f«.' 14 Mll'
s UMftJ
KOFA
OOKKq/7-
I mutsen.
schoenen
J. P. KREB
HOTEL-PENSION
Heimwee naar Bergen.
Consulteer een Chirurg.
J. M. J. Schouten,
LANGESTRAAT - ALKMAAR.
HET VANOUDS BEKENDE
biedt U een
intiem en gezellig zitje.
GEKOELD BUFFET.
Annex fijne Banketbakkerij.
Beleefd aanbevelend,
J. P. KREB, Eigenaar.
Toen Bergen mijn woonplaats was, had ik het
lief als geen plekje ter wereld. Ik waardeerde het
geluk te mogen leven in dit paradijs van natuur
schoon, in dit dorp van intieme rust, temidden van
een sfeer van eenvoud, vriendschap en gemoede
lijkheid.
Bergen verlaten? Ik kon er niet aan denken.
En toch is het scheiden gekomen.
Ik ging met veel schoone herinneringen aan een
heerlijken tijd; de nachtegaal deed me uitgeleide
en zong me een tot weerziens toe.
Ik ging, toen Bergen mooi was in het kleed van
den rijpen zomer.
De herfst kwam en ik wist, dat de weelderige
schoonheid van het stille bosch ging sterven na een
feest van wondere tinten te hebben gevierd.
Dit feest mocht ik niet meevieren en ik nam er
vrede mee; de herinnering was mij genoeg.
De lange winter kwam en trachtte mij Bergen te
doen vergeten.
Bergen vergeten?
Eerder zou ik mijn naam vergeten dan dit
plekje grond met zijn mooie herinnering aan een
zonnig ouderhuis, aan een blije jeugd, aan het rijk
geluk van het nieuwe leven, aan een oprechte
vriendschap met goede menschen, aan veel stille
uren van ongestoord alleen-zijn in Gods heerlijke
natuur.
Toen kwam de lente en ik wist, dat Bergen zich
weer ging tooien, als een jong meisje, dat naar een
feest gaat.
En met de lente kwam het verlangen, het heim
wee in mijn hart.
Heimwee naar het jonge groen in de lange
lanen, waarboven de boomenkruinen elkander vin
den als de gotische gewelven in een kathedraal;
heimwee naar de nachtegaal, die in de bloeiende
meidoorn zijn vreugde uitzingt over het feest van
de lente en over het jonge leven, dat komen gaat
in zijn verborgen nestje; heimwee naar de leven
gevende zon, die kleuren geeft aan het malsche
polderland; heimwee naar de intense rust van de
woeste duinen; heimwee naar de intimiteit van een
avondwandeling in het bosch, heimwee naar de
vriendelijke groet van eenvoudige menschen;
heimwee naar het dorp, dat ik lief heb en niet
vergeten kan.
En de lente lokte me naar Bergen, dat ik lief
heb; nog steeds en nog meer dan toen ik er wo
nen mocht.
En ik vond het terug, schooner dan ik het ooit
gezien had.
En de nachtegaal zong me het welkom toe; de
meidoorn bloeide langs de wegen; de gouden brem
vlamde langs de lanen; in het bosch wachtte me
het teere groen.
Ik zocht de mooie plekjes weer op in bosch en
duin, plekjes van zoete herinneringen; ik zat weer
stil-alleen aan den boschrand te turen over den
polder, waar de molen zijn kruis van wieken slaat
in de zonbeschenen lucht.
En de zon tooverde een frissche blos op de
wangen van mijn kinders en als ik die 's avonds
goênacht kuste, dan zat de geur van het bosch nog
in hun blonde haren.
Ik vond weer trouwe vrienden en zag de geluk
kige menschen, die altijd wonen mogen temidden
van al die paradijselijke schoonheid.
Dat is een groot geluk, maar zij weten het niet,
omdat hen nimmer dit geluk ontnomen werd.
Fr. OTTEN.
GRAPJES.
(Door C. t. Br.)
Heusch, je hoeft niet bang te zijn, mijn beste
kameraad! Het heeft met mij ook heel wat hoofd
brekens gekost, vóórdat toch eindelijk de chirurg
moest ingrijpen. En 't werd tijd ook, want jij weet
net zoo goed als ik, dat 't niet langer kon. Er wa
ren doktoren die lapmiddelen wilden toepassen,
omdat ze beweerden, dat operatief ingrijpen me
zoo leelijk maken zou. En er waren heel wat
familieleden en kennissen, die er net zoo over
dachten!
Maar gelukkig voor mezelf heeft de chirurg zijn
wil doorgezet, 't Is een moeilijke operatie geweest
en ze heeft bar lang geduurd ook, maar ze heeft
toch radicaal een einde gemaakt aan het lijden
Zeg nou zelf: Hoe zie ik d'er uit? Ben ik er leelij-
ker op geworden, zooals gevreesd werd? Neen,
duizendmaal neen! Mooier zeg ik je; mooier en
voornamer! Nee, lach nou niet, want je lach is die
van den bekenden boer met de nog meer bekende
kiespijn. En een beetje afgunst hoor ik er ook in
klinken. Maar stommerd (Excuseer') dat je bent;
jij kunt net zoo worden, als je maar durft!
Weet je, waarom ik zoo bang was? Omdat ik
vreesde, dat het vellen van de oeroude boomen,
waarmede ik ben opgegroeid en die me trouw des
zomers hebben beschut tegen de felle zonnestra-
een onweersbui neerstroomde, me al te veel pijn
zou doen. Omdat ik dacht, dat ik onbeschermd en
len en me tot dekking dienden, als de regen bij
van m'n bladerenkleed beroofd, hulpeloos gestrekt
zou liggen, kaal en weerloos. Dat dan de wreede
mensch zou komen en zeggen zou: Dit was eens
een pronkjuweel van een weg naar de Egmonden;
een stuk historie! Wat is ervan geworden? Een
kale, leelijke heirbaan, geschikt weliswaar voor
het groote snelverkeer, maar waaraan alle historie,
alle poëzie is ontrukt en die geworden is tot een
weg zooals er honderden zijn in Nederland.
Maar ik erken eerlijk, dat ik ongelijk heb gehad
en dat de chirurg het van den beginne af aan goed
met me heeft gemeend. Zooals ik je al zei: Ik ben
er beslist mooier op geworden. Mijn beschermend
bladerendak heb ik behouden; mijn dek is bedui
dend breeder en fraaier geworden en ziet er met
den frisch groenen zoom van gras aan beide zijden
Generaal: Jij bent gedeserteerd! je bent een
lafaard.
Soldaat: Ik ben liever m'n heele leven lang
een lafaard, dan een kwartier lang een lijk.
Kleine Piet, die met zijn vader op jacht is en de
goeie man al driemaal heeft zien missen, vraagt:
Maar, papa, hoe vaak moet er wel op zoo'n haas
geschoten worden, eer hij omvalt?
Dame (uit de hoogte, tot haar danseur): Mijn
man is zóó vreeselijk jaloersch, daarom dans ik
altijd met verschrikkelijk leelijke mannen.
Haar danseur: Mijn vrouw is net zoo, ik volg
precies dezelfde politiek.
inderdaad verlokkend uit. Als de zon door de
boomen dringt, dan lig ik ouwe historische weg
me warempeltjes te spiegelen als een coquette
jonge juffrouw. Ik moest me toch eigenlijk een
beetje schamen, omdat ik, op deze manier voort
gaande, bezig ben het decorum te verliezen.
Maar weet je wat het fijnste is? Ik ben bevrijd
van die duizenden fietsers en wandelaars, die me
vooral in de zomermaanden gewoonweg
misbruikten en me geen moment toestonden, me
over te geven aan zoete mijmerij. De chirurg heeft
me ook daarvan verlost en ik ben er hem dank
baar voor. Ook de fietsers en wandelaars, want
die hebben nu naast mij een eigen pad door het
bosch gekregen, dat nu eens naar boven, dan weer
naar beneden gaat. Iedereen vindt ook dat even
mooi! En jij oude trouwe kameraad, jij durft nog
niet. Jij, mooie weg naar Schoorl, zult net als ik
meenen, dat je door operatief ingrijpen schuw-
leelijk zult worden, dat de menschen zich van je
zullen afkeeren en „ajasses" zullen zeggen. Niets
daarvan; als je maar zorg draagt, dat bekwame
chirurgen de operatie verrichten en dus geen
kwakzalvers aan je knoeien. Je kunt toch altijd
een balletje opgooien bij de gemeentebesturen van
Bergen en Schoorl, en dan heb je je nog tot niets
verplicht! Doe je ouwe kameraad nu eens een ple
zier en volg z'n voorbeeld na. Je zult er zeker
niet leelijker op worden en de gemeenschap zal er
je dankbaar voor zijn.
Je kunt niet altijd een ouderwetsche, preutsche
douarière blijven!
Met beste groeten, je trouwe vriend,
DE HEERENWEG.
HET ADRES voor Uw
Radio- of Electriciteits-
artikelen is:
Stationsstraat 15. Telef. 184.
Radio-distributie Bergensche Radio-Centrale.
Abonnement f2.- p. maand. Toestellen in huur.
Tevens mooie collectieReis-souvenirs.
LAWGEREIJS
-tr