Koopt bi) onze Adverteerders!
BADGASTEN!
Radio en
Electriciteit.
J. M. WITTEBROOD
Een DAGSCHOTELTJE
in „De Oude Prins'
„Wat men vèr haalt,
smaakt het lekkerst"
Maar dit geldt niet voor likeur.
Omdat BOLS uit Amsterdam komt.
Zoo te zeggen „naast de deur".
DE MOLEN VAN DEN SLUISPOLDER.
nen, de volgende woorden: „Met een weemoedi
gen blik kijk ik naar de drie nog staande gebleven
windwatermolens, die zeker wel drie eeuwen ach
tereen hun werk hebben verricht, maar waarmede
de ingelanden niet meer tevreden zijn".
Uit het: „waarmede de ingelanden niet meer
tevreden zijn" valt wel te concludeeren, dat die
ontevredenheid met den vriend van eeuwen, de
instemming van den heer v. Reenen niet had.
Met de feiten stond het echter zoo, dat wij de
daarna uitgevonden stroomlijnwieken nog niet
kenden. De ingenieurs hadden tot nog toe hun
kunde meer in dienst gesteld van de rationalisatie
der industrie en de perfectionneering van de ver
nieling. De landsregeering had, ondanks de in 1923
opgerichte vereeniging „De Hollandsche Molen"
geen aandacht aan het vraagstuk geschonken; zij
zag wel graag de electrificatie, omdat daaraan
verbonden was de bloei van de ondernemingen,
gesticht door hoogere overheidsorganen dan wa
terschappen.
De molens verdwenen echter dermate snel, dat
gezaghebbende personen, in staat om vooruit te
zien, het gevaar niet denkbeeldig begonnen te
achten, dat de bewoners van onze lage landen, bij
een vernietiging van de centrale krachtbron in
geval van oorlog gevaar begonnen te loopen,
met elkander te verdrinken.
In decentralisatie van de krachtbron en in het
benutten van de natuurlijke gratis beschikbare
windkracht lagen toch zulke groote voordeelen,
DE MOLENS IN DEN ZUIDE
dat knappere koppen begonnen te begrijpen, dat
naar een oplossing gezocht moest worden, waarbij
het mogelijk werd ook bij geringen wind de molens
als bemalingswerktuigen te benutten.
De molen met draaibaren bovenkap, de z.g.
bovenkruiers, waren nog steeds geconstrueerd
zooals dit vóór drie eeuwen het geval was. Dat zij
sterk waren hebben ze bewezen, doch hun nadeel
was, dat ze pas konden worden benut als er vol
doende wind stond, waardoor vaak het land, na
een zwaren regenval, langer onder water stond
dan wenschelijk was.
De practijk heeft reeds geleerd, dat in molens
met een dubbel bemalingssysteem als regel toch
de motor voor de bemaling benut wordt, omdat
5LDER VAN DE SCHERMEER.
de daarvoor noodige handeling nu eenmaal ge
makkelijker is en zelfs ook door een niet-molenaar
verricht kan worden. In den Damlandermolen en
in den molen in den Sluispolder is dit ook reeds
de practijk geworden.
De vereeniging „De Hollandsche Molen" be
greep, dat de vakman-molenaar op deze wijze
spoedig geheel zou verdwijnen en schreef een
prijsvraag uit, waarbij voorop gesteld werd, dat
het resultaat moest zijn, dat het voordeeliger is
om den molen te behouden.
Verschillende ingenieurs wierpen zich op dit
vraagstuk. Het resultaat was, dat een eenvoudige
molenmaker, de heer Dekker, een verbetering
voor de wieken uitvond, die berust op de bestu-
Oldenburglaan 3 - Telef. 177.
is PRIMA VERZORGD
en GOEDKOOP.
DE SCHOORLSCHE KORENMOLEN.
deering van de stroomlijn van den propeller van
een vliegmachine. Zijn vindintf maakt het mogelijk
om voor enkele honderden guldens de bestaande
molenwieken een stroomlijn te geven, waardoor
het mogelijk wordt veel meer nuttig effect van
den wind te trekken en ook met geringen wind
te malen.
Verschillende molens, ook in N.-H., zijn van
deze stroomlijnwieken voorzien en voldoen uit
stekend.
Ook wij vreesden in 1930, dat op den duur de
molen geheel uit het landschap zou verdwijnen;
thans deelen wij die vrees niet meer, omdat ge
sprekken met bestuursleden van waterschappen
ons er van overtuigden, dat vele molens zelfs be
houden zouden zijn gebleven, wanneer de heer
Dekker zijn stroomlijnwieken eerder had uitge
vonden.
In een polder onder Dirkshorn hebben wij het
vorig jaar de goede resultaten van dit bemalings
systeem kunnen bewonderen. De dijkgraaf en de
hoogheemraden waren vol lof en wat het voor
naamste is, ook de ingelanden zijn na een jaar
practijk ten hoogste met de resultaten tevreden.
De molen heeft weer toekomst.
Met vreugde zullen zeker de lezers van „De
Badbode" voorts vernemen, dat het comité, dat
het vorig jaar er voor ijverde den Schoorlschen
korenmolen voor ondergang te behoeden, in dit
streven geslaagd is. Deze molen blijft het land
schap sieren. Een nieuwe molenaar oefent daar
weer het oud-vaderlandsche beroep uit.
