f«.' 14 Mll' s UMftJ KOFA OOKKq/7- I mutsen. schoenen J. P. KREB HOTEL-PENSION Heimwee naar Bergen. Consulteer een Chirurg. J. M. J. Schouten, LANGESTRAAT - ALKMAAR. HET VANOUDS BEKENDE biedt U een intiem en gezellig zitje. GEKOELD BUFFET. Annex fijne Banketbakkerij. Beleefd aanbevelend, J. P. KREB, Eigenaar. Toen Bergen mijn woonplaats was, had ik het lief als geen plekje ter wereld. Ik waardeerde het geluk te mogen leven in dit paradijs van natuur schoon, in dit dorp van intieme rust, temidden van een sfeer van eenvoud, vriendschap en gemoede lijkheid. Bergen verlaten? Ik kon er niet aan denken. En toch is het scheiden gekomen. Ik ging met veel schoone herinneringen aan een heerlijken tijd; de nachtegaal deed me uitgeleide en zong me een tot weerziens toe. Ik ging, toen Bergen mooi was in het kleed van den rijpen zomer. De herfst kwam en ik wist, dat de weelderige schoonheid van het stille bosch ging sterven na een feest van wondere tinten te hebben gevierd. Dit feest mocht ik niet meevieren en ik nam er vrede mee; de herinnering was mij genoeg. De lange winter kwam en trachtte mij Bergen te doen vergeten. Bergen vergeten? Eerder zou ik mijn naam vergeten dan dit plekje grond met zijn mooie herinnering aan een zonnig ouderhuis, aan een blije jeugd, aan het rijk geluk van het nieuwe leven, aan een oprechte vriendschap met goede menschen, aan veel stille uren van ongestoord alleen-zijn in Gods heerlijke natuur. Toen kwam de lente en ik wist, dat Bergen zich weer ging tooien, als een jong meisje, dat naar een feest gaat. En met de lente kwam het verlangen, het heim wee in mijn hart. Heimwee naar het jonge groen in de lange lanen, waarboven de boomenkruinen elkander vin den als de gotische gewelven in een kathedraal; heimwee naar de nachtegaal, die in de bloeiende meidoorn zijn vreugde uitzingt over het feest van de lente en over het jonge leven, dat komen gaat in zijn verborgen nestje; heimwee naar de leven gevende zon, die kleuren geeft aan het malsche polderland; heimwee naar de intense rust van de woeste duinen; heimwee naar de intimiteit van een avondwandeling in het bosch, heimwee naar de vriendelijke groet van eenvoudige menschen; heimwee naar het dorp, dat ik lief heb en niet vergeten kan. En de lente lokte me naar Bergen, dat ik lief heb; nog steeds en nog meer dan toen ik er wo nen mocht. En ik vond het terug, schooner dan ik het ooit gezien had. En de nachtegaal zong me het welkom toe; de meidoorn bloeide langs de wegen; de gouden brem vlamde langs de lanen; in het bosch wachtte me het teere groen. Ik zocht de mooie plekjes weer op in bosch en duin, plekjes van zoete herinneringen; ik zat weer stil-alleen aan den boschrand te turen over den polder, waar de molen zijn kruis van wieken slaat in de zonbeschenen lucht. En de zon tooverde een frissche blos op de wangen van mijn kinders en als ik die 's avonds goênacht kuste, dan zat de geur van het bosch nog in hun blonde haren. Ik vond weer trouwe vrienden en zag de geluk kige menschen, die altijd wonen mogen temidden van al die paradijselijke schoonheid. Dat is een groot geluk, maar zij weten het niet, omdat hen nimmer dit geluk ontnomen werd. Fr. OTTEN. GRAPJES. (Door C. t. Br.) Heusch, je hoeft niet bang te zijn, mijn beste kameraad! Het heeft met mij ook heel wat hoofd brekens gekost, vóórdat toch eindelijk de chirurg moest ingrijpen. En 't werd tijd ook, want jij weet net zoo goed als ik, dat 't niet langer kon. Er wa ren doktoren die lapmiddelen wilden toepassen, omdat ze beweerden, dat operatief ingrijpen me zoo leelijk maken zou. En er waren heel wat familieleden en kennissen, die er net zoo over dachten! Maar gelukkig voor mezelf heeft de chirurg zijn wil doorgezet, 't Is een moeilijke operatie geweest en ze heeft bar lang geduurd ook, maar ze heeft toch radicaal een einde gemaakt aan het lijden Zeg nou zelf: Hoe zie ik d'er uit? Ben ik er leelij- ker op geworden, zooals gevreesd werd? Neen, duizendmaal neen! Mooier zeg ik je; mooier en voornamer! Nee, lach nou niet, want je lach is die van den bekenden boer met de nog meer bekende kiespijn. En een beetje afgunst hoor ik er ook in klinken. Maar stommerd (Excuseer') dat je bent; jij kunt net zoo worden, als je maar durft! Weet je, waarom ik zoo bang was? Omdat ik vreesde, dat het vellen van de oeroude boomen, waarmede ik ben opgegroeid en die me trouw des zomers hebben beschut tegen de felle zonnestra- een onweersbui neerstroomde, me al te veel pijn zou doen. Omdat ik dacht, dat ik onbeschermd en len en me tot dekking dienden, als de regen bij van m'n bladerenkleed beroofd, hulpeloos gestrekt zou liggen, kaal en weerloos. Dat dan de wreede mensch zou komen en zeggen zou: Dit was eens een pronkjuweel van een weg naar de Egmonden; een stuk historie! Wat is ervan geworden? Een kale, leelijke heirbaan, geschikt weliswaar voor het groote snelverkeer, maar waaraan alle historie, alle poëzie is ontrukt en die geworden is tot een weg zooals er honderden zijn in Nederland. Maar ik erken eerlijk, dat ik ongelijk heb gehad en dat de chirurg het van den beginne af aan goed met me heeft gemeend. Zooals ik je al zei: Ik ben er beslist mooier op geworden. Mijn beschermend bladerendak heb ik behouden; mijn dek is bedui dend breeder en fraaier geworden en ziet er met den frisch groenen zoom van gras aan beide zijden Generaal: Jij bent gedeserteerd! je bent een lafaard. Soldaat: Ik ben liever m'n heele leven lang een lafaard, dan een kwartier lang een lijk. Kleine Piet, die met zijn vader op jacht is en de goeie man al driemaal heeft zien missen, vraagt: Maar, papa, hoe vaak moet er wel op zoo'n haas geschoten worden, eer hij omvalt? Dame (uit de hoogte, tot haar danseur): Mijn man is zóó vreeselijk jaloersch, daarom dans ik altijd met verschrikkelijk leelijke mannen. Haar danseur: Mijn vrouw is net zoo, ik volg precies dezelfde politiek. inderdaad verlokkend uit. Als de zon door de boomen dringt, dan lig ik ouwe historische weg me warempeltjes te spiegelen als een coquette jonge juffrouw. Ik moest me toch eigenlijk een beetje schamen, omdat ik, op deze manier voort gaande, bezig ben het decorum te verliezen. Maar weet je wat het fijnste is? Ik ben bevrijd van die duizenden fietsers en wandelaars, die me vooral in de zomermaanden gewoonweg misbruikten en me geen moment toestonden, me over te geven aan zoete mijmerij. De chirurg heeft me ook daarvan verlost en ik ben er hem dank baar voor. Ook de fietsers en wandelaars, want die hebben nu naast mij een eigen pad door het bosch gekregen, dat nu eens naar boven, dan weer naar beneden gaat. Iedereen vindt ook dat even mooi! En jij oude trouwe kameraad, jij durft nog niet. Jij, mooie weg naar Schoorl, zult net als ik meenen, dat je door operatief ingrijpen schuw- leelijk zult worden, dat de menschen zich van je zullen afkeeren en „ajasses" zullen zeggen. Niets daarvan; als je maar zorg draagt, dat bekwame chirurgen de operatie verrichten en dus geen kwakzalvers aan je knoeien. Je kunt toch altijd een balletje opgooien bij de gemeentebesturen van Bergen en Schoorl, en dan heb je je nog tot niets verplicht! Doe je ouwe kameraad nu eens een ple zier en volg z'n voorbeeld na. Je zult er zeker niet leelijker op worden en de gemeenschap zal er je dankbaar voor zijn. Je kunt niet altijd een ouderwetsche, preutsche douarière blijven! Met beste groeten, je trouwe vriend, DE HEERENWEG. HET ADRES voor Uw Radio- of Electriciteits- artikelen is: Stationsstraat 15. Telef. 184. Radio-distributie Bergensche Radio-Centrale. Abonnement f2.- p. maand. Toestellen in huur. Tevens mooie collectieReis-souvenirs. LAWGEREIJS -tr

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Bergensche bad-, duin- en boschbode | 1937 | | pagina 6