J. MOSK.
Die ouwetjes doen het nog best!
SINGER-TAX
Koopt bij onze adverteerders
PES I E's NATUURBAD AAN °E, SPITS'
O TabakSDiiD" istc Beréen aan Zee het bekende
Tabak- en Sigarenmagazijn van
Specialiteit in FIJNE SIGAREN
en geïmporteerde SIGARETTEN,
Kyi A AQpKI Rund-, Kalfs- en Varkensslagerij,
IVIMMv^l-l V; BREELAAN 12 - TELEFOON 2123.
Ook onze Fijne Vleeschwaren zijn iets extra's!
BLAUWE BUS.
omdat net is:
het mooiste en meest hygiënische Natuurbad van Nederland.
Artistieke aanplanting, fraaie gazons.
Rat vrij, dus geen ziekte van Weil. UITSLUITEND BRONWATER.
TARIEVEN: tot12u.v.m. f 0.25. Dagkaarten f 0.40. Kinderen f 0.20.
Knipkaart (lOentrée's) f3.—. Kinderen f1.75 (nietpersoonl.)
PESlE's NATUURBAD kan U met ALLE SPORTEN van dienst zijn,
onder leiding van gediplomeerde Leeraren.
Gelegen aan den hoofdweg Bergen—Alkmaar. Telefoon 2890.
Keuze uit plusminus 35 soorten.
Wij étaleeren in GEKOELDE VITRINES.
Autobusdienst Bergen—Alkmaar.
Dagelijks HALFUUR-DIENST.
Beleefd aanbevelend,
A. SCHALKWIJK, - BERGEN.
INGEZONDEN.
VERKEERSVERBETERING.
Bergen, 7 Juni '38.
M. de R.
Als 't kalf verdronken is dempt men de put! Al
eenige jaren achter elkaar kom ik in uw schoon
Bergen, en met genoegen. Bosch, duin en strand
onmiddellijk bij elkaar, waar vindt men dat elders?
Geen overdreven mondain strandleven, geen
luxe prijzen in luxe hotels, geen bedelaars op de
terrassen, maar zelden publiek wat luidruchtig is,
geen of weinig muziek!
Veilige bosschen en een nette bevolking, afin
Bergen is een ideaal vacantie- en rustoord,
Maar, ook in Bergen schijnt men te denken wéé
den voetganger.
Den tweeden Pinksterdag o.a. was het meer dan
levensgevaarlijk in het centrum en speciaal aan de
Breelaan tot voorbij de Ruïne.
Geen of te smal voetpad en waar nog een gele
genheid is om achter de boomen te wandelen is
men zoo vriendelijk, waarschijnlijk om een concur
rent een genoegen te doen, een groot fietsrek of
een auto te plaatsen, zoodat men ook daar ge
dwongen wordt over de straat te gaan.
Moet er eerst een ongeluk gebeuren en wie
draagt dan de schuld?
In mijn woonplaats heeft men een dergelijke
moeilijkheid ondervangen door van de eigenaars
langs den weg (95 pet. belanghebbenden hier) één
meter van hun terrein te vragen.
De gemeente heeft toen, voor haar kosten( ik
meen in werkverschaffing) de hekken en muurtjes
een meter achteruit geplaatst.
Zou dat hier ook niet kunnen Bergenaars? In
één winter kan het in orde en uw gemeente is ook
in dat opzicht tip top in orde.
Dankend voor de opname,
H. N.
Ook in ons overzicht van de Pinksterdrukte
hebben wij, evenals de inzender, geconstateerd,
dat de Breelaan het verkeer niet meer kan ver
werken. Met den inzender zijn wij het eens, dat
verbetering van het voetgangersverkeer nog moge
lijk is. De gemeente heeft dit echter ook reeds lang
ingezien en daar waar medewerking werd verkre
gen verbetering aangebracht. Nog het vorig jaar
werd bij huize „Elim" het hek achteruit geplaatst.
Niet overal krijgt de gemeente echter de ge-
wenschte medewerking. Vóór enkele jaren poogde
de gemeente den eigenaar van huize „Hanca" te
bewegen voor het huis een strook van 2 M.
breedte af te staan. Deze eigenaar toonde echter
zoo weinig burgerzin, dat hij daarvoor 24.
per M2. vorderde en een kostbaar nieuw hek.
Toch meenen wij, dat een oplossing gevonden
moet worden. O. i. dient de gemeente het offer te
brengen van een redelijke vergoeding.
Inzender heeft gelijk, dat men hiér te doen
heeft met 95 pet. belanghebbenden. De onwilligen
moeten dan maar bekend gemaakt worden en des
noods met een taxatie tevreden worden gesteld.
Redactie.
De auto van „Peter Pech".
In de „Autokampioen" schrijft V. de volgende
aardige schets over een z.g. oud beestje, van welke
schets ook onze lezers zeker met genoegen kennis
zullen nemen.
en tenslotte willen wij u er even op wij
zen, dat, als een wagen op triptiek of carnet in een
land tijdelijk wordt ingevoerd, en de betreffende
wagen de reis niet kan volbrengen, deze wagen
niet zonder meer in het betreffende iand mag wor
den achtergelaten. Hoogachtend A.N.W.B."
Kijk, dat is nou, wat je noemt iemand nog eens
een hart onder den riem steken! Daar vraag ik me
voor mijn keurige oude brikje een carnet aan, en
mét dit gewichtige document krijg ik het boven
staande te hooren!
Maar laat ik bij het begin beginnen. Sinds eenige
weken stond een bezoek aan Holland op het pro
gramma, en voor dit bezoek stonden ons 2 vehi
kels ter beschikking. Een Tinny Lizzy anno 1921
en een Delaunay Belleville, die niet veel jonger
was. De Ford had het groote voordeel „sneller"
te zijn, was daarentegen niet zoo comfortabel. De
Delaunay was erg zuinig, maar had de onhebbe
lijkheid soms hardnekkig op 3 van zijn vier (korte)
beenen te gaan loopen. De keus werd ons echter
vergemakkelijkt, doordat de Ford zich met een
uitgeloopen lager terugtrok.
Zoo bleef de Delaunay over, die nog vlug even
een beetje opgekalefaterd werd (waarbij tevens
het ontbrekende vierde been weer te voorschijn
kwam, (dat in 'n totaal verkeerd afgestelde distri
butie was verdwaald) en o.a. van anti-oliever-
bruik-veeren werd voorzien (Zuigerveeren wel te
verstaan).
De papieren waren keurig op tijd in huis
en 's Maandagsmorgens werd gestart met een
450 K.M. voor den boeg, door Frankrijk, België en
Holland. Een goede buurman (ik hou het in zulke
gevallen liever op den verren vriend) had ons een
extra-korten weg gewezen, die ons direct uit de
rimboe op den hoofdweg moest brengen. Moest
brengen inderdaad, maar hoewel ik volgens voor
schrift „toujours tout droit" reed, eindigde ons pad
in een karrespoor, het karrespoor in een landweg
getje en het landweggetje (nomen est omen) in een
land, dat net geploegd was. Toen hebben we eerst
ONTWAKEN.
Mijn hart is uit zijn stille rust
de sleur de rust van alle dag
een nieuw geluid is weer gewekt
't leeft in mij voort en trekttrekt
en geeft weer nieuwe glans en gloed
wat mij weer leven leven doet
leven als in een vage droom
een droom die toch weer sterven moet.
1938. T. GR.—MIN.
5 minuten de opkomende zon bewonderd, en daar
na rechtsomkeert gemaakt, om ons aan oude ver
trouwde paden toe te vertrouwen, ook al waren
die wat langer
Door een klein misverstand stonden we op
15 K.M. van de eerstvolgende plaats plotseling
zonder benzine (sommige benzinepomp-houders
geven er 5 in plaats van 15, hoewel ook het omge
keerde voorkomt), zooals we dienzelfden dag nog
zouden ondervinden) maar een juist passeerende
vrachtwagen nam het geval wel even mee, wat ge
zien de lengte of liever kortheid van den sleep
kabel, ook nog niet zoo leuk was! Voor ons ver
trek hadden we geconstateerd, dat het chassis
nummer niet te vinden was, behalve op een
plaatje in den wagen, zoodat ik (indachtig aan
moeilijkheden aan de Hollandsche grens in zoo'n
geval) even in een garage een nummer wilde laten
inslaan. Maar de eerst aanwezende meneer be
toogde, dat dat in zijn garage niet gebeurde, om
dat de wagen wel gestólen kon zijn! Waarmede
deze (de wagen n.l.) geweldig in mijn achting steeg.
Ik heb den meneer vriendelijk bedankt (je hebt
daar in het Fransch zulke keurige termen voor!)
en hem gevraagd, of hij soms een vreemdeling
was. Waarop hij wild werd, en vroeg, of ik hem
soms voor een „boche" hield.
Gelukkig wist ik aan de grens nog een garage,
die in het nuttige bezit van slagcijfers was, en
waar men dan ook dadelijk de zaak in orde
bracht. Maar met dat al was het twaalf uur ge
weest, ik moest dus wachten tot 2 uur, voor ik de
grens kon passeeren.
In Brussel werd inderhaast een broodje veror
berd, en toen begonnen we stal te ruiken, zoodat
we vroeg in Wuestwezel waren. Maar het mooiste
deel van de reis moest nog komen!
Dat begon al aan de Hollandsche grens, waar
de dienstdoende kommies als eerste vraag had:
„Wat is dat voor een ding?" daarbij wijzende op
ons vehikel. Na den man overtuigd te hebben van
de noodzakelijkheid, ook voor dit „ding" een we
genkaart e. d. te verstrekken, konden we (na di
verse vellen papier te hebben ingevuld) verder
trekken, met als volgende stop Dordrecht. Hier
begon de publieke belangstelling beslist pijnlijk te
worden, temeer, daar de jeugd in een auto met een
F-plaat uitsluitend Franschen vermoedt, zoodat
we direct werden ontvangen door een chocolade-
koopman met de woorden „Mosjeu arreteropoto
stop", en onmiddellijk daarop: „Foelee fou sjoco-
Ruime 4- en 7-pers. wagens.
Vertrouwde Chauffeurs.
BILLIJKE TARIEVEN.
BREEDSTRAAT ALKMAAR.
TELEFOON 2.2.3.2.
laa?" Mijn vriendelijk antwoord: „Heb je bittere
chocola" deed hem hevig blozen, en hij liet zich
tegen een collega ontvallen „Die vent spreekt
Hollandsch!!" Met dat al was de heele Dordrecht-
sche jeugd blijkbaar gealarmeerd, zoodat ten
slotte de verkeersagent, lichtelijk schuchter (je
kan nooit weten of zoo'n vreemde snoeshaan je den
weg niet vraagt) met tact de jeugd weer ver
spreidde. Zoo met de woorden „Allé jonges laat
die vreemdelingen niet rust". Aan den overkant
moest getankt worden, meer voor de zekerheid
dan omdat ik al „leeg" was. Of de goede man nu
doof was, of wat dan ook, in elk geval, hij kneep
stevig in de kraan aan het eind van de slang, en
spoot door, tot een mooie fontein benzine opspoot.
Ik vroeg hem minzaam, een brandblusscher bij de
hand te houden, welk verzoek een der omstanders
de meer oprechte dan vriendelijke opmerking
deed maken: „Laat dat pding maar gauw
branden".
Gelukkig liep alles zonder ongelukken af, en
stonden we nog voor tien uur 's avonds in Wasse
naar. Ik heb alleen dien avond één ding geleerd,
n.l. dat er in Holland vrijwel geen enkele wagen
rijdt, met behoorlijk licht. Ik meende, dat dat nu
veranderd was, maar het aantal „schelen" en „cy
clopen" is minstens even groot als 2, 3 jaar gele
den. Een andere onaangename ervaring was de
straatverlichting, zooals die b.v. in Rotterdam be
staat uit 2 volkomen open lampen in een ouder-
wetsche gaslantaarn. En dan niet te vergeten de
„vluchtheuvelziekte", waarmee speciaal ook de
Maasstad geïnfecteerd is. Zóó rij je op een bree-
den weg, zóó loop je in een trechter vast, en dat
zonder eenig practisch nut.
De terugreis verliep vlotter dan de heenreis. Als
eenig opmerkelijk feit mag gememoreerd worden,
dat op de Zwijndrechtsche pont een van de jon
gens een beslist origineelen naam bedracht. „Jö,
dat is zeker de auto van Peter Pech!"
Op 20 K.M. van huis nog een bandje, maar
verder geen pech op de heele reis, die toch (terug)
werd gemaakt in 10% uur bruto, wat met de
grens-oponthouden mee széker niet meer dan
9% uur rijtijd beteekende.
Wat ik hier nu mee beweren wil? Wel, dit,
jullie moeten in Holland eens afleeren, alleen een
wagen vap model 1938 voor „vol" aan te zien. Ook
onder die ouwe beestjes loopen goede exempla
ren, en je kunt toch altijd nog beter rijden dan
loopen (vooral als het er 450 K.M. zijn!). V.
