.
Het zielental der gemeente, dat in 1910 2250
bedroeg is dermate toegenomen, mede als gevolg
van het feit, dat velen Bergen tot permanente
GEHEEL GEMODERNISEERD.
ONDER NIEUWE LEIDING.
GEZELLIG TERRAS.
RESTAURANT.
Dagschotels vanaf 75 cent.
J. A. DALLOYAUX.
woonplaats kozen, dat dit thans ruim 6500 be
draagt. Architecten als Berlage, de Bazel e. a.
bouwden hier verschillende landhuizen en uit een
oogpunt van moderne bouwkunst verdient vooral
aandacht het in de oorlogsjaren door den Amster
dammer Arnold Heijstee gestichte Park Meerwijk,
waar de moderne architecten Le Croix, Staal,
Blauw, Cramer en Mej. Kropholler hun in bouw-
kringen zoozeer besproken villa's bouwden. He
laas gingen in 1921 een drietal, onder één dak ge
bouwde villa's, schepping van den heer Cramer,
door brand verloren.
De sterke toename der bevolking had noodwen
dig ten gevolge, dat het oude Bergerbosch steeds
meer bedreigd werd, zoodat het voor de plaats en
den geheelen kop van N.-Holland een zegen mag
worden genoemd, dat in 1930 de Gemeente met
steun van het Rijk en de Provincie, dit bosch voor
200.000.aankocht, waardoor het ten eeuwigen
dage als natuurreservaat bewaard blijft.
Den reizigers, die slechts één dag tijd hebben
om Bergen en Bergen aan Zee te bezoeken, geven
wij in overweging te Bergen aan het station uit te
stappen en de volgende wandeling te maken:
„Station, Stationsstraat, Hertenkamp, Komlaan,
Guurtjeslaan, Sparrenlaan, Eeuwigelaan, Mosselen-
buurt, Sluislaan, Meerweg, Lijtweg, Park Meer
wijk, Studler van Surcklaan, Schoollaan, Kerk
ruïne, Historisch Museum, Station".
Deze wandeling, die de mooiste lanen van Ber
gen laat zie, is ruim 4 K.M, lang en vordert dus
één uur wandelen.
Het speelduin bij de Hooge Boomen is, dank zij
de nabijheid van het Café-Restaurant „Duinver-
maak" met den grooten speeltuin een geliefd oord
voor ontspanning.
Het vorig jaar stichtte de V. V. V. in het nabij
gelegen landgoed van den heer Macdonald een
Openlucht-theater, waar naast openluchtspelen
dit jaar voor het eerst Zaterdags en Zondags
avonds openlucht-bioscoopvoorstellingen worden
gegeven.
Eigenlijk duurt bij ons de zomer maar twee
maanden. Als half Febr. de eerste warme morgen
weer wijst op het ontwaken van de natuur, brengt
dag na dag ons weer een stapje dichter bij den
zomer, soms onderbroken door enkele weken van
invallende koude. Zoo is er buiten iets te ontdek
ken van de voorbereiding voor de enkele maan
den dat straks de wereld in bloei staat.
De eerste schuchtere voorjaarsbloemen. De rei
gers die op hun nesten zijn teruggekeerd; zoo ont
wikkelt de natuur zich tot ineens alles ontplooit
tot een bloemenweelde, een bonte kleurenmenge
ling in de tuinen, op de weiden, in het duin, een
symphonie van vogelgeluiden die dag en nacht
aanhoudt.
De natuurliefhebber die iets meemaken, iets
meebeleven wil van al die gebeurtenissen die zich
voltrekken in die korte tijd, heeft oogen en bee-
nen te kort. Elk jaar weer ontdekt hij dingen die
hem ontgaan zijn: de meidoorns, waar hij morgen
nog eens kijken wilde naar de insecten, die ze be
zochten, zijn ineens uitgebloeid. De eieren in het
wulpennest zijn uitgekomen.
En zoo gaat het voort, tot in Juli de wandelaar
weer rust krijgt. Elke dag verdwijnt er wat van
het tooneel. Vandaag is het bedrijvige gedoe van
het nestkastje waar een pimpelmees huisde, ver
dwenen, morgen het spreeuwennest dat weken de
heele buurt vervulde van het geschreeuw van de
jongen.
Langzamerhand komt de natuur in een stadium
van rijping, van afsterven.
De uitgedroogde paden en wegen dragen er het
hunne toe bij om het frissche van den voorzomer
te doen plaatsmaken voor het stoffige dat het be
reikte hoogtepunt in de natuur kenmerkt.
Maar de kletterende regen, die dagen achtereen
valt, heeft alles weer ontdaan van zijn stoflaag
en het is of nieuw leven overal heerscht. Zoo'n
vroege zomersche regenmorgen trekt me altijd
weer naar dezelfde plaats. Naar de beschutting
van de statige oude boomen, naar de breede vij
vers die bij elk licht hun schoonheid hebben. Is
het de ouderdom die deze sfeer van statige adel
opwekt die zoo'n bekoring voor den wandelaar
vormt?
Plotseling schrikt een hoongelach me uit mijn
overpeinzing op. Een groene specht! Lachend om
dat ik vlak onder zijn nestboom sta zonder het
te weten. Een glimp van zijn olijfgroene rug ver
dwijnt tusschen de boomen. Zoo dwalend over de
I verlaten lanen van het „Oude Hof", genietend van
de waterlelies, die hier den indruk van oude bui
tenplaats nog even onderstrepen, kan je soms
voor ontdekkingen staan. Voordat ik het wist
stond ik tusschen een bos helmbloemen. Hooge
trossen van bloemend groene bolletjes met daar
aan de kleine bruine bloempjes, die vooral wes
pen trekken. Ditmaal waren het echter een paar
roodbruine, zwart en wit gekleurde boomhommels,
die bloempje voor bloempje afzochten. Plaats voor
hun nest hebben ze hier genoeg in deze oude
linden, die hol zijn van hun voet tot de kroon.
Maar let eens op hoe mooi ze zijn in deze dagen.
Ze pronken van onder tot boven met gele franje-
randen om elke tak. Franje van de ontelbare van
lange meeldraden voorziene bloempjes. En nu we
toch bewonderend staan op te kijken naar de op
rijlaan van oude linden en ons oog laten glijden
over het witte huis, dat zoo wonderlijk goed past
in zijn omgeving, valt ons oog op een plantje dat
we in eere moeten houden handen thuis dus
het muurleeuwenbekje, dat hier groeit tusschen de
steenen van de brug. Een plant van verweerde
muren.
Met den regen is het vogelconcert weer begon
nen; overal schalt de vinkenslag, meezen buitelen
tintelend door de takken en achter de boerderij
met zijn typische open hooischuur jubelt een lijs
ter op de mesthoop. De zoete geur van kamper
foelie en bramen zweeft in de lucht. Kletterend
valt nog steeds de alles verfrisschende regen op
de glimmende blaadjes van de vele meters hooge
hulstboomen.
En als niet de eerste kleurige paddenstoelen
van dit regenweer gebruik maakten om hun hoed
boven den grond te steken, dan zouden we geloo-
ven nog begin Mei te zijn. Vele soorten zijn er.
Russula's in kleuren van rood tot paarsblauw,
makkelijk te herkennen aan den zuiverwitten
onderkant van den hoed, lokten met hun spons
achtige buisjes en inktzwammen. Een uitgezocht
jachtterrein voor paddenstoelenzoekers deze oude
bosschen.
Een waterig zonnetje werpt lichtplekken op den
boschbodem. En opgefrischt door dezen heerlijken
zomermorgen keeren we naar huis toe.
W. B. Z.
GRAPJES.
Moeder, vraagt de kleine knaap, is het waar,
dat, als je eiken dag een appel eet, je den dokter
uit 't huis houdt?
Ja jongen!
Moeder, dan heb ik vandaag tien dokters uit
het huis gehouden, maar ik geloof toch dat er van
middag een komen moet!
U bent de derde arts, klaagde de man, die
300 pond woog, tot wien ik mij wend. De twee
anderen hebben me twee verschillende adviezen
gegeven, om mijn corpulentie te bestrijden. De een
zei: „U moet loopen" en de ander zei: „Gaat u
naar Karlsbad". Wat raadt u me aan?
Lóópt u naar Karlsbad.
Een luitenant sprak met een sergeant over het
onzindelijke uiterlijk van een recruut.
Hij ziet er miserabel uit, sergeant!
Ja luit.
Weet je zeker, dat hij zich wascht?
Ja, luit., maar hij droogt zoo raar op.
Vagebond Haak (in den hooiberg). Makkelijk,
hé?
Vagebond Greep. Dat zou ik meenen! Geen
deuren te sluiten, geen luiken te grendelen, geen
vuur te dooven, geen bloempotten binnen te ha
len, geen licht om mee rond te' gaan en geen
vrouw, die je eenmaal in 'n nacht naar de koude
gang stuurt om inbrekers, die er niet zijn, weg te
jagen.
Een mevrouwtje heeft een nieuw keukenmeisje
noodig, en zij kijkt het getuigschrift in van een, die
zich komt presenteeren.
Hoe komt het meisje, vraagt de mevrouw,
dat je overal maar zoo kort geweest zijt?
Ja mevrouw, dat is wel een zeer eigenaardig
toeval, overal waar ik gediend heb, is binnen kor
ten tijd m'n mevrouw gestorven.
Meester: Stel je eens voor Wimpie, dat je zes
pruimen had en dat jij je broertje er twee van
moest geven. Hoeveel hield je zelf dan over?
Wimpie: Ik geef hem geen enkele.
Meester: Neem dan aan dat je moeder 't zegt,
hoeveel heb je dan nog zalf?
Wimpie: Zes. Ik zou hem die twee direct
weer afpakken!
Meester: Nou, let dan nog eens op, jongen
wanneer men jou zou dwingen, hem twee pruimen
te geven, hoeveel hield je zelf dan over?
Wimpie: Geen een!
Meester: Hoe heb ik 't nu met je?
Wimpie: Ik zou ze zelf allemaal heel gauw
hebben opgegeten!
